«پرستاری» در زمره «مشاغل سخت و زیان‌آور» است؟ امتیازش چیست؟
در ایران هم مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان، «#پرستاری» در شمار «#مشاغل_سخت و زیان‌آور»
به حساب می‌آید. مشاغلی که بنا به ماهیت یا شرایط ويژه کاری، به اشکال مختلف «سلامت جسمی و روانی» فرد را به خطر می‌اندازند و با «#فرسودگی_شغلی» #نیروی_کار هم‌راه است.
شیفت‌های کاری طولانی، بی‌خوابی‌های مکرر، ساعت‌های نامنظمِ استراحت، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، مسمومیت‌‌ها یا آلوده‌گی‌های مختلف بیولوژیکی (ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها و…) نگرانی از انتقال #بیماری به نزدیکان و اعضای خانواده، (به ویژه در میانه بیماری‌های همه‌گیر) شرایط کاری پُراسترس، مواجهه مستقیم با #مرگ و درد و رنج #بیماران، پرخاشگری‌‌های بیمار یا هم‌راهان و…
شرایط دشوار کاری پرستاران موجب شده است که در کشورهای مختلف جهان «تسهیلاتِ حمایتی» مشخصی پرستاران و سایر کادرهای درمان در نظر گرفته شود. در نظر گرفتن این #تسهیلات یا امتیازهای دولتی، معمولا با دو هدف صورت می‌گیرد: نخست #دولت‌ها و #فعالان_کارگری تلاش می‌کنند تا شرایط کاری برای پرستاران و سایر کادرهای درمان تحمل‌پذیر کنند و دوم این که «#نظام_سلامت» جامعه را کارا و #توانمند نگاه دارند.
واقعیت این است که بدون در نظر گرفتن شرایط کاری پرستاران و تامین حقوق آنها، تامین «#حق_بهداشت و سلامت» شهروندان، به مثابه یکی از مصادیق اصلی «#حقوق_بشر»، میسر نخواهد بود.
در ایران هم، دست‌کم «بر روی کاغذ»، پرستاران به اعتبار این که شغلشان در فهرست «مشاغل سخت و زیان‌آور» قرار دارد؛ باید از دو مزیت یا حمایت مشخص قانونی برخوردار باشند. نخست این که برابر موازین قانونی، موعد بازنشستگی پرستاران کوتاه‌تر در نظر گرفته شده است؛ به این معنا که پرستاران با ۲۰ سال خدمت یا پرداخت ۲۰ سال «#حق_بیمه» باید بتوانند بازنشست شوند و دیگر این که در طول سال، پرستاران باید بتوانند از دو ماه #مرخصی_سالانه برخوردار باشند.
پنهان نمی‌توان کرد که هیچ یک از این دو امتیاز فوق، به طور نظام‌‌مند فراهم نشده است. به این معنا که کم‌تر پرستاری را می‌‌توان در ایران نشان داد که از دو ماه مرخصی سالانه برخورد باشد یا توانسته باشد بدون پی‌گیری‌های حقوقی-اداری زمان‌بر و طاقت‌فرسا، با پرداخت ۲۰ سال حق بیمه، بازنشست شده باشد.
@pareestar
در ایران هم مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان، «#پرستاری» در شمار «#مشاغل_سخت و زیان‌آور»
به حساب می‌آید. مشاغلی که بنا به ماهیت یا شرایط ويژه کاری، به اشکال مختلف «سلامت جسمی و روانی» فرد را به خطر می‌اندازند و با «#فرسودگی_شغلی» #نیروی_کار هم‌راه است.
شیفت‌های کاری طولانی، بی‌خوابی‌های مکرر، ساعت‌های نامنظمِ استراحت، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، مسمومیت‌‌ها یا آلوده‌گی‌های مختلف بیولوژیکی (ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها و…) نگرانی از انتقال #بیماری به نزدیکان و اعضای خانواده، (به ویژه در میانه بیماری‌های همه‌گیر) شرایط کاری پُراسترس، مواجهه مستقیم با #مرگ و درد و رنج #بیماران، پرخاشگری‌‌های بیمار یا هم‌راهان و…
شرایط دشوار کاری پرستاران موجب شده است که در کشورهای مختلف جهان «تسهیلاتِ حمایتی» مشخصی پرستاران و سایر کادرهای درمان در نظر گرفته شود. در نظر گرفتن این #تسهیلات یا امتیازهای دولتی، معمولا با دو هدف صورت می‌گیرد: نخست #دولت‌ها و #فعالان_کارگری تلاش می‌کنند تا شرایط کاری برای پرستاران و سایر کادرهای درمان تحمل‌پذیر کنند و دوم این که «#نظام_سلامت» جامعه را کارا و #توانمند نگاه دارند.
واقعیت این است که بدون در نظر گرفتن شرایط کاری پرستاران و تامین حقوق آنها، تامین «#حق_بهداشت و سلامت» شهروندان، به مثابه یکی از مصادیق اصلی «#حقوق_بشر»، میسر نخواهد بود.
در ایران هم، دست‌کم «بر روی کاغذ»، پرستاران به اعتبار این که شغلشان در فهرست «مشاغل سخت و زیان‌آور» قرار دارد؛ باید از دو مزیت یا حمایت مشخص قانونی برخوردار باشند. نخست این که برابر موازین قانونی، موعد بازنشستگی پرستاران کوتاه‌تر در نظر گرفته شده است؛ به این معنا که پرستاران با ۲۰ سال خدمت یا پرداخت ۲۰ سال «#حق_بیمه» باید بتوانند بازنشست شوند و دیگر این که در طول سال، پرستاران باید بتوانند از دو ماه #مرخصی_سالانه برخوردار باشند.
پنهان نمی‌توان کرد که هیچ یک از این دو امتیاز فوق، به طور نظام‌‌مند فراهم نشده است. به این معنا که کم‌تر پرستاری را می‌‌توان در ایران نشان داد که از دو ماه مرخصی سالانه برخورد باشد یا توانسته باشد بدون پی‌گیری‌های حقوقی-اداری زمان‌بر و طاقت‌فرسا، با پرداخت ۲۰ سال حق بیمه، بازنشست شده باشد.
@pareestar
پریستار
Photo
آیا زمان کنار گذاشتن کلیشه‌های جنسیتی فرا نرسیده است؟
🟣 #پرستاری همیشه به‌عنوان حرفه‌ای کاملا «زنانه» در نظر گرفته شده است. حتی خود کلمه #پرستار از کلمه لاتین «Nutrire» به معنای شیر دادن و غذا دادن به فرزند دیگری گرفته شده است. با اینکه به لحاظ #تاریخی کاملا مشخص نیست اما گفته می‌شود اولین ورود مردان به این حرفه به دویست و پنجاه سال پیش از تولد مسیح بازمی‌گردد. زمانی که تعدادی از مردان هندی اولین #مدرسه_پرستاری را افتتاح کردند. در ایران اولین ورود مردان به حرفه پرستاری به سال ۱۳۱۹ شمسی و دانشگاه ارومیه بازمی‌گردد. از آن زمان تا امروز ورود مردان به این حرفه به تعداد بسیار کمی ادامه داشته است. این روند در خصوص اکثر کشورهای جهان صادق است و مردان همچنان درصد کمی از نیروی کار پرستاری در جهان را تشکیل می‌دهند.
🟣 تنها یک درصد از #نیروی_کار پرستاری در چین مرد هستند. مردان پرستاری که در این کشور اغلب مورد تمسخر و آزار و اذیت قرار می‌گیرند. این نگاه در خصوص بسیاری از کشورهای دیگر نیز صادق است. در انگلیس ۱۱ درصد از #پرستاران_مرد هستند. این رقم در خصوص اسپانیا که یکی از کشورهایی است که بیشترین پرستار مرد در جهان را دارد ۱۷ درصد است.
🟣 #رسانه ها در بازتولید این نگاه‌های کلیشه‌ای نقش به سزایی دارند. به‌طور مثال در سریال آمریکایی «اسکرابز»، شاهد آن هستیم که شخصیت اصلی داستان از قرار گذاشتن با یک مرد خجالت می‌کشد چرا که شغل آن مرد پرستاری است!! نگاه‌های کلیشه‌ای که نشان می‌دهد چرا همچنان و علیرغم تمام آموزش‌ها مردان تمایل کمتری به حضور در #مشاغل پرستاری دارند. در آمریکا و بر اساس تحقیق انجام شده ۷۰ درصد مردان پرستار بزرگترین چالش خود در حرفه پرستاری را نگاه‌های کلیشه‌ای به مردان در این حرفه عنوان کرده‌اند.
🟣 زمان آن رسیده است که رسانه‌ها این نگاه‌های کلیشه‌ای و منسوخ را کنار بگذارند و موقعیت را این‌گونه تفسیر کنند هنگامیکه مردان به پرستاری روی می‌آورند، آنها مردان پرستار نیستند، بلکه فقط پرستار هستند بدون هیچگونه پسوند و پیشوندی!!!
#کلیشه‌های_جنسیتی
@pareestar
🟣 #پرستاری همیشه به‌عنوان حرفه‌ای کاملا «زنانه» در نظر گرفته شده است. حتی خود کلمه #پرستار از کلمه لاتین «Nutrire» به معنای شیر دادن و غذا دادن به فرزند دیگری گرفته شده است. با اینکه به لحاظ #تاریخی کاملا مشخص نیست اما گفته می‌شود اولین ورود مردان به این حرفه به دویست و پنجاه سال پیش از تولد مسیح بازمی‌گردد. زمانی که تعدادی از مردان هندی اولین #مدرسه_پرستاری را افتتاح کردند. در ایران اولین ورود مردان به حرفه پرستاری به سال ۱۳۱۹ شمسی و دانشگاه ارومیه بازمی‌گردد. از آن زمان تا امروز ورود مردان به این حرفه به تعداد بسیار کمی ادامه داشته است. این روند در خصوص اکثر کشورهای جهان صادق است و مردان همچنان درصد کمی از نیروی کار پرستاری در جهان را تشکیل می‌دهند.
🟣 تنها یک درصد از #نیروی_کار پرستاری در چین مرد هستند. مردان پرستاری که در این کشور اغلب مورد تمسخر و آزار و اذیت قرار می‌گیرند. این نگاه در خصوص بسیاری از کشورهای دیگر نیز صادق است. در انگلیس ۱۱ درصد از #پرستاران_مرد هستند. این رقم در خصوص اسپانیا که یکی از کشورهایی است که بیشترین پرستار مرد در جهان را دارد ۱۷ درصد است.
🟣 #رسانه ها در بازتولید این نگاه‌های کلیشه‌ای نقش به سزایی دارند. به‌طور مثال در سریال آمریکایی «اسکرابز»، شاهد آن هستیم که شخصیت اصلی داستان از قرار گذاشتن با یک مرد خجالت می‌کشد چرا که شغل آن مرد پرستاری است!! نگاه‌های کلیشه‌ای که نشان می‌دهد چرا همچنان و علیرغم تمام آموزش‌ها مردان تمایل کمتری به حضور در #مشاغل پرستاری دارند. در آمریکا و بر اساس تحقیق انجام شده ۷۰ درصد مردان پرستار بزرگترین چالش خود در حرفه پرستاری را نگاه‌های کلیشه‌ای به مردان در این حرفه عنوان کرده‌اند.
🟣 زمان آن رسیده است که رسانه‌ها این نگاه‌های کلیشه‌ای و منسوخ را کنار بگذارند و موقعیت را این‌گونه تفسیر کنند هنگامیکه مردان به پرستاری روی می‌آورند، آنها مردان پرستار نیستند، بلکه فقط پرستار هستند بدون هیچگونه پسوند و پیشوندی!!!
#کلیشه‌های_جنسیتی
@pareestar
پریستار
Photo
گروگانگیری دستمزد؛ کار اجباری در دنیای مدرن
✍🏽 معین خزائلی
🔵 بردگانی در حال ساخت قصر برای ارباب خود، کشاورزانی در حال کار بر روی زمینِ خان، زندانیانی در حال کار در معدن، مهاجرانی در حال کار در کشتی و #کودک – #خدمتکارانی در حال کار در خانه بزرگان؛ این‌ها شاید رایج ترین تصاویری باشند که بلافاصله پس از شنیدن اصطلاح «#کار_اجباری» در ذهن همه نقش ببندد. تصاویری سنتی که اگرچه نه به طور کامل اما برخی از مصادیق آن در دنیای امروز دیگر وجود ندارند.
🔵 کاهش شدید و در مواردی محو کامل مصادیق رایج و کلیشه‌ای کار اجباری اما هرگز به معنی پایان یافتن کار اجباری و #رنج ناشی از آن در #دنیای_امروز نیست؛ بلکه صرفا مصادیق آن از آنچه که در گذشته بوده به روش‌های #مدرن تغییر پیدا کرده است. روش‌هایی که اگرچه به ظاهر الگوهای کار اجباری در آنها دیده نمی‌شود، اما در واقع همچنان همان تحمیل #کار به #کارگر بر خلاف میل و رضایت او در آن ساری و جاری است.
🔵 از همین روست که ممنوعیت کار اجباری و تلاش برای محو کامل آن همچنان یکی از استانداردها و اهداف اصلی #سازمان_بین‌المللی_کار محسوب می‌شود. این هدف که اولین بار با تعریف کار اجباری در مقاوله نامه ۲۹ سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۳۰ آغاز شد با اعلام ممنوعیت کامل آن در سال ۱۹۵۷ در مقاوله نامه ۱۰۵ ادامه پیدا کرد و امروز نیز در قالب یکی از استانداردها اصلی هشتگانه #حقوق_کار همچنان تا محو کامل کار اجباری دنبال می‌شود.
🔵 بر اساس تعریفی که سازمان بین‌المللی کار در مقاوله نامه ۲۹ از کار اجباری ارائه داده این مفهوم شامل هر کار یا خدمتی می‌شود که با تهدید به مجازات و بدون میل، اراده و رضایت کارگر به وی تحمیل گردد. این تعریف البته در مقاوله نامه ۱۰۵ شمول بیشتر و مصادیق روشن‌تری یافت و به صراحت تحمیل هر نوع کار اجباری به عنوان تحمیل #آموزش اجباری #سیاسی یا #ایدئولوژیک، تنبیه برای داشتن عقیده سیاسی یا ایدئولوژیک، بسیج #کارگران برای #توسعه و پیشرفت، تنبیه و مجازات به دلیل شرکت در #اعتصابات و به صورت اعمال #تبعیضات_نژادی، #ملی و #مذهبی ممنوع اعلام شد.
🔵 یکی از مصادیق امروزی کار اجباری اما آن چیزی است که از آن به عنوان گروگان گرفتن #دستمزد یاد می‌شود. به این معنی که #کارفرما/صاحب کار به دلایل متفاوت از جمله استناد به عدم توانایی مالی یا به دلیل مجازات و یا با هدف مرعوب کردن و مطیع ساختن نیروی کار، پرداخت دستمزد وی را منوط به ادامه کار توسط او کند. در این روش به عنوان نمونه دستمزد نیروی کار در زمان مقرر پرداخت نشده و این عدم پرداخت ممکن است تا چندین ماه نیز ادامه یافته و کارفرما/صاحب کار در پاسخ به اعتراض نیروی کار او را تهدید می‌کند که برای دریافت دستمزدش نیز که شده مطیع باشد و به کار ادامه دهد؛ چرا که در غیر این صورت دستمزدی در کار نخواهد بود.
🔵 امروزه این روش کار اجباری رایج‌ترین شیوه تحمیل کار به نیروی کار بوده و در برخی کشورها از جمله ایران از کارگران صنعتی تا معلمان و پرستاران را درگیر خود کرده است. این در حالی است که از اولین تلاش‌ها برای محو کار اجباری بیش از ۹۰ سال می‌گذرد ولی برخی جوامع به جای تلاش برای محو آن، مصادیق آن را تغییر داده و در باطن همچنان در حال #بهره‌کشی از #نیروی_کار هستند؛ چه کارگر ساده کارخانه‌ای در نقطه‌ای دور افتاده و یا پرستاری در بیمارستانی در مرکز #تهران.
#حقوق_کار
#حقوق_کاری_پرستاران
#حقوق_پرستاران
#کار_عادلانه
#دستمزد_عادلانه
#مطالبه_کنیم
@pareestar
✍🏽 معین خزائلی
🔵 بردگانی در حال ساخت قصر برای ارباب خود، کشاورزانی در حال کار بر روی زمینِ خان، زندانیانی در حال کار در معدن، مهاجرانی در حال کار در کشتی و #کودک – #خدمتکارانی در حال کار در خانه بزرگان؛ این‌ها شاید رایج ترین تصاویری باشند که بلافاصله پس از شنیدن اصطلاح «#کار_اجباری» در ذهن همه نقش ببندد. تصاویری سنتی که اگرچه نه به طور کامل اما برخی از مصادیق آن در دنیای امروز دیگر وجود ندارند.
🔵 کاهش شدید و در مواردی محو کامل مصادیق رایج و کلیشه‌ای کار اجباری اما هرگز به معنی پایان یافتن کار اجباری و #رنج ناشی از آن در #دنیای_امروز نیست؛ بلکه صرفا مصادیق آن از آنچه که در گذشته بوده به روش‌های #مدرن تغییر پیدا کرده است. روش‌هایی که اگرچه به ظاهر الگوهای کار اجباری در آنها دیده نمی‌شود، اما در واقع همچنان همان تحمیل #کار به #کارگر بر خلاف میل و رضایت او در آن ساری و جاری است.
🔵 از همین روست که ممنوعیت کار اجباری و تلاش برای محو کامل آن همچنان یکی از استانداردها و اهداف اصلی #سازمان_بین‌المللی_کار محسوب می‌شود. این هدف که اولین بار با تعریف کار اجباری در مقاوله نامه ۲۹ سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۳۰ آغاز شد با اعلام ممنوعیت کامل آن در سال ۱۹۵۷ در مقاوله نامه ۱۰۵ ادامه پیدا کرد و امروز نیز در قالب یکی از استانداردها اصلی هشتگانه #حقوق_کار همچنان تا محو کامل کار اجباری دنبال می‌شود.
🔵 بر اساس تعریفی که سازمان بین‌المللی کار در مقاوله نامه ۲۹ از کار اجباری ارائه داده این مفهوم شامل هر کار یا خدمتی می‌شود که با تهدید به مجازات و بدون میل، اراده و رضایت کارگر به وی تحمیل گردد. این تعریف البته در مقاوله نامه ۱۰۵ شمول بیشتر و مصادیق روشن‌تری یافت و به صراحت تحمیل هر نوع کار اجباری به عنوان تحمیل #آموزش اجباری #سیاسی یا #ایدئولوژیک، تنبیه برای داشتن عقیده سیاسی یا ایدئولوژیک، بسیج #کارگران برای #توسعه و پیشرفت، تنبیه و مجازات به دلیل شرکت در #اعتصابات و به صورت اعمال #تبعیضات_نژادی، #ملی و #مذهبی ممنوع اعلام شد.
🔵 یکی از مصادیق امروزی کار اجباری اما آن چیزی است که از آن به عنوان گروگان گرفتن #دستمزد یاد می‌شود. به این معنی که #کارفرما/صاحب کار به دلایل متفاوت از جمله استناد به عدم توانایی مالی یا به دلیل مجازات و یا با هدف مرعوب کردن و مطیع ساختن نیروی کار، پرداخت دستمزد وی را منوط به ادامه کار توسط او کند. در این روش به عنوان نمونه دستمزد نیروی کار در زمان مقرر پرداخت نشده و این عدم پرداخت ممکن است تا چندین ماه نیز ادامه یافته و کارفرما/صاحب کار در پاسخ به اعتراض نیروی کار او را تهدید می‌کند که برای دریافت دستمزدش نیز که شده مطیع باشد و به کار ادامه دهد؛ چرا که در غیر این صورت دستمزدی در کار نخواهد بود.
🔵 امروزه این روش کار اجباری رایج‌ترین شیوه تحمیل کار به نیروی کار بوده و در برخی کشورها از جمله ایران از کارگران صنعتی تا معلمان و پرستاران را درگیر خود کرده است. این در حالی است که از اولین تلاش‌ها برای محو کار اجباری بیش از ۹۰ سال می‌گذرد ولی برخی جوامع به جای تلاش برای محو آن، مصادیق آن را تغییر داده و در باطن همچنان در حال #بهره‌کشی از #نیروی_کار هستند؛ چه کارگر ساده کارخانه‌ای در نقطه‌ای دور افتاده و یا پرستاری در بیمارستانی در مرکز #تهران.
#حقوق_کار
#حقوق_کاری_پرستاران
#حقوق_پرستاران
#کار_عادلانه
#دستمزد_عادلانه
#مطالبه_کنیم
@pareestar
پریستار
Photo
فرسودگی شغلی آسیبی جدی برای پرستاران
«فرسودگی شغلی» یا «burnout»، نوع خاصی از خستگی فیزیکی یا روانی مرتبط با کار است که شامل احساس عدم موفقیت و از دست دادن هویت شخصی فرد می‌شود. ساعات کاری زیاد، تعداد بالای مسئولیت‌های محول شده به فرد، محیط کاری نامطلوب، عدم دریافت دستمزد کافی از جمله عوامل بیرونی است که موجب بروز #فرسودگی_شغلی در فرد می‌شود.
در دهه‌های اخیر فرسودگی شغلی تبدیل به یکی از مباحث جدی در مدیریت رفتار سازمانی شده است. فرسودگی شغلی براثر استرس‌های مداوم بروز پیدا می‌کند و در حرفه‌هایی نظیر پرستاری که #پرستاران به طور روزانه در معرض انواع عوامل استرس زا هستند بسیار بیشتر دیده می‌شود. پرستاران تقریبا هرروز با رنج و درد بیماران، مرگ آنها و غم و اندوه بازماندگان بیمار فوت شده رو به رو هستند.
شیفت کاری پرستاران و چرخشی بودن این شیفت‌ها که زندگی روزمره پرستاران را از باقی افراد جامعه مجزا می‌سازد، از دیگر عواملی است که فشار مضاعفی را بر جسم و روح و روان پرستاران وارد می‌سازد.
تحقیقات انجام گرفته به منظور مقایسه فرسودگی شغلی در بین حرفه‌های مختلف گروه پزشکی نظیر #پرستاری و #بهیاری، #پزشکی، #داروسازی و.. نشان می‌دهد پرستاران و بهیاران به لحاظ روانی بسیار بیشتر از سایر گروه‌ها در معرض آسیب‌های جدی قرار می‌گیرند. آسیب‌های روانی‌ای که خود را به شکل «فرسودگی شغلی» نشان می‌دهند.
در سال‌های اخیر باتوجه به کمبود #نیروی_کار در حوزه سلامت و بهداشت، پرستاران و بهیاران در ایران با فشارهای مضاعفی رو به رو شده‌اند.
بسیاری از پرستاران و بهیاران به دلیل ساعات کاری طولانی، اضافه کاری‌های اجباری و دستمزد اندک دچار فرسودگی شغلی شده‌اند. پرستاران و بهیارانی که به دلیل فشارهای روانی سنگین از کار خود استعفا داده‌اند یا به کارهای دیگری روی آورده‌اند.
فرسودگی شغلی در میان پرستاران پیامدهای گوناگونی را به دنبال دارد: افزایش غیبت از کار، کاهش بازده کاری، کاهش خدمات ارائه شده به بیماران، ترک شغل یا جایه جایی مداوم از جمله این پیامدها است. فرسودگی شغلی این روزها به معضلی جدی در حوزه سلامت و بهداشت ایران تبدیل شده است. آسیبی که متاسفانه از سوی مسئولین مربوطه نادیده گرفته می‌شود.
@pareestar
«فرسودگی شغلی» یا «burnout»، نوع خاصی از خستگی فیزیکی یا روانی مرتبط با کار است که شامل احساس عدم موفقیت و از دست دادن هویت شخصی فرد می‌شود. ساعات کاری زیاد، تعداد بالای مسئولیت‌های محول شده به فرد، محیط کاری نامطلوب، عدم دریافت دستمزد کافی از جمله عوامل بیرونی است که موجب بروز #فرسودگی_شغلی در فرد می‌شود.
در دهه‌های اخیر فرسودگی شغلی تبدیل به یکی از مباحث جدی در مدیریت رفتار سازمانی شده است. فرسودگی شغلی براثر استرس‌های مداوم بروز پیدا می‌کند و در حرفه‌هایی نظیر پرستاری که #پرستاران به طور روزانه در معرض انواع عوامل استرس زا هستند بسیار بیشتر دیده می‌شود. پرستاران تقریبا هرروز با رنج و درد بیماران، مرگ آنها و غم و اندوه بازماندگان بیمار فوت شده رو به رو هستند.
شیفت کاری پرستاران و چرخشی بودن این شیفت‌ها که زندگی روزمره پرستاران را از باقی افراد جامعه مجزا می‌سازد، از دیگر عواملی است که فشار مضاعفی را بر جسم و روح و روان پرستاران وارد می‌سازد.
تحقیقات انجام گرفته به منظور مقایسه فرسودگی شغلی در بین حرفه‌های مختلف گروه پزشکی نظیر #پرستاری و #بهیاری، #پزشکی، #داروسازی و.. نشان می‌دهد پرستاران و بهیاران به لحاظ روانی بسیار بیشتر از سایر گروه‌ها در معرض آسیب‌های جدی قرار می‌گیرند. آسیب‌های روانی‌ای که خود را به شکل «فرسودگی شغلی» نشان می‌دهند.
در سال‌های اخیر باتوجه به کمبود #نیروی_کار در حوزه سلامت و بهداشت، پرستاران و بهیاران در ایران با فشارهای مضاعفی رو به رو شده‌اند.
بسیاری از پرستاران و بهیاران به دلیل ساعات کاری طولانی، اضافه کاری‌های اجباری و دستمزد اندک دچار فرسودگی شغلی شده‌اند. پرستاران و بهیارانی که به دلیل فشارهای روانی سنگین از کار خود استعفا داده‌اند یا به کارهای دیگری روی آورده‌اند.
فرسودگی شغلی در میان پرستاران پیامدهای گوناگونی را به دنبال دارد: افزایش غیبت از کار، کاهش بازده کاری، کاهش خدمات ارائه شده به بیماران، ترک شغل یا جایه جایی مداوم از جمله این پیامدها است. فرسودگی شغلی این روزها به معضلی جدی در حوزه سلامت و بهداشت ایران تبدیل شده است. آسیبی که متاسفانه از سوی مسئولین مربوطه نادیده گرفته می‌شود.
@pareestar