🔥چهارشنبه‌سوری، جشن ملی
‏✅اگر #چهارشنبه‌سوری بعنوان یک جشن ملی و شاد پذیرفته می‌شد و برایش توسط شهرداری‌ها تدبیر می‌شد، اکنون شاهد این «میدان جنگ» بودیم؟
✅مشکل از درک درست از مفهوم شادی است و البته درک نادرست از اینکه برخی مسائل را نمی‌توان بخشنامه‌ای و با فرمان، در میان مردم نهادینه کرد یا از آنها ستاند!
✅شهرداری‌ها می‌توانستند در آستانه نوروز با برپایی اماکنی امن، محملی شاد و سرگرم‌کننده که اتفاقاً موجب «همبستگی اجتماعی» نیز شود، ایجاد کنند و از این همه خسارت و ناامنی جلوگیری کنند.
✅افسوس که زمانی مقابله با این ماجرا و امروز بی‌تفاوتی به آن، یک فرصت خوب برای «شادی ملی» را تبدیل به یک تهدید بد برای «خسارت ملی» کرده است.
✍️حسين نقاشی
#مطالبه_شادى
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔥 #چهارشنبه‌سوری در تبریز
گرم، باصفا و به دور از صداهای مهیب.
آفرین به این جوانان بافرهنگ، شاداب و البته هنرمند!

در «جریان» باشید.
@Jaryaann

#چهارشنبه‌سوری بر فراز #تهران
از #توئيتر «سعید نجفی»
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔹نکته جالب در مورد تیم روسیه در #جام_جهانی حضور ایرانی‌تباران در آن است. سرمربی و دو تن از بازیکنان، اوستیایی‌اند و یک آذربایجانی هم بینشان هست. البته یک قوم و خویش تاتار هم بینشان داریم.

از #توئيتر #مهرداد_فرهمند
#ریشه‌های_مشترک #ایران_فرهنگی

🔸اوستی‌ها از بازماندگان اقوام آريايی «سكا»اند كه در اساطير ايرانی و شرقی از آنها به تورانيان نام می‌برند. آنها دارای يکی از قديمی‌ترين شاخه‌های زبان‌های موجود ايرانی، و لهجه آنان مانند کردهای ايرانی است. آداب و رسوم آنها بازمانده‌ای از آداب ايرانيان باستان مانند #نوروز، #چهارشنبه‌سوری و جشن‌های گوناگون است. اکثر رفتارهای اجتماعی آنان از نظر جامعه‌شناسی قابل مقايسه با رفتار ايرانيان است. بيشتر مردم اوستيا مسيحی و گروه قابل ملاحظه‌ای از آنان مسلمان‌اند.

🔸اوستستان منطقه‌ای در دو طرف رشته‌کوه قفقاز است. مردم اوستیا خود را «ایرُن» و سرزمین خویش را «ایرستون» می‌نامند. بخش شمالی این منطقه اوستیای شمالی در محدودهٔ روسیه قرار دارد. اما بخش جنوبی آن، به یک کشور خودخوانده‌ به نام جمهوری اوستیای جنوبی تبدیل شده‌ که تحت حمایت نظامی روسیه قرار دارد. بیشتر کشورهای جهان، اوستیای جنوبی را بعنوان بخشی از سرزمین‌های گرجستان می‌شناسند.

در «جریان» باشید.
@Jaryaann

❌ #امیر_هاشمی_مقدم پژوهشگر فرهنگ، چندی پیش طی یادداشتی در کانال مقدمه به نکته جالب و مهمی اشاره کرده بود:
«چند سالی است که ... مجریان صدا و سیما پافشاری عجیبی دارند برای به کار نبردن نام برخی از جشن‌های ملی و ایرانی؛ و به جای آن، از نام‌های نامأنوس و ناآشنای دیگری که خود ابداع کرده‌اند، استفاده می‌کنند. خودداری از به کار بردن نام «سیزده به در» و به جای آن به کار بردن اصطلاح «روز طبیعت»، همچون خودداری از به کار بردن نام «چهارشنبه‌سوری» و به جای آن به کار بردن اصطلاح «چهارشنبه آخر سال» از مهمترین نمونه‌های آن است. این در حالی است که در این چند سال، هیچ یک از این نام‌ها در میان مردم کمترین کاربردی نیافته و همچنان نام‌های قدیمی و درست آن به کار گرفته می‌شود. برای نمونه هرگز شما نمی‌توانید ایرانی‌ای را پیدا کنید که از شما بپرسد: «روز طبیعت کجا می‌روی؟»؛ یا هیچ کودکی را نمی‌توانید بیابید که به دوستانش بگوید: «برای چهارشنبه آخر سال از کجا ترقه پیدا کنیم؟».

او در پایان متن به درستی هشدار داده است که سیاست کمرنگ کردن سنت‌های ایرانی و خدشه وارد کردن به ارزش‌های ملی و میراث فرهنگی کشور، چه نتایج سوئی خواهد داشت.

🔺در مورد جشن شب #یلدا و #چله نیز دیده‌ایم که گاهی در صدا و سیما از تعبیر «جشن بلندترین شب سال» استفاده می‌شود. این رویکرد نوعی ستیز با تاریخ و پیشینه این جشن‌ها و آیین‌هاست و اثری جز گسست فرهنگی و تخریب پایه‌های هویتی مردم نخواهد داشت. در بسیاری از مواقع ستیز با بعضی امور از ستیز با نام آن‌ها آغاز شده یا پشت آن پنهان شده است.

البته واقعیت این است که این تعابیر جعلی، در گفتار روزمره جایگزین نام اصلی این مناسبت‌ها نشده است. اما بر اثر تکرار در این سال‌ها، گاهی شاهدیم که در نوشتار از این ترکیب‌های ابداعی استفاده می‌شود؛ گاه حتی با نیت سازنده، مثلاً برای ذکر اهمیت مراقبت از طبیعت، «سیزده به در» روز طبیعت نامیده می‌شود. این فرایند در طولانی‌مدت ممکن است باعث کم‌رنگ شدن نا‌م اصلی این آیین‌ها و قطع ارتباط با ریشه‌های فرهنگی یا دست کم نوعی تشتت در نام‌های آیینی شود.

❗️توجه همه ما به این نکته و استفاده از نام‌های اصیل و تاریخی می‌تواند نوعی #مراقبت_از_فرهنگ و #میراث_فرهنگی #ایران باشد.

🌀 اگر شما هم با دغدغه این متن همدل‌اید آن‌را برای دیگران ارسال کنید.
#چهارشنبه‌سوری #سیزده‌به‌در
#پاس_فرهنگ #جشن_ایرانی #زبان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔥 چهارشنبه‌سوری را به شما شادباش می‌گوییم.
زندگی‌تان پر از روشنایی و گرمی!
🎶 #چهارشنبه‌سوری
با صدای ناصر مسعودی و بانو هما
#موسیقی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

❌ امیر هاشمی‌مقدم، پٰژوهشگر فرهنگ، چندی پیش طی یادداشتی در کانال مقدمه به نکته جالب و مهمی اشاره کرده بود:
«چند سالی است که ... مجریان صدا و سیما پافشاری عجیبی دارند برای به کار نبردن نام برخی از جشن‌های ملی و ایرانی؛ و به جای آن، از نام‌های نامأنوس و ناآشنای دیگری که خود ابداع کرده‌اند، استفاده می‌کنند. خودداری از به کار بردن نام «سیزده به در» و به جای آن به کار بردن اصطلاح «روز طبیعت»، همچون خودداری از به کار بردن نام «چهارشنبه‌سوری» و به جای آن به کار بردن اصطلاح «چهارشنبه آخر سال» از مهمترین نمونه‌های آن است. این در حالی است که در این چند سال، هیچ یک از این نام‌ها در میان مردم کمترین کاربردی نیافته و همچنان نام‌های قدیمی و درست آن به کار گرفته می‌شود. برای نمونه هرگز شما نمی‌توانید ایرانی‌ای را پیدا کنید که از شما بپرسد: «روز طبیعت کجا می‌روی؟»؛ یا هیچ کودکی را نمی‌توانید بیابید که به دوستانش بگوید: «برای چهارشنبه آخر سال از کجا ترقه پیدا کنیم؟».

او در پایان متن به درستی هشدار داده است که سیاست کمرنگ کردن سنت‌های ایرانی و خدشه وارد کردن به ارزش‌های ملی و میراث فرهنگی کشور، چه نتایج سوئی خواهد داشت.

🔺در مورد جشن شب #یلدا و #چله نیز دیده‌ایم که گاهی در صدا و سیما از تعبیر «جشن بلندترین شب سال» استفاده می‌شود. این رویکرد نوعی ستیز با تاریخ و پیشینه این جشن‌ها و آیین‌هاست و اثری جز گسست فرهنگی و تخریب پایه‌های هویتی مردم نخواهد داشت. در بسیاری از مواقع ستیز با بعضی امور از ستیز با نام آن‌ها آغاز شده یا پشت آن پنهان شده است.

البته واقعیت این است که این تعابیر جعلی، در گفتار روزمره جایگزین نام اصلی این مناسبت‌ها نشده است. اما بر اثر تکرار در این سال‌ها، گاهی شاهدیم که در نوشتار از این ترکیب‌های ابداعی استفاده می‌شود؛ گاه حتی با نیت سازنده، مثلاً برای ذکر اهمیت مراقبت از طبیعت، «سیزده به در» روز طبیعت نامیده می‌شود. این فرایند در طولانی‌مدت ممکن است باعث کم‌رنگ شدن نا‌م اصلی این آیین‌ها و قطع ارتباط با ریشه‌های فرهنگی یا دست کم نوعی تشتت در نام‌های آیینی شود.

❗️توجه همه ما به این نکته و استفاده از نام‌های اصیل و تاریخی می‌تواند نوعی #مراقبت_از_فرهنگ و #میراث_فرهنگی #ایران باشد.

🌀 اگر شما هم با دغدغه این متن همدل‌اید آن‌را برای دیگران ارسال کنید.
#چهارشنبه‌سوری #جشن_ایرانی #زبان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔥 ثمین #باغچه‌بان چهارشنبه‌سوری سال ۱۳۸۶ درگذشت. انگار که به آرزویش رسید چون عاشق #چهارشنبه‌سوری بود. حالا امروز (مصادف با چهارشنبه‌سوری) به همت خانواده، وب‌گاه «خانه‌ باغچه‌بان» آغاز به کار کرد. قرار است تمام آثار صوتی و مکتوب مربوط به این خانواده در این وب‌گاه به‌طور رایگان قابل استفاده باشد.
از جمله محتواهایی که تا اینجا در آن آمده:
مستندی که در دهه پنجاه کیومرث پوراحمد درباره‌ی جبار ساخته، کتاب‌های جبار باغچه‌بان، قطعه‌ی منتشر نشده «درخت سرو بودم» با تک‌خوانی اِولین باغچه‌بان که واقعاً فوق‌العاده است.

⬅️ دسترسی به «خانه‌ باغچه‌بان» ➡️

در معرفی این وب‌گاه آمده است:
«خانه باغچه‌بان، با نظارت و مدیریت خانواده‌ی باغچه‌بان، جایی‌ست برای جمع‌آوری آثار و انتشار اخبار مربوط به ثمین و اِولین باغچه‌بان به صورت منسجم، موثق و البته غیرانتفاعی. همچنین امیدواریم در آینده‌ی نزدیک با مشارکت در پروژه‌های آموزشی و پژوهشی موسیقایی در جهت تحقق آرزوها و اهداف ثمین و اولین باغچه‌بان حرکت کنیم.»

🔗 منبع: امیری بهاری، روزنامه‌نگار و پژوهشگر موسیقی
#موسیقی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⚡️ درسی از یک راننده تاکسی ⚡️

ویدئوی این راننده تاکسی در جشن #چهارشنبه‌سوری امسال یکی از محله‌های تهران، با استقبال کاربران رسانه‌های اجتماعی مواجه شده است.
در شرایطی که می‌دانیم این سال‌ها فشارها و مشکلات گوناگون چقدر طاقت افراد را کم کرده، این راننده که قاعدتاً در پایان روز کاری خود خسته و کلافه‌ است، به جمعیتی در حال رقص و شادی در خیابان برمی‌خورد که راه او را بسته است. او می‌توانست مانند بسیاری موارد که دیده‌ایم دست خود را روی بوق بگذارد یا سر خود را از پنجره بیرون بیاورد و به افراد معترض شود که: چرا خیابان را بند آوردید و مگر وسط خیابان جای ازدحام و رقص است. سپس به احتمال زیاد برخی به او اعتراض می‌کردند و چه بسا کار به درگیری می‌کشید و ... اما راننده با درک این‌که حضور مردم به واسط یک جشن ملی و همگانی است و مردم ایران این روزها بیش از همیشه به شادی و همدلی نیاز دارند، تصمیم دیگری می‌گیرد؛ او خود از ماشین پیاده می‌شود، به مردم می‌پیوندد و با استقبال و روی گشوده مردم مواجه می‌شود، برای لحظاتی همراه آن‌ها می‌رقصد و سپس به ماشین خود برمی‌گردد و مردم نیز راه را باز می‌کنند و او می‌رود.

این راننده قاعدتاً به سمینارهای مدیریت و موفقیت و کلاس‌های کنترل خشم و مانند آن نرفته اما به بهترین وجهی مهارت ذاتی خود در #حل_مسئله را نشان می‌دهد و هنگامی‌که در مسیرش با مانعی مواجه می‌شود به‌جای آن‌که از کوره در برود و کام خود را تلخ، و عیش مردم را منغص (ناگوار) سازد، تنها ۱ دقیقه در حرکت خود تأخیر می‌اندازد و البته در عوض می‌رقصد، شادی و همراهی می‌کند و حال خود را خوش، و حال حاضران را خوش‌تر می‌کند و در نهایت بدون هیچ درگیری‌ و تنشی به مسیر خود ادامه می‌دهد؛ در واقع او به‌جای آن‌که به مقابله با این پیشامد برود و ناراحتی یا دردسری بر ناراحتی‌ها و گرفتاری‌های پیشین خود بیافزاید، سبکبالانه از ماشین پیاده می‌شود و از این پیشامد به عنوان مُسکنی بر ناراحتی‌ها و گرفتارهای خود استفاده می‌کند. مصداق عالی: #تبدیل_تهدید_به_فرصت

جناب راننده هر کجا هستی، دم شما گرم و کار شما پر رونق باد!

🔻 چند نکته تکمیلی 🔻
۱. همه ما در مسیر کارها و برنامه‌های خود در زندگی گاهی با پیشامدی مواجه می‌شویم که چون پیش‌بینی نکرده‌ایم، نخستین برداشت ذهنی‌مان این است که آن‌را مانع بپنداریم و به مقابله با آن برویم. اما در برابر هر رخداد نامنتظره‌ای، به‌جای واکنش آنی، بهتر است ابتدا به دور از سوگیری و داوری‌های پیشین به آن نگریست. گاهی واقعاً آن پیشامد مانعی‌ است که باید به مصاف‌اش رفت و آن را از سر راه برداشت،گاهی یک پیشامد و مانع، موقعیتی برای اصلاح مسیر و گاه، فرصتی برای آموختن است و گاهی در واقع آن پیشامد اساساً «مانع» نیست، «سکویی» برای تغییر سطح و بالا آمدن است. ضمن آن‌که گاهی نیز در مواجهه با یک پیشامد یا مانع، تنها باید کمی با آن رقصید و بعد به راه خود ادامه داد.

۲. شهر و خیابان برای خودرو نیست. خیابان و شهر برای مردم است. البته قاعده این است که خیابان‌ برای عبور خودرو است و برای حفظ این قاعده و عدم اخلال در زندگی مردم بهتر است مسیر خیابان را بدون اعلام قبلی، به مدت طولانی و به طور کامل نبست. به طور کلی لازم است که در هر شهری فضاهای عمومی گوناگون و ویژه‌ای برای تجمع مردم و اجرای جشن‌ها و آیین‌ها در نظر گرفته شود. اما متأسفانه چون چنین فضاهایی برای نهادهای متولی شهر (شهرداری‌ها و ...) درآمدزا و سودآور نبوده در بسیاری از شهرهای بزرگ به ویژه تهران، این فضاها به نحوی از چنگ مردم و شهر درآمده و به فروش رفته و شهر پر شده از بزرگراه و پل و برج و مال(!) و تونل و این‌ها در حالی به عنوان نشانه‌های توسعه و سازندگی در شهر به مردم قالب شده که شهر بسیاری از ریه‌ها و تنفس‌گاه‌های خود و فضاهای مناسب برای آیین‌های جمعی را از دست داده است.

۳. ما با اِعمال محدودیت و تحمیل در موسیقی‌ مخالفیم. ذائقه و سلیقه مردم نه با نصیحت و توصیه تغییر می‌کند و نه با به‌کارگیری زور و ممنوعیت. اما کاش در این سال‌ها اولاً موسیقی‌های مناسب برای آیین‌هایی مانند چهارشنبه‌سوری و نوروز و ثانیاً موسیقی‌های شاد با اشعار بهتر و مناسب‌تری برای کودکان و نوجوانان تولید شود که در این مناسبت‌ها برای جشن و شادی مردم استفاده می‌شد. از قضا یکی از علل اقبال مردم به آهنگ‌های شاد اما با اشعار نامناسب برای سنین پایین، واکنش جامعه به همان سیاست‌های مبتنی بر اجبار و منع بوده است.

۴. به رفتار توأم با توجه و مراقبت دختر زردپوش دقت کنید وقتی به سوی هم‌وطن دارای معلولیت می‌آید تا با شادی او همراهی کند.

۵. شادی، آزادی و همزیستی مردم زیباست.

#آموختنی
#مشاهده #حالخوبی #ماایرانیها
🔗 منبع ویدئو
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

✨ چشمم از دیدن این ویدئو روشن شد. منم که دیده به دیدار دوست کردم باز. ... مادرم هرگز اجازه نداد من و برادرم به قاشق‌زنی برویم اما خوب یادم است پسرانی را که شب #چهارشنبه‌سوری چادر به‌ سر می‌کردند و در خانهٔ ما را می‌زدند و مادرم به ما میوه و شیرینی و پشتزیک (به قول شمایان نوعی «سوهان کنجدی» و ما ادریک ما بشتزیک) می‌داد که در کاسهٔ قاشق‌زنان بریزیم.

چقدر زنده کردن این رسم‌ها خوب است. چه دشمنی‌ها که با آیین چارشنبه‌سوری نشد. اما مردم آیین ملی خود را نگه داشتند. نه فقط شعلهٔ آتش دیرینه نمرد که رسوم اقماری آن هم دارد زنده می‌شود. خدا را شکر. تن و جان این جمع قاشق‌زن از بلا دور باد. این قافلهٔ بهار است. لشکر نوروز نامدار. با سماع و شادی و پایکوبی و «نوروز روز خرمی بی‌عدد بود». #نوروز همیشه مبارک بوده و همواره مبارک است برای ملت ایران. نوروز کهن با یک‌یک آداب و آیین‌هایش.

خدایا مکر دشمنان نوروز را در هر لباسی که هستند به خودشان برگردان. حیلت‌های کهن و نوآیین‌شان را بی‌اثر و بی‌اعتبار کن. دیو و دروج و خشکسالی را از ایران بتاران. آمین.

✍🏼 میلاد عظیمی
🔗 منبع
#مراقبت_از_فرهنگ
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

‍🔥چهارشنبه‌سوری در قم

هرساله ایرانیان در سراسر کشور با برافروختن آتش و پریدن از روی آن چهارشنبه‌سوری را جشن می‌گیرند و این آیین باستانی را که سده‌ها، بل هزاره‌ها حافظ و نگهبان آن بوده‌اند، گرامی می‌دارند. امسال برخی از باشگاه‌های ورزشی در شهر مقدس قم اقدام به برگزاری جشن چهارشنبه‌سوری نمودند که نگارنده در یکی از آن‌ها حضور داشت. ...

محل برگزاری مراسم یکی از باغ-رستوران‌های حومۀ شهر بود. اهالی قم، اعم از زن و مرد، ایرانی و افغانستانی، کودک و جوان و پیر، کُرد و تُرک و لُر، مذهبی و غیرمذهبی، محجبه و کم‌حجاب گردهم‌آمده بودند تا این آیین ایرانی را گرامی دارند. از مهمترین ویژگی جشن‌های ایرانی و جشن چهارشنبه‌سوری، اهمیت عنصر خانواده در آن است. از این رو اکثر اشخاص همراه با خانواده‌هایشان در جشن شرکت کرده بودند.

در محوطۀ سنگی باغ، هفت حلقه آتش به ترتیب در یک ردیف قرار گرفته بودند تا حضار آتش‌های هفت‌گانه را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارند. برخی به صورت تک‌نفره، برخی دونفره و برخی سه‌نفره همراه با همسر و فرزندشان از روی آتش می‌پریدند تا زردی خود به آتش دهند و سرخیِ آن ستانند. دو تن از متولیان مراسم که از مردمان اصیل شهر قم‌اند، لباس محلی قم را در طول مراسم بر تن داشتند.

از یک گروه موسیقی نیز دعوت شده بود تا به اجرای موسیقی بپردازد. از جمله نکات شایان توجه، تنوع موسیقی‌هایی بود که در طول مراسم نواخته شد. از موسیقی آذری، مازنی و کُردی گرفته تا موسیقی دهه چهل و پنجاه مانند آغاسی و داوود مقامی. موسیقی‌های جدید نیز راه خود را به مراسم باز کرده بود و آهنگ‌های خواننده‌هایی مانند ساسی نیز به اجرا درآمد. بالطبع همۀ موسیقی‌های نواخته شده مطابق با سلیقۀ همۀ اشخاص نبود اما مدارا و شکیبایی مردم بر هر تضاد و اختلافی فائق می‌آید. مردمان از هر سن و عقیده و جنسیتی همراه با موسیقی در کنارِ آتشِ افروخته شده به رقص و پای‌کوبی می‌پرداختند و گرمای حضورشان گرمای آتش را فزونی می‌بخشید.

در جشن امشب جمعیت قابل توجهی از مردم گرد آمده بودند ... به راستی در جامعه‌ای که از انواع شکاف‌های طبقاتی و اختلافات میان نسلی، رنج می‌برد جمع آمدن مردمی با دیدگاه‌ها و عقاید گوناگون و حتی متضاد، از هر سن و صنفی پدیده‌ای شگرف است. اهمیت این گردهمایی با این میزان از تنوع و تفاوت در همۀ شئون با در نظر گرفتن عاملِ آزادی، بیش از پیش مشخص می‌شود. هیچ یک از افراد حاضر در مراسم به زور و توصیۀ شخص یا سازمانی مجبور به حضور در مراسم نبود و حضار با اختیار و آزادی کامل به جشن آمده بودند و حتی برای آن مقداری، اگرچه اندک، هزینه پرداخت کرده بودند.

... هنگام فریضۀ نماز بی‌آنکه کسی یادآور شود خواننده و نوازنده اجرای‌شان را متوقف کردند و پس از ادای فریضه بار دیگر به اجرای برنامه ادامه دادند. با این حال بسیاری از اشخاص هنگامی‌که موسیقی نواخته می‌شد در حال گزاردن نماز بودند. نه نمازگزاران به بهانۀ نماز یا هر چیز دیگر مانع اجرای موسیقی می‌شدند و نه دیگران مانع ادای فریضه. اشخاص ... نه فشاری از جانب دیگران احساس می‌کردند و نه فشاری بر دیگران تحمیل. در انتهای مراسم و در مسیر بازگشت، با وجود جمعیت زیاد، همۀ افراد خرسند و شاد بودند و از مجریان و عوامل برگزاری مراسم که از قمی‌های اصیل و به لحاظ خانوادگی متولیان «هیئت چهل‌اختران» قم‌اند، بسیار تشکر کردند.

سخن آنکه شعور اجتماعی و فرهنگی ایرانیان بدون زور و اجبار و به کارگیری هرگونه قوۀ قهریه، ضامن امنیت اجتماعی و احترامِ میان‌فردی است. ایران، سرزمین کثرت‌هاست و ایرانیان در طول سده‌ها و هزاره‌ها آموخته‌اند که رازِ زندگیِ مسالمت‌آمیز و آرامش‌بخش در کنار یکدیگر، احترام به علایق و عقاید دیگری و مداراست. جشن‌های ایرانی که ریشه در فرهنگ و منش ایرانیان دارد مایۀ قوامِ اخلاق ایرانیان است و دلالت بر درایت ایشان در جهت حفظ بنیان‌ها دارد. ...

✍️علیرضا کچویی
دانش‌آموختۀ کارشناس ارشد تاریخ، گرایش خلیج فارس از دانشگاه تهران
بامدادِ #چهارشنبه‌سوری ۱۴۰۰
🔗 منبع: کانال مردم‌نامه
#جشن_ایرانی #آزادی #رواداری #دگرپذیری
#ایران_رویایی #وحدت_در_کثرت
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

✨ ایرانی کشوری کهن و مصداق #وحدت_در_کثرت و #کثرت_در_وحدت است.
یعنی ایران به علت پیشینه تاریخی خود نه مانند کشورهایی‌ست که تنها با ایدۀ «وحدت» پیرامون یک دین و مذهب، یا یک قوم و زبان ساخته شده‌اند و بنابراین به سایر دین‌ها و اقوام ساکن آن کشور به چشم «دیگری» و «غیر» نگاه می‌کنند و نه مانند برخی کشورهای نوسازی‌ست که در آن‌ها تنها «کثرت» وجود دارد و این کثرت‌ها به وحدت و پیوند نمی‌انجامد.

در ایران شما با تنوع دین، مذهب، زبان، قوم و عقیده مواجه‌اید اما در عین حال این کثرت طی هزاران سال گذشته با وجود تغییر دین و مذهب و شرایط و با وجود حملات گسترده از هر سو به این کشور، در نهایت زیر چتر «ایران» به وحدت و همبستگی رسیده است. وحدتی که با وجود تمام تفاوت‌ها و تکثرها، پیرامون آیین‌ها و جشن‌های ملی مانند نوروز و شب چله (یلدا) و چهارشنبه‌سوری، اساطیر و تاریخ مشترک و زبان و ادبیات بین‌الاقوامی و میراث تاریخی تمام ایرانیان،‌ شکل می‌گیرد و از «من»های متفاوت و پراکنده «ما» می‌سازد.

🔻نمود و بروز این وحدث در کثرت «ما» پیرامون جشن‌های ملی یعنی در شب #چهارشنبه‌سوری امسال:

۱. تهرانی‌ها در خیابان جمال‌زاده جنوبی با آهنگ آذری «بری باخ» برقصند و همه جمعیت ترجیع‌بند تُرکی آن را تکرار کنند.

۲. مردمان بلوچ در شهرستان قلعه‌گنج کرمان بلوچی برقصند.

۳. اهالی هشتگرد در استان البرز، با آهنگ کُردی در کنار هم کردی برقصند.

۴. اهالی قم، مذهبی و غیرمذهبی، کُرد و تُرک و لُر و غیره همراه با هم‌تباران افغانستانی، با انواع موسیقی، از آذری، مازنی و کُردی گرفته تا موسیقی دهه چهل و پنجاه مانند آغاسی و داوود مقامی و موسیقی‌های جدید به رقص و پای‌کوبی بپردازند.

«ما» باید قدردان این همزیستی و کیفیت با ارزش تاریخی و فرهنگی باشیم و نباید از سویی بگذاریم برخی با سنگر گرفتن پشت هر یک از آن کثرت‌ها بخواهند بین ما خط و دیوار بکشند و با غیریت‌سازی ما را هم از جدا کنند یا پیوندمان را سست کنند و نباید بگذاریم برخی به نام وحدت بخواهند این تنوع ارزشمند فرهنگی را انکار، و یک الگوی فکری یکسان و یک سبک و شیوه زندگی را به شهروندان تحمیل کنند.

❗️باور کنید، ما، مردم ایران شایسته زندگی بهتر، آزادتر و شادتری در کنار یکدیگریم.

#ما #ایده_ایران #جشن_ایرانی
#ایران_رنگارنگ_فرهنگی
🔗 منابع تصاویر: ۱ و ۲ و ۳ و ۴
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔥 جشنِ چهارشنبه‌سوری فرخنده باد:
که آتشی که نمیرد همیشه در دلِ ماست 🔥

🔻«چهارشنبه‌سوری» یا «سوری» از جشنهای ملی و باستانیِ ایرانیان و یکی از جشنهای نویددهنده‌ی پایان‌گرفتنِ زمستان و فرارسیدنِ نوروز است.

جشنِ سوری بیشتر به هنگامِ گاهان‌بارِ «هَمَسْپَت‌ مَدَم» (۲۵ تا ۲۹ اسفندماه) ـ به معنای «برابریِ شب و روز» یا «برابریِ سرما و گرما» ـ برگزار می‌شود. گاهان‌بار به معنای گاه و زمانِ به بار نشستن و برپاییِ بارِ همگانی و میهمانی و نیز داد و دهش است.

به باورِ ایرانیانِ باستان آفرینشِ ایزدی در شش چهره‌ی گاهان‌بار انجام شده، و این گاهان‌بارِ «هَمَسْپَت‌ مَدَم» که واپسین گاهان‌بار است گاهِ آفرینشِ «مردم» بوده و نیز هنگامی است که «فروهرِ» درگذشتگان برای سرکشیِ بازماندگانِ خود فرود می‌آیند و از همین رو است که ایرانیان گَرد از خانه و کاشانه‌ی خویش می‌گیرند و آن را پاکیزه می‌دارند و آتش می‌افروزند تا درگذشتگان به راهنماییِ آتشِ فروزان از دیدنِ پاکیزگیِ خانه و خوشیِ بازماندگان شادمان به جهانِ مینوی بازگردند.

👈 دنباله را در «این جا» بخوانید.

🔗منبع: @Parsi_anjoman
#جشن_ایرانی #چهارشنبه‌سوری
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

✨ والت دیزنی در اقدامی نوآورانه با انتشار انیمیشنی از «میکی ماوس»، شخصیت کارتونی سرشناس این شرکت رسانه‌ای، با تبریک نوروز به عنوان جشن ملی ایرانیان، آیین‌های مربوط به #چهارشنبه‌سوری و #نوروز را به‌شکل مختصر برای کودکان جهان توضیح می‌دهد.
🔗منبع: Disney Junior
#صادرات_فرهنگی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

❌ #امیر_هاشمی_مقدم پژوهشگر فرهنگ، چندی پیش طی یادداشتی در کانال مقدمه به نکته جالب و مهمی اشاره کرده بود:
«چند سالی است که ... مجریان صدا و سیما پافشاری عجیبی دارند برای به کار نبردن نام برخی از جشن‌های ملی و ایرانی؛ و به جای آن، از نام‌های نامأنوس و ناآشنای دیگری که خود ابداع کرده‌اند، استفاده می‌کنند. خودداری از به کار بردن نام «سیزده به در» و به جای آن به کار بردن اصطلاح «روز طبیعت»، همچون خودداری از به کار بردن نام «چهارشنبه‌سوری» و به جای آن به کار بردن اصطلاح «چهارشنبه آخر سال» از مهمترین نمونه‌های آن است. این در حالی است که در این چند سال، هیچ یک از این نام‌ها در میان مردم کمترین کاربردی نیافته و همچنان نام‌های قدیمی و درست آن به کار گرفته می‌شود. برای نمونه هرگز شما نمی‌توانید ایرانی‌ای را پیدا کنید که از شما بپرسد: «روز طبیعت کجا می‌روی؟»؛ یا هیچ کودکی را نمی‌توانید بیابید که به دوستانش بگوید: «برای چهارشنبه آخر سال از کجا ترقه پیدا کنیم؟».

او در پایان متن به درستی هشدار داده است که سیاست کمرنگ کردن سنت‌های ایرانی و خدشه وارد کردن به ارزش‌های ملی و میراث فرهنگی کشور، چه نتایج سوئی خواهد داشت.

🔺در مورد جشن شب #یلدا و #چله نیز دیده‌ایم که گاهی در صدا و سیما از تعبیر «جشن بلندترین شب سال» استفاده می‌شود. این رویکرد نوعی ستیز با تاریخ و پیشینه این جشن‌ها و آیین‌هاست و اثری جز گسست فرهنگی و تخریب پایه‌های هویتی مردم نخواهد داشت. در بسیاری از مواقع ستیز با بعضی امور از ستیز با نام آن‌ها آغاز شده یا پشت آن پنهان شده است.

البته واقعیت این است که این تعابیر جعلی، در گفتار روزمره جایگزین نام اصلی این مناسبت‌ها نشده است. اما بر اثر تکرار در این سال‌ها، گاهی شاهدیم که در نوشتار از این ترکیب‌های ابداعی استفاده می‌شود؛ گاه حتی با نیت سازنده، مثلاً برای ذکر اهمیت مراقبت از طبیعت، «سیزده به در» روز طبیعت نامیده می‌شود. این فرایند در طولانی‌مدت ممکن است باعث کم‌رنگ شدن نا‌م اصلی این آیین‌ها و قطع ارتباط با ریشه‌های فرهنگی یا دست کم نوعی تشتت در نام‌های آیینی شود.

❗️توجه همه ما به این نکته و استفاده از نام‌های اصیل و تاریخی می‌تواند نوعی #مراقبت_از_فرهنگ و #میراث_فرهنگی #ایران باشد.

🌀 اگر شما هم با دغدغه این متن همدل‌اید آن‌را برای دیگران ارسال کنید.
#چهارشنبه‌سوری #سیزده‌به‌در
#پاس_فرهنگ #جشن_ایرانی #زبان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann