پریستار
Photo
بازنشستگی پرستاران، یک وضعیت مبهم
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 بر اساس تعاریف و موازین حقوقی، به طور مشخص «#قانون_تامین_اجتماعی» و «#قانون_ارتقای_بهره‌وری»، حرفه‌ی #پرستاری در زمره «#مشاغل_سخت و زیان‌آور» طبقه‌بندی می‌شود.
بر پایه #قانون مشاغل سخت، آن دسته از مشمولان «#قانون_کار» که شغلشان در فهرست مشاغل «سخت و زیان‌آور» جای گرفته است؛ با ۲۰ سال #سابقه_کار یا پرداخت ۲۰ سال «حق بیمه» میتوانند از ۱۰ سال بخشودگی مقرر در قانون استفاده کنند و درخواست #بازنشستگی دهند.
با این همه، چند موضوع و مسئله عینی وجود دارد؛ نخست این که مقرراتی که در بالا اشاره شد تنها شامل آن دسته از پرستاران یا کادرهای درمان می‌شود که مشمول «قانون کار» هستند. بنابراین «عمومیت» ندارد و نمیتوان آن را به عموم پرستاران تعمیم دارد.
دوم این که گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان میدهد این مقررات حمایتی، در عمل اجرا نمی‌شود. به این معنا که رویه مشخص و قابل اعتمادی در میان نیست و در بسیاری از مواقع، تقاضای بازنشستگی افراد به خواست مدیران وقت یا تصمیم‌گیران اصلی #مراکز_درمانی وابسته است.
بر همین اساس است که یا متقاضی بازنشستگی، یا از پی‌گیری خواسته خود صرف‌نظر می‌کند یا مجبور می‌شود که خواسته‌ی خود را از طریق #مراجع_قضایی پی‌گیری کند که خودش زمان‌بر است، قابل پیش‌بینی نیست و هزینه‌ها و گرفتاری‌های خود را دارد.
سومین مسئله این است که «سازمان تامین اجتماعی»، مابه‌‌التفاوت سهم بیمه کارفرما را از #متقاضیان_بازنشستگی مطالبه می‌کند. به این معنا که هرچند پرستاراران، به واسطه‌ی انجام کار سخت و طاقت‌فرسای خود، حق دارند که زودتر بازنشسته شوند؛ اما مجبور هستند که «#حق_بیمه» کارفرمای خود را برای مدت ۵ تا ۱۰ سال باقی‌مانده پرداخت کنند. رقمی که خودش ممکن است به چند صد میلیون تومان برسد!
واقعیت امر این است که مقررات بازنشستگی پرستاران و سایر کادرهای درمان آشفته است؛ یک‌سان نیست و از یک نظام واحد اداری پیروی نمی‌کند.
بر همین اساسا، شرایط مرتبط با بازنشستگی یا «حق بیمه» پرستاران شاغل در مراکز وابسته به #دانشگاه‌های_علوم__پزشکی با پرستارانی که مشمول «قانون کار» نمی‌شوند نیز متفاوت اعمال می‌شود.
هرچند سازمان «امور استخدامی کشور»، حرفه پرستاری را در زمره مشاغل «سخت و زیان‌آور» در نظر گرفته است؛ اما در عمل، پرستارانی که در مراکز دولتی یا در مراکز وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی #ایران کار میکنند؛ در پایان ۲۰سال فعالیت، بازنشسته نمی‌شوند. واقعیت این است که اغلب مدیران و مسئولان بیمارستان‌ها و مراکز دولتی این مدت فوق را قبول ندارند و پنج سال اضافه میکنند.
به نظر می‌رسد که وجود قوانین و مقررات متفاوت، نبود نظارت کافی و رویه‌های قضایی که پیش‌بینی‌پذیر نیستند؛ موجب شده است که اکثر پرستاران در خصوص آینده و «شرایط بازنشستگی» خود در یک وضعیت سردرگمی به سر ببرند. امری که به کاهش «#رضایت_شغلی» و در نهایت ناکارآمدی بیشتر «#نظام_سلامت» می‌انجامد.
@pareestar
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 بر اساس تعاریف و موازین حقوقی، به طور مشخص «#قانون_تامین_اجتماعی» و «#قانون_ارتقای_بهره‌وری»، حرفه‌ی #پرستاری در زمره «#مشاغل_سخت و زیان‌آور» طبقه‌بندی می‌شود.
بر پایه #قانون مشاغل سخت، آن دسته از مشمولان «#قانون_کار» که شغلشان در فهرست مشاغل «سخت و زیان‌آور» جای گرفته است؛ با ۲۰ سال #سابقه_کار یا پرداخت ۲۰ سال «حق بیمه» میتوانند از ۱۰ سال بخشودگی مقرر در قانون استفاده کنند و درخواست #بازنشستگی دهند.
با این همه، چند موضوع و مسئله عینی وجود دارد؛ نخست این که مقرراتی که در بالا اشاره شد تنها شامل آن دسته از پرستاران یا کادرهای درمان می‌شود که مشمول «قانون کار» هستند. بنابراین «عمومیت» ندارد و نمیتوان آن را به عموم پرستاران تعمیم دارد.
دوم این که گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان میدهد این مقررات حمایتی، در عمل اجرا نمی‌شود. به این معنا که رویه مشخص و قابل اعتمادی در میان نیست و در بسیاری از مواقع، تقاضای بازنشستگی افراد به خواست مدیران وقت یا تصمیم‌گیران اصلی #مراکز_درمانی وابسته است.
بر همین اساس است که یا متقاضی بازنشستگی، یا از پی‌گیری خواسته خود صرف‌نظر می‌کند یا مجبور می‌شود که خواسته‌ی خود را از طریق #مراجع_قضایی پی‌گیری کند که خودش زمان‌بر است، قابل پیش‌بینی نیست و هزینه‌ها و گرفتاری‌های خود را دارد.
سومین مسئله این است که «سازمان تامین اجتماعی»، مابه‌‌التفاوت سهم بیمه کارفرما را از #متقاضیان_بازنشستگی مطالبه می‌کند. به این معنا که هرچند پرستاراران، به واسطه‌ی انجام کار سخت و طاقت‌فرسای خود، حق دارند که زودتر بازنشسته شوند؛ اما مجبور هستند که «#حق_بیمه» کارفرمای خود را برای مدت ۵ تا ۱۰ سال باقی‌مانده پرداخت کنند. رقمی که خودش ممکن است به چند صد میلیون تومان برسد!
واقعیت امر این است که مقررات بازنشستگی پرستاران و سایر کادرهای درمان آشفته است؛ یک‌سان نیست و از یک نظام واحد اداری پیروی نمی‌کند.
بر همین اساسا، شرایط مرتبط با بازنشستگی یا «حق بیمه» پرستاران شاغل در مراکز وابسته به #دانشگاه‌های_علوم__پزشکی با پرستارانی که مشمول «قانون کار» نمی‌شوند نیز متفاوت اعمال می‌شود.
هرچند سازمان «امور استخدامی کشور»، حرفه پرستاری را در زمره مشاغل «سخت و زیان‌آور» در نظر گرفته است؛ اما در عمل، پرستارانی که در مراکز دولتی یا در مراکز وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی #ایران کار میکنند؛ در پایان ۲۰سال فعالیت، بازنشسته نمی‌شوند. واقعیت این است که اغلب مدیران و مسئولان بیمارستان‌ها و مراکز دولتی این مدت فوق را قبول ندارند و پنج سال اضافه میکنند.
به نظر می‌رسد که وجود قوانین و مقررات متفاوت، نبود نظارت کافی و رویه‌های قضایی که پیش‌بینی‌پذیر نیستند؛ موجب شده است که اکثر پرستاران در خصوص آینده و «شرایط بازنشستگی» خود در یک وضعیت سردرگمی به سر ببرند. امری که به کاهش «#رضایت_شغلی» و در نهایت ناکارآمدی بیشتر «#نظام_سلامت» می‌انجامد.
@pareestar
روز شنبه، خبری مبنی بر ایست قلبی #پرستار جوان یکی از #مراکز_درمانی را منتشر کردیم.
🔵 به دنبال انتشار این خبر، یکی از همکاران این پرستار توضیحات تکمیلی درخصوص شرایط دشوار #پرستاران را برایمان ارسال کرده است که با اجازه فرد ارسال کننده این توضیحات منتشر می‌شود.
@pareestar
🔵 به دنبال انتشار این خبر، یکی از همکاران این پرستار توضیحات تکمیلی درخصوص شرایط دشوار #پرستاران را برایمان ارسال کرده است که با اجازه فرد ارسال کننده این توضیحات منتشر می‌شود.
@pareestar
پریستار
Photo
حق مهاجرت و حق درمان
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.
این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.
موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.
پنهان نمیتوان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.
برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان میدهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور میکنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفتهای طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.
با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آنها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری و مشخص‌تری دارد.
شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.
بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!
#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!
دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.
«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولتها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولتها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:
دولتها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.
@pareestar
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.
این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.
موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.
پنهان نمیتوان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.
برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان میدهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور میکنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفتهای طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.
با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آنها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری و مشخص‌تری دارد.
شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.
بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!
#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!
دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.
«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولتها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولتها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:
دولتها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.
@pareestar
پریستار
Photo
افسردگی: معضلی خاموش اما فراگیر میان پرستاران
🔵 اشک در چشمان شما حلقه‌زده است. بغض گلویتان را فشار میدهد. می‌خواهید از این فضای بسته خارج شوید. می‌خواهید فرار کنید. می‌خواهید بدوید اما نمی‌توانید. باید به راه خود ادامه بدهید. برای اینکه به شما گفته‌اند باید همواره قوی باشید تا بیماران و همراهانشان بتوانند به شما تکیه کنند.
بر اساس گزارش منتشر شده از سوی #سازمان_بهداشت آمریکا، پرستاران دو برابر بیشتر از عموم مردم از #افسردگی رنج می‌برند. این در حالی است که #پرستاران در طول دوره تحصیلی خود «#سلامت_روان» را به عنوان سرفصلی آموزشی، #آموزش می‌بینند اما بسیاری از آنها نمی‌دانند ناراحتی‌ها و سردرگمی‌هایی که روزانه با آن مواجه هستند نشانه‌هایی از افسردگی هستند.
بنا بر تحقیقات انجام گرفته علائم و نشانه‌های افسردگی در پرستاران اغلب نادیده گرفته می‌شوند و بسیاری از پرستاران آنها را به عنوان بخشی از استرس کار در #حرفه_پرستاری می‌پذیرند. این نگرش که به اصطلاح «پرستاران نمی‌شکنند» یا فرهنگ پنهان کردن مداوم احساسات تنها به افزایش مشکلات افسردگی و #اضطراب در پرستاران دامن میزند.
بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۲ توسط بنیاد رابرت وود جانسون در #آمریکا منتشر شد، با اینکه افسردگی در بین عموم مردم ۹ درصد است اما این رقم برای پرستاران ۱۸ درصد بوده است.
این یافته‌ها به‌عنوان بخشی از مطالعه در مورد دردهای عضلانی - اسکلتی و افسردگی در پرستاران و چگونگی تاثیر آنها بر عملکرد پرستاران و نحوه مراقبتشان از پرستاران به دست آمده است.
بر اساس این تحقیق پرستاری رشته‌ای بی‌رحم، پر فشار و پراسترس تعریف شده است. متاسفانه در #مراقبت‌های_بهداشتی، اغلب توجه به مشکلات روحی و روانی در انتهای لیست اولویت بررسی یک بیمار قرار می‌گیرند. وقتی مراقبین آموزش می‌بینند تنها چیزهایی که میتوانند ببینند، بشنوند یا لمس کنند را شناسایی و درمان کنند، مشکلاتی نظیر افسردگی و اضطراب به‌عنوان علائم بالینی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. اغلب پرستاران این علائم را به خودشان و نحوه عملکردشان نسبت می‌دهند و تعداد بسیار کمی این علائم را گزارش می‌دهند.
با توجه به گستردگی افسردگی در میان پرستاران که بخصوص در سه سال گذشته و به دنبال همه‌گیری کرونا ابعاد تازه‌تری به خود گرفته است، بسیاری از بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی در سراسر جهان اقدام به‌کارگیری درمانگرانی برای مقابله با افسردگی در میان پرستاران کرده‌اند.
درمانگرانی که شغل و حرفه پرستاری را می‌شناسند و به مشکلات آنها واقف هستند. درمانگرانی که به پرستاران آموزش می‌دهند چه علائمی را باید در خود جدی بگیرند و برای برطرف کردن آنها درخواست کمک کنند.
@pareestar
🔵 اشک در چشمان شما حلقه‌زده است. بغض گلویتان را فشار میدهد. می‌خواهید از این فضای بسته خارج شوید. می‌خواهید فرار کنید. می‌خواهید بدوید اما نمی‌توانید. باید به راه خود ادامه بدهید. برای اینکه به شما گفته‌اند باید همواره قوی باشید تا بیماران و همراهانشان بتوانند به شما تکیه کنند.
بر اساس گزارش منتشر شده از سوی #سازمان_بهداشت آمریکا، پرستاران دو برابر بیشتر از عموم مردم از #افسردگی رنج می‌برند. این در حالی است که #پرستاران در طول دوره تحصیلی خود «#سلامت_روان» را به عنوان سرفصلی آموزشی، #آموزش می‌بینند اما بسیاری از آنها نمی‌دانند ناراحتی‌ها و سردرگمی‌هایی که روزانه با آن مواجه هستند نشانه‌هایی از افسردگی هستند.
بنا بر تحقیقات انجام گرفته علائم و نشانه‌های افسردگی در پرستاران اغلب نادیده گرفته می‌شوند و بسیاری از پرستاران آنها را به عنوان بخشی از استرس کار در #حرفه_پرستاری می‌پذیرند. این نگرش که به اصطلاح «پرستاران نمی‌شکنند» یا فرهنگ پنهان کردن مداوم احساسات تنها به افزایش مشکلات افسردگی و #اضطراب در پرستاران دامن میزند.
بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۲ توسط بنیاد رابرت وود جانسون در #آمریکا منتشر شد، با اینکه افسردگی در بین عموم مردم ۹ درصد است اما این رقم برای پرستاران ۱۸ درصد بوده است.
این یافته‌ها به‌عنوان بخشی از مطالعه در مورد دردهای عضلانی - اسکلتی و افسردگی در پرستاران و چگونگی تاثیر آنها بر عملکرد پرستاران و نحوه مراقبتشان از پرستاران به دست آمده است.
بر اساس این تحقیق پرستاری رشته‌ای بی‌رحم، پر فشار و پراسترس تعریف شده است. متاسفانه در #مراقبت‌های_بهداشتی، اغلب توجه به مشکلات روحی و روانی در انتهای لیست اولویت بررسی یک بیمار قرار می‌گیرند. وقتی مراقبین آموزش می‌بینند تنها چیزهایی که میتوانند ببینند، بشنوند یا لمس کنند را شناسایی و درمان کنند، مشکلاتی نظیر افسردگی و اضطراب به‌عنوان علائم بالینی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. اغلب پرستاران این علائم را به خودشان و نحوه عملکردشان نسبت می‌دهند و تعداد بسیار کمی این علائم را گزارش می‌دهند.
با توجه به گستردگی افسردگی در میان پرستاران که بخصوص در سه سال گذشته و به دنبال همه‌گیری کرونا ابعاد تازه‌تری به خود گرفته است، بسیاری از بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی در سراسر جهان اقدام به‌کارگیری درمانگرانی برای مقابله با افسردگی در میان پرستاران کرده‌اند.
درمانگرانی که شغل و حرفه پرستاری را می‌شناسند و به مشکلات آنها واقف هستند. درمانگرانی که به پرستاران آموزش می‌دهند چه علائمی را باید در خود جدی بگیرند و برای برطرف کردن آنها درخواست کمک کنند.
@pareestar
از آغاز خیزش انقلابی مردم #ایران بیش از دو ماه می‌گذرد. جمهوری اسلامی در این دوماه از هیچ اقدامی برای سرکوبی معترضین فروگذار نکرده است.
مامورین امنیتی حتی به مجروحین و افراد زخمی شده در #اعتراضات رحم نکرده و اقدام به ربودن آنها از بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کرده‌اند.
بسیاری از پزشکانی که به مداوای مجروحین پرداخته‌اند یا مانع ربودن آنها شده‌اند یا مورد ضرب و جرح قرار گرفته یا #بازداشت شده‌اند. اقدامی که #جنایت_جنگی محسوب می‌شود.
براساس کنوانسیون‌های حقوق بشری حمله به بیمارستان‌ها، #پزشکان و #پرستاران در هنگام خدمات رسانی ممنوع و جنایت جنگی محسوب می‌شود.
@pareestar
مامورین امنیتی حتی به مجروحین و افراد زخمی شده در #اعتراضات رحم نکرده و اقدام به ربودن آنها از بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کرده‌اند.
بسیاری از پزشکانی که به مداوای مجروحین پرداخته‌اند یا مانع ربودن آنها شده‌اند یا مورد ضرب و جرح قرار گرفته یا #بازداشت شده‌اند. اقدامی که #جنایت_جنگی محسوب می‌شود.
براساس کنوانسیون‌های حقوق بشری حمله به بیمارستان‌ها، #پزشکان و #پرستاران در هنگام خدمات رسانی ممنوع و جنایت جنگی محسوب می‌شود.
@pareestar
پریستار
Photo
در سرکوب خونین #خیزش_سراسری_مردم_ایران، تعدادی از افراد زخمی بازداشت شده و یا کسانی که زیر شکنجه‌های سنگین صدمه شدید دیده‌اند توسط نیروهای امنیتی به #مراکز_درمانی و بیمارستان‌ها منتقل می‌شوند تا به‌صورت ناشناس یا اسامی جعلی توسط #پزشکان و #پرستاران مداوا شوند.
در این شرایط پزشکان، پرستاران و #کادر_درمان تهدید می‌شوند تا با این زخمی‌ها معاشرت نداشته باشند و اطلاعاتی از آنها دریافت نکنند.
اما در موارد بسیاری پرستاران سعی کرده‌اند با دریافت اطلاعات این افراد و شماره تماس یکی از اقوام، در مورد آنها اطلاع‌رسانی کنند و خطرات زیادی به جان خریده‌اند.
درود بر شرف آنها.
#مهسا_امینی
@pareestar
در این شرایط پزشکان، پرستاران و #کادر_درمان تهدید می‌شوند تا با این زخمی‌ها معاشرت نداشته باشند و اطلاعاتی از آنها دریافت نکنند.
اما در موارد بسیاری پرستاران سعی کرده‌اند با دریافت اطلاعات این افراد و شماره تماس یکی از اقوام، در مورد آنها اطلاع‌رسانی کنند و خطرات زیادی به جان خریده‌اند.
درود بر شرف آنها.
#مهسا_امینی
@pareestar
پریستار
Photo
مصائب بهیار بودن در ایران
از #شیفتهای طولانی تا شب‌کارهایی بدون اضافه پرداخت و…
چند وقتی است که از #بهیاران عزیز کشورمان پیام‌هایی دریافت می‌کنیم که چرا از شرایط نابسامان کار ما پستی منتشر نمی‌کنید. این پست پاسخی به این پیام‌ها و ادای دین به بهیارانی است که نقش مهم آنها در #نظام سلامت کشور معمولا نادیده گرفته می‌شود.
اغلب مواقع هنگامیکه از #کادر_درمان و سلامت صحبت می‌شود، #پزشکان و #پرستاران به ذهن خطور میکنند و کمتر کسی به گروه بزرگ و زحمت کش بهیاران اشاره می‌کند. گروهی که بخش قابل توجهی از بار خدمت‌رسانی به بیماران و مراجعین به نظام بهداشت و سلامت را بردوش دارند. دستمزد کم، شیفتهای طولانی و انجام کارهای سنگین بخشی از مشکلاتی است که بهیاران در #ایران با آن دست و پنجه نرم میکنند.
بهیاران عمدتاً به صورت #قراردادی در بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کار میکنند و برخلاف پزشکان و پرستاران، #حق_بیمه و سایر مزایایی مانند پرداخت اضافی برای کار اضافه و شب کاری ندارند. بسیاری از بهیاران به دلیل حقوق اندک، در زمان‌های غیراداری به کارهای جایگزینی همچون مسافرکشی، دلیوری غذا و یا خیاطی در خانه مشغول هستند.
شیفتهای طولانی یکی از مشکلات دیگری است که بهیاران با آن روبرو هستند. برخی از آنها مجبور به کار کردن در شیفتهای دوازده‌ساعته و گاه حتی بیشتر نیز هستند. ایستادنهای طولانی، جابه جایی مداوم بیماران، در معرض انواع تشعشعات و موارد دارویی و شیمیایی قرار داشتن، در کنار ساعات کاری طولانی به طور جدی سلامت فیزیکی و روانی آنها را مورد تهدید قرار میدهد. خستگی شدید، کاهش تمرکز، کاهش سطح انرژی و افسردگی از جمله این مشکلات فیزیکی و روانی است.
بهیاران در بیمارستان‌ها شرح وظایف مشخصی ندارند، از این رو در دوره‌های مختلف کارهای جدیدی به آنها محول می‌شود. به طور مثال در دوران #کرونا آنها مجبور بودند کارهای همراهان بیماران را نیز برعهده بگیرند. بسیاری از بهیاران از این که به آنها به چشم نیروی خدماتی نگاه می‌شود گلایه دارند. طرف قرارداد بهیاران اغلب شرکت‌های خصوصی هستند و بیمارستان و مراکز درمانی هیچ مسئولیتی در قبال بهیاران که به طور قراردادی مشغول به کار هستند، ندارند.
اگر به عنوان بهیار در مراکز بهداشت و سلامت در ایران کار می‌کنید، لطفا برای ما از سختی‌ها و مشکلات کاریتان بنویسید. پریستار خود را موظف می‌داند تا رسانهای برای بخش‌ها و گروه‌هایی از کادر درمان باشد که صدای کمتری دارند و به مشکلات و مصائب کاری آنها کمتر پرداخته شده است.
@pareestar
از #شیفتهای طولانی تا شب‌کارهایی بدون اضافه پرداخت و…
چند وقتی است که از #بهیاران عزیز کشورمان پیام‌هایی دریافت می‌کنیم که چرا از شرایط نابسامان کار ما پستی منتشر نمی‌کنید. این پست پاسخی به این پیام‌ها و ادای دین به بهیارانی است که نقش مهم آنها در #نظام سلامت کشور معمولا نادیده گرفته می‌شود.
اغلب مواقع هنگامیکه از #کادر_درمان و سلامت صحبت می‌شود، #پزشکان و #پرستاران به ذهن خطور میکنند و کمتر کسی به گروه بزرگ و زحمت کش بهیاران اشاره می‌کند. گروهی که بخش قابل توجهی از بار خدمت‌رسانی به بیماران و مراجعین به نظام بهداشت و سلامت را بردوش دارند. دستمزد کم، شیفتهای طولانی و انجام کارهای سنگین بخشی از مشکلاتی است که بهیاران در #ایران با آن دست و پنجه نرم میکنند.
بهیاران عمدتاً به صورت #قراردادی در بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کار میکنند و برخلاف پزشکان و پرستاران، #حق_بیمه و سایر مزایایی مانند پرداخت اضافی برای کار اضافه و شب کاری ندارند. بسیاری از بهیاران به دلیل حقوق اندک، در زمان‌های غیراداری به کارهای جایگزینی همچون مسافرکشی، دلیوری غذا و یا خیاطی در خانه مشغول هستند.
شیفتهای طولانی یکی از مشکلات دیگری است که بهیاران با آن روبرو هستند. برخی از آنها مجبور به کار کردن در شیفتهای دوازده‌ساعته و گاه حتی بیشتر نیز هستند. ایستادنهای طولانی، جابه جایی مداوم بیماران، در معرض انواع تشعشعات و موارد دارویی و شیمیایی قرار داشتن، در کنار ساعات کاری طولانی به طور جدی سلامت فیزیکی و روانی آنها را مورد تهدید قرار میدهد. خستگی شدید، کاهش تمرکز، کاهش سطح انرژی و افسردگی از جمله این مشکلات فیزیکی و روانی است.
بهیاران در بیمارستان‌ها شرح وظایف مشخصی ندارند، از این رو در دوره‌های مختلف کارهای جدیدی به آنها محول می‌شود. به طور مثال در دوران #کرونا آنها مجبور بودند کارهای همراهان بیماران را نیز برعهده بگیرند. بسیاری از بهیاران از این که به آنها به چشم نیروی خدماتی نگاه می‌شود گلایه دارند. طرف قرارداد بهیاران اغلب شرکت‌های خصوصی هستند و بیمارستان و مراکز درمانی هیچ مسئولیتی در قبال بهیاران که به طور قراردادی مشغول به کار هستند، ندارند.
اگر به عنوان بهیار در مراکز بهداشت و سلامت در ایران کار می‌کنید، لطفا برای ما از سختی‌ها و مشکلات کاریتان بنویسید. پریستار خود را موظف می‌داند تا رسانهای برای بخش‌ها و گروه‌هایی از کادر درمان باشد که صدای کمتری دارند و به مشکلات و مصائب کاری آنها کمتر پرداخته شده است.
@pareestar
پریستار
Photo
آمارسازی به سبک وزارت بهداشت
به ازای هرتخت ۱.۵ پرستاردرکشوروجود دارد
معاون پرستاری #وزارت_بهداشت مدعی شده که در کشور ۲۲۶ هزار #پرستار مشغول به کار است و در کشور ۱۵۵ هزار تخت وجود دارد. این آمار به آن معناست که به ازای هر تخت حدود ۱.۵ پرستار وجود دارد که با آمار قبلی خود #معاون_پرستاری داده در تناقض است و بیشتر یک نوع عددسازی به نظر می‌رسد.
به گزارش #پریستار به تازگی #عباس_عبادی، معوان پرستاری وزرات بهداشت، آماری از میزان #اشتغال_پرستاران کشور را اعلام کرده که از هر جهت قابل توجه است.
عبادی این گزارش آماری را در «اجلاس مدیران پرستاری و روسای دانشکده‌های پرستاری و مامایی کشور» مطرح کرده است. او گفته در بخش‌های دولتی و غیردولتی ۲۲۶ هزار همکار پرستار در ۱۰۶۱ #بیمارستان مشغول به کار هستند.
عبادی مدعی شده از این ۲۲۶ هزار نفر، ۱۴۰ هزار نفر در بخش بالین هستند که حدود ۶۱ درصد #جامعه_پرستاری کشور را شامل می‌شود.
همچنین اشاره شده حدود ۱۸ هزار و ۶۷۵ نیرو معادل ۸ درصد #پرستاران در #اتاق‌های_عمل، ۱۵ هزار و ۷۰۷ نفر معادل ۷ درصد در بخش هوشبری، حدود ۷ هزار نفر که ۳ درصد هستند در بخش #بهیاری، ۲۴ هزار نیرو در بخش کمک بهیاری و #کمک_پرستاری که نزدیک به ۱۱ درصد هستند. پرستاران گروه #مامایی نیز بالغ بر ۲۰ هزار نفر ۹ درصد و #اورژانس بیمارستانی نیز ۶۰۰ نفر معاول ۲۶/۰ درصد هستند.
به گفته معاون پرستاری وزارت بهداشت ۶۰ درصد جمعیت پرستاری زیر ۱۰ سال سابقه کار دارند و از نظر جنسیتی نیز ۷۶ درصد گروه پرستاری زن و ۲۴ درصد مرد هستند.
عبادی همچنین گفته ۱۵۵ هزار #تخت_بیمارستانی در کشور وجود دارد و از ۲۲۶ هزار #پرسنل_پرستاری ۶۸ درصد پرستار، ۸ درصد #کارشناس_اتاق_عمل، ۷ درصد کارشناس هوشبری، ۸ درصد کمک پرستاری و کمک بهیاری و ۸ درصد ماما هستند. در مجموع ۱۶۱ هزار نفر کادر پرستاری در وزارت بهداشت اشتغال دارند.
عبادی این آمار را در حالی اعلام کرده که در مهرماه ۱۴۰۰ شمسی پیش مدعی شده بود میانگین تعداد پرستار در کشور، ۰.۹ نفر به ازای هر تخت بیمارستانی است. با این وجود آمار فعلی او حاکی از آن است که نزدیک به ۱.۵ پرستار برای هر تخت در کشور وجود دارد که به نظر نمی‌رسد با توجه به آمار قبلی او و همچنین آمار منابع پرستاری، آمار صحیحی باشد.
گفتنی است به طور متوسط در دنیا به ازای هر تخت بیمارستانی ۲.۵ پرستار در ۲۴ ساعت پرستار در بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی وجود دارد.
#حقوق_پرستاران #پرستاران_ایران #کادردرمان
@pareestar
به ازای هرتخت ۱.۵ پرستاردرکشوروجود دارد
معاون پرستاری #وزارت_بهداشت مدعی شده که در کشور ۲۲۶ هزار #پرستار مشغول به کار است و در کشور ۱۵۵ هزار تخت وجود دارد. این آمار به آن معناست که به ازای هر تخت حدود ۱.۵ پرستار وجود دارد که با آمار قبلی خود #معاون_پرستاری داده در تناقض است و بیشتر یک نوع عددسازی به نظر می‌رسد.
به گزارش #پریستار به تازگی #عباس_عبادی، معوان پرستاری وزرات بهداشت، آماری از میزان #اشتغال_پرستاران کشور را اعلام کرده که از هر جهت قابل توجه است.
عبادی این گزارش آماری را در «اجلاس مدیران پرستاری و روسای دانشکده‌های پرستاری و مامایی کشور» مطرح کرده است. او گفته در بخش‌های دولتی و غیردولتی ۲۲۶ هزار همکار پرستار در ۱۰۶۱ #بیمارستان مشغول به کار هستند.
عبادی مدعی شده از این ۲۲۶ هزار نفر، ۱۴۰ هزار نفر در بخش بالین هستند که حدود ۶۱ درصد #جامعه_پرستاری کشور را شامل می‌شود.
همچنین اشاره شده حدود ۱۸ هزار و ۶۷۵ نیرو معادل ۸ درصد #پرستاران در #اتاق‌های_عمل، ۱۵ هزار و ۷۰۷ نفر معادل ۷ درصد در بخش هوشبری، حدود ۷ هزار نفر که ۳ درصد هستند در بخش #بهیاری، ۲۴ هزار نیرو در بخش کمک بهیاری و #کمک_پرستاری که نزدیک به ۱۱ درصد هستند. پرستاران گروه #مامایی نیز بالغ بر ۲۰ هزار نفر ۹ درصد و #اورژانس بیمارستانی نیز ۶۰۰ نفر معاول ۲۶/۰ درصد هستند.
به گفته معاون پرستاری وزارت بهداشت ۶۰ درصد جمعیت پرستاری زیر ۱۰ سال سابقه کار دارند و از نظر جنسیتی نیز ۷۶ درصد گروه پرستاری زن و ۲۴ درصد مرد هستند.
عبادی همچنین گفته ۱۵۵ هزار #تخت_بیمارستانی در کشور وجود دارد و از ۲۲۶ هزار #پرسنل_پرستاری ۶۸ درصد پرستار، ۸ درصد #کارشناس_اتاق_عمل، ۷ درصد کارشناس هوشبری، ۸ درصد کمک پرستاری و کمک بهیاری و ۸ درصد ماما هستند. در مجموع ۱۶۱ هزار نفر کادر پرستاری در وزارت بهداشت اشتغال دارند.
عبادی این آمار را در حالی اعلام کرده که در مهرماه ۱۴۰۰ شمسی پیش مدعی شده بود میانگین تعداد پرستار در کشور، ۰.۹ نفر به ازای هر تخت بیمارستانی است. با این وجود آمار فعلی او حاکی از آن است که نزدیک به ۱.۵ پرستار برای هر تخت در کشور وجود دارد که به نظر نمی‌رسد با توجه به آمار قبلی او و همچنین آمار منابع پرستاری، آمار صحیحی باشد.
گفتنی است به طور متوسط در دنیا به ازای هر تخت بیمارستانی ۲.۵ پرستار در ۲۴ ساعت پرستار در بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی وجود دارد.
#حقوق_پرستاران #پرستاران_ایران #کادردرمان
@pareestar
پریستار
Photo
چگونه به عنوان یک پرستار می‌توانید خشونت خانگی را شناسایی کنید؟
بسیاری از قربانیان #خشونت‌های_خانگی به دلیل تبعات جدی جسمی و روانی‌ای که این شکل از #خشونت برآنها می‌گذارد، از #مراکز_درمانی و بهداشتی سر در می‌آورند و در این میان #پرستاران به عنوان افرادی که به طور مستقیم با بازماندگان خشونت‌های خانگی در ارتباط هستند نقش به سزا و حیاتی‌ای در شناسایی و گزارش خشونت‌های خانگی ایفا میکنند.
اما چگونه می‌توان خشونت خانگی را شناسایی کرد؟
هنگامیکه از #خشونت خانگی_صحبت می‌شود، بسیاری این خشونت‌ها را صرفا در خشونت جسمی و فیزیکی جستجو میکنند اما حقیقت این است که خشونت خانگی شامل طیف گسترده‌ای از رفتارهای آزار گرایانه است که خشونت فیزیکی تنها بخش کوچکی از آن را تشکیل میدهد.
- کلیشه‌ها را در معاینات معمول کنار بگذارید: به عبارت دیگر یک پرستار باید فراتر از کلیشه‌های معمول جنسیتی به ارتباط بین #آزارگر و فرد آزار دیده نگاه کند. معاینات را در محیطی امن همراه با حفظ #حریم_خصوصی فرد پیش ببرید. به دنبال درک کردن باشید نه قضاوت کردن.
- سعی کنید به تدریج اعتماد بیمار را به خود جلب کنید: لیستی از سوالاتی که نشان دهنده همدلی از یک سو و از سوی دیگر دانش و تخصص شما است آماده کنید. نمیتوان فرد آزار دیده را واردار به اعتراف کرد. بلکه باید با ایجاد رابطه همدلانه سعی کنید بیمار داوطلبانه از وضعیت خود صحبت کند.
- ببینید آزارگر و آزاردیده در چه مرحله‌ای هستند: چرخه خشونت دارای پنج بخش تکرار شونده است. مرحله اول با بهانه گیری و داد و بیداد شروع می‌شود. تنش، انفجار و ضرب و شتم مراحل بعدی هستند. مرحله آخر دلجویی و ماه عسل است. چرخه‌ای که با فواصل زمانی کمتر هی تکرار و تکرار می‌شود. چرخه خشونت تِرَن هوایی‌ای از احساسات ایجاد می‌کند. برای همین است پرستار بسته به اینکه در چه مرحله‌ای با فرد آزار دیده ملاقات می‌کند با رفتارهای متفاوتی رو به رو می‌شود. در بسیاری از موارد آزارگران در مرحله ماه عسل آزار دیده را متقاعد کرده‌اند که مقصر اصلی ماجرا خود او بوده است!
- به رابطه بین بیماری و آزار و اذیت توجه کنید: براساس تحقیقات انجام گرفته بسیاری از زنانی و افرادی که در معرض خشونت‌های خانگی هستند، از بیماری‌های مختلفی همانند کمر درد، سردردهای شدید، کم خوابی، افسردگی، اضطراب، بیماری‌های گوارشی و از دست دادن حافظه رنج می‌برند.
در بخش بعدی به این نکته خواهیم پرداخت که پس از شناسایی فرد خشونت دیده چگونه از او متفاوت با سایر بیماران دیگر مراقبت کرد.
@pareestar
بسیاری از قربانیان #خشونت‌های_خانگی به دلیل تبعات جدی جسمی و روانی‌ای که این شکل از #خشونت برآنها می‌گذارد، از #مراکز_درمانی و بهداشتی سر در می‌آورند و در این میان #پرستاران به عنوان افرادی که به طور مستقیم با بازماندگان خشونت‌های خانگی در ارتباط هستند نقش به سزا و حیاتی‌ای در شناسایی و گزارش خشونت‌های خانگی ایفا میکنند.
اما چگونه می‌توان خشونت خانگی را شناسایی کرد؟
هنگامیکه از #خشونت خانگی_صحبت می‌شود، بسیاری این خشونت‌ها را صرفا در خشونت جسمی و فیزیکی جستجو میکنند اما حقیقت این است که خشونت خانگی شامل طیف گسترده‌ای از رفتارهای آزار گرایانه است که خشونت فیزیکی تنها بخش کوچکی از آن را تشکیل میدهد.
- کلیشه‌ها را در معاینات معمول کنار بگذارید: به عبارت دیگر یک پرستار باید فراتر از کلیشه‌های معمول جنسیتی به ارتباط بین #آزارگر و فرد آزار دیده نگاه کند. معاینات را در محیطی امن همراه با حفظ #حریم_خصوصی فرد پیش ببرید. به دنبال درک کردن باشید نه قضاوت کردن.
- سعی کنید به تدریج اعتماد بیمار را به خود جلب کنید: لیستی از سوالاتی که نشان دهنده همدلی از یک سو و از سوی دیگر دانش و تخصص شما است آماده کنید. نمیتوان فرد آزار دیده را واردار به اعتراف کرد. بلکه باید با ایجاد رابطه همدلانه سعی کنید بیمار داوطلبانه از وضعیت خود صحبت کند.
- ببینید آزارگر و آزاردیده در چه مرحله‌ای هستند: چرخه خشونت دارای پنج بخش تکرار شونده است. مرحله اول با بهانه گیری و داد و بیداد شروع می‌شود. تنش، انفجار و ضرب و شتم مراحل بعدی هستند. مرحله آخر دلجویی و ماه عسل است. چرخه‌ای که با فواصل زمانی کمتر هی تکرار و تکرار می‌شود. چرخه خشونت تِرَن هوایی‌ای از احساسات ایجاد می‌کند. برای همین است پرستار بسته به اینکه در چه مرحله‌ای با فرد آزار دیده ملاقات می‌کند با رفتارهای متفاوتی رو به رو می‌شود. در بسیاری از موارد آزارگران در مرحله ماه عسل آزار دیده را متقاعد کرده‌اند که مقصر اصلی ماجرا خود او بوده است!
- به رابطه بین بیماری و آزار و اذیت توجه کنید: براساس تحقیقات انجام گرفته بسیاری از زنانی و افرادی که در معرض خشونت‌های خانگی هستند، از بیماری‌های مختلفی همانند کمر درد، سردردهای شدید، کم خوابی، افسردگی، اضطراب، بیماری‌های گوارشی و از دست دادن حافظه رنج می‌برند.
در بخش بعدی به این نکته خواهیم پرداخت که پس از شناسایی فرد خشونت دیده چگونه از او متفاوت با سایر بیماران دیگر مراقبت کرد.
@pareestar
پریستار
@pareestar
یکی از عجیب‌ترین مشکلات #پرستاران کشور که شاید در دنیا نظیر نداشته باشد این است که دولت و به طور مشخص #وزارت_بهداشت و زیر مجموعه‌های آن مانند دانشگاه‌های #علوم_پزشکی، #بیمارستان و #مراکز_درمانی، قانون‌هایی را که ذره‌ای نفع #پرستار در آن باشد اجرا نمی‌کنند و از آن طرف قانون‌های بد و ناعادلانه علیه آنها وضع میکنند.
برای مثال #قانون_بهره‌وری خیلی ساده و خلاصه می‌گوید که احدی از بالاترین مقام کشور تا رئیس جمهور، #وزیر_بهداشت و روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی و… حق ندارند یک پرستار را بر خلاف رضایتش مجبور به #اضافه_کاری کنند اما در عمل این اتفاق می‌افتد و حتی پرستاران معترض با شدیدترین برخوردهای انضباطی روبرو می‌شوند از جمله اخراج و تعلیق!
در مقابل قوانینی مانند #تعرفه‌گذاری_خدمات پرستاری علیه پرستاران وضع می‌شود که به تبعیض‌های نجومی میان دستمزد پرستاران با #پزشکان دامن میزند. قانونی که در واقع تحقیر زحمات پرستاران است نه قیمت‌گذاری خدمات آنان.
از آن طرف پرستاران شاهد هستند همین وزارت بهداشت و مجلس و مراکزی که قانون تعرفه‌گذاری را علیه پرستاران وضع میکنند برای پزشکان «افزایش ۴۶ درصدی تعرفه‌های پزشکی» را تصویب میکنند و…
خلاصه اینکه شرایط حاکم بر #جامعه_پرستاری یکی دیگر از آش‌های شور مدیریت کشور است و شاید یکی از شورترین‌هایش!
کارتون: #مانا_نیستانی
@pareestar
برای مثال #قانون_بهره‌وری خیلی ساده و خلاصه می‌گوید که احدی از بالاترین مقام کشور تا رئیس جمهور، #وزیر_بهداشت و روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی و… حق ندارند یک پرستار را بر خلاف رضایتش مجبور به #اضافه_کاری کنند اما در عمل این اتفاق می‌افتد و حتی پرستاران معترض با شدیدترین برخوردهای انضباطی روبرو می‌شوند از جمله اخراج و تعلیق!
در مقابل قوانینی مانند #تعرفه‌گذاری_خدمات پرستاری علیه پرستاران وضع می‌شود که به تبعیض‌های نجومی میان دستمزد پرستاران با #پزشکان دامن میزند. قانونی که در واقع تحقیر زحمات پرستاران است نه قیمت‌گذاری خدمات آنان.
از آن طرف پرستاران شاهد هستند همین وزارت بهداشت و مجلس و مراکزی که قانون تعرفه‌گذاری را علیه پرستاران وضع میکنند برای پزشکان «افزایش ۴۶ درصدی تعرفه‌های پزشکی» را تصویب میکنند و…
خلاصه اینکه شرایط حاکم بر #جامعه_پرستاری یکی دیگر از آش‌های شور مدیریت کشور است و شاید یکی از شورترین‌هایش!
کارتون: #مانا_نیستانی
@pareestar