پرسش:
آیا زرتشتیان به سرنوشت باور دارند؟
آیا اشوزرتشت در کتاب گات‌های خود شاره‌ای به این نکته کرده است؟
پاسخ:
خیر، در بینش زرتشت همه رویدادها در پرتو خردمندی بوده و برپایه دانش‌های گوناگون پیش خواهد آمد.
نیازی نیست تا هر کس به آنچه که ناخوش آیند و رنج آور بوده و پیش رویش قرار میگیرد #سرنوشت بنامد، به آن تن در دهد، آن را پذیرفته و سازش کند زیرا سرنوشتش چنین بوده است.
سرنوشتِ مَرتًو(:انسان) را چه کسی گزینش کرده است؟ شاید گروهی چنین پنداشته‌اند که خداوند سرنوشت هر یک را پیش از زاده شدن آماده کرده باشد مگرخداوند دادگر(:عادل) نیست. پس بایستی سرنوشت همه را یکسان برگزیده و بخشیده باشد!
خداوند در بینش زرتشت #اهورامزدا نامیده شده که جلوه دانایی و خردمندی بیکران در هستی است. بنابراین اهورامزدا تنها در آسمان‌ها جای ندارد تا زندگی مردم را هر یک جداگانه پیشنهاد کرده و آن را سرنوشت وی بداند.
در پیام زرتشت به جای باور به سرنوشت از واژه بخت(:شانس، اقبال) استفاده می‌شود که گاهی پیش روی همه در زندگی نمایان خواهد شد. بیگمان این بخت و شانس شاید نیکی درپی داشته باشد و گاهی نیز رنج آور شود.
به هر روی هرگونه بختی در هر رویدادی که پیش خواهد آمد با آزادی و اختیار و در پرتو آگاهی وخرد گزینش خواهد شد.
آدمی که بخت یار و خوش شانس باشد و با دانش و آگاهی بهترین بخت پیش روی خویش را گزینش کند، در زندگی کامیاب خواهد شد.
و آنکه از بخت خوبِ پیش روی خویش بهره نگیرد به خوشبختی نخواهد رسید.
اینکه باور داشته باشیم،
سرنوشت هر کسی همان است که از روز نخست بر پیشانی وی نوشته شده است.
یا باور کنیم که:
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه
به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد،
در بینش خردگستر زرتشت پذیرفته نیست و جایگاهی ندارد.
✍موبد #کوروش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر فرهنگ ایران و آیین زرتشتی.
@zoroaster33 🏵
@persianzoroastrians🔥
آیا زرتشتیان به سرنوشت باور دارند؟
آیا اشوزرتشت در کتاب گات‌های خود شاره‌ای به این نکته کرده است؟
پاسخ:
خیر، در بینش زرتشت همه رویدادها در پرتو خردمندی بوده و برپایه دانش‌های گوناگون پیش خواهد آمد.
نیازی نیست تا هر کس به آنچه که ناخوش آیند و رنج آور بوده و پیش رویش قرار میگیرد #سرنوشت بنامد، به آن تن در دهد، آن را پذیرفته و سازش کند زیرا سرنوشتش چنین بوده است.
سرنوشتِ مَرتًو(:انسان) را چه کسی گزینش کرده است؟ شاید گروهی چنین پنداشته‌اند که خداوند سرنوشت هر یک را پیش از زاده شدن آماده کرده باشد مگرخداوند دادگر(:عادل) نیست. پس بایستی سرنوشت همه را یکسان برگزیده و بخشیده باشد!
خداوند در بینش زرتشت #اهورامزدا نامیده شده که جلوه دانایی و خردمندی بیکران در هستی است. بنابراین اهورامزدا تنها در آسمان‌ها جای ندارد تا زندگی مردم را هر یک جداگانه پیشنهاد کرده و آن را سرنوشت وی بداند.
در پیام زرتشت به جای باور به سرنوشت از واژه بخت(:شانس، اقبال) استفاده می‌شود که گاهی پیش روی همه در زندگی نمایان خواهد شد. بیگمان این بخت و شانس شاید نیکی درپی داشته باشد و گاهی نیز رنج آور شود.
به هر روی هرگونه بختی در هر رویدادی که پیش خواهد آمد با آزادی و اختیار و در پرتو آگاهی وخرد گزینش خواهد شد.
آدمی که بخت یار و خوش شانس باشد و با دانش و آگاهی بهترین بخت پیش روی خویش را گزینش کند، در زندگی کامیاب خواهد شد.
و آنکه از بخت خوبِ پیش روی خویش بهره نگیرد به خوشبختی نخواهد رسید.
اینکه باور داشته باشیم،
سرنوشت هر کسی همان است که از روز نخست بر پیشانی وی نوشته شده است.
یا باور کنیم که:
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه
به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد،
در بینش خردگستر زرتشت پذیرفته نیست و جایگاهی ندارد.
✍موبد #کوروش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر فرهنگ ایران و آیین زرتشتی.
@zoroaster33 🏵
@persianzoroastrians🔥
آگاهی درباره دین زرتشتی، آیین نیک نیاکان ایرانی‌مان:
✅ هومت👈اندیشه نیک
✅ هوخت👈گفتار نیک
✅ هورشت👈کردار نیک
❌ دژمت👈انديشه بد
❌ دژوخت👈گفتار بد
❌ دژورشت👈كردار بد
♻️ #اهورامزدا:
#اهورا به معنی هستی مند است.
#مزدا هم از دو بخش تشکیل شده است.
#مز به معنی بزرگ و بیکران است.
#دا نیز به معنی دانا و دانش است.
#اهورامزدا باهم به معنی: هستی مند دانا و دانش بیکران است.
اهورامزدا خداوند جان و خرد ایرانیان را: در راستی‌ها و درستی‌ها، در نیکی‌ها و خوبی‌ها، در مهربانی‌ها و مهرورزی‌ها، در جشن‌ها و شادمانی‌ها، در آزادی‌ها و آبادانی‌ها، در برابری‌ها و راشن‌ها(:حقوق)، در داد و دهش‌ها و... بشناسید، ببینید، دریابید و جستجو کنید. هرآنچه که نیکو و سودمند است اهورایی‌ست.
اهورامزدا در آسمان جای نگرفته است. خانه و کاشانه‌ای هم روی زمین ندارد. بنده و برده ندارد. ملایکه و جبرئیل ندارد.
فرمان تازشگری و ستمگری، کشتار و ویرانی نداده است. سهم و باج نخواسته است. جهنم سوزان و بهشت با حوریان همیشه باکره همراه با جوی شراب و غلامان(پسربچه‌ها) با جوی عسل در جهان دیگری برای مردان پدید نیاورده است. در رحم زنی ندمیده و پسری ندارد. نژاد برتر و قوم برگزیده روی زمین ندارد. نیروی جادو و معجزه برای کسی نداده است. در آسمان و زمین هم با کسی دیدار نکرده و به گفتگو ننشسته است. پیغام و پسغام یا آیه و... هم برای انسانی همانند من و شما بوسیله ملایکه و جبرئیل نفرستاده تا برگزیده‌اش آن را به مردم برساند و...
باری، گر هستی خود به خود و زاستاری(:طبیعی) پدید آمده باشد و به‌گونه کلی هرآنچه که پشت این هستی هست همان را ما هـسـتی‌مند دانا و دانش بیکران، اهورامزدا می‌دانیم و می‌نامیم.
اهورامزدا بنیاد آفرینش است.
اهورامزدا هیچ دستور و فرمان و احکامی برای مردمان ندارد.
در آیین زرتشتی آدم‌ها دوست و همکار اهورامزدا در آفرینش و سازندگی هستند.
اشوزرتشت در نسک(:کتاب) گات‌ها گاهی واژه مزدا را بکار برده و گاهی واژه اهورا را. اما اهورامزدا را باهم نبرده است. واژه اهورامزدا نخستین بار در دوران هخامنشیان کنار هم آمد و به‌کار رفت که در سنگ نبشته‌های به‌جای مانده از آن روزگاران هم اکنون دیده می‌شود.
.
.
💚 #اشوزرتشت اسپنتمان:
اشوزرتشت از خاندان و خانواده «اِسپَنتَمان» که فرنام و نام نیای نهم ایشـان بوده اسـت. نام پدرش «پُوروشَسپ» فرزند «پیترسَپ» و نام مادرش «دُوغدو» فرزند «فَراهیم‌رَوا» اسـت.
اشوزرتشت در خورداد روز در دوران امپراتوری و فرمانروایی لهراسپ شاه در ایران‌زمین زاده و چشم به جهان گشود و پرورش یافت.
واژه زرتشت نیز به معنی ستاره درخشان و روشنایی زرین است. چون زرنت به معنی درخشان و آسترا به معنی ستاره اسـت.
برخی‌ها اشوزرتشت را وابسته به شهر و زبان و تبار خود می‌دانند. باید بدانیم آنچه که برای ما ایرانیان مهم و با ارزش است این است که اشوزرتشت یک انسان والای ایرانی‌اند و اینکه کجای ایران آن دوران زاده و بزرگ شده مهم نیست. مهم و با ارزش این است که ایشان ایرانی هستند و دارای سرشت نیک و منشی پاک بوده‌اند.
آری اشوزرتشت تنها وابسته به یک تبار و زبان نیستند. اندیشه‌ها و گفتارها و کردارهای نیک و مرتویی(:انسانی) او جهانی‌ست.
واژه اَشو از واژه اَشه یا اشا گرفته شده است. واژه اشو کوتاه شده‌ی واژه اشون است و اشو یا اوشو به کسی گفته می‌شود که پایبند اشا باشد یعنی پیرو اشـا(هنجار هستی) باشد. براین پایه اَشه یا اشا برابر است با هنجار هستی و نظم کیهانی و راه راستینی. کسی که با این هنجار رفتار کند او را اشو می‌نامند که جمع آن اشوان خواهد بود.
اشوزرتشت خود را در نسک گات‌ها که سروده‌ها و سخنانش است اشه و اشون خوانده است و به کسانی هم که گفتارهایش را فهمیدن و پذیرفتند و بکار بستند آنان را اشون نامیده است. اشويی به معنی پاكی در انديشه و گفتار و كردارنیک است و اشو دربرگیرنده فروزه‌های راستگويی و درستكرداری و نیکویی است. برای همین است که ما به زرتشت بزرگ ایرانی میگوییم: #اشوزرتشت. و این زیبنده‌ترین و ارزنده‌ترین فرنام برای ایشان است.
اشوزرتشت اسپنتمان ایرانی پیامدار و آموزگار و راهنمای نیک و راستین مردمان جهان هستند. اشوزرتشت ایرانی نخستین انسان اندیشمند و بینشمند، فرهیخته و فرزانه و فیلسوف جهان بوده‌اند. اشوزرتشت آدمی هوشمند و بینشوری بودند. ایشان از نیک خویی، نیک منشی و نیک سرشتی بهره‌مند بودند. اشوزرتشت مردی با سواد و از دانش بالایی برخوردار بودند. اندیشه‌ای نیک و ناب، گفتاری نیک و شیرین، کرداری نیک و درست داشته‌اند.
👇ادامه‌اش👇
✅ هومت👈اندیشه نیک
✅ هوخت👈گفتار نیک
✅ هورشت👈کردار نیک
❌ دژمت👈انديشه بد
❌ دژوخت👈گفتار بد
❌ دژورشت👈كردار بد
♻️ #اهورامزدا:
#اهورا به معنی هستی مند است.
#مزدا هم از دو بخش تشکیل شده است.
#مز به معنی بزرگ و بیکران است.
#دا نیز به معنی دانا و دانش است.
#اهورامزدا باهم به معنی: هستی مند دانا و دانش بیکران است.
اهورامزدا خداوند جان و خرد ایرانیان را: در راستی‌ها و درستی‌ها، در نیکی‌ها و خوبی‌ها، در مهربانی‌ها و مهرورزی‌ها، در جشن‌ها و شادمانی‌ها، در آزادی‌ها و آبادانی‌ها، در برابری‌ها و راشن‌ها(:حقوق)، در داد و دهش‌ها و... بشناسید، ببینید، دریابید و جستجو کنید. هرآنچه که نیکو و سودمند است اهورایی‌ست.
اهورامزدا در آسمان جای نگرفته است. خانه و کاشانه‌ای هم روی زمین ندارد. بنده و برده ندارد. ملایکه و جبرئیل ندارد.
فرمان تازشگری و ستمگری، کشتار و ویرانی نداده است. سهم و باج نخواسته است. جهنم سوزان و بهشت با حوریان همیشه باکره همراه با جوی شراب و غلامان(پسربچه‌ها) با جوی عسل در جهان دیگری برای مردان پدید نیاورده است. در رحم زنی ندمیده و پسری ندارد. نژاد برتر و قوم برگزیده روی زمین ندارد. نیروی جادو و معجزه برای کسی نداده است. در آسمان و زمین هم با کسی دیدار نکرده و به گفتگو ننشسته است. پیغام و پسغام یا آیه و... هم برای انسانی همانند من و شما بوسیله ملایکه و جبرئیل نفرستاده تا برگزیده‌اش آن را به مردم برساند و...
باری، گر هستی خود به خود و زاستاری(:طبیعی) پدید آمده باشد و به‌گونه کلی هرآنچه که پشت این هستی هست همان را ما هـسـتی‌مند دانا و دانش بیکران، اهورامزدا می‌دانیم و می‌نامیم.
اهورامزدا بنیاد آفرینش است.
اهورامزدا هیچ دستور و فرمان و احکامی برای مردمان ندارد.
در آیین زرتشتی آدم‌ها دوست و همکار اهورامزدا در آفرینش و سازندگی هستند.
اشوزرتشت در نسک(:کتاب) گات‌ها گاهی واژه مزدا را بکار برده و گاهی واژه اهورا را. اما اهورامزدا را باهم نبرده است. واژه اهورامزدا نخستین بار در دوران هخامنشیان کنار هم آمد و به‌کار رفت که در سنگ نبشته‌های به‌جای مانده از آن روزگاران هم اکنون دیده می‌شود.
.
.
💚 #اشوزرتشت اسپنتمان:
اشوزرتشت از خاندان و خانواده «اِسپَنتَمان» که فرنام و نام نیای نهم ایشـان بوده اسـت. نام پدرش «پُوروشَسپ» فرزند «پیترسَپ» و نام مادرش «دُوغدو» فرزند «فَراهیم‌رَوا» اسـت.
اشوزرتشت در خورداد روز در دوران امپراتوری و فرمانروایی لهراسپ شاه در ایران‌زمین زاده و چشم به جهان گشود و پرورش یافت.
واژه زرتشت نیز به معنی ستاره درخشان و روشنایی زرین است. چون زرنت به معنی درخشان و آسترا به معنی ستاره اسـت.
برخی‌ها اشوزرتشت را وابسته به شهر و زبان و تبار خود می‌دانند. باید بدانیم آنچه که برای ما ایرانیان مهم و با ارزش است این است که اشوزرتشت یک انسان والای ایرانی‌اند و اینکه کجای ایران آن دوران زاده و بزرگ شده مهم نیست. مهم و با ارزش این است که ایشان ایرانی هستند و دارای سرشت نیک و منشی پاک بوده‌اند.
آری اشوزرتشت تنها وابسته به یک تبار و زبان نیستند. اندیشه‌ها و گفتارها و کردارهای نیک و مرتویی(:انسانی) او جهانی‌ست.
واژه اَشو از واژه اَشه یا اشا گرفته شده است. واژه اشو کوتاه شده‌ی واژه اشون است و اشو یا اوشو به کسی گفته می‌شود که پایبند اشا باشد یعنی پیرو اشـا(هنجار هستی) باشد. براین پایه اَشه یا اشا برابر است با هنجار هستی و نظم کیهانی و راه راستینی. کسی که با این هنجار رفتار کند او را اشو می‌نامند که جمع آن اشوان خواهد بود.
اشوزرتشت خود را در نسک گات‌ها که سروده‌ها و سخنانش است اشه و اشون خوانده است و به کسانی هم که گفتارهایش را فهمیدن و پذیرفتند و بکار بستند آنان را اشون نامیده است. اشويی به معنی پاكی در انديشه و گفتار و كردارنیک است و اشو دربرگیرنده فروزه‌های راستگويی و درستكرداری و نیکویی است. برای همین است که ما به زرتشت بزرگ ایرانی میگوییم: #اشوزرتشت. و این زیبنده‌ترین و ارزنده‌ترین فرنام برای ایشان است.
اشوزرتشت اسپنتمان ایرانی پیامدار و آموزگار و راهنمای نیک و راستین مردمان جهان هستند. اشوزرتشت ایرانی نخستین انسان اندیشمند و بینشمند، فرهیخته و فرزانه و فیلسوف جهان بوده‌اند. اشوزرتشت آدمی هوشمند و بینشوری بودند. ایشان از نیک خویی، نیک منشی و نیک سرشتی بهره‌مند بودند. اشوزرتشت مردی با سواد و از دانش بالایی برخوردار بودند. اندیشه‌ای نیک و ناب، گفتاری نیک و شیرین، کرداری نیک و درست داشته‌اند.
👇ادامه‌اش👇
👨🦳 #روز_پدر_ایرانی 👱♂️
#در
🌻 #جشن_شهریورگان 🌾
جشن شکوه پایداری و شهریاری
جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیدادها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی، بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد.
🌻واژه‌ی شهریور در اوستا به گونه‌ی خشترَه وَئیَه آمده است که به معنی شهریاری نیرومند است.
جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار می‌شود.
این روز در گاهشمار(:تقویم) کهن ایران، چهارمین روز از ماه شهریور و در برابری با تقویم کنونی خورشیدی سی‌ام امرداد ماه است.
مردم در این روز گردهم می‌آیند و پس از برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
چند سالی است که برپایه‌ی اعلام انجمن موبدان، شهریور روز از شهریور ماه، #روز_پدر نامیده شده است.
🌻ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید.
آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا.
ما با قلبی آکنده از مهر تو را می‌پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
(یسنا هات۵۱ بند۲۰)
🌾خشتره وئیریه در زبان پارسی به گونه‌ی شهریور آمده است.
این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است.
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در پارسی «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معنای شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه) فرنام است. خشتره‌وئیریه، به معنی آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است.
در استوره پ‌های زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمانروایی اهورامزدا و نگاهبان آسين‌ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
🌾شهریور به معنی «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر میگیرد.
🌾در اوستا از شهريور كشور جاودانی #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده، همان جايی‌ست كه خود اهورا و ايزدان مى‌باشد، كه آدمی چنان در راستی و اشايی و برای شادی ديگران و آبادانی كوشا باشد و در مهربانی زندگانی كند كه پس از مرگ در اين جايگاه، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى‌روند ستايش و نيايش ويژه‌ای بر پا مى‌دارند و در آتشكده، چوب‌های خوشبو و اسپند و بر آتش مى‌گذارند و بوی خوش و گرما آدمی را به مهمانی نيايش زيبايی به سوی اهورامزدا مى‌كشاند.
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینویی معنی می‌دهد.
در گاهشماری ترادادی(:سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می‌رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بیگمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن‌های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان‌های همگانی و تالارها گردهم می‌آیند، نیایش همگانی برپا می‌دارند.
سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(:جامعه) مردمی اشاره می‌کنند، سپس با برنامه‌های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می‌برند.
🌾«شهریور»، به معنی «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سروده‌های اشوزرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🌾جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرس)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرس با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می‌شود.
🌾در اندرز نامه «آذرپاد مهراسپندان» نیز آمده است:
«در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند».
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می‌کند که:
«در شهریورگان آتش‌های بزرگ می‌افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گردهم جمع می‌شدند».
🌱در نسک(:کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.🌸
✍️موبد #کورش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران‌زمین باستان.
@persianzoroastrians🔥
#در
🌻 #جشن_شهریورگان 🌾
جشن شکوه پایداری و شهریاری
جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیدادها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی، بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد.
🌻واژه‌ی شهریور در اوستا به گونه‌ی خشترَه وَئیَه آمده است که به معنی شهریاری نیرومند است.
جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار می‌شود.
این روز در گاهشمار(:تقویم) کهن ایران، چهارمین روز از ماه شهریور و در برابری با تقویم کنونی خورشیدی سی‌ام امرداد ماه است.
مردم در این روز گردهم می‌آیند و پس از برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
چند سالی است که برپایه‌ی اعلام انجمن موبدان، شهریور روز از شهریور ماه، #روز_پدر نامیده شده است.
🌻ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید.
آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا.
ما با قلبی آکنده از مهر تو را می‌پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
(یسنا هات۵۱ بند۲۰)
🌾خشتره وئیریه در زبان پارسی به گونه‌ی شهریور آمده است.
این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است.
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در پارسی «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معنای شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه) فرنام است. خشتره‌وئیریه، به معنی آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است.
در استوره پ‌های زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمانروایی اهورامزدا و نگاهبان آسين‌ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
🌾شهریور به معنی «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر میگیرد.
🌾در اوستا از شهريور كشور جاودانی #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده، همان جايی‌ست كه خود اهورا و ايزدان مى‌باشد، كه آدمی چنان در راستی و اشايی و برای شادی ديگران و آبادانی كوشا باشد و در مهربانی زندگانی كند كه پس از مرگ در اين جايگاه، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى‌روند ستايش و نيايش ويژه‌ای بر پا مى‌دارند و در آتشكده، چوب‌های خوشبو و اسپند و بر آتش مى‌گذارند و بوی خوش و گرما آدمی را به مهمانی نيايش زيبايی به سوی اهورامزدا مى‌كشاند.
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینویی معنی می‌دهد.
در گاهشماری ترادادی(:سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می‌رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بیگمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن‌های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان‌های همگانی و تالارها گردهم می‌آیند، نیایش همگانی برپا می‌دارند.
سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(:جامعه) مردمی اشاره می‌کنند، سپس با برنامه‌های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می‌برند.
🌾«شهریور»، به معنی «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سروده‌های اشوزرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🌾جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرس)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرس با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می‌شود.
🌾در اندرز نامه «آذرپاد مهراسپندان» نیز آمده است:
«در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند».
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می‌کند که:
«در شهریورگان آتش‌های بزرگ می‌افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گردهم جمع می‌شدند».
🌱در نسک(:کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.🌸
✍️موبد #کورش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران‌زمین باستان.
@persianzoroastrians🔥
سنگ نگاره‌ای در نقش برجسته برم‌دلک شیراز و دسته گل هدیه دادن #بهرام‌شاه به همسرش بانو #شاپوردختک در #جشن_سپندارمزگان💞
باری،
امروز شنبه ۲۹بهمن ماه، روز #سپندارمز از به سال٣٧۶۰ مزديسنى است.
امروز روز #عشق در ایران‌زمین از دوران باستان تا به کنون است.
#فردوسی_توسی می‌سراید:
سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
#نظامی_گنجوی می‌سراید:
چو خرم شد به شیرین جان خسرو
جهان می‌کرد عهد خرمی نو.
در اوستا، یسنا ۳۸بند۱ آمده است:
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
در بخش فروردین یشت اوستا بند۱۵۳و۱۵۴ نوشته شده است:
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های جانوران سودمند را.
می‌ستاییم روان‌های مردان پیرو راستی را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
در هر سرزمینی که زاده شده باشند.
می‌ستاییم مردان و زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
#جشن_سپندارمزگان روز مهر و سپاس به زن و زمین بارور گرامی باد💞❤️🤍💚💞
@persianzoroastrians🔥
باری،
امروز شنبه ۲۹بهمن ماه، روز #سپندارمز از به سال٣٧۶۰ مزديسنى است.
امروز روز #عشق در ایران‌زمین از دوران باستان تا به کنون است.
#فردوسی_توسی می‌سراید:
سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
#نظامی_گنجوی می‌سراید:
چو خرم شد به شیرین جان خسرو
جهان می‌کرد عهد خرمی نو.
در اوستا، یسنا ۳۸بند۱ آمده است:
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
در بخش فروردین یشت اوستا بند۱۵۳و۱۵۴ نوشته شده است:
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های جانوران سودمند را.
می‌ستاییم روان‌های مردان پیرو راستی را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
در هر سرزمینی که زاده شده باشند.
می‌ستاییم مردان و زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
#جشن_سپندارمزگان روز مهر و سپاس به زن و زمین بارور گرامی باد💞❤️🤍💚💞
@persianzoroastrians🔥
گل هدیه دادن #شاپورشاه یکم به شهبانو #آذرآناهید در سنگ‌برجسته سراب قندیل در چنارشاهیجان استان فارس نزدیک بیشاپور.
باری،
امروز شنبه ۲۹بهمن ماه، روز #سپندارمز از به سال٣٧۶۰ مزديسنى است.
امروز روز #عشق در ایران‌زمین از دوران باستان تا به کنون است.
#فردوسی_توسی می‌سراید:
سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
#نظامی_گنجوی می‌سراید:
چو خرم شد به شیرین جان خسرو
جهان می‌کرد عهد خرمی نو.
در اوستا، یسنا ۳۸بند۱ آمده است:
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم، #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
در بخش فروردین یشت اوستا بند۱۵۳و۱۵۴ نگاشته شده است:
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های جانوران سودمند را.
می‌ستاییم روان‌های مردان پیرو راستی را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
در هر سرزمینی که زاده شده باشند.
می‌ستاییم مردان و زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
#جشن_سپندارمزگان روز مهر و سپاس به زن و زمین بارور گرامی باد
💞❤️🤍💚💞
@persianzoroastrians🔥
باری،
امروز شنبه ۲۹بهمن ماه، روز #سپندارمز از به سال٣٧۶۰ مزديسنى است.
امروز روز #عشق در ایران‌زمین از دوران باستان تا به کنون است.
#فردوسی_توسی می‌سراید:
سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
#نظامی_گنجوی می‌سراید:
چو خرم شد به شیرین جان خسرو
جهان می‌کرد عهد خرمی نو.
در اوستا، یسنا ۳۸بند۱ آمده است:
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم، #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
در بخش فروردین یشت اوستا بند۱۵۳و۱۵۴ نگاشته شده است:
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های جانوران سودمند را.
می‌ستاییم روان‌های مردان پیرو راستی را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
در هر سرزمینی که زاده شده باشند.
می‌ستاییم مردان و زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
#جشن_سپندارمزگان روز مهر و سپاس به زن و زمین بارور گرامی باد
💞❤️🤍💚💞
@persianzoroastrians🔥
.
نیایش ایرانی پس از نیایش نوگشت سال:
برای سال نو دو نمونه از نیایش‌های نوروزی را در اینجا برای شما می‌‌آوریم تا پس از نوگشت سال(:تحویل سال) بخوانید:👇
#اهورامزدا، تو را سپاس میگوییم که هنجار اشا را بنیاد نهادی.
زمین و آسمان، آب و گیاهان را آفریدی.
با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار ساختی.
به ما آموختی تا با منش نیک به تو نزدیک شویم.
با گفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهیم.
و با کردار نیک، سازنده و سودرسان باشیم.
اکنون که با گردش زمان، روزگاری تازه فراهم گشته است با دست‌های برافراشته تو را نیایش میکنیم.
برآنیم تا با کارهای درست خود که از دانایی و خرد سرچشمه میگیرد روان هستی را خشنود سازیم.
ای اهورامزدا، آرامش و آسایش را برای نیکوکاران جهان افزون گردان.
دیر زیویم، درست زیویم، شادزیویم.
تازیویم به کامه زیویم.
گیتی‌مان به کامه باد، به‌کامه تن.
مینوی‌مان به کامه باد، به کامه روان.
اغنی اشوبیم، همازوربیم.
همازور هما اشوبیم. اشم وهو.
📗برگرفته از #اوستا
یک نمونه دیگر نیایش نوروزی:👇
پروردگارا به‌نام تو امروز را
سپاس آورم بخت پیروز را
بیارایم آیین نوروز را
خدایا که تنها توانا تویی
که دانای پنهان و پیدا تویی
که بخشنده زشت و زیبا تویی
خداوندا، مرا بخش اندیشه نیک
روان خردمند و گفتار نیک
توان برومند و کردار نیک
مرا بخش از فره ایزدی
بزرگی و فرزانگی و ردی
همه زندگی، شادی و بخردی
مرا بخش اندیشه بارور
به تن تندرستی، به دستان هنر
به دل مهربانی، به گنجینه زر
در این گردش سال، هنگام نیک
بدین سال نو، بخش فرجام نیک
به آغاز نیک و به انجام نیک
چنان کن که هر روز نوروز باد
که فردا نکوتر ز دیروز باد
که همواره نوروز پیروز باد.
(✍️دکتر #اشا_کوروش)
🍀🍀💚 #نوروز_شادباد💚🍀🍀
@persianzoroastrians🔥🍀
نیایش ایرانی پس از نیایش نوگشت سال:
برای سال نو دو نمونه از نیایش‌های نوروزی را در اینجا برای شما می‌‌آوریم تا پس از نوگشت سال(:تحویل سال) بخوانید:👇
#اهورامزدا، تو را سپاس میگوییم که هنجار اشا را بنیاد نهادی.
زمین و آسمان، آب و گیاهان را آفریدی.
با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار ساختی.
به ما آموختی تا با منش نیک به تو نزدیک شویم.
با گفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهیم.
و با کردار نیک، سازنده و سودرسان باشیم.
اکنون که با گردش زمان، روزگاری تازه فراهم گشته است با دست‌های برافراشته تو را نیایش میکنیم.
برآنیم تا با کارهای درست خود که از دانایی و خرد سرچشمه میگیرد روان هستی را خشنود سازیم.
ای اهورامزدا، آرامش و آسایش را برای نیکوکاران جهان افزون گردان.
دیر زیویم، درست زیویم، شادزیویم.
تازیویم به کامه زیویم.
گیتی‌مان به کامه باد، به‌کامه تن.
مینوی‌مان به کامه باد، به کامه روان.
اغنی اشوبیم، همازوربیم.
همازور هما اشوبیم. اشم وهو.
📗برگرفته از #اوستا
یک نمونه دیگر نیایش نوروزی:👇
پروردگارا به‌نام تو امروز را
سپاس آورم بخت پیروز را
بیارایم آیین نوروز را
خدایا که تنها توانا تویی
که دانای پنهان و پیدا تویی
که بخشنده زشت و زیبا تویی
خداوندا، مرا بخش اندیشه نیک
روان خردمند و گفتار نیک
توان برومند و کردار نیک
مرا بخش از فره ایزدی
بزرگی و فرزانگی و ردی
همه زندگی، شادی و بخردی
مرا بخش اندیشه بارور
به تن تندرستی، به دستان هنر
به دل مهربانی، به گنجینه زر
در این گردش سال، هنگام نیک
بدین سال نو، بخش فرجام نیک
به آغاز نیک و به انجام نیک
چنان کن که هر روز نوروز باد
که فردا نکوتر ز دیروز باد
که همواره نوروز پیروز باد.
(✍️دکتر #اشا_کوروش)
🍀🍀💚 #نوروز_شادباد💚🍀🍀
@persianzoroastrians🔥🍀
امروز سه‌شنبه یکم فروردین ماه، روز اورمزد به سال ۳۷۶۱ مزديسنى است.
☘️امروز نوروز است💚
☘️امروز نخستین روز بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز سال نو هست❤️
در این ماه فرخنده :👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار میکنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین ماه:
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
☘️امروز نوروز است💚
☘️امروز نخستین روز بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز سال نو هست❤️
در این ماه فرخنده :👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار میکنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین ماه:
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
#جشن‌های_فروردین_ماه:
یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥🍀
@Persianzoroastrians🔥🍀
یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
ششم فروردین، خرداد روز:
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥🍀
@Persianzoroastrians🔥🍀
#روز_پدر_ایرانی 👱♂️
#در
🌻 #جشن_شهریورگان 🌾
جشن شکوه پایداری و شهریاری
جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیدادها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی، بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد.
🌻واژه‌ی شهریور در اوستا به گونه‌ی خشترَه وَئیَه آمده است که به معنی شهریاری نیرومند است.
جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار می‌شود.
این روز در گاهشمار(:تقویم) کهن ایران، چهارمین روز از ماه شهریور و در برابری با تقویم کنونی خورشیدی سی‌ام امرداد ماه است.
مردم در این روز گردهم می‌آیند و پس از برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
چند سالی است که برپایه‌ی اعلام انجمن موبدان، شهریور روز از شهریور ماه، #روز_پدر نامیده شده است.
🌻ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید.
آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا.
ما با قلبی آکنده از مهر تو را می‌پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
(یسنا هات۵۱ بند۲۰)
🌾خشتره وئیریه در زبان پارسی به گونه‌ی شهریور آمده است.
این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است.
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در پارسی «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معنای شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه) فرنام است. خشتره‌وئیریه، به معنی آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است.
در استوره پ‌های زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمانروایی اهورامزدا و نگاهبان آسين‌ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
🌾شهریور به معنی «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر میگیرد.
🌾در اوستا از شهريور كشور جاودانی #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده، همان جايی‌ست كه خود اهورا و ايزدان مى‌باشد، كه آدمی چنان در راستی و اشايی و برای شادی ديگران و آبادانی كوشا باشد و در مهربانی زندگانی كند كه پس از مرگ در اين جايگاه، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى‌روند ستايش و نيايش ويژه‌ای بر پا مى‌دارند و در آتشكده، چوب‌های خوشبو و اسپند و بر آتش مى‌گذارند و بوی خوش و گرما آدمی را به مهمانی نيايش زيبايی به سوی اهورامزدا مى‌كشاند.
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینویی معنی می‌دهد.
در گاهشماری ترادادی(:سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می‌رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بیگمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن‌های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان‌های همگانی و تالارها گردهم می‌آیند، نیایش همگانی برپا می‌دارند.
سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(:جامعه) مردمی اشاره می‌کنند، سپس با برنامه‌های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می‌برند.
🌾«شهریور»، به معنی «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سروده‌های اشوزرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🌾جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرس)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرس با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می‌شود.
🌾در اندرز نامه «آذرپاد مهراسپندان» نیز آمده است:
«در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند».
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می‌کند که:
«در شهریورگان آتش‌های بزرگ می‌افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گردهم جمع می‌شدند».
🌱در نسک(:کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.🌸
✍️موبد #کورش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران‌زمین باستان.
@persianzoroastrians🔥
#در
🌻 #جشن_شهریورگان 🌾
جشن شکوه پایداری و شهریاری
جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیدادها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی، بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد.
🌻واژه‌ی شهریور در اوستا به گونه‌ی خشترَه وَئیَه آمده است که به معنی شهریاری نیرومند است.
جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار می‌شود.
این روز در گاهشمار(:تقویم) کهن ایران، چهارمین روز از ماه شهریور و در برابری با تقویم کنونی خورشیدی سی‌ام امرداد ماه است.
مردم در این روز گردهم می‌آیند و پس از برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
چند سالی است که برپایه‌ی اعلام انجمن موبدان، شهریور روز از شهریور ماه، #روز_پدر نامیده شده است.
🌻ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید.
آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا.
ما با قلبی آکنده از مهر تو را می‌پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
(یسنا هات۵۱ بند۲۰)
🌾خشتره وئیریه در زبان پارسی به گونه‌ی شهریور آمده است.
این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است.
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در پارسی «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معنای شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه) فرنام است. خشتره‌وئیریه، به معنی آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است.
در استوره پ‌های زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمانروایی اهورامزدا و نگاهبان آسين‌ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
🌾شهریور به معنی «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر میگیرد.
🌾در اوستا از شهريور كشور جاودانی #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده، همان جايی‌ست كه خود اهورا و ايزدان مى‌باشد، كه آدمی چنان در راستی و اشايی و برای شادی ديگران و آبادانی كوشا باشد و در مهربانی زندگانی كند كه پس از مرگ در اين جايگاه، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى‌روند ستايش و نيايش ويژه‌ای بر پا مى‌دارند و در آتشكده، چوب‌های خوشبو و اسپند و بر آتش مى‌گذارند و بوی خوش و گرما آدمی را به مهمانی نيايش زيبايی به سوی اهورامزدا مى‌كشاند.
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینویی معنی می‌دهد.
در گاهشماری ترادادی(:سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می‌رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بیگمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن‌های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان‌های همگانی و تالارها گردهم می‌آیند، نیایش همگانی برپا می‌دارند.
سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(:جامعه) مردمی اشاره می‌کنند، سپس با برنامه‌های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می‌برند.
🌾«شهریور»، به معنی «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سروده‌های اشوزرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🌾جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرس)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرس با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می‌شود.
🌾در اندرز نامه «آذرپاد مهراسپندان» نیز آمده است:
«در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند».
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می‌کند که:
«در شهریورگان آتش‌های بزرگ می‌افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گردهم جمع می‌شدند».
🌱در نسک(:کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.🌸
✍️موبد #کورش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران‌زمین باستان.
@persianzoroastrians🔥
سرگذشت پیدایش #خدایان:
از زمانی‌که مرتوگان(:بشر) در زندگی هازمانی خود در جای‌جای جهان به پیشرفت مناسبی دست یافتند، از غارنشینی به یک‌جا نشینی و سپس ابزار سازی پرداختند با هوشمندی که داشتند در هر گوشه‌ای از سیاره زمین به تمدن‌های گوناگون دست یافتند، تا آن روزگار باور به خدایی نداشتند.
نمی‌دانستند، خدا چیست؟
خدا در کجا بسر می‌برد؟
خدا چه توانمندی‌هایی دارد؟
چه نقشی در زندگی آدم‌ها دارد؟
تا اینکه هر انسان(:مرتو) با نداشتن دانش بسنده(:کافی) در برابر پیش‌آمدهای ناگواری که در زندگی و زاستار(:طبیعت) برایش پیش می‌آمد. با نگاهی پندارگونه روبرو گردید. خرافاتی شد. باور کرد که شاید نیروهای ویران کننده و خشمگین نیز باید در این هستی اثر گذار باشند تا چنین رویدادهایی ناگوار و رنج آور را پدید آورند.
آفت و بیماری‌ها، زمین‌لرزه و آتشفشان، آذرخش(:رعدوبرق) و سیلاب، آتش سوزی‌های جنگل، خشم راهزنان و بیگانگان و... اینها باید از نماد و نیرویی برآمده باشند که خدایانی خشمگین آنها را پدید آورده‌اند. آنان نادیدنی می‌باشند. به همین بهانه بسیاری به توتِم پرستی روی آوردند. هر تیره و برای خود بت‌هایی از سنگ و چوب درست کردند، تا به پرستش آنها بپردازند. اینگونه بت پرستی همچنان در بین برخی از تیره‌های هند و آسیا به یادگار مانده است.
در ایران باستان، برخی داده‌های زاستاری را جان‌مایه چنین رویدادهای ناگواری پنداشتند.
بدین باور، خورشید و ماه، ابر و باد، آب و آتش را که بیشتر در دسترس بودند را بیشتر موشکافی کردند. از هر یک درخواست یاری گرفته تا شاید از پیش‌آمدهای ناسازگار جلوگیری کنند. تیشتر، فرشته باران‌زا شد تا در آسمان با دیو آپوش که نماد خشکسالی است به جنگ بپردازد.
وایو ایزد باد یاری خواهد کرد، ورهرام ایزد پیروزی برساند، ایزد مهر پیمانداری را گوشزد کند، اَناهیتا، آب چشمه‌ها را افزون سازد و...
با این فرآیند، مردمان در هر کشوری، بین هر تیره(:قوم) و با فرهنگ‌های گوناگون، استوره‌هایی برای خود پدید آوردند.
استوره‌هایی در جهان به ریخت(:شکل) در آمدند. و همچنان بر زبان‌ها روان می‌شود.
در این گیرودار، دغل بازانی سودجو نیز در هر جامعه‌ای میان هر تیره پدیدار شدند تا از جهان غیب بگویند.
در سرزمین ایران، کرپان‌ها و اوسیج‌ها(پیشوایان پنداری) به یاری کاوی‌ها(فرمانروایان هازمانی) به ریخت درآمدند.
پیشنهاد آنان، انجام آیین‌هایی شگفت انگیز برای جلوگیری و از بین بردن خشم نیروهای نادیدنی شد که تنها آنان آگاهی داشتند.
به دستور آنان، نیاکان ما تا سده‌ها، گاو را قربانی می‌کردند. خون آن را با شیره گیاهی دیگر که هوم نام داشت آمیخته کرده و در آیین‌هایی که کرپن‌ها نوآوری کرده و باور داشتند، می‌نوشیدند. در اوج مستی و بیخردی، فریاد می‌زدند تا از این پس، خشم خدایان پنداری فروکش گردد. تا بدین شیوه زمین‌لرزه و آتشفشان پیش نیاید. کشاورزی آفت نبیند. کسی تب نکند و بیمار نشود.
با این ویژگی‌های هازمانی در گستره پهناور سرزمین ایران #اشوزرتشت چشم به جهان گشود. او با با پندار نادرست اینگونه پیشوایان دروغین به مبارزه پرداخت. آنان را دیویسنا(پرستندگان بدی‌ها) دانست. چندی که گذشت، در پی آزار وی برآمدند. زرتشت به زاستار(:طبیعت) روی آورد تا خود به راز هستی پی ببرد.
زرتشت سال‌ها در چگونگی گیاه و جانور و آسمان و زمین اندیشه کرد. جابجایی ستاره‌ها، پیدایش شب و روز، نوافشانی خورشید، حرکت آب و باد، رویندگی دانه از خاک، بهار با جان گرفتن هستی، میوه‌های رنگارنگ در تابستان، برگ ریزان پاییزی، برف و کولاک زمستانی و... همه درس زندگی وی شدند.
پس از سال‌ها زرتشت با درون نگری و خودآگاهی به سرچشمه هستی باور کرد و آن را دانشی بی‌پایان خواند. دانایی و آگاهی که هر کس آن را بیابد به راز هستی پی برده است.
ویژگی چنین فروزه‌ای را #اهورامزدا نامید. خدایی که جان می‌افزاید و خردمندی را سفارش می‌کند. آنگاه به میان مردم بازگشت و پیام‌گوی رازهایی شد که از هستی دریافته بود.
اهورامزدا در پیام زرتشت که برگرفته از دل آگاهی وی بود. تابش فروغی تازه بر زندگی و باورهای مردم در ایران و جهان گشت.
از آن پس، بسیاری که از پندارهای نادرست و کردار دیویسنان گریزان بودند.
به اهورامزدا باور کردند. به خداوند جان، نماد خرد و دانایی.
مزداپرستی که زرتشت پیشنهاد کرد. جایگزین باورهای نادرست آن روزگار شد. زرتشت پیام‌آوری شد که باید او را ساختارشکن و نوگرا در دوران خود دانست. مردم را از ساختاری که بر دروغ و بیداد و خرافات پیریزی شده بود.
رهایی بخشید. از آن پس خدای ایرانیان، اهورامزدا نام گرفت.
👇ادامه‌اش👇
از زمانی‌که مرتوگان(:بشر) در زندگی هازمانی خود در جای‌جای جهان به پیشرفت مناسبی دست یافتند، از غارنشینی به یک‌جا نشینی و سپس ابزار سازی پرداختند با هوشمندی که داشتند در هر گوشه‌ای از سیاره زمین به تمدن‌های گوناگون دست یافتند، تا آن روزگار باور به خدایی نداشتند.
نمی‌دانستند، خدا چیست؟
خدا در کجا بسر می‌برد؟
خدا چه توانمندی‌هایی دارد؟
چه نقشی در زندگی آدم‌ها دارد؟
تا اینکه هر انسان(:مرتو) با نداشتن دانش بسنده(:کافی) در برابر پیش‌آمدهای ناگواری که در زندگی و زاستار(:طبیعت) برایش پیش می‌آمد. با نگاهی پندارگونه روبرو گردید. خرافاتی شد. باور کرد که شاید نیروهای ویران کننده و خشمگین نیز باید در این هستی اثر گذار باشند تا چنین رویدادهایی ناگوار و رنج آور را پدید آورند.
آفت و بیماری‌ها، زمین‌لرزه و آتشفشان، آذرخش(:رعدوبرق) و سیلاب، آتش سوزی‌های جنگل، خشم راهزنان و بیگانگان و... اینها باید از نماد و نیرویی برآمده باشند که خدایانی خشمگین آنها را پدید آورده‌اند. آنان نادیدنی می‌باشند. به همین بهانه بسیاری به توتِم پرستی روی آوردند. هر تیره و برای خود بت‌هایی از سنگ و چوب درست کردند، تا به پرستش آنها بپردازند. اینگونه بت پرستی همچنان در بین برخی از تیره‌های هند و آسیا به یادگار مانده است.
در ایران باستان، برخی داده‌های زاستاری را جان‌مایه چنین رویدادهای ناگواری پنداشتند.
بدین باور، خورشید و ماه، ابر و باد، آب و آتش را که بیشتر در دسترس بودند را بیشتر موشکافی کردند. از هر یک درخواست یاری گرفته تا شاید از پیش‌آمدهای ناسازگار جلوگیری کنند. تیشتر، فرشته باران‌زا شد تا در آسمان با دیو آپوش که نماد خشکسالی است به جنگ بپردازد.
وایو ایزد باد یاری خواهد کرد، ورهرام ایزد پیروزی برساند، ایزد مهر پیمانداری را گوشزد کند، اَناهیتا، آب چشمه‌ها را افزون سازد و...
با این فرآیند، مردمان در هر کشوری، بین هر تیره(:قوم) و با فرهنگ‌های گوناگون، استوره‌هایی برای خود پدید آوردند.
استوره‌هایی در جهان به ریخت(:شکل) در آمدند. و همچنان بر زبان‌ها روان می‌شود.
در این گیرودار، دغل بازانی سودجو نیز در هر جامعه‌ای میان هر تیره پدیدار شدند تا از جهان غیب بگویند.
در سرزمین ایران، کرپان‌ها و اوسیج‌ها(پیشوایان پنداری) به یاری کاوی‌ها(فرمانروایان هازمانی) به ریخت درآمدند.
پیشنهاد آنان، انجام آیین‌هایی شگفت انگیز برای جلوگیری و از بین بردن خشم نیروهای نادیدنی شد که تنها آنان آگاهی داشتند.
به دستور آنان، نیاکان ما تا سده‌ها، گاو را قربانی می‌کردند. خون آن را با شیره گیاهی دیگر که هوم نام داشت آمیخته کرده و در آیین‌هایی که کرپن‌ها نوآوری کرده و باور داشتند، می‌نوشیدند. در اوج مستی و بیخردی، فریاد می‌زدند تا از این پس، خشم خدایان پنداری فروکش گردد. تا بدین شیوه زمین‌لرزه و آتشفشان پیش نیاید. کشاورزی آفت نبیند. کسی تب نکند و بیمار نشود.
با این ویژگی‌های هازمانی در گستره پهناور سرزمین ایران #اشوزرتشت چشم به جهان گشود. او با با پندار نادرست اینگونه پیشوایان دروغین به مبارزه پرداخت. آنان را دیویسنا(پرستندگان بدی‌ها) دانست. چندی که گذشت، در پی آزار وی برآمدند. زرتشت به زاستار(:طبیعت) روی آورد تا خود به راز هستی پی ببرد.
زرتشت سال‌ها در چگونگی گیاه و جانور و آسمان و زمین اندیشه کرد. جابجایی ستاره‌ها، پیدایش شب و روز، نوافشانی خورشید، حرکت آب و باد، رویندگی دانه از خاک، بهار با جان گرفتن هستی، میوه‌های رنگارنگ در تابستان، برگ ریزان پاییزی، برف و کولاک زمستانی و... همه درس زندگی وی شدند.
پس از سال‌ها زرتشت با درون نگری و خودآگاهی به سرچشمه هستی باور کرد و آن را دانشی بی‌پایان خواند. دانایی و آگاهی که هر کس آن را بیابد به راز هستی پی برده است.
ویژگی چنین فروزه‌ای را #اهورامزدا نامید. خدایی که جان می‌افزاید و خردمندی را سفارش می‌کند. آنگاه به میان مردم بازگشت و پیام‌گوی رازهایی شد که از هستی دریافته بود.
اهورامزدا در پیام زرتشت که برگرفته از دل آگاهی وی بود. تابش فروغی تازه بر زندگی و باورهای مردم در ایران و جهان گشت.
از آن پس، بسیاری که از پندارهای نادرست و کردار دیویسنان گریزان بودند.
به اهورامزدا باور کردند. به خداوند جان، نماد خرد و دانایی.
مزداپرستی که زرتشت پیشنهاد کرد. جایگزین باورهای نادرست آن روزگار شد. زرتشت پیام‌آوری شد که باید او را ساختارشکن و نوگرا در دوران خود دانست. مردم را از ساختاری که بر دروغ و بیداد و خرافات پیریزی شده بود.
رهایی بخشید. از آن پس خدای ایرانیان، اهورامزدا نام گرفت.
👇ادامه‌اش👇
پرسش:
#اهورامزدا در پیام زرتشت چگونه خدایی است؟
پاسخ:
#اهورامزدا را تا کنون پژوهشگران «دانای بزرگِ هستی‌بخش» برگردان کرده‌اند.
به باور، برداشت و دل‌آگاهی من از بینش #اشوزرتشت در #گات‌ها، «اهورامزدا» معنی ژرف‌تر و ارزشمندتر از این برگردان را دارد که در نَسک‌هایی(:کتاب‌هایی) به آن اشاره شده است. چنین اندیشیده‌ام که:
دانا «اسم فاعل» است به معنی کننده کار. کسی که می‌داند.
بزرگ نیز فروزه(:صفت) چیزهای مادی است. کوه بزرگ، سنگ بزرگ، ماشین بزرگ.
اهورا نیز به معنی «هستی‌بخش» گفته شده‌است. این برگردان نیز «اسم فاعل» است، کسی که هستی را بخشیده است. با این برگردان از واژه «اهورامزدا»، پروردگار اندیشه زرتشت نیز همانند خدای برخی ادیان، موجودی خواهد بود که در جایی مانند آسمان جای گرفته، سخاوتمندی کرده که هستی را به ما بخشیده است. او بزرگ و قدرتمند و گاهی خشمگین و انتقام‌گیر خواهد بود. بنابراین شایسته است همه بنده و برده چنین موجودی باشند. ولی در بینش زرتشت، هیچ‌گاه به چنین خدایی با این ویژگی‌ها اشاره نشده است. اشوزرتشت هنگامی‌که در سروده‌هایش «گات‌ها» از اهورامزدا سخن به میان می‌آورد، انگار از گونه‌ای انرژی و فروزه یاد می‌کند که سرآغاز و سرانجام هستی است. سراسر هستی را فرا گرفته و با آن آمیخته شده است. این خدا ویژگی موجودی که کننده کار «اسم فاعل» باشد را در پیام او ندارد.
به باور من واژگان «مزدا»و«اهورا» که اشوزرتشت جداگانه و گاهی باهم در سروده‌هایش از آن یاد می‌کند. هر یک برگردان ویژه و نیکوتری دارد. خدای اندیشه پیام‌آور خرد و آموزگار راه راستی، زرتشت ایرانی بسیار بالاتر از یک موجود ناشناخته است که کارهای سترگ و ناممکن را از او خواستار باشیم و هرگاه چشم به‌راه معجزه و کار شگفت‌انگیزی از او داشته باشیم. سرنوشت نیک و بد را برایمان بنیان گزاشته باشد، پس از این جهان نیز پاداش و کیفر را برای کارهای نیک و گناهان ما آماده کرده باشد.
اهورامزدا «اسم فاعل» و کننده کار نیست
اگر چنین باشد چنین خدایی را چه کسی آفریده است؟
چگونه در هستی پدیدار شده است؟
چنین خدایی پیش از «هستی» وجود داشته و فرآیند هستی یکی از کارهای اوست؟
یا نخست هستی به ریخت آمده(:شکل گرفته) و پس از آن خداوند در آن پدیدار شده است؟
در برداشت من از بینش اشوزرتشت: مزدا به معنی «دانایی و آگاهی» است و فروزه‌ای که می‌توان به آن پیوست کرد، بزرگی نیست بلکه «بیکرانی» است. بیکران آنچه پایان نمی‌پذیرد.
دانش بیکرانی که سرآغاز پیدایش هستی بوده‌است و با هنجاری درست(:اشا) و به‌یاری خرد مَرتوها(:انسانها) که پیوسته یار و همکار این «مزدا» بوده‌اند. آنچه از میلیون‌ها سال پیش تاکنون در زندگی پدیدار شده، کشف شده، آفریده و اختراع شده تا همگان در گذر زمان به آگاهی رسیده‌اند همه به‌یاری «دانش و آگاهی بیکران»(:مزدا) بوده‌است.
«اهورا» نیز در برداشتی که از بینش زرتشت داشته‌ام «اسم فاعل» نیست. نیکوترین برگردان واژه اهورا: هستی‌مند خواهد بود نه «هستی‌بخش».«هستی‌مند» آنچه خود دارای هستی بوده و با هستی آمیخته شده‌است، اهورا عشق پرشور هستی است. همانند واژگان اندیشمند، دانشمند و هنرمند است که دارای اندیشه، دانش و هنر می‌باشد. بنابراین واژه اهورامزدا را می‌توان: «دانایی و آگاهی بیکران هستی‌مند» نامید. دانش بیکرانی که هرگاه بخواهیم از او یاد کنیم، به او پناه ببریم یا به او نزدیک شویم. بایستی دانش را در خویش افزون سازیم. از خرد بهره بگیریم تا به دانایی دست یابیم. آنگاه به راز هستی و چیستی پدیده‌های ناشناخته پی خواهیم برد. آنچه تاکنون نشناخته، ندیده، درک نکرده و نشنیده‌ایم با ابزار دانایی و خرد همگانی، اندک اندک آشکار شود تا بدین‌سان با پروردگار هستی همراه و هماهنگ شده باشیم. دانش و آگاهی بیکران(:مزدا) در هر هنگام و در همه‌جا یاور و پشتیبان ما خواهد بود چنانچه آن‌را دریابیم بکار گیریم، ستایش کرده و خشنود گردانیم. با این نگرش به اهورامزدا در بینش زرتشت پندارگرایی، خرافه‌پرستی، نادانی و اندیشه پوچ در زندگی مرتوگان(:بشر) جایگاهی نخواهد داشت و بیگمان اهورامزدا که دانایی و آگاهی بیکران همگانی در هستی است، بهروزی و آرامش را پیوسته به دانایان پیشکش خواهد کرد.
✍️موبد #کوروش_نیکنام نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان.
@persianzoroastrians🔥
#اهورامزدا در پیام زرتشت چگونه خدایی است؟
پاسخ:
#اهورامزدا را تا کنون پژوهشگران «دانای بزرگِ هستی‌بخش» برگردان کرده‌اند.
به باور، برداشت و دل‌آگاهی من از بینش #اشوزرتشت در #گات‌ها، «اهورامزدا» معنی ژرف‌تر و ارزشمندتر از این برگردان را دارد که در نَسک‌هایی(:کتاب‌هایی) به آن اشاره شده است. چنین اندیشیده‌ام که:
دانا «اسم فاعل» است به معنی کننده کار. کسی که می‌داند.
بزرگ نیز فروزه(:صفت) چیزهای مادی است. کوه بزرگ، سنگ بزرگ، ماشین بزرگ.
اهورا نیز به معنی «هستی‌بخش» گفته شده‌است. این برگردان نیز «اسم فاعل» است، کسی که هستی را بخشیده است. با این برگردان از واژه «اهورامزدا»، پروردگار اندیشه زرتشت نیز همانند خدای برخی ادیان، موجودی خواهد بود که در جایی مانند آسمان جای گرفته، سخاوتمندی کرده که هستی را به ما بخشیده است. او بزرگ و قدرتمند و گاهی خشمگین و انتقام‌گیر خواهد بود. بنابراین شایسته است همه بنده و برده چنین موجودی باشند. ولی در بینش زرتشت، هیچ‌گاه به چنین خدایی با این ویژگی‌ها اشاره نشده است. اشوزرتشت هنگامی‌که در سروده‌هایش «گات‌ها» از اهورامزدا سخن به میان می‌آورد، انگار از گونه‌ای انرژی و فروزه یاد می‌کند که سرآغاز و سرانجام هستی است. سراسر هستی را فرا گرفته و با آن آمیخته شده است. این خدا ویژگی موجودی که کننده کار «اسم فاعل» باشد را در پیام او ندارد.
به باور من واژگان «مزدا»و«اهورا» که اشوزرتشت جداگانه و گاهی باهم در سروده‌هایش از آن یاد می‌کند. هر یک برگردان ویژه و نیکوتری دارد. خدای اندیشه پیام‌آور خرد و آموزگار راه راستی، زرتشت ایرانی بسیار بالاتر از یک موجود ناشناخته است که کارهای سترگ و ناممکن را از او خواستار باشیم و هرگاه چشم به‌راه معجزه و کار شگفت‌انگیزی از او داشته باشیم. سرنوشت نیک و بد را برایمان بنیان گزاشته باشد، پس از این جهان نیز پاداش و کیفر را برای کارهای نیک و گناهان ما آماده کرده باشد.
اهورامزدا «اسم فاعل» و کننده کار نیست
اگر چنین باشد چنین خدایی را چه کسی آفریده است؟
چگونه در هستی پدیدار شده است؟
چنین خدایی پیش از «هستی» وجود داشته و فرآیند هستی یکی از کارهای اوست؟
یا نخست هستی به ریخت آمده(:شکل گرفته) و پس از آن خداوند در آن پدیدار شده است؟
در برداشت من از بینش اشوزرتشت: مزدا به معنی «دانایی و آگاهی» است و فروزه‌ای که می‌توان به آن پیوست کرد، بزرگی نیست بلکه «بیکرانی» است. بیکران آنچه پایان نمی‌پذیرد.
دانش بیکرانی که سرآغاز پیدایش هستی بوده‌است و با هنجاری درست(:اشا) و به‌یاری خرد مَرتوها(:انسانها) که پیوسته یار و همکار این «مزدا» بوده‌اند. آنچه از میلیون‌ها سال پیش تاکنون در زندگی پدیدار شده، کشف شده، آفریده و اختراع شده تا همگان در گذر زمان به آگاهی رسیده‌اند همه به‌یاری «دانش و آگاهی بیکران»(:مزدا) بوده‌است.
«اهورا» نیز در برداشتی که از بینش زرتشت داشته‌ام «اسم فاعل» نیست. نیکوترین برگردان واژه اهورا: هستی‌مند خواهد بود نه «هستی‌بخش».«هستی‌مند» آنچه خود دارای هستی بوده و با هستی آمیخته شده‌است، اهورا عشق پرشور هستی است. همانند واژگان اندیشمند، دانشمند و هنرمند است که دارای اندیشه، دانش و هنر می‌باشد. بنابراین واژه اهورامزدا را می‌توان: «دانایی و آگاهی بیکران هستی‌مند» نامید. دانش بیکرانی که هرگاه بخواهیم از او یاد کنیم، به او پناه ببریم یا به او نزدیک شویم. بایستی دانش را در خویش افزون سازیم. از خرد بهره بگیریم تا به دانایی دست یابیم. آنگاه به راز هستی و چیستی پدیده‌های ناشناخته پی خواهیم برد. آنچه تاکنون نشناخته، ندیده، درک نکرده و نشنیده‌ایم با ابزار دانایی و خرد همگانی، اندک اندک آشکار شود تا بدین‌سان با پروردگار هستی همراه و هماهنگ شده باشیم. دانش و آگاهی بیکران(:مزدا) در هر هنگام و در همه‌جا یاور و پشتیبان ما خواهد بود چنانچه آن‌را دریابیم بکار گیریم، ستایش کرده و خشنود گردانیم. با این نگرش به اهورامزدا در بینش زرتشت پندارگرایی، خرافه‌پرستی، نادانی و اندیشه پوچ در زندگی مرتوگان(:بشر) جایگاهی نخواهد داشت و بیگمان اهورامزدا که دانایی و آگاهی بیکران همگانی در هستی است، بهروزی و آرامش را پیوسته به دانایان پیشکش خواهد کرد.
✍️موبد #کوروش_نیکنام نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان.
@persianzoroastrians🔥
سنگ نگاره‌ای در نقش برجسته برم‌دلک شیراز و هدیه دادن دسته گل #بهرام‌شاه به همسرش بانو #شاپوردختک در #جشن_سپندارمزگان💞
باری،
امروز شنبه ۲۹بهمن ماه، روز #سپندارمز از به سال٣٧۶۱ مزديسنى است.
امروز روز #عشق در ایران‌زمین از دوران باستان تا به کنون است.
#فردوسی_توسی می‌سراید:
سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
#نظامی_گنجوی می‌سراید:
چو خرم شد به شیرین جان خسرو
جهان می‌کرد عهد خرمی نو.
در اوستا، یسنا ۳۸بند۱ آمده است:
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
در بخش فروردین یشت اوستا بند۱۵۳و۱۵۴ نوشته شده است:
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های جانوران سودمند را.
می‌ستاییم روان‌های مردان پیرو راستی را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
در هر سرزمینی که زاده شده باشند.
می‌ستاییم مردان و زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
#جشن_سپندارمزگان روز مهر و سپاس به زن و زمین بارور گرامی باد💞💚🤍❤️💞
@persianzoroastrians🔥
باری،
امروز شنبه ۲۹بهمن ماه، روز #سپندارمز از به سال٣٧۶۱ مزديسنى است.
امروز روز #عشق در ایران‌زمین از دوران باستان تا به کنون است.
#فردوسی_توسی می‌سراید:
سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
#نظامی_گنجوی می‌سراید:
چو خرم شد به شیرین جان خسرو
جهان می‌کرد عهد خرمی نو.
در اوستا، یسنا ۳۸بند۱ آمده است:
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
در بخش فروردین یشت اوستا بند۱۵۳و۱۵۴ نوشته شده است:
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های جانوران سودمند را.
می‌ستاییم روان‌های مردان پیرو راستی را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
در هر سرزمینی که زاده شده باشند.
می‌ستاییم مردان و زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
#جشن_سپندارمزگان روز مهر و سپاس به زن و زمین بارور گرامی باد💞💚🤍❤️💞
@persianzoroastrians🔥
جشن اسفندگان(#سپندارمزگان)
در سنگ‌نگاره‌‌‌های دو پادشاه ایران‌زمین در حال دادن گل به همسرانشان🌺🌺 در «برم‌دلک» #شیراز و «تنگ‌قندیل» #کازرون.
در ایران باستان‌مان نیز مردان در روز جشن سپندارمزگان با دادن هدایایی از همسران خویش سپاسگزاری می‌کردند.
.
.
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
✍️اوستا، یسنا ۳۸بند۱
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
می‌ستاییم‌زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
✍️اوستا، فروردین یشت بند۱۵۳و۱۵۴
#جشن_سپندارمزگان ستایش جایگاه #بانوان در ایران‌زمین، خجسته و فرخنده باد💚🤍❤️
#سپندارمزگان روز #عشق گرامی باد💞
@Persianzoroastrians🔥
در سنگ‌نگاره‌‌‌های دو پادشاه ایران‌زمین در حال دادن گل به همسرانشان🌺🌺 در «برم‌دلک» #شیراز و «تنگ‌قندیل» #کازرون.
در ایران باستان‌مان نیز مردان در روز جشن سپندارمزگان با دادن هدایایی از همسران خویش سپاسگزاری می‌کردند.
.
.
ای #اهورامزدا، زنان را می‌ستاییم #زنانی را که از آن تو به‌شمار آیند و از بهترین اَشَه(پاکی و درستی) برخوردارند.
می‌ستاییم زمینی که ما را دربرگرفته است.
✍️اوستا، یسنا ۳۸بند۱
می‌ستاییم این زمین را، آن آسمان را.
می‌ستاییم روان‌های زنان پیرو راستی را.
می‌ستاییم‌زنانی که برای پیروزی آیین راستی کوشیده‌اند، می‌کوشند و خواهند کوشید.
✍️اوستا، فروردین یشت بند۱۵۳و۱۵۴
#جشن_سپندارمزگان ستایش جایگاه #بانوان در ایران‌زمین، خجسته و فرخنده باد💚🤍❤️
#سپندارمزگان روز #عشق گرامی باد💞
@Persianzoroastrians🔥
ایرانیان زرتشتی
🍀جشن بزرگ جهانی نوروز را گرامی می‌داریم و شادباد میگوییم بر هم‌میهنان🍀 برای سال نو نیایش نوروزی از نسک #اوستا را پس از نوگشت سال(:تحویل سال) می‌خوانیم: ای اهورامزدا تو را سپاس میگوییم که هنجار اشا را بنیاد نهادی. زمین و آسمان، آب و گیاهان را پدید آوردی.…
.
نیایش ایرانی پس از نیایش نوگشت سال:
برای سال نو دو نمونه از نیایش‌های نوروزی را در اینجا برای شما می‌‌آوریم تا پس از نوگشت سال(:تحویل سال) بخوانید:👇
#اهورامزدا، تو را سپاس میگوییم که هنجار اشا را بنیاد نهادی.
زمین و آسمان، آب و گیاهان را آفریدی.
با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار ساختی.
به ما آموختی تا با منش نیک به تو نزدیک شویم.
با گفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهیم.
و با کردار نیک، سازنده و سودرسان باشیم.
اکنون که با گردش زمان، روزگاری تازه فراهم گشته است با دست‌های برافراشته تو را نیایش میکنیم.
برآنیم تا با کارهای درست خود که از دانایی و خرد سرچشمه میگیرد روان هستی را خشنود سازیم.
ای اهورامزدا، آرامش و آسایش را برای نیکوکاران جهان افزون گردان.
دیر زیویم، درست زیویم، شادزیویم.
تازیویم به کامه زیویم.
گیتی‌مان به کامه باد، به‌کامه تن.
مینوی‌مان به کامه باد، به کامه روان.
اغنی اشوبیم، همازوربیم.
همازور هما اشوبیم. اشم وهو.
📗برگرفته از #اوستا
یک نمونه دیگر نیایش نوروزی:👇
پروردگارا به‌نام تو امروز را
سپاس آورم بخت پیروز را
بیارایم آیین نوروز را
خدایا که تنها توانا تویی
که دانای پنهان و پیدا تویی
که بخشنده زشت و زیبا تویی
خداوندا، مرا بخش اندیشه نیک
روان خردمند و گفتار نیک
توان برومند و کردار نیک
مرا بخش از فره ایزدی
بزرگی و فرزانگی و ردی
همه زندگی، شادی و بخردی
مرا بخش اندیشه بارور
به تن تندرستی، به دستان هنر
به دل مهربانی، به گنجینه زر
در این گردش سال، هنگام نیک
بدین سال نو، بخش فرجام نیک
به آغاز نیک و به انجام نیک
چنان کن که هر روز نوروز باد
که فردا نکوتر ز دیروز باد
که همواره نوروز پیروز باد.
(✍️دکتر #اشا_کوروش)
🍀💚 #نوروز_شادباد💚🍀
@persianzoroastrians🔥🍀
نیایش ایرانی پس از نیایش نوگشت سال:
برای سال نو دو نمونه از نیایش‌های نوروزی را در اینجا برای شما می‌‌آوریم تا پس از نوگشت سال(:تحویل سال) بخوانید:👇
#اهورامزدا، تو را سپاس میگوییم که هنجار اشا را بنیاد نهادی.
زمین و آسمان، آب و گیاهان را آفریدی.
با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار ساختی.
به ما آموختی تا با منش نیک به تو نزدیک شویم.
با گفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهیم.
و با کردار نیک، سازنده و سودرسان باشیم.
اکنون که با گردش زمان، روزگاری تازه فراهم گشته است با دست‌های برافراشته تو را نیایش میکنیم.
برآنیم تا با کارهای درست خود که از دانایی و خرد سرچشمه میگیرد روان هستی را خشنود سازیم.
ای اهورامزدا، آرامش و آسایش را برای نیکوکاران جهان افزون گردان.
دیر زیویم، درست زیویم، شادزیویم.
تازیویم به کامه زیویم.
گیتی‌مان به کامه باد، به‌کامه تن.
مینوی‌مان به کامه باد، به کامه روان.
اغنی اشوبیم، همازوربیم.
همازور هما اشوبیم. اشم وهو.
📗برگرفته از #اوستا
یک نمونه دیگر نیایش نوروزی:👇
پروردگارا به‌نام تو امروز را
سپاس آورم بخت پیروز را
بیارایم آیین نوروز را
خدایا که تنها توانا تویی
که دانای پنهان و پیدا تویی
که بخشنده زشت و زیبا تویی
خداوندا، مرا بخش اندیشه نیک
روان خردمند و گفتار نیک
توان برومند و کردار نیک
مرا بخش از فره ایزدی
بزرگی و فرزانگی و ردی
همه زندگی، شادی و بخردی
مرا بخش اندیشه بارور
به تن تندرستی، به دستان هنر
به دل مهربانی، به گنجینه زر
در این گردش سال، هنگام نیک
بدین سال نو، بخش فرجام نیک
به آغاز نیک و به انجام نیک
چنان کن که هر روز نوروز باد
که فردا نکوتر ز دیروز باد
که همواره نوروز پیروز باد.
(✍️دکتر #اشا_کوروش)
🍀💚 #نوروز_شادباد💚🍀
@persianzoroastrians🔥🍀
امروز چهارشنبه، یکم فروردین، روز #اورمزد می‌باشد.
☘️امروز #نوروز پیروز است💚
☘️امروز نخستین روز #بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز #سال_نو هست❤️
در این ماه زیبای فرخنده:👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار میکنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین‌ماه با جشن‌هایش:
✅ ششم فروردین، خرداد روز:
زادروز #اشو_زرتشت🎂
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✅ دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
✅ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✅ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✅ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
☘️امروز #نوروز پیروز است💚
☘️امروز نخستین روز #بهار است🤍
🍀امروز نخستین روز #سال_نو هست❤️
در این ماه زیبای فرخنده:👇
۶ فروردین‌ماه جشن زادروز #اشوزرتشت را پیش‌رو داریم.
۱۲ فروردین‌ماه نیز روز #زاستار(:طبیعت) را گرامی می‌داریم.
۱۳ فروردین‌ماه جشن #سیزده‌بدر را در زاستار به‌سر می‌بریم.
۱۹ فروردین‌ماه هم جشن #فروردینگان را برگزار میکنیم.
.
.
ز جمشید و آن روز نو یاد باد
به ایران دل مردمان شاد باد.
همه ساله بخت تو پیروز باد
همه روزگار تو نوروز باد.
.
.
🍀فروردین‌ماه با جشن‌هایش:
✅ ششم فروردین، خرداد روز:
زادروز #اشو_زرتشت🎂
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✅ دهم فروردین، آبان روز:
جشن آبانگاه، نخستین آبان‌روز سال و به نوشته برهان قاطع(جلد۱برگ۳) انجام جشنی به همین نام، همراه با آب‌پاشی و انتظار بارش باران.
✅ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✅ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✅ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
🍀 #نوروز_شاد_باش💚
☘️ #سال_نو_شاد_باد🤍
🍀#بهاران_خجسته_باد❤️
@persianzoroastrians🔥☘️
✅ #جشن‌های_فروردین_ماه:
✳️ یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
✳️ ششم فروردین، خرداد روز:
#زادروز_اشوزتشت.
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✳️ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✳️ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✳️ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
@Persianzoroastrians🔥🍀
✳️ یکم فروردین ماه تا داوزدهم فروردین ماه، جشن باستانی #نوروز.
✳️ ششم فروردین، خرداد روز:
#زادروز_اشوزتشت.
روز #امید روز #اسپیدا_نوشت (آثارالباقیه، فصل نهم). یا روز نوروز بزرگ(این نام جدیدتر است). این روز از روزهای خجسته ایرانیان، همراه با شادی و آب‌پاشی و آغاز سال نو در سالنامه سُغدی و خوارزمی‌ست. در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است. همچون: پیدایی #کیومرس و #هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، تیراندازی #آرش شیواتیر، چیرگی #سام_نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره #شاه_کیخسرو(از جاودانان در باورهای ایرانی) و همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا. نام «روز امید» برای انتظار پیدایی دوباره #کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات‌بخشان(سوشیانت‌ها)، به این روز داده شده است. زرتشتیان ایران شاید از اینرو که این روز، روز آغاز پیامداری #زرتشت و همپرسگی او با #اهورامزدا است. این روز(ششم فروردین‌ماه) زادروز #اشوزرتشت اسپنتمان می‌باشد.
نام اسپیدا نوشت، هم از آیین نامه‌نویسی در این روز گرفته شده که آگاهی بیشتری از آن در دست نیست. گمان می‌رود با پیام‌های شادباش نوروزی در پیوند باشد.
✳️ سیزدهم فروردین، تیر روز:
جشن سیزده‌به‌در، نخستین تیر‌روز سال و آغاز کشاورزی در سال نو. آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد‌آمدن در زمین کشتزار و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.در سیستان در این روز به ستایش نیایشگاه بسیار کهن و پر رمز و راز خواجه غلتان در بالای کوه خواجه و در میانه دریاچه هامون می‌روند.(آخرین روز سال).
✳️ هفدهم فروردین، سروش روز:
هنگام جشن سروش‌گان در ستایش «سْـرَئوشَـه/ سروش»، ایزد پیام‌آور خداوند و نگاهبان بیداری و روز گرامیداشت #خروس بویژه #خروس_سپید که از گرامی‌ترین جانوران در نزد ایرانیان به شمار می‌رود و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته می‌شده است.
✳️ نوزدهم فروردین، فروردین روز:
جشن «فروردینگان»، جشن گرامیداشت فُـروهر/ فَروَهَر درگذشتگان.
(✍️بهی)
@Persianzoroastrians🔥🍀
#روز_پدر_ایرانی 👱♂️
#در
🌻 #جشن_شهریورگان 🌾
جشن شکوه پایداری و شهریاری
جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیدادها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی، بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد.
🌻واژه‌ی شهریور در اوستا به گونه‌ی خشترَه وَئیَه آمده است که به معنی شهریاری نیرومند است.
جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار می‌شود.
این روز در گاهشمار(:تقویم) کهن ایران، چهارمین روز از ماه شهریور و در برابری با تقویم کنونی خورشیدی سی‌ام امرداد ماه است.
مردم در این روز گردهم می‌آیند و پس از برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
چند سالی است که برپایه‌ی اعلام انجمن موبدان، شهریور روز از شهریور ماه، #روز_پدر نامیده شده است.
🌻ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید.
آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا.
ما با قلبی آکنده از مهر تو را می‌پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
(یسنا هات۵۱ بند۲۰)
🌾خشتره وئیریه در زبان پارسی به گونه‌ی شهریور آمده است.
این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است.
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در پارسی «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معنای شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه) فرنام است. خشتره‌وئیریه، به معنی آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است.
در استوره پ‌های زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمانروایی اهورامزدا و نگاهبان آسين‌ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
🌾شهریور به معنی «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر میگیرد.
🌾در اوستا از شهريور كشور جاودانی #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده، همان جايی‌ست كه خود اهورا و ايزدان مى‌باشد، كه آدمی چنان در راستی و اشايی و برای شادی ديگران و آبادانی كوشا باشد و در مهربانی زندگانی كند كه پس از مرگ در اين جايگاه، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى‌روند ستايش و نيايش ويژه‌ای بر پا مى‌دارند و در آتشكده، چوب‌های خوشبو و اسپند و بر آتش مى‌گذارند و بوی خوش و گرما آدمی را به مهمانی نيايش زيبايی به سوی اهورامزدا مى‌كشاند.
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینویی معنی می‌دهد.
در گاهشماری ترادادی(:سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می‌رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بیگمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن‌های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان‌های همگانی و تالارها گردهم می‌آیند، نیایش همگانی برپا می‌دارند.
سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(:جامعه) مردمی اشاره می‌کنند، سپس با برنامه‌های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می‌برند.
🌾«شهریور»، به معنی «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سروده‌های اشوزرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🌾جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرس)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرس با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می‌شود.
🌾در اندرز نامه «آذرپاد مهراسپندان» نیز آمده است:
«در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند».
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می‌کند که:
«در شهریورگان آتش‌های بزرگ می‌افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گردهم جمع می‌شدند».
🌱در نسک(:کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.🌸
✍️زنده یاد موبد #کورش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران‌زمین باستان.
@persianzoroastrians🔥
#در
🌻 #جشن_شهریورگان 🌾
جشن شکوه پایداری و شهریاری
جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیدادها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی، بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد.
🌻واژه‌ی شهریور در اوستا به گونه‌ی خشترَه وَئیَه آمده است که به معنی شهریاری نیرومند است.
جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار می‌شود.
این روز در گاهشمار(:تقویم) کهن ایران، چهارمین روز از ماه شهریور و در برابری با تقویم کنونی خورشیدی سی‌ام امرداد ماه است.
مردم در این روز گردهم می‌آیند و پس از برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
چند سالی است که برپایه‌ی اعلام انجمن موبدان، شهریور روز از شهریور ماه، #روز_پدر نامیده شده است.
🌻ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید.
آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا.
ما با قلبی آکنده از مهر تو را می‌پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
(یسنا هات۵۱ بند۲۰)
🌾خشتره وئیریه در زبان پارسی به گونه‌ی شهریور آمده است.
این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است.
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در پارسی «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معنای شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه) فرنام است. خشتره‌وئیریه، به معنی آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است.
در استوره پ‌های زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمانروایی اهورامزدا و نگاهبان آسين‌ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
🌾شهریور به معنی «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر میگیرد.
🌾در اوستا از شهريور كشور جاودانی #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده، همان جايی‌ست كه خود اهورا و ايزدان مى‌باشد، كه آدمی چنان در راستی و اشايی و برای شادی ديگران و آبادانی كوشا باشد و در مهربانی زندگانی كند كه پس از مرگ در اين جايگاه، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى‌روند ستايش و نيايش ويژه‌ای بر پا مى‌دارند و در آتشكده، چوب‌های خوشبو و اسپند و بر آتش مى‌گذارند و بوی خوش و گرما آدمی را به مهمانی نيايش زيبايی به سوی اهورامزدا مى‌كشاند.
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینویی معنی می‌دهد.
در گاهشماری ترادادی(:سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می‌رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بیگمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن‌های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان‌های همگانی و تالارها گردهم می‌آیند، نیایش همگانی برپا می‌دارند.
سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(:جامعه) مردمی اشاره می‌کنند، سپس با برنامه‌های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می‌برند.
🌾«شهریور»، به معنی «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سروده‌های اشوزرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🌾جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرس)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرس با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می‌شود.
🌾در اندرز نامه «آذرپاد مهراسپندان» نیز آمده است:
«در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند».
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می‌کند که:
«در شهریورگان آتش‌های بزرگ می‌افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گردهم جمع می‌شدند».
🌱در نسک(:کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.🌸
✍️زنده یاد موبد #کورش_نیکنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران‌زمین باستان.
@persianzoroastrians🔥
❇️ آشنایی با گاهشمار #اوستایی و چگونگی محاسبه تاریخ دقیق #جشن‌های_ماهانه با پسوند #گان:
در سالنامه و گاهشمار باستانی ایران‌زمین(گاهشمار اوستایی)، همانگونه که امروزه هر ماه از سال دارای نامی ویژه است، هر روز از ماه نیز نام ویژه‌ی خود را داشته است و آن روز نه با شماره، بلکه با آن نام خوانده می‌شده است.
ترتیب روزها در گاهشمار اوستایی به گونه‌ی زیر است:
۱- #اورمزد ۲- #بهمن ۳- #اردیبهشت ۴- #شهریور ۵- #سپندارمز ۶- #خرداد ۷- #امرداد ۸- #دی‌به‌آذر ۹- #آذر ۱۰- #آبان ۱۱- #خور ۱۲- #ماه ۱۳- #تیر ۱۴- #گوش ۱۵- #دی‌به‌مهر ۱۶- #مهر ۱۷- #سروش ۱۸- #رشن ۱۹- #فروردین ۲۰- #بهرام ۲۱- #رام ۲۲- #باد ۲۳- #دی‌به‌دین ۲۴- #دین ۲۵- #ارد ۲۶- #اشتاد ۲۷- #آسمان ۲۸- #زامیاد ۲۹- #مانتره‌سپند ۳۰- #انارام
نام این ۳۰روز برگرفته از نام‌های #اهورامزدا، امشاسپندان و ایزدان در دین مزدیسنا می‌باشد.
چنانچه پیداست شمار این روزها به ۳۰ می‌رسیده است زیرا گاهشمار اوستایی دربرگیرنده‌ی۱۲ماه ۳۰روزه بوده است و به وارون گاهشمار کنونی کشور، هیچ ماه ۳۱روزه یا ۲۹روزهای در آن وجود نداشته است. پس، از آنجایی که سال خورشیدی دارای ۳۶۵روز است اما ۱۲ ماه ۳۰روزه تنها ۳۶۰روز را دربر میگیرد (12×30=360)، پس در گاهشمار اوستایی، ۵روز باقی‌مانده را پنجه‌ی #گاتابیو می‌نامند و آن را در پایان هر سال جای داده و جزو هیچ یک از ماه‌های سال نمی‌دانند.
نام پنج روز گاتابیو:
۱- اَهونَوَد ۲- اُشتَوَد ۳- سِپَنتمَد ۴- وُهوخشَترَ ۵- وَهیشتوئیشت (نام این پنج روز برگرفته از نام پنج بخش گات‌ها، سروده‌های #اشوزرتشت می‌باشد.
حال آنکه در این گاهشمار، جشن‌هایی با پسوند #گان وجود دارند که به فراخور یکی شدن نام روز و ماه برگزار می‌شوند. مانند جشن‌های تیرگان (روز تیر از ماه تیر) و مهرگان (روز مهر از ماه مهر) و...
اگر یکبار دیگر به فهرست نام روزها بنگرید، خواهید دید که تیر روز سیزدهم و مهر روز شانزدهم هر ماه در گاهشمار اوستایی‌ست.
حال تیرگان بر پایه‌ی گاهشمار اوستایی چندمین روز سال است؟
30 + 30 + 30 + 13 = 103
.
حال نکته اینجاست که 103اُمین روز سال در گاهشماری کنونی کشور نه برابر با ۱۳ تیر بلکه برابر با ۱۰ تیر می‌باشد. چرایی‌اش نیز ۳۰روز بودن همه‌ی ماه‌ها در گاهشمار اوستایی اما ۳۱روزه بودن ۶ماه نخست سال در گاهشمار کنونی کشور است.
31 + 31 + 31 + 10 = 103
.
پس جشن تیرگان برابر است با 103اُمین روز سال یعنی روز تیر از ماه تیر در گاهشمار باستانی و دهمین روز از چهارمین ماه در گاهشمار کنونی کشور. با این همه، افسوسمندانه برخی گرامیان بدون نگرش به این دگرگونی‌ها و تفاوت‌ها در میان دو گاهشمار یادشده، جشن‌های ماهانه با پسوند #گان را 1 تا 6 روز دیرتر شادباش می‌گویند و این چنین موجب آشفتگی گاهشماری و عدم یکپارچگی در برگزاری این جشن‌های کهن ملی می‌شوند.
اینک، تاریخ درست این جشن‌ها بر پایه‌ی گاهشمار کنونی کشور را در زیر می‌آورم که البته با یک حساب سرانگشتی، مانند محاسبه‌ی بالا تشخیص‌پذیراند:
جشن فروردینگان👈نوزدهم فروردین ماه.
جشن اردیبهشت‌گان👈دوم اردیبهشت ماه (نه ۳ اردیبهشت).
جشن خردادگان👈چهارم خرداد ماه (نه ۶´خرداد).
جشن تیرگان👈دهم تیر ماه (نه ۱۳).
جشن امردادگان👈سوم امرداد ماه (نه ۷).
جشن شهریورگان👈سی‌ام امرداد ماه (نه ۴ شهریور).
جشن مهرگان👈دهم مهر ماه (نه ۱۶ مهر).
جشن آبان‌گان👈چهارم آبان ماه (نه ۱۰ آبان).
جشن آذرگان👈سوم آذر ماه (نه ۹ آذر).
جشن دی‌گان👈بیست‌وپنجم آذر ماه و ۲، ۹و ۱۷دی ماه (نه ۱، ۸، ۱۵ و۲۳دی).
جشن بهمن‌گان👈بیست‌وششم دی ماه (نه ۲ بهمن).
جشن اسپندگان(سپندارمزگان)👈بیست‌ونهم بهمن ماه (نه ۵ اسپند).
با نگرش به آنچه گفته شد بهتر است برای اشتباه گرفته نشدن روزهای گاهشمار اوستایی با گاهشمار رسمی کنونی کشور از شماره‌ی روزها تنها برای گاهشمار رسمی بهره بگیریم و روزهای گاهشمار اوستایی را تنها با نام ویژه‌ی خود بخوانیم. برای نمونه: جشن مهرگان، روز مهر از ماه مهر، برابر با ۱۰مهر.
👇ادامه‌اش👇
در سالنامه و گاهشمار باستانی ایران‌زمین(گاهشمار اوستایی)، همانگونه که امروزه هر ماه از سال دارای نامی ویژه است، هر روز از ماه نیز نام ویژه‌ی خود را داشته است و آن روز نه با شماره، بلکه با آن نام خوانده می‌شده است.
ترتیب روزها در گاهشمار اوستایی به گونه‌ی زیر است:
۱- #اورمزد ۲- #بهمن ۳- #اردیبهشت ۴- #شهریور ۵- #سپندارمز ۶- #خرداد ۷- #امرداد ۸- #دی‌به‌آذر ۹- #آذر ۱۰- #آبان ۱۱- #خور ۱۲- #ماه ۱۳- #تیر ۱۴- #گوش ۱۵- #دی‌به‌مهر ۱۶- #مهر ۱۷- #سروش ۱۸- #رشن ۱۹- #فروردین ۲۰- #بهرام ۲۱- #رام ۲۲- #باد ۲۳- #دی‌به‌دین ۲۴- #دین ۲۵- #ارد ۲۶- #اشتاد ۲۷- #آسمان ۲۸- #زامیاد ۲۹- #مانتره‌سپند ۳۰- #انارام
نام این ۳۰روز برگرفته از نام‌های #اهورامزدا، امشاسپندان و ایزدان در دین مزدیسنا می‌باشد.
چنانچه پیداست شمار این روزها به ۳۰ می‌رسیده است زیرا گاهشمار اوستایی دربرگیرنده‌ی۱۲ماه ۳۰روزه بوده است و به وارون گاهشمار کنونی کشور، هیچ ماه ۳۱روزه یا ۲۹روزهای در آن وجود نداشته است. پس، از آنجایی که سال خورشیدی دارای ۳۶۵روز است اما ۱۲ ماه ۳۰روزه تنها ۳۶۰روز را دربر میگیرد (12×30=360)، پس در گاهشمار اوستایی، ۵روز باقی‌مانده را پنجه‌ی #گاتابیو می‌نامند و آن را در پایان هر سال جای داده و جزو هیچ یک از ماه‌های سال نمی‌دانند.
نام پنج روز گاتابیو:
۱- اَهونَوَد ۲- اُشتَوَد ۳- سِپَنتمَد ۴- وُهوخشَترَ ۵- وَهیشتوئیشت (نام این پنج روز برگرفته از نام پنج بخش گات‌ها، سروده‌های #اشوزرتشت می‌باشد.
حال آنکه در این گاهشمار، جشن‌هایی با پسوند #گان وجود دارند که به فراخور یکی شدن نام روز و ماه برگزار می‌شوند. مانند جشن‌های تیرگان (روز تیر از ماه تیر) و مهرگان (روز مهر از ماه مهر) و...
اگر یکبار دیگر به فهرست نام روزها بنگرید، خواهید دید که تیر روز سیزدهم و مهر روز شانزدهم هر ماه در گاهشمار اوستایی‌ست.
حال تیرگان بر پایه‌ی گاهشمار اوستایی چندمین روز سال است؟
30 + 30 + 30 + 13 = 103
.
حال نکته اینجاست که 103اُمین روز سال در گاهشماری کنونی کشور نه برابر با ۱۳ تیر بلکه برابر با ۱۰ تیر می‌باشد. چرایی‌اش نیز ۳۰روز بودن همه‌ی ماه‌ها در گاهشمار اوستایی اما ۳۱روزه بودن ۶ماه نخست سال در گاهشمار کنونی کشور است.
31 + 31 + 31 + 10 = 103
.
پس جشن تیرگان برابر است با 103اُمین روز سال یعنی روز تیر از ماه تیر در گاهشمار باستانی و دهمین روز از چهارمین ماه در گاهشمار کنونی کشور. با این همه، افسوسمندانه برخی گرامیان بدون نگرش به این دگرگونی‌ها و تفاوت‌ها در میان دو گاهشمار یادشده، جشن‌های ماهانه با پسوند #گان را 1 تا 6 روز دیرتر شادباش می‌گویند و این چنین موجب آشفتگی گاهشماری و عدم یکپارچگی در برگزاری این جشن‌های کهن ملی می‌شوند.
اینک، تاریخ درست این جشن‌ها بر پایه‌ی گاهشمار کنونی کشور را در زیر می‌آورم که البته با یک حساب سرانگشتی، مانند محاسبه‌ی بالا تشخیص‌پذیراند:
جشن فروردینگان👈نوزدهم فروردین ماه.
جشن اردیبهشت‌گان👈دوم اردیبهشت ماه (نه ۳ اردیبهشت).
جشن خردادگان👈چهارم خرداد ماه (نه ۶´خرداد).
جشن تیرگان👈دهم تیر ماه (نه ۱۳).
جشن امردادگان👈سوم امرداد ماه (نه ۷).
جشن شهریورگان👈سی‌ام امرداد ماه (نه ۴ شهریور).
جشن مهرگان👈دهم مهر ماه (نه ۱۶ مهر).
جشن آبان‌گان👈چهارم آبان ماه (نه ۱۰ آبان).
جشن آذرگان👈سوم آذر ماه (نه ۹ آذر).
جشن دی‌گان👈بیست‌وپنجم آذر ماه و ۲، ۹و ۱۷دی ماه (نه ۱، ۸، ۱۵ و۲۳دی).
جشن بهمن‌گان👈بیست‌وششم دی ماه (نه ۲ بهمن).
جشن اسپندگان(سپندارمزگان)👈بیست‌ونهم بهمن ماه (نه ۵ اسپند).
با نگرش به آنچه گفته شد بهتر است برای اشتباه گرفته نشدن روزهای گاهشمار اوستایی با گاهشمار رسمی کنونی کشور از شماره‌ی روزها تنها برای گاهشمار رسمی بهره بگیریم و روزهای گاهشمار اوستایی را تنها با نام ویژه‌ی خود بخوانیم. برای نمونه: جشن مهرگان، روز مهر از ماه مهر، برابر با ۱۰مهر.
👇ادامه‌اش👇