چالش‌های روزمره پرستاران در محیط کار


پرستاری دشوار است، اما کار ارزشمندی است که زندگی‌های بی شماری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پرستاران با افراد در هر سن و با هر پیشنیه قومی و فرهنگی در تماس هستند و نیازهای جسمی، عاطفی و روحی بیماران و #افراد_آسیب‌پذیر را تامین می‌کنند. چالش‌های پرستاری از آن جهت منحصر به فرد است که آنها سرمایه معنوی و مادی زیادی برای کار خود صرف می‌کنند. آنها بیماران خود را می‌شناسند، به نیازهای آنها اهمیت می‌دهند و نقش مهمی در بهبودی بیماران دارند. آنها با وجود چالش‌های روزانه پرستاری در زندگی‌های بی شماری تغییر ایجاد می کنند.

چالش‌هایی که پرستاران با آن مواجه هستند در طول زمان تغییر کرده است. امروزه پرستاری یک رشته وسیع و متنوع است که فرصت‌های زیادی برای کسانی که آن را به عنوان یک شغل برای خدمت به دیگران انتخاب می‌کنند فراهم می‌کند. اما آنها باید از چالش‌های امروزی در پرستاری آگاه باشند و تاثیر آنها را درک کنند و راه هایی برای مقابله و مراقبت از خود بیابند تا از فرسودگی‌ها و آسیب‌های شغلی در امان بمانند.

آسیب‌های جسمی

#پرستاران اغلب مجبور هستند ساعت‌های طولانی کار کنند و به بیماران #خدمات_مراقبتی ارائه دهند. یکی از چالش‌هایی که پرستاران با آن مواجه هستند سرپا ایستادن برای مدت زمان طولانی است. سلامت جسمی پرستاران باتوجه به اینکه باید به بلند کردن بیماران مثلاً از ویلچر به تخت، یا از تخت به حمام کمک کنند در معرض خطر قرار می‌گیرد. آن‌ها به تجهیزاتی دسترسی دارند که می‌تواند این جنبه‌های #آسیب_جسمی را کم‌تر کند با این حال، پرستاران همچنان در معرض آسیب‌ها و صدمات جسمی قرار دارند. یکی از مزمن‌ترین خطرات محل کار، آسیب‌دیدگی کمر است. آسیب‌ به شانه و پا درد نیز از بیماری‌های شایع هستند.

خطرات جدی در محیط کار

پرستاران هنگام کار در #بیمارستان یا محیط بالینی در معرض خطرات محیط کار قرار دارند. واقعیت این است که چون پرستاران با افراد بیمار کار می‌کنند ، قرار گرفتن آنها در معرض فردی با یک بیماری بسیار عفونی و خطرناک بسیار بیشتر از دیگران است.

آنها در معرض ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا و سایر اشکال باکتر‌ی‌ها و ویروس‌ها قرار دارند. گاهی ممکن است یک پرستار قبل از تشخیص بیماری با بیمار مبتلا به ویروس در تماس باشد. شاید بیمار مبتلا به ویروس با دلایل دیگری به پزشک یا بیمارستان مراجعه کرده باشد و علائم ابتلا به ویروس قابل تشخیص نباشد. در طول فصل سرماخوردگی و آنفولانزا، پرستاران بیشتر در معرض این خطرات قرار دارند اما همیشه این امکان وجود دارد که ویروس‌های جدید و غیرمعمول بدون هیچ واکسن یا داروی شناخته شده‌ای ظاهر شوند.

#خشونت و #آزار در محل کار

خشونت‌ در محل کار یکی از مسائل مهم در حرفه پرستاری است. آزار و اذیت‌ها ممکن است از سوی سایر پرستاران یا همکاران کادر پزشکی اتفاق بیفتند. پرستاران کهنه‌کار، متأسفانه، همیشه آنطور که باید خوش‌آمدگو یا همراه نیستند و ممکن است نسبت به پرستاران جدید کم‌تحمل باشند.

قلدری و آزار بیماران و اعضای خانواده آنها منبع دیگر #خشونت_علیه_پرستاران است. هر نوع تعقیب یا ارتباط نامناسب، چه حضوری یا از طریق رسانه های اجتماعی تهدیدی برای پرستاران است. این یکی از چالش‌های دلهره‌آور پرستاری است که نباید از چشم‌ها پنهان بماند. میزان خشونت‌ها در مواردی می‌تواند آنقدر زیاد باشد که بر نحوه عملکرد پرستاران در ارائه خدمات تاثیر بگذارد و یا آنها را در معرض آسیب‌های جسمی و روانی قرار دهد.

@pareestar

پرستاران در خصوص خشونت خانگی چه کارهایی می‌توانند انجام بدهند؟

🔵 #پرستاران به‌عنوان گروه بزرگی از ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی، با قربانیان #خشونت_خانگی به‌طور روزمره سر و کار دارند. تحقیقات نشان می‌دهند زنانی که مورد #خشونت قرار می‌گیرند در برخی از موارد از پرستاران مراکز بهداشت و سلامتی که بدان مراجعه کرده‌اند درخواست کمک می‌کنند. هرچند بنا بر آمار ارائه شده تعداد کمی از زنانی که مورد خشونت خانگی، آزار و اذیت جنسی یا تجاوز قرار گرفته‌اند، حاضر می‌شوند در این خصوص صحبت کنند یا درخواست کمک کنند.

🔵 عواملی که موجب می‌شوند #زنان تحت خشونت درخواست کمک نکنند می‌تواند شامل موارد زیر باشند:

- ترس از امنیت خود یا فرزندانشان
- وابستگی عاطفی یا مالی به پارتنر خود
- شرم و خجالت
- عدم اعتماد به کمک دیگران

🔵 زنان تحت خشونت اغلب از مراجعه به مراکز #پلیس به دلایل فوق خودداری می‌کنند؛ اما احتمال اینکه این زنان با پرستاران یا پرسنل مراکز درمانی سخن بگویند یا درد دل کنند بیشتر از سایر افراد است. پرستاران هنگام بررسی وضعیت فیزیکی زنان باید به موارد زیر توجه کنند. صدمات و جراحات زیر می‌توانند از جمله نشانه‌های خشونت خانگی باشند:

- کبودی در قفسه سینه و شکم
- جراحات و زخم‌های متعدد
- پارگی گوش
- به تاخیر انداختن مراجعه به پزشک برای دریافت خدمات پزشکی
- وجود جراحت و زخم‌هایی که الگوهای تکرار شونده دارند

🔵 نشانه‌های روانی که پرستاران در مواجهه با قربانیان خشونت خانگی باید مورد توجه قرار دهند:

- بیماری‌های مرتبط با #استرس زیاد
- استرس، اضطراب و #افسردگی
- سوءمصرف مواد مخدر، الکل و آرام‌بخش‌ها
- ترشحات واژینال، درد شکم، بیماری‌های مقاربتی
- اقدام به خودکشی یا #خودسوزی

🔵 پرستاران در صورت مراقبت از زنی که ممکن است تحت خشونت خانگی باشد و بنا به شرایط روحی و فیزیکی زن می‌توانند با پرسیدن سوالات زیر از وضعیت زن مطلع شوند:

- به نظر عصبی و مضطرب می‌آیی، آیا همه‌چیز در خانه‌تان مرتب است؟
- وقتی زخم‌ها و جراحات این‌چنینی را می‌بینم، به ذهنم می‌رسد ممکن است فردی به تو آسیب‌زده باشد؟
- آیا چیز دیگری هست که ما در مورد آن صحبت نکرده باشیم که دانستنش ممکن است بتواند به تغییر شرایط فعلی کمک کند؟

🔵 نحوه پاسخگویی و عکس‌العمل پرستاران به جوابی که زنان به این سؤال‌ها می‌دهند، بسیار مهم است.

- سعی کنید با دقت و با حوصله به صحبت‌های او گوش دهید.
- به او اطمینان دهید که حرف‌هایش را از صمیم قلب باور کرده‌اید.
- به او بگویید می‌دانید چه قدر حرف زدن از این موضوع می‌تواند ناراحت کننده و سخت باشد.
- به او بگویید خوشحالید که در این باره صحبت کرده است و اینکه او سزاوار بودن در چنین وضعیتی نیست.

🔵 این پاسخ‌ها را ندهید:

- چرا با همچین آدمی هنوز زندگی می‌کنی؟
- چرا تو را زد؟
- چرا برای خارج شدن از این وضعیت کاری نمی‌کنی؟

پرستاران می‌توانند در ایجاد جامعه‌ای عاری از خشونت نقش داشته باشند. آن‌ها باید خشونت خانگی را بشناسند و در خصوص آن آگاه باشند و به کمک #پزشکان و مسئولین بیمارستان پروتکل‌های مشخصی داشته باشند تا بتوانند از زنان تحت خشونت حمایت کنند و بدان‌ها کمک برسانند.


@pareestar

#پرستاران_خانگی با انواع خشونت‌ها و تبعیض‌ها رو به رو هستند.

🔵 بسیاری از این #پرستاران به دلیل اینکه توسط شرکت‌های خصوصی استخدام می‌شوند، از داشتن #بیمه و سایر مزایای کاری محروم هستند.

🔵 #خشونت_فیزیکی، کلامی و روانی امری رایج در پروسه کاری پرستاران خانگی است. بسیاری از این پرستاران از سوی بیماران یا همراهان آنها مورد #آزار_جنسی هم قرار می‌گیرند.

🔵 یکی دیگر از مشکلات پرستاران خانگی انتظار انجام #کار_خانگی در کنار وظایف پرستاریشان است. بسیاری به پرستاران خانگی به چشم نیروهای خدماتی نگاه می‌کنند.


(لازم به ذکر است که در اینجا منظور از پرستار، فردی است که در این رشته تخصصی، تحصیلات آکادمیک بالای دو سال دارد و با کسانی که در خانه به مراقبت از بیماران می‌پردازند متفاوت است)

کارتونیست: مانا نیستانی

@pareestar

ستیز با افراد +LGBTQ در محیط کاری پرستاران

زنانه‌انگاری #پرستاری یکی از عوامل عدم استقبال گسترده مردان* ز این حرفه است. پرستاران مرد* عموما مجبور هستند با انگاره‌های +LGBTQ ستیزانه نیز دست‌و‌پنجه نرم کنند.

مشخصا آمار دقیقی از پرستارانی که خود را غیر سیسجندر تعریف می‌کنند و افرادی که گرایش جنسی/ عاطفی غیر هتروسکشوال دارند موجود نیست.

از دیگر سو هیچ مسیر قانونی برای شکایت این دسته از پرستاران در #ایران وجود ندارد تا اگر این پرستاران مورد، #آزار، #خشونت و ستم جنسی و #جنسیتی قرار بگیرند از طرف قانون حمایت شوند.

بلکه حتی بسیار محتمل است که در صورت فاش شدن جنسیت، هویت جنسیتی و گرایش جنسی/عاطفی‌شان نه تنها کار خود را از دست دهند بلکه جان‌شان در خطر بیفتد.

پرستاران +LGBTQ چه در ایران چه حتی در کشورهای توسعه‌یافته، زیر فشار و ستم‌هایی هستند که تابوهای اجتماعی و ساختار سیس-هترونورماتیو، آن‌ها را به گروه ستمدیده‌ای بدل می‌کند که حتی سکوت‌شان نمی‌تواند تضمینی برای #امنیت_شغلی و جانی‌شان شود.

از دیگر سو مردان* #گی پرستار از سوی بسیاری از بیماران تحت درمان آن‌ها «خطرناک» تلقی می‌شوند. انگاره‌های تبعیض‌آمیز از آن‌ها «مردان بالقوه خطرناک برای دیگر مردان» می‌سازد.

به علاوه انگ‌انگاری‌ها و باور غلط در مورد ویروس همه‌گیر #اچ‌آی‌وی، باعث ایجاد این تصور شده است که مردان* گی عامل انتقال ویروس اچ‌آی‌وی به دیگر افراد هستند و این مساله موجب می‌شود که بسیاری از بیماران نه تنها تمایلی به داشتن پرستار مرد* گی داشته باشند، بلکه شکایت کنند که از حضور آن‌ها می‌ترسند.

#مردسالاری و انگاره «زنانه بودن» پرستاری هر مرد* پرستار را «گی فرض می‌کند» و «هر مرد گی» را «کمتر از مرد» تلقی می‌کند. در واقع +LGBTQ ستیزی و زن* ستیزی سلاحی سرد برای تهدید مردان با هر گرایش_جنسی/عاطفی و #هویت_جنسیتی است که بخواهد به #حرفه_پرستاری ورود کند یا در آن دوام بیاورد.

@pareestar

چگونه به عنوان یک پرستار می‌توانید خشونت خانگی را شناسایی کنید؟

بسیاری از قربانیان #خشونت‌های_خانگی به دلیل تبعات جدی جسمی و روانی‌ای که این شکل از #خشونت برآنها می‌گذارد، از #مراکز_درمانی و بهداشتی سر در می‌آورند و در این میان #پرستاران به عنوان افرادی که به طور مستقیم با بازماندگان خشونت‌های خانگی در ارتباط هستند نقش به سزا و حیاتی‌ای در شناسایی و گزارش خشونت‌های خانگی ایفا می‌کنند.

اما چگونه می‌توان خشونت خانگی را شناسایی کرد؟

هنگامیکه از #خشونت خانگی_صحبت می‌شود، بسیاری این خشونت‌ها را صرفا در خشونت جسمی و فیزیکی جستجو می‌کنند اما حقیقت این است که خشونت خانگی شامل طیف گسترده‌ای از رفتارهای آزار گرایانه است که خشونت فیزیکی تنها بخش کوچکی از آن را تشکیل میدهد.

- کلیشه‌ها را در معاینات معمول کنار بگذارید: به عبارت دیگر یک پرستار باید فراتر از کلیشه‌های معمول جنسیتی به ارتباط بین #آزارگر و فرد آزار دیده نگاه کند. معاینات را در محیطی امن همراه با حفظ #حریم_خصوصی فرد پیش ببرید. به دنبال درک کردن باشید نه قضاوت کردن.

- سعی کنید به تدریج اعتماد بیمار را به خود جلب کنید: لیستی از سوالاتی که نشان دهنده همدلی از یک سو و از سوی دیگر دانش و تخصص شما است آماده کنید. نمی‌توان فرد آزار دیده را واردار به اعتراف کرد. بلکه باید با ایجاد رابطه همدلانه سعی کنید بیمار داوطلبانه از وضعیت خود صحبت کند.

- ببینید آزارگر و آزاردیده در چه مرحله‌ای هستند: چرخه خشونت دارای پنج بخش تکرار شونده است. مرحله اول با بهانه گیری و داد و بیداد شروع می‌شود. تنش، انفجار و ضرب و شتم مراحل بعدی هستند. مرحله آخر دلجویی و ماه عسل است. چرخه‌ای که با فواصل زمانی کمتر هی تکرار و تکرار می‌شود. چرخه خشونت تِرَن هوایی‌ای از احساسات ایجاد می‌‎کند. برای همین است پرستار بسته به اینکه در چه مرحله‌ای با فرد آزار دیده ملاقات می‌کند با رفتارهای متفاوتی رو به رو می‌شود. در بسیاری از موارد آزارگران در مرحله ماه عسل آزار دیده را متقاعد کرده‌اند که مقصر اصلی ماجرا خود او بوده است!

- به رابطه بین بیماری و آزار و اذیت توجه کنید: براساس تحقیقات انجام گرفته بسیاری از زنانی و افرادی که در معرض خشونت‌های خانگی هستند، از بیماری‌های مختلفی همانند کمر درد، سردردهای شدید، کم خوابی، افسردگی، اضطراب، بیماری‌های گوارشی و از دست دادن حافظه رنج می‌برند.

در بخش بعدی به این نکته خواهیم پرداخت که پس از شناسایی فرد خشونت دیده چگونه از او متفاوت با سایر بیماران دیگر مراقبت کرد.

@pareestar

ویدیو منتشر شده اخیر از حمله فیزیکی یک همراه بیمار به کادر درمان در بیمارستانی در استان خوزستان، مجددا موضوع خشونت علیه کادر درمان را برجسته کرده است.

موضوعی که اگرچه هر چند وقت یکبار به واسطه انتشار خبر یا تصاویری از آن بر سر زبان‌ها می‌افتد، اما شواهد نشان می‌دهند دستکم برای کادر درمان چالشی هر روزه و مداوم است. با وجود فقدان آمار مشخص در این زمینه اما اندک پژوهش‌های انجام گرفته نشان می‌دهند وقوع خشونت علیه کادر درمان (پرستاران و پزشکان) بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌شود.

به عنوان نمونه نتایج یکی از معدود پژوهش‌های صورت گرفته در اواخر دهه ۱۳۸۰ در ایران نشان می‌دهد در یک بازه زمانی شش ماهه، ۸۰ درصد از پرستاران عضو خانه پرستاری گفته‌اند که از سوی بیماران یا همراهان و مراجعان مورد نوعی از خشونت قرار گرفته‌اند. بنا بر یافته‌های این پژوهش اگرچه بیشتر خشونت‌ها کلامی بوده اما دستکم ۳۰ درصد از آن شامل نوعی از خشونت فیزیکی بوده است.

گزارش دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد در سال ۱۳۹۶ دستکم ۲۰ پرستار در ایران به دلیل شدت خشونت فیزیکی، دچار آسیب جدی (مانند شکستگی اعضای بدن) شده و خود بستری شده‌اند.

در عمده این پژوهش‌ها علاوه بر عواملی مانند عدم رضایت از نظام درمانی کشور، ناکافی بودن تعداد پرستاران نسبت به بیماران، فقدان امکانات درمانی کافی در برخی مراکز، شرایط نابسامان روحی و روانی بیمار و همراهان او و پرتنش بودن محیط مراکز درمانی به ویژه در بخش اورژانس آنچه که به عنوان یکی از عوامل قابل تامل مورد توجه قرار گرفته فقدان قوانین بازدارنده در زمینه خشونت علیه کادر درمان است.

در همین زمینه نتایج پژوهشی که در سال ۱۳۹۸ در ایران انجام شده نشان می‌دهند «فقدان سیستم‌های قانونی مشخص، عدم پیگیری موارد گزارش شده و بی تفاوتی مقامات بیمارستان‌ها و مراکز درمانی» از جمله عوامل تاثیرگذار در افزایش خشونت‌ها علیه کادر درمان و به ویژه پرستاران است.

در این میان اما مشکل فقدان قوانین بازدارنده و عدم پیگیری موارد گزارش شده ناشی از خلاء سازوکار قانونی مشخص در این زمینه در ایران است.

چرا که علیرغم گستردگی موارد خشونت علیه کادر درمان، قوانین موضوعه داخلی در این زمینه هیچ ورود ویژه‌ای به مساله نداشته و تنها قانون موجود برای مبارزه با چنین خشونتی (اعم از کلامی و فیزیکی) همان قوانین کلی موجود در قانون مجازات اسلامی (مواد ۶۰۸، ۶۰۹ و ۶۱۴ قانون تعزیرات) است. حال آنکه شکی نیست این مواد، به ویژه در موارد خشونت کلامی، به هیچ وجه ظرفیت لازم برای حمایت از کادر درمان در برابر خشونت را ندارد.

چرا که در وهله اول در عمده موارد به دلیل تراکم بالای پرونده کیفری در دستگاه قضایی رسیدگی به پرونده‌های خشونت کلامی یا آنقدر طولانی می‌شود که شاکی خود از ادامه روند منصرف می‌شود یا در همان ابتدا از طرف مقام قضایی به نوعی وادار به رضایت می‌شود. از سوی دیگر عدم حمایت مقامات بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در روند پیگیری قضایی سبب شده دسترسی به مدارک و شواهد و به ویژه حمایت قانونی برای پرستاران با سختی پیش رود.

از این رو شکی نیست علاوه بر مشکلات محیطی، فرهنگی و کمبودهای نظام درمانی، فقدان قوانین و مقررات به ویژه در زمینه حمایت از کادر درمان در برابر خشونت و عدم وجود آیین‌نامه‌های رفتاری و دستورالعمل‌های حمایتی، اگر نه به عنوان عامل ایجاد کننده دستکم به عنوان عامل تسهیل‌گر در افزایش موارد خشونت علیه کادر درمان نقش دارد و راه حل آن ورود قانونگذار به این موضوع است.

#کادر_درمان
#پرستاران
#خشونت_علیه_پرستاران
#خشونت_علیه_کادر_درمان

@pareestar