🔵 نگاهی به فیلم کمک (Help)

«بیش از ۱۱۵ هزار کشته #کادر_درمان در سراسر جهان فقط در طول یک سال»

#فیلم «کمک»، ساخته «#مارک_موندن» #کارگردان بریتانیایی، شاید از معدود فیلم‌هایی است که بعد از #همه‌گیری_کرونا و متمرکز بر فشارهای طاقت‌فرسایی که بر کادر درمان به ویژه #پرستاران در این دوره وارد شد، ساخته شده است.
روایتی از روزهای ابتدایی شروع همه‌گیری #کرونا در #انگلیس را با تمرکز بر زندگی «سارا» پرستاری که در #خانه_سالمندان کار می‌کند، به تصویر می‌کشد. روزهایی که در نبود #امکانات_بهداشتی و پزشکیِ کافی و عدم شناخت درست از این #بیماری، جان انسان‌ها و زنده ماندن افراد، مورد اولویت‌بندی قرار گرفت.

چه کسانی باید #خدمات_بهداشتی و #پزشکی بگیرند و چه کسانی باید در صف‌های طولانی انتظار باقی بمانند تا نوبتشان شود؟
سارا در شبی که دست تنها در حال مراقبت از ساکنین بیمار و در حال مرگ این خانه فراموش شده است، برای درخواست کمک و نجات یکی از ساکنین این خانه که دچار #مشکل_تنفسی شده، به هر سازمان و نهاد #امدادرسانی زنگ می‌زند. اما جواب همه آن‌ها نه است.

آن‌ها نمی‌توانند اولویت را به افراد مسنی بدهند که عمری از آن‌ها گذشته است. سارا مستأصل و درمانده مدام با خود تکرار می‌کند «هیچ‌کس نمی‌آید. هیچ‌کس نمی‌آید»
فیلم «کمک» روایت دردناکی از تلاش بی‌وقفه کادر درمان و #بهداشت کشورها در روزهای سیاه همه‌گیری کرونا است. پرستارانی که با #حداقل_حقوق و #ساعت‌های_طولانی_کاری بدون هیچ چشمداشتی در خط مقدم مبارزه با این #بیماری_مسری و ناشناخته قرار گرفتند و بسیاری جان خود را از دست دادند.

فیلم ضرورت اصلاح #خدمات_اجتماعی در انگلستان و بسیاری از کشورهای دیگر که همیشه مورد بحث کارشناسان بوده و با همه‌گیری بیماری کرونا به سرخط #خبرها بازگشته است را به خوبی به تصویر کشیده است.


✍🏽 براساس گزارش منتشر شده از سوی #سازمان_بهداشت_جهانی از ژانویه ۲۰۲۰ تا می ۲۰۲۱، صد و پانزده هزار نفر از کادر درمان در سراسر جهان جان خود را براساس #آلودگی به این #ویروس جان خود را از دست داده‌اند.


@pareestar

🔵 روز جهانی پرستار

#روز_جهانی_پرستار هر سال در ۱۲ می و در سالروز تولد فلورانس نایتینگل گرامی داشته می‌شود و به نقش و تاثیر #پرستاران بر کیفیت #سلامت و #بهداشت #جامعه تاکید می‌شود.


🔵 فلورانس نایتینگل کیست؟

فلورانس نایتینگل متولد ۱۲ می ۱۸۲۰ یک اصلاحگر اجتماعی، آماردان و بنیانگذار پرستاری مدرن بود. فلورانس به دلیل خدمات ارزشمند خود به عنوان مدیر پرستاران در طول جنگ کریمه به شهرت رسید. او در این مسئولیت مراقبت از سربازان مجروح را سازماندهی می‌کرد. فعالیت‌های فلورانس باعث شد تا پرستاران به نیکی شناخته شوند و به عنوان نماد #فرهنگ ویکتوریایی مطرح شوند.

فلورانس نایتینگل در ۱۸۶۰ #دانشکده_پرستاری را در #بیمارستان سنت توماس لندن تاسیس کرد. این اولین مدرسه سکولار پرستاری در جهان بود که حرفه پرستاری را #آموزش می‌داد. این دانشکده اکنون بخشی از کینگز کالج لندن است. فلورانس در زمینه بهبود مراقبت‌های بهداشتی برای همه مردم بریتانیا، کاهش گرسنگی در هند، حمایت از زنان در قوانین از میان بردن فحشا، و بهبود شرایط کاری زنان فعالیت‌های تاثیرگذار زیادی داشت.

🔵 روز جهانی پرستار ۲۰۲۲

همه ساله شورای بین‌المللی پرستاری این روز را جشن می‌گیرد و مجموعه‌ای از مطالب آموزشی و #اطلاعات_عمومی را برای پرستاران ارائه می‌دهد. این شورا هر سال با انتخاب یک موضوع تلاش می‌کند تا به برخی از مسائل و چالش‌های پرستاران بپردازد. کاهش شکاف‌ها، نیرویی برای تغییر و رهبری پرستاران از موضوعاتی است که در سال‌های اخیر به آنها پرداخته شده است. #شورای_بین‌المللی_پرستاری امسال را به موضوع «#سرمایه‌گذاری در پرستاری و
#احترام به حقوق برای تامین سلامت جهانی» اختصاص داده است.
پرستاران از همه‌گیری بیش از اندازه آسیب دیدند. آنها به طور مستقیم در معرض #ویروس قرار گرفتند، بار کاری زیادی را تحمل کردند، #دستمزد کمی دریافت کردند و بسیاری جان خود را از دست دادند. بدون اینکه ارزش واقعی کار آنها شناخته شود.

شورای بین‌المللی پرستاری تاکید می‌کند که اگر دولت‌ها همچنان برای نیروی کار در بخش سلامت و بهداشت سرمایه‌گذاری نکنند این مساله به ضرر سیستم‌های سلامت در همه جا خواهد بود زیرا بدون نیروی کار در بخش سلامت، جامعه سالمی وجود نخواهد داشت.

در دوران همه‌گیری به وضوح مشخص شد که سرمایه‌گذاری در پرستاری برای تامین سلامت جهانی تا چه اندازه اهمیت دارد و حفاظت از حقوق و #ایمنی و #رفاه_پرستاران در این راستا ضروری است. همه‌گیری نشان داد که کمبود #پرسنل_پرستاری تهدیدی جدی برای سلامت همگانی است و دولت‌ها هرچه سریع‌تر باید این مشکل را رفع کنند.

شورای بین‌المللی پرستاری اعلام کرده در ۱۲ می گزارشی درباره اقدامات لازم برای سرمایه‌گذاری در پرستاری و احترام به حقوق برای تامین سلامت جهانی منتشر خواهد کرد. مطالعات موردی که برای روز جهانی پرستار سال ۲۰۲۲ جمع‌آوری شده کار باورنکردنی پرستاران را به تصویر می‌کشند و به این ترتیب امسال به مسائل اساسی پرستاران در زمینه ترویج کار پرستاری و تکریم پرستاران، محیط کار ایمن، دستمزد مناسب و مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها بیش از پیش توجه می‌شود.

این سازمان از مردم در سراسر جهان می‌خواهد تا با هشتگ BestOfNursing# داستان‌ها و روایت‌های خود را درباره فعالیت‌های پرستاران در #رسانه‌های_اجتماعی به اشتراک بگذارند. زیرا این روز فرصتی برای سپاسگزاری از پرستارانی است که سلامت خود را برای حفاظت از سلامت انسان‌ها به خطر انداخته‌اند.

@pareestar

نظام «#بهداشت و #خدمات_درمانی» در #ایران «نا‌برابر» است. این #نابرابری هم «ساختاری» است. به این معنا که سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولتی در ایجاد، تداوم و تشدید وضعیت حاضر نقش داشته است.

🔵 پیش‌تر، به ریشه‌های این «نابرابری ساختاری» و پیامدهای آن در «#نظام_سلامت_ایران» اشاره شد. برای مثال، به اختلاف فاحش و کم‌مانندی که میان حقوق و درآمدهای #جامعه_پزشکی با سایر کادرهای درمان، از جمله #پرستاران، وجود دارد اشاره کردیم؛ حال به یک سویه دیگر موضوع می‌‌پردازیم؛

نابرابری‌ها #اقتصادیِ کادرهای درمان «چندلایه» هستند. یعنی در میان خود جامعه پرستاران هم «نابرابری‌های اقتصادی» یا «تبعیض‌های حقوقی» پرشماری وجود دارد. در این جا نیز نقش سیاست‌های دولتی برجسته است. در ادامه، به دو نمونه‌ی مشخص که نتیجه‌ی آشکار سیاست‌های ناکارآمد دولتی است اشاره می‌شود:

واقعیت این است که استانداردها و قوانین حمایتی #نظام_پرستاری در ایران، «سلیقه‌ای» اجرا می‌شوند. به این معنا که هیئت‌رئیسه بیمارستان‌ها، سهام‌داران اصلی یا مدیران مراکز درمانی، این قدر توانِ مالی و «نفوذ» دارند که خودشان برای خودشان تصمیم می‌گیرند که آیا قوانین و مقرراتی که #وزارت_بهداشت به آن‌ها ابلاغ کرده است را اجرا کنند یا خیر!

مسئله اصلی این است که هیچ سازوکار نظارتی معناداری از سوی دولت، برای اجرای استانداردها یا مقرراتی حمایتی در مراکز درمانی وجود ندارد.

برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد مدیران بسیاری از بیمارستان‌های خصوصی، برای سال‌ها، از اجرای #قانون موسوم به «#ارﺗﻘﺎء_ﺑﻬﺮه‌وری» طفره رفته‌اند؛ بدون این که دولت یا نهادهای نظارتی بتوانند برای اجرای این قانون، مقررات مشابه یا ایفای حقوق پرستاران کار خاصی انجام دهند.

به موارد دیگری نیز می‌‌توان اشاره کرد؛ برای مثال، تفاوت فاحشی که میان پایه‌ #حقوق_پرستاران «طرحی» و «شرکتی» با پرستاران شاغل در بیمارستان‌های #دانشگاه_علوم_پزشکی وجود دارد؛ چنین وضعیتی نتیجه‌ مستقیم اجرای سیاست‌های دولتی موسوم به «#تعدیل_ساختاری» و خصوصی‌سازی‌ نظام سلامت است.

مجموعه سیاست‌هایی که باعث شده است به دلیل نبود بودجه و منابع کافی، اعتبار لازم برای جذب و #استخدام_رسمی_پرستاران، در یک شرایط به نسبت عادلانه، وجود نداشته باشد.

در چنین وضعیتی، در حالی که جامعه و نظام سلامت کشور به شدت نیازمند افزایش شمار کادر درمان است؛ شرایط منصفانه و «#امنیت_شغلی» وجود ندارد. در نتیجه، بخش بزرگی از جامعه پرستاری ایران مجبور است که تن به قراردادهای کوتاه‌مدت، تغییر شغل یا حقوق و دستمزد‌های تبعیض‌آمیز بدهد.

@pareestar

پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت

#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.

در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.

شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.

این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.

در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیش‌تر است و اغلب آن‌ها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.

اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.

این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.

عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.

پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کم‌تر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.

@pareestar

خصوصی سازی سیاست اصلی در جمهوری اسلامی است

دولت ابراهیم بت شکن سد استخدام پرستاران است!

بهناز شریف

#استخدام_پرستاران و بازگشت آن‌هایی که پس از دفع #کرونا از کار #اخراج شدند؛ موضوع بازی کلامی مسئولان دولتی و وعده افشانی نهادهای شبه صنفی است و گرنه اراده‌ای برای انجام آن وجود ندارد.

هفته قبل #عباس_عبادی معاون پرستاری #وزارت_بهداشت اعلام کرده در دو ماه پایانی سال ۴۰ هزار #پرستار استخدام خواهد شد. نوشتیم در #پریستار نوشتیم این وعده دولتی‌ها ناشی از سرایت دوباره ویروس کرونا درچین و احتمال بازگشت آن به کشور است. حالا پس از گذشت چند روز هنوز جزییات مربوط به این وعده منتشر نشده است؛ گویا مسئولان دولتی در حال چک کردن آخرین آمار کرونا درکشور هستند و هنوز افزایش این آمار آنقدر نگران کننده نبوده که آن‌ها را مجبور به ارائه جزییاتی درباره استخدام پرستاران کند. وعده‌ای که در بهترین حالت قراردادهای ناعادلانه ۸۹ روزه از آن بیرون خواهد آمد.

پیش از اینها #محمد_میرزابیگی، رئیس سازمان شبه صنفی #نظام_پرستاری که به بازی در زمین مسئولان دولتی عادت دارد؛ اعلام کرده بود در دیدار با ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری خواستار بازگشت ۱۷ هزار پرستار اخراج شده از کار شده است. او این درخواست را درستاد ملی کرونا هم مطرح کرد تا نمایشش به عنوان یک فرد دلسوز برای جامعه پرستاری کشور کامل شود. البته خود میرزابیگی بهتر از هرکسی می‌داند که در مجموعه #دولت که او رئیسش را ابراهیم بت‌شکن خطاب می‌کند اراده‌ای برای شکستن سد استخدام کامل #پرستاران وجود ندارد که خودش مانع اصلی است.

میرزابیگی بهتر از هر کسی می‌داند که فارغ از وعده‌ها در دولت و مجموعه نظام با تایید رهبری سیاست موقت‌سازی نیروی کار و خصولتی‌سازی درمان دنبال می‌شود. در همین راستا و به اعتراف همین آقای میرزا بیگی از سال ۱۳۹۹ به رغم توسعه بیمارستان‌ها، هیچ نیروی جدیدی استخدام نشده است.

در کنار این بازی‌های کلامی و وعده‌های توخالی واقعیت‌های تلخی پیش روی جامعه ایران قرار دارد از جمله اینکه این جامعه در حال پیر شدن است و اگر بودجه و منابع مالی کافی به سرعت برای ارتقا نظام سلامت کشور، از جمله استخدام نیروی کار تازه، فراهم نشود، با تداوم روند #خصوصی‌سازی_درمان در ایران، ده‌ها میلیون تن از شهروندان #ایران، به‌طور جدی و نظام‌مند از حق دسترسی به #بهداشت و #درمان، به‌مثابه یکی از مصادیق اصلی #حقوق_بشر، محروم خواهند شد.

با این وجود به نظر نمی رسد کسی در دولت و مجموعه نظام #جمهوری_اسلامی نگران #حقوق_پرستاران این قبیل واقعیت‌ها باشد.

@pareestar

بسیاری از بیماران و همراهان بیمار به پرستاران زن به چشم نیروی خدماتی نگاه می‌کنند!

#پرستاری شغلی چالش برانگیز و پرمخاطره است که نیاز به تخصص، فداکاری، شفقت و مهربانی دارد. علیرغم تمام اطلاع رسانی‌ها بسیاری بخصوص در کشورهایی نظیر #ایران همچنان پرستاری را شغلی زنانه می‌دانند و از این رو #پرستاران_زن با چالش‌های جنسیتی علاوه بر چالش‌های مرسوم این حرفه رو به رو هستند. کلیشه «زنانه پنداشتن #شغل_پرستاری»، موجب شده است بسیاری از #زنان_پرستار با انواع بی‌احترامی، توهین و آزار و اذیت رو به رو باشند.

سارا که سال‌هاست در این حرفه به عنوان پرستار تمام وقت مشغول به کار است می‌گوید: متاسفانه همچنان بسیاری از بیماران و همراهان بیمار، به زنان پرستار نه به چشم یک نیروی متخصص با #تحصیلات_دانشگاهی که نیروی خدماتی که باید برای بیمار و همراهان او کار خدماتی نظیر جا به جایی بیمار را انجام دهند نگاه می‌کنند.

سارا می‌گوید: بسیار پیش آمده است که همراهان بیمار با کوچک شمردن نظرات حرفه‌ای او به عنوان یک پرستار زن، از او خواسته‌اند تا یک نیروی متخصص را برای رسیدگی به وضعیت بیمارشان صدا کنند! سارا می‌گوید: این رویه در خصوص #پرستاران_مرد بسیار کمتر وجود دارد، زیرا در ذهن بسیاری همچنان زنان «نیروهای کمتر متخصص» شناخته می‌شوند!

چالش جدی دیگری که زنان پرستار با آن مواجه هستند، تعادل بین زندگی حرفه‌ای و زندگی شخصی‌شان است. سارا که یک دختر پنج ساله دارد در این‌باره می‌گوید: زنان پرستار کمتر مجال استراحت در زندگی شخصی‌شان را دارند. آنها اغلب به دلیل #نگاه_جنسیتی، که کار خانه را کاری زنانه می‌داند مجبور هستند پس از ساعات طولانی کار در #بیمارستان، به انجام کارهای خانه نظیر پخت و پز، نظافت و نگهداری از بچه بپردازند.

سارا می‌گوید: مردان اغلب پس از بازگشت به خانه امکان استراحت و تجدید قوا دارند اما زنان شاغل با بازگشت به خانه گویا وارد شیفت جدید کاری خود می‌شوند. سارا می‌گوید: #زنان_شاغل تنها در زمان خواب شبانه امکان استراحت دارند که این امکان برای بسیاری از پرستاران زن، به دلیل شیفت‌های شبانه وجود ندارد.

سارا یکی دیگر از چالش‌های پرستاران زن را آزار و اذیت جنسی و #تبعیض_جنسیتی می‌داند. سارا می‌گوید: در بیمارستان‌های دولتی حجاب سفت و سخت به ما تحمیل می‌شود و در بخش خصوصی از پرستاران زن خواسته می‌شود برای خوشایند بیماران و همراهان‌شان آرایش کنند و به سر و وضع‌شان اغراق شده برسند! سارا اضافه می‌کند این تبعیض جنسیتی از یک سو و از سوی دیگر آزار و اذیت جنسی بیماران و همراهان آنها از سوی دیگر، پرستاران زن را به لحاظ روانی و جسمی هرروز فرسوده‌تر می‌سازد.

موارد ذکر شده تنها بخشی از مشکلات و چالش‌هایی است که زنان پرستار به طور روزمره با آن رو به رو هستند. زنان پرستاری که در اکثر نقاط دنیا نیروی غالب بخش #بهداشت و درمان را بخود اختصاص می‌دهند.

به عنوان پرستار زن، شما با چه چالش‌های روزمره‌ای رو به رو هستید؟

@pareestar

شرایط سخت، شیفت‌های فشرده و حقوق اندک باعث سرخوردگی بسیاری از پرستاران شده. در کنار اینها، تبعضی که در سیستم #بهداشت_و_درمان ایران به #پرستاران تحمیل می‌شود اوضاع را بغرنج‌تر کرده. #پزشک‌سالاری و نادیده گرفتن حق و #حقوق_پرستاران بسیاری از آنها را وادار به داشتن شغل دوم و حتی تلاش برای تغییر شغل انداخته. مشخص نیست این شرایط چه زمانی تغییر می‌کند تا #پرستاران به دور از این دغدغه‌ها با انگیزه و امید از شغل‌شان لذت ببرند.

@pareestar