پریستار
Photo
گروگانگیری دستمزد؛ کار اجباری در دنیای مدرن
✍🏽 معین خزائلی
🔵 بردگانی در حال ساخت قصر برای ارباب خود، کشاورزانی در حال کار بر روی زمینِ خان، زندانیانی در حال کار در معدن، مهاجرانی در حال کار در کشتی و #کودک – #خدمتکارانی در حال کار در خانه بزرگان؛ این‌ها شاید رایج ترین تصاویری باشند که بلافاصله پس از شنیدن اصطلاح «#کار_اجباری» در ذهن همه نقش ببندد. تصاویری سنتی که اگرچه نه به طور کامل اما برخی از مصادیق آن در دنیای امروز دیگر وجود ندارند.
🔵 کاهش شدید و در مواردی محو کامل مصادیق رایج و کلیشه‌ای کار اجباری اما هرگز به معنی پایان یافتن کار اجباری و #رنج ناشی از آن در #دنیای_امروز نیست؛ بلکه صرفا مصادیق آن از آنچه که در گذشته بوده به روش‌های #مدرن تغییر پیدا کرده است. روش‌هایی که اگرچه به ظاهر الگوهای کار اجباری در آنها دیده نمی‌شود، اما در واقع همچنان همان تحمیل #کار به #کارگر بر خلاف میل و رضایت او در آن ساری و جاری است.
🔵 از همین روست که ممنوعیت کار اجباری و تلاش برای محو کامل آن همچنان یکی از استانداردها و اهداف اصلی #سازمان_بین‌المللی_کار محسوب می‌شود. این هدف که اولین بار با تعریف کار اجباری در مقاوله نامه ۲۹ سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۳۰ آغاز شد با اعلام ممنوعیت کامل آن در سال ۱۹۵۷ در مقاوله نامه ۱۰۵ ادامه پیدا کرد و امروز نیز در قالب یکی از استانداردها اصلی هشتگانه #حقوق_کار همچنان تا محو کامل کار اجباری دنبال می‌شود.
🔵 بر اساس تعریفی که سازمان بین‌المللی کار در مقاوله نامه ۲۹ از کار اجباری ارائه داده این مفهوم شامل هر کار یا خدمتی می‌شود که با تهدید به مجازات و بدون میل، اراده و رضایت کارگر به وی تحمیل گردد. این تعریف البته در مقاوله نامه ۱۰۵ شمول بیشتر و مصادیق روشن‌تری یافت و به صراحت تحمیل هر نوع کار اجباری به عنوان تحمیل #آموزش اجباری #سیاسی یا #ایدئولوژیک، تنبیه برای داشتن عقیده سیاسی یا ایدئولوژیک، بسیج #کارگران برای #توسعه و پیشرفت، تنبیه و مجازات به دلیل شرکت در #اعتصابات و به صورت اعمال #تبعیضات_نژادی، #ملی و #مذهبی ممنوع اعلام شد.
🔵 یکی از مصادیق امروزی کار اجباری اما آن چیزی است که از آن به عنوان گروگان گرفتن #دستمزد یاد می‌شود. به این معنی که #کارفرما/صاحب کار به دلایل متفاوت از جمله استناد به عدم توانایی مالی یا به دلیل مجازات و یا با هدف مرعوب کردن و مطیع ساختن نیروی کار، پرداخت دستمزد وی را منوط به ادامه کار توسط او کند. در این روش به عنوان نمونه دستمزد نیروی کار در زمان مقرر پرداخت نشده و این عدم پرداخت ممکن است تا چندین ماه نیز ادامه یافته و کارفرما/صاحب کار در پاسخ به اعتراض نیروی کار او را تهدید می‌کند که برای دریافت دستمزدش نیز که شده مطیع باشد و به کار ادامه دهد؛ چرا که در غیر این صورت دستمزدی در کار نخواهد بود.
🔵 امروزه این روش کار اجباری رایج‌ترین شیوه تحمیل کار به نیروی کار بوده و در برخی کشورها از جمله ایران از کارگران صنعتی تا معلمان و پرستاران را درگیر خود کرده است. این در حالی است که از اولین تلاش‌ها برای محو کار اجباری بیش از ۹۰ سال می‌گذرد ولی برخی جوامع به جای تلاش برای محو آن، مصادیق آن را تغییر داده و در باطن همچنان در حال #بهره‌کشی از #نیروی_کار هستند؛ چه کارگر ساده کارخانه‌ای در نقطه‌ای دور افتاده و یا پرستاری در بیمارستانی در مرکز #تهران.
#حقوق_کار
#حقوق_کاری_پرستاران
#حقوق_پرستاران
#کار_عادلانه
#دستمزد_عادلانه
#مطالبه_کنیم
@pareestar
✍🏽 معین خزائلی
🔵 بردگانی در حال ساخت قصر برای ارباب خود، کشاورزانی در حال کار بر روی زمینِ خان، زندانیانی در حال کار در معدن، مهاجرانی در حال کار در کشتی و #کودک – #خدمتکارانی در حال کار در خانه بزرگان؛ این‌ها شاید رایج ترین تصاویری باشند که بلافاصله پس از شنیدن اصطلاح «#کار_اجباری» در ذهن همه نقش ببندد. تصاویری سنتی که اگرچه نه به طور کامل اما برخی از مصادیق آن در دنیای امروز دیگر وجود ندارند.
🔵 کاهش شدید و در مواردی محو کامل مصادیق رایج و کلیشه‌ای کار اجباری اما هرگز به معنی پایان یافتن کار اجباری و #رنج ناشی از آن در #دنیای_امروز نیست؛ بلکه صرفا مصادیق آن از آنچه که در گذشته بوده به روش‌های #مدرن تغییر پیدا کرده است. روش‌هایی که اگرچه به ظاهر الگوهای کار اجباری در آنها دیده نمی‌شود، اما در واقع همچنان همان تحمیل #کار به #کارگر بر خلاف میل و رضایت او در آن ساری و جاری است.
🔵 از همین روست که ممنوعیت کار اجباری و تلاش برای محو کامل آن همچنان یکی از استانداردها و اهداف اصلی #سازمان_بین‌المللی_کار محسوب می‌شود. این هدف که اولین بار با تعریف کار اجباری در مقاوله نامه ۲۹ سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۳۰ آغاز شد با اعلام ممنوعیت کامل آن در سال ۱۹۵۷ در مقاوله نامه ۱۰۵ ادامه پیدا کرد و امروز نیز در قالب یکی از استانداردها اصلی هشتگانه #حقوق_کار همچنان تا محو کامل کار اجباری دنبال می‌شود.
🔵 بر اساس تعریفی که سازمان بین‌المللی کار در مقاوله نامه ۲۹ از کار اجباری ارائه داده این مفهوم شامل هر کار یا خدمتی می‌شود که با تهدید به مجازات و بدون میل، اراده و رضایت کارگر به وی تحمیل گردد. این تعریف البته در مقاوله نامه ۱۰۵ شمول بیشتر و مصادیق روشن‌تری یافت و به صراحت تحمیل هر نوع کار اجباری به عنوان تحمیل #آموزش اجباری #سیاسی یا #ایدئولوژیک، تنبیه برای داشتن عقیده سیاسی یا ایدئولوژیک، بسیج #کارگران برای #توسعه و پیشرفت، تنبیه و مجازات به دلیل شرکت در #اعتصابات و به صورت اعمال #تبعیضات_نژادی، #ملی و #مذهبی ممنوع اعلام شد.
🔵 یکی از مصادیق امروزی کار اجباری اما آن چیزی است که از آن به عنوان گروگان گرفتن #دستمزد یاد می‌شود. به این معنی که #کارفرما/صاحب کار به دلایل متفاوت از جمله استناد به عدم توانایی مالی یا به دلیل مجازات و یا با هدف مرعوب کردن و مطیع ساختن نیروی کار، پرداخت دستمزد وی را منوط به ادامه کار توسط او کند. در این روش به عنوان نمونه دستمزد نیروی کار در زمان مقرر پرداخت نشده و این عدم پرداخت ممکن است تا چندین ماه نیز ادامه یافته و کارفرما/صاحب کار در پاسخ به اعتراض نیروی کار او را تهدید می‌کند که برای دریافت دستمزدش نیز که شده مطیع باشد و به کار ادامه دهد؛ چرا که در غیر این صورت دستمزدی در کار نخواهد بود.
🔵 امروزه این روش کار اجباری رایج‌ترین شیوه تحمیل کار به نیروی کار بوده و در برخی کشورها از جمله ایران از کارگران صنعتی تا معلمان و پرستاران را درگیر خود کرده است. این در حالی است که از اولین تلاش‌ها برای محو کار اجباری بیش از ۹۰ سال می‌گذرد ولی برخی جوامع به جای تلاش برای محو آن، مصادیق آن را تغییر داده و در باطن همچنان در حال #بهره‌کشی از #نیروی_کار هستند؛ چه کارگر ساده کارخانه‌ای در نقطه‌ای دور افتاده و یا پرستاری در بیمارستانی در مرکز #تهران.
#حقوق_کار
#حقوق_کاری_پرستاران
#حقوق_پرستاران
#کار_عادلانه
#دستمزد_عادلانه
#مطالبه_کنیم
@pareestar
پریستار
Photo
🔵 نقش پرستاری در پیشبرد مباحث #برابری_جنسیتی و #حقوق_اقلیت‌ها
تاریخچه #مبارزات_پرستاری در بسیاری از زمینه‌ها با تاریخچه #مبارزات_زنان و اقلیت‌ها برای برابری، همپوشانی دارد. #پرستاری_مدرن به مبارزه علیه ساختارهای اجتماعیِ محدودکننده، ظالمانه و ناعادلانه پرداخته است. بسیاری از موانع و محدودیت‌هایی که #پرستاران در دوره‌ای که اغلب پرستاران را #زنان تشکیل می‌دادند با آنها مواجه بودند با دیگر زنان مشترک بود. هرچند در برخی از حوزه‌ها پرستاران تجربه متفاوتی داشتند.
در دوره‌ای که بسیاری از زنان حق کار کردن در خارج از خانه را نداشتند، #زنان_پرستار در بیرون از خانه کار می‌کردند و به مراقبت از مردان غریبه می‌پرداختند.
زنان پرستار برای #حق_رای زنان، برای قوانین #کار_کودکان، برای #رفاه_کارگران کارخانه‌ها، برای #حق_دسترسی همگان به #واکسیناسیون، برای دسترسی به وسایل پیشگیری از #بارداری به مبارزه پرداختند. برای ۱۵۰ سال پرستاری به‌طور ذاتی، عملی و حتی #سیاسی موضوعی #فمینیستی بوده است. در #آمریکا پرستاران در مارس ۱۹۱۳ با لباس پرستاری در راهپیمایی بزرگ حق رای زنان در واشنگتن دی سی شرکت کردند.
پرستاران از #کانادا، انگلیس و نروژ به آنها پیوستند. این راهپیمایی مورد حمله #نیروهای_پلیس قرار گرفت و در آن ۳۰۰ زن مجروح شدند.
در آمریکا پرستاری مدرن در قرن نوزدهم و با حمایت زنان ثروتمند که قصد کمک رساندن به بیمارستان‌های نظامی را داشتند آغاز شد. در آن زمان بسیاری از پزشکان با آموزش پرستاری به زنان با این توجیه که آموزش پرستاری برآلت منتسب به زنان تاثیر می‌گذارد و زنان را از رسالت حیاتی‌شان که همان زاد و ولد است بازمی‌دارد، مخالفت کردند. آنها می‌گفتند زنان با آموزش پرستاری دیگر مانند گذشته مطیع و رام نخواهند بود.
در آن دوره بسیاری از رهبران #جنبش_پرستاری مجرد ماندند. آنها می‌دانستند با ازدواج، جامعه آنها را وادار به ترک حرفه‌شان می‌کند و پس از ازدواج تحت قیومیت همسران‌شان در خواهند آمد و به لحاظ قانونی دیگر شخصیت حقوقی مستقلی نخواهند داشت.
اخلاق حرفه‌ای پرستاری موجب شده است که پرستاران همیشه بابت #بی‌عدالتی های ساختاری که نه فقط پرستاران که تمام افراد یا گروه‌هایی که به لحاظ اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ابراز نگرانی کنند. اخلاق پرستاری همواره فضایی را برای مخالفت با انجام رفتارهای غیراخلاقی مانند #سقط_جنین_اجباری یا خوراندن اجباری غذا به زندانیان به وجود آورده است.
@pareestar
تاریخچه #مبارزات_پرستاری در بسیاری از زمینه‌ها با تاریخچه #مبارزات_زنان و اقلیت‌ها برای برابری، همپوشانی دارد. #پرستاری_مدرن به مبارزه علیه ساختارهای اجتماعیِ محدودکننده، ظالمانه و ناعادلانه پرداخته است. بسیاری از موانع و محدودیت‌هایی که #پرستاران در دوره‌ای که اغلب پرستاران را #زنان تشکیل می‌دادند با آنها مواجه بودند با دیگر زنان مشترک بود. هرچند در برخی از حوزه‌ها پرستاران تجربه متفاوتی داشتند.
در دوره‌ای که بسیاری از زنان حق کار کردن در خارج از خانه را نداشتند، #زنان_پرستار در بیرون از خانه کار می‌کردند و به مراقبت از مردان غریبه می‌پرداختند.
زنان پرستار برای #حق_رای زنان، برای قوانین #کار_کودکان، برای #رفاه_کارگران کارخانه‌ها، برای #حق_دسترسی همگان به #واکسیناسیون، برای دسترسی به وسایل پیشگیری از #بارداری به مبارزه پرداختند. برای ۱۵۰ سال پرستاری به‌طور ذاتی، عملی و حتی #سیاسی موضوعی #فمینیستی بوده است. در #آمریکا پرستاران در مارس ۱۹۱۳ با لباس پرستاری در راهپیمایی بزرگ حق رای زنان در واشنگتن دی سی شرکت کردند.
پرستاران از #کانادا، انگلیس و نروژ به آنها پیوستند. این راهپیمایی مورد حمله #نیروهای_پلیس قرار گرفت و در آن ۳۰۰ زن مجروح شدند.
در آمریکا پرستاری مدرن در قرن نوزدهم و با حمایت زنان ثروتمند که قصد کمک رساندن به بیمارستان‌های نظامی را داشتند آغاز شد. در آن زمان بسیاری از پزشکان با آموزش پرستاری به زنان با این توجیه که آموزش پرستاری برآلت منتسب به زنان تاثیر می‌گذارد و زنان را از رسالت حیاتی‌شان که همان زاد و ولد است بازمی‌دارد، مخالفت کردند. آنها می‌گفتند زنان با آموزش پرستاری دیگر مانند گذشته مطیع و رام نخواهند بود.
در آن دوره بسیاری از رهبران #جنبش_پرستاری مجرد ماندند. آنها می‌دانستند با ازدواج، جامعه آنها را وادار به ترک حرفه‌شان می‌کند و پس از ازدواج تحت قیومیت همسران‌شان در خواهند آمد و به لحاظ قانونی دیگر شخصیت حقوقی مستقلی نخواهند داشت.
اخلاق حرفه‌ای پرستاری موجب شده است که پرستاران همیشه بابت #بی‌عدالتی های ساختاری که نه فقط پرستاران که تمام افراد یا گروه‌هایی که به لحاظ اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ابراز نگرانی کنند. اخلاق پرستاری همواره فضایی را برای مخالفت با انجام رفتارهای غیراخلاقی مانند #سقط_جنین_اجباری یا خوراندن اجباری غذا به زندانیان به وجود آورده است.
@pareestar
پریستار
Photo
پرستاری در ایران و «اصول تراشیده» حوزه‌های علمیه
✍🏽 بهرنگ زندی
🔵 پس از انقلاب ۵۷ دخالت حوزه‌های علمیه در امور #اجتماعی و #سیاسی بیشتر از هر دورانی در تاریخ معاصر سیاسی ایران شد. #حوزه‌های_علمیه، مراکز آموزشی دینی #مذهب_تشیع است که بر اساس مراتب خاص درون حوزه‌های علمیه، #دانشجویان (#طلبه‌ها) فارغ‌التحصیل خواهند شد. اما آموزه‌های این مراکز بزرگ آموزشی دینی که از حمایت بلوک‌های قدرت سیاسی برخوردار است، محدود به داخل حیاط‌ها و حجره‌های نجف و #قم و #مشهد نیست و گستره آن به اندازه تمامی مراکز دولتی و عمومی در ایران است.
از دو دهه گذشته و با توسعه #اینترنت در ایران، سایت‌های مختلفی که وابسته به حوزه‌های علمیه در ایران هستند فعالیت می‌کنند. فعالیت این وب‌سایت‌ها علاوه بر انعکاس اخبار حوزه‌های علمیه، استخراج #احکام_دینی از مراجع و منابع مختلف دینی شیعه در مورد مسائل و مشاغل مختلف است. برای نمونه وبسایت «پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه» اصول چهل‌گانه‌ای را منتشر کرده که در آن به طور مفصل به وظایف و اصول رفتاری #پرستاران_زن پرداخته است. در این اصول اخلاقی در مورد «آرایش کردن #پرستاران» آمده است که « آرایش در برابر #نامحرم جایز نیست، لذا اگر پرستاران آرایش کنند، لازم است تمام مواضع زینت یا آرایش کرده را از نامحرم بپوشانند.» از جمله مسائلی که پرستاران زن از نظر مسائل شرعی از آن منع شده‌اند «پوشیدن لباس تنگ و چسپان»، «پوشیدن لباس رنگی و مهیچ» و «خندیدن و شوخی با نامحرم» است.
سمانه، دانشجوی سال آخر #پرستاری است و دوره #کارآموزی_پرستاری را در یکی از بیمارستان‌های #اصفهان سپری می‌کند. او به #پریستار می‌گوید: «عملا نمی‌شود این برنامه‌های دستوری و «اصول تراشیده» را در دنیای واقعی و در پروسه درمان پیاده کرد.» سمانه در ادامه اشاره می‌کند که #حراست پوشش همه ما کارکنان بیمارستان و #کارآموزان_زن را جلوی در ورودی کنترل می‌کند و سایه این فشارها مدام بر روی پرستاران زن وجود دارد.»
امیرمحمد، #پرستار_شرکتی در یکی از بیمارستان‌ها قم است و در رابطه با دخالت حوزه‌های علمیه در مشاغلی مانند پرستاری به پریستار می‌گوید: «البته طبیعی است که این دخالت‌ها در مورد پوشش و رفتار پرستاران زن در شهری مانند قم سخت‌گیرانه‌تر باشد، اما عملا این اصولی که حوزه‌ها در مورد پرستاران تعریف کرده‌اند خشک و غیرواقعی است. من وظیفه‌ام هست که حال روحی بیمارم را بهتر کنم و با او خوش‌رفتار باشم و حتی در مواردی که لازم است شوخی کنم. در آن لحظه هدف من درمان بیمار است نه اینکه محرم است یا نامحرم.»
تعداد ۴۸۰ حوزه علمیه در ایران فعالیت می‌کنند که به تربیت ۱۰۰هزار طلبه مشغول هستند. بر اساس آخرین آمارهای دولتی تعداد پرستاران فارغ‌التحصیل پرستاری بیکار در ایران به ۱۰۰هزار نفر می‌رسد.
@pareestar
✍🏽 بهرنگ زندی
🔵 پس از انقلاب ۵۷ دخالت حوزه‌های علمیه در امور #اجتماعی و #سیاسی بیشتر از هر دورانی در تاریخ معاصر سیاسی ایران شد. #حوزه‌های_علمیه، مراکز آموزشی دینی #مذهب_تشیع است که بر اساس مراتب خاص درون حوزه‌های علمیه، #دانشجویان (#طلبه‌ها) فارغ‌التحصیل خواهند شد. اما آموزه‌های این مراکز بزرگ آموزشی دینی که از حمایت بلوک‌های قدرت سیاسی برخوردار است، محدود به داخل حیاط‌ها و حجره‌های نجف و #قم و #مشهد نیست و گستره آن به اندازه تمامی مراکز دولتی و عمومی در ایران است.
از دو دهه گذشته و با توسعه #اینترنت در ایران، سایت‌های مختلفی که وابسته به حوزه‌های علمیه در ایران هستند فعالیت می‌کنند. فعالیت این وب‌سایت‌ها علاوه بر انعکاس اخبار حوزه‌های علمیه، استخراج #احکام_دینی از مراجع و منابع مختلف دینی شیعه در مورد مسائل و مشاغل مختلف است. برای نمونه وبسایت «پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه» اصول چهل‌گانه‌ای را منتشر کرده که در آن به طور مفصل به وظایف و اصول رفتاری #پرستاران_زن پرداخته است. در این اصول اخلاقی در مورد «آرایش کردن #پرستاران» آمده است که « آرایش در برابر #نامحرم جایز نیست، لذا اگر پرستاران آرایش کنند، لازم است تمام مواضع زینت یا آرایش کرده را از نامحرم بپوشانند.» از جمله مسائلی که پرستاران زن از نظر مسائل شرعی از آن منع شده‌اند «پوشیدن لباس تنگ و چسپان»، «پوشیدن لباس رنگی و مهیچ» و «خندیدن و شوخی با نامحرم» است.
سمانه، دانشجوی سال آخر #پرستاری است و دوره #کارآموزی_پرستاری را در یکی از بیمارستان‌های #اصفهان سپری می‌کند. او به #پریستار می‌گوید: «عملا نمی‌شود این برنامه‌های دستوری و «اصول تراشیده» را در دنیای واقعی و در پروسه درمان پیاده کرد.» سمانه در ادامه اشاره می‌کند که #حراست پوشش همه ما کارکنان بیمارستان و #کارآموزان_زن را جلوی در ورودی کنترل می‌کند و سایه این فشارها مدام بر روی پرستاران زن وجود دارد.»
امیرمحمد، #پرستار_شرکتی در یکی از بیمارستان‌ها قم است و در رابطه با دخالت حوزه‌های علمیه در مشاغلی مانند پرستاری به پریستار می‌گوید: «البته طبیعی است که این دخالت‌ها در مورد پوشش و رفتار پرستاران زن در شهری مانند قم سخت‌گیرانه‌تر باشد، اما عملا این اصولی که حوزه‌ها در مورد پرستاران تعریف کرده‌اند خشک و غیرواقعی است. من وظیفه‌ام هست که حال روحی بیمارم را بهتر کنم و با او خوش‌رفتار باشم و حتی در مواردی که لازم است شوخی کنم. در آن لحظه هدف من درمان بیمار است نه اینکه محرم است یا نامحرم.»
تعداد ۴۸۰ حوزه علمیه در ایران فعالیت می‌کنند که به تربیت ۱۰۰هزار طلبه مشغول هستند. بر اساس آخرین آمارهای دولتی تعداد پرستاران فارغ‌التحصیل پرستاری بیکار در ایران به ۱۰۰هزار نفر می‌رسد.
@pareestar
پریستار
Photo
حاشیه‌ای بر انتشار یک پست در پریستار
این یک گزاره منصفانه و واقع بینانه است:
«پرستاران صدای صنفی ندارند»
✍🏽 هیئت تحریریه
🔵 جمعه پیش پستی در #پریستار با عنوان «#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند» منتشر کردیم و درآن از خلاء وجود یک تشکل با جوهره صنفی برای #پرستاران نوشتیم و اشاره کردیم تشکل‌های موجود یا زیر نفوذ دولت هستند یا گرایش سیاسی در آنها بر گرایش صنفی غلبه دارد که از نظر ما هر دو آفت کار صنفی است.
این پست واکنش‌های را در پی داشت از جمله صفحه «#خان_ پرستار» در کامنتی زیر این پست گفته است که درباره این تشکل «بی انصافی» شده است. در اینجا لازم است به چند نکته مهم اشاره کنیم:
۱- اینکه متاسفانه مجموعه فعالیت‌های صنفی در ایران با محدودیت‌های زیادی از سوی بخش دولتی روبروست، قضیه‌ای است که مورد تایید بسیاری از #فعالان_صنفی در حوزه‌های مختلف قرار دارد و به طور طبیعی بخش #پرستاری کشور هم از این قضیه مستنثنی نیست.
۲- درباره خانه پرستار ما بر این باور هستیم که خود این مجموعه در بخش «درباره ما» وبسایت خودش به روشنی همه چیز را توضیح داده است. در سه هدف ابتدایی از اهداف چهارده‌گانه این تشکل ذکر شده این مجموعه رویکردهای #سیاسی دارد. در بند دوم به صراحت اشاره شده: «اعلام موضع در مسائل حرفه‌ای و سیاسی روز و مشارکت فعال در کلیه انتخابات و حمایت از نامزدهای مورد نظر در انتخابات رسمی کشور.» در این شرایط، تجربه مجموعه‌هایی مانند «#خانه_کارگر» نشان داده در اکوسیستم سیاسی فعلی کشورمان که مجموعه‌های صنفی واقعی توانایی تشکیل و جوشیدن از دل صنف‌ها را ندارند، طرح مسائل صنفی به ابزارهایی برای اهداف سیاسی تبدیل می‌شود و مسائل صنفی اصالت خود را به عنوان هدف از دست می‌دهد. خانه پرستار هم در چنین اکوسیستمی فعالیت می‌کند و به طور طبیعی تافته جدا بافته‌ای از این فضا نیست.
۳- ضمن احترام به همه انتقادهایی که از سوی خانه پرستار درباره وضعیت پرستاران مطرح شده از جمله وضعیت معیشتی نامناسب و حقوق نابرابر پرستاران، اما بر این باوریم این مجموعه به دلیل خطوط قرمز سیاسی که وجود دارد، توانایی طرح برخی از مهمترین #مطالبات_پرستاران مانند برخورد با #آزارهای_جنسی یا برخوردهای #جنسیتی در محیط کار پرستاران و مهمتر از آن پیگیری این #مطالبات را در عمل ندارد.
به هرحال هدف ما از پستی که منتشر کردیم نه صرفا انتقاد از تشکل‌های موجود که اشاره به وجود یک مشکل بود؛ خلاء تشکلی با جوهره صنفی و جوشیده از دل پرستاران زحمت کش و مطالبات آنها.
@pareestar
این یک گزاره منصفانه و واقع بینانه است:
«پرستاران صدای صنفی ندارند»
✍🏽 هیئت تحریریه
🔵 جمعه پیش پستی در #پریستار با عنوان «#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند» منتشر کردیم و درآن از خلاء وجود یک تشکل با جوهره صنفی برای #پرستاران نوشتیم و اشاره کردیم تشکل‌های موجود یا زیر نفوذ دولت هستند یا گرایش سیاسی در آنها بر گرایش صنفی غلبه دارد که از نظر ما هر دو آفت کار صنفی است.
این پست واکنش‌های را در پی داشت از جمله صفحه «#خان_ پرستار» در کامنتی زیر این پست گفته است که درباره این تشکل «بی انصافی» شده است. در اینجا لازم است به چند نکته مهم اشاره کنیم:
۱- اینکه متاسفانه مجموعه فعالیت‌های صنفی در ایران با محدودیت‌های زیادی از سوی بخش دولتی روبروست، قضیه‌ای است که مورد تایید بسیاری از #فعالان_صنفی در حوزه‌های مختلف قرار دارد و به طور طبیعی بخش #پرستاری کشور هم از این قضیه مستنثنی نیست.
۲- درباره خانه پرستار ما بر این باور هستیم که خود این مجموعه در بخش «درباره ما» وبسایت خودش به روشنی همه چیز را توضیح داده است. در سه هدف ابتدایی از اهداف چهارده‌گانه این تشکل ذکر شده این مجموعه رویکردهای #سیاسی دارد. در بند دوم به صراحت اشاره شده: «اعلام موضع در مسائل حرفه‌ای و سیاسی روز و مشارکت فعال در کلیه انتخابات و حمایت از نامزدهای مورد نظر در انتخابات رسمی کشور.» در این شرایط، تجربه مجموعه‌هایی مانند «#خانه_کارگر» نشان داده در اکوسیستم سیاسی فعلی کشورمان که مجموعه‌های صنفی واقعی توانایی تشکیل و جوشیدن از دل صنف‌ها را ندارند، طرح مسائل صنفی به ابزارهایی برای اهداف سیاسی تبدیل می‌شود و مسائل صنفی اصالت خود را به عنوان هدف از دست می‌دهد. خانه پرستار هم در چنین اکوسیستمی فعالیت می‌کند و به طور طبیعی تافته جدا بافته‌ای از این فضا نیست.
۳- ضمن احترام به همه انتقادهایی که از سوی خانه پرستار درباره وضعیت پرستاران مطرح شده از جمله وضعیت معیشتی نامناسب و حقوق نابرابر پرستاران، اما بر این باوریم این مجموعه به دلیل خطوط قرمز سیاسی که وجود دارد، توانایی طرح برخی از مهمترین #مطالبات_پرستاران مانند برخورد با #آزارهای_جنسی یا برخوردهای #جنسیتی در محیط کار پرستاران و مهمتر از آن پیگیری این #مطالبات را در عمل ندارد.
به هرحال هدف ما از پستی که منتشر کردیم نه صرفا انتقاد از تشکل‌های موجود که اشاره به وجود یک مشکل بود؛ خلاء تشکلی با جوهره صنفی و جوشیده از دل پرستاران زحمت کش و مطالبات آنها.
@pareestar