نظام «#بهداشت و #خدمات_درمانی» در #ایران «نا‌برابر» است. این #نابرابری هم «ساختاری» است. به این معنا که سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولتی در ایجاد، تداوم و تشدید وضعیت حاضر نقش داشته است.

🔵 پیش‌تر، به ریشه‌های این «نابرابری ساختاری» و پیامدهای آن در «#نظام_سلامت_ایران» اشاره شد. برای مثال، به اختلاف فاحش و کم‌مانندی که میان حقوق و درآمدهای #جامعه_پزشکی با سایر کادرهای درمان، از جمله #پرستاران، وجود دارد اشاره کردیم؛ حال به یک سویه دیگر موضوع می‌‌پردازیم؛

نابرابری‌ها #اقتصادیِ کادرهای درمان «چندلایه» هستند. یعنی در میان خود جامعه پرستاران هم «نابرابری‌های اقتصادی» یا «تبعیض‌های حقوقی» پرشماری وجود دارد. در این جا نیز نقش سیاست‌های دولتی برجسته است. در ادامه، به دو نمونه‌ی مشخص که نتیجه‌ی آشکار سیاست‌های ناکارآمد دولتی است اشاره می‌شود:

واقعیت این است که استانداردها و قوانین حمایتی #نظام_پرستاری در ایران، «سلیقه‌ای» اجرا می‌شوند. به این معنا که هیئت‌رئیسه بیمارستان‌ها، سهام‌داران اصلی یا مدیران مراکز درمانی، این قدر توانِ مالی و «نفوذ» دارند که خودشان برای خودشان تصمیم می‌گیرند که آیا قوانین و مقرراتی که #وزارت_بهداشت به آن‌ها ابلاغ کرده است را اجرا کنند یا خیر!

مسئله اصلی این است که هیچ سازوکار نظارتی معناداری از سوی دولت، برای اجرای استانداردها یا مقرراتی حمایتی در مراکز درمانی وجود ندارد.

برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد مدیران بسیاری از بیمارستان‌های خصوصی، برای سال‌ها، از اجرای #قانون موسوم به «#ارﺗﻘﺎء_ﺑﻬﺮه‌وری» طفره رفته‌اند؛ بدون این که دولت یا نهادهای نظارتی بتوانند برای اجرای این قانون، مقررات مشابه یا ایفای حقوق پرستاران کار خاصی انجام دهند.

به موارد دیگری نیز می‌‌توان اشاره کرد؛ برای مثال، تفاوت فاحشی که میان پایه‌ #حقوق_پرستاران «طرحی» و «شرکتی» با پرستاران شاغل در بیمارستان‌های #دانشگاه_علوم_پزشکی وجود دارد؛ چنین وضعیتی نتیجه‌ مستقیم اجرای سیاست‌های دولتی موسوم به «#تعدیل_ساختاری» و خصوصی‌سازی‌ نظام سلامت است.

مجموعه سیاست‌هایی که باعث شده است به دلیل نبود بودجه و منابع کافی، اعتبار لازم برای جذب و #استخدام_رسمی_پرستاران، در یک شرایط به نسبت عادلانه، وجود نداشته باشد.

در چنین وضعیتی، در حالی که جامعه و نظام سلامت کشور به شدت نیازمند افزایش شمار کادر درمان است؛ شرایط منصفانه و «#امنیت_شغلی» وجود ندارد. در نتیجه، بخش بزرگی از جامعه پرستاری ایران مجبور است که تن به قراردادهای کوتاه‌مدت، تغییر شغل یا حقوق و دستمزد‌های تبعیض‌آمیز بدهد.

@pareestar

یک #پرستار_شرکتی در گفتگو با پریستار:

🔵 «شکاف مزدی پرستاران به نفع هیچ‌کس نیست»

#شکاف_دستمزدی بین پرستارانی که توسط دولت #استخدام می‌شوند و پرستارانی که موسوم به «شرکتی» هستنند، قابل چشم‌پوشی نیست. اگر چه دستمزد #پرستاران در #ایران به نسبت حتی کشورهای منطقه کم‌تر است اما وضعیت دستمزد دریافتی پرستاران شرکتی به مراتب فاجعه‌بارتر است و نمی‌تواند کفاف هزینه‌های اولیه زندگی برای آن‌ها باشد.

اما از چه زمانی این شکاف ایجاد شد؟

با آغاز اجرای سیاست‌های #خصوصی‌سازی از اویل دهه هشتاد، بر اساس اصل ۴۴ #قانون_اساسی جمهوری اسلامی و ماده ۱۹۲ قانون برنامه سوم توسعه، واگذاری #بیمارستان‌های_دولتی به بخش خصوصی کلید خورد. اگر چه قبل از شروع این روند، #بیمارستان‌های_خصوصی در ایران و در شهرهای مختلف فعالیت می‌کردند، اما سرمایه اصلی راه‌اندازی و بهره‌برداری از این بیمارستان‌ها کاملا در اختیار بخش خصوصی بود.

با واگذاری بیمارستان‌های دولتی به بخش خصوصی، روند استخدام و به کارگیری پرستاران، #بهیاران و #کمک_بهیاران در انحصار شرکت‌های پیمانکاری در استخدام نیروی انسانی قرار گرفت. اهرم اصلی دولت در پیشبرد سیاست‌های «خصوصی‌سازی» در #نظام_پرستاری، شرکت «#کارآفرینان_آوای_سلامت» است.

این شرکت در سال ۱۳۹۳ با عنوان «سهامی خاص» فعالیت خود را آغاز کرد. استخدام پرستاران شرکتی و گسترش قراردادهای موقت تنها بخشی از فعالیت‌های این شرکت است و به لیست فعالیت‌های آن می‌توان به #سهامداری دو میلیارد دلاری در #صنعت_نفت و #پتروشیمی، قراداد با بیش از پنجاه #دانشگاه_علوم_پزشکی در سطح کشور، «صادرات و واردات تجهیزات پزشکی» و تامین وسایل و تجهیزات #دندانپزشکی اشاره کرد.

یک پرستار شرکتی در ایران با سابقه کار پنج تا ده ساله دستمزد کم‌تری نسبت به پرستاری دریافت می‌کند که بدون سابقه کار به استخدام بیمارستان دولتی درآمده است. علاوه بر این، پرستاران شرکتی «کارانه» دریافت نمی‌کنند. اگر چه از سال ۱۴۰۱ قرار شده است که با اجرای قانون «تعرقه‌ گذاری» کارانه پرستاران سه میلیون تومان افزایش پیدا کند، اما این قانون به درستی تعیین نکرده است که افزایش کارانه پرستاری آیا شامل همه پرستاران خواهد شد؟ حتی اگر #قانون هم اهرم فشاری برای پرداخت کارانه به همه پرستاران باشد، هیچ تضمینی وجود ندارد که بیمارستان‌های خصوصی به اجرای این قانون تن دهند.

به گفته شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار، معوقات پرستاری در بخش کارانه و در ایام #کرونا به بسیاری از پرستاران پرداخت نشده است. بسیاری از این پرستاران، با #قراردادهای_موقت ۸۹ روزه استخدام شدند و پس از فروکش کردن همه‌گیری کرونا، از بیمارستان‌ها اخراج شدند. این پرستاران سال‌هاست که در انتظار تبدیل وضعیت قرارداد خود هستند.

🔵 شهرزاد، پرستاری که در ایام کرونا حتی تا آستانه مرگ رفت و چندین بار هم به این ویروس مبتلا شد در این رابطه به پریستار می‌گوید:

«شکاف دستمزدی بین پرستاران یک بیمارستان نه به نفع بیمار است، نه به نفع اعتبار یک بیمارستان است و در کل به نفع هیچ‌کس نیست.» او در ادامه اضافه می‌کند که «البته یک سری هستند از این شکاف سودهای میلیاردی به جیب می‌زنند و فقط این مساله به نفع آن‌هاست.» شهرزاد، با هشت سال سابقه، همیشه با قراردادهای ۸۹ روزه برای بیمارستان‌های مختلف در تهران اعم از دولتی و خصوصی کار کرده و معتقد است که هیات امنا و مدیران بیمارستان خصوصی از یک قدرت و استقلال زیادی برخوردارند و در اکثر موارد، بخش‌نامه‌ی دولتی که در راستای بهبود وضعیت پرستاران است، توسط آن‌ها نادیده گرفته می‌شود. او در پایان اضافه می‌کند که دستمزد یکسانی حتی به پرستاران شرکتی پرداخت نمی‌شود.

طبق آخرین آمار ارائه شده، حدود ۱۳۰ هزار پرستار در استخدام #وزارت_بهداشت هستند که بیش از نیمی از آن‌ها با قراردادهای موقت استخدام شدند.

@pareestar

در روز اول #آبان یک #دانشجوی_پرستاری در #دانشگاه_علوم_پزشکی_زاهدان ناپدید شده و هنوز خبری از او در دست نیست.

همان‌طور که خبرنگار #پریستار کسب اطلاع کرده «#نادر_آسکان» عضو #شورای_صنفی دانشگاه علوم پزشکی #زاهدان و دانشجوی ترم ۸ رشته #پرستاری از روز اول آبان ناپدیده شده است.

نادر پس از اعتراض‌های اول آبان ۱۴۰۱ در #دانشگاه ناپدید شده و خانواده و دوستان او هیچ اطلاعی از سرنوشت او ندارند.

فراموش نکنیم که این ناپدیدسازی‌های نیروهای امنیتی باعث نگرانی زیادی در بین مردم برای جان عزیزانشان می‌شود.

از زمان آغاز اعتراض‌های مردم #ایران، دانشگاه‌های علوم پزشکی پای ثابت آنها بوده‌اند و در کنار مردم حضور داشته‌اند.

#اعتراضات_سراسرس
#مهسا_امینی

@pareestar

روزهای سخت پرستاران ادامه دارد
از بازداشت پرستار معترض به وزیر بهداشت تا تیر خلاص استخدام دولتی!

در یکی دو روز گذشته #جامعه_پرستاری کشور با اخبار تکان دهنده‌ای روبرو بوده است؛ از #بازداشت یک #پرستار_معترض به عملکرد #بهرام_عین‌الهی #وزیر_بهداشت گرفته تا اینکه مشخص شد از ۴۰ هزار استخدام وعده داده شده، تنها قرار است ۸ هزار پرستار استخدام شود.

به گزارش #پریستار، خبر تلخ و تکان دهنده جامعه پرستاری در آخر این هفته دستگیری یک پرستار در اهواز بود که به دلیل اعتراض به عملکرد وزیر بهداشت وهمزمان با سفر او به اهواز بازداشت شد. اگرچه پس از انتشار گسترده این خبر وزیر بهداشت در یک حرکت نمایشی دستور داد که پرستار معترض آزاد شود، البته آن هم با قرار #وثیقه. اما نفس این بازداشت نشان داد که آستانه تحمل دولت در برابر اعتراض‌های برحق پرستاران چه قدر کم است و در واقع آستانه‌ای وجود ندارد.
از طرفی به نظر می‌رسد این بازداشت برای ارعاب #پرستاران دیگر و جلوگیری از انتقال دغدغه‌ها و #مطالبات_پرستاران و #کادر_سلامت در محضر وزیر بهداشت بوده است.

خلاصه داستان بازداشت این پرستار از این قرار بود که بهرام علی بخشی پرستار #بیمارستان_ابوذر با دستور سرمست شوشتری رییس #دانشگاه_علوم پزشکی_اهواز بازداشت شد. او در حالی بازداشت شد که شب قبلش مشغول به خدمت به بیماران بود و پس از حضور در دفتر حقوقی #بیمارستان در حالی که عرقش هنوز خشک نشده بود، بازداشت شد.

از طرف دیگر #اعتراض_پرستاران همچنان ادامه دارد. در این هفته شهرهای #شیراز، #اهواز، #بابل، #سنندج، #قزوین همچنان محل تجمع و اعتراض پرستاران به شعبده بازی (نه قانون و طرح!) تعرفه‌گذاری خدمات پرستاران بود. پرستاران می‌گویند هر هفته تجمع می‌کنند تا حق خودشان را بگیرند. آن‌ها خواستار اجرای درست #قانون_تعرفه‌گذاری خدمات هستند و به شرایط سخت شغلی، مشکلات صنفی اعتراض دارند.

اما خبر عباس عبادی معاون وزیر بهداشت به نوعی تیر خلاص این هفته دولتی‌ها به جامعه پرستاری بود. عبادی از استخدام ۸ هزار و ۸۸۰ پرستار خبر داده که البته زمانش مشخص نیست. اگر فراموش نکرده باشید همین اقای عبادی گفته بود قرار است ۴۰ هزار پرستار استخدام شود و…


@pareestar