۵۶ درصد از پرستاران آزار و اذیت کلامی را تجربه می‌کنند

✍🏽 (بخش دوم)

🔵 بر اساس نظرسنجی‌ای که اخیرا از سوی مجله نرسینگ تایمز و با شرکت بیش از ۲۰۰۰ #پرستار و #دانشجوی_پرستاری منتشر شده است ۵۶ درصد از پرستاران گفته‌اند که آزار و #اذیت_کلامی را تجربه کرده‌اند. بیش از ۳۷ درصد اظهار داشته‌اند که مورد آزار و #اذیت_فیزیکی قرار گرفته‌اند. لمس شدن از سوی بیماران در حین انجام معاینه از جمله این آزار و اذیت‌های فیزیکی بوده است.

۶ درصد از شرکت‌کنندگان عنوان کردند که از طریق ایمیل یا تلفن مورد #آزار_سایبری قرار گرفته‌اند. یکی از #پرستاران می‌گوید: در دوران دانشجویی، ایمیل و پیام‌های آزاردهنده‌ای از سوی کارکنان مرد دریافت کرده است اما از آنجایی که می‌ترسیده گزارش این آزارها شغلش را به خطر بی‌اندازد، آن‌ها را گزارش نکرده است.

بررسی نتایج نظرسنجی انجام شده نشان می‌دهد آزار و اذیت جنسی در دوران دانشجویی امری بسیار رایج بوده است. بسیاری از دانشجویان عنوان کرده‌اند به دلیل وضعیت دانشجویی خود احساس می‌کردند قادر به سخن گفتن از آن آزارها نبوده‌اند.

بر اساس نظرسنجی مذکور ۵۶ درصد از آزار و اذیت پرستاران از سوی بیماران، ۲۶ درصد از سوی #همکاران_پزشک، ۲۴ درصد از سوی همکاران پرستار و ۱۹ درصد از سوی همراهان بیماران انجام شده است. پرستاران شرکت‌کننده که مورد #آزار_جنسی قرار گرفته‌اند میگویند: «قانون نانوشته‌ای وجود دارد که در صورت بروز این آزارها از سوی بیماران مجبور به پذیرش و تحمل کامل آن هستی.»

به لحاظ جنسیتی، آزار و اذیت جنسی بین شرکت‌کنندگانی که خود را زن معرفی کرده‌اند (۶۲ درصد) امر متداول‌تری به نسبت مردان (۵۱ درصد) بوده است. با این وجود تعداد پرستاران مردی که این آزار و اذیت‌ها را به کارفرمای خود گزارش می‌دهند (۱۷ درصد) در مقابل ۲۹ درصد گزارش‌ها زنان بوده است.

بسیاری از پرستارانی که #جنسیت خود را مرد معرفی می‌کنند اظهار داشته‌اند بارها توسط همکاران زن خود مورد آزار و اذیت جنسی قرارگرفته‌اند. یکی از پرستاران مرد که خود را #همجنسگرا معرفی کرده اظهار داشته است: به دلیل #گرایش_جنسی‌ ام اغلب من را فردی قابل دسترس می‌دانند. بارها پیش‌آمده که همکارانم به باسنم دست‌زده‌اند.

پس از قتل «سارا اورارد» زن سی و سه ساله، ساکن لندن که هنگام بازگشت به خانه توسط یک #پلیس ربوده و به قتل رسید، این موضوع مطرح شد که #زنان بخصوص #زنان_پرستار که بعد از شیفت کاریشان اغلب در شب مجبور هستند تنهایی پای پیاده یا توسط وسایل نقلیه به خانه‌های خود بازگردند، چه قدر احساس ناامنی می‌کنند. نظرسنجی مجله نرسینگ- تایمز نشان داد که ۶۸ درصد پرستاران #شیفت_شب برای رفتن به خانه احساس #امنیت نمی‌کنند. این رقم با تمرکز بر جنسیت پاسخ‌دهندگان زن به ۷۳ درصد در مقابل ۳۰ درصد پاسخ‌دهندگان مرد افزایش پیدا کرد. به همین دلیل لزوم در دسترس بودن پارکینگ مقرون به‌صرفه توسط بسیاری از پاسخ‌دهندگان مطرح شد.


@pareestar

پرستاران در خصوص خشونت خانگی چه کارهایی می‌توانند انجام بدهند؟

🔵 #پرستاران به‌عنوان گروه بزرگی از ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی، با قربانیان #خشونت_خانگی به‌طور روزمره سر و کار دارند. تحقیقات نشان می‌دهند زنانی که مورد #خشونت قرار می‌گیرند در برخی از موارد از پرستاران مراکز بهداشت و سلامتی که بدان مراجعه کرده‌اند درخواست کمک می‌کنند. هرچند بنا بر آمار ارائه شده تعداد کمی از زنانی که مورد خشونت خانگی، آزار و اذیت جنسی یا تجاوز قرار گرفته‌اند، حاضر می‌شوند در این خصوص صحبت کنند یا درخواست کمک کنند.

🔵 عواملی که موجب می‌شوند #زنان تحت خشونت درخواست کمک نکنند می‌تواند شامل موارد زیر باشند:

- ترس از امنیت خود یا فرزندانشان
- وابستگی عاطفی یا مالی به پارتنر خود
- شرم و خجالت
- عدم اعتماد به کمک دیگران

🔵 زنان تحت خشونت اغلب از مراجعه به مراکز #پلیس به دلایل فوق خودداری می‌کنند؛ اما احتمال اینکه این زنان با پرستاران یا پرسنل مراکز درمانی سخن بگویند یا درد دل کنند بیشتر از سایر افراد است. پرستاران هنگام بررسی وضعیت فیزیکی زنان باید به موارد زیر توجه کنند. صدمات و جراحات زیر می‌توانند از جمله نشانه‌های خشونت خانگی باشند:

- کبودی در قفسه سینه و شکم
- جراحات و زخم‌های متعدد
- پارگی گوش
- به تاخیر انداختن مراجعه به پزشک برای دریافت خدمات پزشکی
- وجود جراحت و زخم‌هایی که الگوهای تکرار شونده دارند

🔵 نشانه‌های روانی که پرستاران در مواجهه با قربانیان خشونت خانگی باید مورد توجه قرار دهند:

- بیماری‌های مرتبط با #استرس زیاد
- استرس، اضطراب و #افسردگی
- سوءمصرف مواد مخدر، الکل و آرام‌بخش‌ها
- ترشحات واژینال، درد شکم، بیماری‌های مقاربتی
- اقدام به خودکشی یا #خودسوزی

🔵 پرستاران در صورت مراقبت از زنی که ممکن است تحت خشونت خانگی باشد و بنا به شرایط روحی و فیزیکی زن می‌توانند با پرسیدن سوالات زیر از وضعیت زن مطلع شوند:

- به نظر عصبی و مضطرب می‌آیی، آیا همه‌چیز در خانه‌تان مرتب است؟
- وقتی زخم‌ها و جراحات این‌چنینی را می‌بینم، به ذهنم می‌رسد ممکن است فردی به تو آسیب‌زده باشد؟
- آیا چیز دیگری هست که ما در مورد آن صحبت نکرده باشیم که دانستنش ممکن است بتواند به تغییر شرایط فعلی کمک کند؟

🔵 نحوه پاسخگویی و عکس‌العمل پرستاران به جوابی که زنان به این سؤال‌ها می‌دهند، بسیار مهم است.

- سعی کنید با دقت و با حوصله به صحبت‌های او گوش دهید.
- به او اطمینان دهید که حرف‌هایش را از صمیم قلب باور کرده‌اید.
- به او بگویید می‌دانید چه قدر حرف زدن از این موضوع می‌تواند ناراحت کننده و سخت باشد.
- به او بگویید خوشحالید که در این باره صحبت کرده است و اینکه او سزاوار بودن در چنین وضعیتی نیست.

🔵 این پاسخ‌ها را ندهید:

- چرا با همچین آدمی هنوز زندگی می‌کنی؟
- چرا تو را زد؟
- چرا برای خارج شدن از این وضعیت کاری نمی‌کنی؟

پرستاران می‌توانند در ایجاد جامعه‌ای عاری از خشونت نقش داشته باشند. آن‌ها باید خشونت خانگی را بشناسند و در خصوص آن آگاه باشند و به کمک #پزشکان و مسئولین بیمارستان پروتکل‌های مشخصی داشته باشند تا بتوانند از زنان تحت خشونت حمایت کنند و بدان‌ها کمک برسانند.


@pareestar

نقش #پرستاری در پیشبرد مباحث #برابری_جنسیتی و #حقوق_اقلیت‌ها

🔵 تاریخچه مبارزات پرستاری در بسیاری از زمینه‌ها با تاریخچه مبارزات زنان و اقلیت‌ها برای دستیابی به #برابری همپوشانی دارد. پرستاری مدرن به مبارزه علیه ساختارهای اجتماعی محدودکننده، ظالمانه و ناعادلانه پرداخته است.

بسیاری از موانع و محدودیت‌هایی که #پرستاران در دوره‌ای که اغلب پرستاران را #زنان تشکیل می‌دادند با آن‌ها مواجه بودند با دیگر زنان مشترک بود. هرچند در برخی از حوزه‌ها پرستاران تجربه متفاوتی داشتند. در دوره‌ای که بسیاری از زنان حق کار کردن در خارج از خانه را نداشتند، #زنان_پرستار در بیرون از خانه کار می‌کردند و به مراقبت از مردان غریبه می‌پرداختند.

زنان پرستار برای #حق_رای_زنان، برای قوانین #کار_کودکان، برای #رفاه_کارگران کارخانه‌ها، برای حق دسترسی همگان به #واکسیناسیون، برای دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری به مبارزه پرداختند. برای ۱۵۰ سال پرستاری به‌طور عملی و حتی سیاسی موضوعی #فمینیستی بوده است. در آمریکا پرستاران در مارس ۱۹۱۳ با لباس پرستاری در راهپیمایی بزرگ حق رای زنان در واشنگتن دی سی شرکت کردند. پرستاران از #کانادا، #انگلیس و نروژ به آن‌ها پیوستند. این راهپیمایی مورد حمله نیروهای #پلیس قرار گرفت و در آن ۳۰۰ زن مجروح شدند.

در #آمریکا پرستاری مدرن در قرن نوزدهم و با حمایت زنان ثروتمند که قصد کمک رساندن به بیمارستان‌های نظامی را داشتند آغاز شد. در آن زمان بسیاری از #پزشکان با آموزش پرستاری به زنان با این توجیه که آموزش پرستاری بر دستگاه تناسلی منتسب به زنان تاثیر می‌گذارد و زنان را از رسالت حیاتی‌شان که همان زاد و ولد است بازمی‌دارد، مخالفت کردند. آن‌ها می‌گفتند زنان با آموزش پرستاری دیگر مانند گذشته مطیع و رام نخواهند بود.

در آن دوره بسیاری از رهبران #جنبش_پرستاری مجرد ماندند. آن‌ها می‌دانستند با ازدواج، جامعه آن‌ها را وادار به ترک حرفه‌شان می‌کند و پس از ازدواج تحت قیومیت همسرانشان در خواهند آمد و به لحاظ قانونی دیگر شخصیت حقوقی مستقلی نخواهند داشت.

اخلاق حرفه‌ای پرستاری موجب شده است که پرستاران همیشه بابت بی‌عدالتی‌های ساختاری نه تنها نسبت به پرستاران بلکه تمام افراد یا گروه‌هایی که به لحاظ اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند، ابراز نگرانی کنند. اخلاق پرستاری همواره فضایی را برای مخالفت با انجام رفتارهای غیراخلاقی مانند #سقط‌جنین اجباری یا خوراندن اجباری غذا به زندانیان، و تبعیض علیه جامعه +LGBTQ در مراکز درمانی به وجود آورده است.


@pareestar

عدم آموزش کادر درمان، فاجعه می‌آفریند

🔵 خبر تکان دهنده و غیر قابل باورکردنی بود: پسری بیست و یک ساله بنام فرزاد جلوی چشم پدرش توسط موتورسواری ربوده می‌شود. پسر پس از #تجاوز و آزار و اذیت بدون لباس و در شرایط وحشتناک به اورژانس بیمارستان رسانده می‌شود. فرزاد که دارای #اوتیسم است به دلیل شوک روانی و جراحات و زخم¬های بدنش مدام فریاد می‌زند.

پرسنل #بیمارستان_فیروزآبادی بدون در نظر گرفتن شرایط روانی و جسمی فرزاد و بدون آنکه پیدا شدنش در آن شرایط را به #پلیس خبر دهد، او را به عنوان فردی مجهول‌الهویه و در حالیکه دست و پا و گردن او را با طناب و پارچه به تخت می¬بندد، در بخش اعصاب و روان بستری می‌کنند.

واکنشی وحشتناک از سوی #کادر_درمان بیمارستان که به اندازه خبر ربوده شدن و تجاوز به فرزاد دارای اوتیسم هولناک است، اما آیا فرزاد تنها قربانی عدم آگاهی و آموزش کادر درمان #ایران در ارتباط با مواجهه با بیماران با نیازهای ویژه است؟

براساس آمار ارائه شده از سوی #انجمن_اوتیسم ایران به ازای هر 150 تولد، یک #کودک دارای اوتیسم متولد می‌شود. این بدان معنا است که درصد بالایی از افراد که به بیمارستان‌ها، بخش #اورژانس و سایر مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، تفاوت¬های حسی و ارتباطی دارند که این تفاوت‌ها باید توسط ارائه دهندگان خدمات درمانی درک و مورد توجه واقع شوند.

فقدان #آموزش و دانش در زمینه ارائه خدمات به بیماران دارای نیازهای ویژه از جمله افراد دارای اوتیسم موجب می‌شود این افراد اغلب از #خدمات_درمانی و بهداشتی مناسب بی¬بهره بمانند و حتی در مواردی به دلیل همین عدم شناخت، کادر درمان از مداوا و درمان این افراد سر باز زنند.

اما چگونه میتوان با یک مراجعه کننده اوتیستیک ارتباط برقرار کرد؟

- اولین قدم بردن فرد به اتاقی بسیار ساکت و خصوصی و کم نور با حداقل تجهیزات پزشکی است. افراد حاضر در اتاق را به حداقل برسانید. ایجاد محیط آرام، به آرام شدن بیمار کمک بسزایی می‌کند. با این کار در حقیقت شما از بار اضافی حس¬هایی که بر فرد تاثیر می‌گذارند کاسته‌اید.

- از آنجایی که اوتیسم یک طیف متفاوت دارد، سعی کنید راه ارتباطی با مراجعه کننده را پیدا کنید. آیا برای ارتباط برقرار کردن با فرد باید از کلمات استفاده کنید یا بیمار صرفا با حرکات دست قادر به ارتباط برقرار کردن است؟ برای پیدا کردن راه ارتباطی حتما از والدین یا نزدیکان بیمار که از تک تک حرکات او آگاه هستند کمک بگیرید.

- اجازه دهید بیمار شما را هنگام صحبت کردن با نزدیکانش مشاهده کند. با این کار می‌توانید اعتماد او را به خود جلب کنید.
بخاطر داشته باشید آموزش و آگاهی تنها محدود به پزشکان و پرستاران نمی‌شود، بلکه تمامی کادر درمان از جمله نیروهای خدماتی که در تماس با مراجعه کنندگان با نیازهای ویژه هستند هم می‌شود.

@pareestar

پزشکان، پرستاران و کادردرمان شرافتمندانه در کنار مردم زلزله‌زده خوی هستند

#کادر_درمان ایرانی که در جریان #خیزش_مردمی نشان داد به قسم حرفه‌ای خودشان برای کمک به مردم پایبند هستند، در جریان #زلزله اخیر خوی هم به میدان آمده و تلاش کرده‌اند جای خالی کم‌کاری مسئولان دولتی را پرکنند.

به گزارش #پریستار شهر سردسیر #خوی در یکی از بدترین ماه‌های سال یعنی در بهمن ماه دچار زلزله سنگینی شد که در جریان آن تعدادی از هموطنان کشته شدند و بیش از هزاران نفر نیز زخمی و ناپدید شده‌اند. متاسفانه آمار رسمی که همیشه سعی در کوچک‌نمایی اینگونه حوادث دارند هیچ تصویر درستی از عمق فاجعه‌ای که اتفاق افتاده به دست نمی‌دهد. همین قدر می‌دانیم که تاکنون ده‌ها روستا ویران شده‌اند، بسیاری از هموطنان همچنان زیر آوار هستند. حکومت تعداد کشته شدگان را هفت نفر اعلام کرده که البته آمار واقعی احتمالا خیلی بیشتر از اینهاست.

در این میان #حکومت نه تنها دست یاری به #زلزله‌زدگان نداده که در یک اتفاق عجیب نیروهای #پلیس به روی #مردم_معترض خوی که خواهان چادر و سایر امکانات برای اسکان موقت بودند را در سرمای زیر صفر درجه آب سرد پاشیده است. از طرف دیگر حکومت تلاش کرده مسیر کمک نیروهای معتمد جامعه به زلزله‌زدگان را هم سد کند که نمونه بارز آن مسدود کردن حساب #کریم_باقری بازیکن فوتبال پیشین تیم ملی بود.

در این میان #پزشکان، #پرستاران و کادر‌درمان تلاش کرده‌اند با وجود همه محدودیت‌هایی که وجود دارد، نقش خودشان را در کمک به مردم ایفا کنند. در یک مورد دکتر #علیرضا_رحیمی، پزشک خیر و خوشنام تبریزی خبر داد که تعداد ۵۰ کانکس را برای کمک به زلزله زدگان تهیه کرده است.

اخباری هم از سفر خودجوش پرستاران، پزشکان و کادردرمان از اقصی نقاط ایران به خوی منتشر شده است. برای مثال دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی تبریز در یک حرکت داوطلبانه به کمک مردم خوی شتافته‌اند.

در این میان دکتر #یاسر_رحمانی‌راد یکی از سه پزشکی که در جریان کمک به معترضان زخمی از #خرم‌آباد به #مهاباد رفته و بازداشت شده بود، اعلام کرده اگر با وثیقه آزاد نبود حتما به خوی می‌رفت اما با وجود این دوستانش را ترغیب کرده تا به این شهر زلزله زده بروند و دست مردم آسیب دیده را بگیرند.

@pareestar

روایتی از کمک یک پزشک به معترضان زخمی در جنبش ژینا:
من به سوگند پزشکی خود وفادار بودم

یک #پزشک روایتی دست اول از کمک کادردرمان به معترضان زخمی را مطرح کرده است. او می‌گوید بازجوها باور نداشتند که #پزشکان بدون دریافت پول و تنها بر اساس قسم خودشان، معترضان را درمان می کرده‌اند.

به گزارش #پریستار، در خیزش چند ماه گذشته #مردم_ایران، بیشتر پزشکان، #پرستاران و #کادردرمان همراه مردم بوده و بر اساس وفاداری به #سوگند_پزشکی خودشان، #معترضان زخمی که به #بیمارستان و #مراکزدرمانی نمی‌رفتند، را درمان کردند. به همین دلیل هم مشکلات زیادی از جمله بازداشت برای آنها پیش آمد و همچنین حکومت خیلی از آنها را لایق عفو کردن ندید!

#یاسر_رحمانی‌راد پزشک عمومی، یکی از این پزشکان بود که برای کمک به معترضان زخمی به شهر #مهاباد رفت و توسط #نیروهای_امنیتی بازداشت و بعد از مدتی با وثیقه از زندان آزاد شد.

او به «دویچه‌وله فارسی» گفته است بسیاری از معترضان زخمی به مراکزدرمانی اعتماد نداشتند و او به همراه دو نفر دیگر از کادردرمان با مقادیر زیادی دارو، وسایل اولیه جراحی، بخیه و آنتی‌بوتیک به شهر #سقز و مهاباد که در حالت جنگی بود، رفتند.

به گفته او «برخی مراکزدرمانی تحت فشار نهادهای امنیتی حتی نمی‌توانستند برای تسکین اولیه درد به مجروحان و آسیب‌دیدگان «سفالکسین» و اسپری بی‌حس‌کننده بدهند. حراست اغلب بیمارستان‌ها هم با نهادهای امنیتی همکاری می‌کردند.» او گفته «به بیمارستان‌ها دستور داده بودن اسامی همه افرادی که مورد اصابت ساچمه قرار گرفته بودن رو [به نهادهای امنیتی] تحویل بدن.»
به گفته یاسر رحمانی‌راد، بیشتر ساچمه‌ها به سر، گردن، سینه و به‌خصوص چشم معترضان اصابت کرده بود.

این سه پزشک ابتدا روز ۹ آذرماه به سقز و پس از دو روز به مهاباد می‌روند. آن‌ها که تصمیم داشتند برای نجات جان معترضان، نوعی اتاق عمل سرپایی ایجاد کنند، روز ۱۲ آذرماه در هتلی در مهاباد توسط نیروهای #پلیس امنیتی بازداشت شدند. هنگام بازداشت به آنها گفته بودند «اسلحه‌هایتان را تحویل بدین؛ ما گفتیم اسلحه چیه؟ ما پزشک هستیم.»

رحمانی‌راد گفته بازجوها ابتدا بر این باور بودند که این پزشکان به‌خاطر پول راهی این مناطق شده‌اند و «براشون قابل پذیرش نبود که سه پزشک از کار و زندگی خودشون بزنن و بیان کمک مردم؛ بدون چشم‌داشت.» بازجوها برای درهم شکستن این پزشکان به آن‌ها می‌گفتند که هیچ خبری درباره آن‌ها در هیچ رسانه‌ای منتشر نشده و انگار گُم شده‌اند.

رحمانی‌راد به دادستان مهاباد گفته بود «اتهامات را قبول ندارد و هرآنچه انجام داده، تنها بر اساس سوگند پزشکی‌اش بوده است.»

@pareestar