یک #پرستار زن در گفتگو با وبسایت بیدارزنی:
🔵 اجبار به #زیبایی در #بیمارستان‌های_خصوصی وجود دارد. رنگ‌های لاک و زیبایی عامل مهمی است.
🔵 در برخی بیمارستان‌های خصوصی، هنگام پرکردن فرم اگر شما ظاهر بهتری داشته باشید، امکان پذیرفته شدن شما بیشتر است.
@pareestar
🔵 اجبار به #زیبایی در #بیمارستان‌های_خصوصی وجود دارد. رنگ‌های لاک و زیبایی عامل مهمی است.
🔵 در برخی بیمارستان‌های خصوصی، هنگام پرکردن فرم اگر شما ظاهر بهتری داشته باشید، امکان پذیرفته شدن شما بیشتر است.
@pareestar
پریستار
Photo
اعتراف یک مرکز نیمه‌دولتی:
تمایل پرستاران ایرانی برای مهاجرت بیشتر از دانشجویان و استارتاپی‌هاست
هیئت تحریریه
برپایه اعتراف برخی نهادهای پژوهشی نیمه‌دولتی در #ایران، میزان تمایل به #مهاجرت_پرستاران از تمایل میزان فعالان استارتاپی و گروه #دانشجویان و فارغ التحصیلان بیشتر است.
برپایه پژوهش مرکز وابسته به پژوهشکده سیاستگذاری #دانشگاه_صنعتی_شریف که در سال گذشته انجام شده است از میان سه گروه فعال اجتماعی برای #مهاجرت از ایران، ۴۵ درصد گروه #پزشکان و #پرستاران پاسخ داده‌اند «خیلی زیاد» و ۲۶ درصد گفته‌اند «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند.
در مقابل #فعالان_استارتاپی گفته‌اند ۴۳ درصد «خیلی زیاد» و ۲۰ درصد «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند. در مقابل دانشجویان و فارغ التحصیلان گفته‌اند ۴۰ درصد «خیلی زیاد» و ۲۶ درصد «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند.
شاید دست کم تا امروز خیلی از شما تصور می‌کردید میزان تمایل به مهاجرت درگروه‌هایی مانند دانشجویان و فعالان استارتاپی بیشتر باشد!
از طرفی دیگر این آمار نشان می‌دهد نارضایتی #پرستاران از شرایط کارشان در ایران سال‌هاست که بدتر می‌شود. بیشتر آنها از حقوق پایین و نبود #امنیت خسته شده‌اند و وضعیت اقتصادی و سیاسی ایران هم تاثیر خودش را بر تمایل این قشر برای مهاجرت گذاشته است. حدود یک سال قبل بود که دبیر شورای عالی نظام پرستاری گفت که روزانه ۵۰۰ پرستار برای خروج از کشور درخواست می‌کنند. پرستارانی که می‌خواهند مهاجرت کنند باید درخواست خود را به امور بین‌الملل سازمان #نظام_پرستاری ارائه دهند تا برای کشور مقصد تاییدیه دریافت کنند.
با حساب و کتاب مهدی شریفی مقدم از سال گذشته تاکنون حدود ۶ هزار پرستار در خواست مهاجرت کرده‌اند که یا ایران را ترک کرده‌اند یا در حال تهیه مقدمات برای خروج از کشور هستند.
مدتی قبل «مهدی پازوکی» دبیر هیئت مدیره نظام پرستاری شهر تهران نیز با اعتراف به افزایش آمار مهاجرت پرستاران گفته بود، برای جلوگیری از مهاجرت پرستاران مهمترین راهکار برای ایجاد فضای کاری مناسب و انگیزه، اجرای قوانینی است که سال‌هاست مصوب شده اما متاسفانه اجرایی نشده است.
درباره کیفیت کاری پرستارانی که از ایران مهاجرت می‌کنند کافی است به اعتراف «احمدرضا یزدان نیک» عضو هیئت مدیره و عضو شورای عالی نظام پرستاری کشور گوش کنیم: «نیروهای خوب پرستاری ما یکی یکی در حال خروج از کشور هستند.»
@pareestar
تمایل پرستاران ایرانی برای مهاجرت بیشتر از دانشجویان و استارتاپی‌هاست
هیئت تحریریه
برپایه اعتراف برخی نهادهای پژوهشی نیمه‌دولتی در #ایران، میزان تمایل به #مهاجرت_پرستاران از تمایل میزان فعالان استارتاپی و گروه #دانشجویان و فارغ التحصیلان بیشتر است.
برپایه پژوهش مرکز وابسته به پژوهشکده سیاستگذاری #دانشگاه_صنعتی_شریف که در سال گذشته انجام شده است از میان سه گروه فعال اجتماعی برای #مهاجرت از ایران، ۴۵ درصد گروه #پزشکان و #پرستاران پاسخ داده‌اند «خیلی زیاد» و ۲۶ درصد گفته‌اند «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند.
در مقابل #فعالان_استارتاپی گفته‌اند ۴۳ درصد «خیلی زیاد» و ۲۰ درصد «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند. در مقابل دانشجویان و فارغ التحصیلان گفته‌اند ۴۰ درصد «خیلی زیاد» و ۲۶ درصد «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند.
شاید دست کم تا امروز خیلی از شما تصور می‌کردید میزان تمایل به مهاجرت درگروه‌هایی مانند دانشجویان و فعالان استارتاپی بیشتر باشد!
از طرفی دیگر این آمار نشان می‌دهد نارضایتی #پرستاران از شرایط کارشان در ایران سال‌هاست که بدتر می‌شود. بیشتر آنها از حقوق پایین و نبود #امنیت خسته شده‌اند و وضعیت اقتصادی و سیاسی ایران هم تاثیر خودش را بر تمایل این قشر برای مهاجرت گذاشته است. حدود یک سال قبل بود که دبیر شورای عالی نظام پرستاری گفت که روزانه ۵۰۰ پرستار برای خروج از کشور درخواست می‌کنند. پرستارانی که می‌خواهند مهاجرت کنند باید درخواست خود را به امور بین‌الملل سازمان #نظام_پرستاری ارائه دهند تا برای کشور مقصد تاییدیه دریافت کنند.
با حساب و کتاب مهدی شریفی مقدم از سال گذشته تاکنون حدود ۶ هزار پرستار در خواست مهاجرت کرده‌اند که یا ایران را ترک کرده‌اند یا در حال تهیه مقدمات برای خروج از کشور هستند.
مدتی قبل «مهدی پازوکی» دبیر هیئت مدیره نظام پرستاری شهر تهران نیز با اعتراف به افزایش آمار مهاجرت پرستاران گفته بود، برای جلوگیری از مهاجرت پرستاران مهمترین راهکار برای ایجاد فضای کاری مناسب و انگیزه، اجرای قوانینی است که سال‌هاست مصوب شده اما متاسفانه اجرایی نشده است.
درباره کیفیت کاری پرستارانی که از ایران مهاجرت می‌کنند کافی است به اعتراف «احمدرضا یزدان نیک» عضو هیئت مدیره و عضو شورای عالی نظام پرستاری کشور گوش کنیم: «نیروهای خوب پرستاری ما یکی یکی در حال خروج از کشور هستند.»
@pareestar
پریستار
Photo
نظرتان را درباره این موضوع برای ما بنویسید:
آمریکا و کانادا مقصد اصلی مهاجرت پرستاران ایرانی
هیئت تحریریه
در چند پست قبلی اشاره کردیم که یک مرکز نیمه‌دولتی وابسته به #دانشگاه_صنعتی_شریف پیمایشی انجام داده که نشان می‌دهد تمایل #پرستاران به #مهاجرت بیشتر از استارتاپی‌ها و و #دانشجویان است. حالا برپایه آمار دیگری از همین پیمایش مشخص شده که گروه پرستاران و پزشکان دو کشور #آمریکا و #کانادا را مقاصد اصلی مهاجرتی خودشان می‌دانند.
در این یپمایش ۲۱.۵ درصد پرستاران و #پزشکان گفته‌اند آمریکا، ۲۰ درصد گفته‌اند کانادا، ۱۱.۷ درصد گفته‌اند #استرالیا، ۱۰.۶ درصد گفته‌اند #آلمان و ۷.۴ درصد هم گفته‌اند #انگلیس مقصد مهاجرتی آن‌هاست.
آنها گفته‌اند که به ترتیب کیفیت زندگی بهتر، کاهش #ارزش_پول ملی در برابر ارز بین‌المللی و درآمد پایین دلیل اصلی مهاجرت آن‌هاست.
برپایه گزارش‌های موجود در دو کشور آمریکا و کانادا و به ویژه پس از #کرونا، نیاز به پرستار در ایالت‌های مختلف این دو کشور رشد چشمگیری داشته و همین موضوع سبب ایجاد مسیرهای مهاجرتی آسان‌تری برای پرستاران ایرانی شده که در داخل کشور از شرایط کاری مناسبی برخوردار نیستند.
رصد خبرنگار «پریستار» در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که بسیاری از پرستاران ایرانی در گروه‌های مهاجرتی به آمریکا، کانادا و اروپا عضو شده‌اند و در حال جمع‌آوری اطلاعات و سبک و سنگین کردن شرایط برای مهاجرت هستند. به همین دلیل است که این مرکز وابسته به دانشگاه صنعتی شریف، پرستاران ایرانی را یکی از چهار گروه اصلی معرفی کرده که تمایل زیادی به مهاجرت از ایران دارند.
به گزارش خبرنگار پرستار فقط یکی از گروه‌های تلگرامی پرستاران برای مهاجرت به آمریکا نزدیک به ۷ هزار عضو دارد به طور روزانه اطلاعات مربوط به مهاجرت به شهرهای مختلف آمریکا و فرصت‌های شغلی این حوزه در شهرهای مختلف آن تبادل می‌شود.
به نظر می‌رسد همین آمارها به طور کلی گویای تمایل بخش بزرگی از پرستاران برای مهاجرت از ایران است. کما اینکه مسئولان مختلف حوزه پرستاری هم در #ایران در چند وقت اخیر بارها اعتراف کرده‌اند که با موج بزرگی از تمایل پرستاران برای مهاجرت روبرو هستند. نظر شما درباره این آمار چیست و چه تجربه‌هایی از مهاجرت پرستاران دارید. لطفا نظرات خودتان را با ما در میان بگذارید.
@pareestar
آمریکا و کانادا مقصد اصلی مهاجرت پرستاران ایرانی
هیئت تحریریه
در چند پست قبلی اشاره کردیم که یک مرکز نیمه‌دولتی وابسته به #دانشگاه_صنعتی_شریف پیمایشی انجام داده که نشان می‌دهد تمایل #پرستاران به #مهاجرت بیشتر از استارتاپی‌ها و و #دانشجویان است. حالا برپایه آمار دیگری از همین پیمایش مشخص شده که گروه پرستاران و پزشکان دو کشور #آمریکا و #کانادا را مقاصد اصلی مهاجرتی خودشان می‌دانند.
در این یپمایش ۲۱.۵ درصد پرستاران و #پزشکان گفته‌اند آمریکا، ۲۰ درصد گفته‌اند کانادا، ۱۱.۷ درصد گفته‌اند #استرالیا، ۱۰.۶ درصد گفته‌اند #آلمان و ۷.۴ درصد هم گفته‌اند #انگلیس مقصد مهاجرتی آن‌هاست.
آنها گفته‌اند که به ترتیب کیفیت زندگی بهتر، کاهش #ارزش_پول ملی در برابر ارز بین‌المللی و درآمد پایین دلیل اصلی مهاجرت آن‌هاست.
برپایه گزارش‌های موجود در دو کشور آمریکا و کانادا و به ویژه پس از #کرونا، نیاز به پرستار در ایالت‌های مختلف این دو کشور رشد چشمگیری داشته و همین موضوع سبب ایجاد مسیرهای مهاجرتی آسان‌تری برای پرستاران ایرانی شده که در داخل کشور از شرایط کاری مناسبی برخوردار نیستند.
رصد خبرنگار «پریستار» در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که بسیاری از پرستاران ایرانی در گروه‌های مهاجرتی به آمریکا، کانادا و اروپا عضو شده‌اند و در حال جمع‌آوری اطلاعات و سبک و سنگین کردن شرایط برای مهاجرت هستند. به همین دلیل است که این مرکز وابسته به دانشگاه صنعتی شریف، پرستاران ایرانی را یکی از چهار گروه اصلی معرفی کرده که تمایل زیادی به مهاجرت از ایران دارند.
به گزارش خبرنگار پرستار فقط یکی از گروه‌های تلگرامی پرستاران برای مهاجرت به آمریکا نزدیک به ۷ هزار عضو دارد به طور روزانه اطلاعات مربوط به مهاجرت به شهرهای مختلف آمریکا و فرصت‌های شغلی این حوزه در شهرهای مختلف آن تبادل می‌شود.
به نظر می‌رسد همین آمارها به طور کلی گویای تمایل بخش بزرگی از پرستاران برای مهاجرت از ایران است. کما اینکه مسئولان مختلف حوزه پرستاری هم در #ایران در چند وقت اخیر بارها اعتراف کرده‌اند که با موج بزرگی از تمایل پرستاران برای مهاجرت روبرو هستند. نظر شما درباره این آمار چیست و چه تجربه‌هایی از مهاجرت پرستاران دارید. لطفا نظرات خودتان را با ما در میان بگذارید.
@pareestar
وزارت بهداشت چگونه ساعت کاری #پرستاران را کسر می‌کند؟
حقوق پرستاران هر ساعت ۱۵ هزار تومان!
🔵 یکی از پرستاران درباره تفاوت مبالغ اضافه کاری پرستاران رسمی و تأمین اجتماعی می‌گوید: «اکنون وضعیت مزد اضافه کار پرستاران بسیار بد است.
کمک بهیار #بیمارستان #تأمین_اجتماعی اضافه کار ساعتی ۴۰ هزار تومان دریافت می‌کند و پرستار تأمین اجتماعی ساعتی ۵۰ هزار تومان، اما ما ساعتی ۱۵ هزار تومان می‌گیریم. پدرم فرهنگی است و ساعتی ۷۰ هزار تومان دریافتی بابت ساعات اضافه‌کاری دارد.»
/بهارنیوز
@pareestar
حقوق پرستاران هر ساعت ۱۵ هزار تومان!
🔵 یکی از پرستاران درباره تفاوت مبالغ اضافه کاری پرستاران رسمی و تأمین اجتماعی می‌گوید: «اکنون وضعیت مزد اضافه کار پرستاران بسیار بد است.
کمک بهیار #بیمارستان #تأمین_اجتماعی اضافه کار ساعتی ۴۰ هزار تومان دریافت می‌کند و پرستار تأمین اجتماعی ساعتی ۵۰ هزار تومان، اما ما ساعتی ۱۵ هزار تومان می‌گیریم. پدرم فرهنگی است و ساعتی ۷۰ هزار تومان دریافتی بابت ساعات اضافه‌کاری دارد.»
/بهارنیوز
@pareestar
پریستار
Photo
ستیز با افراد +LGBTQ در محیط کاری پرستاران
زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.
مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.
از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.
بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.
پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آنها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.
از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آنها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آنها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.
به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آنها می‌ترسند.
#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.
@pareestar
زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.
مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.
از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.
بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.
پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آنها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.
از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آنها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آنها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.
به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آنها می‌ترسند.
#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.
@pareestar
بر اساس تحقیقی در #اروپا، #چین و #آمریکا، نزدیک به پنجاه درصد #کادر_بهداشت و درمان دچار #افسردگی و اضطراب شده‌اند. این آمار در کشورهای مثل #ایران که #پرستاران از حداقل حمایت #نظام_بهداشت و درمان آن برخوردار هستند، بسیار بیشتر است.
از جمله دلایل آمار بالای افسردگی در پرستاران که #سلامت_روان آنها را تحت تاثیر می‌گذارد می‌توان به فشار کاری بالا، شیفت‌های طولانی، استرس و اضطراب به طور متداوم اشاره کرد.
کارتونیست: مانا نیستانی
@pareestar
از جمله دلایل آمار بالای افسردگی در پرستاران که #سلامت_روان آنها را تحت تاثیر می‌گذارد می‌توان به فشار کاری بالا، شیفت‌های طولانی، استرس و اضطراب به طور متداوم اشاره کرد.
کارتونیست: مانا نیستانی
@pareestar
پریستار
Photo
تجربیات خودتان را درباره #تشکل‌های_پرستاران با ما در میان بگذارید
#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند
هیئت تحریریه
🔵 در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در دنیا، اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی از جمله #پرستاران صاحب #تشکل‌هایمدنی و صنفی قوی هستند که در صورت نیاز وارد صحنه می‌شوند و بازی را در مقابل سیاستمداران و مدیران به نفع پرستاران برمی‌گردانند. به طور طبیعی در ایران هم پرستاران به تشکل‌های مشابه‌ای نیاز دارند اما در عمل هیچکدام از تشکل‌های موجود که بعضی از آنها با دخالت مستقیم دولت اداره می‌شوند، توانایی ایفای این نقش را ندارند.
برای مثال تشکل «#نظام_پرستاریایران» که ادعا می‌شود بزرگترین #تشکل_صنفی_پرستاران ایران است؛ اساسنامه‌ای دولتی دارد که در سال ۱۳۸۰ شمسی در #مجلس_شورای_اسلامی تصویب شده و هیات مرکزی نظارت بر انتخابات آن از دو نفر به انتخاب #وزیر_بهداشت، دو نماینده از مجلس شورای اسلامی، یک نماینده از #وزارت_کشور و یک نفر نماینده دادستان و دونفر نماینده سازمان #نظام_پزشکی تشکیل شده است! آیا این تشکل با این اعضا می‌تواند منافع صنفی پرستاران را مقابل دولت پیگیری کند؟
«#خانه_پرستار» دیگر تشکلی است که ازسال ۱۳۸۱ مشغول به فعالیت است اما آن قدر گرایش سیاسی در آن پررنگ است که در عمل فرصت چندانی برای نگاه صنفی به مسائل پرستاران ندارد. درباره جوهره سیاسی این تشکل همین بس که خانه پرستار به عنوان یک گروه سیاسی به اصطلاح #اصلاح_طلب شناخته می‌شود و بیشترین نمود فعالیت‌هایش هم در همان دوره تبلیغات انتخاباتی است.
«#انجمن_پرستارانایران» هم که با سابقه‌ترین تشکل پرستاری در ایران است که ابتدای انقلاب اسلامی ۵۷ توسط انجمن اسلامی پرستاران با رویکرد و ارزش‌های انقلابی و اسلامی در عمل اشغال شد و پس از آن نیز منافع و کارکرد حزبی و سیاسی آن بر رویکردهای صنفی غلبه داشته است. از آن سو شواهدی در دست است که در سال‌های اخیر این انجمن به محلی برای لابی سیاسی وزرای بهداشت برای ماندن در قدرت تبدیل شده است.
با وجود این وضعیت سه تشکل مهم پرستاری در ایران هیچ جای تعجبی ندارد که موضوعات صنفی و مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین پرستاران هیچگاه توسط این تشکل‌ها به طور جدی پیگیری نمی‌شود و پرستاران به قولی صدای صنفی قدرتمندی در #ایران ندارند.
@pareestar
#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند
هیئت تحریریه
🔵 در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در دنیا، اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی از جمله #پرستاران صاحب #تشکل‌هایمدنی و صنفی قوی هستند که در صورت نیاز وارد صحنه می‌شوند و بازی را در مقابل سیاستمداران و مدیران به نفع پرستاران برمی‌گردانند. به طور طبیعی در ایران هم پرستاران به تشکل‌های مشابه‌ای نیاز دارند اما در عمل هیچکدام از تشکل‌های موجود که بعضی از آنها با دخالت مستقیم دولت اداره می‌شوند، توانایی ایفای این نقش را ندارند.
برای مثال تشکل «#نظام_پرستاریایران» که ادعا می‌شود بزرگترین #تشکل_صنفی_پرستاران ایران است؛ اساسنامه‌ای دولتی دارد که در سال ۱۳۸۰ شمسی در #مجلس_شورای_اسلامی تصویب شده و هیات مرکزی نظارت بر انتخابات آن از دو نفر به انتخاب #وزیر_بهداشت، دو نماینده از مجلس شورای اسلامی، یک نماینده از #وزارت_کشور و یک نفر نماینده دادستان و دونفر نماینده سازمان #نظام_پزشکی تشکیل شده است! آیا این تشکل با این اعضا می‌تواند منافع صنفی پرستاران را مقابل دولت پیگیری کند؟
«#خانه_پرستار» دیگر تشکلی است که ازسال ۱۳۸۱ مشغول به فعالیت است اما آن قدر گرایش سیاسی در آن پررنگ است که در عمل فرصت چندانی برای نگاه صنفی به مسائل پرستاران ندارد. درباره جوهره سیاسی این تشکل همین بس که خانه پرستار به عنوان یک گروه سیاسی به اصطلاح #اصلاح_طلب شناخته می‌شود و بیشترین نمود فعالیت‌هایش هم در همان دوره تبلیغات انتخاباتی است.
«#انجمن_پرستارانایران» هم که با سابقه‌ترین تشکل پرستاری در ایران است که ابتدای انقلاب اسلامی ۵۷ توسط انجمن اسلامی پرستاران با رویکرد و ارزش‌های انقلابی و اسلامی در عمل اشغال شد و پس از آن نیز منافع و کارکرد حزبی و سیاسی آن بر رویکردهای صنفی غلبه داشته است. از آن سو شواهدی در دست است که در سال‌های اخیر این انجمن به محلی برای لابی سیاسی وزرای بهداشت برای ماندن در قدرت تبدیل شده است.
با وجود این وضعیت سه تشکل مهم پرستاری در ایران هیچ جای تعجبی ندارد که موضوعات صنفی و مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین پرستاران هیچگاه توسط این تشکل‌ها به طور جدی پیگیری نمی‌شود و پرستاران به قولی صدای صنفی قدرتمندی در #ایران ندارند.
@pareestar
پریستار
Photo
نقش صداوسیما در بازتاب زندگی پرستاران
منفعل، منفی و واژگونه
✍🏽هیئت تحریریه
🔵 پرستاران در #ایران با هزار و یک مشکل کوچک و بزرگ دست به گریبان هستند؛ از حقوق پایین و معوقه گرفته تا #نابرابری_دستمزد با #پزشکان؛ از ناامنی شغلی گرفته تا محیط سمی کار؛ از وعده‌های محقق نشده تا رسانه‌ای به نام #صدا_و_سیما که به جای بازتاب واقعیت‌ها درباره مشکلات #پرستاران بیشتر به دنبال سکوت است یا صدای مسئولان را منعکس می‌کند و در بهترین حالت به دنبال ارائه تفسیرهای عاشقانه از زندگی پرستاران است.
برای اثبات این ادعا درباره عملکرد صدا و سیما کافیست سری به وبسایت‌های وابسته به این رسانه بزنیم. برای مثال #باشگاه_خبرنگاران به عمده چیزی که می‌پردازد #کمبود_پرستار در کشور است اما هیچگاه به طور جدی به این موضوع نپرداخته که چه مشکلات ساختاری و مدیریتی باعث شده که زندگی همین تعداد پرستار موجود در کشور تا این حد تلخ و دستخوش مشکلات ریز و درشت باشد.
البته باشگاه خبرنگاران تریبون خوبی برای مسئولانی است که از رفع کمبودها «به زودی» می‌گویند.
به سایت خبرگزاری صدا و سیما هم که سر بزنید بیشتر با تعدادی خبر رسمی درباره پرستاران روبرو می‌شوید از این قبیل که چند هزار پرستار دوز یادآوری #واکسن_کرونا دریافت کرده‌اند یا با خبر خدمت‌رسانی پرستاران داوطلب در فلان #مراسم_مذهبی روبرو می‌شوید.
جالب‌تر اینکه صدا و سیما در بخش تولید سریال هم تصویری غیرواقعی از زندگی پرستاران ارائه می‌دهد که با واقعیت‌های زندگی پرستاران فرسنگ‌ها فاصله دارد.
مثلا پنج سال پیش با کپی برداری از سریال استرالیایی معروف «پرستاران»، سریالی از شبکه یک صداوسیما به همین نام پخش شد که به اعتراف #علیرضا_افخمی نویسنده و کارگردان آن به مشکلات پرستاران نپرداخته بود با این توجیه که: «اگر این شغل را خیلی سخت نشان می‌دادم ممکن بود در حکم تبلیغ منفی برای پرستاری باشد و خیلی‌ها از آن روی‌گردان شوند.»
همین آقای افخمی در عین حال اعتراف کرده بود با «بندبازی» سعی کرده این پیام را به خورد مخاطبان بدهد که پرستاری کار سختی است و کسی که آن را انتخاب می‌کند باید «عاشق» باشد احتمالا به زعم آقای افخمی و مسئولان، آدم عاشق هم با مشکلات می‌سوزد و می‌سازد.
به هرحال صدا و سیما در زندگی امروز پرستاران نقش منفعل، منفی و واژگونه دارد و به همین دلیل خیلی نباید تعجب کرد که صدای پرستاران بیش از آنکه در این #رسانه رسمی شنیده شود، در شبکه‌های اجتماعی و… پخش می‌شود.
@pareestar
منفعل، منفی و واژگونه
✍🏽هیئت تحریریه
🔵 پرستاران در #ایران با هزار و یک مشکل کوچک و بزرگ دست به گریبان هستند؛ از حقوق پایین و معوقه گرفته تا #نابرابری_دستمزد با #پزشکان؛ از ناامنی شغلی گرفته تا محیط سمی کار؛ از وعده‌های محقق نشده تا رسانه‌ای به نام #صدا_و_سیما که به جای بازتاب واقعیت‌ها درباره مشکلات #پرستاران بیشتر به دنبال سکوت است یا صدای مسئولان را منعکس می‌کند و در بهترین حالت به دنبال ارائه تفسیرهای عاشقانه از زندگی پرستاران است.
برای اثبات این ادعا درباره عملکرد صدا و سیما کافیست سری به وبسایت‌های وابسته به این رسانه بزنیم. برای مثال #باشگاه_خبرنگاران به عمده چیزی که می‌پردازد #کمبود_پرستار در کشور است اما هیچگاه به طور جدی به این موضوع نپرداخته که چه مشکلات ساختاری و مدیریتی باعث شده که زندگی همین تعداد پرستار موجود در کشور تا این حد تلخ و دستخوش مشکلات ریز و درشت باشد.
البته باشگاه خبرنگاران تریبون خوبی برای مسئولانی است که از رفع کمبودها «به زودی» می‌گویند.
به سایت خبرگزاری صدا و سیما هم که سر بزنید بیشتر با تعدادی خبر رسمی درباره پرستاران روبرو می‌شوید از این قبیل که چند هزار پرستار دوز یادآوری #واکسن_کرونا دریافت کرده‌اند یا با خبر خدمت‌رسانی پرستاران داوطلب در فلان #مراسم_مذهبی روبرو می‌شوید.
جالب‌تر اینکه صدا و سیما در بخش تولید سریال هم تصویری غیرواقعی از زندگی پرستاران ارائه می‌دهد که با واقعیت‌های زندگی پرستاران فرسنگ‌ها فاصله دارد.
مثلا پنج سال پیش با کپی برداری از سریال استرالیایی معروف «پرستاران»، سریالی از شبکه یک صداوسیما به همین نام پخش شد که به اعتراف #علیرضا_افخمی نویسنده و کارگردان آن به مشکلات پرستاران نپرداخته بود با این توجیه که: «اگر این شغل را خیلی سخت نشان می‌دادم ممکن بود در حکم تبلیغ منفی برای پرستاری باشد و خیلی‌ها از آن روی‌گردان شوند.»
همین آقای افخمی در عین حال اعتراف کرده بود با «بندبازی» سعی کرده این پیام را به خورد مخاطبان بدهد که پرستاری کار سختی است و کسی که آن را انتخاب می‌کند باید «عاشق» باشد احتمالا به زعم آقای افخمی و مسئولان، آدم عاشق هم با مشکلات می‌سوزد و می‌سازد.
به هرحال صدا و سیما در زندگی امروز پرستاران نقش منفعل، منفی و واژگونه دارد و به همین دلیل خیلی نباید تعجب کرد که صدای پرستاران بیش از آنکه در این #رسانه رسمی شنیده شود، در شبکه‌های اجتماعی و… پخش می‌شود.
@pareestar
پریستار
Photo
حاشیه‌ای بر انتشار یک پست در پریستار
این یک گزاره منصفانه و واقع بینانه است:
«پرستاران صدای صنفی ندارند»
✍🏽 هیئت تحریریه
🔵 جمعه پیش پستی در #پریستار با عنوان «#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند» منتشر کردیم و درآن از خلاء وجود یک تشکل با جوهره صنفی برای #پرستاران نوشتیم و اشاره کردیم تشکل‌های موجود یا زیر نفوذ دولت هستند یا گرایش سیاسی در آنها بر گرایش صنفی غلبه دارد که از نظر ما هر دو آفت کار صنفی است.
این پست واکنش‌های را در پی داشت از جمله صفحه «#خان_ پرستار» در کامنتی زیر این پست گفته است که درباره این تشکل «بی انصافی» شده است. در اینجا لازم است به چند نکته مهم اشاره کنیم:
۱- اینکه متاسفانه مجموعه فعالیت‌های صنفی در ایران با محدودیت‌های زیادی از سوی بخش دولتی روبروست، قضیه‌ای است که مورد تایید بسیاری از #فعالان_صنفی در حوزه‌های مختلف قرار دارد و به طور طبیعی بخش #پرستاری کشور هم از این قضیه مستنثنی نیست.
۲- درباره خانه پرستار ما بر این باور هستیم که خود این مجموعه در بخش «درباره ما» وبسایت خودش به روشنی همه چیز را توضیح داده است. در سه هدف ابتدایی از اهداف چهارده‌گانه این تشکل ذکر شده این مجموعه رویکردهای #سیاسی دارد. در بند دوم به صراحت اشاره شده: «اعلام موضع در مسائل حرفه‌ای و سیاسی روز و مشارکت فعال در کلیه انتخابات و حمایت از نامزدهای مورد نظر در انتخابات رسمی کشور.» در این شرایط، تجربه مجموعه‌هایی مانند «#خانه_کارگر» نشان داده در اکوسیستم سیاسی فعلی کشورمان که مجموعه‌های صنفی واقعی توانایی تشکیل و جوشیدن از دل صنف‌ها را ندارند، طرح مسائل صنفی به ابزارهایی برای اهداف سیاسی تبدیل می‌شود و مسائل صنفی اصالت خود را به عنوان هدف از دست می‌دهد. خانه پرستار هم در چنین اکوسیستمی فعالیت می‌کند و به طور طبیعی تافته جدا بافته‌ای از این فضا نیست.
۳- ضمن احترام به همه انتقادهایی که از سوی خانه پرستار درباره وضعیت پرستاران مطرح شده از جمله وضعیت معیشتی نامناسب و حقوق نابرابر پرستاران، اما بر این باوریم این مجموعه به دلیل خطوط قرمز سیاسی که وجود دارد، توانایی طرح برخی از مهمترین #مطالبات_پرستاران مانند برخورد با #آزارهای_جنسی یا برخوردهای #جنسیتی در محیط کار پرستاران و مهمتر از آن پیگیری این #مطالبات را در عمل ندارد.
به هرحال هدف ما از پستی که منتشر کردیم نه صرفا انتقاد از تشکل‌های موجود که اشاره به وجود یک مشکل بود؛ خلاء تشکلی با جوهره صنفی و جوشیده از دل پرستاران زحمت کش و مطالبات آنها.
@pareestar
این یک گزاره منصفانه و واقع بینانه است:
«پرستاران صدای صنفی ندارند»
✍🏽 هیئت تحریریه
🔵 جمعه پیش پستی در #پریستار با عنوان «#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند» منتشر کردیم و درآن از خلاء وجود یک تشکل با جوهره صنفی برای #پرستاران نوشتیم و اشاره کردیم تشکل‌های موجود یا زیر نفوذ دولت هستند یا گرایش سیاسی در آنها بر گرایش صنفی غلبه دارد که از نظر ما هر دو آفت کار صنفی است.
این پست واکنش‌های را در پی داشت از جمله صفحه «#خان_ پرستار» در کامنتی زیر این پست گفته است که درباره این تشکل «بی انصافی» شده است. در اینجا لازم است به چند نکته مهم اشاره کنیم:
۱- اینکه متاسفانه مجموعه فعالیت‌های صنفی در ایران با محدودیت‌های زیادی از سوی بخش دولتی روبروست، قضیه‌ای است که مورد تایید بسیاری از #فعالان_صنفی در حوزه‌های مختلف قرار دارد و به طور طبیعی بخش #پرستاری کشور هم از این قضیه مستنثنی نیست.
۲- درباره خانه پرستار ما بر این باور هستیم که خود این مجموعه در بخش «درباره ما» وبسایت خودش به روشنی همه چیز را توضیح داده است. در سه هدف ابتدایی از اهداف چهارده‌گانه این تشکل ذکر شده این مجموعه رویکردهای #سیاسی دارد. در بند دوم به صراحت اشاره شده: «اعلام موضع در مسائل حرفه‌ای و سیاسی روز و مشارکت فعال در کلیه انتخابات و حمایت از نامزدهای مورد نظر در انتخابات رسمی کشور.» در این شرایط، تجربه مجموعه‌هایی مانند «#خانه_کارگر» نشان داده در اکوسیستم سیاسی فعلی کشورمان که مجموعه‌های صنفی واقعی توانایی تشکیل و جوشیدن از دل صنف‌ها را ندارند، طرح مسائل صنفی به ابزارهایی برای اهداف سیاسی تبدیل می‌شود و مسائل صنفی اصالت خود را به عنوان هدف از دست می‌دهد. خانه پرستار هم در چنین اکوسیستمی فعالیت می‌کند و به طور طبیعی تافته جدا بافته‌ای از این فضا نیست.
۳- ضمن احترام به همه انتقادهایی که از سوی خانه پرستار درباره وضعیت پرستاران مطرح شده از جمله وضعیت معیشتی نامناسب و حقوق نابرابر پرستاران، اما بر این باوریم این مجموعه به دلیل خطوط قرمز سیاسی که وجود دارد، توانایی طرح برخی از مهمترین #مطالبات_پرستاران مانند برخورد با #آزارهای_جنسی یا برخوردهای #جنسیتی در محیط کار پرستاران و مهمتر از آن پیگیری این #مطالبات را در عمل ندارد.
به هرحال هدف ما از پستی که منتشر کردیم نه صرفا انتقاد از تشکل‌های موجود که اشاره به وجود یک مشکل بود؛ خلاء تشکلی با جوهره صنفی و جوشیده از دل پرستاران زحمت کش و مطالبات آنها.
@pareestar
عدم همبستگی اجتماعی با #مطالبات_پرستاری:
🔵 زنانه کردن این شغل مطالبات پرستاری را نیز بدل به «امر صنفی زنانه» می‌کند و بر بستر جامعه جنسیت‌زده از میزان پیوستن دیگر جنبش‌ها را در همبستگی با جنبش مطالباتی #پرستاران می‌کاهد.
@pareestar
🔵 زنانه کردن این شغل مطالبات پرستاری را نیز بدل به «امر صنفی زنانه» می‌کند و بر بستر جامعه جنسیت‌زده از میزان پیوستن دیگر جنبش‌ها را در همبستگی با جنبش مطالباتی #پرستاران می‌کاهد.
@pareestar
پریستار
Photo
پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت
#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.
در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.
شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.
این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.
در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیشتر است و اغلب آنها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.
اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.
این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.
عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.
پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کمتر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.
@pareestar
#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.
در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.
شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.
این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.
در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیشتر است و اغلب آنها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.
اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.
این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.
عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.
پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کمتر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.
@pareestar