ناکامی گازی ایران، مثالی در جهان
نگاهی به تجربه متفاوت ایران و قطر
✅ نشریه PIW، یکی از منابع معتبر انرژی، که جزء مراجع شش‌گانه اوپک نیز محسوب می‌شود، نوشته است: «اینکه بزرگ‌ترین و یکی از ارزان‌ترین منابع گاز جهان را داشته باشید، یک چیز است و کسب درآمد (Monetize) از آن، چیز دیگری. هیچ کس این را بهتراز ایران نمی‌داند.» این عبارت، متکی بر شواهد آماری است و شاید تا حد زیادی کنایه‌آمیز هم محسوب می‌شود.
✅ نشریه PIW دلایل شکست ایران را در صادرات گاز اینگونه برشمرده است:
1️⃣ نقش تحریم‌ها در کاهش دسترسی به تامین مالی و فناوری‌های LNG
2️⃣ اقتصاد نامطلوب پروژه صادرات گاز از طریق خط لوله به اروپا
3️⃣ خروج شرکت‌های اروپایی از پروژه‌های LNG ایران در زمان تحریم
4️⃣ نتیجه اندک پروژه‌های خط‌لوله در بازار محلی ناشی از مسائل سیاسی و انتظارات غیرواقع‌بینانه درباره قیمت گاز
5️⃣ کمبود گاز ناشی از رشد سریع مصرف داخلی نیروگاه‌ها، صنایع پتروشیمی و تزریق به مخازن نفتی
🔵درباره نکات مورد اشاره PIW مطالب زیادی می‌توان گفت، اما اینجا فقط به یک مقایسه کوتاه بین ایران و قطر اکتفا می‌کنیم.
✅ باوجود بدیهی بودن، باید گفت که صنعت نفت بین‌المللی است و خودکفائی در آن (همچون بسیاری از صنایع دیگر) معنا ندارد؛ مضافاً اینکه در عمل ممکن هم نبوده است. لذا باید با واقع‌بینی در پی بهره‌گیری از دانش و سرمایه خارجی برای توسعه منابع بود. مثلاً قطر با بهره‌گیری از قراردادهای جذاب مشارکت در تولید (که در ایران به دلیل برخی تفاسیر از قوانین، جلوی آن گرفته شده است) توانست به سرعت با استفاده از پیمانکاران تراز اول دنیا، منابع خود را توسعه و بازارهای LNG را تصاحب کند. هم‌اکنون گفته می‌شود تا اوایل دهه 2020 بازار LNG دنیا اشباع است.
✅ برخوردهای سیاسی و غیرکارشناسی درباره قیمت گاز (به عنوان مثال کرسنت) قیمت‌گذاری گاز صادراتی را دچار مشکل کرده است؛ درحالی که در کشور قطر قراردادی مشابه کرسنت به لحاظ قیمت به امضاء رسیده و حاشیه‌های سیاسی باعث نشده است تا این کشور عهد خود را زیر پا بگذارد و اعتبار خود را در بازار گاز خدشه‌دار کند. نتیجه اینکه هم‌اکنون قطر به پاکستان LNG صادر می‌کند؛ ولی ایران نتوانسته است صادرات را عملی سازد. برای توضیح بیشتر، این مصاحبه آقای دکتر فشارکی توصیه می‌شود:
http://www.khabaronline.ir/detail/713401/Economy/energy
✅ برای توضیح درباره ابعاد دیگر موضوع، این مطالب قدیمی توصیه می‌شود:
https://t.me/EconomicsandOil/227
https://t.me/EconomicsandOil/609
https://t.me/EconomicsandOil/834
https://t.me/EconomicsandOil/1245
https://t.me/EconomicsandOil/1532
🔴منبع: @EconomicsandOil
#NOTE
#PIW #Iran #Qatar #LNG #Gas #PSA
نگاهی به تجربه متفاوت ایران و قطر
✅ نشریه PIW، یکی از منابع معتبر انرژی، که جزء مراجع شش‌گانه اوپک نیز محسوب می‌شود، نوشته است: «اینکه بزرگ‌ترین و یکی از ارزان‌ترین منابع گاز جهان را داشته باشید، یک چیز است و کسب درآمد (Monetize) از آن، چیز دیگری. هیچ کس این را بهتراز ایران نمی‌داند.» این عبارت، متکی بر شواهد آماری است و شاید تا حد زیادی کنایه‌آمیز هم محسوب می‌شود.
✅ نشریه PIW دلایل شکست ایران را در صادرات گاز اینگونه برشمرده است:
1️⃣ نقش تحریم‌ها در کاهش دسترسی به تامین مالی و فناوری‌های LNG
2️⃣ اقتصاد نامطلوب پروژه صادرات گاز از طریق خط لوله به اروپا
3️⃣ خروج شرکت‌های اروپایی از پروژه‌های LNG ایران در زمان تحریم
4️⃣ نتیجه اندک پروژه‌های خط‌لوله در بازار محلی ناشی از مسائل سیاسی و انتظارات غیرواقع‌بینانه درباره قیمت گاز
5️⃣ کمبود گاز ناشی از رشد سریع مصرف داخلی نیروگاه‌ها، صنایع پتروشیمی و تزریق به مخازن نفتی
🔵درباره نکات مورد اشاره PIW مطالب زیادی می‌توان گفت، اما اینجا فقط به یک مقایسه کوتاه بین ایران و قطر اکتفا می‌کنیم.
✅ باوجود بدیهی بودن، باید گفت که صنعت نفت بین‌المللی است و خودکفائی در آن (همچون بسیاری از صنایع دیگر) معنا ندارد؛ مضافاً اینکه در عمل ممکن هم نبوده است. لذا باید با واقع‌بینی در پی بهره‌گیری از دانش و سرمایه خارجی برای توسعه منابع بود. مثلاً قطر با بهره‌گیری از قراردادهای جذاب مشارکت در تولید (که در ایران به دلیل برخی تفاسیر از قوانین، جلوی آن گرفته شده است) توانست به سرعت با استفاده از پیمانکاران تراز اول دنیا، منابع خود را توسعه و بازارهای LNG را تصاحب کند. هم‌اکنون گفته می‌شود تا اوایل دهه 2020 بازار LNG دنیا اشباع است.
✅ برخوردهای سیاسی و غیرکارشناسی درباره قیمت گاز (به عنوان مثال کرسنت) قیمت‌گذاری گاز صادراتی را دچار مشکل کرده است؛ درحالی که در کشور قطر قراردادی مشابه کرسنت به لحاظ قیمت به امضاء رسیده و حاشیه‌های سیاسی باعث نشده است تا این کشور عهد خود را زیر پا بگذارد و اعتبار خود را در بازار گاز خدشه‌دار کند. نتیجه اینکه هم‌اکنون قطر به پاکستان LNG صادر می‌کند؛ ولی ایران نتوانسته است صادرات را عملی سازد. برای توضیح بیشتر، این مصاحبه آقای دکتر فشارکی توصیه می‌شود:
http://www.khabaronline.ir/detail/713401/Economy/energy
✅ برای توضیح درباره ابعاد دیگر موضوع، این مطالب قدیمی توصیه می‌شود:
https://t.me/EconomicsandOil/227
https://t.me/EconomicsandOil/609
https://t.me/EconomicsandOil/834
https://t.me/EconomicsandOil/1245
https://t.me/EconomicsandOil/1532
🔴منبع: @EconomicsandOil
#NOTE
#PIW #Iran #Qatar #LNG #Gas #PSA
بزرگ‌ترین صادرکنندگان ال‌ان‌جی جهان در 2017
قطر در صدر
رشد قابل‌توجه صادرات استرالیا و آمریکا
⭕️ @EconomicsandOil
#ICIS
#LNG #US #Gas #Qatar #Australia
قطر در صدر
رشد قابل‌توجه صادرات استرالیا و آمریکا
⭕️ @EconomicsandOil
#ICIS
#LNG #US #Gas #Qatar #Australia
حضور قطرپترولیوم در مکزیک
نکته‌ای درباره صنعت نفت ایران
✅ قطرپترولیوم، غول دولتی نفت قطر، در مناقصات فراساحل مکزیک امتیاز پنج بلوک را به دست آورد. این مناقصه، چهارمین دور از مناقصات مکزیک است.
✅ نتایج تجربه پارس جنوبی (مدیریت انحصاری دولتی) و با گنبد شمالی (مدیریت مشارکتی با غول‌های نفتی) بار دیگر پیش‌روی ماست: شرکت دولتی نفت ایران که حتی برای جلوگیری از کاهش تولید نفت نیز منابع مالی ندارد و میلیاردها دلار بدهکار است، در مقایسه با قطرپترولیوم که در مناقصات بین‌المللی برنده می‌شود.
✅ برای حضور در بازارهای بین‌المللی به شایستگی‌هایی نیاز است که قطر پترولیوم توانسته طی چند دهه استفاده از قراردادهای مشارکت در تولید، ارائه مفاد مالی جذاب و مشارکت غول‌های نفتی، تا حدی در مسیر کسب آنها قدم بردارد. در تمامی این سال‌ها، ایران از قراردادهای مترقی محروم بوده و نتوانسته حضور طولانی‌مدت و گسترده غول‌های نفتی را تجربه کند.
✅ نکته جالب داستان اینجاست که حضور قطرپترولیوم و همچنین غول‌های نفتی دیگر، در «مکزیک» بوده است؛ کشوری که سال‌ها همچون ایران انحصار دولتی را در بالادستی و حتی پایین‌دستی نفت در پیش گرفته بود. مکزیک اکنون تحولات اساسی را با حضور بخش خصوصی و شرکت‌های خارجی در مهم‌ترین بخش‌های صنعت خود رقم زده است. این کشور از انواع قراردادهای امتیازی، مشارکت در تولید و خدماتی بهره می‌گیرد.
✅ راه توسعه صنعت نفت ایران پیچیده نیست. ابتدا، پذیرش عقب‌ماندگی و سپس حضور غول‌های نفتی، بهره‌گیری از قراردادهای مشارکت در تولید و افزایش جذابیت مالی پروژه‌ها. باوجوداین، هر تلاشی برای توسعه، با سنگ‌اندازی مواجه می‌شود. بسیاری از مخالفان، حتی اصل توسعه‌نیافتگی را انکار می‌کنند و معتقدند غول‌های نفتی نمی‌توانند دستاورد چندانی داشته باشند و باید از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران، علم بیاموزند.
✅ ایران از توسعه صنعت بالادستی نفت، بازمانده و به تغییر پارادایم تن نداده است. حافظ، شعری دارد؛ که شاید وصف این وضعیت باشد:
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟
⭕️ @EconomicsandOil
#Note
#Mexico #QP #Legal #PSA #Qatar
نکته‌ای درباره صنعت نفت ایران
✅ قطرپترولیوم، غول دولتی نفت قطر، در مناقصات فراساحل مکزیک امتیاز پنج بلوک را به دست آورد. این مناقصه، چهارمین دور از مناقصات مکزیک است.
✅ نتایج تجربه پارس جنوبی (مدیریت انحصاری دولتی) و با گنبد شمالی (مدیریت مشارکتی با غول‌های نفتی) بار دیگر پیش‌روی ماست: شرکت دولتی نفت ایران که حتی برای جلوگیری از کاهش تولید نفت نیز منابع مالی ندارد و میلیاردها دلار بدهکار است، در مقایسه با قطرپترولیوم که در مناقصات بین‌المللی برنده می‌شود.
✅ برای حضور در بازارهای بین‌المللی به شایستگی‌هایی نیاز است که قطر پترولیوم توانسته طی چند دهه استفاده از قراردادهای مشارکت در تولید، ارائه مفاد مالی جذاب و مشارکت غول‌های نفتی، تا حدی در مسیر کسب آنها قدم بردارد. در تمامی این سال‌ها، ایران از قراردادهای مترقی محروم بوده و نتوانسته حضور طولانی‌مدت و گسترده غول‌های نفتی را تجربه کند.
✅ نکته جالب داستان اینجاست که حضور قطرپترولیوم و همچنین غول‌های نفتی دیگر، در «مکزیک» بوده است؛ کشوری که سال‌ها همچون ایران انحصار دولتی را در بالادستی و حتی پایین‌دستی نفت در پیش گرفته بود. مکزیک اکنون تحولات اساسی را با حضور بخش خصوصی و شرکت‌های خارجی در مهم‌ترین بخش‌های صنعت خود رقم زده است. این کشور از انواع قراردادهای امتیازی، مشارکت در تولید و خدماتی بهره می‌گیرد.
✅ راه توسعه صنعت نفت ایران پیچیده نیست. ابتدا، پذیرش عقب‌ماندگی و سپس حضور غول‌های نفتی، بهره‌گیری از قراردادهای مشارکت در تولید و افزایش جذابیت مالی پروژه‌ها. باوجوداین، هر تلاشی برای توسعه، با سنگ‌اندازی مواجه می‌شود. بسیاری از مخالفان، حتی اصل توسعه‌نیافتگی را انکار می‌کنند و معتقدند غول‌های نفتی نمی‌توانند دستاورد چندانی داشته باشند و باید از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران، علم بیاموزند.
✅ ایران از توسعه صنعت بالادستی نفت، بازمانده و به تغییر پارادایم تن نداده است. حافظ، شعری دارد؛ که شاید وصف این وضعیت باشد:
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟
⭕️ @EconomicsandOil
#Note
#Mexico #QP #Legal #PSA #Qatar
ظرفیت تولید ال‌ان‌جی جهان
پیشی گرفتن استرالیا از قطر در سال 2018؟
⭕️ @EconomicsandOil
#ICIS #LNG #Qatar #Australia #Gas
پیشی گرفتن استرالیا از قطر در سال 2018؟
⭕️ @EconomicsandOil
#ICIS #LNG #Qatar #Australia #Gas
درباره ال‌ان‌جی.2
قطر به تنهایی یک‌چهارم ال‌ان‌جی جهان را تامین می‌کند
⭕ @EconomicsandOil
#McKinsey #LNG #Qatar #Australia
قطر به تنهایی یک‌چهارم ال‌ان‌جی جهان را تامین می‌کند
⭕ @EconomicsandOil
#McKinsey #LNG #Qatar #Australia
روندهای کلیدی واردات ال‌ان‌جی توسط کشورهای OECD: افت واردات از قطر و رشد واردات از استرالیا و آمریکا
⭕️ @EconomicsandOil
#LNG #OECD #GasMarket #Qatar
⭕️ @EconomicsandOil
#LNG #OECD #GasMarket #Qatar
اقتصاد و نفت
مقاله مرحوم پروفسور سعیدی: «تبدیل کردن ایران به صادرکننده گاز به نفع رقبای ماست.» نتیجه این پارادایم: سهم کمتر از یک‌درصدی ایران از بازار جهانی گاز ⭕ @EconomicsandOil #Gas #LNG #Iran
صادرکنندگان ال‌ان‌جی به چین: از استرالیا و قطر تا آمریکا و نیجریه و آنگولا
سهم ایران از بازار جهانی ال‌ان‌جی: صفر
⭕️ @EconomicsandOil
#MEES #LNG #China #Gas #Qatar #Australia
سهم ایران از بازار جهانی ال‌ان‌جی: صفر
⭕️ @EconomicsandOil
#MEES #LNG #China #Gas #Qatar #Australia
روندهای گاز خاورمیانه: درس‌هایی برای ایران
✅ این هفته توتال و ادنوک (شرکت نفت ابوظبی) تفاهمی «امتیازی» برای اکتشاف و توسعه منابع گاز غیرمتعارف امضاء کردند که اجازه فعالیت‌های اکتشاف و ارزیابی را به مدت 7 سال می‌دهد و بعد از آن امکان توسعه و تولید تا 40 سال وجود دارد. توتال با سهم توتال 40 درصد، راهبری مرحله اکتشاف را بر عهده خواهد داشت. انی نیز قراردادی چهل ساله برای توسعه یک امتیاز در منطقه فراساحل ابوظبی امضاء کرده و 25 درصد سهم در آن به دست آورده است. این امتیاز شامل چند میدان با گاز بسیار ترش می‌شود و 15 درصد دیگر از آن نیز به شرکای دیگر واگذار خواهد شد.
✅ حدود ده سال قبل، بی‌پی در یک تفاهم «مشارکت در تولید» بلوک گازی 61 عمان را در دست گرفت. اما مفاد اقتصادی (به طور خاص قیمت گاز) مناسب نبود. لذامذاکرات به طول انجامید و تنها پس از تعیین نرخ‌های بالاتر از متعارف برای خرید گاز بود که قرارداد به امضاء رسید. سال گذشته تولید از میدان خزان بلوک مذکور (که مخزن آن tight و گاز آن ترش و در نتیجه هزینه‌های تولید نسبتاً بالاست) به میزان یک میلیارد فوت مکعب در روز آغاز شد. وودمکنزی از این میدان تحت عنوان نمونه «عملگرایی» دولت عمان یاد کرده است. سهم بی‌پی در این میدان 60 درصد و شرکت نفت عمان 40 درصد است که شرکت نفت عمان قصد دارد یک‌چهارم سهم خود را (معادل 10 درصد از میدان) به پتروناس بدهد. قرارداد تا 2043 اعتبار دارد، یعنی سی سال.
✅ دهه‌ها قبل دولت قطر نیز مشابه دولت عمان، در یک عملگرایی استراتژیک، مشارکتی بین قطرپترولیوم و غول‌های نفتی دنیا (به طور خاص اکسون‌موبیل) شکل داد تا تحت قراردادهای «مشارکت در تولید» توسعه میدان گنبد شمالی (که بخش شمالی آن در ایران به پارس جنوبی شهرت دارد) را انجام دهند. نتیجه این تصمیم، تبدیل شدن قطر به بزرگ‌ترین تولیدکننده ال‌ان‌جی دنیا بود. بخشی از داستان گنبد شمالی را می‌توانید اینجا ببینید:
t.me/EconomicsandOil/1245
✅ مسیر دولت‌هایی که قصد توسعه منابع نفت و گاز خود (و نه پنهان کردن آن زیر زمین) را دارند تقریباً شبیه به هم است:
1️⃣ مفاد مالی جذابی که شرکت‌ها را ترغیب به حضور کند
2️⃣ استفاده حداکثری از دانش فنی و توان مالی غول‌های نفتی
3️⃣ قراردادهای امتیازی و مشارکت در تولید
4️⃣ پیشنهاد قراردادهای طولانی‌مدت چندده‌ساله
نتیجه آنکه میادین سخت (مثل خزان عمان)، نه چندان سخت (مثل گنبد شمالی قطر) و حتی غیرمتعارف (مثل دیاب ابوظبی) شانس توسعه می‌یابند.
✅ ناگفته پیداست که دقیقاً ویژگی‌هایی مثل جذابیت مالی و مدت قراردادهای نفتی، که عامل حضور غول‌های نفتی هستند، در قرارداد جدید نفتی ایران (موسوم به IPC) قدری بهبود یافتند؛ اما مورد مخالفت‌های طولانی واقع شدند تا جایی که نهایتاً قراردادهای اندکی به امضاء رسید. ضمن آنکه هنوز اجماعی در داخل درباره لزوم استفاده از مسیر متعارف توسعه (که در بالا به آن اشاره شد) وجود ندارد و در نتیجه جذابیت قراردادهای ایران در مقایسه با کشورهای همسایه بسیار اندک است. خروجی را می‌توان در انبوه میادین گازی توسعه‌نیافته و همچنین تاخیر و افزایش هزینه در توسعه فازهای پارس جنوبی (در مقایسه با گنبد شمالی) مشاهده کرد.
✅ چند نکته مرتبط:
1️⃣ قرارداد صادرات گاز ایران به امارات (کرسنت) در عمل به نتیجه نرسید و مخالفت‌های زیادی نیز با آن وجود دارد. اکنون این کشور در جست‌وجوی توسعه منابع گازی خود است.
2️⃣ عمان قصد دارد از ایران گاز وارد کند و ظرفیت ال‌ان‌جی خود را توسعه دهد.
3️⃣ همزمان با انبوه منابع گاز توسعه‌نیافته در ایران، کشورهای همسایه مثل پاکستان، کویت و امارات متحده عربی ال‌ان‌جی وارد می‌کنند و عربستان نیز برنامه‌هایی برای آن دارد.
4️⃣ آمریکا به مدد انقلاب گاز شیل، تامین‌کننده بخش زیادی از تقاضای ال‌ان‌جی جهان طی سال‌های آتی خواهد و احتمالاً بخشی از آن نیز به خاورمیانه خواهد آمد.
⭕️ @EconomicsandOil
#Note
#Iran #Oman #Qatar #UAE #TOTAL #BP #ExxonMobil #Gas #LNG
✅ این هفته توتال و ادنوک (شرکت نفت ابوظبی) تفاهمی «امتیازی» برای اکتشاف و توسعه منابع گاز غیرمتعارف امضاء کردند که اجازه فعالیت‌های اکتشاف و ارزیابی را به مدت 7 سال می‌دهد و بعد از آن امکان توسعه و تولید تا 40 سال وجود دارد. توتال با سهم توتال 40 درصد، راهبری مرحله اکتشاف را بر عهده خواهد داشت. انی نیز قراردادی چهل ساله برای توسعه یک امتیاز در منطقه فراساحل ابوظبی امضاء کرده و 25 درصد سهم در آن به دست آورده است. این امتیاز شامل چند میدان با گاز بسیار ترش می‌شود و 15 درصد دیگر از آن نیز به شرکای دیگر واگذار خواهد شد.
✅ حدود ده سال قبل، بی‌پی در یک تفاهم «مشارکت در تولید» بلوک گازی 61 عمان را در دست گرفت. اما مفاد اقتصادی (به طور خاص قیمت گاز) مناسب نبود. لذامذاکرات به طول انجامید و تنها پس از تعیین نرخ‌های بالاتر از متعارف برای خرید گاز بود که قرارداد به امضاء رسید. سال گذشته تولید از میدان خزان بلوک مذکور (که مخزن آن tight و گاز آن ترش و در نتیجه هزینه‌های تولید نسبتاً بالاست) به میزان یک میلیارد فوت مکعب در روز آغاز شد. وودمکنزی از این میدان تحت عنوان نمونه «عملگرایی» دولت عمان یاد کرده است. سهم بی‌پی در این میدان 60 درصد و شرکت نفت عمان 40 درصد است که شرکت نفت عمان قصد دارد یک‌چهارم سهم خود را (معادل 10 درصد از میدان) به پتروناس بدهد. قرارداد تا 2043 اعتبار دارد، یعنی سی سال.
✅ دهه‌ها قبل دولت قطر نیز مشابه دولت عمان، در یک عملگرایی استراتژیک، مشارکتی بین قطرپترولیوم و غول‌های نفتی دنیا (به طور خاص اکسون‌موبیل) شکل داد تا تحت قراردادهای «مشارکت در تولید» توسعه میدان گنبد شمالی (که بخش شمالی آن در ایران به پارس جنوبی شهرت دارد) را انجام دهند. نتیجه این تصمیم، تبدیل شدن قطر به بزرگ‌ترین تولیدکننده ال‌ان‌جی دنیا بود. بخشی از داستان گنبد شمالی را می‌توانید اینجا ببینید:
t.me/EconomicsandOil/1245
✅ مسیر دولت‌هایی که قصد توسعه منابع نفت و گاز خود (و نه پنهان کردن آن زیر زمین) را دارند تقریباً شبیه به هم است:
1️⃣ مفاد مالی جذابی که شرکت‌ها را ترغیب به حضور کند
2️⃣ استفاده حداکثری از دانش فنی و توان مالی غول‌های نفتی
3️⃣ قراردادهای امتیازی و مشارکت در تولید
4️⃣ پیشنهاد قراردادهای طولانی‌مدت چندده‌ساله
نتیجه آنکه میادین سخت (مثل خزان عمان)، نه چندان سخت (مثل گنبد شمالی قطر) و حتی غیرمتعارف (مثل دیاب ابوظبی) شانس توسعه می‌یابند.
✅ ناگفته پیداست که دقیقاً ویژگی‌هایی مثل جذابیت مالی و مدت قراردادهای نفتی، که عامل حضور غول‌های نفتی هستند، در قرارداد جدید نفتی ایران (موسوم به IPC) قدری بهبود یافتند؛ اما مورد مخالفت‌های طولانی واقع شدند تا جایی که نهایتاً قراردادهای اندکی به امضاء رسید. ضمن آنکه هنوز اجماعی در داخل درباره لزوم استفاده از مسیر متعارف توسعه (که در بالا به آن اشاره شد) وجود ندارد و در نتیجه جذابیت قراردادهای ایران در مقایسه با کشورهای همسایه بسیار اندک است. خروجی را می‌توان در انبوه میادین گازی توسعه‌نیافته و همچنین تاخیر و افزایش هزینه در توسعه فازهای پارس جنوبی (در مقایسه با گنبد شمالی) مشاهده کرد.
✅ چند نکته مرتبط:
1️⃣ قرارداد صادرات گاز ایران به امارات (کرسنت) در عمل به نتیجه نرسید و مخالفت‌های زیادی نیز با آن وجود دارد. اکنون این کشور در جست‌وجوی توسعه منابع گازی خود است.
2️⃣ عمان قصد دارد از ایران گاز وارد کند و ظرفیت ال‌ان‌جی خود را توسعه دهد.
3️⃣ همزمان با انبوه منابع گاز توسعه‌نیافته در ایران، کشورهای همسایه مثل پاکستان، کویت و امارات متحده عربی ال‌ان‌جی وارد می‌کنند و عربستان نیز برنامه‌هایی برای آن دارد.
4️⃣ آمریکا به مدد انقلاب گاز شیل، تامین‌کننده بخش زیادی از تقاضای ال‌ان‌جی جهان طی سال‌های آتی خواهد و احتمالاً بخشی از آن نیز به خاورمیانه خواهد آمد.
⭕️ @EconomicsandOil
#Note
#Iran #Oman #Qatar #UAE #TOTAL #BP #ExxonMobil #Gas #LNG
تمرکز عربستان بر گازهای نامتعارف
نکته‌ای درباره فرصت از‌دست‌رفته ایران
✅ مدیرعامل آرامکو، غول نفتی عربستان، گفته که 16 دکل حفاری در این کشور بر منابع «غیرمتعارف» گازی متمرکزند و امسال 70 چاه در این منابع تکمیل شده است. کل ذخایر اثبات‌شده گاز عربستان حدود 8 تریلیون مترمکعب است، یعنی تقریباً یک‌چهارم ایران، ولی تولید این کشور تقریباً نصف ایران است. این یعنی به نسبت ذخایر، عربستان دوبرابر ایران گاز تولید می‌کند. به دلیل توسعه صنایع پایین‌دستی و همچنین تولید برق، این کشور به گاز بیشتری نیاز دارد.
✅ حرکت عربستان به سمت منابع غیرمتعارف گاز چندان عجیب نیست. قبلاً عمان به سراغ منابع نسبتاً دشوار گازی رفته، امارات در مسیر توسعه چنین منابعی گام برداشته و قطر نیز در منابع متعارف، تلاش خود را برای توسعه حداکثری به کار بسته است. تمام این کشورها از قراردادهای «مشارکت در تولید» یا «امتیازی» استفاده می‌کنند؛ یعنی دقیقاً همان نوع قراردادهایی که طی چند دهه اخیر هیچ گاه در ایران به کار نرفته‌اند. برای توضیح بیشتر:
t.me/EconomicsandOil/2749
✅ در همسایگی ایران کشورهایی مثل کویت، پاکستان و امارات متحده عربی ال‌ان‌جی وارد می‌کنند، در حالی که ایران بزرگ‌ترین ذخایر گاز جهان را در اختیار دارد و بسیاری از میادین گازی بزرگ و کوچک آن اصلاً توسعه نیافته‌اند. ایران طی چند دهه اخیر تنها توانسته دو قرارداد قابل‌توجه را اجرایی کند: یکی به ترکیه و دیگری به عراق. ایران از بازارهایی مثل پاکستان یا امارات بازمانده و در ال‌ان‌جی نیز تنها یک پروژه نیمه‌کاره در دست دارد.
✅ حرکت کشورهای همسایه به سمت منابع «غیرمتعارف» گاز، در شرایط عدم توسعه منابع «متعارف» گاز در ایران، یک پیام روشن دارد: بازماندن از قطار توسعه صنعت گاز، در حالی که این سوخت در اغلب سناریوهای موجود رشد طی دهه‌های آتی قابل توجهی را در مقایسه با نفت و زغال‌سنگ تجربه خواهد کرد. این عقب‌ماندگی قابل جبران نیست، چرا که تقاضای گاز بی‌نهایت نیست و فعلاً اکثر قراردادهای گاز (بر خلاف نفت) طولانی‌مدت هستند. بگذریم که منطق اقتصادی نیز برای به تعویق انداختن توسعه و کسب درآمد وجود ندارد.
✅ نسخه توسعه میادین گازی بسیار آسان است، ولی عدم توجه به این نسخه (تقریباً جهان‌شمول) باعث شده به جز پارس جنوبی (که به دلیل تولید میعانات گازی همراه با گاز، به لحاظ اقتصادی توانسته حتی در چارچوب‌های قراردادی غیرجذاب هم توسعه یابد، البته با افزایش زمان و هزینه) تقریباً تمامی قراردادهای توسعه بر منابع نفتی متمرکز باشند (البته در عمل آنجا هم نتیجه چندانی در سال‌های اخیر حاصل نشده است!). این نسخه دو رکن دارد که جایگزین ناکامل همدیگرند، یعنی «بخشی» از جذابیت یک رکن را می‌توان با دیگری جبران کرد:
1️⃣ بکارگیری قراردادهای امتیازی و مشارکت در تولید (مثل عمان، قطر، امارات متحده عربی و ...)
2️⃣ افزایش جذابیت مالی پروژه‌ها، «تا حدی که شرکت‌ها حاضر به توسعه میادین ایران شوند»
🔵 منابع گاز (یا نفت) غیرمتعارف، تعریف غیردقیق و آسانی دارند: منابعی که با فناوری یا قیمت متعارف قابل استخراج نیستند و معمولاً نیز به همین دلیل جزء ذخایر درنظر گرفته نمی‌شند. (ذخایر اینجا به معنای Proved یا اصطلاحاً 1P است.) طبیعتاً طی زمان ممکن است این تعریف تغییر کند، یا بسته به مرجع تفسیر، منابعی جزء ذخایر درنظر گرفته شوند که درباره‌شان بحث وجود دارد، مثل منابع نفتی ونزوئلا. منابع نفت و گاز شیل معروف‌ترین مثال از منابع غیرمتعارف هستند.
🔵 خلاصه خوبی از آمارهای کلیدی گاز جهان را می‌توانید اینجا در بریده‌ای از گزارش سالانه بی‌پی ببینید:
https://www.bp.com/content/dam/bp/en/corporate/pdf/energy-economics/statistical-review/bp-stats-review-2018-natural-gas.pdf
⭕️ @EconomicsandOil
#Note
#KSA #Iran #Qatar #Gas #Shale #Unconventional #Iraq #LNG #GasMarket #LEGAL #PSA #Concession
نکته‌ای درباره فرصت از‌دست‌رفته ایران
✅ مدیرعامل آرامکو، غول نفتی عربستان، گفته که 16 دکل حفاری در این کشور بر منابع «غیرمتعارف» گازی متمرکزند و امسال 70 چاه در این منابع تکمیل شده است. کل ذخایر اثبات‌شده گاز عربستان حدود 8 تریلیون مترمکعب است، یعنی تقریباً یک‌چهارم ایران، ولی تولید این کشور تقریباً نصف ایران است. این یعنی به نسبت ذخایر، عربستان دوبرابر ایران گاز تولید می‌کند. به دلیل توسعه صنایع پایین‌دستی و همچنین تولید برق، این کشور به گاز بیشتری نیاز دارد.
✅ حرکت عربستان به سمت منابع غیرمتعارف گاز چندان عجیب نیست. قبلاً عمان به سراغ منابع نسبتاً دشوار گازی رفته، امارات در مسیر توسعه چنین منابعی گام برداشته و قطر نیز در منابع متعارف، تلاش خود را برای توسعه حداکثری به کار بسته است. تمام این کشورها از قراردادهای «مشارکت در تولید» یا «امتیازی» استفاده می‌کنند؛ یعنی دقیقاً همان نوع قراردادهایی که طی چند دهه اخیر هیچ گاه در ایران به کار نرفته‌اند. برای توضیح بیشتر:
t.me/EconomicsandOil/2749
✅ در همسایگی ایران کشورهایی مثل کویت، پاکستان و امارات متحده عربی ال‌ان‌جی وارد می‌کنند، در حالی که ایران بزرگ‌ترین ذخایر گاز جهان را در اختیار دارد و بسیاری از میادین گازی بزرگ و کوچک آن اصلاً توسعه نیافته‌اند. ایران طی چند دهه اخیر تنها توانسته دو قرارداد قابل‌توجه را اجرایی کند: یکی به ترکیه و دیگری به عراق. ایران از بازارهایی مثل پاکستان یا امارات بازمانده و در ال‌ان‌جی نیز تنها یک پروژه نیمه‌کاره در دست دارد.
✅ حرکت کشورهای همسایه به سمت منابع «غیرمتعارف» گاز، در شرایط عدم توسعه منابع «متعارف» گاز در ایران، یک پیام روشن دارد: بازماندن از قطار توسعه صنعت گاز، در حالی که این سوخت در اغلب سناریوهای موجود رشد طی دهه‌های آتی قابل توجهی را در مقایسه با نفت و زغال‌سنگ تجربه خواهد کرد. این عقب‌ماندگی قابل جبران نیست، چرا که تقاضای گاز بی‌نهایت نیست و فعلاً اکثر قراردادهای گاز (بر خلاف نفت) طولانی‌مدت هستند. بگذریم که منطق اقتصادی نیز برای به تعویق انداختن توسعه و کسب درآمد وجود ندارد.
✅ نسخه توسعه میادین گازی بسیار آسان است، ولی عدم توجه به این نسخه (تقریباً جهان‌شمول) باعث شده به جز پارس جنوبی (که به دلیل تولید میعانات گازی همراه با گاز، به لحاظ اقتصادی توانسته حتی در چارچوب‌های قراردادی غیرجذاب هم توسعه یابد، البته با افزایش زمان و هزینه) تقریباً تمامی قراردادهای توسعه بر منابع نفتی متمرکز باشند (البته در عمل آنجا هم نتیجه چندانی در سال‌های اخیر حاصل نشده است!). این نسخه دو رکن دارد که جایگزین ناکامل همدیگرند، یعنی «بخشی» از جذابیت یک رکن را می‌توان با دیگری جبران کرد:
1️⃣ بکارگیری قراردادهای امتیازی و مشارکت در تولید (مثل عمان، قطر، امارات متحده عربی و ...)
2️⃣ افزایش جذابیت مالی پروژه‌ها، «تا حدی که شرکت‌ها حاضر به توسعه میادین ایران شوند»
🔵 منابع گاز (یا نفت) غیرمتعارف، تعریف غیردقیق و آسانی دارند: منابعی که با فناوری یا قیمت متعارف قابل استخراج نیستند و معمولاً نیز به همین دلیل جزء ذخایر درنظر گرفته نمی‌شند. (ذخایر اینجا به معنای Proved یا اصطلاحاً 1P است.) طبیعتاً طی زمان ممکن است این تعریف تغییر کند، یا بسته به مرجع تفسیر، منابعی جزء ذخایر درنظر گرفته شوند که درباره‌شان بحث وجود دارد، مثل منابع نفتی ونزوئلا. منابع نفت و گاز شیل معروف‌ترین مثال از منابع غیرمتعارف هستند.
🔵 خلاصه خوبی از آمارهای کلیدی گاز جهان را می‌توانید اینجا در بریده‌ای از گزارش سالانه بی‌پی ببینید:
https://www.bp.com/content/dam/bp/en/corporate/pdf/energy-economics/statistical-review/bp-stats-review-2018-natural-gas.pdf
⭕️ @EconomicsandOil
#Note
#KSA #Iran #Qatar #Gas #Shale #Unconventional #Iraq #LNG #GasMarket #LEGAL #PSA #Concession
قطر اعلام کرده که می‌خواهد از اوپک خارج شود. این کشور ابتدا در گاز و میعانات گازی بازیگر بزرگی است و بعد در نفت. اوپک صرفاً بر نفت تمرکز دارد.
⭕️ @EconomicsandOil
#Platts
#Qatar #OPEC
⭕️ @EconomicsandOil
#Platts
#Qatar #OPEC
سومین کنگره اکتشاف و تولید
ارائه آقای دکتر پیمان مولوی درباره تامین مالی نفت
قطر باوجود برخورداری از توان بالای مالی، ترجیح می‌دهد با کمک شرکای بین‌المللی میادین خود را توسعه دهد
⭕️ @EconomicsandOil
#IranEnP #Qatar #EnP
ارائه آقای دکتر پیمان مولوی درباره تامین مالی نفت
قطر باوجود برخورداری از توان بالای مالی، ترجیح می‌دهد با کمک شرکای بین‌المللی میادین خود را توسعه دهد
⭕️ @EconomicsandOil
#IranEnP #Qatar #EnP
نکاتی درباره کشف اخیر اکسون‌موبیل در قبرس
✅ اکسون‌موبیل یک مخزن گازی در فراساحل قبرس کشف کرده که انتظار می‌رود 5 تا 8 تریلیون فوت مکعب گاز داشته باشد. دو نکته کوتاه:
1️⃣ شریک 40درصدی اکسون‌موبیل در این اکتشاف، قطرپترولیوم (QP) است. QP اکنون یک شرکت ملی بین‌المللی شده که در مناطق مختلف جهان صاحب دارایی‌های نفتی است. این حضور بین‌المللی، حاصل استراتژی هوشمندانه قطر در چند دهه مشارکت با اکسون‌موبیل در «گنبد شمالی» به مدد قراردادهای «مشارکت در تولید» است. بد نیست استراتژی قطر و ایران را در پارس جنوبی از این جهت مقایسه کنیم.
2️⃣ شرق مدیترانه طی سال‌های اخیر یکی از قطب‌های فعالیت اکتشافی جهان بوده که نتایج مثبتی نیز در آن مشاهده شده است. باید بپرسیم چه ویژگی در مفاد مالی و قراردادی وجود دارد که شرکت‌ها برای کشف نفت و گاز در چنان مناطقی صف می‌کشند، ولی حاضر نیستند میادین Green ایران را توسعه دهند؟ پاسخ خلاصه اینکه قراردادهای نفتی شرق مدیترانه یعنی لبنان، مصر، رژیم صهیونیستی و قبرس مشارکت در تولید و امتیازی است، با مفاد مالی نسبتاً جذاب.
⭕️ @EconomicsandOil
#ExxonMobil #Cyprus #QP #EY #PSA #Legal #Qatar
✅ اکسون‌موبیل یک مخزن گازی در فراساحل قبرس کشف کرده که انتظار می‌رود 5 تا 8 تریلیون فوت مکعب گاز داشته باشد. دو نکته کوتاه:
1️⃣ شریک 40درصدی اکسون‌موبیل در این اکتشاف، قطرپترولیوم (QP) است. QP اکنون یک شرکت ملی بین‌المللی شده که در مناطق مختلف جهان صاحب دارایی‌های نفتی است. این حضور بین‌المللی، حاصل استراتژی هوشمندانه قطر در چند دهه مشارکت با اکسون‌موبیل در «گنبد شمالی» به مدد قراردادهای «مشارکت در تولید» است. بد نیست استراتژی قطر و ایران را در پارس جنوبی از این جهت مقایسه کنیم.
2️⃣ شرق مدیترانه طی سال‌های اخیر یکی از قطب‌های فعالیت اکتشافی جهان بوده که نتایج مثبتی نیز در آن مشاهده شده است. باید بپرسیم چه ویژگی در مفاد مالی و قراردادی وجود دارد که شرکت‌ها برای کشف نفت و گاز در چنان مناطقی صف می‌کشند، ولی حاضر نیستند میادین Green ایران را توسعه دهند؟ پاسخ خلاصه اینکه قراردادهای نفتی شرق مدیترانه یعنی لبنان، مصر، رژیم صهیونیستی و قبرس مشارکت در تولید و امتیازی است، با مفاد مالی نسبتاً جذاب.
⭕️ @EconomicsandOil
#ExxonMobil #Cyprus #QP #EY #PSA #Legal #Qatar
رشد واردات گاز ترکیه از آذربایجان، قطر و دیگر صادرکنندگان ال‌ان‌جی
⭕️ @EconomicsandOil
#MEES #Iran #GasExport #Gas #LNG #Turkey #Azerbaijan #Qatar
⭕️ @EconomicsandOil
#MEES #Iran #GasExport #Gas #LNG #Turkey #Azerbaijan #Qatar
تصویر صنعتی که در آن غایبیم
✅ این کلان‌ترین تصویر از صنعت جهانی ال‌ان‌جی است. سه‌چهارم ال‌ان‌جی دنیا وارد آسیا می‌شود. چین در حال تبدیل شدن به یک واردکننده کلیدی است. قطر و استرالیا در رقابت جدی صادرات ال‌ان‌جی هستند و آمریکا به زودی رقیب مهم آنها خواهد شد. جنوب آسیا و خاورمیانه واردکنندگان نسبتاً نوظهور ال‌ان‌جی به شمار می‌روند.
✅ سهم ایران، باوجود برخورداری از بزرگ‌ترین ذخایر گاز جهان (یا به روایتی دومین ذخایر بزرگ) از این بازار بالغ بر ۳۰۰ میلیون تُنی، صفر است. و البته در حالی که از روسیه و قطر تا آمریکا و استرالیا صادرکننده ال‌ان‌جی هستند، هنوز برخی معتقدند تنها استفاده درست از گاز، تزریق به مخازن یا نهایتاً صادرات با خط‌لوله است.
✅ گزارش مکینزی درباره ال‌ان‌جی ۲۰۱۸:
https://www.mckinsey.com/industries/oil-and-gas/our-insights/petroleum-blog/reflecting-on-the-2018-lng-market-15-key-insights
⭕️ @EconomicsandOil
#McKinsey #LNG #China #Qatar #US #Australia #Gas #GasExport
✅ این کلان‌ترین تصویر از صنعت جهانی ال‌ان‌جی است. سه‌چهارم ال‌ان‌جی دنیا وارد آسیا می‌شود. چین در حال تبدیل شدن به یک واردکننده کلیدی است. قطر و استرالیا در رقابت جدی صادرات ال‌ان‌جی هستند و آمریکا به زودی رقیب مهم آنها خواهد شد. جنوب آسیا و خاورمیانه واردکنندگان نسبتاً نوظهور ال‌ان‌جی به شمار می‌روند.
✅ سهم ایران، باوجود برخورداری از بزرگ‌ترین ذخایر گاز جهان (یا به روایتی دومین ذخایر بزرگ) از این بازار بالغ بر ۳۰۰ میلیون تُنی، صفر است. و البته در حالی که از روسیه و قطر تا آمریکا و استرالیا صادرکننده ال‌ان‌جی هستند، هنوز برخی معتقدند تنها استفاده درست از گاز، تزریق به مخازن یا نهایتاً صادرات با خط‌لوله است.
✅ گزارش مکینزی درباره ال‌ان‌جی ۲۰۱۸:
https://www.mckinsey.com/industries/oil-and-gas/our-insights/petroleum-blog/reflecting-on-the-2018-lng-market-15-key-insights
⭕️ @EconomicsandOil
#McKinsey #LNG #China #Qatar #US #Australia #Gas #GasExport
تنگه هرمز برای چه کسی مهم‌تر است؟
✅ تصور غالب در ایران این است که تنگه هرمز برای کشورهای مصرف‌کننده واقع در اروپا و آمریکا اهمیت دارد؛ چراکه آنها مصرف‌کننده بزرگ و مهم انرژی هستند و اگر تنگه تهدید شود، دچار مشکلات بزرگی خواهند شد. اما اعداد چه می‌گویند؟
✅ براساس آمار FGE، این تنگه محل عبور 18.5 میلیون بشکه در روز نفت خام و فرآورده و 81میلیون تن در سال LNG است. نکته اینکه حدود 80 درصد نفت و فرآورده‌ها و همچنین LNG عبوری از تنگه، روانه مقاصد آسیایی می‌شود؛ نه اروپا یا آمریکا. یعنی تنگه هرمز از این جهت بیشتر برای چین و کره‌جنوبی و ژاپن و هند مهم است تا آمریکا و اروپا.
✅ از جنبه تولیدکنندگان نیز می‌دانیم که LNG، میعانات و نفت «قطر» و نفت «عراق» (به عنوان کشورهای نزدیک به ایران) از همین جا عبور می‌کند. لذا همان قدر که عربستان و امارات برای تنگه هرمز اهمیت قائل هستند، عراق و قطر نیز به امنیت تنگه هرمز توجه دارند.
✅ اگرچه بازار انرژی یک سیستم به‌هم‌متصل و یکپارچه است، منتفع اصلی امنیت تنگه هرمز متحدان تجاری ایران هستند. به عبارت دیگر هر بشکه نفتی که به چین نرود، قیمت را در کل دنیا تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ولی به هر روی فعلاً چینی‌ها هستند که نفت زیادی از خاورمیانه وارد می‌کنند.
⭕️ @EconomicsandOil
#Note #Hormuz #Iraq #China #Qatar
✅ تصور غالب در ایران این است که تنگه هرمز برای کشورهای مصرف‌کننده واقع در اروپا و آمریکا اهمیت دارد؛ چراکه آنها مصرف‌کننده بزرگ و مهم انرژی هستند و اگر تنگه تهدید شود، دچار مشکلات بزرگی خواهند شد. اما اعداد چه می‌گویند؟
✅ براساس آمار FGE، این تنگه محل عبور 18.5 میلیون بشکه در روز نفت خام و فرآورده و 81میلیون تن در سال LNG است. نکته اینکه حدود 80 درصد نفت و فرآورده‌ها و همچنین LNG عبوری از تنگه، روانه مقاصد آسیایی می‌شود؛ نه اروپا یا آمریکا. یعنی تنگه هرمز از این جهت بیشتر برای چین و کره‌جنوبی و ژاپن و هند مهم است تا آمریکا و اروپا.
✅ از جنبه تولیدکنندگان نیز می‌دانیم که LNG، میعانات و نفت «قطر» و نفت «عراق» (به عنوان کشورهای نزدیک به ایران) از همین جا عبور می‌کند. لذا همان قدر که عربستان و امارات برای تنگه هرمز اهمیت قائل هستند، عراق و قطر نیز به امنیت تنگه هرمز توجه دارند.
✅ اگرچه بازار انرژی یک سیستم به‌هم‌متصل و یکپارچه است، منتفع اصلی امنیت تنگه هرمز متحدان تجاری ایران هستند. به عبارت دیگر هر بشکه نفتی که به چین نرود، قیمت را در کل دنیا تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ولی به هر روی فعلاً چینی‌ها هستند که نفت زیادی از خاورمیانه وارد می‌کنند.
⭕️ @EconomicsandOil
#Note #Hormuz #Iraq #China #Qatar
Forwarded from اقتصاد و نفت
تنگه هرمز برای چه کسی مهم‌تر است؟
✅ تصور غالب در ایران این است که تنگه هرمز برای کشورهای مصرف‌کننده واقع در اروپا و آمریکا اهمیت دارد؛ چراکه آنها مصرف‌کننده بزرگ و مهم انرژی هستند و اگر تنگه تهدید شود، دچار مشکلات بزرگی خواهند شد. اما اعداد چه می‌گویند؟
✅ براساس آمار FGE، این تنگه محل عبور 18.5 میلیون بشکه در روز نفت خام و فرآورده و 81میلیون تن در سال LNG است. نکته اینکه حدود 80 درصد نفت و فرآورده‌ها و همچنین LNG عبوری از تنگه، روانه مقاصد آسیایی می‌شود؛ نه اروپا یا آمریکا. یعنی تنگه هرمز از این جهت بیشتر برای چین و کره‌جنوبی و ژاپن و هند مهم است تا آمریکا و اروپا.
✅ از جنبه تولیدکنندگان نیز می‌دانیم که LNG، میعانات و نفت «قطر» و نفت «عراق» (به عنوان کشورهای نزدیک به ایران) از همین جا عبور می‌کند. لذا همان قدر که عربستان و امارات برای تنگه هرمز اهمیت قائل هستند، عراق و قطر نیز به امنیت تنگه هرمز توجه دارند.
✅ اگرچه بازار انرژی یک سیستم به‌هم‌متصل و یکپارچه است، منتفع اصلی امنیت تنگه هرمز متحدان تجاری ایران هستند. به عبارت دیگر هر بشکه نفتی که به چین نرود، قیمت را در کل دنیا تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ولی به هر روی فعلاً چینی‌ها هستند که نفت زیادی از خاورمیانه وارد می‌کنند.
⭕️ @EconomicsandOil
#Note #Hormuz #Iraq #China #Qatar
✅ تصور غالب در ایران این است که تنگه هرمز برای کشورهای مصرف‌کننده واقع در اروپا و آمریکا اهمیت دارد؛ چراکه آنها مصرف‌کننده بزرگ و مهم انرژی هستند و اگر تنگه تهدید شود، دچار مشکلات بزرگی خواهند شد. اما اعداد چه می‌گویند؟
✅ براساس آمار FGE، این تنگه محل عبور 18.5 میلیون بشکه در روز نفت خام و فرآورده و 81میلیون تن در سال LNG است. نکته اینکه حدود 80 درصد نفت و فرآورده‌ها و همچنین LNG عبوری از تنگه، روانه مقاصد آسیایی می‌شود؛ نه اروپا یا آمریکا. یعنی تنگه هرمز از این جهت بیشتر برای چین و کره‌جنوبی و ژاپن و هند مهم است تا آمریکا و اروپا.
✅ از جنبه تولیدکنندگان نیز می‌دانیم که LNG، میعانات و نفت «قطر» و نفت «عراق» (به عنوان کشورهای نزدیک به ایران) از همین جا عبور می‌کند. لذا همان قدر که عربستان و امارات برای تنگه هرمز اهمیت قائل هستند، عراق و قطر نیز به امنیت تنگه هرمز توجه دارند.
✅ اگرچه بازار انرژی یک سیستم به‌هم‌متصل و یکپارچه است، منتفع اصلی امنیت تنگه هرمز متحدان تجاری ایران هستند. به عبارت دیگر هر بشکه نفتی که به چین نرود، قیمت را در کل دنیا تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ولی به هر روی فعلاً چینی‌ها هستند که نفت زیادی از خاورمیانه وارد می‌کنند.
⭕️ @EconomicsandOil
#Note #Hormuz #Iraq #China #Qatar