#دهم_بهمن_ماه
#جشن_سده #گرامی_باد🔥
🔥جشن سده:
ایرانیان باستان از هر فرصتی برای پایکوبی، دست افشانی و شادی کردن بهره‌وری میکردند و با برگزاری جشن‌های گوناگون از آفریدگار پاک، برای داده‌هایش سپاسگزاری کرده و آنها را ستایش و پاس میداشته و دارند که جشن سده یکی از مهمترین جشنها می‌باشد.
سده بزرگترین جشن زمستانی و یکی از چهار جشن آتش در ایران است،[1] که تا به امروز ایرانیان، بویژه بهدینان، آنرا با مراسم ویژهای برگزار می‌کنند.
این جشن ملی و دینی، نماد روشنی، آتش، نور، خردمندی، و رویش و بالیدن می‌باشد که پس از گذشت هزاران سال، امروز پارهای جدا نشدنی از هویت و فرهنگ ملی ایران درآمده است.
🔥تاریخچه جشن سده:
#جشن_سده و پیدایش #آتش به #هوشنگ_شاه_پیشدادی نسبت داده شده است که در واقع جنبه اساتیری #سده به‌شمار می‌رود، تا تاریخچه اصلی آن. دیرینگی این جشن بیگمان نزدیک به چهار هزارسال پیش و به دوران پیش اوستایی رسیده و در اصل هیچگونه پیوندی با پیدایش آتش نداشته است. پژوهش‌های گوناگون برروی متون تاریخی نشان می‌دهند که سده مانند بیشتر جشن‌های ایرانی، در پیوند با طبیعت، دگرگونی‌های اقلیمی و جامعه کشاورزی داشته است که در گذر زمان و سده‌های دیرتر بدان یک پوشاک دینی داده پوشانده شده است.
باری،
پژوهشگران تاریخ انگیزه نام‌گذاری این جشن را با شماره ۱۰۰ پیوند داده‌اند. واژه "سد" در پارسی امروزی از پهلوی (ساسانی و اشکانی) "سَد" (Sad)، و نهایتا از "سَتَه"(sata) اوستایی گرفته شده است،[2] و ایرانیان باستان، با گذشت یک‌سد روز از زمستان، که از نخستین روز آبان ماه تا دهم بهمن ماه می‌باشد، با پشت سر گذاشتن سختی و سرما در واپسین شب، که سردترین شب سال نیز شمرده می‌شده است، با افرختن آتش برسر بلندی‌ها، به پایکوبی و شادمانی برمی‌خیزیدند، تا به پیشواز گرم شدن هوا و نزدیک شدن به آمدن بهار بروند.
نیز برگزاری مراسمی در واپسین شب چله بزرگ (۱۰ بهمن ماه) و نیز نخستین روز چله کوچک (۱۱ بهمن ماه)، از سوی غیر ایرانیان و نیز غیر بهدینان(زرتشتیان) برگزار میشود که به گمان زیاد در ادامه و نیز به گونه‌ای، همان جشن سده ایرانی می‌باشد. ابن اثیر در کامل‌التواريخ (سده ششم خورشیدی)، نه تنها از اهمیت برگزاری جشن سده در بین ایرانیان سخن گفته است، بلکه برگزاری آن را راهی برای مبارزه با تازیان میدانسته و میگوید که احساسات ميهن پرستی ایرانیان در زمان برگزاری جشن سده به اوج خود می‌رسیده است تا بدان‌جایی که دستگاه خلافت و حکومت تازی را به بيم و ترس و چاره انديشی وامی‌داشته است.👇ادامه‌اش👇
#جشن_سده #گرامی_باد🔥
🔥جشن سده:
ایرانیان باستان از هر فرصتی برای پایکوبی، دست افشانی و شادی کردن بهره‌وری میکردند و با برگزاری جشن‌های گوناگون از آفریدگار پاک، برای داده‌هایش سپاسگزاری کرده و آنها را ستایش و پاس میداشته و دارند که جشن سده یکی از مهمترین جشنها می‌باشد.
سده بزرگترین جشن زمستانی و یکی از چهار جشن آتش در ایران است،[1] که تا به امروز ایرانیان، بویژه بهدینان، آنرا با مراسم ویژهای برگزار می‌کنند.
این جشن ملی و دینی، نماد روشنی، آتش، نور، خردمندی، و رویش و بالیدن می‌باشد که پس از گذشت هزاران سال، امروز پارهای جدا نشدنی از هویت و فرهنگ ملی ایران درآمده است.
🔥تاریخچه جشن سده:
#جشن_سده و پیدایش #آتش به #هوشنگ_شاه_پیشدادی نسبت داده شده است که در واقع جنبه اساتیری #سده به‌شمار می‌رود، تا تاریخچه اصلی آن. دیرینگی این جشن بیگمان نزدیک به چهار هزارسال پیش و به دوران پیش اوستایی رسیده و در اصل هیچگونه پیوندی با پیدایش آتش نداشته است. پژوهش‌های گوناگون برروی متون تاریخی نشان می‌دهند که سده مانند بیشتر جشن‌های ایرانی، در پیوند با طبیعت، دگرگونی‌های اقلیمی و جامعه کشاورزی داشته است که در گذر زمان و سده‌های دیرتر بدان یک پوشاک دینی داده پوشانده شده است.
باری،
پژوهشگران تاریخ انگیزه نام‌گذاری این جشن را با شماره ۱۰۰ پیوند داده‌اند. واژه "سد" در پارسی امروزی از پهلوی (ساسانی و اشکانی) "سَد" (Sad)، و نهایتا از "سَتَه"(sata) اوستایی گرفته شده است،[2] و ایرانیان باستان، با گذشت یک‌سد روز از زمستان، که از نخستین روز آبان ماه تا دهم بهمن ماه می‌باشد، با پشت سر گذاشتن سختی و سرما در واپسین شب، که سردترین شب سال نیز شمرده می‌شده است، با افرختن آتش برسر بلندی‌ها، به پایکوبی و شادمانی برمی‌خیزیدند، تا به پیشواز گرم شدن هوا و نزدیک شدن به آمدن بهار بروند.
نیز برگزاری مراسمی در واپسین شب چله بزرگ (۱۰ بهمن ماه) و نیز نخستین روز چله کوچک (۱۱ بهمن ماه)، از سوی غیر ایرانیان و نیز غیر بهدینان(زرتشتیان) برگزار میشود که به گمان زیاد در ادامه و نیز به گونه‌ای، همان جشن سده ایرانی می‌باشد. ابن اثیر در کامل‌التواريخ (سده ششم خورشیدی)، نه تنها از اهمیت برگزاری جشن سده در بین ایرانیان سخن گفته است، بلکه برگزاری آن را راهی برای مبارزه با تازیان میدانسته و میگوید که احساسات ميهن پرستی ایرانیان در زمان برگزاری جشن سده به اوج خود می‌رسیده است تا بدان‌جایی که دستگاه خلافت و حکومت تازی را به بيم و ترس و چاره انديشی وامی‌داشته است.👇ادامه‌اش👇
در نتیجه، در جمع‌بندی #هوشنگ را می‌توان نماد تمدن گرایی، شهروندی و پیشرفت مردمان دانست.
🔥برپایی و مراسم جشن سده:
جشن سده، از آغاز پیدایش تا بامروز یک جشن همگانی و با مشارکت همگان برگزار میشود. این مشارکت با گردآوری چوب برای آتش افروختن از بامداد آغاز میشود. تعداد زیادی از نوجوانان به در خانه‌های مردم رفته و خواهان چوب برای آتش سده می‌شوند، و هرخانه‌ای شاخه‌هایی خشک درختان (بویژه شاخه درخت توت یا انار)، یا هیزمی هدیه میکردند. همانگونه که اشاره شد، در کنار آب روان یا برسر دهانه کاریزها، چوب‌های گردآوری شده، مانند کوهی برروی هم انباشته و برای آتش افروختن آماده میشود.
پیش از فرو رفتن خورشید، موبدان با خواندن آتش نیایش، پشته چوب را شعله ور و آتش باشکوهی را روشن می‌کنند. سه بار بدور آن دور زده و سپس اسپند و عود و کندر در آتشدان‌ها می‌ریزند تا بوی خوش همه جا را فرا گیرد. سپس مردم با گردهمایی بدور آتش، آغاز و به پایکوبی و شادی بلند می‌شوند. همچنین سفره‌های رنگینی از خوراکی‌های گوناگون و شراب گسترده می‌شده است تا همه از آن لذت برده و داده‌های خدواندی را سپاس‌گزارند.
به هر روی، سده دینی و سده اساتیری (بهمن، رپیتون و هوشنگ)، پس از گذشت هزاره‌ها در فرهنگ ایرانی با یکدیگر درآمیخته و بگونه‌ای چکیده در وجود "جشن سده" ارایه شده است. جشن سده در حقیقت، پیام آور، پیروزی نیروهای نیک (روشنایی، نیک اندیشی، خردمندی)، بر نیروهای اهرمنی (تاریکی، سنگدلی، بیخردی، دروغ، بداندیشی، واپسگرایی) و دعوت مردم به تمدن و پیشرفت است.
🔥جشن ملی و باستانی سده بر همه ایرانیان شاد و فرخنده باد🔥
🔥به امید پیروزی خرد، نیک اندیشی و روشنایی بر اهرمنان بیخرد و تاریک اندیش، حاکم برکشورمان🔥
✍️ #شاپور_سورنپهلو
👇بنمایه‌ها👇
پانوشته‌ها
-----------------
- پیوند اینترنتی کوتاه شده به این نگاشته: http://tinyurl.com/bdnkfaf
۱- سه جشن دیگر آذرگان، شهریورگان و اردیبهشت‌گان است.
۲- برخی بر این پندارند که واژه سده، از "سَد" اوستایی آمده است. این لغزش بدان روی است که چم واژه سذه را در نیافته‌اند. این عده واژه سذه را غروب وهمچنین طلوع (خورشید، ماه و ستارگان) پنداشته اند. این در حالی‌ست که واژه "سذه"، تنها به چم "فرورونده یا غروب کننده" است، و تاریکی که نشانه‌ی اهریمنست، هرگز جشن گرفته نمی‌شده است.
۳- M. Boyce, “Rapithwin, Nō Rüz and the Feast of Sade,” in Pratidānam. Indian, Iranian and Indo-European Studies presented to Franciscus Bernardus Jacobus Kuiper on his Sixtieth Birthday, ed. J.C.Heesterman, G.H.Schokker, and V.I.Subramoniam, The Hague, Paris, and Mouton (1968), pp. 201-15
۴- در گاهشماری مزدایی، سال به دو پاره بخش می‌شده است: تابستان (هفت ماه) و زمستان (پنج ماه). به شوند آنکه روزهای زمستان کوتاه است، در این پنج ماه، نماز رپیتونگاه یا نیمروز نیز خوانده نمی‌شود.
۵- البته می‌تواند با خود پیامی دیگری هم داشته باشد، که پروردگار است جان می‌دهد و تنها اوست که حق باز پس گرفتنش را دارد، نه بندگانش.@Persianzoroastrians🔥
🔥برپایی و مراسم جشن سده:
جشن سده، از آغاز پیدایش تا بامروز یک جشن همگانی و با مشارکت همگان برگزار میشود. این مشارکت با گردآوری چوب برای آتش افروختن از بامداد آغاز میشود. تعداد زیادی از نوجوانان به در خانه‌های مردم رفته و خواهان چوب برای آتش سده می‌شوند، و هرخانه‌ای شاخه‌هایی خشک درختان (بویژه شاخه درخت توت یا انار)، یا هیزمی هدیه میکردند. همانگونه که اشاره شد، در کنار آب روان یا برسر دهانه کاریزها، چوب‌های گردآوری شده، مانند کوهی برروی هم انباشته و برای آتش افروختن آماده میشود.
پیش از فرو رفتن خورشید، موبدان با خواندن آتش نیایش، پشته چوب را شعله ور و آتش باشکوهی را روشن می‌کنند. سه بار بدور آن دور زده و سپس اسپند و عود و کندر در آتشدان‌ها می‌ریزند تا بوی خوش همه جا را فرا گیرد. سپس مردم با گردهمایی بدور آتش، آغاز و به پایکوبی و شادی بلند می‌شوند. همچنین سفره‌های رنگینی از خوراکی‌های گوناگون و شراب گسترده می‌شده است تا همه از آن لذت برده و داده‌های خدواندی را سپاس‌گزارند.
به هر روی، سده دینی و سده اساتیری (بهمن، رپیتون و هوشنگ)، پس از گذشت هزاره‌ها در فرهنگ ایرانی با یکدیگر درآمیخته و بگونه‌ای چکیده در وجود "جشن سده" ارایه شده است. جشن سده در حقیقت، پیام آور، پیروزی نیروهای نیک (روشنایی، نیک اندیشی، خردمندی)، بر نیروهای اهرمنی (تاریکی، سنگدلی، بیخردی، دروغ، بداندیشی، واپسگرایی) و دعوت مردم به تمدن و پیشرفت است.
🔥جشن ملی و باستانی سده بر همه ایرانیان شاد و فرخنده باد🔥
🔥به امید پیروزی خرد، نیک اندیشی و روشنایی بر اهرمنان بیخرد و تاریک اندیش، حاکم برکشورمان🔥
✍️ #شاپور_سورنپهلو
👇بنمایه‌ها👇
پانوشته‌ها
-----------------
- پیوند اینترنتی کوتاه شده به این نگاشته: http://tinyurl.com/bdnkfaf
۱- سه جشن دیگر آذرگان، شهریورگان و اردیبهشت‌گان است.
۲- برخی بر این پندارند که واژه سده، از "سَد" اوستایی آمده است. این لغزش بدان روی است که چم واژه سذه را در نیافته‌اند. این عده واژه سذه را غروب وهمچنین طلوع (خورشید، ماه و ستارگان) پنداشته اند. این در حالی‌ست که واژه "سذه"، تنها به چم "فرورونده یا غروب کننده" است، و تاریکی که نشانه‌ی اهریمنست، هرگز جشن گرفته نمی‌شده است.
۳- M. Boyce, “Rapithwin, Nō Rüz and the Feast of Sade,” in Pratidānam. Indian, Iranian and Indo-European Studies presented to Franciscus Bernardus Jacobus Kuiper on his Sixtieth Birthday, ed. J.C.Heesterman, G.H.Schokker, and V.I.Subramoniam, The Hague, Paris, and Mouton (1968), pp. 201-15
۴- در گاهشماری مزدایی، سال به دو پاره بخش می‌شده است: تابستان (هفت ماه) و زمستان (پنج ماه). به شوند آنکه روزهای زمستان کوتاه است، در این پنج ماه، نماز رپیتونگاه یا نیمروز نیز خوانده نمی‌شود.
۵- البته می‌تواند با خود پیامی دیگری هم داشته باشد، که پروردگار است جان می‌دهد و تنها اوست که حق باز پس گرفتنش را دارد، نه بندگانش.@Persianzoroastrians🔥
Suren-Pahlav
جستاری در باره جشن سده؛ جشن پیروزی و چیرگی روشنایی، خرد و نیک اندیشی بر سیاهی، بیخردی و تاریک اندیشی
جستاری در باره جشن سده و پیروزی خرد و نیک اندیشی، بر بیخردی و تاریک اندیشی
ایرانیان باستان، از هر فرصتی برای پایکوبی، دست افشانی و شادی کردن بهره وری میکردند، و با برگزاری جشنها از آفریدگار پاک، برای داده هایش، سپاسگزاری کرده و آنها را ستایش و پاس میداشته…
ایرانیان باستان، از هر فرصتی برای پایکوبی، دست افشانی و شادی کردن بهره وری میکردند، و با برگزاری جشنها از آفریدگار پاک، برای داده هایش، سپاسگزاری کرده و آنها را ستایش و پاس میداشته…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دهم بهمن‌ماه
و برگزاری جشن سده در تفت یزد
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
به مناسبت فرارسیدن #جشن سده، جشن پیدایش و مهار #آتش:
در داستان #هوشنگ، از برخورد سنگ با سنگ اخگر آتش پدید می‌آید.
واژه‌ی سنگ، در اوستا سنگه sangha، چیم‌های دیگری هم دارد مانند آسمان و سرود. پس آتش از ابر (بر پایه بندهش)، از آب پدید می‌آید. (میترا نیز از سنگ پیدایش می‌یابد).
آتشی که از آب می‌زاید هر دو نماد جوانی‌اند. آتش نرینه است و آب مادینه.
هنگامی‌که آتش از آب سرچشمه میگیرد، پرورنده‌ی زندگی است و روند آگاهی یافتن از راستی‌ها(:حقیقت) است.
در بهرام(ورهرام) آتشی است که زندگی را در گیتی نگاه میدارد و دروغ و فریب را نابود می‌سازد.
آتش نمادی است از آگاهی و دانشی که زندگی پرور است.
انسان در فرهنگ ایرانی تخمه‌ی آتش است، همانا سرچشمه خودزای آتش.
انسان وجودی است که از یک آهنگ و ترانه و آواز (سنگ) می‌افروزد و روشنی (آگاهی) می‌بخشد.
#جشن سده بر همگان فرخنده باد.
نیروی زندگانی و آتش درونی در همگان افزون باد
✍️موبد #کامران_جمشیدی
@persianzoroastrians🔥
و برگزاری جشن سده در تفت یزد
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
به مناسبت فرارسیدن #جشن سده، جشن پیدایش و مهار #آتش:
در داستان #هوشنگ، از برخورد سنگ با سنگ اخگر آتش پدید می‌آید.
واژه‌ی سنگ، در اوستا سنگه sangha، چیم‌های دیگری هم دارد مانند آسمان و سرود. پس آتش از ابر (بر پایه بندهش)، از آب پدید می‌آید. (میترا نیز از سنگ پیدایش می‌یابد).
آتشی که از آب می‌زاید هر دو نماد جوانی‌اند. آتش نرینه است و آب مادینه.
هنگامی‌که آتش از آب سرچشمه میگیرد، پرورنده‌ی زندگی است و روند آگاهی یافتن از راستی‌ها(:حقیقت) است.
در بهرام(ورهرام) آتشی است که زندگی را در گیتی نگاه میدارد و دروغ و فریب را نابود می‌سازد.
آتش نمادی است از آگاهی و دانشی که زندگی پرور است.
انسان در فرهنگ ایرانی تخمه‌ی آتش است، همانا سرچشمه خودزای آتش.
انسان وجودی است که از یک آهنگ و ترانه و آواز (سنگ) می‌افروزد و روشنی (آگاهی) می‌بخشد.
#جشن سده بر همگان فرخنده باد.
نیروی زندگانی و آتش درونی در همگان افزون باد
✍️موبد #کامران_جمشیدی
@persianzoroastrians🔥
Forwarded from ایرانیان زرتشتی
#جشن‌های_ایرانی 💚🤍❤️
🔥 #چهارشنبه‌سوری، جشن آتش🔥
#چهارشنبه‌سوری، نوید بخش بهار و آغازگر آیین‌های نوروزی است.
در ژرفا و عمق آیین‌های اساتیری همواره یک مفهوم اصلی و بنیادین وجود دارد که استوره برای بزرگداشت آن شکل مى‌گیرد و سپس در طول دوران‌ها، بر گرد آن رسم‌ها و آداب دیگر تنیده مى‌شود. جشن‌هایی که درون‌مایه آنها بزرگداشت آب یا آتش است، که نشان دهنده تاثیر این دو عنصر در حیات انسان است، در میان همه تمدن‌ها و اقوام رواج دارد. چهارشنبه‌سوری نیز در نهاد خود، یکی از جشن‌های بزرگداشت آتش است که رفته رفته، آداب و رسوم و باورهای دیگر نیز با آن پیوند خورده است.
در اساتیر یونانی #پرومتهpromete یکی از خدایان اساتیری، «از ارابه خورشید اخگری ربود و آن را درون یک نی پنهان ساخت و در بازگشت به زمین این منبع آتش ایزدی را به مردم بخشید.» (ژوئل اسمیت، ۱۴۱).
در اساتیر ایران نیز آتش منشا اهورایی دارد. اگر چه کشف آتش به #هوشنگ نسبت داده شده است، که با پرتاب سنگی به سوی #مار جرقه‌ای از سنگ برآمد و آتش پدیدار شد، (شاهنامه فردوسی، ژول مول، جلد۱ برگ۱۵) اما این کشف ناشی از اتفاق یا تصادف نیست بلکه حضور مار در این روایت نشان دهنده نوعی پیام از سوی آسمان برای هوشنگ قلمداد مى‌شود که خود نیز آفریدهای یگانه و ایزدی بود.
#هوشنگ در اوستا ستایش شده و #آناهیتا او را فرمانروایی همه جهان بخشیده و بر دیوان و جادوان و پریان پیروزی داده است.) (اوستا، آبان یشت، بند۲۲). او در برابر این گوهر تابان نیایش کرد و بر جهان آفرین درود فرستاد و جشنی برپا کرد که به نام جشن #سده به یادگار مانده است. (فردوسی، همان).
چهارشنبه‌سوری نیز مانند جشن سده، بزرگداشت آتش است که گویی با کشف آن، روزگار نوینی در زندگی انسان پدید آمده است و بنابراین در پیش از «نوروز» وجود آن بایسته و ضروری است.
گرامیداشت آتش، در ادیان باستانی نیز بازتافته است. در اوستا، آتش / آتر / آذر یک از بزرگترین #ایزدان (فرشتگان والامقام اهورامزدا) است و در شاخه‌های دیگر اقوام آریایی مانند هندوان به نام آگنی شناخته شده و از خدایان بزرگ است. (اوشیدری ۶۶) و رمز پیروزی معنوی روشنایی و راستی بر نیروهای تاریکی و دروغ است و از فره ایزدی پاسداری مى‌کند تا #آژى‌دهاک به آن آسیب نرساند. (ستاری ۵۸).
ایرانیان پیش از اسلام با افروختن آتش در ده روز پایانی سال، «برای #فروهر نیاکان نیایش مى‌کردند و به آنان درود مى‌فرستاند اما پس از ساسانیان و با ورود اسلام، چون اعراب روز چهارشنبه (یوم الارباع) را شوم می‌دانستند، این رسم آتش افروزی به شامگاه چهارشنبه آخر سال افتاد.» (اوشیدری ۲۴۳)، هم با باورهای عامیانه دین داران جدید هماهنگی یافت و هم اثری از دین قدیم را با خود نگه داشت و بعد با برخی رسوم محلی دیگر هم پیوند خورد که امروزه در گوشه و کنار، هر جا به شکلی برگزار مى‌گردد ولی هسته اصلی آن بزرگداشت آتش تمدن و تحول آفرین در همه هست.
با تحولات دنیای صنعتی، رسوم و برنامه‌های آتش بازی که یک رسم نمایشی اروپایی و چینی و... است، از دوره قاجار، به این جشن افزوده شده است. این جلوه‌های نور و رنگ آتش‌ناک نیز زیبایى‌هایی دارد ولی باعث خشونت‌ها و اندوه آفرینى‌های چندی نیز مى‌شود که نه دلخواه هیچ انسانی است و نه شایسته جشن‌های ایرانی. زیرا در جشن‌های ایرانی به نوشته پژوهشگران چند عنصر ثابت وجود دارد، از جمله: گرامیداشت آب یا آتش، پیوند آنها با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی، سرور و خوشخویی و خرسندی و پرهیز از خشونت، پاسداشت طبیعت و زندگی و گسترده بودن و همگانی بودن جشنها از آن جمله است.
امید که با برگزاری شایسته چهارشنبه‌سوری، شادی و سرزندگی نثار همگان گردد و در شعله‌های فروزان آتش، زردی از دل‌ها و چهره‌ها رخت بندد و سرخی (سوری) آن بر جان‌ها بتابد.
ز کوی یار مى‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مددخواهی چراغ دل برافروزی.🔥
بنمایه‌ها:
دانشنامه مزدیسنا، #جهانگیر_اوشیدری.
جهان استوره شناسی، #جلال_ستاری
فرهنگ اساتیر یونان و روم، #ژویل_اسمیت. ترجمه #شهلا_برادران.
@persianzoroastrians 🔥
🔥 #چهارشنبه‌سوری، جشن آتش🔥
#چهارشنبه‌سوری، نوید بخش بهار و آغازگر آیین‌های نوروزی است.
در ژرفا و عمق آیین‌های اساتیری همواره یک مفهوم اصلی و بنیادین وجود دارد که استوره برای بزرگداشت آن شکل مى‌گیرد و سپس در طول دوران‌ها، بر گرد آن رسم‌ها و آداب دیگر تنیده مى‌شود. جشن‌هایی که درون‌مایه آنها بزرگداشت آب یا آتش است، که نشان دهنده تاثیر این دو عنصر در حیات انسان است، در میان همه تمدن‌ها و اقوام رواج دارد. چهارشنبه‌سوری نیز در نهاد خود، یکی از جشن‌های بزرگداشت آتش است که رفته رفته، آداب و رسوم و باورهای دیگر نیز با آن پیوند خورده است.
در اساتیر یونانی #پرومتهpromete یکی از خدایان اساتیری، «از ارابه خورشید اخگری ربود و آن را درون یک نی پنهان ساخت و در بازگشت به زمین این منبع آتش ایزدی را به مردم بخشید.» (ژوئل اسمیت، ۱۴۱).
در اساتیر ایران نیز آتش منشا اهورایی دارد. اگر چه کشف آتش به #هوشنگ نسبت داده شده است، که با پرتاب سنگی به سوی #مار جرقه‌ای از سنگ برآمد و آتش پدیدار شد، (شاهنامه فردوسی، ژول مول، جلد۱ برگ۱۵) اما این کشف ناشی از اتفاق یا تصادف نیست بلکه حضور مار در این روایت نشان دهنده نوعی پیام از سوی آسمان برای هوشنگ قلمداد مى‌شود که خود نیز آفریدهای یگانه و ایزدی بود.
#هوشنگ در اوستا ستایش شده و #آناهیتا او را فرمانروایی همه جهان بخشیده و بر دیوان و جادوان و پریان پیروزی داده است.) (اوستا، آبان یشت، بند۲۲). او در برابر این گوهر تابان نیایش کرد و بر جهان آفرین درود فرستاد و جشنی برپا کرد که به نام جشن #سده به یادگار مانده است. (فردوسی، همان).
چهارشنبه‌سوری نیز مانند جشن سده، بزرگداشت آتش است که گویی با کشف آن، روزگار نوینی در زندگی انسان پدید آمده است و بنابراین در پیش از «نوروز» وجود آن بایسته و ضروری است.
گرامیداشت آتش، در ادیان باستانی نیز بازتافته است. در اوستا، آتش / آتر / آذر یک از بزرگترین #ایزدان (فرشتگان والامقام اهورامزدا) است و در شاخه‌های دیگر اقوام آریایی مانند هندوان به نام آگنی شناخته شده و از خدایان بزرگ است. (اوشیدری ۶۶) و رمز پیروزی معنوی روشنایی و راستی بر نیروهای تاریکی و دروغ است و از فره ایزدی پاسداری مى‌کند تا #آژى‌دهاک به آن آسیب نرساند. (ستاری ۵۸).
ایرانیان پیش از اسلام با افروختن آتش در ده روز پایانی سال، «برای #فروهر نیاکان نیایش مى‌کردند و به آنان درود مى‌فرستاند اما پس از ساسانیان و با ورود اسلام، چون اعراب روز چهارشنبه (یوم الارباع) را شوم می‌دانستند، این رسم آتش افروزی به شامگاه چهارشنبه آخر سال افتاد.» (اوشیدری ۲۴۳)، هم با باورهای عامیانه دین داران جدید هماهنگی یافت و هم اثری از دین قدیم را با خود نگه داشت و بعد با برخی رسوم محلی دیگر هم پیوند خورد که امروزه در گوشه و کنار، هر جا به شکلی برگزار مى‌گردد ولی هسته اصلی آن بزرگداشت آتش تمدن و تحول آفرین در همه هست.
با تحولات دنیای صنعتی، رسوم و برنامه‌های آتش بازی که یک رسم نمایشی اروپایی و چینی و... است، از دوره قاجار، به این جشن افزوده شده است. این جلوه‌های نور و رنگ آتش‌ناک نیز زیبایى‌هایی دارد ولی باعث خشونت‌ها و اندوه آفرینى‌های چندی نیز مى‌شود که نه دلخواه هیچ انسانی است و نه شایسته جشن‌های ایرانی. زیرا در جشن‌های ایرانی به نوشته پژوهشگران چند عنصر ثابت وجود دارد، از جمله: گرامیداشت آب یا آتش، پیوند آنها با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی، سرور و خوشخویی و خرسندی و پرهیز از خشونت، پاسداشت طبیعت و زندگی و گسترده بودن و همگانی بودن جشنها از آن جمله است.
امید که با برگزاری شایسته چهارشنبه‌سوری، شادی و سرزندگی نثار همگان گردد و در شعله‌های فروزان آتش، زردی از دل‌ها و چهره‌ها رخت بندد و سرخی (سوری) آن بر جان‌ها بتابد.
ز کوی یار مى‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مددخواهی چراغ دل برافروزی.🔥
بنمایه‌ها:
دانشنامه مزدیسنا، #جهانگیر_اوشیدری.
جهان استوره شناسی، #جلال_ستاری
فرهنگ اساتیر یونان و روم، #ژویل_اسمیت. ترجمه #شهلا_برادران.
@persianzoroastrians 🔥
امروز سه‌شنبه یکم فروردین ماه، روز اورمزد به سال ۳۷۶۱ مزديسنى است.
☘️امروز نوروز است💚
☘️امروز نخستین روز بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز سال نو هست❤️
در این ماه فرخنده :👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار می‌کنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین ماه:
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
☘️امروز نوروز است💚
☘️امروز نخستین روز بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز سال نو هست❤️
در این ماه فرخنده :👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار می‌کنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین ماه:
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
#جشن‌های_فروردین_ماه:
یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥🍀
@Persianzoroastrians🔥🍀
یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥🍀
@Persianzoroastrians🔥🍀
جشن‌های ماهانه ایرانی‌مان
#جشن_شهریورگان🌻
جشن شهریورگان جشن نیکوکاری، جشن رادمنشی و آفرینش زمین:
نرمک نرمک می‌رویم تا از گرمای پر شور تابستانی دوری بگیریم و خنکای پاییزی را با جان و دل، پذیرا باشیم. کشاورزان بیشتر شهرهای ایران با رسیدن شهریورگان در پوست خود نمی‌گنجند. هنگام گردآوری فرآورده‌هاست. اینک آنها دستاورد کشته‌ی خویش را به سر پنجه‌ی گاوآهن درو می‌کنند و دلی بهر گردآوری بازده و خرمن می‌تپانند و دلی از برای کشته‌ی پاییزه در آخر شهریور. از اینروست که سده‌هاست شهریورگان برای ایرانی‌ها بسی بایسته‌ی جشن و شادمانی بوده‌است.
شهریورگان از آن دسته جشن‌های دوازدگانه سال در ایران باستان بوده‌است. این جشن در گاهشماری ایرانی برابر است با روز چهارم شهریورماه.
واژه شهریور برگرفته از "خشَترَه وَئیریَه" اوستایی، به معنی شهر و شهریاری شایسته و نیرومند است. خشتره به معنی کاری است که بر پیرامون اندیشه نیک بچرخد که به زبان ساده‌تر همان کردار نیک است. کردار نیک همگامی با هستی است.
امروزه گل ریحان را ویژه شهریور می‌نامند.
در همان‌سان شهریور نام یکی از امشاسپندان است که نماد پادشاهی آسمانی و نیروی خدایی بوده و همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی برای مردمان است. این امشاسپند در جهان گیتایی، نگهبان ایوخشست یا توپال(:فلزات) و سیم و زر، دستگیری از بینوایان و فرشته‌ی جوانمردی است.
ایرانیان باستان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و نیکوکاری و دادن خوراک به تهیدستان و نیازمندان، نزد پادشاه میرفتند و این جشن را شادباش می‌گفته‌اند. سپس فلزهای کهنه را از انبارها بیرون آورده و نو میکردند و پس از آن به شادی و پایکوبی می‌پرداختند.
امروزه نیز در شهرهای کویری و گرم چون یزد و کرمان که بیشتر سال گرم است، شهریورگان بمانند یک نوروز دیگر را دارد. از این‌روی چونان نوروز، خانواده‌های ایرانی و همانا بیشتر زرتشتی‌ها که آیین ایرانی را همچنان و به‌گونه درست بجای می‌آورند به خانه تکانی می‌پردازند، ظرف‌های فلزی را پاک و درخشان می‌کنند و دل و جان را چونان ظرف‌های کهن مسی و رویین و برنزین را پرداخت و زدایش می‌دهند و آیینه وار آماده‌ی پذیرایی از زیبایی و رنگارنگی پاییز می‌شوند.
در گزشته‌های دور، برای سال دو بخش تابستان بزرگ و زمستان بزرگ داشته‌ایم. بهار و پاییز هم دو واژه‌ی پس از آنهاست که شاید بیش از ۳هزار سال درازا ندارند. تابستان، در زبان پهلوی نیز تاپیستان یا گرماستان بوده و در زبان اوستایی #هامین از ریشه‌ی هَمَhama که آن نیز گرما باشد و هنوز در زبان بلوچی آن را هامین می‌نامند
چنانچه در زبان کردیِ اورامی هامِن و با اندک دیگرگونی در زبان کردیِ سورانی هاوین خوانده میشود.
جشن شهریورگان در متون قدیمی:
به نوشته‌ی ابوریحان بیرونی در رویه‌ی٢٢١ برگردان نامه‌ی آثارالباقیه جشن شهریورگان را آذر جشن یا جشن آتش نیز می‌خوانده‌اند. جشن‌های آتش که امروز برجای مانده دربرگیرنده جشن سده و جشن سوری نیز می‌شده‌است. آشکار نیست که چرا به شهریورگان جشن آتش می‌گویند هرآینه شاید بتوان پاسخ این پرسش را بربنیاد شاهنامه‌ی فردوسی داد.
بگمان نگارنده، شاهنامه در کنار اوستا(کهن‌ترین نوشتار دینی جهان) بنیادی‌ترین و ارزشمندترین آثار در زمینه‌ی شناخت تاریخ ایران باستان هستند. آثاری که پشوانه آنها را امروزه کندوکاری‌های باستان شناسی به اثبات می‌رساند که در این نوشتار مجال آوردن آنها نیست و ما را از نسک‌هاهای نه چندان راست و درستی چون تاریخ هرودوت و آنچه رویدادنویسان اروپایی نگاشته‌اند بی‌نیاز می‌کند.
در داستان #هوشنگ_شاه پیشدادی دومین پادشاه استوره‌ای ایران‌زمین پس از #گیومرس(گئومرتا، روان و جانِ میرا نخستین آدم آمده‌است):
هوشنگ نخستین مَرتوی(:انسان) روی زمین بود که با دانش خود آهن را از دل سنگ بیرون آورد و با شناختن آهن پیشه‌ی آهنگری بنیاد نهاد و بدان تبر و اره و تیشه ساخته گشت. پس از آن با ساختن جوی‌ها بر سر دریاها، آنها را به دشت‌ها کشاند و کشاورزی را سبب شد. با پیدایش کشاورزی زندگی کوچی و ایلی به یک‌جانشینی و "شهرنشینی" دگرگون شد:
نخستین یکی گوهر آمد به چنگ
به آتش ز آهن جدا کرد سنگ
سـرِ مایه کرد آهـنِ آبـگون
کزآن سنگ خارا کشیدش برون.
در شاهنامه این کارنامه‌ی ارزشمند گفتار و کردار نیاکان، دو جا از شهریور نام برده شده‌است یکی آنجا که #رستم به نزد #کیخسرو می‌رود و آغاز به بزرگداشت و ارجمند شمردن شاه می‌کند:
چو هرمزد بادت بدین جایگاه
چو بهمن نگهـبان فرخ کلاه
همه ساله، اردیبهشت هُژیر
نگهبان تو با هُش و رای پیر
چو شهریورت باد پیروزگر
به نام بـزرگی و فر و هـنر.
و دیگر یادکرد از شهریور، به ماجرای رفتن بهرام گور به نخجیرگاه(شکارگاه) و کشتن شیران برمی‌گردد که برپایه شاهنامه روزی بود که ابرشهریور برآمد و همه‌جا پر از سیاهی شد:
همی بود تا ابرِ شهریوری
برآمد جهان شد پر از لشگری.
👇ادامه‌اش👇
#جشن_شهریورگان🌻
جشن شهریورگان جشن نیکوکاری، جشن رادمنشی و آفرینش زمین:
نرمک نرمک می‌رویم تا از گرمای پر شور تابستانی دوری بگیریم و خنکای پاییزی را با جان و دل، پذیرا باشیم. کشاورزان بیشتر شهرهای ایران با رسیدن شهریورگان در پوست خود نمی‌گنجند. هنگام گردآوری فرآورده‌هاست. اینک آنها دستاورد کشته‌ی خویش را به سر پنجه‌ی گاوآهن درو می‌کنند و دلی بهر گردآوری بازده و خرمن می‌تپانند و دلی از برای کشته‌ی پاییزه در آخر شهریور. از اینروست که سده‌هاست شهریورگان برای ایرانی‌ها بسی بایسته‌ی جشن و شادمانی بوده‌است.
شهریورگان از آن دسته جشن‌های دوازدگانه سال در ایران باستان بوده‌است. این جشن در گاهشماری ایرانی برابر است با روز چهارم شهریورماه.
واژه شهریور برگرفته از "خشَترَه وَئیریَه" اوستایی، به معنی شهر و شهریاری شایسته و نیرومند است. خشتره به معنی کاری است که بر پیرامون اندیشه نیک بچرخد که به زبان ساده‌تر همان کردار نیک است. کردار نیک همگامی با هستی است.
امروزه گل ریحان را ویژه شهریور می‌نامند.
در همان‌سان شهریور نام یکی از امشاسپندان است که نماد پادشاهی آسمانی و نیروی خدایی بوده و همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی برای مردمان است. این امشاسپند در جهان گیتایی، نگهبان ایوخشست یا توپال(:فلزات) و سیم و زر، دستگیری از بینوایان و فرشته‌ی جوانمردی است.
ایرانیان باستان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و نیکوکاری و دادن خوراک به تهیدستان و نیازمندان، نزد پادشاه میرفتند و این جشن را شادباش می‌گفته‌اند. سپس فلزهای کهنه را از انبارها بیرون آورده و نو میکردند و پس از آن به شادی و پایکوبی می‌پرداختند.
امروزه نیز در شهرهای کویری و گرم چون یزد و کرمان که بیشتر سال گرم است، شهریورگان بمانند یک نوروز دیگر را دارد. از این‌روی چونان نوروز، خانواده‌های ایرانی و همانا بیشتر زرتشتی‌ها که آیین ایرانی را همچنان و به‌گونه درست بجای می‌آورند به خانه تکانی می‌پردازند، ظرف‌های فلزی را پاک و درخشان می‌کنند و دل و جان را چونان ظرف‌های کهن مسی و رویین و برنزین را پرداخت و زدایش می‌دهند و آیینه وار آماده‌ی پذیرایی از زیبایی و رنگارنگی پاییز می‌شوند.
در گزشته‌های دور، برای سال دو بخش تابستان بزرگ و زمستان بزرگ داشته‌ایم. بهار و پاییز هم دو واژه‌ی پس از آنهاست که شاید بیش از ۳هزار سال درازا ندارند. تابستان، در زبان پهلوی نیز تاپیستان یا گرماستان بوده و در زبان اوستایی #هامین از ریشه‌ی هَمَhama که آن نیز گرما باشد و هنوز در زبان بلوچی آن را هامین می‌نامند
چنانچه در زبان کردیِ اورامی هامِن و با اندک دیگرگونی در زبان کردیِ سورانی هاوین خوانده میشود.
جشن شهریورگان در متون قدیمی:
به نوشته‌ی ابوریحان بیرونی در رویه‌ی٢٢١ برگردان نامه‌ی آثارالباقیه جشن شهریورگان را آذر جشن یا جشن آتش نیز می‌خوانده‌اند. جشن‌های آتش که امروز برجای مانده دربرگیرنده جشن سده و جشن سوری نیز می‌شده‌است. آشکار نیست که چرا به شهریورگان جشن آتش می‌گویند هرآینه شاید بتوان پاسخ این پرسش را بربنیاد شاهنامه‌ی فردوسی داد.
بگمان نگارنده، شاهنامه در کنار اوستا(کهن‌ترین نوشتار دینی جهان) بنیادی‌ترین و ارزشمندترین آثار در زمینه‌ی شناخت تاریخ ایران باستان هستند. آثاری که پشوانه آنها را امروزه کندوکاری‌های باستان شناسی به اثبات می‌رساند که در این نوشتار مجال آوردن آنها نیست و ما را از نسک‌هاهای نه چندان راست و درستی چون تاریخ هرودوت و آنچه رویدادنویسان اروپایی نگاشته‌اند بی‌نیاز می‌کند.
در داستان #هوشنگ_شاه پیشدادی دومین پادشاه استوره‌ای ایران‌زمین پس از #گیومرس(گئومرتا، روان و جانِ میرا نخستین آدم آمده‌است):
هوشنگ نخستین مَرتوی(:انسان) روی زمین بود که با دانش خود آهن را از دل سنگ بیرون آورد و با شناختن آهن پیشه‌ی آهنگری بنیاد نهاد و بدان تبر و اره و تیشه ساخته گشت. پس از آن با ساختن جوی‌ها بر سر دریاها، آنها را به دشت‌ها کشاند و کشاورزی را سبب شد. با پیدایش کشاورزی زندگی کوچی و ایلی به یک‌جانشینی و "شهرنشینی" دگرگون شد:
نخستین یکی گوهر آمد به چنگ
به آتش ز آهن جدا کرد سنگ
سـرِ مایه کرد آهـنِ آبـگون
کزآن سنگ خارا کشیدش برون.
در شاهنامه این کارنامه‌ی ارزشمند گفتار و کردار نیاکان، دو جا از شهریور نام برده شده‌است یکی آنجا که #رستم به نزد #کیخسرو می‌رود و آغاز به بزرگداشت و ارجمند شمردن شاه می‌کند:
چو هرمزد بادت بدین جایگاه
چو بهمن نگهـبان فرخ کلاه
همه ساله، اردیبهشت هُژیر
نگهبان تو با هُش و رای پیر
چو شهریورت باد پیروزگر
به نام بـزرگی و فر و هـنر.
و دیگر یادکرد از شهریور، به ماجرای رفتن بهرام گور به نخجیرگاه(شکارگاه) و کشتن شیران برمی‌گردد که برپایه شاهنامه روزی بود که ابرشهریور برآمد و همه‌جا پر از سیاهی شد:
همی بود تا ابرِ شهریوری
برآمد جهان شد پر از لشگری.
👇ادامه‌اش👇
روز که مهرگان گردون زده‌اند
مهر زر عاشقان دگرگون زده‌اند
واقف نشوی به عقل کان چون زده‌اند
کین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند.
عشق بین با عاشقان آمیخته
روح بین با خاکدان آمیخته
چند بینی این و آن و نیک و بد
بنگر آخر این و آن آمیخته
چند گویی بینشان و بانشان
بینشان بین با نشان آمیخته
چند گویی اینجهان و آنجهان
آنجهان بین وینجهان آمیخته
آب و آتش بین و خاک و باد را
دشمنان چون دوستان آمیخته
آن چنان ابری نگر کز فیض او
آب چندین ناودان آمیخته
اتحاد اندر اثر بین و بدان
نوبهار و مهرگان آمیخته.
✍️ #مولوی(مولانا)
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل شاه جهان.
آرایشی بود به ستایشگری چو من
در بزم و مجلس تو به نوروز و مهرگان
ای آفتاب روشن تابان روزگار
کرده‌است روزگار فراوانم امتحان.
✍️ #مسعود_سعدسلمان
فروز آتش بهی،
فراز نور و روشنی
که این جشن روشنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
قیام کاوه پاس دار،
پیام کاوه یاد دار
که این جشن میهنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
برید دست تازیان،
گسست بند بندگی
که این جشن همرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان
شکست یوغ بردگی،
گذشت سرسپردگی
که این جشن سروری‌ست،
بهین جشن مهرگان
نهال دین پا گرفت،
شکفت غنچه بهی
که این جشن خرمی‌ست،
بهین جشن مهرگان
سپاس اورمزد پاک،
به ما داد فرهی
که این جشن فرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان.
✍️ #شاهین_سپنتا
نگارا بهارا کجا رفته‌ای
که آرایش باغ بنهفته‌ای
همی مهرگان بوید از باد تو
به جام می‌اندر کنم یاد تو.
فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی
بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهرماه
به سر برنهاد آن كيانی كلاه
زمانه بی‌اندوه گشت از بدی
گرفتند هر كس ره ايزدی
دل از داوری‌ها بپرداختند
به آيين يكی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادكام
گرفتند هر يک ز ياقوت جام
می روشن و چهره‌ی شاه نو
جهان نو ز داد و سر ماه نو
به‌فرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند
پرستيدن «مهرگان» دين اوست
تن‌آسايی و خوردن آيين اوست
اگر يادگار است از او ماه مهر
بكوش و به رنج ايچ منمای چهر.
✍️ #فردوسی_توسی
مژده یارا که مهرگان آمد
جشن پیوند عاشقان آمد
فصل احساس‌های آبی شد
جشن دل‌های مهربان آمد
مهرگان است روز مهر و امید
روز لبخند دختر خورشید
روز روشن روان بهروزی
روزگار جوانی جاوید
مهرگان است، روز بیداری
روز آگاهی است و هشیاری
روز اندیشه‌های بالنده
روز افکار جاودان جاری.
بگشاییم کفتران را بـال
بیافروزیم شعله بر سر کوه
بسراییم شادمانه سرود
وین چنین با هزار گونه شکوه
مهرگان را به پیشباز رویم
رقص پر پیچ و تاب پرچم ما
زیر پرواز کفتران سپید
شادی آرمیده گام سپهر
خنده‌ی نوشکفته‌ی خورشید
مهرگان را درود می‌گویند.
گرم هر کار مست،
هر پندار همره هر پیام،
هر سوگند در دل هر نگاه،
هر آواز توی هر بوسه، هر لبخند
ما خواهانیم که پشتیبان کشور تو باشیم،
ما نمی‌خواهیم از کشور تو جدا شویم،
ما نمی‌خواهیم از خانه خود جدا شویم،
مباد جز این ای مهر نیرومند.!
✍️ #هوشنگ_ابتهاج
گردآورنده:
@Persianzoroastrians 🔥
مهر زر عاشقان دگرگون زده‌اند
واقف نشوی به عقل کان چون زده‌اند
کین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند.
عشق بین با عاشقان آمیخته
روح بین با خاکدان آمیخته
چند بینی این و آن و نیک و بد
بنگر آخر این و آن آمیخته
چند گویی بینشان و بانشان
بینشان بین با نشان آمیخته
چند گویی اینجهان و آنجهان
آنجهان بین وینجهان آمیخته
آب و آتش بین و خاک و باد را
دشمنان چون دوستان آمیخته
آن چنان ابری نگر کز فیض او
آب چندین ناودان آمیخته
اتحاد اندر اثر بین و بدان
نوبهار و مهرگان آمیخته.
✍️ #مولوی(مولانا)
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل شاه جهان.
آرایشی بود به ستایشگری چو من
در بزم و مجلس تو به نوروز و مهرگان
ای آفتاب روشن تابان روزگار
کرده‌است روزگار فراوانم امتحان.
✍️ #مسعود_سعدسلمان
فروز آتش بهی،
فراز نور و روشنی
که این جشن روشنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
قیام کاوه پاس دار،
پیام کاوه یاد دار
که این جشن میهنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
برید دست تازیان،
گسست بند بندگی
که این جشن همرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان
شکست یوغ بردگی،
گذشت سرسپردگی
که این جشن سروری‌ست،
بهین جشن مهرگان
نهال دین پا گرفت،
شکفت غنچه بهی
که این جشن خرمی‌ست،
بهین جشن مهرگان
سپاس اورمزد پاک،
به ما داد فرهی
که این جشن فرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان.
✍️ #شاهین_سپنتا
نگارا بهارا کجا رفته‌ای
که آرایش باغ بنهفته‌ای
همی مهرگان بوید از باد تو
به جام می‌اندر کنم یاد تو.
فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی
بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهرماه
به سر برنهاد آن كيانی كلاه
زمانه بی‌اندوه گشت از بدی
گرفتند هر كس ره ايزدی
دل از داوری‌ها بپرداختند
به آيين يكی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادكام
گرفتند هر يک ز ياقوت جام
می روشن و چهره‌ی شاه نو
جهان نو ز داد و سر ماه نو
به‌فرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند
پرستيدن «مهرگان» دين اوست
تن‌آسايی و خوردن آيين اوست
اگر يادگار است از او ماه مهر
بكوش و به رنج ايچ منمای چهر.
✍️ #فردوسی_توسی
مژده یارا که مهرگان آمد
جشن پیوند عاشقان آمد
فصل احساس‌های آبی شد
جشن دل‌های مهربان آمد
مهرگان است روز مهر و امید
روز لبخند دختر خورشید
روز روشن روان بهروزی
روزگار جوانی جاوید
مهرگان است، روز بیداری
روز آگاهی است و هشیاری
روز اندیشه‌های بالنده
روز افکار جاودان جاری.
بگشاییم کفتران را بـال
بیافروزیم شعله بر سر کوه
بسراییم شادمانه سرود
وین چنین با هزار گونه شکوه
مهرگان را به پیشباز رویم
رقص پر پیچ و تاب پرچم ما
زیر پرواز کفتران سپید
شادی آرمیده گام سپهر
خنده‌ی نوشکفته‌ی خورشید
مهرگان را درود می‌گویند.
گرم هر کار مست،
هر پندار همره هر پیام،
هر سوگند در دل هر نگاه،
هر آواز توی هر بوسه، هر لبخند
ما خواهانیم که پشتیبان کشور تو باشیم،
ما نمی‌خواهیم از کشور تو جدا شویم،
ما نمی‌خواهیم از خانه خود جدا شویم،
مباد جز این ای مهر نیرومند.!
✍️ #هوشنگ_ابتهاج
گردآورنده:
@Persianzoroastrians 🔥
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔥 #جشن_سده🔥در یونسکو ثبت شد👍
جشن سده از سوی ایران و تاجیکستان در فهرست میراث یونسکو ثبت جهانی شد.
پیش‌تر جشن سده در فهرست ملی ایران نیز ثبت شده بود.
جشن سده از آیین‌های مهم ایران باستان ماست که همچنان در ایران‌زمین کهن پرگهر اهورایی‌مان برگزار میشود.
#جشن_سده که دهم بهمن ماه، برگزار میشود، جشن پیدایش و مهار #آتش:
در داستان #هوشنگ، از برخورد سنگ با سنگ اخگر آتش پدید می‌آید.
واژه‌ی سنگ، در اوستا سنگه sangha، چیم‌های دیگری هم دارد مانند آسمان و سرود. پس آتش از ابر (بر پایه بندهش)، از آب پدید می‌آید. (میترا نیز از سنگ پیدایش می‌یابد).
آتشی که از آب می‌زاید هر دو نماد جوانی‌اند. آتش نرینه است و آب مادینه.
هنگامی‌که آتش از آب سرچشمه میگیرد، پرورنده‌ی زندگی است و روند آگاهی یافتن از راستی‌ها(:حقیقت) است.
در ورهرام آتشی است که زندگی را در گیتی نگاه میدارد و دروغ و فریب را نابود می‌سازد.
آتش نمادی است از آگاهی و دانشی که زندگی پرور است.
انسان در فرهنگ ایرانی تخمه‌ی آتش است، همانا سرچشمه خودزای آتش.
انسان وجودی است که از یک آهنگ و ترانه و آواز (سنگ) می‌افروزد و روشنی (آگاهی) می‌بخشد
@persianzoroastrians🔥
جشن سده از سوی ایران و تاجیکستان در فهرست میراث یونسکو ثبت جهانی شد.
پیش‌تر جشن سده در فهرست ملی ایران نیز ثبت شده بود.
جشن سده از آیین‌های مهم ایران باستان ماست که همچنان در ایران‌زمین کهن پرگهر اهورایی‌مان برگزار میشود.
#جشن_سده که دهم بهمن ماه، برگزار میشود، جشن پیدایش و مهار #آتش:
در داستان #هوشنگ، از برخورد سنگ با سنگ اخگر آتش پدید می‌آید.
واژه‌ی سنگ، در اوستا سنگه sangha، چیم‌های دیگری هم دارد مانند آسمان و سرود. پس آتش از ابر (بر پایه بندهش)، از آب پدید می‌آید. (میترا نیز از سنگ پیدایش می‌یابد).
آتشی که از آب می‌زاید هر دو نماد جوانی‌اند. آتش نرینه است و آب مادینه.
هنگامی‌که آتش از آب سرچشمه میگیرد، پرورنده‌ی زندگی است و روند آگاهی یافتن از راستی‌ها(:حقیقت) است.
در ورهرام آتشی است که زندگی را در گیتی نگاه میدارد و دروغ و فریب را نابود می‌سازد.
آتش نمادی است از آگاهی و دانشی که زندگی پرور است.
انسان در فرهنگ ایرانی تخمه‌ی آتش است، همانا سرچشمه خودزای آتش.
انسان وجودی است که از یک آهنگ و ترانه و آواز (سنگ) می‌افروزد و روشنی (آگاهی) می‌بخشد
@persianzoroastrians🔥
بخوانید بخشی از نام‌های زیبای ایرانی را در این چکامه زیبا:
باغبان‌ها به روی گل‌هاشان
نام‌های زیبا و قشنگ بگزارند
نامی از جنس #آفتاب و #بهار
نام خوش آب و رنگ بگرارند
تا شبت را #سپيده گل بزند
نام #مهتاب و #ژاله را بنويس
شور #شهناز تا #دلارام است
#نسترن را و #لاله را بنويس
عشق #هنگامه می‌كند برپا
با #نگار و #نگين و #ركسانا
با #هما و #شراره و #نوشين
با #پريسا و #هستی و #مينا
با #پريا و #مهری و #مينو
#مهرناز و #مهرشاد و #مهشيد
با #دل‌افروز و #نازنين و #بهار
باز #نوش‌آفرين شود #خورشيد
مانده طرحی قشنگ در يادم
روی دستان آب، #نيلوفر
بيشتر از #شكوفه بنويسيم
از #زری، از #فرشته، از #زيور
#روشنک را به #پرنيان بسپار
تا به #دريا به #آرزو برسی
نام #آزاده را #رها بنويس
تا به گل‌ها به عطر و بو برسی
#ارغوان و #ستايش و #مهناز
#شهرزاد و #بهاره و #مهسا
نام #رودابه خوب و خوش‌آواست
همچو لبخند يار خوش‌سيما
#ماهرخسار و #ماهرخ زيباست
نام‌هایی قشنگ و پر شورند
#شهربانو و #مهرنوش و #پری
همچو #فيروزه نشابورند
همچنان مانده است در يادم
#شاهرخ، #پارسا و #گوهرشاد
#مهربانو به #نازگل می‌گفت
نام #ايران ما گرامی باد
بنويسيد #هومن و #فرشيد
يا #كيان و #كيارش و #نيما
#آرمين #آريا #سروش #ارژنگ
#مهرزاد #بهزاد و #بهمن یا #سپهر
#داريوش اين گل هخامنشی
#شهريار بزرگ #ايران است
#باربد، #برديا، #نكیسا، حال
نوبت #آرمان و #اشكان است
#مانی و #ماهيار با #مزدک
از گذرگاه جاده می‌آيند
شاه #انوشيروان و #شروين
با #آبتين هم پياده می‌آيند
روی گل‌دختران آبادی
بگزاريد نام #بارانی
چون #فروغ و #فرانک و #پوران
نام‌هایی هميشه #ايرانی
نام #سودابه و #كتايون را
نام #آذر #سیمین و #ماندانا
#شهرناز #انوشه و #سيندخت
#ياسمين و #نسرين و #تن‌ناز
غصه دارد هنوز #تهمينه
داغ #سهراب در دلش جاری‌ست
با #فرنگيس و #فریده آشنا باشیم
ياد آنان نشان بيداری‌ست
تا به ياد #منيژه می‌افتم
#بيژن آزاد میشود از چاه
نام #جمشيد و #ايرج و #هوشنگ
میشود با #بهار و گل همراه
شاه #تهمورس #سيامک و #سام
رنگ و بوی گل میهن دارند
#گيو #بهرام #آرش و #مهران
ريشه در كشوری كهن دارند
ياد #فرهاد و بيستون باشيد
بلكه #شيرين شود روان شما
با #كيومرس جان قدم بزنيد
گل كند باز ، باغ جان شما
به #منوچهرِ عشق، دل بدهيم
نام او هم‌رديف #باران است
#سورنا را به ياد بسپاريم
آبرودار خاک #ايران است
نام #كوروش ز يادمان نرود
با #خشايار هم عنان باشيم
با #فرامرز و #اردشير و #قباد
زير چتری از آسمان باشيم
بايد از #مازيار بنويسيم
از #فريدون و #تورج و #سامان
از #فريبرز و #بابک و #شاپور
از #رهام و #سيامک و #ساسان
#آریوبرزن این شهید وطن
قهرمان همیشه‌ی #ایران
#رستم و #یزدگرد و #فیروزان
نام‌شان سربلند و جاویدان
بنویسید #کاوه را با شوق
نام #شایان و نام #شاهین را
نام #افشین #بابک و #خسرو
نگرارید جا نام #سیاوش را
پارسی این زبان ایرانی
افتخار و نماد اتحادمان باشد
نام این سرزمین جاویدان
تا همیشه به یادمان باشد.
(✍️سراینده ناشناس )
ما ایرانی هستیم پس نام‌های زیبای ایرانی را بر فرزندان ایرانی خویش برمی‌گزینیم.
نه نام‌های زشت تازیان تازشگر وحشی مسلمان را که به کشورمان ایران حمله کردند و ستم‌ها، غارت‌ها، ویرانی‌ها، تجاوزها و جنایت‌ها کردند.
به امید آگاهی و دانایی و خردمندی بخش دیگری از ایرانیان.
@Persianzoroastrians🔥
باغبان‌ها به روی گل‌هاشان
نام‌های زیبا و قشنگ بگزارند
نامی از جنس #آفتاب و #بهار
نام خوش آب و رنگ بگرارند
تا شبت را #سپيده گل بزند
نام #مهتاب و #ژاله را بنويس
شور #شهناز تا #دلارام است
#نسترن را و #لاله را بنويس
عشق #هنگامه می‌كند برپا
با #نگار و #نگين و #ركسانا
با #هما و #شراره و #نوشين
با #پريسا و #هستی و #مينا
با #پريا و #مهری و #مينو
#مهرناز و #مهرشاد و #مهشيد
با #دل‌افروز و #نازنين و #بهار
باز #نوش‌آفرين شود #خورشيد
مانده طرحی قشنگ در يادم
روی دستان آب، #نيلوفر
بيشتر از #شكوفه بنويسيم
از #زری، از #فرشته، از #زيور
#روشنک را به #پرنيان بسپار
تا به #دريا به #آرزو برسی
نام #آزاده را #رها بنويس
تا به گل‌ها به عطر و بو برسی
#ارغوان و #ستايش و #مهناز
#شهرزاد و #بهاره و #مهسا
نام #رودابه خوب و خوش‌آواست
همچو لبخند يار خوش‌سيما
#ماهرخسار و #ماهرخ زيباست
نام‌هایی قشنگ و پر شورند
#شهربانو و #مهرنوش و #پری
همچو #فيروزه نشابورند
همچنان مانده است در يادم
#شاهرخ، #پارسا و #گوهرشاد
#مهربانو به #نازگل می‌گفت
نام #ايران ما گرامی باد
بنويسيد #هومن و #فرشيد
يا #كيان و #كيارش و #نيما
#آرمين #آريا #سروش #ارژنگ
#مهرزاد #بهزاد و #بهمن یا #سپهر
#داريوش اين گل هخامنشی
#شهريار بزرگ #ايران است
#باربد، #برديا، #نكیسا، حال
نوبت #آرمان و #اشكان است
#مانی و #ماهيار با #مزدک
از گذرگاه جاده می‌آيند
شاه #انوشيروان و #شروين
با #آبتين هم پياده می‌آيند
روی گل‌دختران آبادی
بگزاريد نام #بارانی
چون #فروغ و #فرانک و #پوران
نام‌هایی هميشه #ايرانی
نام #سودابه و #كتايون را
نام #آذر #سیمین و #ماندانا
#شهرناز #انوشه و #سيندخت
#ياسمين و #نسرين و #تن‌ناز
غصه دارد هنوز #تهمينه
داغ #سهراب در دلش جاری‌ست
با #فرنگيس و #فریده آشنا باشیم
ياد آنان نشان بيداری‌ست
تا به ياد #منيژه می‌افتم
#بيژن آزاد میشود از چاه
نام #جمشيد و #ايرج و #هوشنگ
میشود با #بهار و گل همراه
شاه #تهمورس #سيامک و #سام
رنگ و بوی گل میهن دارند
#گيو #بهرام #آرش و #مهران
ريشه در كشوری كهن دارند
ياد #فرهاد و بيستون باشيد
بلكه #شيرين شود روان شما
با #كيومرس جان قدم بزنيد
گل كند باز ، باغ جان شما
به #منوچهرِ عشق، دل بدهيم
نام او هم‌رديف #باران است
#سورنا را به ياد بسپاريم
آبرودار خاک #ايران است
نام #كوروش ز يادمان نرود
با #خشايار هم عنان باشيم
با #فرامرز و #اردشير و #قباد
زير چتری از آسمان باشيم
بايد از #مازيار بنويسيم
از #فريدون و #تورج و #سامان
از #فريبرز و #بابک و #شاپور
از #رهام و #سيامک و #ساسان
#آریوبرزن این شهید وطن
قهرمان همیشه‌ی #ایران
#رستم و #یزدگرد و #فیروزان
نام‌شان سربلند و جاویدان
بنویسید #کاوه را با شوق
نام #شایان و نام #شاهین را
نام #افشین #بابک و #خسرو
نگرارید جا نام #سیاوش را
پارسی این زبان ایرانی
افتخار و نماد اتحادمان باشد
نام این سرزمین جاویدان
تا همیشه به یادمان باشد.
(✍️سراینده ناشناس )
ما ایرانی هستیم پس نام‌های زیبای ایرانی را بر فرزندان ایرانی خویش برمی‌گزینیم.
نه نام‌های زشت تازیان تازشگر وحشی مسلمان را که به کشورمان ایران حمله کردند و ستم‌ها، غارت‌ها، ویرانی‌ها، تجاوزها و جنایت‌ها کردند.
به امید آگاهی و دانایی و خردمندی بخش دیگری از ایرانیان.
@Persianzoroastrians🔥
جشن‌های سالانه‌مان
🔥 #جشن_سده🔥
به مناسبت فرار سیدن #جشن_سده،
جشن پیدایش و مهار #آتش:🔥
در داستان #هوشنگ، از برخورد سنگ با سنگ اخگر آتش پدید می‌آید.
واژه‌ی سنگ، در اوستا سنگه sangha، چیم‌های دیگری هم دارد مانند آسمان و سرود. پس آتش از ابر (بر پایه بندهش)، از آب پدید می‌آید. (میترا نیز از سنگ پیدایش می‌یابد).
آتشی که از آب می‌زاید هر دو نماد جوانی‌اند. آتش نرینه است و آب مادینه.
هنگامی‌که آتش از آب سرچشمه میگیرد، پرورنده‌ی زندگی است و روند آگاهی یافتن از راستی‌ها(:حقیقت) است.
در بهرام(ورهرام) آتشی است که زندگی را در گیتی نگاه میدارد و دروغ و فریب را نابود می‌سازد.
آتش نمادی است از آگاهی و دانشی که زندگی پرور است.
انسان در فرهنگ ایرانی تخمه‌ی آتش است، همانا سرچشمه خودزای آتش.
انسان وجودی است که از یک آهنگ و ترانه و آواز (سنگ) می‌افروزد و روشنی (آگاهی) می‌بخشد.
#جشن سده بر همگان فرخنده باد.
نیروی زندگانی و آتش درونی در همگان افزون باد
✍️موبد #کامران_جمشیدی
@persianzoroastrians🔥
🔥 #جشن_سده🔥
به مناسبت فرار سیدن #جشن_سده،
جشن پیدایش و مهار #آتش:🔥
در داستان #هوشنگ، از برخورد سنگ با سنگ اخگر آتش پدید می‌آید.
واژه‌ی سنگ، در اوستا سنگه sangha، چیم‌های دیگری هم دارد مانند آسمان و سرود. پس آتش از ابر (بر پایه بندهش)، از آب پدید می‌آید. (میترا نیز از سنگ پیدایش می‌یابد).
آتشی که از آب می‌زاید هر دو نماد جوانی‌اند. آتش نرینه است و آب مادینه.
هنگامی‌که آتش از آب سرچشمه میگیرد، پرورنده‌ی زندگی است و روند آگاهی یافتن از راستی‌ها(:حقیقت) است.
در بهرام(ورهرام) آتشی است که زندگی را در گیتی نگاه میدارد و دروغ و فریب را نابود می‌سازد.
آتش نمادی است از آگاهی و دانشی که زندگی پرور است.
انسان در فرهنگ ایرانی تخمه‌ی آتش است، همانا سرچشمه خودزای آتش.
انسان وجودی است که از یک آهنگ و ترانه و آواز (سنگ) می‌افروزد و روشنی (آگاهی) می‌بخشد.
#جشن سده بر همگان فرخنده باد.
نیروی زندگانی و آتش درونی در همگان افزون باد
✍️موبد #کامران_جمشیدی
@persianzoroastrians🔥
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
برگزاری جشن سده🔥در تاجیکستان👍
زنده باد مردم گرامی تاجیکستان
پاینده باد کشور عزیز تاجیکستان
به امید بازگشت به مام میهن، ایران
@Persianzoroastrians🔥
#جشن_سده در تاجیکستان
جشن سده یکی از جشن‌های کهن ایرانی‌ست که در شامگاه ۱۰ بهمن برگزار میشود.
این جشن هزاران سال قدمت و پیشینه دارد و از کهن‌ترین جشن‌های ایرانیان به‌شمار می‌رود.
بر اساس شاهنامه فردوسی، پیشینه این جشن به پیدایش آتش و کشف آن بدست #هوشنگ_شاه باز‌می‌گردد.
در واقع از این روز به بعد آدمی با کشف آتش توانسته شب‌ها را هم همچو روزها گرم و روشن نگه دارد. مردم تاجیکستان با برافروختن آتش و برگزاری مراسم رقص‌های سنتی و نواختن موسیقی، ارزش آتش و نور را در زندگی بشر گرامی می‌دارند.
#جشن_سده_فرخنده_باد🔥
@Persianzoroastrians🔥
زنده باد مردم گرامی تاجیکستان
پاینده باد کشور عزیز تاجیکستان
به امید بازگشت به مام میهن، ایران
@Persianzoroastrians🔥
#جشن_سده در تاجیکستان
جشن سده یکی از جشن‌های کهن ایرانی‌ست که در شامگاه ۱۰ بهمن برگزار میشود.
این جشن هزاران سال قدمت و پیشینه دارد و از کهن‌ترین جشن‌های ایرانیان به‌شمار می‌رود.
بر اساس شاهنامه فردوسی، پیشینه این جشن به پیدایش آتش و کشف آن بدست #هوشنگ_شاه باز‌می‌گردد.
در واقع از این روز به بعد آدمی با کشف آتش توانسته شب‌ها را هم همچو روزها گرم و روشن نگه دارد. مردم تاجیکستان با برافروختن آتش و برگزاری مراسم رقص‌های سنتی و نواختن موسیقی، ارزش آتش و نور را در زندگی بشر گرامی می‌دارند.
#جشن_سده_فرخنده_باد🔥
@Persianzoroastrians🔥
#جشن‌های_سالانه💚🤍❤️
🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری،
🔥جشن آتش🔥
#چهارشنبه‌سوری، نوید بخش بهار و آغازگر آیین‌های نوروزی است.
در ژرفا و عمق آیین‌های اساتیری همواره یک مفهوم اصلی و بنیادین وجود دارد که استوره برای بزرگداشت آن شکل مى‌گیرد و سپس در طول دوران‌ها، بر گرد آن رسم‌ها و آداب دیگر تنیده مى‌شود. جشن‌هایی که درون‌مایه آنها بزرگداشت آب یا آتش است، که نشان دهنده تاثیر این دو عنصر در حیات انسان است، در میان همه تمدن‌ها و اقوام رواج دارد. چهارشنبه‌سوری نیز در نهاد خود، یکی از جشن‌های بزرگداشت آتش است که رفته رفته، آداب و رسوم و باورهای دیگر نیز با آن پیوند خورده است.
در اساتیر یونانی #پرومتهpromete یکی از خدایان اساتیری، «از ارابه خورشید اخگری ربود و آن را درون یک نی پنهان ساخت و در بازگشت به زمین این منبع آتش ایزدی را به مردم بخشید.» (ژوئل اسمیت، ۱۴۱).
در اساتیر ایران نیز آتش منشا اهورایی دارد. اگر چه کشف آتش به #هوشنگ نسبت داده شده است، که با پرتاب سنگی به سوی #مار جرقه‌ای از سنگ برآمد و آتش پدیدار شد، (شاهنامه فردوسی، ژول مول، جلد۱ برگ۱۵) اما این کشف ناشی از اتفاق یا تصادف نیست بلکه حضور مار در این روایت نشان دهنده نوعی پیام از سوی آسمان برای هوشنگ قلمداد مى‌شود که خود نیز آفریدهای یگانه و ایزدی بود.
#هوشنگ در اوستا ستایش شده و #آناهیتا او را فرمانروایی همه جهان بخشیده و بر دیوان و جادوان و پریان پیروزی داده است.) (اوستا، آبان یشت، بند۲۲). او در برابر این گوهر تابان نیایش کرد و بر جهان آفرین درود فرستاد و جشنی برپا کرد که به نام جشن #سده به یادگار مانده است. (فردوسی، همان).
چهارشنبه‌سوری نیز مانند جشن سده، بزرگداشت آتش است که گویی با کشف آن، روزگار نوینی در زندگی انسان پدید آمده است و بنابراین در پیش از «نوروز» وجود آن بایسته و ضروری است.
گرامیداشت آتش، در ادیان باستانی نیز بازتافته است. در اوستا، آتش / آتر / آذر یک از بزرگترین #ایزدان (فرشتگان والامقام اهورامزدا) است و در شاخه‌های دیگر اقوام آریایی مانند هندوان به نام آگنی شناخته شده و از خدایان بزرگ است. (اوشیدری ۶۶) و رمز پیروزی معنوی روشنایی و راستی بر نیروهای تاریکی و دروغ است و از فره ایزدی پاسداری مى‌کند تا #آژى‌دهاک به آن آسیب نرساند. (ستاری ۵۸).
ایرانیان پیش از اسلام با افروختن آتش در ده روز پایانی سال، «برای #فروهر نیاکان نیایش مى‌کردند و به آنان درود مى‌فرستاند اما پس از ساسانیان و با ورود اسلام، چون اعراب روز چهارشنبه (یوم الارباع) را شوم می‌دانستند، این رسم آتش افروزی به شامگاه چهارشنبه آخر سال افتاد.» (اوشیدری ۲۴۳)، هم با باورهای عامیانه دین داران جدید هماهنگی یافت و هم اثری از دین قدیم را با خود نگه داشت و بعد با برخی رسوم محلی دیگر هم پیوند خورد که امروزه در گوشه و کنار، هر جا به شکلی برگزار مى‌گردد ولی هسته اصلی آن بزرگداشت آتش تمدن و تحول آفرین در همه هست.
با تحولات دنیای صنعتی، رسوم و برنامه‌های آتش بازی که یک رسم نمایشی اروپایی و چینی و... است، از دوره قاجار، به این جشن افزوده شده است. این جلوه‌های نور و رنگ آتش‌ناک نیز زیبایى‌هایی دارد ولی باعث خشونت‌ها و اندوه آفرینى‌های چندی نیز مى‌شود که نه دلخواه هیچ انسانی است و نه شایسته جشن‌های ایرانی. زیرا در جشن‌های ایرانی به نوشته پژوهشگران چند عنصر ثابت وجود دارد، از جمله: گرامیداشت آب یا آتش، پیوند آنها با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی، سرور و خوشخویی و خرسندی و پرهیز از خشونت، پاسداشت طبیعت و زندگی و گسترده بودن و همگانی بودن جشنها از آن جمله است.
امید که با برگزاری شایسته چهارشنبه‌سوری، شادی و سرزندگی نثار همگان گردد و در شعله‌های فروزان آتش، زردی از دل‌ها و چهره‌ها رخت بندد و سرخی (سوری) آن بر جان‌ها بتابد.
ز کوی یار مى‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مددخواهی چراغ دل برافروزی.🔥
بنمایه‌ها:
دانشنامه مزدیسنا، #جهانگیر_اوشیدری.
جهان استوره شناسی، #جلال_ستاری
فرهنگ اساتیر یونان و روم، #ژویل_اسمیت. ترجمه #شهلا_برادران.
@persianzoroastrians 🔥
🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری،
🔥جشن آتش🔥
#چهارشنبه‌سوری، نوید بخش بهار و آغازگر آیین‌های نوروزی است.
در ژرفا و عمق آیین‌های اساتیری همواره یک مفهوم اصلی و بنیادین وجود دارد که استوره برای بزرگداشت آن شکل مى‌گیرد و سپس در طول دوران‌ها، بر گرد آن رسم‌ها و آداب دیگر تنیده مى‌شود. جشن‌هایی که درون‌مایه آنها بزرگداشت آب یا آتش است، که نشان دهنده تاثیر این دو عنصر در حیات انسان است، در میان همه تمدن‌ها و اقوام رواج دارد. چهارشنبه‌سوری نیز در نهاد خود، یکی از جشن‌های بزرگداشت آتش است که رفته رفته، آداب و رسوم و باورهای دیگر نیز با آن پیوند خورده است.
در اساتیر یونانی #پرومتهpromete یکی از خدایان اساتیری، «از ارابه خورشید اخگری ربود و آن را درون یک نی پنهان ساخت و در بازگشت به زمین این منبع آتش ایزدی را به مردم بخشید.» (ژوئل اسمیت، ۱۴۱).
در اساتیر ایران نیز آتش منشا اهورایی دارد. اگر چه کشف آتش به #هوشنگ نسبت داده شده است، که با پرتاب سنگی به سوی #مار جرقه‌ای از سنگ برآمد و آتش پدیدار شد، (شاهنامه فردوسی، ژول مول، جلد۱ برگ۱۵) اما این کشف ناشی از اتفاق یا تصادف نیست بلکه حضور مار در این روایت نشان دهنده نوعی پیام از سوی آسمان برای هوشنگ قلمداد مى‌شود که خود نیز آفریدهای یگانه و ایزدی بود.
#هوشنگ در اوستا ستایش شده و #آناهیتا او را فرمانروایی همه جهان بخشیده و بر دیوان و جادوان و پریان پیروزی داده است.) (اوستا، آبان یشت، بند۲۲). او در برابر این گوهر تابان نیایش کرد و بر جهان آفرین درود فرستاد و جشنی برپا کرد که به نام جشن #سده به یادگار مانده است. (فردوسی، همان).
چهارشنبه‌سوری نیز مانند جشن سده، بزرگداشت آتش است که گویی با کشف آن، روزگار نوینی در زندگی انسان پدید آمده است و بنابراین در پیش از «نوروز» وجود آن بایسته و ضروری است.
گرامیداشت آتش، در ادیان باستانی نیز بازتافته است. در اوستا، آتش / آتر / آذر یک از بزرگترین #ایزدان (فرشتگان والامقام اهورامزدا) است و در شاخه‌های دیگر اقوام آریایی مانند هندوان به نام آگنی شناخته شده و از خدایان بزرگ است. (اوشیدری ۶۶) و رمز پیروزی معنوی روشنایی و راستی بر نیروهای تاریکی و دروغ است و از فره ایزدی پاسداری مى‌کند تا #آژى‌دهاک به آن آسیب نرساند. (ستاری ۵۸).
ایرانیان پیش از اسلام با افروختن آتش در ده روز پایانی سال، «برای #فروهر نیاکان نیایش مى‌کردند و به آنان درود مى‌فرستاند اما پس از ساسانیان و با ورود اسلام، چون اعراب روز چهارشنبه (یوم الارباع) را شوم می‌دانستند، این رسم آتش افروزی به شامگاه چهارشنبه آخر سال افتاد.» (اوشیدری ۲۴۳)، هم با باورهای عامیانه دین داران جدید هماهنگی یافت و هم اثری از دین قدیم را با خود نگه داشت و بعد با برخی رسوم محلی دیگر هم پیوند خورد که امروزه در گوشه و کنار، هر جا به شکلی برگزار مى‌گردد ولی هسته اصلی آن بزرگداشت آتش تمدن و تحول آفرین در همه هست.
با تحولات دنیای صنعتی، رسوم و برنامه‌های آتش بازی که یک رسم نمایشی اروپایی و چینی و... است، از دوره قاجار، به این جشن افزوده شده است. این جلوه‌های نور و رنگ آتش‌ناک نیز زیبایى‌هایی دارد ولی باعث خشونت‌ها و اندوه آفرینى‌های چندی نیز مى‌شود که نه دلخواه هیچ انسانی است و نه شایسته جشن‌های ایرانی. زیرا در جشن‌های ایرانی به نوشته پژوهشگران چند عنصر ثابت وجود دارد، از جمله: گرامیداشت آب یا آتش، پیوند آنها با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی، سرور و خوشخویی و خرسندی و پرهیز از خشونت، پاسداشت طبیعت و زندگی و گسترده بودن و همگانی بودن جشنها از آن جمله است.
امید که با برگزاری شایسته چهارشنبه‌سوری، شادی و سرزندگی نثار همگان گردد و در شعله‌های فروزان آتش، زردی از دل‌ها و چهره‌ها رخت بندد و سرخی (سوری) آن بر جان‌ها بتابد.
ز کوی یار مى‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مددخواهی چراغ دل برافروزی.🔥
بنمایه‌ها:
دانشنامه مزدیسنا، #جهانگیر_اوشیدری.
جهان استوره شناسی، #جلال_ستاری
فرهنگ اساتیر یونان و روم، #ژویل_اسمیت. ترجمه #شهلا_برادران.
@persianzoroastrians 🔥
امروز چهارشنبه، یکم فروردین، روز #اورمزد می‌باشد.
☘️امروز #نوروز پیروز است💚
☘️امروز نخستین روز #بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز #سال_نو هست❤️
در این ماه زیبای فرخنده:👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار می‌کنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین‌ماه با جشن‌هایش:
✅ ششم فروردین، خرداد روز:
زادروز #اشو_زرتشت🎂
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✅ دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
✅ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✅ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✅ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
☘️امروز #نوروز پیروز است💚
☘️امروز نخستین روز #بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز #سال_نو هست❤️
در این ماه زیبای فرخنده:👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار می‌کنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین‌ماه با جشن‌هایش:
✅ ششم فروردین، خرداد روز:
زادروز #اشو_زرتشت🎂
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✅ دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
✅ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✅ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✅ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
✅ #جشن‌های_فروردین_ماه:
✳️ یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
✳️ ششم فروردین، خرداد روز:
#زادروز_اشوزتشت.
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✳️ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✳️ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✳️ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
@Persianzoroastrians🔥🍀
✳️ یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
✳️ ششم فروردین، خرداد روز:
#زادروز_اشوزتشت.
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✳️ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✳️ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✳️ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
@Persianzoroastrians🔥🍀
باغ‌ها را گرچه دیوار و در است
از هواشان راه با یکدیگر است
باد می‌آرد پیام آن بدین
وَه از این پیک و پیام نازنین
شاخه از دیوار سر برمی‌کشد
میل او تا باغ دیگر می‌کشد
شاخه‌ها را از جدایی گر غم است
ریشه‌ها را دست در دست هم است.
✍️ #هوشنگ_ابتهاج
@Persianzoroastrians🔥
از هواشان راه با یکدیگر است
باد می‌آرد پیام آن بدین
وَه از این پیک و پیام نازنین
شاخه از دیوار سر برمی‌کشد
میل او تا باغ دیگر می‌کشد
شاخه‌ها را از جدایی گر غم است
ریشه‌ها را دست در دست هم است.
✍️ #هوشنگ_ابتهاج
@Persianzoroastrians🔥
Forwarded from ایرانیان زرتشتی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
در ایران و دیگر کشورها، معماری اسلامی وجود ندارد. معماری ایرانی وجود دارد. هنر ایرانی وجود دارد. هر آنچه پس از دوره‌ی اسلامی در ایران هست همه دنباله روی گذشته‌‌ی ایرانی ماست. معماری مساجد هم به همان شیوه‌ی آتشکده‌های ایرانیان در دوره ساسانیان می‌باشد. و اصطلاح معماری اسلامی سخنی نادرست است و در واقع آنچه به نام معماری اسلامی می‌گویند همان معماری و فنون معماری دوره ساسانیان در ایران است.
✍ #هوشنگ_سیحون معمار، طراح، نگارگر(:نقاش) و تندیس‌ساز سرشناس ایرانی🌹🕯🌹
بخشی از معماری‌های برجسته و نامدار استاد #هوشنگ_سیحون:
آرامگاه #پورسینا در همدان.
آرامگاه #خیام در نیشاپور.
آرامگاه #فردوسی در توس.
آرامگاه #نادرشاه_بزرگ در مشهد.
بنای #موزه توس.
مرکز #فرهنگی یزد.
آرامگاه #احمد_نیریزی در نی‌ریز.
آرامگاه #کمال‌الملک در نیشاپور.
ساختمان #بانک_سپه در میدان توپخانه تهران.
و....
پس از انقلاب ننگین اسلامی، اسلامیون اهریمن همه‌ی فرتورها و مدارک و آثار هنری که استاد #هوشنگ_سیحون در خانه‌اش داشت را به تاراج بردند و غارت نمودند.
@persianzoroastrians🔥
✍ #هوشنگ_سیحون معمار، طراح، نگارگر(:نقاش) و تندیس‌ساز سرشناس ایرانی🌹🕯🌹
بخشی از معماری‌های برجسته و نامدار استاد #هوشنگ_سیحون:
آرامگاه #پورسینا در همدان.
آرامگاه #خیام در نیشاپور.
آرامگاه #فردوسی در توس.
آرامگاه #نادرشاه_بزرگ در مشهد.
بنای #موزه توس.
مرکز #فرهنگی یزد.
آرامگاه #احمد_نیریزی در نی‌ریز.
آرامگاه #کمال‌الملک در نیشاپور.
ساختمان #بانک_سپه در میدان توپخانه تهران.
و....
پس از انقلاب ننگین اسلامی، اسلامیون اهریمن همه‌ی فرتورها و مدارک و آثار هنری که استاد #هوشنگ_سیحون در خانه‌اش داشت را به تاراج بردند و غارت نمودند.
@persianzoroastrians🔥
روز که مهرگان گردون زده‌اند
مهر زر عاشقان دگرگون زده‌اند
واقف نشوی به عقل کان چون زده‌اند
کین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند.
عشق بین با عاشقان آمیخته
روح بین با خاکدان آمیخته
چند بینی این و آن و نیک و بد
بنگر آخر این و آن آمیخته
چند گویی بینشان و بانشان
بینشان بین با نشان آمیخته
چند گویی اینجهان و آنجهان
آنجهان بین وینجهان آمیخته
آب و آتش بین و خاک و باد را
دشمنان چون دوستان آمیخته
آن چنان ابری نگر کز فیض او
آب چندین ناودان آمیخته
اتحاد اندر اثر بین و بدان
نوبهار و مهرگان آمیخته.
✍️ #مولوی(مولانا)
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل شاه جهان.
آرایشی بود به ستایشگری چو من
در بزم و مجلس تو به نوروز و مهرگان
ای آفتاب روشن تابان روزگار
کرده‌است روزگار فراوانم امتحان.
✍️ #مسعود_سعدسلمان
فروز آتش بهی،
فراز نور و روشنی
که این جشن روشنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
قیام کاوه پاس دار،
پیام کاوه یاد دار
که این جشن میهنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
برید دست تازیان،
گسست بند بندگی
که این جشن همرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان
شکست یوغ بردگی،
گذشت سرسپردگی
که این جشن سروری‌ست،
بهین جشن مهرگان
نهال دین پا گرفت،
شکفت غنچه بهی
که این جشن خرمی‌ست،
بهین جشن مهرگان
سپاس اورمزد پاک،
به ما داد فرهی
که این جشن فرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان.
✍️ #شاهین_سپنتا
نگارا بهارا کجا رفته‌ای
که آرایش باغ بنهفته‌ای
همی مهرگان بوید از باد تو
به جام می‌اندر کنم یاد تو.
فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی
بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهرماه
به سر برنهاد آن كيانی كلاه
زمانه بی‌اندوه گشت از بدی
گرفتند هر كس ره ايزدی
دل از داوری‌ها بپرداختند
به آيين يكی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادكام
گرفتند هر يک ز ياقوت جام
می روشن و چهره‌ی شاه نو
جهان نو ز داد و سر ماه نو
به‌فرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند
پرستيدن «مهرگان» دين اوست
تن‌آسايی و خوردن آيين اوست
اگر يادگار است از او ماه مهر
بكوش و به رنج ايچ منمای چهر.
✍️ #فردوسی_توسی
مژده یارا که مهرگان آمد
جشن پیوند عاشقان آمد
فصل احساس‌های آبی شد
جشن دل‌های مهربان آمد
مهرگان است روز مهر و امید
روز لبخند دختر خورشید
روز روشن روان بهروزی
روزگار جوانی جاوید
مهرگان است، روز بیداری
روز آگاهی است و هشیاری
روز اندیشه‌های بالنده
روز افکار جاودان جاری.
بگشاییم کفتران را بـال
بیافروزیم شعله بر سر کوه
بسراییم شادمانه سرود
وین چنین با هزار گونه شکوه
مهرگان را به پیشباز رویم
رقص پر پیچ و تاب پرچم ما
زیر پرواز کفتران سپید
شادی آرمیده گام سپهر
خنده‌ی نوشکفته‌ی خورشید
مهرگان را درود می‌گویند.
گرم هر کار مست،
هر پندار همره هر پیام،
هر سوگند در دل هر نگاه،
هر آواز توی هر بوسه، هر لبخند
ما خواهانیم که پشتیبان کشور تو باشیم،
ما نمی‌خواهیم از کشور تو جدا شویم،
ما نمی‌خواهیم از خانه خود جدا شویم،
مباد جز این ای مهر نیرومند.!
✍️ #هوشنگ_ابتهاج
گردآورنده:
@Persianzoroastrians 🔥
مهر زر عاشقان دگرگون زده‌اند
واقف نشوی به عقل کان چون زده‌اند
کین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند.
عشق بین با عاشقان آمیخته
روح بین با خاکدان آمیخته
چند بینی این و آن و نیک و بد
بنگر آخر این و آن آمیخته
چند گویی بینشان و بانشان
بینشان بین با نشان آمیخته
چند گویی اینجهان و آنجهان
آنجهان بین وینجهان آمیخته
آب و آتش بین و خاک و باد را
دشمنان چون دوستان آمیخته
آن چنان ابری نگر کز فیض او
آب چندین ناودان آمیخته
اتحاد اندر اثر بین و بدان
نوبهار و مهرگان آمیخته.
✍️ #مولوی(مولانا)
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل شاه جهان.
آرایشی بود به ستایشگری چو من
در بزم و مجلس تو به نوروز و مهرگان
ای آفتاب روشن تابان روزگار
کرده‌است روزگار فراوانم امتحان.
✍️ #مسعود_سعدسلمان
فروز آتش بهی،
فراز نور و روشنی
که این جشن روشنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
قیام کاوه پاس دار،
پیام کاوه یاد دار
که این جشن میهنی‌ست،
بهین جشن مهرگان
برید دست تازیان،
گسست بند بندگی
که این جشن همرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان
شکست یوغ بردگی،
گذشت سرسپردگی
که این جشن سروری‌ست،
بهین جشن مهرگان
نهال دین پا گرفت،
شکفت غنچه بهی
که این جشن خرمی‌ست،
بهین جشن مهرگان
سپاس اورمزد پاک،
به ما داد فرهی
که این جشن فرهی‌ست،
بهین جشن مهرگان.
✍️ #شاهین_سپنتا
نگارا بهارا کجا رفته‌ای
که آرایش باغ بنهفته‌ای
همی مهرگان بوید از باد تو
به جام می‌اندر کنم یاد تو.
فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی
بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهرماه
به سر برنهاد آن كيانی كلاه
زمانه بی‌اندوه گشت از بدی
گرفتند هر كس ره ايزدی
دل از داوری‌ها بپرداختند
به آيين يكی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادكام
گرفتند هر يک ز ياقوت جام
می روشن و چهره‌ی شاه نو
جهان نو ز داد و سر ماه نو
به‌فرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند
پرستيدن «مهرگان» دين اوست
تن‌آسايی و خوردن آيين اوست
اگر يادگار است از او ماه مهر
بكوش و به رنج ايچ منمای چهر.
✍️ #فردوسی_توسی
مژده یارا که مهرگان آمد
جشن پیوند عاشقان آمد
فصل احساس‌های آبی شد
جشن دل‌های مهربان آمد
مهرگان است روز مهر و امید
روز لبخند دختر خورشید
روز روشن روان بهروزی
روزگار جوانی جاوید
مهرگان است، روز بیداری
روز آگاهی است و هشیاری
روز اندیشه‌های بالنده
روز افکار جاودان جاری.
بگشاییم کفتران را بـال
بیافروزیم شعله بر سر کوه
بسراییم شادمانه سرود
وین چنین با هزار گونه شکوه
مهرگان را به پیشباز رویم
رقص پر پیچ و تاب پرچم ما
زیر پرواز کفتران سپید
شادی آرمیده گام سپهر
خنده‌ی نوشکفته‌ی خورشید
مهرگان را درود می‌گویند.
گرم هر کار مست،
هر پندار همره هر پیام،
هر سوگند در دل هر نگاه،
هر آواز توی هر بوسه، هر لبخند
ما خواهانیم که پشتیبان کشور تو باشیم،
ما نمی‌خواهیم از کشور تو جدا شویم،
ما نمی‌خواهیم از خانه خود جدا شویم،
مباد جز این ای مهر نیرومند.!
✍️ #هوشنگ_ابتهاج
گردآورنده:
@Persianzoroastrians 🔥