پریستار
Photo
ستیز با افراد +LGBTQ در محیط کاری پرستاران
زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.
مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.
از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.
بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.
پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آن‌ها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.
از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آن‌ها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آن‌ها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.
به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آن‌ها می‌ترسند.
#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.
@pareestar
زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.
مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.
از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.
بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.
پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آن‌ها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.
از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آن‌ها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آن‌ها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.
به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آن‌ها می‌ترسند.
#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.
@pareestar
پریستار
Photo
پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت
#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.
در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.
شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.
این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.
در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیشتر است و اغلب آن‌ها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.
اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.
این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.
عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.
پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کمتر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.
@pareestar
#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.
در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.
شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.
این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.
در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیشتر است و اغلب آن‌ها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.
اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.
این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.
عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.
پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کمتر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.
@pareestar
پریستار
Photo
افسردگی: معضلی خاموش اما فراگیر میان پرستاران
🔵 اشک در چشمان شما حلقه‌زده است. بغض گلویتان را فشار می‌دهد. می‌خواهید از این فضای بسته خارج شوید. می‌خواهید فرار کنید. می‌خواهید بدوید اما نمی‌توانید. باید به راه خود ادامه بدهید. برای اینکه به شما گفته‌اند باید همواره قوی باشید تا بیماران و همراهانشان بتوانند به شما تکیه کنند.
بر اساس گزارش منتشر شده از سوی #سازمان_بهداشت آمریکا، پرستاران دو برابر بیشتر از عموم مردم از #افسردگی رنج می‌برند. این در حالی است که #پرستاران در طول دوره تحصیلی خود «#سلامت_روان» را به عنوان سرفصلی آموزشی، #آموزش می‌بینند اما بسیاری از آن‌ها نمی‌دانند ناراحتی‌ها و سردرگمی‌هایی که روزانه با آن مواجه هستند نشانه‌هایی از افسردگی هستند.
بنا بر تحقیقات انجام گرفته علائم و نشانه‌های افسردگی در پرستاران اغلب نادیده گرفته می‌شوند و بسیاری از پرستاران آن‌ها را به عنوان بخشی از استرس کار در #حرفه_پرستاری می‌پذیرند. این نگرش که به اصطلاح «پرستاران نمی‌شکنند» یا فرهنگ پنهان کردن مداوم احساسات تنها به افزایش مشکلات افسردگی و #اضطراب در پرستاران دامن میزند.
بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۲ توسط بنیاد رابرت وود جانسون در #آمریکا منتشر شد، با اینکه افسردگی در بین عموم مردم ۹ درصد است اما این رقم برای پرستاران ۱۸ درصد بوده است.
این یافته‌ها به‌عنوان بخشی از مطالعه در مورد دردهای عضلانی - اسکلتی و افسردگی در پرستاران و چگونگی تاثیر آن‌ها بر عملکرد پرستاران و نحوه مراقبتشان از پرستاران به دست آمده است.
بر اساس این تحقیق پرستاری رشته‌ای بی‌رحم، پر فشار و پراسترس تعریف شده است. متاسفانه در #مراقبت‌های_بهداشتی، اغلب توجه به مشکلات روحی و روانی در انتهای لیست اولویت بررسی یک بیمار قرار می‌گیرند. وقتی مراقبین آموزش می‌بینند تنها چیزهایی که می‌توانند ببینند، بشنوند یا لمس کنند را شناسایی و درمان کنند، مشکلاتی نظیر افسردگی و اضطراب به‌عنوان علائم بالینی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. اغلب پرستاران این علائم را به خودشان و نحوه عملکردشان نسبت می‌دهند و تعداد بسیار کمی این علائم را گزارش می‌دهند.
با توجه به گستردگی افسردگی در میان پرستاران که بخصوص در سه سال گذشته و به دنبال همه‌گیری کرونا ابعاد تازه‌تری به خود گرفته است، بسیاری از بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی در سراسر جهان اقدام به‌کارگیری درمانگرانی برای مقابله با افسردگی در میان پرستاران کرده‌اند.
درمانگرانی که شغل و حرفه پرستاری را می‌شناسند و به مشکلات آن‌ها واقف هستند. درمانگرانی که به پرستاران آموزش می‌دهند چه علائمی را باید در خود جدی بگیرند و برای برطرف کردن آن‌ها درخواست کمک کنند.
@pareestar
🔵 اشک در چشمان شما حلقه‌زده است. بغض گلویتان را فشار می‌دهد. می‌خواهید از این فضای بسته خارج شوید. می‌خواهید فرار کنید. می‌خواهید بدوید اما نمی‌توانید. باید به راه خود ادامه بدهید. برای اینکه به شما گفته‌اند باید همواره قوی باشید تا بیماران و همراهانشان بتوانند به شما تکیه کنند.
بر اساس گزارش منتشر شده از سوی #سازمان_بهداشت آمریکا، پرستاران دو برابر بیشتر از عموم مردم از #افسردگی رنج می‌برند. این در حالی است که #پرستاران در طول دوره تحصیلی خود «#سلامت_روان» را به عنوان سرفصلی آموزشی، #آموزش می‌بینند اما بسیاری از آن‌ها نمی‌دانند ناراحتی‌ها و سردرگمی‌هایی که روزانه با آن مواجه هستند نشانه‌هایی از افسردگی هستند.
بنا بر تحقیقات انجام گرفته علائم و نشانه‌های افسردگی در پرستاران اغلب نادیده گرفته می‌شوند و بسیاری از پرستاران آن‌ها را به عنوان بخشی از استرس کار در #حرفه_پرستاری می‌پذیرند. این نگرش که به اصطلاح «پرستاران نمی‌شکنند» یا فرهنگ پنهان کردن مداوم احساسات تنها به افزایش مشکلات افسردگی و #اضطراب در پرستاران دامن میزند.
بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۲ توسط بنیاد رابرت وود جانسون در #آمریکا منتشر شد، با اینکه افسردگی در بین عموم مردم ۹ درصد است اما این رقم برای پرستاران ۱۸ درصد بوده است.
این یافته‌ها به‌عنوان بخشی از مطالعه در مورد دردهای عضلانی - اسکلتی و افسردگی در پرستاران و چگونگی تاثیر آن‌ها بر عملکرد پرستاران و نحوه مراقبتشان از پرستاران به دست آمده است.
بر اساس این تحقیق پرستاری رشته‌ای بی‌رحم، پر فشار و پراسترس تعریف شده است. متاسفانه در #مراقبت‌های_بهداشتی، اغلب توجه به مشکلات روحی و روانی در انتهای لیست اولویت بررسی یک بیمار قرار می‌گیرند. وقتی مراقبین آموزش می‌بینند تنها چیزهایی که می‌توانند ببینند، بشنوند یا لمس کنند را شناسایی و درمان کنند، مشکلاتی نظیر افسردگی و اضطراب به‌عنوان علائم بالینی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. اغلب پرستاران این علائم را به خودشان و نحوه عملکردشان نسبت می‌دهند و تعداد بسیار کمی این علائم را گزارش می‌دهند.
با توجه به گستردگی افسردگی در میان پرستاران که بخصوص در سه سال گذشته و به دنبال همه‌گیری کرونا ابعاد تازه‌تری به خود گرفته است، بسیاری از بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی در سراسر جهان اقدام به‌کارگیری درمانگرانی برای مقابله با افسردگی در میان پرستاران کرده‌اند.
درمانگرانی که شغل و حرفه پرستاری را می‌شناسند و به مشکلات آن‌ها واقف هستند. درمانگرانی که به پرستاران آموزش می‌دهند چه علائمی را باید در خود جدی بگیرند و برای برطرف کردن آن‌ها درخواست کمک کنند.
@pareestar
پریستار
Photo
شاید مهم‌ترین چالش #حرفه_پرستاری در #ایران بعد از کمبود نیروی انسانی، #اضافه_کاری_اجباری_پرستاران با حداقل دستمزد باشد. در چنین شرایطی و با کمبود پرستار در مراکز درمانی کشور، به ویژه در بیمارستان‌های دولتی از #پرستاران خواسته می‌شود تا ساعات بیشتری را در محل کار حضور داشته باشند.
نگاهی به وضعیت دستمزدی پرستاران در ایران نشان می‌دهد که پرداختی بابت یک ساعت اضافه کاری به هر #پرستار، بین ۱۳ تا ۲۰ هزار تومان است. یعنی معادل ۳۰ تا ۵۰ سنت! رقمی که حتی بدون نیاز به مقایسه با رقم موجود در سایر کشورهای منطقه و جهان، غیر منطقی و بیشتر شبیه به یک شوخی به نظر می‌رسد.
به تازگی عباس عبادی معاون پرستاری #وزارت_بهداشت، از تلاش برای اصلاح فرمول محاسبه اضافه کاری پرستاران خبر داده و گفته که دو الی سه مدل جدید برای محاسبه اضافه کاری پیشنهاد شده است. هنوز جزئیات بیشتری از فرمول‌های جدید و ارقام آن‌ها منتشر نشده اما بد نیست نگاهی بیندازیم به وضعیت اضافه‌کاری پرستاران در سایر کشورهای دنیا.
◾️ برای نمونه یک پرستار در کشور #ترکیه به ازای هر ساعت اضافه کاری رقمی در حدود ۱۴۲ لیر معادل ۴.۶۰ دلار دریافت خواهد کرد. این رقم بسته به تخصص پرستار متغیر خواهد بود.
◾️ در کشور #مالزی هر ساعت اضافه کاری یک پرستار، ۱.۵ برابر دستمزد یک ساعت کار خواهد بود: یعنی در حدود ۹.۷۵ دلار.
◾️ در #آلمان اضافه‌کاری پرستاران بین ۲۵ تا ۵۰ درصد است. پرستاران این کشور به ازای هر ساعت کار ۱۸ یورو دریافت می‌کنند.
◾️ در #امارات_متحده_عربی پرستاران بیمارستان ساعتی ۴۰ دلار دریافت می‌کنند که در صورت اضافه‌کاری بین ۲۵ تا ۵۰ درصد به این رقم افزوده می‌شود.
◾️اضافه کاری پرستاران کانادایی ۱.۵ برابر دستمزد هر ساعت کار است. یک پرستار در کانادا به ازای هر ساعت کار به طور متوسط ۲۸ دلار دریافت می‌کند.
◾️در #استرالیا که یکی دیگر از مقاصد جذاب برای پرستاران مهاجر از ایران است اضافه کاری در روزهای هفته ۱.۵ برابر برای دو ساعت اول و سپس دو برابر برای مابقی ساعات اضافه کاری است. متوسط دریافتی یک پرستار حدود ۴۰ دلار برای هر ساعت کار است.
مقایسه این ارقام به خوبی نمایانگر تبعیض و شرایط ناعادلانه کاری برای پرستاران در ایران است. به گفته یک پرستار «به علت کمبود نیرو از پرستاران اضافه‌کار اجباری می‌خواهند». مطابق #قانون_بهره‌وری، اضافه کار نباید اجباری باشد اما در بسیاری از مراکز درمانی به پرستاران اضافه کار اجباری می‌دهند و این یعنی استثمار سیستماتیک پرستاران در ایران در ازای هیچ!
@pareestar
نگاهی به وضعیت دستمزدی پرستاران در ایران نشان می‌دهد که پرداختی بابت یک ساعت اضافه کاری به هر #پرستار، بین ۱۳ تا ۲۰ هزار تومان است. یعنی معادل ۳۰ تا ۵۰ سنت! رقمی که حتی بدون نیاز به مقایسه با رقم موجود در سایر کشورهای منطقه و جهان، غیر منطقی و بیشتر شبیه به یک شوخی به نظر می‌رسد.
به تازگی عباس عبادی معاون پرستاری #وزارت_بهداشت، از تلاش برای اصلاح فرمول محاسبه اضافه کاری پرستاران خبر داده و گفته که دو الی سه مدل جدید برای محاسبه اضافه کاری پیشنهاد شده است. هنوز جزئیات بیشتری از فرمول‌های جدید و ارقام آن‌ها منتشر نشده اما بد نیست نگاهی بیندازیم به وضعیت اضافه‌کاری پرستاران در سایر کشورهای دنیا.
◾️ برای نمونه یک پرستار در کشور #ترکیه به ازای هر ساعت اضافه کاری رقمی در حدود ۱۴۲ لیر معادل ۴.۶۰ دلار دریافت خواهد کرد. این رقم بسته به تخصص پرستار متغیر خواهد بود.
◾️ در کشور #مالزی هر ساعت اضافه کاری یک پرستار، ۱.۵ برابر دستمزد یک ساعت کار خواهد بود: یعنی در حدود ۹.۷۵ دلار.
◾️ در #آلمان اضافه‌کاری پرستاران بین ۲۵ تا ۵۰ درصد است. پرستاران این کشور به ازای هر ساعت کار ۱۸ یورو دریافت می‌کنند.
◾️ در #امارات_متحده_عربی پرستاران بیمارستان ساعتی ۴۰ دلار دریافت می‌کنند که در صورت اضافه‌کاری بین ۲۵ تا ۵۰ درصد به این رقم افزوده می‌شود.
◾️اضافه کاری پرستاران کانادایی ۱.۵ برابر دستمزد هر ساعت کار است. یک پرستار در کانادا به ازای هر ساعت کار به طور متوسط ۲۸ دلار دریافت می‌کند.
◾️در #استرالیا که یکی دیگر از مقاصد جذاب برای پرستاران مهاجر از ایران است اضافه کاری در روزهای هفته ۱.۵ برابر برای دو ساعت اول و سپس دو برابر برای مابقی ساعات اضافه کاری است. متوسط دریافتی یک پرستار حدود ۴۰ دلار برای هر ساعت کار است.
مقایسه این ارقام به خوبی نمایانگر تبعیض و شرایط ناعادلانه کاری برای پرستاران در ایران است. به گفته یک پرستار «به علت کمبود نیرو از پرستاران اضافه‌کار اجباری می‌خواهند». مطابق #قانون_بهره‌وری، اضافه کار نباید اجباری باشد اما در بسیاری از مراکز درمانی به پرستاران اضافه کار اجباری می‌دهند و این یعنی استثمار سیستماتیک پرستاران در ایران در ازای هیچ!
@pareestar