دکتر حامد واحدی اردکانی

#فروید
#روانکاوی
#خودآگاه و #ناخودآگاه

درنظریه روانکاوی فروید ذهن خودآگاه وناخودآگاه را به کوه یخی تشبیه کرده اند وبا توجه به این استعاره نوک کوه را به قسمت هوشیار وقسمتهایی را که در زیر سطح آب پنهان است را ناخوداگاه وناهوشیار می دانند.

گاهی اوقات اتفاق افتاده است که مطلبی را به صورت ناخودآگاه بیان می کنیم و موضوعی را بدون هیچ قصدی فاش می کنیم با توجه به نظریه روانکاوی به این مطلب ، لغزش فرویدی گفته می شود که زیر بنای افکار ویا احساسات ناخودآگاه ما می باشند که یک دفعه به صورت خطاهای کلامی خودشان را نشان می دهند.

شاید این اشتباهات کلامی از نظر ما خیلی ساده به نظر آیند اما دیدگاه روانکاوی بر آن است که نیروهای درونی در خارج از آگاهی ما ،رفتارهایمان را هدایت می کنند.

بنیانگذار نظریه روانکاوی ، زیگموند فروید بوده است که این نظریه تاثیر عمیقی بر تعدادی از رشته ها از جمله: روانشناسی ،جامعه شناسی ،انسان شناسی ، ادبیات وهنر گذاشته است.

اصطلاح روانکاوی برای اشاره به بسیاری از جنبه های کار و تحقیق فروید، از جمله درمان فرویدی و روش تحقیق او استفاده میشد.

زمانی که فروید تصمیم گرفت بر توسعه شخصیت بپردازد به شدت بر مشاهدات و مطالعات خود ، در مورد بیمارانش متکی بود.

قبل از اینکه ما به دنبال درک نظریه شخصیت فروید باشیم، ابتدا باید چگونگی سازماندهی ذهن را درک کنیم.

به گفته فروید، ذهن را می توان به دو بخش عمده تقسیم کرد:

قسمتی از ذهن ،که ما در مورد مسائل مختلف فکر می کنیم وصحبت می کنیم در قسمت خودآگاه ما قرار دارد وبخش دیگر که شامل حافظه می شود، همیشه در بخش آگاهی ما نیستند اما به آسانی می توانند به قسمت آگاهی ما آورده شوند.

محتویات ذهن ناهوشیار(ناخودآگاه) مخزن احساسات ، افکار، خواستارو یا خاطراتی هستند که خارج از اگاهی هوشیار ما می باشند در واقع بعضی چیزهایی که ما دوست نداریم مانند احساس درد، ناراحتی ، اضطراب وتعارض به صورت ناخود آگاه به بخش فرستاده می شود وغافل از تاثیرات ناخودآگاه آنها بر رفتار خود هستیم.

@healthpsychology_conselling

245 views12:49