📰 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی برای محققان و علاقه‌مندان تاریخ معاصر، در دانشگاه بن:
صور اسرافیل، اختر، تربیت، آینده، یادگار، باباشمل، سراج الاخبار، بهار، شکوفه، دانش، شرق، حبل‌المتین، شرافت، شرف، جنگل، مجلس، روح القدس، نامه فرهنگستان، نوروز، کاوه و ...

⬅️ دسترسی از اینجا

#تاریخ #ایران #ایران‌شناسی
#دیدنی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

۱. «شربتی که ما از برای حوصلۀ پیلان ساخته باشیم در سینۀ موران نتوانیم ریخت.»
این جملۀ #عطار از زبان حسن بصری در وصف رابعه عدویه هنوز زنده است و می‌درخشد.

توضیح: اگر رابعه در مجلس نبود، حسن بصری وعظ نمی‌گفت و سکوت می‌کرد. وقتی که می‌گفتند:
«ای خواجه، محتشمان و خواجگان و بزرگان آمده‌اند، اگر پیرزنی مقنعه‌داری نیامد چه باشد؟» پاسخ می‌داد: «شربتی که ما از برای حوصلۀ پیلان ساخته باشیم در سینۀ موران نتوانیم ریخت.»
(تذکرة‌الاولیا، ذکر حسن بصری)
💠
۲. «مرا تو بایی و توییِ تو و لطف تو»
(#ابوالحسن_خرقانی)

فعل «بایستن» از آن دست فعل‌هایی است که جای خالی‌اش زبان‌ور و زبان‌‌ورز را می‌آزارد. دوست دارم این فعل را در شش شخص صرف کنم و کیفور شوم، نه فقط در سوم شخص مفرد (باید/می‌باید)‌.
«مرا تو بایی و توییِ تو» کجا و جمله‌های اشغالگر و بی‌حالی که جایش را گرفته‌اند کجا!
به جای «توییِ تو» چه باید گفت؟

کلامِ ابوالحسن جان‌آشوب است و روان‌نواز. به کتاب «نوشته بر دریا» بنگرید.

* #شاهرخ_مسکوب درست می‌گفت که ایرانی بودن گرفتاری‌ها و بدبختی‌های فراوانی دارد، اما زبان #فارسی همه را جبران می‌کند. (نقل از حافظه)

✍🏼 #عباس_سلیمی_آنگیل
🔗 منبع: کانال تلگرام برکنار
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

💠 زبان فارسی و سهم مشترک همۀ اقوام ایرانی

وجود لهجه‌های مختلف نزدیک به هم از یک زبان در میان اقوام هم‌نژاد امری است که اختصاص به این سرزمین ندارد و در همه جای دنیا نمونۀ آن را می‌توان یافت. در کشور فرانسه از روزگار قدیم دو لهجۀ اصلی وجود داشته که یکی از آنها از قرن یازدهم تفوق یافته و زبان رسمی کشور قرار گرفته و آن دیگری به صورت لهجه‌های محلی هنوز باقی است.
غرض این است که بدانیم این حال تنها در کشور ما رخ نداده است. اقوامی که قرابت نژادی و زبانی با هم دارند برای تفهیم و تفاهم محتاج وسیلۀ مشترکی هستند و به این سبب اگر لهجه‌های ایشان با هم نزدیک و از یک اصل باشد، به طبع یکی از آن لهجه‌ها را رجحان می‌نهند و به عنوان زبان مشترک برمی‌گزینند. این زبان البته در اصل به یکی از نواحی آن سرزمین اختصاص داشته است، اما پس از آنکه به این طریق توسعه و کمال یافت دیگر به ناحیۀ خاصی تعلق ندارد بلکه زبان مشترک همۀ مردمان آن سرزمین محسوب می‌شود. اما سیاست‌های خارجی که از چندی پیش در کشور ما نفوذ یافته است یکی از وسایل پیشرفت و غلبۀ خود را در ایجاد تفرقه و نفاق میان اقوام ایرانی دیده و در این راه کوشش‌ها کرده است یک جا غرور قومیت را تقویت کرده و استقلال زبان را وسیلۀ ایجاد یا تحکیم استقلال سیاسی نشان داده و جای دیگر مردم ساده‌لوح را برانگیخته تا میان خود و برادران خویش اختلاف جزئی و نادرست بیابند و خود را به سبب آنکه لهجۀ محلی ایشان عیناً همان زبان رسمی کشور نیست مظلوم بپندارند و دندان کینه بر هم بفشارند.
عجبا مگر زبان فصیح و ادبی فارسی امروز زبان کدام ناحیۀ خاص است تا نواحی دیگر از آن اعراض کنند و بخواهند لهجۀ محلی خود را به جای آن بنشانند؟ همۀ اقوام ایرانی در تشکیل و تکمیل زبان فارسی سهیم بود‌ه‌اند و مشکل می‌توان گفت سهم کدام ناحیه بزرگ‌تر است.

✍🏼 پرویز ناتل خانلری | «فرهنگ مشترک»
⬅️ متن کامل
⁠🗓 یکم شهریور سال‌روز درگذشت دکتر #پرویز_ناتل‌خانلری
🔗 منبع: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
#فارسی #ایران #مراقبت_از_فارسی
#وحدت_در_کثرت #ریشه‌های_مشترک
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

#احسان_یارشاطر ( ۱۲۹۹ – ۱۳۹۷) بنیان‌گذار مرکز مطالعات ایران‌شناسی و دانشنامه ایرانیکا و استاد بازنشسته مطالعات ایرانی در دانشگاه کلمبیا:

وطن من زبان #فارسی و فرهنگ #ایران ‌است.
#مهاجرت
@Jaryaann

🗣 مارکوس یک آلمانی‌ست که در حال یادگیری زبان فارسی و آموزش زبان آلمانی به فارسی‌زبانان است. او در اینجا به برخی واژه‌ها که از زبان فارسی وارد زبان آلمانی شده اشاره می‌کند. اگرچه از آن‌جایی که زبان‌های آلمانی و فارسی هر دو از خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی‌اند، صرف نظر از این واژه‌های وارداتی واژه‌های پایۀ مشترک نیز میان آن‌ها وجود دارد.

⬅️ مارکوس را می‌توانید در اینستاگرام او دنبال کنید.

#زبان #فارسی #صادرات_فرهنگی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

🎙بازخوانی آهنگ «برای …» شروین حاجی‌پور، از سوی یک خوانندهٔ آلمانی که اگرچه #فارسی بلد نیست اما می‌خواسته احترام و پشتیبانی خود از مردم ایران را نشان دهد.
🔗منبع: اینستاگرام نیکو سانتوس
#موسیقی #صادرات_فرهنگی
#زن_زندگی_آزادی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

🗓 ۷ بهمن‌ماه سال‌روز درگذشت استاد مجتبی مینُوی طهرانی، ادیب، نویسنده و پژوهشگر برجسته است.

#مجتبی_مینوی در ۱۹ بهمن ماه ۱۲۸۱ در تهران زاده شد. پدرش شیخ عیسی شریعت‌مداری طلبهٔ فاضلی بود که در سامره تحصیل می‌کرد و مجتبی نیز تحصیلات مقدّماتی خود را در این شهر انجام داد. در سال ۱۲۹۰ به همراه خانواده به ایران بازگشت و به ادامهٔ تحصیل در مدارس امانت و افتخاریه پرداخت. تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و با برخی افراد مانند صادق هدایت هم‌درس بود. در سال ۱۲۹۸ در پی انتصاب پدر به ریاست عدلیه رشت به همراه خانواده به رشت عزیمت کرد. سپس به تحصیل در دارالمعلمین پرداخت. در سال ۱۳۰۲ در پی اشتغال پدر در مجلس شورای ملی به تهران بازگشت و به مدت دو سال در مجلس شورای ملی به عنوان تُندنویس مشغول کار بود. در همین دوره آموزش زبان پهلوی را نزد پروفسور هرتسفلد آلمانی آغاز کرد.

سپس با #محمدعلی_فروغی و #سیدحسن_تقی‌زاده آشنا شد. در سال ۱۳۰۷ به‌عنوان معاون دفتر سرپرستی محصلین در سفارت ایران به فرانسه به اعزام شد، ولی پس از چند ماه به ایران بازگشت. در همان سال به ریاست کتابخانه معارف منصوب شد که بعداً به کتابخانه ملی تغییر نام یافت. در همین دوره با #محمد_قزوینی آشنایی یافت و روش نقد تحقیقی متون را نزد وی فراگرفت. در سال ۱۳۰۸ برای اشتغال در دفتر سرپرستی محصلین در سفارت ایران در لندن به انگلستان رفت. طی سال‌های بعد به تکمیل آموزش زبان‌های انگلیسی و فرانسوی پرداخت، و طی دوره اقامت چندساله در اروپا با تعدادی از خاورشناسان ‌بنام اروپایی آشنایی یافت. در سال ۱۳۱۲ به ایران بازگشت و در تهیه و چاپ دورهٔ #شاهنامه توسط کتاب‌فروشی بروخیم شرکت کرد و همچنین با محمدعلی فروغی در تهیه خلاصهٔ شاهنامه همکاری کرد. در سال ۱۳۱۳ در کنگره بین‌المللی هزاره فردوسی در تهران حضور داشت و با بسیاری از خاورشناسان اروپایی که به ایران آمده بودند آشنا شد. در همان سال مجدداً به انگلستان عزیمت کرد. در دوران اقامتش در آن کشور با تعدادی از خاورشناسان سرشناس چون ولادیمیر مینورسکی، دنیسن راس، هارولد بیلی و والتر هنینگ مراوده داشت. در سال ۱۳۱۹ مدت کوتاهی پس از تأسیس بخش فارسی بی‌بی‌سی همکاری خود را با این رادیو آغاز کرد. اما در ایام اوج گرفتن نهضت ملی شدن نفت در سال ۱۳۲۸ او به همکاری خود با رادیو بی‌بی‌سی پایان داد و در پی دعوت به کار از سوی دانشگاه تهران به ایران بازگشت و به تدریس در دانشکده ادبیات پرداخت. از سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأموریت یافت که طی سفرهایی به کشور ترکیه، ضمن جستجو در کتابخانه‌های آن کشور و بررسی کتب خطی فارسی و عربی و ترکی به عکس‌برداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتب خطی بپردازد. گزارشی از نتایج علمی این سفرها را در مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» منتشر کرد. طی همین دوران موفق به تهیه میکروفیلم از بیش از هزار نسخهٔ خطی شد که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می‌شود. مدتی ریاست تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ را داشت. از سال ۱۳۳۶ به مدت ۴ سال به سمت رایزن فرهنگی ایران در ترکیه منصوب شد. وی هم‌چنین در شورای عالی دانشگاه‌ها، شورای عالی سازمان اسناد ملی و بخش اعضای پیوستهٔ فرهنگستان ادب و هنر ایران عضویت داشت و در بنیاد فرهنگ ایران نیز با عنوان مشاور، عضو بود. پس از بازنشستگی از دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۸ سرپرستی علمی بنیاد شاهنامه فردوسی را به‌عهده گرفت و تا پایان عمر (سال ۱۳۵۵) به این کار ادامه داد.

استاد مینُوی مقالۀ کمتردیده‌شده‌ای با عنوان «پوشیدن روی یا نپوشیدن روی: ای زنان بکوشید تا چادر حقارت نپوشید» (مجلۀ یغما، تیر ١٣٢٧، شمارۀ ۴ و مرداد ١٣٢٧، شمارۀ ۵) دربارۀ محدودیت‌های اجتماعی و نقش #زنان در جامعه دارند.

پیوند بارگیری این مقاله:
👈🏼بخش نخست 👈🏼 بخش دوم

خواندن نوشته‌های ایشان در کنار کمک به #ایران‌شناسی و آشنایی با تاریخ #ادبیات #فارسی برای بهبود کیفیت نویسندگی نیز سودمند است.
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

🔹هجدهم اسفندماه سالروز درگذشت ایرج افشار
پژوهشگر فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی، ایران‌شناس، کتاب‌شناس و نسخه‌پژوه

🔸نوزدهم اسفند، زادروز زنده یاد حسن انوشه
نویسنده، پژوهشگر تاریخ، زبان و ادبیات فارسی

#ایرج_افشار #ایران #فارسی #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann