امروز یکشنبه، دهم بهمن‌ماه، روز مهر به سال٣٧۵۹ مزديسنى می‌باشد.
در این روز خجسته یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های سالانه ما ایرانیان #جشن_سده می‌باشد برگزار می‌کنیم و به آن می‌بالیم🔥
جشن سده یکی از جشن‌های سالانه‌ی ایران‌زمین‌ کهن پرگهر اهورایی‌مان است.
جشن سده همچون دیگر جشن‌های سالانه‌ای چون: #جشن_نوروز، #جشن_سپندارمزگان، #جشن_سیزده‌به‌در، #جشن_شب‌چله، #جشن_چهارشنبه‌سوری و البته #جشن_مهرگان که ماهانه و سالانه هست برایمان ارزشمند است.

گرامی می‌داریم
این جشن بزرگ باستانی ایران‌زمین‌مان را🔥
#جشن‌_سده جشن آتش، جشن مهر، جشن پیروزی فروغ بر تاریکی شادباد🔥
#جشن_سده فروغش همیشه زنده باد🔥
#جشن_سده نامش همیشه جاودان باد🔥

به آیین سده شابادش سر کن
که این رسم از رسوم باستانى‌ست
خجسته باد این جشن کیان‌زاد
بر آن کو در تنش خون کیانى‌ست
سده این جشن فرخ‌فال فیروز
نمادى از سرور و شادمانى‌ست
سده یادآور ایران به شْکوه
گرانفر چون درفش کاویانى‌ست
سده یادآور عهدى که ایرانِ
چو مهرش در جهان پرتو فشانى‌ست.

#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥
@Persianzoroastrians🔥

جشن‌های سالانه
#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥

آیین آتش افروزی، به پیشواز از سال نو چند سال دارد؟ کسی نمی‌داند.
اما این آیین از هنگامی به غروب آخرین سه‌شنبه سال افتاده است كه #زرتشت به تنظیم دقیق تقویم توفیق یافت.
آن سالی بود كه تحویل سال با سه‌شنبه‌ای برابر شد كه نیمه آن سه‌شنبه تا نیمروز جزیی از سال كهنه و نیمه بعدازظهر، سال نو به حساب می‌آمد.
به یک باور دیگر، ایرانیان مراسم آتش افروزی در آستانه سال نو را پس از آمدن(حمله) اسلام، در آخرین چهارشنبه سال قرار داده‌اند تا از باور اعراب پیروی كرده باشند.
این باور با مراسم کهن چهارشنبه سوری همخوانی چندانی ندارد. و شاید این شب شادی و آتش افروزی گونه‌ای مقاومت و در افتادن با تازیان نیز بوده است یعنی که چون عرب این روز را شوم می‌دانست، ایرانی همان روز را برای شادمانی برگزید.
تازیان نیز در این راه‌ها بسیار کوشیده بودند.
برای نمونه آنان مهراب را که مکان چشمه‌ی مهر بود به محراب که معنی مکان جنگ دارد برگرداندند و یا به گدا فرزند ساسانیان می‌گفتند.
برخی می‌گویند که ایرانیان تا آمدن تازیان مسلمان روزهای هفته را نمی‌دانستند و پس چهارشنبه سوری از آمدن عربان به بعد رایج شده است که این نیز سخن درستی نیست. در شاهنامه فردوسی بیشتر از ۱۲۰ بار واژه هفته بكار رفته است. از آنجا كه شاهنامه فردوسی را ترجمان وفادار داستان‌های دوران باستان می‌دانند، دور است كه استاد توس بدون اینكه چنین مفهومی در متون مبنا بكار رفته باشد، تا این اندازه از آن بهره برگیرد.
متون مانوی نیز، كاربرد گسترده روزهای هفته را نشان می‌دهد.
در نوشتارهای مانوی یافت‌شده در «تورفان» و نیز در «موگ‌تاگ» از روزهای یكشنبه و دوشنبه با نام‌های مهر روزیا خور روز و ماه ‌روز یاد شده و این دو، روزهای روزه‌داری مانوی دانسته شده است. در متون مانوی، همراه با روزهای هفته از نام‌های سی‌گانه برای روزهای ماه نیز استفاده می‌شده است و همچنین می‌دانیم كه روز دوشنبه روز مقدس و تعطیل مانویان بوده است.
متون و منابع كهن چینی نیز كاربرد هفته در ایران باستان و نام روزهای آن را گزارش كرده‌اند.
یک متن كهن بودایی از نام روزهای هفته در زبان چینی و معادل آنها با روزهای هفته در فارسی میانه و سغدی یاد كرده است.
در این متن، نام ایرانی روزهای هفته كه از یكشنبه آغاز می‌شوند، بدینگونه بازگو شده است: یوشمبت روز تعطیل، دوشمبت، سه‌شمبت، چرشمبت، پنج‌شمبت، شش‌شمبت، شمبت.
در همان متن، معادل سغدی این نام‌ها بدینگونه آمده است: مهر روز یا خورشید روز، ماه ‌روز، بهرام روز، تیر روز، اورمزد روز، ناهید روز و كیوان روز.
این نام‌ها از نام هفت اختر سیار آسمان، در آن زمان برگرفته شده است. تعطیلی روز یكشنبه در تقویم میلادی نیز از روز تعطیل ایرانی برگرفته شده است.
می‌دانیم كه نام روز یكشنبه در هر دوی آنها به یک معنا است و به معنای «خورشید روز» است.
در دوره ساسانی و همراه با دیگر تحریف‌های بی‌شمار آنان از آیین و فرهنگ ایران باستان، روزهای هفته‌ را نیز از گاهشماری خود حذف می‌كنند و نام روزهای ماه را بكار می‌گیرند.
بنا به گمانی شب چهارشنبه سوری را به مناسبت آتش افروزی در آن شب «سوری» نامیده‌اند.
بنا به باوری دیگر،«سور» از واژه «سوییریه » به معنی چاشت اوستایی است كه در پهلوی و پارسی به معنی مهمانی بزرگ گرفته شده است.
سور به معنی سرخ هم آمده است. در چند گویش ایرانی «سور» همین معنی سرخ را دارد.
چنانکه سهراب همان سورآب یا رود و آب سرخ است. سور به معنی مهمانی و بزم هم آمده است.
در پهلوی، سور هم به معنی سرخ و هم مهمانی و جشن و شادی آمده است.
در گویش‌های گوناگون هم سور به معنی بزم و شادی می‌آید. و این معنی را هم می‌توان از چهارشنبه سوری دریافت یعنی «چهارشنبه شادی».
در پاره‌ای جاها و ازجمله در «اصفهان» این شب را «چهارشنبه سرخی» می‌نامند.
اینک بخشی از نوشته‌های #صادق_هدایت را در این باره می‌خوانیم:
«چند روز به نوروز مانده در كوچه‌ها آتش افروز می‌گردد و آن عبارت است از دو یا سه نفر كه رخت رنگ به رنگ می‌پوشند به كلاه دراز و لباسشان زنگوله آویزان می‌كنند و به رویشان صورتک می‌زنند. یکی از آنها دو تخته را بهم می‌زند و اشعاری می‌خواند:
آتش افروز اومده
سالی یک روز اومده
آتش افروز صغیرم
سالی یک روز فقیرم
روده و پوده اومده
هرچه که بوده اومده.
👇ادمه‌اش👇

سروده
#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥
✍بانو #هما_ارژنگی🥂

جشن آتش جشن شادی جشن نور

گاه آتش بازی و شام سرور

آتش زرتشت و نور ایزدی
پرتوی از بارگاه سرمدی
از اهورایی که شادی آفرید
در پناهش مهر و نیکی شد پدید
رمز آتش پاکی و روشن‌گری
سرخی و گرما و شادی پروری
یادگاری از کهن آیین ما
روزگاران خوش و شیرین ما
آری امشب جشن سور و آتش است

جشن رقص شعله‌های سرکش است

هموطن، ای یار هم پیمان من
زنده کن این جشن و آیین کهن
خیز و از آتش تو سرخی وام گیر
کام دل از گردش ایام گیر
باید امشب از غم و زردی گذشت
همچو شاخی در بهاران سبز گشت
کم کمک چاووشی شاد بهار
دامن افشان میرسد از کوهسار
چشم تا بر هم زنی عید آمده
روز خوب جشن جمشید آمده
فروهرها میهمانت می‌شوند
همنشین مهربانت می‌شوند
ای درخت سرفراز آریا
ای به درد مام میهن آشنا
هر کجای این جهان داری سرا
گوش کن با جان و دل پند مرا
ما همه از یک تبار و ریشه‌ایم
پیروان نیکی اندیشه‌ایم
مهد ایران ریشه و ما شاخه سار
بهر ماندن ریشه باید استوار
ور نه در توفان‌سرای روزگار
شاخه ساران را نمی‌ماند قرار
لیک اگر روزی من و تو ما شویم
جنگلی سبز و گشن می‌پروریم
مهر میهن در سرشت و جان ما
#تا_ابد #پاینده_باد #ایران_ما

#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥

در باور ایرانی #آتش نماد #اشا یعنی راستی و پاکی و عشق است. پس بایستی همانند آخشیج‌های آب و هوا و زمین دیگر مقدس شناخته شده و گرامی داشته شود. جشن چهارشنبه‌سوری جشن به استقبال رفتن فروهرهای نیاکانی و هر آنچه فره ایزدی و راستی و پیشرفت نامیده می‌شود می‌باشد. آتش پلیدی‌ها را می‌سوزاند. همواره به‌سوی بالا می‌رود و گرما و نور می‌افشاند و بر شادی‌ها می‌افزاید و بدی‌ها و کژی‌ها و ناراستی‌ها را به ما شناسانیده، شور و عشق می‌آموزد و می‌گستراند. پس چه بهتر که با درک این همه حقایق راستین، بیش از پیش به آیین‌های نیاکانی از روی شناخت باورمند بوده و با پایبندی کامل به اجرای درست و دقیق آیین‌ها، برشکوه جشن‌ها بی‌افزاییم.
در فرهنگ ایرانی جشن از ریشه #یسن به مفهوم ستایش خداوند یکتا و بی‌همتا می‌باشد و چهار آخشیج از جمله آتش مقدس است. پس بایستی این چهار را پاک نگاه داشت تا جهان به ناپاکی‌ها آلوده نگردد و نباید آتش را با هیچ‌گونه مواد آتش زایی که خطرزا یا آلوده کننده است پلید نمود و به محیط‌زیست و دیگر انسان‌ها و موجودات سود رسان دیگر، زیان رسانید.
ایرانی با فرهنگ، در شب چهارشنبه پیش از تحویل سال نو با برافروختن آتش، به استقبال بهار و فروهرهای نیاکانی می‌رود. به سور و جشن می‌پردازد و خداوند بزرگ را از نعمت‌هایی که در اختیارش قرار داده است سپاسگزاری می‌نماید. ایرانی همه جشن‌ها را با شادی توام با عشق و فروتنی و مهر و دوستی برگزار می‌کند و از همه ناشایست‌ها به‌راستی پرهیز می‌نماید. براستی چرا ؟ ما ایرانیان که از بنیانگذاران این فرهنگ انسانی و سازنده بوده‌ایم با انداختن اجسامی همچون آمپول و کپسول گاز و بمب‌های دست ساز در آتش، هم بر ضد فرهنگ متعالی خود عمل کرده و هم این عنصر مقدس را آلوده کنیم؟ هم موجب آسیب رسانی به خود و دیگران گردیم؟ و این جشن بسیار زیبا و فرح انگیز و روح افزا را به فاجعه تبدیل نماییم.
اجرای هر آیینی باید از روی درک درست و احساس مسئولیت باشد. چهارشنبه‌سوری جشن به استقبال رفتن نوروز باستانی، این گرامی‌ترین و دقیق‌ترین و انسانی‌ترین جشن تاریخ بشر است. جشن گرامیداشت دانش و نور و عشق و شور و آغاز دوباره رویش و زایش و سازندگی است.
بیاییم همه آیین‌های نیاکانی را دریابیم و بیاییم همه گرامی آیین‌های نیاکانی را دریابیم و با خردمندانه‌ترین روش برگزار کنیم تا هم خود لذت ببریم و بهره‌مند شویم و هم از شادی دیگران خورسند گردیم و هم بر مهر و عشق و راستی و پاکی بیافزاییم.
✍️ #دكتر_اردشیر_خورشیدیان🥂

#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥
@Persianzoroastrians 🔥

در این آخرین شب چهارشنبه سال، به رسم کیش مهر پیشینیان و آیین نیک نیاکان ایرانی‌مان، آتش گرم اهورایی بیافروزیم. آتشی از مهر در کنار هم برپا کنیم‌ تا از سردی روزگاران کمی رهایی یابیم.
در این جشن خجسته به،
#قاشق_زنی مهربانی برویم.
#کوزه‌های ناامیدی را از بلندی به پایین بیندازیم.
#شال به نشانه باهم و برای هم بودن از کاشانه‌های خویش آویزان کنیم.
#فالگوش بهار زندگی بمانیم.
کنار #آتش_اهورایی بنوازیم، برقصیم و شادمانی کنیم.
می و باده ناب بنوشیم.
تخمه بشکانیم و آجیل مشگل‌گشای چهارشنبه‌سوری بخوریم.
آری، جشن چهارشنبه‌سوری جشنی به همین‌ مناسبت‌هاست.

#جشن_چهارشنبه‌‌سوری🔥
#فرخنده_و_خجسته باد🔥
@persianzoroastrians🔥

ترانه و آهنگ
#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥
با آوای زیبای #ستار🥂


چهارشنبه‌سوری جشن آتش افروزی‌ست.
می‌دانیم که بخشی از جشن‌های ما ایرانیان با آتش است.مانند:
#جشن_سده و برافروختن آتش در شامگاه دهم بهمن‌ماه.
#جشن_پنجه و روشن کردن آتش در آخرین شب سال و سپیده‌دم نوروز.
#جشن_آذرگان یا #جشن_شهریورگان و #جشن_اردیبهشت‌گان.
و آتشکده‌های زرتشتیان جهان که آتش اهورایی همیشه در آنها روشن‌ هستند.
چنانچه جشن چهارشنبه‌سوری برگزاری می‌کنید تنها آتش روشن کنید نه اینکه ترقه و مواد منفجره بترکاند که می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
اگر که از روی آتش نپرید بهتر است. یکی برای افتادن در آتش و سوختن و پیامدهای ناگوار آن. دیگر برای ارزش گزاشتن به آتش سپنت سود رسان.
می‌شود در کنار آتش از گرمای آتش سود برد. از روشنایی آتش بهره برد.
می‌شود در کنار آتش ساز و آهنگ نواخت و رقصید و شادمانی کرد و از زندگی لذت برد.
می‌شود از آتش نیرو و انرژی گرفت و آرامش بدست آورد و به داده‌های نیک اهورایی درود فرستاد.

#جشن_چهارشنبه‌سوری‌تان_شادباد🔥
@persianzoroastrians🔥✍

جشن‌های سالانه
#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥

جشن ۴شنبه‌سوری به‌همراه ديگر مراسم آن با گوناگونی و زیبایی بسيار و آواز و ترانه‌های شادی‌بخش و بزم و پایکوبی در همه سرزمین ایران بزرگ از چند هزار کیلومتری کردستان تا چین برگزار می‌شود.
گستره برگزاری این جشن، نشان از شكوه و پايندگی فرهنگ كهن اين بوم دارد.
واژه #جشن از واژه #یسنه آمده که ریشه اوستایی دارد و به معنی ستایش کردن است. بنابراین معنی واژه جشن، ستایش و پرستش است. انگیزه از برگزاری جشن‌ها در ایران باستان، ستایش پرودگار، گردهمایی مردم برای سرور و شادی، داد و دهش و بخشش به تهیدستان و تنگدستان بوده‌است.
#سورsur واژه‌ای پهلوی است که به معنی مهمانی، بزم، جشن، جشن عروسی آمده‌است و #سوری نیز به معنی گل سرخ رنگ، رنگ سرخ، شادی و چیزی که به رنگ سرخ باشد باره استفاده قرا گرفته است. پس چهارشنبه‌سوری را می‌توان یک جشن شادی دانست که با سرخی همراه است و این سرخی همان آتش است.
هرآینه اگر بپذیریم که چهارشنبه‌سوری همان جشن سوری است و جشن سوری به معنی ستایش آتش، نباید این ترکیب ما را به اشتباه بیاندازد که مردم آتش را به عنوان خدا ستایش می‌کردند.
همانگونه که پیشتر گفته شد هر چیز خوبی به خدا نسبت داده می‌شود و در این میان روشنایی آتش که مهمترین نقش را در زندگی آدمیان بازی می‌کند. جشن سوری یا چهارشنبه‌سوری مراسمی است که مردم در کنار آتش به شادی می‌پردازند و این شادی گونه‌ای ستایش و سپاس از اهورامزدا است که با پایان دادن به زمستان و زایش بهار و سبزی به آنها زندگی تازه می‌بخشد.
ريشه واژه چهارشنبه‌سوری از دو واژه چهارشنبه پايان سال و واژه سوری كه همان #سوريک پهلوی و به معنی سرخ است ساخته شده‌است و روی‌هم‌رفته به معنی چهارشنبه‌ سرخ است.
پيشينه:
به باور نيكان ما در پنج روز مانده به پايان سال فروهر درگذشتگان برای سركشی بازماندگان خود به زمين فرود می‌آيند و در پايان شب سال كه پايان جشن گاهان‌بار همسپهمديم است و پسان بازنمود خواهد شد، بر روی بام رفته و فانوسی به لبه بام خود می‌گزاشتند كه تا بامداد روشن است. سپيده‌دم بر روی بام می‌رفتند و آتش افروزی آغاز می‌شد كه با نوای اوستا درهم می‌آميخت. اين آيين با دميدن نخستين پرتو خورشيد پايان می‌پذيرفت و نوروز آغاز می‌شد. گويا آيين آتش افروزی شب جشن چهارشنبه‌سوری از آتش افروزی زرتشتيان يا ايرانيان باستان در شب پايان سال سرچشمه گرفته شده‌است اما آيين آن با آيين شب پايان سال بسيار دگرگون است.

چرا چهارشنبه پايانی سال؟

ديدگاه‌های گوناگون درباره برگزيدن شب چهارشنبه برای اين آيين:
در ايران باستان خريد نوروزی همچو آينه، كوزه و اسپند را از چهارشنبه بازار فراهم می‌كردند. بازار در اين شب چراغانی و زيور بسته و سرشار از هيجان و شادمانی بود و خريد هر كدام هم آيين ويژه‌ای را نويد می‌داد.
شايد جشن شب چهارشنبه سرچشمه از چهارشنبه بازار دارد. نخستین و کهن‌ترین نسكی که در آن نام چنین آتش ‌افروزی آورده شده‌است، تاریخ بخارا است.
دومین نوشتار کهن که نام جشن چهارشنبه‌سوری را می‌آورد، شاهنامه فردوسی در سرگذشت سردار دلير ايران #بهرام_چوبینه است.
اما چرا چهارشنبه؟:
بشد چهارشنبه هم از بامداد
بدان باغ که امروز باشیم شاد
ز جیهون همی آتش افروختند
زمین و هوا را همی سوختند.

✅برگزاری آيين جشن چهارشنبه‌سوری:

پسين(غروب) بوته‌ها را به‌شمار سه یا هفت کوپه آتش به نماد اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک و یا هفت امشاسپند: هرمزد، وهومن، اردیبهشت، شهریور، سپندارمز، خورداد و امرداد، رویهم می‌گزارند و هنگامی‌كه خورشيد فرو می‌نشیند، آنرا بر می‌افروزند تا آتش سر به آسمان كشيده جانشين خورشيد شود. آتش می‌تواند در بيابانها يا رهگذرها يا در خرند(حياط) و بام خانه‌ها افروخته شود.
هنگامی‌كه آتش گُر ‌كشيد از رويش می‌پرند و ترانه‌هايی كه در همه‌ آنها نشان از تندرستی و بارآوری و پاكيزگی است، می‌خوانند:
سرخی تو از من
زردی من از تو
كه در اينجا سرخی آتش نماد تندرستی و شادابی و روشنايی است و زردی نماد بيماری و اندوه و سستی است. آتش چهارشنبه‌سوری را خاموش نمی‌كنند تا خودش خاكستر شود. سپس خاكسترش را كه سپنت و پاک می‌دانند، كسی گردآوری می‌كند و بی‌آنكه پشت سرش را نگاه كند، سر نخستين چهارراه می‌ريزد‌. در بازگشت، باشندگان خانه از او می‌پرسند:
كيستی؟
می‌گويد: منم.
از كجا می‌آيی؟
از عروسی.
چه آورده‌ای؟
تندرستی.
👇ادامه‌اش👇

جشن‌های سالانه
#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥

آیین آتش افروزی، به پیشواز از سال نو چند سال دارد؟ کسی نمی‌داند.
اما این آیین از هنگامی به غروب آخرین سه شنبه سال افتاده است كه زرتشت، به تنظیم دقیق تقویم توفیق یافت.
آن سالی بود كه تحویل سال با سه‌شنبه ای برابر شد كه نیمه آن سه‌شنبه، تا نیم‌روز، جزیی از سال كهنه، و نیمه پس از ظهر، سال نو به‌حساب می‌آمد.
به یک باور دیگر ایرانیان مراسم آتش افروزی در آستانه سال نو را پس از آمدن اسلام، در آخرین چهارشنبه سال قرار داده‌اند تا از باور اعراب مسلمان پیروی كرده باشند. این باور با مراسم کهن چهارشنبه‌سوری همخوانی چندانی ندارد.و شاید این شب شادی و آتش افروزی گونه‌ای مقاومت و در افتادن با تازیان نیز بوده است یعنی که چون عرب این روز را شوم میدانست ایرانی همان روز را برای شادمانی برگزید.
تازیان نیز در این راه‌هاب سیار کوشیده بودند. برای نمونه آنان مهراب را که مکان چشمه‌ی مهر بود به محراب که معنی مکان جنگ دارد برگرداندند و یا به گدا فرزند ساسانیان می‌گفتند.
برخی می‌گویند که ایرانیان تا آمدن تازیان مسلمان روزهای هفته را نمی‌دانستند و پس چهارشنبه‌سوری از آمدن اعراب مسلمان به بعد رایج شده است. این نیز سخن درستی نیست.
در شاهنامه فردوسی بیشتر از ۱۲۰بار واژه هفته بكار رفته است. از آنجا كه شاهنامه فردوسی را ترجمان وفادار داستان‌ها ی دوران باستان می‌دانند، دور است كه استاد توس بدون اینكه چنین مفهومی در متون مبنا بكار رفته باشد، تا این اندازه از آن بهره برگیرد.
متون مانوی نیز، كاربرد گسترده روزهای هفته را نشان می‌دهد. در نوشتارهای مانوی یافت‌شده در #تورفان و نیز در #موگ‌تاگ از روزهای یكشنبه و دوشنبه با نام‌های مهر روزیاخور روز و ماه ‌روز یاد شده و این دو، روزهای روزه‌داری مانوی دانسته شده است. در متون مانوی، همراه با روزهای هفته، از نام‌های سی‌گانه برای روزهای ماه نیز استفاده می‌شده است و همچنین می‌دانیم كه روز دوشنبه، روز مقدس و تعطیل مانویان بوده است.
متون و منابع كهن چینی نیز كاربرد هفته در ایران باستان و نام روزهای آن را گزارش كرده‌اند.
یک متن كهن بودایی از نام روزهای هفته در زبان چینی و معادل آنها با روزهای هفته در پارسی میانه و سغدی یاد كرده است.
در این متن، نام ایرانی روزهای هفته كه از یكشنبه آغاز می‌شوند بدینگونه بازگو شده است: یوشمبت روز تعطیل، دوشمبت، سه‌شمبت، چرشمبت، پنج‌شمبت، شش‌شمبت، شمبت.
در همان متن، معادل سغدی این نام‌ها بدینگونه آمده است: مهر روز یا خورشید روز، ماه ‌روز، بهرام روز، تیر روز، اورمزد روز، ناهید روز و كیوان روز. این نام‌ها از نام هفت اختر سیار آسمان، در آن زمان برگرفته شده است. تعطیلی روز یكشنبه در تقویم میلادی نیز از روز تعطیل ایرانی برگرفته شده است.
می‌دانیم كه نام روز یكشنبه در هر دوی آنها به یک معنا است و به معنای #خورشید_روز است.
در دوره ساسانیان و همراه با دیگر تحریف‌های بی‌شمار آنان از آیین و فرهنگ ایران باستان، روزهای هفته‌ را نیز از گاهشماری خود حذف می‌كنند و نام روزهای ماه را بكار می‌گیرند.
بنا به گمانی شب چهارشنبه‌سوری را به مناسبت آتش افروزی در آن شب #سوری نامیده‌اند.
بنا به باوری دیگر #سور از واژه #سوییریه به معنی چاشت اوستایی است كه در پهلوی و پارسی به معنی مهمانی بزرگ گرفته شده است.
سور به معنی سرخ هم آمده است. در چند گویش ایرانی سور همین معنی سرخ را دارد.
چنانکه #سهراب همان سورآب یا رود و آب سرخ است.
سور به معنی مهمانی وبزم هم آمده است.
در پهلوی سور هم به معنی سرخ و هم مهمانی و جشن و شادی آمده است. در گویش‌های گوناگون هم سور به معنی بزم و شادی می‌آید. این معنی را هم می‌توان از چهارشنبه‌سوری دریافت یعنی #چهارشنبه_شادی. در پاره‌ای و جاها از جمله در اصفهان این شب را #چهارشنبه_سرخی می‌نامند.
اینک بخشی از نوشته‌های صادق هدایت را در این باره می‌خانیم:
چند روز به نوروز مانده در كوچه‌ها آتش افروز می‌گردد و آن عبارت است از دو یا سه نفر كه رخت رنگ به رنگ می‌پوشند به كلاه دراز و لباس‌شان زنگوله آویزان می‌كنند و به رویشان صورتک می‌زنند. یکی از آنها دو تخته را به‌هم می‌زند و اشعاری می‌خواند:
آتش افروز اومده
سالی یک روز اومده
آتش افروز صغیرم
سالی یک روز فقیرم
روده و پوده اومده
هرچه که بوده اومده.
آتش افروزی و میمون و خرس بازی نیز رایج بوده است. پیشینه این باور را می‌شود در روزگاری كه ایرانیان و هندیان هنوز با هم می‌زیستند جستجو كرد. آنان نور، آسمان، آفتاب و نیز آتش را می‌ستودند و آفرین می‌گفتند. #ریگ_ودا كتاب مقدس هندوان با سرود آتش آغاز شده است و آریاییان خدای آتش را فرزند خدای بزرگ می‌دانستند.
👇ادامه‌اش👇

بشد چارشنبه هم از بامداد
بدان باغ که امروز باشیم شاد
ببردند پر مایه گستردنی
مِی و رود و رامشگر و خوردنی
بیامد بدان باغ و مِی درکشید
چو پاسی ز تیره شب اندر کشید.
✍ #فردوسی_توسی


چند ترانه‌ چهارشنبه‌سوری🔥:

آتش افروز آمده
سالی یک روز آمده
آتش افروز
سالی یک روز
روده و پوده آمده
هرچه که بوده آمده.
.
🔥
.
زردی من از تو
سرخی تو از من.
.
🔥
.
آلا بدر بلا بدر
دزد هیز از درها بدر.
.
🔥
.
پاشنه‌ی خونه آجره
صابخونه تاجره.
.
🔥
.
آتيل باتيل چهارشنبه
آينه تكين بختيم
آچيل چهارشنبه.

#جشن_چهارشنبه‌سوری_شادباش

@persianzoroastrians🔥

#جشن‌های_سالانه💚🤍❤️
🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری،
🔥جشن آتش🔥

#چهارشنبه‌سوری، نوید بخش بهار و آغازگر آیین‌های نوروزی است.
در ژرفا و عمق آیین‌های اساتیری همواره یک مفهوم اصلی و بنیادین وجود دارد که استوره برای بزرگداشت آن شکل مى‌گیرد و سپس در طول دوران‌ها، بر گرد آن رسم‌ها و آداب دیگر تنیده مى‌شود. جشن‌هایی که درون‌مایه آنها بزرگداشت آب یا آتش است، که نشان دهنده تاثیر این دو عنصر در حیات انسان است، در میان همه تمدن‌ها و اقوام رواج دارد. چهارشنبه‌سوری نیز در نهاد خود، یکی از جشن‌های بزرگداشت آتش است که رفته رفته، آداب و رسوم و باورهای دیگر نیز با آن پیوند خورده است.
در اساتیر یونانی #پرومتهpromete یکی از خدایان اساتیری، «از ارابه خورشید اخگری ربود و آن را درون یک نی پنهان ساخت و در بازگشت به زمین این منبع آتش ایزدی را به مردم بخشید.» (ژوئل اسمیت، ۱۴۱).
در اساتیر ایران نیز آتش منشا اهورایی دارد. اگر چه کشف آتش به #هوشنگ نسبت داده شده است، که با پرتاب سنگی به سوی #مار جرقه‌ای از سنگ برآمد و آتش پدیدار شد، (شاهنامه فردوسی، ژول مول، جلد۱ برگ۱۵) اما این کشف ناشی از اتفاق یا تصادف نیست بلکه حضور مار در این روایت نشان دهنده نوعی پیام از سوی آسمان برای هوشنگ قلمداد مى‌شود که خود نیز آفریدهای یگانه و ایزدی بود.
#هوشنگ در اوستا ستایش شده و #آناهیتا او را فرمانروایی همه جهان بخشیده و بر دیوان و جادوان و پریان پیروزی داده است.)‌ (اوستا، آبان یشت، بند۲۲). او در برابر این گوهر تابان نیایش کرد و بر جهان آفرین درود فرستاد و جشنی برپا کرد که به نام جشن #سده به یادگار مانده است. (فردوسی، همان).
چهارشنبه‌سوری نیز مانند جشن سده، بزرگداشت آتش است که گویی با کشف آن، روزگار نوینی در زندگی انسان پدید آمده است و بنابراین در پیش از «نوروز» وجود آن بایسته و ضروری است.
گرامیداشت آتش، در ادیان باستانی نیز بازتافته است. در اوستا، آتش / آتر / آذر یک از بزرگ‌ترین #ایزدان (فرشتگان والامقام اهورامزدا)‌ است و در شاخه‌های دیگر اقوام آریایی مانند هندوان به نام آگنی شناخته شده و از خدایان بزرگ است. (اوشیدری ۶۶) و رمز پیروزی معنوی روشنایی و راستی بر نیروهای تاریکی و دروغ است و از فره ایزدی پاسداری مى‌کند تا #آژى‌دهاک به آن آسیب نرساند. (ستاری ۵۸).

ایرانیان پیش از اسلام با افروختن آتش در ده روز پایانی سال، «برای #فروهر نیاکان نیایش مى‌کردند و به آنان درود مى‌فرستاند اما پس از ساسانیان و با ورود اسلام، چون اعراب روز چهارشنبه (یوم الارباع) را شوم می‌دانستند، این رسم آتش افروزی به شامگاه چهارشنبه آخر سال افتاد.» (اوشیدری ۲۴۳)‌، هم با باورهای عامیانه دین داران جدید هماهنگی یافت و هم اثری از دین قدیم را با خود نگه داشت و بعد با برخی رسوم محلی دیگر هم پیوند خورد که امروزه در گوشه و کنار، هر جا به شکلی برگزار مى‌گردد ولی هسته اصلی آن بزرگداشت آتش تمدن و تحول آفرین در همه هست.
با تحولات دنیای صنعتی، رسوم و برنامه‌های آتش بازی که یک رسم نمایشی اروپایی و چینی و... است، از دوره قاجار، به این جشن افزوده شده است. این جلوه‌های نور و رنگ آتش‌ناک نیز زیبایى‌هایی دارد ولی باعث خشونت‌ها و اندوه آفرینى‌های چندی نیز مى‌شود که نه دلخواه هیچ انسانی است و نه شایسته جشن‌های ایرانی. زیرا در جشن‌های ایرانی به نوشته پژوهشگران چند عنصر ثابت وجود دارد، از جمله:‌ گرامیداشت آب یا آتش، پیوند آنها با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی، سرور و خوشخویی و خرسندی و پرهیز از خشونت، پاسداشت طبیعت و زندگی و گسترده بودن و همگانی بودن جشن‌ها از آن جمله است.

امید که با برگزاری شایسته چهارشنبه‌سوری، شادی و سرزندگی نثار همگان گردد و در شعله‌های فروزان آتش، زردی از دل‌ها و چهره‌ها رخت بندد و سرخی (سوری) آن بر جان‌ها بتابد.

ز کوی یار مى‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مددخواهی چراغ دل برافروزی.🔥

بنمایه‌ها:
دانشنامه مزدیسنا، #جهانگیر_اوشیدری.
جهان استوره شناسی، #جلال_ستاری
فرهنگ اساتیر یونان و روم، #ژویل_اسمیت. ترجمه #شهلا_برادران.

@persianzoroastrians 🔥

ترانه و آهنگ
#جشن_چهارشنبه‌سوری🔥
با آوای زیبای #ستار🥂


چهارشنبه‌سوری جشن آتش افروزی‌ست.
می‌دانیم که بخشی از جشن‌های ما ایرانیان با آتش است.مانند:
#جشن_سده و برافروختن آتش در شامگاه دهم بهمن‌ماه.
#جشن_پنجه و روشن کردن آتش در آخرین شب سال و سپیده‌دم نوروز.
#جشن_آذرگان یا #جشن_شهریورگان و #جشن_اردیبهشت‌گان.
و آتشکده‌های زرتشتیان جهان که آتش اهورایی همیشه در آنها روشن‌ هستند.
چنانچه جشن چهارشنبه‌سوری برگزاری می‌کنید تنها آتش روشن کنید نه اینکه ترقه و مواد منفجره بترکاند که می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
اگر که از روی آتش نپرید بهتر است. یکی برای افتادن در آتش و سوختن و پیامدهای ناگوار آن. دیگر برای ارزش گزاشتن به آتش سپنت سود رسان.
می‌شود در کنار آتش از گرمای آتش سود برد. از روشنایی آتش بهره برد.
می‌شود در کنار آتش ساز و آهنگ نواخت و رقصید و شادمانی کرد و از زندگی لذت برد.
می‌شود از آتش نیرو و انرژی گرفت و آرامش بدست آورد و به داده‌های نیک اهورایی درود فرستاد.

#جشن_چهارشنبه‌سوری‌تان_شادباد🔥
@persianzoroastrians🔥✍

🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری🔥

🔥چهارشنبه‌سوری جشن آتش افروختن است🔥
🔥جشن ملی چهارشنبه‌سوری را گرامی میداریم🔥
🔥در کنار آتش از گرمای آتش سود می‌بریم🔥
🔥در کنار آتش از روشنایی آتش بهره می‌گیریم🔥
🔥در کنار آتش ساز و آهنگ شاد می‌نوازیم🔥
🔥در کنار آتش می‌رقصیم و شادمانی می‌کنیم🔥
🔥از آتش نیرو و انرژی می‌گیریم و به داده‌های نیک اهورایی درود می‌فرستیم و سپاس می‌گوییم🔥

به تنهایی، با خانواده در پشت‌بام یا حیاط و باغچه خود آتش کوچک روشن می‌کنیم.
(کرونا را به آتش می‌سپاریم)

🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری‌تان_شادباد🔥
@Persianzoroastrians ✍

🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری_شادباش🔥

پاس دارم آتش جاوید را
یادگار منش جمشید را🔥
نگه‌داشته‌ام آتش سپنت را
روشنایی بخش زرتشت را🔥

ای #آذر(آتش) اهورامزدا
آن هیزمی که بشاید تو را باد
آن اندوخته‌ای که بشاید تو را باد
برنایی به نگاهبانی تو گماشته باد
دین آگاهی به نگاهبانی تو گماشته باد
تا تو هماره در این خانمان، فروزان باشی🔥
✍️📗 #اوستا

آری
🔥جشن ملی چهارشنبه سوری را گرامی می‌داریم🔥
🔥جشن چهارشنبه‌سوری🔥جشن‌ آتش🔥افروزی ما ایرانیان است🔥
🔥در کنار آتش از گرمای آتش سود می‌بریم🔥
🔥در کنار آتش از روشنایی آتش بهره می‌گیریم🔥
🔥در کنار آتش ساز و آهنگ می‌نوازیم و می‌رقصیم و شادمانی می‌کنیم و لذت می‌بریم🔥
🔥از آتش نیرو و انرژی می‌گیریم و به داده‌های نیک اهورایی درود می‌فرستیم و سپاس می‌گوییم🔥

راستش
#جشن_چهارشنبه‌سوری همیشه در شب پایانی سال برگزار شده است. بر این پایه گمان می‌رود سه‌شنبه هفته دیگر که ۲۹ اسفند ماه می‌باشد می‌بابست برگزار گردد.
اینکه امسال بگونه‌ای دگر رقم می‌خورد، ما بی‌خبریم. هرآینه می‌شود هر دو را برگزار کرد

‎#چهارشنبه‌سوری‌تان_خوش_باد🔥
‎#فروغ_آتش_پاک_زرتشت_شادباد🔥
@persianzoroastrians🔥✍️

🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری_شادباش🔥

پاس دارم آتش جاوید را
یادگار منش جمشید را🔥

نگه‌داشته‌ام آتش سپنت را
روشنایی بخش زرتشت را🔥

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

ای #آذر(آتش) اهورامزدا،
آن هیزمی که بشاید تو را باد،
آن اندوخته‌ای که بشاید تو را باد،
برنایی به نگاهبانی تو گماشته باد،
دین آگاهی به نگاهبانی تو گماشته باد،
تا تو هماره در این خانمان، فروزان باشی🔥
✍️📗 #اوستا

آری،
🔥جشن ملی چهارشنبه سوری را گرامی می‌داریم🔥

🔥جشن چهارشنبه‌سوری🔥جشن‌ آتش🔥افروزی ما ایرانیان است🔥

🔥در کنار آتش از گرمای آتش سود می‌بریم🔥

🔥در کنار آتش از روشنایی آتش بهره می‌گیریم🔥

🔥در کنار آتش ساز و آهنگ می‌نوازیم و می‌رقصیم و شادمانی می‌کنیم و لذت می‌بریم🔥

🔥از آتش نیرو و انرژی می‌گیریم و به داده‌های نیک اهورایی درود می‌فرستیم و سپاس می‌گوییم🔥

و یادمان باشد که:
در چهارشنبه‌سوری تنها آتش روشن کنیم🔥

در چهارشنبه‌سوری ترقه بازی نکنیم🧨

در چهارشنبه‌سوری مواد منفجره نترکانیم💣

در چهارشنبه سوری زمین و هوا را آلوده نکنیم🌍☁️🌏

در چهارشنبه‌سوری کنار آتش بنوازیم و برقصیم و شادمانی کنیم🎻🕺💃

در چهارشنبه‌سوری پرندگان و کودکان و... را با صدای مهیب ترقه و مواد منفجره نترسانم🕊🦜🐓🤰🤱🐈🐕

بله، در چهارشنبه‌سوری مانند گذشته‌ها برگزار کنیم: #بوته‌افروزی #قاشق‌زنی، #ترانه‌خوانی #شال‌اندازی، #فالگوشی #فال‌کوزه #گره‌گشایی، #آجیل_مشگل‌گشا🥄🥜🌽🍪

به کودکان‌ ایرانی‌مان نیز فرهنگ اصیل ایران‌مان و جشن‌های شاد و نیک نیاکان ایرانی‌مان را بیاموزیم👫

در پایان اینکه،
‎امیدوارم آخرین چهارشنبه‌سوری‌ باشد که آخوندهای اهریمن تازی بر کشور کهن پرگهر اهورایی‌مان حاکم و فرمانروایند🙏
‎هرچند ملایان پلید تازی را گر به آتش افکنیم آتش را آلوده می‌کنند اما انگاری چاره ای نیست. به هر روی امیدوارم که به هر طریقی که شده آخوندهای مفتخور جنایتکار سرنگون گردند که ایران و ایرانی آزاد و رها باشند، که ایران و ایرانی آباد و خوشبخت باشند، که ایران و ایرانی در رفا و آسایش و آرامش و امنیت از هر لحاظ باشند و...

نا گفته نماند که،
#جشن_چهارشنبه‌سوری همیشه در شب پایانی سال برگزار شده است. بر این پایه گمان می‌رود سه‌شنبه هفته دیگر که ۲۹ اسفند ماه می‌باشد می‌بایست برگزار گردد. اینکه امسال بگونه‌ای دگر رقم می‌خورد، ما بی‌خبریم. هرآینه می‌شود هر دو را برگزار کرد.

‎#چهارشنبه‌سوری‌تان_خوش_باد🔥
‎#چهارشنبه‌‌سوری‌تان_خجسته_باد🔥
‎#فروغ_آتش_پاک_زرتشت_شادباد🔥
‎#چهارشنبه‌سوری_جشن_سالانه_ملی‌مان
#فرخنده_و_همایون_باد🔥
@persianzoroastrians 🔥✍️

جشن‌های سالانه🔥 #جشن_چهارشنبه‌سوری🔥

آیین آتش افروزی، به پیشواز از سال نو چند سال دارد؟ کسی نمی‌داند.
اما این آیین از هنگامی به غروب آخرین سه شنبه سال افتاده است كه زرتشت، به تنظیم دقیق تقویم توفیق یافت.
آن سالی بود كه تحویل سال با سه‌شنبه‌ای برابر شد كه نیمه آن سه‌شنبه، تا نیم‌روز، جزیی از سال كهنه، و نیمه پس از ظهر، سال نو به‌حساب می‌آمد.
به یک باور دیگر ایرانیان مراسم آتش افروزی در آستانه سال نو را پس از آمدن اسلام، در آخرین چهارشنبه سال قرار داده‌اند تا از باور اعراب مسلمان پیروی كرده باشند. این باور با مراسم کهن چهارشنبه‌سوری همخوانی چندانی ندارد.و شاید این شب شادی و آتش افروزی گونه‌ای مقاومت و در افتادن با تازیان نیز بوده است یعنی که چون عرب این روز را شوم میدانست ایرانی همان روز را برای شادمانی برگزید.
تازیان نیز در این راه‌هاب سیار کوشیده بودند. برای نمونه آنان مهراب را که مکان چشمه‌ی مهر بود به محراب که معنی مکان جنگ دارد برگرداندند و یا به گدا فرزند ساسانیان می‌گفتند.
برخی می‌گویند که ایرانیان تا آمدن تازیان مسلمان روزهای هفته را نمی‌دانستند و پس چهارشنبه‌سوری از آمدن اعراب مسلمان به بعد رایج شده است. این نیز سخن درستی نیست.
در شاهنامه فردوسی بیشتر از ۱۲۰بار واژه هفته بكار رفته است. از آنجا كه شاهنامه فردوسی را ترجمان وفادار داستان‌ها ی دوران باستان می‌دانند، دور است كه استاد توس بدون اینكه چنین مفهومی در متون مبنا بكار رفته باشد، تا این اندازه از آن بهره برگیرد.
متون مانوی نیز، كاربرد گسترده روزهای هفته را نشان می‌دهد. در نوشتارهای مانوی یافت‌شده در #تورفان و نیز در #موگ‌تاگ از روزهای یكشنبه و دوشنبه با نام‌های مهر روزیاخور روز و ماه ‌روز یاد شده و این دو، روزهای روزه‌داری مانوی دانسته شده است. در متون مانوی، همراه با روزهای هفته، از نام‌های سی‌گانه برای روزهای ماه نیز استفاده می‌شده است و همچنین می‌دانیم كه روز دوشنبه، روز مقدس و تعطیل مانویان بوده است.
متون و منابع كهن چینی نیز كاربرد هفته در ایران باستان و نام روزهای آن را گزارش كرده‌اند.
یک متن كهن بودایی از نام روزهای هفته در زبان چینی و معادل آنها با روزهای هفته در پارسی میانه و سغدی یاد كرده است.
در این متن، نام ایرانی روزهای هفته كه از یكشنبه آغاز می‌شوند بدینگونه بازگو شده است: یوشمبت روز تعطیل، دوشمبت، سه‌شمبت، چرشمبت، پنج‌شمبت، شش‌شمبت، شمبت.
در همان متن، معادل سغدی این نام‌ها بدینگونه آمده است: مهر روز یا خورشید روز، ماه ‌روز، بهرام روز، تیر روز، اورمزد روز، ناهید روز و كیوان روز. این نام‌ها از نام هفت اختر سیار آسمان، در آن زمان برگرفته شده است. تعطیلی روز یكشنبه در تقویم میلادی نیز از روز تعطیل ایرانی برگرفته شده است.
می‌دانیم كه نام روز یكشنبه در هر دوی آنها به یک معنا است و به معنای #خورشید_روز است.
در دوره ساسانیان و همراه با دیگر تحریف‌های بی‌شمار آنان از آیین و فرهنگ ایران باستان، روزهای هفته‌ را نیز از گاهشماری خود حذف می‌كنند و نام روزهای ماه را بكار می‌گیرند.
بنا به گمانی شب چهارشنبه‌سوری را به مناسبت آتش افروزی در آن شب #سوری نامیده‌اند.
بنا به باوری دیگر #سور از واژه #سوییریه به معنی چاشت اوستایی است كه در پهلوی و پارسی به معنی مهمانی بزرگ گرفته شده است.
سور به معنی سرخ هم آمده است. در چند گویش ایرانی سور همین معنی سرخ را دارد.
چنانکه #سهراب همان سورآب یا رود و آب سرخ است.
سور به معنی مهمانی وبزم هم آمده است.
در پهلوی سور هم به معنی سرخ و هم مهمانی و جشن و شادی آمده است. در گویش‌های گوناگون هم سور به معنی بزم و شادی می‌آید. این معنی را هم می‌توان از چهارشنبه‌سوری دریافت یعنی #چهارشنبه_شادی. در پاره‌ای و جاها از جمله در اصفهان این شب را #چهارشنبه_سرخی می‌نامند.
اینک بخشی از نوشته‌های صادق هدایت را در این باره می‌خانیم:
چند روز به نوروز مانده در كوچه‌ها آتش افروز می‌گردد و آن عبارت است از دو یا سه نفر كه رخت رنگ به رنگ می‌پوشند به كلاه دراز و لباس‌شان زنگوله آویزان می‌كنند و به رویشان صورتک می‌زنند. یکی از آنها دو تخته را به‌هم می‌زند و اشعاری می‌خواند:
آتش افروز اومده
سالی یک روز اومده
آتش افروز صغیرم
سالی یک روز فقیرم
روده و پوده اومده
هرچه که بوده اومده.
آتش افروزی و میمون و خرس بازی نیز رایج بوده است. پیشینه این باور را می‌شود در روزگاری كه ایرانیان و هندیان هنوز با هم می‌زیستند جستجو كرد. آنان نور، آسمان، آفتاب و نیز آتش را می‌ستودند و آفرین می‌گفتند. #ریگ_ودا كتاب مقدس هندوان با سرود آتش آغاز شده است و آریاییان خدای آتش را فرزند خدای بزرگ می‌دانستند.

بنا به باورهای کهن ایرانی انسان تخم و گوهر #آتش🔥 است.
📗در #گات‌های_اشوزرتشت آمده است كه:
«در آغاز آفرینش، آتش نیز هستی یافت.»🔥
👇ادامه‌اش👇