پریستار
Photo
گروگانگیری دستمزد؛ کار اجباری در دنیای مدرن
✍🏽 معین خزائلی
🔵 بردگانی در حال ساخت قصر برای ارباب خود، کشاورزانی در حال کار بر روی زمینِ خان، زندانیانی در حال کار در معدن، مهاجرانی در حال کار در کشتی و #کودک – #خدمتکارانی در حال کار در خانه بزرگان؛ این‌ها شاید رایج ترین تصاویری باشند که بلافاصله پس از شنیدن اصطلاح «#کار_اجباری» در ذهن همه نقش ببندد. تصاویری سنتی که اگرچه نه به طور کامل اما برخی از مصادیق آن در دنیای امروز دیگر وجود ندارند.
🔵 کاهش شدید و در مواردی محو کامل مصادیق رایج و کلیشه‌ای کار اجباری اما هرگز به معنی پایان یافتن کار اجباری و #رنج ناشی از آن در #دنیای_امروز نیست؛ بلکه صرفا مصادیق آن از آنچه که در گذشته بوده به روش‌های #مدرن تغییر پیدا کرده است. روش‌هایی که اگرچه به ظاهر الگوهای کار اجباری در آنها دیده نمی‌شود، اما در واقع همچنان همان تحمیل #کار به #کارگر بر خلاف میل و رضایت او در آن ساری و جاری است.
🔵 از همین روست که ممنوعیت کار اجباری و تلاش برای محو کامل آن همچنان یکی از استانداردها و اهداف اصلی #سازمان_بین‌المللی_کار محسوب می‌شود. این هدف که اولین بار با تعریف کار اجباری در مقاوله نامه ۲۹ سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۳۰ آغاز شد با اعلام ممنوعیت کامل آن در سال ۱۹۵۷ در مقاوله نامه ۱۰۵ ادامه پیدا کرد و امروز نیز در قالب یکی از استانداردها اصلی هشتگانه #حقوق_کار همچنان تا محو کامل کار اجباری دنبال می‌شود.
🔵 بر اساس تعریفی که سازمان بین‌المللی کار در مقاوله نامه ۲۹ از کار اجباری ارائه داده این مفهوم شامل هر کار یا خدمتی می‌شود که با تهدید به مجازات و بدون میل، اراده و رضایت کارگر به وی تحمیل گردد. این تعریف البته در مقاوله نامه ۱۰۵ شمول بیشتر و مصادیق روشن‌تری یافت و به صراحت تحمیل هر نوع کار اجباری به عنوان تحمیل #آموزش اجباری #سیاسی یا #ایدئولوژیک، تنبیه برای داشتن عقیده سیاسی یا ایدئولوژیک، بسیج #کارگران برای #توسعه و پیشرفت، تنبیه و مجازات به دلیل شرکت در #اعتصابات و به صورت اعمال #تبعیضات_نژادی، #ملی و #مذهبی ممنوع اعلام شد.
🔵 یکی از مصادیق امروزی کار اجباری اما آن چیزی است که از آن به عنوان گروگان گرفتن #دستمزد یاد می‌شود. به این معنی که #کارفرما/صاحب کار به دلایل متفاوت از جمله استناد به عدم توانایی مالی یا به دلیل مجازات و یا با هدف مرعوب کردن و مطیع ساختن نیروی کار، پرداخت دستمزد وی را منوط به ادامه کار توسط او کند. در این روش به عنوان نمونه دستمزد نیروی کار در زمان مقرر پرداخت نشده و این عدم پرداخت ممکن است تا چندین ماه نیز ادامه یافته و کارفرما/صاحب کار در پاسخ به اعتراض نیروی کار او را تهدید می‌کند که برای دریافت دستمزدش نیز که شده مطیع باشد و به کار ادامه دهد؛ چرا که در غیر این صورت دستمزدی در کار نخواهد بود.
🔵 امروزه این روش کار اجباری رایج‌ترین شیوه تحمیل کار به نیروی کار بوده و در برخی کشورها از جمله ایران از کارگران صنعتی تا معلمان و پرستاران را درگیر خود کرده است. این در حالی است که از اولین تلاش‌ها برای محو کار اجباری بیش از ۹۰ سال می‌گذرد ولی برخی جوامع به جای تلاش برای محو آن، مصادیق آن را تغییر داده و در باطن همچنان در حال #بهره‌کشی از #نیروی_کار هستند؛ چه کارگر ساده کارخانه‌ای در نقطه‌ای دور افتاده و یا پرستاری در بیمارستانی در مرکز #تهران.
#حقوق_کار
#حقوق_کاری_پرستاران
#حقوق_پرستاران
#کار_عادلانه
#دستمزد_عادلانه
#مطالبه_کنیم
@pareestar
✍🏽 معین خزائلی
🔵 بردگانی در حال ساخت قصر برای ارباب خود، کشاورزانی در حال کار بر روی زمینِ خان، زندانیانی در حال کار در معدن، مهاجرانی در حال کار در کشتی و #کودک – #خدمتکارانی در حال کار در خانه بزرگان؛ این‌ها شاید رایج ترین تصاویری باشند که بلافاصله پس از شنیدن اصطلاح «#کار_اجباری» در ذهن همه نقش ببندد. تصاویری سنتی که اگرچه نه به طور کامل اما برخی از مصادیق آن در دنیای امروز دیگر وجود ندارند.
🔵 کاهش شدید و در مواردی محو کامل مصادیق رایج و کلیشه‌ای کار اجباری اما هرگز به معنی پایان یافتن کار اجباری و #رنج ناشی از آن در #دنیای_امروز نیست؛ بلکه صرفا مصادیق آن از آنچه که در گذشته بوده به روش‌های #مدرن تغییر پیدا کرده است. روش‌هایی که اگرچه به ظاهر الگوهای کار اجباری در آنها دیده نمی‌شود، اما در واقع همچنان همان تحمیل #کار به #کارگر بر خلاف میل و رضایت او در آن ساری و جاری است.
🔵 از همین روست که ممنوعیت کار اجباری و تلاش برای محو کامل آن همچنان یکی از استانداردها و اهداف اصلی #سازمان_بین‌المللی_کار محسوب می‌شود. این هدف که اولین بار با تعریف کار اجباری در مقاوله نامه ۲۹ سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۳۰ آغاز شد با اعلام ممنوعیت کامل آن در سال ۱۹۵۷ در مقاوله نامه ۱۰۵ ادامه پیدا کرد و امروز نیز در قالب یکی از استانداردها اصلی هشتگانه #حقوق_کار همچنان تا محو کامل کار اجباری دنبال می‌شود.
🔵 بر اساس تعریفی که سازمان بین‌المللی کار در مقاوله نامه ۲۹ از کار اجباری ارائه داده این مفهوم شامل هر کار یا خدمتی می‌شود که با تهدید به مجازات و بدون میل، اراده و رضایت کارگر به وی تحمیل گردد. این تعریف البته در مقاوله نامه ۱۰۵ شمول بیشتر و مصادیق روشن‌تری یافت و به صراحت تحمیل هر نوع کار اجباری به عنوان تحمیل #آموزش اجباری #سیاسی یا #ایدئولوژیک، تنبیه برای داشتن عقیده سیاسی یا ایدئولوژیک، بسیج #کارگران برای #توسعه و پیشرفت، تنبیه و مجازات به دلیل شرکت در #اعتصابات و به صورت اعمال #تبعیضات_نژادی، #ملی و #مذهبی ممنوع اعلام شد.
🔵 یکی از مصادیق امروزی کار اجباری اما آن چیزی است که از آن به عنوان گروگان گرفتن #دستمزد یاد می‌شود. به این معنی که #کارفرما/صاحب کار به دلایل متفاوت از جمله استناد به عدم توانایی مالی یا به دلیل مجازات و یا با هدف مرعوب کردن و مطیع ساختن نیروی کار، پرداخت دستمزد وی را منوط به ادامه کار توسط او کند. در این روش به عنوان نمونه دستمزد نیروی کار در زمان مقرر پرداخت نشده و این عدم پرداخت ممکن است تا چندین ماه نیز ادامه یافته و کارفرما/صاحب کار در پاسخ به اعتراض نیروی کار او را تهدید می‌کند که برای دریافت دستمزدش نیز که شده مطیع باشد و به کار ادامه دهد؛ چرا که در غیر این صورت دستمزدی در کار نخواهد بود.
🔵 امروزه این روش کار اجباری رایج‌ترین شیوه تحمیل کار به نیروی کار بوده و در برخی کشورها از جمله ایران از کارگران صنعتی تا معلمان و پرستاران را درگیر خود کرده است. این در حالی است که از اولین تلاش‌ها برای محو کار اجباری بیش از ۹۰ سال می‌گذرد ولی برخی جوامع به جای تلاش برای محو آن، مصادیق آن را تغییر داده و در باطن همچنان در حال #بهره‌کشی از #نیروی_کار هستند؛ چه کارگر ساده کارخانه‌ای در نقطه‌ای دور افتاده و یا پرستاری در بیمارستانی در مرکز #تهران.
#حقوق_کار
#حقوق_کاری_پرستاران
#حقوق_پرستاران
#کار_عادلانه
#دستمزد_عادلانه
#مطالبه_کنیم
@pareestar
پریستار
Photo
حق مهاجرت و حق درمان
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.
این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.
موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.
پنهان نمیتوان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.
برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور می‌کنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفت‌های طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.
با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آنها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری و مشخص‌تری دارد.
شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.
بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!
#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!
دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.
«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولتها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولتها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:
دولتها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.
@pareestar
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.
این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.
موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.
پنهان نمیتوان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.
برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور می‌کنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفت‌های طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.
با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آنها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری و مشخص‌تری دارد.
شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.
بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!
#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!
دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.
«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولتها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولتها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:
دولتها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.
@pareestar
پریستار
Photo
پنج نکته به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
به نام «زن، زندگی، آزادی» خشونت علیه پرستاران و زنان را متوقف کنید
۲۵ نوامبر #روز_جهانی_مبارزه_با_خشونت_علیه_زنان است و این مناسبت با اتفاق‌هایی که این روزها در ایران در جریان است قرینه‌های زیادی دارد.
اول از همه باید به یاد داشته باشیم قتل مهسا (ژینا) امینی به دست #گشت_ارشاد که با خشونتی عریان همراه بود، نمونه‌ای از خشونت علیه #زنان است که ۲۵ نوامبر برای مبارزه با آن شکل گرفته است.
دوم اینکه به یاد داشته باشیم کادردرمان و به ویژه پرستارانی که از نزدیک شاهد وضعیت مهسا بودند، نقش مهمی به عنوان منبع افشاگر ایفا کردند و به نوعی رسالت خودشان را در مبارزه با خشونت سیستماتیک حکومتی علیه یک زن در پوشش گشت ارشاد اتفاق افتاده بود، به جا آوردند.
سوم اینکه فراموش نکنیم در جریان همین اعتراض‌های مردمی کادردرمان و به ویژه پرستاران زن قربانی خشونت بی‌حد و حصر نیروهای امنیتی قرار گرفتند. مائده جوانفر #پرستار بیمارستان رشت بود که در اواخر اکتبر همین امسال با خشونت نیروهای امنیتی حکومت به قتل رسید و به طرز غریبانه‌ای در #رامسر به خاک سپرده شد.
همچنین خبر داریم #گشین_سعیدی #پرستار بیمارستان فیروزگر نیز به طرز خشونت باری بازداشت شد و مشخص نیست که در دوران بازداشت چه درشتی‌ها و تندخویی‌های دیگری بر او روا داشته‌اند.اگر بخواهیم رفتارهای پیشین حکومت در بازداشتگاه‌ها و زندان را با بازداشتی‌ها ملاک بگیریم باید بگوییم حتما بر گشین سعیدی هم خشونت‌هایی اعمال شده است.
چهارم اینکه به یاد بیاوریم که در جریان اعتراض‌های پرستاران و در کادردرمان چه در #تهران و چه در #سنندج و سایر شهرها نیروهای امنیتی برخوردهای خشونت باری با زنان داشته‌اند و به همین دلیل ۲۵ نوامبر را باید به عنوان روزی برای دفاع از حقوق آنها برشمرد.
پنجم و آخر اینکه از زمان آغاز اعتراض‌ها در ایران پس از قتل #مهسا_امینی نیروهای حکومت بیشترین خشونت را علیه زنان و دختران این مملکت نشان داده‌اند تا صدای حق طلبی آنها را خاموش کنند. حالا دیگر فرقی نمی‌کند که ما یک صفحه مربوط به #حقوق_پرستاران هستیم یا نه! مهم این است که در کنار جامعه ایران فریاد بزنیم به نام «زن، زندگی، آزادی» خشونت علیه زنان و دختران کشور ما را متوقف کنید.
@pareestar
به نام «زن، زندگی، آزادی» خشونت علیه پرستاران و زنان را متوقف کنید
۲۵ نوامبر #روز_جهانی_مبارزه_با_خشونت_علیه_زنان است و این مناسبت با اتفاق‌هایی که این روزها در ایران در جریان است قرینه‌های زیادی دارد.
اول از همه باید به یاد داشته باشیم قتل مهسا (ژینا) امینی به دست #گشت_ارشاد که با خشونتی عریان همراه بود، نمونه‌ای از خشونت علیه #زنان است که ۲۵ نوامبر برای مبارزه با آن شکل گرفته است.
دوم اینکه به یاد داشته باشیم کادردرمان و به ویژه پرستارانی که از نزدیک شاهد وضعیت مهسا بودند، نقش مهمی به عنوان منبع افشاگر ایفا کردند و به نوعی رسالت خودشان را در مبارزه با خشونت سیستماتیک حکومتی علیه یک زن در پوشش گشت ارشاد اتفاق افتاده بود، به جا آوردند.
سوم اینکه فراموش نکنیم در جریان همین اعتراض‌های مردمی کادردرمان و به ویژه پرستاران زن قربانی خشونت بی‌حد و حصر نیروهای امنیتی قرار گرفتند. مائده جوانفر #پرستار بیمارستان رشت بود که در اواخر اکتبر همین امسال با خشونت نیروهای امنیتی حکومت به قتل رسید و به طرز غریبانه‌ای در #رامسر به خاک سپرده شد.
همچنین خبر داریم #گشین_سعیدی #پرستار بیمارستان فیروزگر نیز به طرز خشونت باری بازداشت شد و مشخص نیست که در دوران بازداشت چه درشتی‌ها و تندخویی‌های دیگری بر او روا داشته‌اند.اگر بخواهیم رفتارهای پیشین حکومت در بازداشتگاه‌ها و زندان را با بازداشتی‌ها ملاک بگیریم باید بگوییم حتما بر گشین سعیدی هم خشونت‌هایی اعمال شده است.
چهارم اینکه به یاد بیاوریم که در جریان اعتراض‌های پرستاران و در کادردرمان چه در #تهران و چه در #سنندج و سایر شهرها نیروهای امنیتی برخوردهای خشونت باری با زنان داشته‌اند و به همین دلیل ۲۵ نوامبر را باید به عنوان روزی برای دفاع از حقوق آنها برشمرد.
پنجم و آخر اینکه از زمان آغاز اعتراض‌ها در ایران پس از قتل #مهسا_امینی نیروهای حکومت بیشترین خشونت را علیه زنان و دختران این مملکت نشان داده‌اند تا صدای حق طلبی آنها را خاموش کنند. حالا دیگر فرقی نمی‌کند که ما یک صفحه مربوط به #حقوق_پرستاران هستیم یا نه! مهم این است که در کنار جامعه ایران فریاد بزنیم به نام «زن، زندگی، آزادی» خشونت علیه زنان و دختران کشور ما را متوقف کنید.
@pareestar
🔵 روایت جدید از بحران کمبود پرستار در بیمارستان‌های تهران:
پنج پرستار ترک کار کردند و سه نفر در حال استعفاء هستند
علت: قطع سرویس رفت و آمد، تعرفه ناعادلانه و....
بیمارستان‌های پایتخت یکی پس از دیگری از #پرستار خالی می‌شوند اما مسئولان #وزارت_بهداشت به جای حل مشکلات #پرستاران همچنان به دنبال راه حل‌های کاذبی مانند استفاده از بهیاران هستند.
به گزارش #پریستار دست کم برای عقلای قوم و متخصصان نیازی به توضیح نیست که ماموریت یک بهیار با پرستار فرق دارد و نباید و نمیتوان از یک بهیار انتظار داشت که وظایف یک پرستار را در قبال یک بیمار انجام دهد.
مسئولان وزارت بهداشت که به معنای تمام در اختیار تفکر پزشک سالاری است اما همچنان به جای حل مساائل و مشکلات پرستاران به دنبال راه حل‌های میانبر و کاذب است. به همین دلیل هم از ابتدای امسال، پرستاران در شهرهای مختلف کشور نسبت به تعرفه‌گذاری ناعادلانه خدمات پرستاری و اضافه‌کار اجباری به میدان آمده‌اند.
واکنش وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی اما به جای توجه به خواسته‌های پرستاران معترض، توبیخ و ۶ ماه انفصال از خدمت بوده است. به تعبیر محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه کارگر آن هم در شرایطی که کشور با مشکلِ کمبودِ پرستار مواجه است و مردم هر روز از این وضع آسیب می‌بینند!
@pareestar
در همین باره پرستار یکی از بیمارستان‌های شهر #تهران به #روزنامه_اعتماد گفته #پرستاران_معترض از ساعت ۸ تا ۱۰ صبح دست از کار کشیده‌اند و خواستار پاسخگویی مسئولان بیمارستان نسبت به #اضافه‌کار_اجباری و همچنین خلف وعده دولت بابت پرداخت‌کارانه متناسب و وظایف موضوع #قانون_تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری شده‌اند.
این پرستار گفته طی ۳ ماه اخیر حدود ۵ نفر از پرستاران این بیمارستان به دلیل پاسخگو نبودن مسوولان، ترک کار کرده و استعفا داده‌اند و سه نفر از پرستاران هم درخواست استعفای خود را نوشته‌اند اما هنوز به مسوولان بیمارستان تحویل نداده‌اند. مسوولان بیمارستان هیچ نیروی جدیدی به جای مستعفی‌ها جذب نکرده‌اند بلکه در عوض، حجم کار نیروهای باقی مانده به گونه‌ای افزایش یافته که پرستاری که تا سه ماه قبل، دو شیفت کاری داشت حالا مجبور به سه شیفت کاری است تا جای خالی همکاران خود را هم پر کند.
او گفته نحوه پرداخت‌ها طی ماه‌های اخیر به گونه‌ای بوده که هیچ تناسبی با قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری نداشته به این معنا که دریافتی پرستاران نسبت به دو سال قبل که از اجرای قانون خبری نبود هم، کمتر شده است.
این پرستار شاغل در پایتخت که مهم‌ترین اعتراضات پرستاران این بیمارستان در روز هفتم اسفندماه بابت رقم ناچیز وجه غذا، قطع سرویس رفت و آمد برای پرستاران شیفت شب، کسری‌کارانه و حجم بالای اضافه‌کار اجباری و پرداخت‌های ناچیز بابت اضافه‌کاری‌ها عنوان کرده است.
پنج پرستار ترک کار کردند و سه نفر در حال استعفاء هستند
علت: قطع سرویس رفت و آمد، تعرفه ناعادلانه و....
بیمارستان‌های پایتخت یکی پس از دیگری از #پرستار خالی می‌شوند اما مسئولان #وزارت_بهداشت به جای حل مشکلات #پرستاران همچنان به دنبال راه حل‌های کاذبی مانند استفاده از بهیاران هستند.
به گزارش #پریستار دست کم برای عقلای قوم و متخصصان نیازی به توضیح نیست که ماموریت یک بهیار با پرستار فرق دارد و نباید و نمیتوان از یک بهیار انتظار داشت که وظایف یک پرستار را در قبال یک بیمار انجام دهد.
مسئولان وزارت بهداشت که به معنای تمام در اختیار تفکر پزشک سالاری است اما همچنان به جای حل مساائل و مشکلات پرستاران به دنبال راه حل‌های میانبر و کاذب است. به همین دلیل هم از ابتدای امسال، پرستاران در شهرهای مختلف کشور نسبت به تعرفه‌گذاری ناعادلانه خدمات پرستاری و اضافه‌کار اجباری به میدان آمده‌اند.
واکنش وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی اما به جای توجه به خواسته‌های پرستاران معترض، توبیخ و ۶ ماه انفصال از خدمت بوده است. به تعبیر محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه کارگر آن هم در شرایطی که کشور با مشکلِ کمبودِ پرستار مواجه است و مردم هر روز از این وضع آسیب می‌بینند!
@pareestar
در همین باره پرستار یکی از بیمارستان‌های شهر #تهران به #روزنامه_اعتماد گفته #پرستاران_معترض از ساعت ۸ تا ۱۰ صبح دست از کار کشیده‌اند و خواستار پاسخگویی مسئولان بیمارستان نسبت به #اضافه‌کار_اجباری و همچنین خلف وعده دولت بابت پرداخت‌کارانه متناسب و وظایف موضوع #قانون_تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری شده‌اند.
این پرستار گفته طی ۳ ماه اخیر حدود ۵ نفر از پرستاران این بیمارستان به دلیل پاسخگو نبودن مسوولان، ترک کار کرده و استعفا داده‌اند و سه نفر از پرستاران هم درخواست استعفای خود را نوشته‌اند اما هنوز به مسوولان بیمارستان تحویل نداده‌اند. مسوولان بیمارستان هیچ نیروی جدیدی به جای مستعفی‌ها جذب نکرده‌اند بلکه در عوض، حجم کار نیروهای باقی مانده به گونه‌ای افزایش یافته که پرستاری که تا سه ماه قبل، دو شیفت کاری داشت حالا مجبور به سه شیفت کاری است تا جای خالی همکاران خود را هم پر کند.
او گفته نحوه پرداخت‌ها طی ماه‌های اخیر به گونه‌ای بوده که هیچ تناسبی با قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری نداشته به این معنا که دریافتی پرستاران نسبت به دو سال قبل که از اجرای قانون خبری نبود هم، کمتر شده است.
این پرستار شاغل در پایتخت که مهم‌ترین اعتراضات پرستاران این بیمارستان در روز هفتم اسفندماه بابت رقم ناچیز وجه غذا، قطع سرویس رفت و آمد برای پرستاران شیفت شب، کسری‌کارانه و حجم بالای اضافه‌کار اجباری و پرداخت‌های ناچیز بابت اضافه‌کاری‌ها عنوان کرده است.