شیرین و تلخ‌ترین اتفاق‌ها برای یک پرستار به روایت یک پرستار

🔵 یک #پرستار در سوئد بهترین و بدترین اتفاق‌هایی را که به طور معمول برای او و همکارانش پیش می‌آید، با پریستار در میان گذاشته است:

بهترین اتفاق برای یک پرستار، لبخندی‌ست که بیمار به او می‌زند، تشکر افراد #سالمند ی که دست او را می‌گیرند و می‌گوید ممنون از اینکه به من کمک کردی. و او در پاسخ می‌گوید از آنان ممنون است برای عمری که صرف ساختن یک جامعه کرده‌اند.

بهترین اتفاق برای یک پرستار، در دست گرفتن دست فرزندی‌ست که نگران مادر یا پدرش است. … اینکه به یک زن بگوید می‌دانستی باردار هستی؟ … و در آن لحظه، شریک شادی‌اش یا حتی ناراحتی‌اش باشد. اینکه کنار کسی باشد که آن‌قدر از زندگی ناامید است که اگر یک لحظه غفلت کند، ممکن است دیگر نباشد.

اینها تنها سر سوزنی از اتفاق‌ها، لحظات خوب و حتی تلخی‌های کار یک پرستار است اما حتی ایستادن کنار کسانی که عزیزی را از دست می‌دهند هم می‌تواند یک اتفاق زیبا و احترام‌آمیز باشد.

اما برای شخص من مثل هر پرستار دیگری دوران همه‌گیری بیماری #کووید_۱۹ بدترین دوران کاری‌ بود. اینکه آیا سیاست #سوئد در قبال فراگیر شدن ویروس #کرونا صحیح بود یا غلط بحث دیگریست اما تأثیر روحی و روانی همه‌گیری بر کادر درمان، مخصوصا در #اورژانس و مراقبت‌های ویژه، آن‌قدر عمیق است که ممکن است حتی تا سال‌ها بعد بروز نکند.

ساعت‌ها به خاطر کمبود تجهیزات زیر ماسک‌های گازهای شیمیایی کار کردن، آسان نبوده و نیست …. و سخت‌ترین لحظه، اطلاع دادن مرگ یک انسان به عزیزانش است .… البته در سوئد مسئولیت این کار با پزشک است اما پرستار هم پزشک را همراهی می‌کند.

انسان‌هایی را تصور کنید که به خاطر کرونا، اجازه ورود به بیمارستان را نداشتند تا در لحظات آخر، کنار عزیزانشان باشند …. این یک تلخی بی‌پایان بود.

#کادر_درمان #پرستاران


@pareestar

عدم آموزش کادر درمان، فاجعه می‌آفریند

🔵 خبر تکان دهنده و غیر قابل باورکردنی بود: پسری بیست و یک ساله بنام فرزاد جلوی چشم پدرش توسط موتورسواری ربوده می‌شود. پسر پس از #تجاوز و آزار و اذیت بدون لباس و در شرایط وحشتناک به اورژانس بیمارستان رسانده می‌شود. فرزاد که دارای #اوتیسم است به دلیل شوک روانی و جراحات و زخم¬های بدنش مدام فریاد می‌زند.

پرسنل #بیمارستان_فیروزآبادی بدون در نظر گرفتن شرایط روانی و جسمی فرزاد و بدون آنکه پیدا شدنش در آن شرایط را به #پلیس خبر دهد، او را به عنوان فردی مجهول‌الهویه و در حالیکه دست و پا و گردن او را با طناب و پارچه به تخت می¬بندد، در بخش اعصاب و روان بستری می‌کنند.

واکنشی وحشتناک از سوی #کادر_درمان بیمارستان که به اندازه خبر ربوده شدن و تجاوز به فرزاد دارای اوتیسم هولناک است، اما آیا فرزاد تنها قربانی عدم آگاهی و آموزش کادر درمان #ایران در ارتباط با مواجهه با بیماران با نیازهای ویژه است؟

براساس آمار ارائه شده از سوی #انجمن_اوتیسم ایران به ازای هر 150 تولد، یک #کودک دارای اوتیسم متولد می‌شود. این بدان معنا است که درصد بالایی از افراد که به بیمارستان‌ها، بخش #اورژانس و سایر مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، تفاوت¬های حسی و ارتباطی دارند که این تفاوت‌ها باید توسط ارائه دهندگان خدمات درمانی درک و مورد توجه واقع شوند.

فقدان #آموزش و دانش در زمینه ارائه خدمات به بیماران دارای نیازهای ویژه از جمله افراد دارای اوتیسم موجب می‌شود این افراد اغلب از #خدمات_درمانی و بهداشتی مناسب بی¬بهره بمانند و حتی در مواردی به دلیل همین عدم شناخت، کادر درمان از مداوا و درمان این افراد سر باز زنند.

اما چگونه میتوان با یک مراجعه کننده اوتیستیک ارتباط برقرار کرد؟

- اولین قدم بردن فرد به اتاقی بسیار ساکت و خصوصی و کم نور با حداقل تجهیزات پزشکی است. افراد حاضر در اتاق را به حداقل برسانید. ایجاد محیط آرام، به آرام شدن بیمار کمک بسزایی می‌کند. با این کار در حقیقت شما از بار اضافی حس¬هایی که بر فرد تاثیر می‌گذارند کاسته‌اید.

- از آنجایی که اوتیسم یک طیف متفاوت دارد، سعی کنید راه ارتباطی با مراجعه کننده را پیدا کنید. آیا برای ارتباط برقرار کردن با فرد باید از کلمات استفاده کنید یا بیمار صرفا با حرکات دست قادر به ارتباط برقرار کردن است؟ برای پیدا کردن راه ارتباطی حتما از والدین یا نزدیکان بیمار که از تک تک حرکات او آگاه هستند کمک بگیرید.

- اجازه دهید بیمار شما را هنگام صحبت کردن با نزدیکانش مشاهده کند. با این کار می‌توانید اعتماد او را به خود جلب کنید.
بخاطر داشته باشید آموزش و آگاهی تنها محدود به پزشکان و پرستاران نمی‌شود، بلکه تمامی کادر درمان از جمله نیروهای خدماتی که در تماس با مراجعه کنندگان با نیازهای ویژه هستند هم می‌شود.

@pareestar

شعار پرستاران ایرانی علیه سرکوبگران: بی‌شرف بی‌شرف
هیئت تحریریه

با گذشت بیش از یک ماه از #اعتراض‌های_سراسری مردم #ایران، جامعه پرستاری ایران هر روز بیش از گذشته با این خیزش همراه می‌شود. همانطو که در صفحه «پریستار» بارها نوشتیم #جامعه_پرستاری ایران به اشکال مختلف وارد میدان شده و حالا همانطور که در ویدیو این پست می‌بینید #پرستاران و #دانشجویان #دانشکده_پزشکی اردبیل در اعتراض به نیروی سرکوب‌گر وارد میدان شده‌اند و علیه آنها شعار «بی‌شرف، بی‌شرف، بی‌شرف» می‌دهند.

آنها در حالی شجاعانه این شعار را سر می‌دهند که یکی از نیروی سرکوب‌گر به سمت آنها سنگ پرتاب می‌کند اما پرستاران و دانشجویان عقب نشینی نمی‌کنند و به شعارهای خود ادامه می‌دهند.
از سوی دیگر در روزهای گذشته اخبار متنوعی از حضور جامعه پرستاری ایران در خیزش مردمی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. مثلا از رشت خبر آمده بود که تعدادی از پرستاران به صف #اعتصابات_سراسری پیوسته‌اند و شعار «زن، زندگی، آزادی» سر داده‌اند.

در خبری دیگر نیروهای امنیتی برای بازداشت یک پزشک که به معترضان مجروح شده کمک می‌کرده است؛ وارد یکی از بیمارستان‌ها شده‌اند اما با مقاومت دلیرانه پرستاران و سایر پزشکان که در راهروی بیمارستان تجمع کرده بودند، روبرو شده‌اند.
در عین حال رصد خبرنگار پریستار حاکی از آن است که با توجه به شدت گرفتن سرکوب و استفاده نیروهای انتظامی از سلاح‌های ساچمه ای وجنگی، پرستاران و #کادر_درمان شهرهای مختلف همچنان به طور داوطلبانه برای کمک به مجروحان در صحنه حضور دارند و حتی به خانه آنها می‌روند.

در روزهای آینده به طور حتم همانند یک ماه گذشته، اخبار بیشتری از پیوستن دانشگاه‌های پزشکی کشور و کادر درمان به اعتراض‌ها و همچنین از کمک پرستاران و کادر درمان به معترضان مجروح شده پخش خواهد شد. از شما نیز می‌خواهیم که اگر از این کمک‌ها اطلاعی دارید آن را برای انتشار با ما در میان بگذارید.

#مهسا_امینی

@pareestar

پزشکان و پرستاران ایرانی مقابل «جنایت جنگی» علیه معترضان مجروح قدعلم کردند

هیئت تحریریه

#پرستاران و #پزشکان ایرانی در همراهی با #خیزش_مردم_ایران گامی دیگر برداشتند و این بار دربرابر #جنایت_جنگی علیه معترضان مجروح صف کشیدند.

به گزارش خبرنگار #پریستار دیروز #پرستاران و پزشکان بر اساس گزارش‌ها و ویدیوهای رسیده به رسانه‌های فارسی زبان خارج کشور گروهی از اعضای #کادر_درمان_مشهد شامل پزشکان و پرستاران در #سازمان_نظامی_پزشکی مشهد تجمع کردند و به برخورد خشونت‌بار #نیروهای_امنیتی با #معترضان، به ویژه کودکان، حضور نیروهای امنیتی در بیمارستان‌ها و سوء استفاده از #آمبولانس، ورود #نهادهای_امنیتی به #بیمارستان برای سرکوب و همچنین زیرفشار گذاشتن کادر درمان برای افشای معترضان به نهادهای امنیتی و همچنین تلاش این نهاد برای مجهول‌الهویه اعلام کردن کشته‌شدگان معترضان اعتراض کردند.

این تجمع در حالی برگزار شد که برخی کارشناسان حقوق درمان تاکید دارند خشونت نهادهای امنیتی در مراکز درمانی به حدی رسیده که باید در زیرمجموعه «جنایت جنگی» درباره آنها بحث شود.

گفتنی است طبق #کنوانسیون_ژنو که فراگیرترین معاهده برای حمایت از حقوق افراد غیرنظامی در زمان جنگ است در هشت فصل و 63 ماده به این موضوع پرداخته که برخی فصول آن از جمله فصل چهارم و پنجم آن به طور مشخص هرگونه استفاده غیرنظامی از نمادها و ابزارهای پزشکی مانند آمبولانس‌ها را ممنوع کرده است. در فصل چهارم این معاهده به طور مشخص اشاره شده است که: «دول متعهد حق ندارد از وسایل‌نقلیه بیماربر استفاده‌های نظامی صورت دهند.»

به موجب ماده ۳۶ همین کنوانسیون #کارکنان_بهداری، بیمارستانی، کارکنان ناوهای بیماربر و مذهبی مورد حمایت قرار گرفته‌اند و حتی حق دستگیری آن‌ها از سوی نیروهای نظامی منع شده است. حتی در بدترین شرایط نیز اگر کادر درمان حین انجام وظیفه به دست نیروهای دشمن بیافتند نیز مورد حمایت هستند.

کنوانسیون ژنو مجروحان را نیز به طور گسترده مورد حمایت قرار داده و اشاره شده مجروحان و بیماران نیروهای نظامی باید جستجو و جمع‌آوری شده و در مقابل غارت و بدرفتاری مورد حمایت واقع شوند.

به طور طبیعی هرنوع رفتاری غیر از این قابلیت بررسی ذیل عنوان جنایت جنگی را دارد و از همین جهت اشاره کردیم دیروز پزشکان و پرستاران ایرانی نه تنها در کنار معترضان که در برابر جنایت جنگی نیروهای امنیتی هم ایستاده‌اند.

@pareestar

پرستاران و #کادر_درمان به دیواری در برابر #نیروهای_امنیتی برای هجوم به معترضان زخمی در بیمارستان‌های کشور تبدیل شده‌اند. آن‌ها با پایبندی به قسم حرفه‌ای، خودشان را سپر ضربات و تهدیدهای نیروهای امنیتی می‌کنند تا از معترضان زخمی محافظت کنند.

پرستاران و پزشکان در روزهای گذشته در قالب بیانیه‌ها و گردهمایی‌ها بارها تاکید کرده‌اند که تسلیم فشار نامشروع نیروهای امنیتی برای افشای نام معترضان زخمنی نخواهند شد. در چند روز گذشته #پرستاران و #پزشکان در تجمع مقابل #سازمان_نظام_پزشکی حضور پررنگی داشتند تا این خواسته خودشان را فریاد بزنند؛ اگرچه با دستگیری، سرکوب و ضرب و شتم بی‌سابقه نیروهای سرکوبگر و امنیتی‌ روبرو شدند.

کارتونیست: مانا نیستانی

#مهسا_امینی
#اعتراضات_سراسری

@pareestar

حمله به مراکز درمانی و کادر درمان جرم جنگی است

معین خزائلی

بیراه نیست اگر ادعا کنیم دستکم در چند سال اخیر کادر درمان به ویژه پرستاران اصطلاحا «مرغ عزا و عروسی» در جمهوری اسلامی بوده‌اند. تا همین چندین ماه پیش بود که فشار ناشی از کرونا پرستاران را به قدری خسته و فرسوده کرده بود که شماری از آنها خود به دلیل این فشار دچار خطرات جدی شده و تعدادی از آنها جان خود را از دست دادند. از سوی دیگر وزارت بهداشت به دلیل نیاز شدید به پرستار شمار زیادی از آنها را در قالب قراردهای ۹۰ روزه استخدام کرد و بدون بیمه و دیگر مزایا پس از مدتی استثمار از کار بیکار کرد.

در این میان در جریان بیش از یکماه گذشته کادر درمان و به ویژه پرستاران نیز از سرکوب شدید اعتراضات سراسری توسط نهادهای اطلاعاتی، امنیتی و انتظامی در امان نبوده و گزارش‌های زیادی از برخورد‌های امنیتی و پلیسی با کادر درمان بیمارستان‌ها به ویژه پرستاران منتشر شده است.
حسین کرمانپور پزشک و رئیس اورژانس بیمارستان سینا در تهران روز چهارشنبه چهارم آبان خبر از حمله نیروهای انتظامی و امنیتی به این بیمارستان و شلیک گاز اشک‌آور توسط آنها به داخل اورژانس داده بود. پیشتر نیز گزارشاتی از ضرب و شتم کادر درمان به ویژه پرستاران توسط ماموران امنیتی زمانی که برای ربودن مجروحان اعتراضات در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی حضور می‌یافتند منتشر شده بود. بنا بر این گزارش‌ها تعدادی از پرستاران خود به دلیل عدم همکاری با ماموران امنیتی و اطلاعاتی در شناسایی مجروحان اعتراضات یا مقاومت در برابر ربایش مجروحان توسط ماموران خود بازداشت شده‌اند.

مصون نماندن بیمارستان‌ها و پرستاران از حملات نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و برخوردهای خشونت بار آنها در حالی است که بنا بر قوانین بین المللی مراکز درمانی و کادر درمان همواره از گروه هایی بوده‌اند که حتی در شرایط جنگی نیز باید از هرگونه تعدی و تجاوز در امان بمانند. به عنوان نمونه بنا بر اصول پایه حقوق بین المللی بشر دوستانه هرگونه حمله نظامی و انتظامی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در زمان جنگ ممنوع بوده و نقض آن می‌تواند مصداق جرم بین المللی جنایت جنگی محسوب شود.

آنچه که در لزوم مصون ماندن مراکز درمانی از هرگونه حمله نیروهای نظامی و انتظامی اصل است پاسداشت حقوق اساسی و اولیه انسانی از جمله حق حیات و حق بهره‌مندی از خدمات درمانی است. چرا که حمله به مراکز درمانی علاوه بر آنکه کادر درمان را در خطر جدی قرار می‌دهد به طور مستقیم بیماران و مجروحان را نیز تحت تاثیر قرار داده و حق حیات آنها را با خطر جدی روبرو می‌سازد.

آنچه صرب‌ها در جنگ کردند، جمهوری اسلامی امروز در جریان اعتراضات سراسری علیه کادر درمان خود می کند.
#اعتراضات_سراسری
#کادر_درمان
#پرستاران

@pareestar

آیا افشاء موارد خشونت علیه زندانیان توسط کادر درمان جرم است؟
✍🏻معین خزائلی

افشاء و انتشار موارد وقوع شکنجه و خشونت جسمی یا جنسی علیه بازداشت شدگان و زندانیان همواره یکی از روش‌های اصلی تلاش برای پاسخگو کردن خشونتگران و وادار کردن آنها به توقف خشونت است. این افشاگری‌ها در عمده موارد توسط پزشکان، پرستاران و به طور کلی کادر درمان صورت گرفته و تاثیر بسزایی در دادخواهی برای قربانیان خشونت و تعقیب عاملان خشونت دارد.
نمونه روشن این افشاگری در پرنده آرمیتا عباسی، دختر ۲۰ ساله اهل کرج رخ داد و جنایت اعمال شده علیه او به ویژه خشونت و تجاوز جنسی ماموران امنیتی به او توسط کادر درمان بیمارستان امام علی کرج افشاء گردید. بنا به شهادت‌های ارائه شده از سوی کادر درمان آسیب‌های وارده به اندام‌های آرمیتا عباسی نشان از اعمال خشونت جنسی گسترده بر او داشته و ماموران امنیتی عاملان اعمال این خشونت بوده‌اند.

علاوه بر فشار و تهدید نهادهای اطلاعاتی و امنیتی بر کادر درمان برای جلوگیری از افشاء جزئیات شکنجه‌ها و جنایت‌های صورت گرفته بر زندانیان و بازداشت شدگان اعتراضات سراسری اخیر، مدیران وزارت بهداشت و مراکز درمانی در همراهی کامل با نهادهای امنیتی افشاء این جنایت‌ها را مصداق جرم «افشاء اسرار بیماران» توسط کادر درمان دانسته و به این طریق سعی در ساکت نگه داشتن پرستاران و پزشکان کرده‌اند.

سوال اما اینجاست که آیا افشاء شکنجه و جنایت ماموران امنیتی و انتظامی علیه شهروندان توسط کادر درمان قانونا مصداق ماده ۶۴۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده) مبنی بر جرم‌انگاری «افشاء اسرار بیماران» است؟

روشن است که پاسخ به این سوال منفی است و افشاء موارد شکنجه و اعمال خشونت جسمی و جنسی ماموران انتظامی و امنیتی علیه بازداشت شدگان نه تنها مصداق جرم «افشاء اسرار بیماران» نیست بلکه از نظر اخلاقی و حقوق بشری اقدامی کاملا پسندیده و موجه است. چرا که از منظر قانونی جرم‌انگاری افشاء اسرار بیماران از عدم رضایت و توافق آنها به انتشار اسرار شخصی و حفظ حریم خصوصی‌شان سرچشمه می‌گیرد و معلوم است که قربانیان خشونت از سوی نهادهای امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی خود خواستار افشاء خشونت اعمال شده هستند.

از سوی دیگر بنابر آموزه‌ها و اصول قوانین بین المللی حقوق بشری افشاء موارد نقض گسترده و فاحش حقوق بشر مانند اعمال شکنجه و خشونت جسمی و جنسی علیه شهروندان از سوی ماموران حکومتی، وظیفه‌ای اخلاقی و قانونی است و هیچ انسانی نباید به دلیل افشاء حقیقت مورد تعقیب و آزار و اذیت قرار گیرد.

در نتیجه باید گفت افشاء موارد جنایت‌های ماموران انتظامی و امنیتی علیه شهروندان از سوی کادر درمان، چه در قالب عکس یا روایت، نه تنها از نظر قانونی جرم نیست بلکه از آنجا که به افشاء حقیقت در زمینه دادخواهی و حمایت از حقوق بشر منجر می‌شود کاملا موجه و انسانی است؛ به ویژه اینکه این افشاء‌گری‌ها در عمل می‌تواند وضعیت قربانی خشونت را بهبود بخشیده و افکار عمومی را نیز نسبت به اعمال خشونت توسط نهادهای اطلاعاتی و امنیتی حساس‌تر می‌کند.

#اعتراضات_سراسری
#کادر_درمان
#پرستاران

@pareestar

ظرفیت انجمن‌های پرستاری برای حمایت قانونی از بازداشت شدگان کادر درمان

معین خزائلی


حق تشکیل آزادانه انجمن‌های صنفی یکی از استانداردهای بنیادین سازمان بین المللی کار محسوب می‌شود. این اصل همچنین از اصول پر تکرار حقوق بشری در اسناد بین المللی حقوق بشری از جمله میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و تقریبا در تمامی این اسناد به صراحت مورد شناسایی قرار گرفته است. از این رو این حق را می‌توان از حقوق مسلم و غیر قابل انکاری دانست که علاوه بر تامین حقوق اساسی نیروی کار، متضمن اصل آزادی‌های شهروندان بوده و به ویژه در حقوق کار از تامین کنندگان حیاتی اهداف حقوق کار محسوب می‌شود.

در همین زمینه بر اساس مقاوله نامه ۸۷ سازمان بین المللی کار، نیروی کار از حق تاسیس، تشکیل و پیوستن آزادانه و بدون هیچ گونه تبعیض و محدودیت به سندیکاها و انجمن‌های صنفی برخوردار است و حکومت‌ها اجازه دخالت در این فعالیت‌ها را ندارند. در ایران نیز قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصل ۲۶ خود آزادی انجمن‌ها و تشکل‌های صنفی را به رسمیت شناخته است. علاوه بر قانون اساسی قانون کار در ایران نیز در فصل ششم خود (از ماده ۱۳۰ تا ۱۳۸) به به موضوع تشکیل تشکل‌های صنفی پرداخته و آن را به عنوان یک حق برای نیروی کار مورد تاکید قرار داده است.

در این میان یکی از کارکردهای اصلی تشکل‌های صنفی در سراسر دنیا، حمایت‌های قانونی از اعضای خود در برابر کارفرمایان و صاحبان قدرت و ثروت است. این هدف از طریق آموزش حقوق نیروی کار به آنها و به ویژه ظرفیت سازی قانونی از طریق فراهم آوردن امکان دریافت حمایت‌های قانونی مانند مشاوره و حتی تیم‌های تخصصی حقوقی و وکلای دادگستری صورت می‌گیرد. این بدان معنی است که به عنوان نمونه در یک تشکل صنفی پرستاری، این ظرفیت وجود دارد که در صورت بروز یک مشکل قانونی برای یکی از اعضاء و مواجهه نهادهای قانونی با او به دلیل یک فعالیت حرفه‌ای، تیم حقوقی انجمن اقدام به ورود به موضوع و حمایت قانونی از عضو مورد نظر کند.

این کارکرد اصلی در شرایط فعلی در ایران و همزمان با نزدیک شدن به پایان چهارمین ماه از آغاز اعتراضات سراسری زن، زندگی، آزادی به این معنی است که انجمن‌های صنفی مرتبط با پرستاران و کادر درمان قانونا باید اجازه داشته باشند برای پیگیری پرونده اعضاء خود که در جریان اعتراضات به نوعی تحت تاثیر قرار گرفته و حقوقشان نقض شده (مصدومان و بازداشت شدگان) وارد عمل شوند.

اما آیا در عمل قوانین موضوعه فعلی اجازه چنین فعالیتی به انجمن‌های صنفی را می‌دهد؟

روشن است که علاوه بر شناسایی فعالیت انجمن‌ها و تشکل‌های صنفی در قوانین، هیچ قانونی که بر اساس آن حمایت حقوقی از اعضاء انجمن منع یا مورد جرم انگاری قرار گرفته باشد وجود ندارد. در عین حال اما بنا بر اساس قانون کار، اهداف، حوزه فعالیت و اختیارات انجمن‌ها و تشکل‌های صنفی باید پیش از تشکیل در اساسنامه آنها قید شده و برای اخذ مجوز به وزارت کار و وزارت کشور ارسال شود.

شکی نیست که حمایت حقوقی از اعضای بازداشت شده کادر درمان در جریان اعتراضات سراسری اخیر توسط انجمن‌های صنفی موجود از طریق استخدام وکیل و پیگیری پرونده آنها و یا تاسیس و ایجاد انجمن صنفی برای چنین منظوری نه تنها هیچ تناقضی با قوانین موضوعه فعلی نداشته، بلکه اتفاقا هم راستا با انجام وظیفه تشکل‌های صنفی در استیفای حقوق اعضا و تضمین حقوق اساسی شهروندان از جمله حق دفاع و دادرسی عادلانه است. با این وجود اما در نظام قضایی که وکلا به دلیل انجام وظیفه حرفه‌ای خود در دفاع از شهروندان بازداشت و محاکمه می‌شوند، فعالیت صنفی این چنینی نیز ممکن است مصداق ارتکاب جرم محسوب شود.

#اعتراضات_سراسری
#کادر_درمان

@pareestar

در سرکوب خونین #خیزش_سراسری_مردم_ایران، تعدادی از افراد زخمی بازداشت شده و یا کسانی که زیر شکنجه‌های سنگین صدمه‌ شدید دیده‌اند توسط نیروهای امنیتی به #مراکز_درمانی و بیمارستان‌ها منتقل می‌شوند تا به‌صورت ناشناس یا اسامی جعلی توسط #پزشکان و #پرستاران مداوا شوند.

در این شرایط پزشکان، پرستاران و #کادر_درمان تهدید می‌شوند تا با این زخمی‌ها معاشرت نداشته باشند و اطلاعاتی از آنها دریافت نکنند.

اما در موارد بسیاری پرستاران سعی کرده‌اند با دریافت اطلاعات این افراد و شماره تماس یکی از اقوام، در مورد آنها اطلاع‌رسانی کنند و خطرات زیادی به جان خریده‌اند.

درود بر شرف آنها.

#مهسا_امینی

@pareestar

پزشکان، پرستاران و کادردرمان شرافتمندانه در کنار مردم زلزله‌زده خوی هستند

#کادر_درمان ایرانی که در جریان #خیزش_مردمی نشان داد به قسم حرفه‌ای خودشان برای کمک به مردم پایبند هستند، در جریان #زلزله اخیر خوی هم به میدان آمده و تلاش کرده‌اند جای خالی کم‌کاری مسئولان دولتی را پرکنند.

به گزارش #پریستار شهر سردسیر #خوی در یکی از بدترین ماه‌های سال یعنی در بهمن ماه دچار زلزله سنگینی شد که در جریان آن تعدادی از هموطنان کشته شدند و بیش از هزاران نفر نیز زخمی و ناپدید شده‌اند. متاسفانه آمار رسمی که همیشه سعی در کوچک‌نمایی اینگونه حوادث دارند هیچ تصویر درستی از عمق فاجعه‌ای که اتفاق افتاده به دست نمی‌دهد. همین قدر می‌دانیم که تاکنون ده‌ها روستا ویران شده‌اند، بسیاری از هموطنان همچنان زیر آوار هستند. حکومت تعداد کشته شدگان را هفت نفر اعلام کرده که البته آمار واقعی احتمالا خیلی بیشتر از اینهاست.

در این میان #حکومت نه تنها دست یاری به #زلزله‌زدگان نداده که در یک اتفاق عجیب نیروهای #پلیس به روی #مردم_معترض خوی که خواهان چادر و سایر امکانات برای اسکان موقت بودند را در سرمای زیر صفر درجه آب سرد پاشیده است. از طرف دیگر حکومت تلاش کرده مسیر کمک نیروهای معتمد جامعه به زلزله‌زدگان را هم سد کند که نمونه بارز آن مسدود کردن حساب #کریم_باقری بازیکن فوتبال پیشین تیم ملی بود.

در این میان #پزشکان، #پرستاران و کادر‌درمان تلاش کرده‌اند با وجود همه محدودیت‌هایی که وجود دارد، نقش خودشان را در کمک به مردم ایفا کنند. در یک مورد دکتر #علیرضا_رحیمی، پزشک خیر و خوشنام تبریزی خبر داد که تعداد ۵۰ کانکس را برای کمک به زلزله زدگان تهیه کرده است.

اخباری هم از سفر خودجوش پرستاران، پزشکان و کادردرمان از اقصی نقاط ایران به خوی منتشر شده است. برای مثال دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی تبریز در یک حرکت داوطلبانه به کمک مردم خوی شتافته‌اند.

در این میان دکتر #یاسر_رحمانی‌راد یکی از سه پزشکی که در جریان کمک به معترضان زخمی از #خرم‌آباد به #مهاباد رفته و بازداشت شده بود، اعلام کرده اگر با وثیقه آزاد نبود حتما به خوی می‌رفت اما با وجود این دوستانش را ترغیب کرده تا به این شهر زلزله زده بروند و دست مردم آسیب دیده را بگیرند.

@pareestar

دستگیری تعدادی از #پرستاران و #کادر_درمان در جریان خیزش مردمی چند ماه گذشته، این سوال را در بین بسیاری از پرستاران و فعالان اجتماعی به وجود آورده که برای آنها چه اقدامی می‌توان انجام داد؟ اگر تشکل‌های مستقل صنفی در ایران وجود داشت بدون شک در چنین روزهایی می‌توانست نقش بسیار پر‌رنگی داشته باشند. اما در نبود این تشکل‌ها آیا آنها با صدور بیانیه‌ها و اعلام حمایت از همکاران زندانی می‌توانند تاثیرگذار باشند؟ آیا پیگیری حقوقی پرستاران و کادردرمان زندانی می‌تواند بر آزادی آنها تاثیرگذار باشد؟ نظر شما چیست؟


@pareestar

✍🏻 معین خزائلی

- نظام سلامت ایران با کمبود بیش از صد هزار پرستار روبروست؛
این حقیقتی است که محمد میرزابیگی رئیس کل سازمان نظام پرستاری اواخر دی ماه سال جاری اعلام کرده است. به گفته او در حالی که بر اساس استاندارد باید به ازای هر تخت بیمارستانی حداقل بیش از ۵ نفر پرستار در نظام درمانی مشغول به فعالیت باشد، این رقم اما در ایران حتی به یک هم نرسیده است. این کمبود بدان معنی است که هر ۶ تخت بیمارستانی در ایران تنها یک پرستار دارد و این یعنی هر شش بیمار تنها از خدمات یک پرستار بهره مندی می‌شوند.

شکی نیست این کمبود نیروی انسانی در عمل سبب کاهش قابل توجه کیفیت و میزان خدمات درمانی به شهروندان شده و دسترسی آنها به خدمات درمانی را با مشکل جدی مواجه می‌سازد. این البته تفسیری به رای از نتیجه عملی کمبود کادر درمانی در ایران نیست و محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار نیز مرداد ۱۳۹۸ به صراحت آن را تایید کرده بود. به گفته او فقدان حداقل استاندارد درباره تعداد پرستاران در ایران سبب محرومیت شهروندان از خدمات درمانی استاندارد است. حال سوال اینجاست که آیا می‌توان از نظر قانونی مقامات وزارت بهداشت و درمان در ایران را به دلیل مرگ بیماران در نتیجه کمبود پرستار در مراکز درمانی مسئول دانست یا نه؟

از منظر حقوق شهروندی و حقوق بشر هرگونه محرومیت و محدودیت در دسترسی به خدمات درمانی به معنی در خطر قرار گرفتن دو حق اساسی انسانی است: حق حیات و حق سلامتی و درمان. بر این اساس دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی مناسب جدای از آنکه خود به عنوان یکی از حقوق مسلم بشری در اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به رسمیت شناخته شده، از آنجا که به طور مستقیم با حق حیات انسانی پیوند خورده نقش مهمی در تضمین و تامین حقوق بشر ایفا می‌کند. از این رو روشن است که وجود هرگونه محرومیت و محدودیت گسترده در آن می‌تواند نقض فاحش حقوق بشر محسوب شود.

از سوی دیگر بنا بر قوانین داخلی موضوعه در ایران نیز فراهم کردن شرایط دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی مناسب بر عهده حاکمیت و به ویژه وزارت بهداشت و درمان گذارده شده است. در همین زمینه اصول سوم و ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایجاد شرایط مناسب برای رفع محرومیت در دسترسی به خدمات درمانی و بهداشتی و مراقبت‌های پزشکی را از وظایف دولت دانسته است. ماده اول قانون تشکیلات و وظایف وزارت بهداشت و درمان نیز صراحتا تربیت نیروی کافی و جبران کمبود نیروی انسانی در ارائه خدمات درمانی را از وظایف اصلی وزارت بهداشت معرفی کرده است.

اگرچه این هرگز بدان معنی نیست که قانونا به عنوان مثال می‌توان مقامات مسئول در وزارت بهداشت را به دلیل عدم استخدام تعدادی کافی پرستار در برابر مرگ بیماران در نتیجه فقدان نیروی مناسب عامل اصلی در مرگ به معنی عامل در قتل (قاتل) دانست؛ اما می‌توان از منظر حقوق بشری آنها را در مقابل عدم مدیریت درست منابع در استخدام نیروی مورد نیاز کادر درمان و بی توجهی به حقوق عمومی شهروندان مسئول دانست. به ویژه اینکه اگر این فقدان انجام وظیفه منجر به نقض فاحش و گسترده حقوق شهروندان به ویژه حق حیات و حق دسترسی به خدمات درمانی گردد.

#حق_درمان
#کمبود_پرستار
#کادر_درمان
#پرستاران

@pareestar

دلِ خون حکومت از همراهی کادردرمان با مردم در انقلاب ژینا
۱۵ سال حبس برای دکتر حمید قره‌حسنلو

#دادگاه_انقلاب_جمهوری_اسلامی دکتر حمید قره‌حسنلو را به ۱۵ سال حبس محکوم کرد. این حکم نشان می‌دهد حکومت همچنان دلِ خونی از حمایت #پزشکان، #پرستاران و #کادر_درمان از مردم در جریان #انقلاب_ژینا دارد.

به گزارش #پریستار، #حمید_قره‌حسنلو از پزشکان متعهد ایرانی است که در جریان بازداشت‌های پزشکان، پرستاران و کادردرمان در طول خیزش مردمی انقلاب ژینا، به اتهام قتل یک #بسیجی به نام #روح‌الله_عجمیان در روز ۱۲ آبان هم‌زمان با مراسم چهلم #حدیث_نجفی به همراه همسرش #فرزانه_قره‌حسنلو در #کرج بازداشت شدند و سیستم قضایی جمهوری اسلامی نیز حمید قره‌حسنلو را به سرعت به #اعدام محکوم کرد.

اخبار و شواهد حاکی از این بود که حمید قره‌حسنلو و همسرش زیر #شکنجه مجبور به اعتراف به اتهامات واهی و مشارکت در قتل شده بودند.

این حکم بازتاب گسترده‌ای داشت و سازمان جهانی پزشکان در نامه‌ای به #ابراهیم_رئیسی این حکم را نشان از ظلم فاحش خواند و پزشکان ایرانی و خارجی در سراسر جهان هم با انتشار ویدیویی مشترک خواهان توقف حکم اعدام او شدند. در نهایت با فشار جامعه پرستاری و پزشکی در ایران و خارج حکم اعدام حمید قره‌حسنلو لغو شد.

به هرحال امروز دادگاه انقلاب اسلامی #استان_البرز دکتر قره‌حسنلو را به ۱۵ سال حبس و همسرش فرزانه قره‌حسنلو را هم به ۵ سال حبس محکوم شد. البته گزارش‌های غیررسمی حاکی از آن است که آنها به گذراندن حکم خود در تبعید محکوم شده‌اند و حمید قره‌حسنلو به #زندان_یزد و فرزانه قره‌حسنلو هم به #زندان_مشهد تبعید شده‌اند.

در چند ماه گذشته بارها عکس‌ها و اخباری در رسانه ها منتشر شده بودند که نشان می‌دادند حمید قره‌حسنلو علی‌رغم شرایط حاد بیماری در وضعیت بسیار نامناسبی نگه‌داری می‌شود و جان او در خطر است.

گفتنی است برخورد گسترده نیروهای امنیتی با پزشکان، پرستاران و کادردرمان و نقض حقوق آنها در جریان انقلاب ژینا بازتاب گسترده‌ای در سطح جهانی داشته است. دلیل اصلی برخورد حکومت با آنها این بوده است که در چند ماه گذشته و همزمان با انقلاب ژینا پزشکان، پرستاران و کادردرمان در کنار مردم معترض ایستادند و متاسفانه تعدادی هم کشته و بازداشت شدند که در همین جا باید یاد و خاطره همه آنها را گرامی بداریم.

@pareestar

دادخواهی حق کادر درمان است
معین خزائلی


شکی نیست پرستاران، پزشکان و به طور کلی کادر درمان یکی از گروه هایی هستند که در جریان خیزش سراسری زن، زندگی، آزادی در سال گذشته در ایران در خط مقدم آسیب قرار داشتند.

از حمله نیروهای انتظامی و امنیتی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و شلیک گاز اشک آور به داخل این مراکز و ضرب و شتم کادر درمان به ویژه پرستاران توسط ماموران امنیتی هنگام ربودن معترضان مجروح در بیمارستان‌ها تا تهدید و ارعاب پرستاران و بعضا بازداشت آنها برای وادار کردنشان به همکاری با نهادهای اطلاعاتی و امنیتی در شناسایی هویت معترضان مجروح و حتی حمله فیزیکی به پزشکان و پرستاران به دلیل ارائه خدمات درمانی به مجروحان از جمله آسیب هایی است که کادر درمان از روزهای پایانی شهریور سال گذشته تاکنون با آن مواجه بوده‌اند.

این حملات و آسیب‌ها به کادر درمان توسط ماموران انتظامی و امنیتی در حالی صورت پذیرفته که آنها تنها در حال انجام وظیفه اخلاقی، حرفه‌ای و قانونی خود در مقام کادر درمان بوده‌اند. چرا که علاوه بر وظیفه حرفه‌ای مبنی بر ارائه خدمات درمانی به همه افراد فارغ از جایگاه اجتماعی آنها و عوامل تبعیض آمیز دیگر، بر اساس قوانین موضوعه در ایران از جمله قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومان و رفع مخاطرات جانی مصوب ۱۳۵۴، کادر درمان موظفند در هر شرایطی به انسان‌های نیازمند به خدمات درمانی کمک کنند و حتی در صورت عدم ارائه کمک در حد توان مشمول مجازات نیز خواهند شد.

از سوی دیگر بنا بر اصول و آموزه‌های حقوق بین الملل بشر دوستانه (ماده ۴۶ کنوانسیون اول، ماده ۴۷ کنوانسیون دوم، ماده ۱۳ کنوانسیون سوم و ماده ۵۱ تا ۵۶ پروتکل الحاقی ۱ کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو) مراکز درمانی و کادر درمان از گروه هایی هستند که باید همواره از هرگونه خشونت در امان بمانند تا بتوانند وظایف انسانی خود در ارائه خدمات درمانی به نیازمندان را به درستی و بدون مانع انجام دهند.

بر اساس این اصول مراکز درمانی و کادر درمان حتی در شرایط جنگی نیز باید در امنیت کامل به سر برند.
این اصول حقوقی و قانونی به علاوه حق حفظ کرامت انسانی و تمامیت جسمانی فردی این حق را برای آن دسته از پرستاران، پزشکان و به طور کلی کادر درمان که از اقدامات غیر قانونی نیروهای امنیتی و انتظامی از آغاز خیزش سراسری زن، زندگی، آزادی تا کنون متاثر شده و به ویژه آسیب دیده‌اند ایجاد می‌کند که با ثبت شکایت اقدام به تلاش برای دادخواهی نسبت به حقوق سلب شده خود کنند.

روشن است که دادخواهی در یک دستگاه قضایی سالم، مستقل و عادلانه معنا پیدا کرده و به سرانجام می‌رسد اما ثبت شکایت و دادخواهی بر اساس قوانین موضوعه داخلی در ایران از جمله حقوق اساسی و غیر قابل سلب همه شهروندان محسوب شده و نظام قضایی قانونا موظف است در صورت ثبت شکایت و تلاش برای دادخواهی به موضوع رسیدگی کند. از طرف دیگر ثبت موارد فراوان شکایت و تلاش برای دادخواهی قانونی فشار بر روی دستگاه قضایی در راستای رسیدگی به این شکایت‌ها را افزایش داده و مستندسازی نقض حقوق بشر را برای گزارشگران و فعالان حقوق بشر آسانتر می‌کند.


#دادخواهی_کادر_درمان
#کادر_درمان
#پرستاران
#حقوق_پرستاران

@pareestar

مصائب بهیار بودن در ایران

از #شیفت‌های طولانی تا شب‌کارهایی بدون اضافه پرداخت و…

چند وقتی است که از #بهیاران عزیز کشورمان پیام‌هایی دریافت می‌کنیم که چرا از شرایط نابسامان کار ما پستی منتشر نمی‌کنید. این پست پاسخی به این پیام‌ها و ادای دین به بهیارانی است که نقش مهم آن‌ها در #نظام سلامت کشور معمولا نادیده گرفته می‌شود.

اغلب مواقع هنگامیکه از #کادر_درمان و سلامت صحبت می‌شود، #پزشکان و #پرستاران به ذهن خطور می‌کنند و کمتر کسی به گروه بزرگ و زحمت کش بهیاران اشاره می‌کند. گروهی که بخش قابل توجهی از بار خدمت‌رسانی به بیماران و مراجعین به نظام بهداشت و سلامت را بردوش دارند. دستمزد کم، شیفتهای طولانی و انجام کارهای سنگین بخشی از مشکلاتی است که بهیاران در #ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

بهیاران عمدتاً به صورت #قراردادی در بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کار می‌کنند و برخلاف پزشکان و پرستاران، #حق_بیمه و سایر مزایایی مانند پرداخت اضافی برای کار اضافه و شب کاری ندارند. بسیاری از بهیاران به دلیل حقوق اندک، در زمان‌های غیراداری به کارهای جایگزینی همچون مسافرکشی، دلیوری غذا و یا خیاطی در خانه مشغول هستند.

شیفت‌های طولانی یکی از مشکلات دیگری است که بهیاران با آن روبرو هستند. برخی از آن‌ها مجبور به کار کردن در شیفتهای دوازده‌ساعته و گاه حتی بیشتر نیز هستند. ایستادنهای طولانی، جابه جایی مداوم بیماران، در معرض انواع تشعشعات و موارد دارویی و شیمیایی قرار داشتن، در کنار ساعات کاری طولانی به طور جدی سلامت فیزیکی و روانی آن‌ها را مورد تهدید قرار می‌دهد. خستگی شدید، کاهش تمرکز، کاهش سطح انرژی و افسردگی از جمله این مشکلات فیزیکی و روانی است.

بهیاران در بیمارستان‌ها شرح وظایف مشخصی ندارند، از این رو در دوره‌های مختلف کارهای جدیدی به آن‌ها محول می‌شود. به طور مثال در دوران #کرونا آن‌ها مجبور بودند کارهای همراهان بیماران را نیز برعهده بگیرند. بسیاری از بهیاران از این که به آن‌ها به چشم نیروی خدماتی نگاه می‌شود گلایه دارند. طرف قرارداد بهیاران اغلب شرکت‌های خصوصی هستند و بیمارستان و مراکز درمانی هیچ مسئولیتی در قبال بهیاران که به طور قراردادی مشغول به کار هستند، ندارند.

اگر به عنوان بهیار در مراکز بهداشت و سلامت در ایران کار می‌کنید، لطفا برای ما از سختی‌ها و مشکلات کاریتان بنویسید. پریستار خود را موظف می‌داند تا رسانهای برای بخش‌ها و گروه‌هایی از کادر درمان باشد که صدای کمتری دارند و به مشکلات و مصائب کاری آن‌ها کمتر پرداخته شده است.

@pareestar

عدم اجرای درست قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری؛
آیا پرستاران می توانند شکایت کنند؟

✍🏻معین خزائلی

اکنون پس از گذشت ۱۷ سال از تصویب قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و تعدیل کارانه‌های پرستاری و ۳ سال از زمان تصویب آیین نامه اجرایی آن اما عدم اجرا و حتی اجرای غلط این قانون نه تنها نتوانسته نرخ تفاوت دستمزد نیروی کار در محیط یکسان (پرستاران و پزشکان) تعدیل بخشد، بلکه از هدف اصلی خود یعنی تامین حق بهره مندی پرستاران از دستمزد عادلانه و حق بهره مندی از دستمزد برابر برای کار با ارزش برابر نیز دور مانده است. حال سوال اینجاست که آیا پرستاران و منتفعان قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری آیا می‌توانند به دلیل اجرای نادرست این قانون به دستگاه قضایی شکایت کرده و خواستار اجرای کامل و درست آن شوند؟

پاسخ به این سوال به طور کلی مثبت است و بنا بر قانون اساسی فعلی در ایران، شهروندان می‌توانند در جایی که نهادهای دولتی و عمومی وظایف خود را به درستی انجام نداده و یا در عملکرد خود اقدامی غیر قانونی مرتکب می‌شوند از آنها به دستگاه قضایی شکایت کرده و خواهان اجرای قانون شوند. در همین زمینه اصل ۱۷۳ قانون اساسی در ایران، رسیدگی به شکایات و دادخواهی شهروندان نسبت به آیین نامه‌های نهادهای دولتی و عمومی و همچنین عملکرد آنها و مامورانشان را در صلاحیت یک مرجع قضایی با عنوان دیوان عدالت اداری دانسته است.
قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲ نیز با تاکید بر این وظیفه دیوان در رسیدگی به اعتراضات مردم نسبت به عملکرد نهادهای دولتی و عمومی و مامورانشان و همچنین آیین نامه‌ها و بخش‌های نامه‌های خلاف قانون و شرع آنها، در ماده ۱۰ خود صلاحیت دیوان عدالت اداری رسیدگی به شکایات، تظلمات و اعتراضات اشخاص حقیقی یا حقوقی از تصمیمات و اقدامات واحدهای دولتی از جمله وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، موسسات، شرکت‌های دولتی، شهرداری‌‌ها، سازمان تامین اجتماعی و تشکیلات و نهادهای انقلابی و مؤسسات وابسته به آن‌ها معرفی کرده است.

نکته مهم در ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری این است که رسیدگی به شکایت از قضات و مشمولان قانون مدیریت خدمات کشوری و دیگر مستخدمان واحدها و موسسات دولتی و عمومی نیز در صلاحیت دیوان قرار دارد. این بدان معنی است که تمامی مشمولان قانون مدیریت خدمات کشوری (پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی) و همچنین مشمولان قانون تامین اجتماعی (پرستاران شاغل در بیمارستان‌های خصوصی) می‌توانند برای شکایت از عدم اجرا یا اجرای نادرست قانون تعرفه خدمات پرستاری توسط دولت (سازمان تامین اجتماعی و وزارت بهداشت) به دیوان عدالت اداری شکایت کنند.

از این رو روشن است که از منظر مرجع صلاحیتی و جایگاه قانونی، پرستاران (اعم از دولتی و خصوصی) می‌توانند برای ثبت شکایت در زمینه عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و تعدیل کارانه‌های پرستاری توسط وزارت بهداشت یا سازمان تامین اجتماعی به دیوان عدالت اداری شکایت کنند. در این میان اما اگرچه شکایت از اجرای نادرست قانون نیز از حقوق شهروندان و از جمله پرستاران است اما مسلما از منظر حقوقی اثبات اجرای نادرست قانون، با شاکی (پرستاران) است و این کار به نسبت اثبات عدم اجرای قانون دشوارتر است.

#دادخواهی_کادر_درمان
#کادر_درمان
#پرستاران
#حقوق_پرستاران

@pareestar

ویدیو منتشر شده اخیر از حمله فیزیکی یک همراه بیمار به کادر درمان در بیمارستانی در استان خوزستان، مجددا موضوع خشونت علیه کادر درمان را برجسته کرده است.

موضوعی که اگرچه هر چند وقت یکبار به واسطه انتشار خبر یا تصاویری از آن بر سر زبان‌ها می‌افتد، اما شواهد نشان می‌دهند دستکم برای کادر درمان چالشی هر روزه و مداوم است. با وجود فقدان آمار مشخص در این زمینه اما اندک پژوهش‌های انجام گرفته نشان می‌دهند وقوع خشونت علیه کادر درمان (پرستاران و پزشکان) بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌شود.

به عنوان نمونه نتایج یکی از معدود پژوهش‌های صورت گرفته در اواخر دهه ۱۳۸۰ در ایران نشان می‌دهد در یک بازه زمانی شش ماهه، ۸۰ درصد از پرستاران عضو خانه پرستاری گفته‌اند که از سوی بیماران یا همراهان و مراجعان مورد نوعی از خشونت قرار گرفته‌اند. بنا بر یافته‌های این پژوهش اگرچه بیشتر خشونت‌ها کلامی بوده اما دستکم ۳۰ درصد از آن شامل نوعی از خشونت فیزیکی بوده است.

گزارش دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد در سال ۱۳۹۶ دستکم ۲۰ پرستار در ایران به دلیل شدت خشونت فیزیکی، دچار آسیب جدی (مانند شکستگی اعضای بدن) شده و خود بستری شده‌اند.

در عمده این پژوهش‌ها علاوه بر عواملی مانند عدم رضایت از نظام درمانی کشور، ناکافی بودن تعداد پرستاران نسبت به بیماران، فقدان امکانات درمانی کافی در برخی مراکز، شرایط نابسامان روحی و روانی بیمار و همراهان او و پرتنش بودن محیط مراکز درمانی به ویژه در بخش اورژانس آنچه که به عنوان یکی از عوامل قابل تامل مورد توجه قرار گرفته فقدان قوانین بازدارنده در زمینه خشونت علیه کادر درمان است.

در همین زمینه نتایج پژوهشی که در سال ۱۳۹۸ در ایران انجام شده نشان می‌دهند «فقدان سیستم‌های قانونی مشخص، عدم پیگیری موارد گزارش شده و بی تفاوتی مقامات بیمارستان‌ها و مراکز درمانی» از جمله عوامل تاثیرگذار در افزایش خشونت‌ها علیه کادر درمان و به ویژه پرستاران است.

در این میان اما مشکل فقدان قوانین بازدارنده و عدم پیگیری موارد گزارش شده ناشی از خلاء سازوکار قانونی مشخص در این زمینه در ایران است.

چرا که علیرغم گستردگی موارد خشونت علیه کادر درمان، قوانین موضوعه داخلی در این زمینه هیچ ورود ویژه‌ای به مساله نداشته و تنها قانون موجود برای مبارزه با چنین خشونتی (اعم از کلامی و فیزیکی) همان قوانین کلی موجود در قانون مجازات اسلامی (مواد ۶۰۸، ۶۰۹ و ۶۱۴ قانون تعزیرات) است. حال آنکه شکی نیست این مواد، به ویژه در موارد خشونت کلامی، به هیچ وجه ظرفیت لازم برای حمایت از کادر درمان در برابر خشونت را ندارد.

چرا که در وهله اول در عمده موارد به دلیل تراکم بالای پرونده کیفری در دستگاه قضایی رسیدگی به پرونده‌های خشونت کلامی یا آنقدر طولانی می‌شود که شاکی خود از ادامه روند منصرف می‌شود یا در همان ابتدا از طرف مقام قضایی به نوعی وادار به رضایت می‌شود. از سوی دیگر عدم حمایت مقامات بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در روند پیگیری قضایی سبب شده دسترسی به مدارک و شواهد و به ویژه حمایت قانونی برای پرستاران با سختی پیش رود.

از این رو شکی نیست علاوه بر مشکلات محیطی، فرهنگی و کمبودهای نظام درمانی، فقدان قوانین و مقررات به ویژه در زمینه حمایت از کادر درمان در برابر خشونت و عدم وجود آیین‌نامه‌های رفتاری و دستورالعمل‌های حمایتی، اگر نه به عنوان عامل ایجاد کننده دستکم به عنوان عامل تسهیل‌گر در افزایش موارد خشونت علیه کادر درمان نقش دارد و راه حل آن ورود قانونگذار به این موضوع است.

#کادر_درمان
#پرستاران
#خشونت_علیه_پرستاران
#خشونت_علیه_کادر_درمان

@pareestar

نامه ۱۲۰ نفر از کادر درمان و فعالان مدنی
دکتر یاسر رحمانی راد را آزاد کنید

بیش از ۱۲۰ نفر از #پرستاران، #پزشکان، #فعالان_مدنی و آسیب‌دیدگان اعتراض‌های سال گذشته در بیانیه‌ای خواهان آزادی دکتر #یاسر_رحمانی_راد شدند.

به گزارش #پریستار این درخواست در حالی مطرح شده که امروز خبر رسید دکتر رحمانی راد از بند ویژه به بند عمومی منتقل #زندان #خرم_آباد منتقل شده است.
این اتفاق در حالی افتاده که به گفته وکیل و نزدیکان آقای رحمانی راد دستور آزادی موقت او روز دوشنبه دهم مهرماه، توسط شعبه هشتم دادگاه تجدیدنظر استان لرستان در خرم آباد صادر و به شعبه اول دادگاه عمومی رومشکان ارجاع شده بود، اما مسئولان مربوطه تاکنون از آزادی موقت او ممانعت به عمل آورده اند.

دکتر رحمانی راد در تاریخ سی شهریورماه، توسط نیروهای امنیتی در منزل خود واقع در خرم آباد بازداشت و به بازداشتگاهی در همین شهر منتقل شده بود.
دکتر رحمانی راد که یک پزشک عمومی است در آذرماه ۱۴۰۱، به همراه دو پزشک دیگر که از شهرهای تهران و خرم آباد جهت درمان زخمیان اعتراض‌ها به #مهاباد رفتند اما بازداشت شدند. آقای رحمانی راد روز بیست و هشتم دی ماه سال گذشته، با تودیع وثیقه از زندان مهاباد آزاد شده بود.

گفتنی است همان زمان شعبه سوم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب مهاباد دکتر رحمانی راد را بابت اتهام اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی کشورتبرئه کرده است.

جامعه #کادر_درمان کشور نیز انتظار دارد دکتر رحمانی راد که از اتهام ها تبرئه شده هرچه زودتر آزاد شود.

@pareestar

✅ ضرب و شتم پرستاران، فاجعه‌ای که مدام نادیده گرفته می‌شود

🟥 صبح روز شنبه یازدهم آذرماه پرستاری در بخش #اورژانس بیمارستان شهید جلیلی #یاسوج توسط همراه یکی از بیماران مورد حمله قرار گرفت و به دلیل صدمات جدی ناشی از ضربات چاقو به گردن در بخش #فوریت‌های_پزشکی این #بیمارستان بستری شد. حمله به #پرستاران و ضرب و شتم آنها موضوع جدیدی نیست. به گفته رئیس اورژانس ایران سالانه حداقل چهل #پرستار_اورژانس مورد ضرب و شتم از سوی بیماران یا همراهان آنها قرار می‌گیرند. آماری که بنظر می‌رسد به دلیل در دسترس نبودن آمار رسمی بسیار بیشتر از رقم ذکر شده باشد.

🟥 آمار ضرب و شتم پرستاران در سال‌های اخیر و به دلیل وضعیت اقتصادی نامناسب و فشارهایی که مردم در حوزه‌های مختلف از سوی حکومت متحمل می‌شوند روندی افزایشی داشته است. پرستارانی که به دلیل در خط مقدم بودن ارائه #خدمات_بهداشتی و درمانی بیش از سایر اعضای #کادر_درمان در معرض آسیب‌های فیزیکی و روانی هستند. بنابر برخی از آمارهای جهانی اعلام شده پرستاران حتی بیشتر از نگهبانان زندان و افسران پلیس در محل کار خود مورد حمله قرار میگیرند. این حملات میتواند شامل ایجاد یک خراش ساده، پرتاب اشیا، آزار و اذیت جنسی یا حمله با سلاح سرد و گرم باشد.

🟥 در بسیاری از کشورها دستورالعمل‌های کلی برای جلوگیری از خشونت علیه پرستاران از سوی #قانونگذاران وضع شده است. مجازات‌های بازدارنده از جمله جریمه‌های سنگین نقدی تا هفت سال زندان برای حمله از جمله تمهدیداتی است که قانونگذار برای کاهش خشونت‌های اعمال شده علیه پرستاران در بسیاری از کشورها از جمله #آمریکا و #کانادا وضع کرده است. در ایران اما علیرغم آمار روز افزون ضرب و شتم و حمله به سوی کادر درمان بخصوص کادر بخش اورژانس، قوانین بازدارنده‌ای وجود ندارد. در سال‌های گذشته همین عدم امنیت در محل کار، ساعات کاری طولانی، فشار کاری بالا و دستمزد پایین از جمله عواملی بودند که پرستاران را به ترک حرفه خود ترغیب کردند. پرستارانی که یا راه مهاجرت را انتخاب کردند یا بدنبال شغلی کم خطرتر و پردرآمدتر عطای پرستاری را به لقایش بخشیده‌اند.

🟥 ترک کار پرستاران، کاهش نیروی کاری بخش سلامت و درمان را به دنبال داشته و این کاهش نیرو، فشار کاری مضاعفی را بر پرستاران باقیمانده وارد می‌کند. پرستارانی که مجبور هستند از تعداد بیماران بیشتری به طور همزمان پرستاری کنند و به دلیل کمبود نیروی انسانی بیشتر در معرض انواع خشونت از سوی بیماران و همراهان آنها قرار بگیرند که از خدمات درمانی دریافتی به دلیل همین کمبود نیرو راضی نیستند. چرخه معیوبی که بنظر می‌رسد به دلیل نبودن عزمی جدی برای جلوگیری از آن هرروز ابعاد پیچیده‌تر و خطرناک‌تری پیدا می‌کند.

@pareestar

قطعا همه ما این تجربه را داشته‌ایم که به دلیل وقوع یک پیش‌آمد غیر منتظره، انجام یک کار اداری ضروری یا مراجعه از روی ناچار به پزشک، برای چند ساعت از کار خود مرخصی بگیریم و برای انجام کار ضروری محل کار را ترک کرده و پس از انجام آن دوباره به سر کار بازگردیم. وقوع چنین اتفاقی به قدری رایج و معمول است که در قانون کار با عنوان «مرخصی ساعتی» صراحتا به رسمیت شناخته شده است.

در یکی دو سال اخیر اما استفاده از این حق قانونی برای شماری از پرستاران و کادر درمان تبدیل به کابوسی شده است. در همین زمینه شماری از پرستاران در برخی از مراکز درمانی برای بهره‌مندی از مرخصی ساعتی که در میان کادر درمان با عنوان «پاس ساعتی» نیز مصطلح است، وادار به پذیرش درخواستی کاملا غیر قانونی از سوی این مراکز درمانی شده‌اند. در این مراکز، استفاده از مرخصی ساعتی، منوط به کم کردن میزان ساعت مرخصی از اضافه‌کاری پرستاران شده و پرستارانی که ناچار به استفاده از مرخصی ساعتی هستند، مجبور می‌شوند در ازای میزان ساعات مرخصی اخذ شده، از ساعت اضافه‌کاری خود خرج کنند.

جدای از آنکه اساسا دلیل این اقدام در برخی از مراکز درمانی چیست و چرا این مراکز، پرستارانِ متقاضی استفاده از مرخصی ساعتی را وادار به گذشت همان میزان ساعت از اضافه‌کاری خود می‌کنند، مساله اصلی اما اینجاست که این اقدام صراحتا بر خلاف قوانین موضوعه موجود در زمینه کار است. چرا که این قوانین به طور واضح چگونگی استفاده از مرخصی ساعتی و به ویژه روش جبران آن را مشخص کرده‌اند.

در همین زمینه قانون کار ایران در ماده ۷۰ خود به صراحت مرخصی ساعتی از جمله مرخصی‌های قانونی نیروی کار به رسمیت شناخته و آن را به عنوان بخشی از مرخصی استحقاقی نیروی کار دانسته است. این بدان معنی است که مرخصی‌های ساعتی نیروی کار نه از ساعت معمول کار یا اضافه‌کار، بلکه قانونا باید از میزان مرخصی استحقاقی آنها کسر شود. در رویه عملی نیز آیین‌نامه‌های وزارت کار، اگرچه صلاحیت تعیین میزان مجاز اخذ مرخصی ساعتی در یک روز کاری را به کارفرما سپرده اما، جایگزین آن را بنا بر قانون، کسر از میزان مرخصی استحقاقی اعلام کرده‌اند.

لزوم کسر ساعات مرخصی ساعتی از میزان مرخصی استحقاقی نیروی کار در دیگر قانون موضوعه مربوط به کار در ایران یعنی قانون استخدام کشوری نیز به رسمیت شناخته است. در رابطه با این مساله ماده ۲ آیین‌نامه مرخصی‌های سازمان امور اداری و استخدامی که به تبعیت از ماده ۵۰ قانون استخدام کشوری تصویب شده، مرخصی کمتر از یک روز (مرخصی ساعتی) را نیز جزو مرخصی استحقاقی کارمندان و کارکنان دانسته است. به این شکل که جمع ساعات مرخصی ساعتی از میزان کلی مرخصی استحقاقی (یک ماه) کسر خواهد شد.


از این رو شکی نیست اقدام مدیران و مقامات برخی مراکز درمانی در اجبار پرستارانِ متقاضی مرخصی ساعتی به کسر آن از ساعات اضافه‌کاری آنها علاوه بر آنکه تخلف از قوانین آمره کار، هم در حوزه خصوصی و هم در حوزه دولتی، است بلکه مصداق بارز نقض حقوق به رسمیت شناخته شده نیروی کار در قوانین است و برای پرستاران حق شکایت به اداره کار و دیوان عدالت اداری ایجاد می‌کند.

#کادر_درمان
#پرستاران
#حقوق_پرستاران
#مرخصی_ساعتی_پرستاران
#مطالبه_کنیم


@pareestar