پریستار
Photo
ستیز با افراد +LGBTQ در محیط کاری پرستاران
زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.
مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.
از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.
بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.
پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آنها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.
از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آنها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آنها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.
به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آنها می‌ترسند.
#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.
@pareestar
زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.
مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.
از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.
بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.
پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آنها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.
از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آنها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آنها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.
به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آنها می‌ترسند.
#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.
@pareestar
پریستار
Photo
حاشیه‌ای بر انتشار یک پست در پریستار
این یک گزاره منصفانه و واقع بینانه است:
«پرستاران صدای صنفی ندارند»
✍🏽 هیئت تحریریه
🔵 جمعه پیش پستی در #پریستار با عنوان «#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند» منتشر کردیم و درآن از خلاء وجود یک تشکل با جوهره صنفی برای #پرستاران نوشتیم و اشاره کردیم تشکل‌های موجود یا زیر نفوذ دولت هستند یا گرایش سیاسی در آنها بر گرایش صنفی غلبه دارد که از نظر ما هر دو آفت کار صنفی است.
این پست واکنش‌های را در پی داشت از جمله صفحه «#خان_ پرستار» در کامنتی زیر این پست گفته است که درباره این تشکل «بی انصافی» شده است. در اینجا لازم است به چند نکته مهم اشاره کنیم:
۱- اینکه متاسفانه مجموعه فعالیت‌های صنفی در ایران با محدودیت‌های زیادی از سوی بخش دولتی روبروست، قضیه‌ای است که مورد تایید بسیاری از #فعالان_صنفی در حوزه‌های مختلف قرار دارد و به طور طبیعی بخش #پرستاری کشور هم از این قضیه مستنثنی نیست.
۲- درباره خانه پرستار ما بر این باور هستیم که خود این مجموعه در بخش «درباره ما» وبسایت خودش به روشنی همه چیز را توضیح داده است. در سه هدف ابتدایی از اهداف چهارده‌گانه این تشکل ذکر شده این مجموعه رویکردهای #سیاسی دارد. در بند دوم به صراحت اشاره شده: «اعلام موضع در مسائل حرفه‌ای و سیاسی روز و مشارکت فعال در کلیه انتخابات و حمایت از نامزدهای مورد نظر در انتخابات رسمی کشور.» در این شرایط، تجربه مجموعه‌هایی مانند «#خانه_کارگر» نشان داده در اکوسیستم سیاسی فعلی کشورمان که مجموعه‌های صنفی واقعی توانایی تشکیل و جوشیدن از دل صنف‌ها را ندارند، طرح مسائل صنفی به ابزارهایی برای اهداف سیاسی تبدیل می‌شود و مسائل صنفی اصالت خود را به عنوان هدف از دست می‌دهد. خانه پرستار هم در چنین اکوسیستمی فعالیت می‌کند و به طور طبیعی تافته جدا بافته‌ای از این فضا نیست.
۳- ضمن احترام به همه انتقادهایی که از سوی خانه پرستار درباره وضعیت پرستاران مطرح شده از جمله وضعیت معیشتی نامناسب و حقوق نابرابر پرستاران، اما بر این باوریم این مجموعه به دلیل خطوط قرمز سیاسی که وجود دارد، توانایی طرح برخی از مهمترین #مطالبات_پرستاران مانند برخورد با #آزارهای_جنسی یا برخوردهای #جنسیتی در محیط کار پرستاران و مهمتر از آن پیگیری این #مطالبات را در عمل ندارد.
به هرحال هدف ما از پستی که منتشر کردیم نه صرفا انتقاد از تشکل‌های موجود که اشاره به وجود یک مشکل بود؛ خلاء تشکلی با جوهره صنفی و جوشیده از دل پرستاران زحمت کش و مطالبات آنها.
@pareestar
این یک گزاره منصفانه و واقع بینانه است:
«پرستاران صدای صنفی ندارند»
✍🏽 هیئت تحریریه
🔵 جمعه پیش پستی در #پریستار با عنوان «#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند» منتشر کردیم و درآن از خلاء وجود یک تشکل با جوهره صنفی برای #پرستاران نوشتیم و اشاره کردیم تشکل‌های موجود یا زیر نفوذ دولت هستند یا گرایش سیاسی در آنها بر گرایش صنفی غلبه دارد که از نظر ما هر دو آفت کار صنفی است.
این پست واکنش‌های را در پی داشت از جمله صفحه «#خان_ پرستار» در کامنتی زیر این پست گفته است که درباره این تشکل «بی انصافی» شده است. در اینجا لازم است به چند نکته مهم اشاره کنیم:
۱- اینکه متاسفانه مجموعه فعالیت‌های صنفی در ایران با محدودیت‌های زیادی از سوی بخش دولتی روبروست، قضیه‌ای است که مورد تایید بسیاری از #فعالان_صنفی در حوزه‌های مختلف قرار دارد و به طور طبیعی بخش #پرستاری کشور هم از این قضیه مستنثنی نیست.
۲- درباره خانه پرستار ما بر این باور هستیم که خود این مجموعه در بخش «درباره ما» وبسایت خودش به روشنی همه چیز را توضیح داده است. در سه هدف ابتدایی از اهداف چهارده‌گانه این تشکل ذکر شده این مجموعه رویکردهای #سیاسی دارد. در بند دوم به صراحت اشاره شده: «اعلام موضع در مسائل حرفه‌ای و سیاسی روز و مشارکت فعال در کلیه انتخابات و حمایت از نامزدهای مورد نظر در انتخابات رسمی کشور.» در این شرایط، تجربه مجموعه‌هایی مانند «#خانه_کارگر» نشان داده در اکوسیستم سیاسی فعلی کشورمان که مجموعه‌های صنفی واقعی توانایی تشکیل و جوشیدن از دل صنف‌ها را ندارند، طرح مسائل صنفی به ابزارهایی برای اهداف سیاسی تبدیل می‌شود و مسائل صنفی اصالت خود را به عنوان هدف از دست می‌دهد. خانه پرستار هم در چنین اکوسیستمی فعالیت می‌کند و به طور طبیعی تافته جدا بافته‌ای از این فضا نیست.
۳- ضمن احترام به همه انتقادهایی که از سوی خانه پرستار درباره وضعیت پرستاران مطرح شده از جمله وضعیت معیشتی نامناسب و حقوق نابرابر پرستاران، اما بر این باوریم این مجموعه به دلیل خطوط قرمز سیاسی که وجود دارد، توانایی طرح برخی از مهمترین #مطالبات_پرستاران مانند برخورد با #آزارهای_جنسی یا برخوردهای #جنسیتی در محیط کار پرستاران و مهمتر از آن پیگیری این #مطالبات را در عمل ندارد.
به هرحال هدف ما از پستی که منتشر کردیم نه صرفا انتقاد از تشکل‌های موجود که اشاره به وجود یک مشکل بود؛ خلاء تشکلی با جوهره صنفی و جوشیده از دل پرستاران زحمت کش و مطالبات آنها.
@pareestar