اقتصاد و نفت
2.05K subscribers
1.81K photos
11 videos
260 files
286 links
رامین فروزنده
متخصص استراتژی و سرمایه‌گذاری در صنعت انرژی


ایمیل:
raaminf@gmail.com


لینکدین:
ir.linkedin.com/in/ramin-forouzandeh


وب‌سایت:
raminf.com
Download Telegram
نکاتی از گزارش جدید اوپک درباره نفت ایران


چند روز قبل یکی از مهم‌ترین گزارش‌های مرجع نفت یعنی Annual Statistical Bulletin توسط اوپک منتشر شد. چند نکته آن در ادامه می‌آید:


1️⃣ تولید نفت عراق 4.4 میلیون بشکه در روز و ایران 3.5 م‌ب‌در؛ که حتی اگر ظرفیت حدود 4میلیونی ایران را درنظر بگیریم یعنی عراق به صورتی پایدار در تولید و صادرات نفت از ایران پیشی گرفته است.


2️⃣ تخمین صادرات بیش از 60میلیارد دلاری نفت ایران در سال 2018؛ که بیشترین رقم طی پنج سال اخیر است.


3️⃣ تعداد دستگاه‌های فعال حفاری ایران 157 عدد ذکر شده که فاصله زیادی با اطلاعات ما و مراجع دیگر از بازار حفاری ایران دارد و به نظر می‌رسد این رقم عرضه کل دستگاه‌هاست و نه دستگاه‌های «فعال».


4️⃣ تعداد چاه‌های تکمیل شده ایران 195 حلقه گزارش شده؛ که در تایید افت فعالیت‌های بالادستی نفت ایران و در تناقض با آمار دستگاه‌های فعال حفاری (منتشره در گزارش اوپک) است. تعداد چاه‌های تکمیل‌شده در سال‌های اوج بیش از 300 حلقه بود.


5️⃣ عبور تولید تجمعی نفت ایران (از ابتدای کشف نفت تاکنون) از 75میلیارد بشکه که تقریباً نصف عربستان است.


6️⃣ ایران در جایگاه نهم صادرکنندگان (ناخالص) نفت دنیا قرار گرفته است؛ یعنی پایین‌تر از عربستان، روسیه، عراق، کانادا، امارات، کویت، آمریکا و نیجریه. ریشه تحریم‌پذیری نفت ایران همین سهم نسبتاً پایین در بازارهای صادراتی (در مقایسه با حجم ذخایر) است.


7️⃣ ثبت میانگین 67.97 دلاری نفت سنگین و 69.1 دلاری نفت سبک ایران در سال 2018


8️⃣ تولید 248میلیارد مترمکعبی گاز در سال 2018 و رسیدن گاز تجمعی تولیدی کشور به مرز 3.65 تریلیون متر مکعب. (این ارقام گاز Marketed است، یعنی کل گاز تولیدی منهای گاز فلر، تزریقی و shrinkage.)


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #ASB #Iran #Gas #OilExport #Iraq
ASB_2019.pdf
9.4 MB
فایل بولتن آماری 2019 اوپک


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #ASB #File
APPEC. 2

افت سهم بازار اوپک طی بیش از یک دهه اخیر باعث شده نفت بیش از همیشه از یک کالای استراتژیک به یک کامودیتی معمول تغییر کند و نقش این سازمان کمتر از قبل باشد. این عمدتاً ناشی از رشد تولید نفت آمریکا بوده است.


⭕️ @EconomicsandOil

#APPEC #OPEC
پیک تقاضای نفت: این بار نگاه اوپک


دیروز گزارش چشم‌انداز نفت 2019 اوپک منتشر شد. (دانلود) نمودار مورد توجه من در این گزارش، با طیف زرد و نارنجی و قرمز در بالا آمده است. نمودار نشان می‌دهد رشد تقاضای نفت در اواخر دهه 2030 به حدود 150هزار بشکه در سال کاهش می‌یابد. (این رقم در سال‌های رشد سالم اقتصاد جهانی طی دهه گذشته تقریباً 1.5 میلیون بشکه در روز بوده است، یعنی ده برابر!)


اما نکته مهم این نیست. سیر تحول نمودار مذکور در سه سال اخیر زیر نمودار اصلی آمده است. در 2017 برآورد 280هزار بشکه در روز بود و در 2018 حدود 240هزار بشکه در روز. یک بازنگری مستمر رو به پایین می‌بینیم که نمودارهایش را پایین نمودار امسال می‌بینید.


به احتمال زیاد ظرف دو تا سه سال آینده خواهیم دید که اوپک نیز از پیک تقاضای نفت پیش از 2040 می‌گوید. فعلاً مکینزی پیک تقاضای نفت را در 2033 دیده و بی‌پی نیز آن را قبل از 2040 برآورد می‌کند.


فرصت تبدیل نفت زیر زمین به سرمایه مولد روی زمین در گذر است و مجموعه‌های فعال در حوزه انرژی بهتر است هرچه زودتر این واقعیت را دریابند.


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #WOO #PeakOil #McKinsey #BP
Audio
پادکست «جمعه با نفت» - 1

معرفی کوتاه و بازار نفت در 2020


⭕️ @EconomicsandOil

#Podcast #OilMarket #OPEC
کاهش نیاز به نفت اوپک


اگر نگاهی به ادبیات موضوع و همچنین گزارش‌های اوپک داشته باشیم، متدولوژی ارزیابی نیاز بازار به این سازمان را اینگونه می‌بینیم:
1️⃣ برآورد تقاضا
2️⃣ تخمین عرضه غیراوپک
3️⃣ تخمین NGL و منابع از این دست اوپک
4️⃣ کسر موارد 2 و 3 از 1 که نیاز به نفت اوپک را نشان می‌دهد


با این تفاسیر هرقدر تولید غیراوپک (به طور خاص آنهایی که عضو اوپک‌پلاس نیستند) رشد کند، اوپک برای کنترل قیمت تولیدش را کاهش می‌دهد؛ چراکه نفت برای اعضای اوپک کالایی استراتژیک محسوب می‌شود: هم به دلیل کنترل دولتی آن و هم به دلیل نیاز به آن برای مخارج دولت.


در نمودار فوق از اوپک می‌بینیم که رشد تولید نفت غیراوپک با محوریت آمریکا، و در مرتبه بعدی برزیل و نروژ چقدر نیاز به نفت اوپک (Call on OPEC) را مستمراً کاهش داده است.


با لحاظ پیشرفت فناوری و فراوانی نفت، در شرایطی که رشد عرضه غیراوپک کاملاً پاسخگوی رشد تقاضاست، این کاهش نیاز به نفت اوپک نیز ادامه دارد؛ تا آنکه تغییری در فرضیات اخیر روی دهد.


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #Shale #LFL
افول قیمت نفت و رونق رویاهای نفتی


با سقوط بیشتر نفت، این سوال مطرح شده که آیا این افت می‌تواند جلوی انقلاب شیل را «در حد قابل‌توجهی» بگیرد و بلکه از این نمد، کلاهی برای اوپکی‌ها دوخته شود؟ پاسخ منفی است، چراکه:

1️⃣ قیمت نفت تا ابد در این حدود نمی‌ماند؛ نفت بازمی‌گردد و شیل هم. در دهه جاری میلادی بسیار بیشتر از تاثیرات نفت شیل خواهیم شنید.

2️⃣ تاریخ (نمودار بالا) نشان داد نفت 30 دلاری هم نتوانست بر شیل تاثیری بیش از حدود یک میلیون بگذارد و با رشد فناوری این بار تاثیر کم‌تر است.

3️⃣ نفت ارزان پیش و بیش از شیل، دولت‌های نفتی امارات و عربستان و ... را دچار مشکل می‌کند و استمرار این قیمت‌ها برای آنها دشوارتر است.

4️⃣ بیش از سه سال اینجا درباره رشد بهره‌وری و کاهش نقطه سربه‌سری و ... شیل نوشته می‌شود. با درک آن آمارها، رویاهای نفتی به کنار می‌روند.


⭕️ @EconomicsandOil

#EIA #Shale #OPEC #OilMarket
مختصری درباره بازار امسال نفت: افول و عدم قطعیت


سمت تقاضا
ظاهراً برای کل سال 2020 رشد تقاضای نفت منفی است. FGE نخستین بار از رشدی در حدود صفر گفت و اکنون از رشد منفی 500 هزار بشکه در روز می‌گوید. این هفته IEA نیز از رشد منفی 90 ه‌ب‌در خبر داد. IHS گفته رشد تقاضای نفت در فصل اول امسال حدود منفی 3.8 م‌ب‌در است. برای درک پایین بودن این ارقام تکرار می‌کنیم که رشد تقاضای نفت در سال‌هایی که رشد اقتصادی جهان سالم است، رقمی در حدود 1.5 م‌ب‌در را نشان می‌دهد. اینها برآورد فعلی‌اند و اگر شیوع کرونا تداوم یابد و بدتر شود، ارقام منفی بزرگ‌تری خواهیم شنید.


سمت عرضه
بیش از سه تا چهار میلیون بشکه نفت ایران، ونزوئلا و لیبی به دلیل تحریم از بازار خارج شده و اوپک‌پلاس نیز تا پایان مارس کاهشی در حدود 2.1 م‌ب‌در داشته که توافق مربوطه تمدید نشد. گزارش اوپک از رشد امسال عرضه غیراوپک به میزان 1.7 م‌ب‌در گفته که عمده آن در آمریکا خواهد بود. این ارقام یعنی بازار تا چند سال با حفظ ظرفیت تولید می‌تواند پاسخ‌گوی تقاضا باشد. (همه راه‌ها به Lower for Longer ختم می‌شوند!)


عدم توافق اوپک‌پلاس
اوپک‌پلاس در نتیجه عدم توافق روسیه و عربستان نتوانستند توافق خود را تمدید کنند. روسیه انتظار داشت سهم کمتری از توافق بردارد و عربستان که به طور معمول بسیار کمتر از سهمیه‌اش تولید کرد، نپذیرفت. اکنون هر کشوری سعی دارد نفت بیشتری به بازار بفرستد. این اتفاق یک ارزیابی خوب از ظرفیت مازاد (Spare Capacity) کشورها می‌دهد؛ به طور خاص عربستان که درباره ظرفیت 12.3 میلیونی‌اش تردید است.


وضعیت سه کشور
روسیه به دلیل سهم گاز از کل درآمدهای هیدروکربنی کمتر از امثال عربستان و امارات تحت‌فشار خواهد بود. قطر نیز که از اوپک خارج شده وضع مشابهی دارد. امارات، عربستان و عمان (که عضو اوپک نیست) فشار زیادی تحمل می‌کنند. آمریکا به دلیل کاهش هزینه سوخت خانوارها تا حدی منتفع می‌شود، اگرچه تاثیر منفی بر تولیدکنندگان شیل قابل‌انکار نیست. به هر حال تاثیرپذیری امسال نفت شیل از افت قیمت نفت از محدوده چندصدهزار بشکه در روز خارج نخواهد شد.


تعادل ناپایدار
وضعیت فعلی بازار یک تعادل ناپایدار است. فشار بر کشورها با احتمال بالایی آنها را به سمت توافقی دیگر سوق می‌دهد. این توافق می‌تواند نفت را به سرعت به بالای 45 دلار برگرداند. فعلاً به نظر می‌رسد نفت آرام آرام حداکثر تا نیمه دوم سال به بالای 40 برسد و امسال میانگینی در حدود 45 دلار را رقم بزند، البته اگر خبر جدیدی از شیوع کرونا منتشر نشود. EIA میانگین امسال را فعلاً 43.3 دلار دیده و قیمت‌های آتی پایان سال کمتر از 42 دلار هستند.


🔵 لینک‌های برخی منابع در متن گذاشته شده که با کلیک روی آنها می‌توان اصل گزارش‌ها را دید.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #EIA #IEA #Corona #MOMR #STEO #OPEC #Shale #OilMarket
آیا عدم توافق روسیه و عربستان تصمیمی هوشمندانه بود؟
زمان ایده‌آل توافق اوپک‌پلاس


در نشست اخیر اوپک‌پلاس دیدیم که روسیه با عدم پذیرش کاهش بیشتر تولید، زمینه عدم تمدید توافق را فراهم کرد و از امروز (1 آوریل) کشورهای اوپک‌پلاس نه تنها به توافق قبلی پایبند نیستند، بلکه در مسیر تولید حداکثری قرار دارند. این رفتار عربستان و روسیه، عملاً به زیان همه بازیگران بود. اما به نظر می‌رسد این تمام ماجرا نیست.


روی دیگر سکه این است که حتی اگر این دو کشور به توافق می‌رسیدند و تولید اوپک‌پلاس بیش از 3 میلیون بشکه در روز کاهش می‌یافت، در شرایطی که برآوردهای فعلی از افت تقاضای نفت به میزان بیش از 16 میلیون بشکه در روز در فصل دوم 2020 حکایت دارند، و این رقم می‌تواند افزایش یابد، چنان توافقی عملاً بی‌تاثیر بود و بلکه در چنین شرایطی حتی فروش چند بشکه بیشتر با قیمت‌های پایین می‌تواند قابل پذیرش باشد. لذا فارغ از اینکه چنین تصمیمی هوشمندانه اتخاذ شده یا نه، طی زمان به گزینه مناسبی برای کشورهای اوپک‌پلاس تبدیل شده است.


حال اگر بپذیریم که اولاً شرایط فعلی برای دولت‌های نفتی نمی‌تواند مدت زیادی قابل پذیرش باشد؛ ثانیاً با برآوردهای فعلی آوریل بدترین ماه به لحاظ تقاضاست و از می کاهش افت تقاضا آغاز می‌شود؛ و ثالثاً وضعیت فعلی می‌تواند بر تولیدکنندگان مستقل (Independent) نفت شیل آمریکا تاثیری در محدود 0.5 تا 1 میلیون بشکه در روز بر جای بگذارد؛ می‌توان انتظار داشت که در نشست ماه ژوئن اوپک تصمیم به کاهش تولید اتخاذ شود و در نتیجه نفت با سرعتی بیش از حالت عادی به سمت احیاء حرکت کند.


براساس برآوردهای فعلی، در نیمه دوم سال تقاضای نفت به سمت احیاء می‌رود و در فصل چهارم رقمی مثبت ( هرچند ناچیز) را ثبت خواهد کرد. میانگین افت تقاضای نفت در نیمه دوم سال 1.5 تا 2 میلیون بشکه در روز خواهد بود و در چنین محیطی کاهش تولید اوپک‌پلاس می‌تواند معنادار و موثر باشد. در صورتی که شرایط کرونا و اقتصاد جهانی به سمت بدتر شدن برود، احتمال کاهش تولید اوپک‌پلاس نیز کم می‌شود.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #KSA #OPECPlus #OPEC #Russia #Corona #RystadEnergy
نشست اوپک‌پلاس: مهم‌ترین نکات و درس‌ها


نشست اوپک‌پلاس برگزار شد که نتیجه آن (لااقل برای نگارنده) قدری متفاوت از انتظار بود. اینجا به نکات «کمتر بحث‌شده» درباره نشست می‌پردازیم. سوال اینکه تاثیر توافق چه خواهد بود؟ پیشنهاد می‌شود فیلم صحبت‌های آقای دکتر ناصری (مدیر خاورمیانه FGE) را ببینید. ظاهراً مازاد عرضه در بازار نفت و موجودی بالای انبارهای نفتی (Stocks) در بستر روند بلندمدت کاهش رشد تقاضا و پایداری نفت شیل به تاثیر کمتر از انتظار (و حتی نومیدکننده) توافق بیانجامد؛ یعنی قیمت‌ها رشد چندانی نکنند و شاید اندکی کاهش یابند. (قیمت‌های روزانه و هفتگی را فراموش کنید. منظور، ارقام فصلی و سالانه است.)


یک نکته اینکه اکتبر سال 2018 به عنوان سطح مبنای کاهش تولید لحاظ شد. (البته برای عربستان و روسیه رقم 11 میلیون مبنا قرار گرفت.) لذا می‌توان گفت کاهش به هیچ وجه نمادین نبوده و کشورها (هرچند قدری دیر) پذیرفته‌اند که کرونا چه تاثیر عظیمی بر اقتصاد جهانی داشته است. می‌دانیم که در همین مدت کوتاه کشورها تولیدشان را افزایش دادند، ولی این تولید اخیر مبنا قرار نگرفت.


پذیرش این که با مازاد فراوان نفت در بازار مواجهیم و این موضوع بیش از چند ماه (برای سالیان طولانی) گریبان‌گیر بازار است (فیلم صحبت‌های آقای دکتر فشارکی را ببینید)، نکته (و شاید اعتراف!) مهم دیگر نشست بود. این نکته در دوران «دوساله» توافق نمایان شد؛ آن هم درحالی که چند ماه قبل کشورها درباره چندصدهزار بشکه کاهش بیشتر تولید برای چند ماه نتوانستند توافق کنند.


شرکت‌های نفتی که اقدام به کاهش هزینه (عمدتاً CAPEX) کردند در نیمه دوم 2020 و از 2021 از منافع کاهش هزینه (شاید حتی به شکل Dividend برای سهامداران) بهره‌مند خواهند شد. نفت شیل نیز مستثنی نخواهد بود. البته امسال شاهد افتی در حدود چندصدهزار بشکه در روز در تولید نفت شیل خواهیم بود، ولی بعید است این رقم به یک میلیون بشکه در روز برسد.


برخی انتظار داشتند چنین توافقی برای ماه می و ژوئن صورت نگیرد و از ماه ژوئیه به بعد کشورها تولید خود را کاهش دهند. در توافق فعلی نیز از ژوئیه کاهش 6میلیونی ذکر شده؛ چراکه دوران اوج تاثیر کرونا بر تقاضای جهانی نفت همین فصل دوم 2020 است. سوال اینکه چرا کشور چنین توافق نسبتاً کم‌تاثیری را برای دو ماه انجام دادند و مستقیماً به سراغ ژوئیه نرفتند؟ یک تحلیل این است: موجودی بالای انبارهای نفتی بر کارامدی کاهش تولید موثر است. لذا اگر امروز با کاهش 10 میلیونی موجودی انبارها کنترل نشود، از ژوئیه باید به توافقی بالاتر دست یافت. توافق ژوئیه به بعد طولانی‌مدت‌تر و احتمالاً در بستر قیمت‌های نفت بالاتر است. اما تحت قیمت‌های پایین فعلی، هم Justification ساده‌تر است و شاید قدری هم عدم‌النفع کمتر.


تاثیر قریب به هشت میلیونی کرونا (براساس آمارهای FGE) بر تقاضای جهانی نفت در 2020، حتی در سال 2021 نیز جبران نخواهد شد. این یعنی برای توازن در بازار باید به 2022 و بعدتر نگاه کرد. لذا حتی در صورت بازگشت ایران به بازار نفت نیز درآمدهای عظیمی که روزگاری نه چندان دور (حتی تا اوایل دهه جاری شمسی شاهد آن بودیم) تکرار نمی‌شود؛ چراکه قیمت‌های بالای 50 دلار نیز در میان‌مدت به سختی دست‌یافتنی هستند. درس مهم برای سیاست‌گذاران اینکه «تولید حداکثری» را باید طی چند دهه اخیر در دستور کار قرار می‌دادند و اکنون نیز باید با اولویت بیشتری به آن (و الزاماتش، یعنی قراردادهای امتیازی و مشارکت در تولید و افزایش جذابیت مالی قراردادها) توجه کرد.


❗️❗️❗️نکته: احتمال اینکه مشارکتی جدی از جانب کشورهای خارج از اوپک‌پلاس شاهد باشیم کم است؛ ولی وجود دارد. لذا می‌توان نشست امروز را دنبال کرد چراکه نتیجه‌گیری‌های فوق را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین روز سه‌شنبه گزارش بانک جهانی منتشر خواهد شد که به نوبه خود تاثیری شاید بیش از نشست اوپک دارد. اگر نشست امروز به توافقی در حدود 5 میلیون بشکه در روز بیانجامد، می‌توان انتظار داشت شاهد رشد قیمت‌ها تا محدوده 35 و حتی 40 دلار باشیم.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #OPEC #OPECPLUS #FGE #Shale
تحول برآوردها از افت امسال تقاضای نفت
(اسلایدی از گزارشم درباره کرونا و تاثیرات آن بر اقتصاد و نفت)


موسسه FGE تقریباً اولین مرجعی بود که از افت تقاضای امسال نفت به صفر خبر داد و متعاقباً آخرین برآوردهای این موسسه ارقامی در حدود 8 میلیون بشکه در روز را نشان می‌دهد.


پیش‌بینی رایستادانرژی دیرتر منتشر شد ولی الان رکورد بدبینانه‌ترین را دارد: منفی 9.4 م‌ب‌در.


پیش‌بینی Pareto Securities بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران و اهالی بازارهای مالی است که ارقام منفی کمتری را در مدت مشابه گزارش کرد.


مطابق معمول، اوپک و EIA ارقامی نسبتاً محافظه‌کارانه را آن هم با تاخیر نسبت به مراجع مستقل اعلام کردند.


پلاتس نیز به نظر می‌رسد در آینده نزدیک برآورد خود را تغییر دهد.


⭕️ @EconomicsandOil

#FGE #OilMarket #RystadEnergy #EIA #Platts #OPEC
سال بد نفت
(مروری بر گزارش امروز آژانس)


امروز گزارش ماهانه آژانس بین‌المللی انرژی منتشر شد که ارقام آن موید برآوردهای قبلی دیگر مراجع و شاید بدبینانه‌تر از آنها بود.


رشد امسال تقاضای نفت منفی 9.3 میلیون بشکه در روز خواهد بود و به طور خاص در ماه آوریل تقاضا 29 م‌ب‌در افت می‌کند.


باوجود توافق کاهش تولید اوپک‌پلاس، در فصل دوم امسال مازاد عرضه‌ای که روانه انبارهای نفتی می‌شود حدود 15 تا 18 م‌ب‌در است. این بازه چندمیلیونی به پُر کردن ذخایر استراتژیک مربوط می‌شود.


اگر در نیمه دوم سال مطابق انتظار تقاضا احیاء شود، افت موجودی انبارهای نفتی 4.7 م‌ب‌در خواهد بود که کمتر از نصف رشد موجودی انبار در نیمه سال است و به هیچ وجه نمی‌تواند آن را جبران کند.


میانگین امسال افت عرضه غیراوپک 2.3 م‌ب‌در برآورد می‌شود که البته این روند در پایان سال شدت می‌گیرد. میانگین افت عرضه آمریکا تنها چندصدهزار بشکه در روز خواهد بود.


امسال هزینه‌های سرمایه‌ای در بالادستی نفت و گاز 32 درصد افت می‌کند و به 335میلیارد دلار می‌رسد که کمترین رقم 13 سال اخیر است.


⭕️ @EconomicsandOil

#IEA #OPEC #OilMarket #CAPEX
نفت شیل، تاب‌آورتر از اوپک


دیروز گزارش جدید ماهانه EIA منتشر و در آن پیش‌بینی شد افت تولید نفت آمریکا امسال 0.5 میلیون بشکه در روز و سال آینده 0.8 م‌ب‌در خواهد بود. به عبارت دیگر نفت 20 دلاری (و حتی منفی) بر نفت شیل تاثیری در حدود چندصدهزاربشکه در سال دارد.


اخیراً تاکید شد که نفت شیل به یک دلیل ساده «تاب‌آور» است: دولت‌های نفتی اوپک نمی‌توانند دو سال نفت ارزان 20 و 30دلاری را تحمل کنند و پیش از آنکه رویای حذف (یا حتی افت چندمیلیونی) در نفت آمریکا محقق شود، احتمالاً چند دولت نفتی سرنگون شده‌اند. لذا هر اقدامی صورت می‌گیرد تا قیمت‌ها بالا بروند.


اوپک‌پلاس درحالی برای توازن بازار بیش از 10 میلیون تولید خود را کاهش می‌دهد که آمریکا قرار است تنها با افتی در حدود چندصدهزار بشکه در روز مواجه شود. (گزارش مرتبط آژانس)


یادآور شویم هیچ شرکت ملی نفتی در آمریکا متولی تولید نیست و بخش خصوصی در بستر اقتصاد آزاد از قرن 19 تاکنون درحال تولید نفت بوده و راز موفقیت شیل و شکست اوپک در همین نهفته است.


⭕️ @EconomicsandOil

#EIA #Shale #OPEC
چرا نفت بهتر از انتظار رشد کرد؟ چشم‌انداز قیمت امسال چیست؟


شاید اگر چند روز قبل کسی می‌پرسید چشم‌انداز کوتاه‌مدت نفت چگونه است، از انتظار نفت قریب به 20 دلاری در هفته گذشته و کنونی می‌گفتیم و اینکه بازگشت توازن تدریجی و به دلیل تداوم پر شدن انبارهای نفتی (Stocks) تاثیر این توازن بر قیمت‌ها اندک خواهد بود. (شاید به دلیل همین دقت پایین پیش‌بینی‌ها به نظر رسد هیچ تخمینی نداشتن بهترین گزینه است. اما در عالم واقع کسب‌وکارها نیازمند پیش‌بینی خواهد بود.)


هفته گذشته با انتشار گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی، اداره اطلاعات انرژی آمریکا و اوپک، قیمت‌ها رشد کم‌نظیری را تجربه کردند و نفت عملاً در سطح بالای 30 تثبیت شد. سوال اینکه چرا نفت بهتر از انتظار رشد کرد؟ در اینجا اهم موارد را به نقل از آژانس بین‌المللی انرژی می‌آوریم.
1️⃣ بهبود تقاضای جهانی در نتیجه کاهش تدریجی محدودیت‌های مرتبط با کرونا که باعث شد آژانس افت تقاضای جهانی امسال را 700هزار بشکه در روز تصحیح کند.
2️⃣ پایبندی بالای اوپک‌پلاس به اجراء توافق و انجام تعهدات بیشتر از سوی عربستان و کشورهای هم‌پیمان
3️⃣ افت طبیعی تولید نفت در خارج از اتحاد اوپک‌پلاس با محوریت کانادا و آمریکا در نتیجه افت قیمت‌ها
4️⃣ تاثیر برآیند موارد فوق بر انبارهای نفتی (Stocks)


اکنون به نظر می‌رسد امسال بازار قطعاً نفت 40 دلاری را خواهد دید و ای بسا قیمت میانگین 45 دلاری در فصل پاییز دور از ذهن نباشد. برای سال جاری میلادی، EIA میانگین 34.1 دلاری و FGE میانگین 36.3دلاری را پیش‌بینی کرده‌اند. نگارنده مطابق پیش‌بینی‌های صورت‌گرفته در سه گزارش کرونا (نسخه 1، نسخه 2، نسخه 3)، کماکان انتظار میانگین نفت 30 تا 35دلاری را برای سال 2020 دارد.


چنانچه نیازمند پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت قیمت نفت هستید، بهتر است با تواتر بیشتری تحلیل‌ها را دنبال کنید؛ چون هنوز هیچ فرمول جادویی برای پیش‌بینی قیمت نفت کشف نشده و اگر چنین می‌شد، اکنون کاشف آن میلیاردر بود!


⭕️ @EconomicsandOil

#NOTE #EIA #IEA #OPECPlus #Corona #OPEC #FGE #OilMarket
rystad-energy_covid-19-report_20_may2020_public-version.pdf
1.8 MB
ویرایش یازدهم (به‌روزرسانی ۲۱ می) گزارش ریستاد انرژی درباره شیوع جهانی ویروس کرونا و تاثیر آن بر بخش انرژی

🔴 @OilandGasEconomics

#RystadEnergy #Covid_19 #Production #Demand #Investment #FID #EandP #OPEC #Report
آمارهای جدید اوپک و چند نکته مهم درباره ایران


گزارش جدید آماری اوپک منتشر شده که در آن می‌توان خلاصه‌ای از مهم‌ترین آمارهای نفت سال 2019 را دید. متاسفانه آمارهای مربوط به ایران از وضعیت مناسبی حکایت نمی‌کنند. چند نکته مهم درباره ایران را به نقل از گزارش مذکور اینجا می‌آورم:


بازیگر درجه سوم اوپک
عربستان با تولید 9.8میلیونی در رتبه اول اوپک ایستاده است. عراق و امارات با تولید 4.6 میلیونی و 3میلیونی در جایگاه دوم قرار دارند. کویت تولید 2.7میلیونی داشته و ایران با تولید کمتر از 2.4 میلیونی عملاً یک بازیگر درجه سوم در اوپک محسوب می‌شود. در مقیاس جهانی هم البته با لحاظ آمریکا و روسیه که تولیدی نزدیک به عربستان دارند، و لحاظ تولیدکنندگان دیگر، ایران یک بازیگر حاشیه‌ای است.


بی‌اثری در صادرات
تحریم‌ها ایران را در صادرات بیشتر تحت‌تاثیر قرار داده است. آمارهای اوپک از صادرات 650هزاربشکه‌ای سال قبل کشور حکایت دارند درحالی که صادرات عربستان 7 میلیون، عراق 4 میلیون، امارات 2.4 میلیون، کویت و نیجریه حدود 2 میلیون، آنگولا 1.3 میلیون و حتی لیبی 1 میلیون بشکه در روز بوده است. بد نیست بدانیم ایران بعد از عربستان بزرگ‌ترین ذخایر ارزان و آسان نفت جهان را در اختیار دارد! با این صادرات ایران کشوری بی‌اثر در بازار جهانی نفت محسوب می‌شود.


افسانه خام‌فروشی
اگرچه در حوزه‌های متعددی از صنعت نفت و گاز کشور عدم توجه به سودآوری و خلق ارزش افزوده وجود دارد، اصل موضوع خام‌فروشی یک افسانه به نظر می‌رسد. چراکه باوجود چنان وضعیت نامساعدی در تولید و صادرات نفت‌خام، ایران در تولید فرآورده‌های نفتی از ظرفیت 1.7میلیونی برخوردار بوده است. ظرفیت عربستان 2.6 و امارات 1 میلیون اعلام می‌شود. شاید برخی مدعی شوند این وضعیت مربوط به شرایط تحریم می‌شود و در حالت عادی ایران نسبت به تولید نفت‌خام ظرفیت پالایشگاهی کمی دارد. با مرور این مطالب می‌توان متوجه شد چنان نیست:
افسانه خام‌فروشی؟
افسانه خام‌فروشی؟ (بخش دوم)
نگاه استراتژیک به ساخت پالایشگاه


شکست در صادرات گاز
حتی در صادرات گاز نیز (باوجود حجم بالای تولید کشور) ایران موفقیتی کسب نکرده و جز صادرات به ترکیه و اخیراً عراق، موفقیتی نصیب کشور نشد. بد نیست بدانیم صادرات امارات 9.3 میلیارد مترمکعب (که البته در مقابل آن واردات بیشتری وجود دارد)، نیجریه 36، لیبی 9.1، الجزایر 42.5 و ایران تنها 8.8 میلیارد مترمکعب بوده است. با لحاظ قراردادهای ترکمنستان، ترکیه و کرسنت ایران عملکردی پرحاشیه و مملو از دعوای حقوقی در صادرات گاز داشته است. اکنون نیز اندک فرصت‌های صادرات یعنی بکارگیری قراردادهای جذاب در پارس جنوبی برای خلق مشارکت با مصرف‌کنندگان اصلی، صادرات به امارات (کرسنت) و همچنین سال‌های طلایی ال‌ان‌جی از دست رفته‌اند.


هزینه هر سال تحریم در حوزه صادرات نفت با قیمت نفت 50 دلاری و فرض افت حداقل 1.7میلیونی صادرات، بیش از 30 میلیارد دلار است. اگر تنها نصف فرصت ازدست‌رفته تولید 8میلیونی نفت کشور را به تحریم و عدم حضور شرکت‌های بین‌المللی نسبت دهیم، این رقم به حدود 100 میلیارد دلار در سال می‌رسد. بد نیست بدانیم با چشم‌انداز پیک تقاضای نفت، بخش زیادی از این رقم هرگز جبران نخواهد شد.


⭕️ اقتصادونفت


#OPEC #ASB #Iran #Refinery #Sanction
ایران و رکود صنعت بالادستی نفت


وضعیت صنعت اکتشاف و تولید نفت ایران در نامساعدترین شرایط دهه اخیر است و برای ارزیابی این ادعا رجوع به آمارهای اوپک درباره تعداد چاه‌های تکمیل‌شده کفایت می‌کند. کاهش تعداد چاه‌های تکمیل‌شده یعنی افت فعالیت بالادستی که نتیجه مستقیم کاهش سرمایه‌گذاری است.


سرمایه‌گذاری در بالادستی نفت ایران طی سال‌های اخیر کمتر از رقبایی چون عربستان، امارات، کویت و عراق بوده است؛ آن هم درحالی که کشورمان به لحاظ مجموع ذخایر نفت و گاز در رتبه اول دنیا قرار دارد و مخازن کشور به طور متوسط به لحاظ هزینه توسعه گران‌تر از اغلب کشورهای همسایه (به جز عمان و شاید قطر) نیستند.


تعداد چاه‌های تکمیل‌شده ایران که روزگاری در محدوده 300 حلقه در سال بود، به حدود 200 و اکنون 100 حلقه رسیده؛ درحالی که همین شاخص برای کویت حدود 400، عراق حدود 200، عربستان حدود 600 و امارات بیش از 400 است. تحریم سرمایه‌گذاری را در حوزه بالادستی، که از پربازده‌ترین صنایع ایران محسوب می‌شود، کاهش داده است.


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #ASB #EnP #Upstream #Well #Drilling
OPEC-ASB-2020.pdf
6 MB
فایل کامل گزارش آماری سالانه اوپک


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #ASB
درآمد نفتی ایران چقدر زیاد است؟


چند سال قبل در یک مصاحبه (لینک آپارات) به این موضوع پرداختیم که درآمد نفتی ایران در مقایسه با کشورهایی که اساساً از آن برخوردار نیستند بسیار بالاست (یک درآمد بادآورده). اما به لحاظ «سرانه» در مقایسه با کشورهای برخوردار منطقه الزاماً اینطور نیست. در نمودار بالا درآمد صادرات نفت ایران و کشورهای همسایه به نقل از اوپک آمده است.


خوب است بدانیم جمعیت ایران به تنهایی، تقریباً مساوی مجموع جمعیت چهار کشور دیگر است. ایران بیش از 80میلیون نفر جمعیت دارد، کویت کمتر از 5، امارات کمتر از 10، عربستان حدود 35 و عراق حدود 40 میلیون نفر.


این نمودار درصدد هیچ نتیجه‌گیری دیگری نیست. اما وقتی از لزوم تولید نفت حداقل هشت‌میلیونی می‌گوییم، از این جنبه نیز است که در مقایسه با این کشورها و با لحاظ ذخایر عظیم ایران (که در این نمودار فقط از عربستان کمتر است) به لحاظ منابع نفتی در دسترس برای توسعه محدودیت بسیار بیشتری داریم. حال اینکه آیا چنان منابعی صرف توسعه می‌شوند، خود سوال مهم دیگری است.


⭕️@EconomicsandOil


#OPEC #ASB #Revenue #Oil
اوپک نیز پیک تقاضای نفت را می‌بیند!


گزارش جدید پیش‌بینی نفت اوپک منتشر شد. این نخستین باری است که این سازمان در چنین گزارشی به دوران پس از ۲۰۴۰ نیز می‌پردازد و پیش‌بینی‌ها تا ۲۰۴۵ را دربرمی‌گیرد.


مطابق معمول به سراغ برآورد این سازمان از پیک تقاضای نفت می‌رویم که احتمالاً برای نخستین مرتبه در افق برآورد رسمی این سازمان بررسی می‌شود. اوپک انتظار دارد از حوالی ۲۰۴۰ تقاضای نفت به آرامی کاهش یابد.


بین پیش‌بینی اوپک و مراجع دیگر از پیک تقاضا کمابیش پنج تا ده سال فاصله هست. قاعدتاً این فاصله به تدریج کاهش خواهد یافت و به احتمال بسیار زیاد اوپک پیک تقاضا را در دهه آتی خواهد دید.


خوب است اینجا روند گذشته اصلاح برآورد اوپک از پیک تقاضا را ببینیم:
t.me/EconomicsandOil/3167


در سال ۲۰۱۷ اوپک رشد سالانه تقاضای نفت را در نیمه دوم دهه آتی حدود ۳۰۰هزار بشکه در روز می‌دید و در گزارش ۲۰۲۰ این رقم به کمتر از ۱۰۰هزار بشکه در روز کاهش یافته است.


⭕️ EconomicsandOil


#OPEC #WOO #PeakOil