کاهش نیاز به نفت اوپک


✅ اگر نگاهی به ادبیات موضوع و همچنین گزارش‌های اوپک داشته باشیم، متدولوژی ارزیابی نیاز بازار به این سازمان را اینگونه می‌بینیم:
1️⃣ برآورد تقاضا
2️⃣ تخمین عرضه غیراوپک
3️⃣ تخمین NGL و منابع از این دست اوپک
4️⃣ کسر موارد 2 و 3 از 1 که نیاز به نفت اوپک را نشان می‌دهد


✅ با این تفاسیر هرقدر تولید غیراوپک (به طور خاص آنهایی که عضو اوپک‌پلاس نیستند) رشد کند، اوپک برای کنترل قیمت تولیدش را کاهش می‌دهد؛ چراکه نفت برای اعضای اوپک کالایی استراتژیک محسوب می‌شود: هم به دلیل کنترل دولتی آن و هم به دلیل نیاز به آن برای مخارج دولت.


✅ در نمودار فوق از اوپک می‌بینیم که رشد تولید نفت غیراوپک با محوریت آمریکا، و در مرتبه بعدی برزیل و نروژ چقدر نیاز به نفت اوپک (Call on OPEC) را مستمراً کاهش داده است.


✅ با لحاظ پیشرفت فناوری و فراوانی نفت، در شرایطی که رشد عرضه غیراوپک کاملاً پاسخگوی رشد تقاضاست، این کاهش نیاز به نفت اوپک نیز ادامه دارد؛ تا آنکه تغییری در فرضیات اخیر روی دهد.


⭕️ @EconomicsandOil

#OPEC #Shale #LFL

ترامپ و نفت خاورمیانه


✅ امروز رئیس‌جمهور آمریکا در صحبت‌های خود گفت که این کشور به نفت خاورمیانه نیازی ندارد. چند ماه قبل نیز مجدداً این موضوع در جریان حمله به تاسیسات نفتی عربستان مطرح شده بود. چنین تاکیدی چه معنایی دارد؟


✅ نمودار بالا روند خالص واردات نفت و فرآورده‌های نفتی آمریکا را نشان می‌دهد. خالص واردات 12میلیون بشکه در روز اکنون به صفر رسیده است. دلیل؟ انقلاب شیل در نتیجه نظام قراردادی و مالی حاکم بر نفت آمریکا که در آن مالکیت و مدیریت نفت در دست بخش خصوصی است. (توضیح بیشتر)


✅ روند روبه‌رشد نفت و گاز آمریکا لااقل تا اواسط دهه آتی ادامه خواهد یافت. این یعنی برای دوره‌ای قابل‌توجه تصویر کلاسیک اهالی خاورمیانه از صنعت نفت واقعیت ندارد و بیش از آمریکا و اروپا، کشورهای آسیایی هستند که در نتیجه تنش‌های منطقه دچار مشکل می‌شوند. (توضیح بیشتر)


✅ تاکید ترامپ یعنی بخش زیادی از اهمیت استراتژیک این منطقه (ناشی از وابستگی آمریکا به منابع فسیلی) از دست رفته و اهالی خاورمیانه (از جمله ایران) باید این واقعیت را در تحلیل‌های خود لحاظ کنند.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #EIA #US #Shale #OilImport

عصر کمیابی و عصر فراوانی


✅ در دهه 1970 میلادی اگر صادرکننده‌ای نفتش را صادر نمی‌کرد، این تهدیدی «بزرگ» برای واردکنندگان بود؛ چنان که در جنگ اعراب و اسرائیل دیدیم. این یعنی «عصر کمیابی».


✅ در دهه 2010 اگر صادرکننده‌ای نفتش را صادر نکند (همچون ایران که به دلیل تحریم اینگونه شد)، تهدید به مراتب کمتری برای واردکنندگان وجود دارد؛ و ای بسا همزمانی با رشد تولید دیگران (مثل آمریکا و عراق) به معنای از دست رفتن بازارش باشد. این یعنی «عصر فراوانی».


✅ نمودار بالا از پلاتس نشان می‌دهد در دهه اخیر آمریکا سهم بازارش را افزایش داده و عربستان (و شاید تا حدی عراق و یکی دو عضو دیگر) از معدود کشورهای عضو اوپک بوده‌اند که سهم بازارشان را حفظ کرده‌اند.


✅ سوالی که پاسخش تنها نیازمند عقل سلیم (Common Sense) است: در دوران فراوانی، پنهان کردن ذخایر زیر زمین برای روز مبادا و عدم تولید حداکثری و سپردن بازار به رقبا چه توجیهی دارد؟


⭕️ @EconomicsandOil

#Platts #US #Shale #Paradigm #KSA #Iran

پادکست «جمعه با نفت» - ۱۰


✅ انقلاب شیل و صنایع نفت، گاز و پتروشیمی:

فراوانی نفت و گاز نسبتاً ارزان در بازار

رشد عرضه اتان و کاهش قیمت اتیلن و پلی‌اتیلن

فراوانی LPG و رشد عرضه پلی‌پروپیلن


✅ مطالب مرتبط:
انقلاب شیل و صنعت پتروشیمی (پلی‌اتیلن‌ها)

ایران و تولید LPG

موج دوم انقلاب شیل و تحول صنعت پتروشیمی

اولفین‌ها در ۲۰۲۰


⭕️ @EconomicsandOil

#Podcast #Shale #PP #PE #Ethane #LPG

رشد LPG آمریکا: روندها و نتایج


✅ براساس آمار پلاتس تولید LPG جهان حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز است. آمریکا و خاورمیانه دو بازیگر اصلی‌اند و صادرات هر کدام قریب به یک م.ب.د.ر. نمودار بالا نشان می‌دهد ظرف ده سال چطور آمریکا با انقلاب شیل در صادرات LPG از کل خاورمیانه پیشی گرفت.


✅ رشد عرضه با محوریت آمریکا قیمت‌ها را پایین نگه داشته و انتظار می‌رود میانگین امسال کمتر از ۳۵۰ دلار باشد؛ درحالی که چند سال قبل ارقام ۵۰۰ و ۶۰۰ دلار عجیب نبود.


✅ قیمت LPG پایین‌تر از نفتا قرار گرفته و احتمالاً تا اطلاع ثانوی مسیر این دو از هم جدا خواهد بود. لذا بسیاری از کراکرها به سمت LPG رفته‌اند. نتیجه: رشد مصرف در کراکرها از ۱.۷ م.ب.د.ر در ۲۰۱۷ به ۲.۵ م.ب.د.ر در ۲۰۲۰


✅ واحدهای PDH (تبدیل پروپان به PP) در حال رشد بوده‌اند و مصرف‌شان از ۳۰۰هزار بشکه در روز در ۲۰۱۵ به ۶۵۰ ه.ب.ر در ۲۰۲۲ خواهد رسید؛ با محوریت چین.


✅ البته همزمان عرضه اتان نیز در بازار افزایش یافته؛ ولی حرکت از نفتا به اتان به سهولت حرکت به سمت LPG نیست و البته موضوع تفاوت Yield نیز بیشتر مطرح است.


⭕️ @EconomicsandOil

#Platts #LPG #Naphtha #Shale #Chemical

ظرفیت مازاد خطوط‌لوله منطقه پرمین (مرتبط با تحلیل پایین)


⭕️ @EconomicsandOil

#Woodmac #Shale #Permian

نفت در پربازده‌ترین حوزه دنیا: پرمین آمریکا


✅ پرمین (Permian) پررونق‌ترین و پربازده‌ترین حوزه نفتی دنیا و مرکز انقلاب شیل آمریکاست. این حوزه اکنون به تنهایی 4.8 میلیون بشکه در روز نفت تولید می‌کند. ده سال پیش این رقم تنها 800هزار بشکه در روز بود و این یعنی به اندازه کل ظرفیت تولید نفت ایران تنها ظرف یک دهه به تولید نفت این کشور اضافه شده است.


✅ نگرانی درباره آینده این منطقه افزایش یافته، به ویژه آنکه به طور کلی انقلاب شیل شبیه به یک استارتاپ بوده و هنوز جریان نقدی مثبت پایدار ندارد. روند تعداد دستگاه‌های فعال حفاری این حوزه از نوامبر 2018 نزولی بوده و از 490 دستگاه به حدود 400 رسیده است.


✅ وودمکنزی رشد امسال تولید نفت منطقه را حدود 0.6 م‌ب‌در برآورد کرده و انتظار دارد روند رشد این منطقه ادامه یابد. باوجود این ظرفیت خطوط‌لوله‌ای که برای انتقال نفت این منطقه ساخته می‌شوند و طی سال جاری و آینده بخش زیادی از آن به مدار می‌آیند، بسیار بیش از ظرفیت تولید نفت این حوزه است که در نمودار بالا از وودمکنزی برآوردی را در این باره می‌بینیم. همین رشد ظرفیت خط‌لوله مشوقی مهم برای حفظ و افزایش تولید نفت پرمین خواهد بود. اما چرا؟


✅ دو دسته عوامل به کاهش بهای تمام‌شده نفت در انقلاب شیل انجامیدند: عوامل دوره‌ای (Cyclical، مثل کاهش نرخ اجاره دستگاه‌های حفاری) و عوامل ساختاری (Structural، مثل رشد فناوری و منحنی یادگیری تولیدکنندگان). این عوامل افت چندده‌دلاری نقطه سربه‌سری را رقم زدند و اکنون بخش عمده نفت آمریکا در قیمت برنت 50 دلاری رقابت‌پذیر است. همچنین تولیدکنندگان کوچک با Hedging خود را در مقابل کاهش قیمت تا حد زیادی پوشش داده‌اند.


✅ به مدار آمدن خطوط‌لوله پرمین عاملی Structural در جهت بهبود حاشیه سود شرکت‌هاست که اگرچه در نقطه سربه‌سری سرچاه نمایان نمی‌شود، نهایتاً در صورت‌های مالی خود را نشان خواهد داد. به عبارت دیگر تخفیف تولیدکنندگان آمریکایی برای فروش نفت‌شان (که به گفته وودمکنزی تا 20 دلار بود و ارقام 5 تا 10 دلاری در آن متداول محسوب می‌شد) شدیداً کاهش می‌یابد و از منظر تئوریک به مرز صفر می‌رسد. این یعنی افزایش تاب‌آوری آنها.


✅ براساس گزارش FGE، اداره اطلاعات انرژی آمریکا، آژانس بین‌المللی انرژی و اوپک تولید نفت آمریکا امسال از 13 م‌ب‌د‌ر عبور می‌کند و شاید در مرز 13.5 م‌ب‌در قرار گیرد. بد نیست بدانیم کُندی رشد تولید نفت آمریکا که اکنون در صدر تحلیل‌ها قرار گرفته در حالی است که این کشور ظرف بیش از یک دهه، تولید نفت خود را بیش از هشت میلیون بشکه در روز افزایش داد؛ آن هم به مدد سرمایه‌گذاری مردمی و با محوریت بخش خصوصی.


✅ تولید نفت ایران در سال 2020 تفاوتی با 1970 ندارد و نسبت به رکورد تولید 6 میلیونی نیز افتی قابل‌توجه را نشان می‌دهد، درحالی که براساس برآوردهای اعلام‌شده ذخایر ایران می‌توانند به صورت پایدار روزانه هشت میلیون بشکه نفت تولید کنند.


✅ چند مطلب مرتبط:
ماجرای افت ارزش بازار شرکت‌های نفتی متمرکز بر پرمین

درباره پرمین، مهم‌ترین حوزه نفتی دنیا

دومینوی پرمین: چگونه نفت شیل را تحلیل کنیم؟



⭕️ @EconomicsandOil

#Note #Woodmac #Shale #Permian

افول قیمت نفت و رونق رویاهای نفتی


✅ با سقوط بیشتر نفت، این سوال مطرح شده که آیا این افت می‌تواند جلوی انقلاب شیل را «در حد قابل‌توجهی» بگیرد و بلکه از این نمد، کلاهی برای اوپکی‌ها دوخته شود؟ پاسخ منفی است، چراکه:

1️⃣ قیمت نفت تا ابد در این حدود نمی‌ماند؛ نفت بازمی‌گردد و شیل هم. در دهه جاری میلادی بسیار بیشتر از تاثیرات نفت شیل خواهیم شنید.

2️⃣ تاریخ (نمودار بالا) نشان داد نفت 30 دلاری هم نتوانست بر شیل تاثیری بیش از حدود یک میلیون بگذارد و با رشد فناوری این بار تاثیر کم‌تر است.

3️⃣ نفت ارزان پیش و بیش از شیل، دولت‌های نفتی امارات و عربستان و ... را دچار مشکل می‌کند و استمرار این قیمت‌ها برای آنها دشوارتر است.

4️⃣ بیش از سه سال اینجا درباره رشد بهره‌وری و کاهش نقطه سربه‌سری و ... شیل نوشته می‌شود. با درک آن آمارها، رویاهای نفتی به کنار می‌روند.


⭕️ @EconomicsandOil

#EIA #Shale #OPEC #OilMarket

مختصری درباره بازار امسال نفت: افول و عدم قطعیت


✅ سمت تقاضا
ظاهراً برای کل سال 2020 رشد تقاضای نفت منفی است. FGE نخستین بار از رشدی در حدود صفر گفت و اکنون از رشد منفی 500 هزار بشکه در روز می‌گوید. این هفته IEA نیز از رشد منفی 90 ه‌ب‌در خبر داد. IHS گفته رشد تقاضای نفت در فصل اول امسال حدود منفی 3.8 م‌ب‌در است. برای درک پایین بودن این ارقام تکرار می‌کنیم که رشد تقاضای نفت در سال‌هایی که رشد اقتصادی جهان سالم است، رقمی در حدود 1.5 م‌ب‌در را نشان می‌دهد. اینها برآورد فعلی‌اند و اگر شیوع کرونا تداوم یابد و بدتر شود، ارقام منفی بزرگ‌تری خواهیم شنید.


✅ سمت عرضه
بیش از سه تا چهار میلیون بشکه نفت ایران، ونزوئلا و لیبی به دلیل تحریم از بازار خارج شده و اوپک‌پلاس نیز تا پایان مارس کاهشی در حدود 2.1 م‌ب‌در داشته که توافق مربوطه تمدید نشد. گزارش اوپک از رشد امسال عرضه غیراوپک به میزان 1.7 م‌ب‌در گفته که عمده آن در آمریکا خواهد بود. این ارقام یعنی بازار تا چند سال با حفظ ظرفیت تولید می‌تواند پاسخ‌گوی تقاضا باشد. (همه راه‌ها به Lower for Longer ختم می‌شوند!)


✅ عدم توافق اوپک‌پلاس
اوپک‌پلاس در نتیجه عدم توافق روسیه و عربستان نتوانستند توافق خود را تمدید کنند. روسیه انتظار داشت سهم کمتری از توافق بردارد و عربستان که به طور معمول بسیار کمتر از سهمیه‌اش تولید کرد، نپذیرفت. اکنون هر کشوری سعی دارد نفت بیشتری به بازار بفرستد. این اتفاق یک ارزیابی خوب از ظرفیت مازاد (Spare Capacity) کشورها می‌دهد؛ به طور خاص عربستان که درباره ظرفیت 12.3 میلیونی‌اش تردید است.


✅ وضعیت سه کشور
روسیه به دلیل سهم گاز از کل درآمدهای هیدروکربنی کمتر از امثال عربستان و امارات تحت‌فشار خواهد بود. قطر نیز که از اوپک خارج شده وضع مشابهی دارد. امارات، عربستان و عمان (که عضو اوپک نیست) فشار زیادی تحمل می‌کنند. آمریکا به دلیل کاهش هزینه سوخت خانوارها تا حدی منتفع می‌شود، اگرچه تاثیر منفی بر تولیدکنندگان شیل قابل‌انکار نیست. به هر حال تاثیرپذیری امسال نفت شیل از افت قیمت نفت از محدوده چندصدهزار بشکه در روز خارج نخواهد شد.


✅ تعادل ناپایدار
وضعیت فعلی بازار یک تعادل ناپایدار است. فشار بر کشورها با احتمال بالایی آنها را به سمت توافقی دیگر سوق می‌دهد. این توافق می‌تواند نفت را به سرعت به بالای 45 دلار برگرداند. فعلاً به نظر می‌رسد نفت آرام آرام حداکثر تا نیمه دوم سال به بالای 40 برسد و امسال میانگینی در حدود 45 دلار را رقم بزند، البته اگر خبر جدیدی از شیوع کرونا منتشر نشود. EIA میانگین امسال را فعلاً 43.3 دلار دیده و قیمت‌های آتی پایان سال کمتر از 42 دلار هستند.


🔵 لینک‌های برخی منابع در متن گذاشته شده که با کلیک روی آنها می‌توان اصل گزارش‌ها را دید.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #EIA #IEA #Corona #MOMR #STEO #OPEC #Shale #OilMarket

تاثیر افت قیمت نفت بر کاهش تولید


✅ این نمودار چند روز قبل توسط آژانس بین‌المللی منتشر شده و نشان می‌دهد در هر قیمت نفت چقدر از تولید نفت دنیا غیراقتصادی است. (برخی فرضیات نمودارهای از این دست بعضاً محل تردید است.)


✅ ظاهراً تاثیر نفت برنت 30 دلاری بر افت تولید نفت آمریکا حدود 2.5 میلیون بشکه در روز است؛ یعنی در حدود 20 درصد از کل تولید نفت این کشور.


✅ فارغ از اینکه ارقام فوق چقدر دقیق‌اند، می‌بینیم که تصور نابودی نفت شیل (با سهم حدود 8 میلیونی از کل تولید نفت آمریکا) چندان محلی از اعراب ندارد؛ مضافاً اینکه چنین قیمت‌هایی بر اعضاء اوپک‌پلاس (به ویژه کشورهایی مثل عربستان) فشار به مراتب بیشتری وارد می‌کند.


✅ اضافه کنیم که تصمیم‌های نهایی سرمایه‌گذاری (FID) که توسط غول‌های نفتی اتخاذ می‌شود در قیمت‌های پایین نیز بعضاً استمرار می‌یابد؛ چراکه جریان نقدی این غول‌های نفتی برای عبور از بحران کافی است و آنها از فرصت کاهش هزینه در چنان شرایطی (باتوجه به افت نرخ‌ها) بهره می‌گیرند تا پس از احیاء قیمت نفت در موقعیت بهتری قرار گرفته باشند.


⭕️ @EconomicsandOil

#IEA #OilMarket #Breakeven #Shale

نشست اوپک‌پلاس: مهم‌ترین نکات و درس‌ها


✅ نشست اوپک‌پلاس برگزار شد که نتیجه آن (لااقل برای نگارنده) قدری متفاوت از انتظار بود. اینجا به نکات «کمتر بحث‌شده» درباره نشست می‌پردازیم. سوال اینکه تاثیر توافق چه خواهد بود؟ پیشنهاد می‌شود فیلم صحبت‌های آقای دکتر ناصری (مدیر خاورمیانه FGE) را ببینید. ظاهراً مازاد عرضه در بازار نفت و موجودی بالای انبارهای نفتی (Stocks) در بستر روند بلندمدت کاهش رشد تقاضا و پایداری نفت شیل به تاثیر کمتر از انتظار (و حتی نومیدکننده) توافق بیانجامد؛ یعنی قیمت‌ها رشد چندانی نکنند و شاید اندکی کاهش یابند. (قیمت‌های روزانه و هفتگی را فراموش کنید. منظور، ارقام فصلی و سالانه است.)


✅ یک نکته اینکه اکتبر سال 2018 به عنوان سطح مبنای کاهش تولید لحاظ شد. (البته برای عربستان و روسیه رقم 11 میلیون مبنا قرار گرفت.) لذا می‌توان گفت کاهش به هیچ وجه نمادین نبوده و کشورها (هرچند قدری دیر) پذیرفته‌اند که کرونا چه تاثیر عظیمی بر اقتصاد جهانی داشته است. می‌دانیم که در همین مدت کوتاه کشورها تولیدشان را افزایش دادند، ولی این تولید اخیر مبنا قرار نگرفت.


✅ پذیرش این که با مازاد فراوان نفت در بازار مواجهیم و این موضوع بیش از چند ماه (برای سالیان طولانی) گریبان‌گیر بازار است (فیلم صحبت‌های آقای دکتر فشارکی را ببینید)، نکته (و شاید اعتراف!) مهم دیگر نشست بود. این نکته در دوران «دوساله» توافق نمایان شد؛ آن هم درحالی که چند ماه قبل کشورها درباره چندصدهزار بشکه کاهش بیشتر تولید برای چند ماه نتوانستند توافق کنند.


✅ شرکت‌های نفتی که اقدام به کاهش هزینه (عمدتاً CAPEX) کردند در نیمه دوم 2020 و از 2021 از منافع کاهش هزینه (شاید حتی به شکل Dividend برای سهامداران) بهره‌مند خواهند شد. نفت شیل نیز مستثنی نخواهد بود. البته امسال شاهد افتی در حدود چندصدهزار بشکه در روز در تولید نفت شیل خواهیم بود، ولی بعید است این رقم به یک میلیون بشکه در روز برسد.


✅ برخی انتظار داشتند چنین توافقی برای ماه می و ژوئن صورت نگیرد و از ماه ژوئیه به بعد کشورها تولید خود را کاهش دهند. در توافق فعلی نیز از ژوئیه کاهش 6میلیونی ذکر شده؛ چراکه دوران اوج تاثیر کرونا بر تقاضای جهانی نفت همین فصل دوم 2020 است. سوال اینکه چرا کشور چنین توافق نسبتاً کم‌تاثیری را برای دو ماه انجام دادند و مستقیماً به سراغ ژوئیه نرفتند؟ یک تحلیل این است: موجودی بالای انبارهای نفتی بر کارامدی کاهش تولید موثر است. لذا اگر امروز با کاهش 10 میلیونی موجودی انبارها کنترل نشود، از ژوئیه باید به توافقی بالاتر دست یافت. توافق ژوئیه به بعد طولانی‌مدت‌تر و احتمالاً در بستر قیمت‌های نفت بالاتر است. اما تحت قیمت‌های پایین فعلی، هم Justification ساده‌تر است و شاید قدری هم عدم‌النفع کمتر.


✅ تاثیر قریب به هشت میلیونی کرونا (براساس آمارهای FGE) بر تقاضای جهانی نفت در 2020، حتی در سال 2021 نیز جبران نخواهد شد. این یعنی برای توازن در بازار باید به 2022 و بعدتر نگاه کرد. لذا حتی در صورت بازگشت ایران به بازار نفت نیز درآمدهای عظیمی که روزگاری نه چندان دور (حتی تا اوایل دهه جاری شمسی شاهد آن بودیم) تکرار نمی‌شود؛ چراکه قیمت‌های بالای 50 دلار نیز در میان‌مدت به سختی دست‌یافتنی هستند. درس مهم برای سیاست‌گذاران اینکه «تولید حداکثری» را باید طی چند دهه اخیر در دستور کار قرار می‌دادند و اکنون نیز باید با اولویت بیشتری به آن (و الزاماتش، یعنی قراردادهای امتیازی و مشارکت در تولید و افزایش جذابیت مالی قراردادها) توجه کرد.


❗️❗️❗️نکته: احتمال اینکه مشارکتی جدی از جانب کشورهای خارج از اوپک‌پلاس شاهد باشیم کم است؛ ولی وجود دارد. لذا می‌توان نشست امروز را دنبال کرد چراکه نتیجه‌گیری‌های فوق را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین روز سه‌شنبه گزارش بانک جهانی منتشر خواهد شد که به نوبه خود تاثیری شاید بیش از نشست اوپک دارد. اگر نشست امروز به توافقی در حدود 5 میلیون بشکه در روز بیانجامد، می‌توان انتظار داشت شاهد رشد قیمت‌ها تا محدوده 35 و حتی 40 دلار باشیم.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #OPEC #OPECPLUS #FGE #Shale

تاب‌آوری نفت شیل


✅ تولید نفت هفت حوزه آمریکا را (که بیشترین رشد تولید را داشته‌اند و مراکز اصلی نفت شیل بوده‌اند) در کنار قیمت نفت WTI رسم کرده‌ایم.


✅ ارقام تولید نفت برآوردهای EIA تا ماه می را دربرمی‌گیرد. قیمت نفت WTI برای آوریل و می 20 دلار پیش‌بینی شده است.


✅ می‌بینیم که افت قبلی باوجود تاثیرگذاری، شیل را از پا درنیاورد که البته اکنون شاهد ارقام پایین‌تری هستیم.


✅ دو تفاوت مهم اینکه بهره‌وری عملیات شرکت‌ها افزایش یافته و توان تامین اعتبارشان کاهش یافته است و این دو عامل عکس هم عمل می‌کنند.


✅ اگر قرار باید یک سال شاهد چنین قیمت نفتی باشیم، احتمالاً 2 تا 3 میلیون از تولید نفت آمریکا کاهش می‌یابد. ولی چند ماه قیمت پایین تاثیری بسیار کمتری دارد.


✅ اما آیا اوپک‌پلاس می‌تواند یک سال را با نفت 20 و 30 دلاری بگذراند؟ قطعاً خیر. لذا پیش از مثلاً نصف شدن تولید نفت شیل، احیاء نسبی قیمت نفت و متعاقباً نفت شیل شروع خواهد شد.


✅ به نظر می‌رسد «نفت شیل» تاب‌آورتر از «دولت‌های نفتی» است.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #Shale #US #OPECPLUS

نفت شیل، تاب‌آورتر از اوپک


✅ دیروز گزارش جدید ماهانه EIA منتشر و در آن پیش‌بینی شد افت تولید نفت آمریکا امسال 0.5 میلیون بشکه در روز و سال آینده 0.8 م‌ب‌در خواهد بود. به عبارت دیگر نفت 20 دلاری (و حتی منفی) بر نفت شیل تاثیری در حدود چندصدهزاربشکه در سال دارد.


✅ اخیراً تاکید شد که نفت شیل به یک دلیل ساده «تاب‌آور» است: دولت‌های نفتی اوپک نمی‌توانند دو سال نفت ارزان 20 و 30دلاری را تحمل کنند و پیش از آنکه رویای حذف (یا حتی افت چندمیلیونی) در نفت آمریکا محقق شود، احتمالاً چند دولت نفتی سرنگون شده‌اند. لذا هر اقدامی صورت می‌گیرد تا قیمت‌ها بالا بروند.


✅ اوپک‌پلاس درحالی برای توازن بازار بیش از 10 میلیون تولید خود را کاهش می‌دهد که آمریکا قرار است تنها با افتی در حدود چندصدهزار بشکه در روز مواجه شود. (گزارش مرتبط آژانس)


✅ یادآور شویم هیچ شرکت ملی نفتی در آمریکا متولی تولید نیست و بخش خصوصی در بستر اقتصاد آزاد از قرن 19 تاکنون درحال تولید نفت بوده و راز موفقیت شیل و شکست اوپک در همین نهفته است.


⭕️ @EconomicsandOil

#EIA #Shale #OPEC

نفت شیل، تاب‌آورتر از اوپک (۲)


✅ قبلاً اینجا گفته شد که نفت شیل از دولت‌های نفتی اوپک تاب‌آورتر است. چراکه (به صورت تقریبی و مفهومی) برای کاهش چندمیلیونی تولید شیل، اوپک‌پلاس باید لااقل یکی دو سال نفت بیست و نهایتاً سی‌دلاری را تحمل کند اما این دولت‌های وابسته به نفت چنین تحملی ندارند. (بیشتر بخوانید: تاب‌آوری نفت شیل)


✅ مهم‌تر آنکه محوریت بخش خصوصی به واسطه Rule of Capture در آمریکا (که دنیل یرگین در کتاب خود به آن اشاره کرده است)، باعث شده تا بهره‌وری رشد کند و اکنون با نفت ۳۰ تا ۴۰ دلاری بخش زیادی از شیل بتواند به حیات خود ادامه دهد.


✅ نمودار بالا از ریستادانرژی نشان می‌دهد که تاثیر افت قیمت نفت بر شیل در پایان سال آینده کمتر از یک میلیون بشکه در روز است، آن هم در حالی که اوپک‌پلاس مجبور می‌‌شود چندین برابر این رقم تولید خود را کاهش دهد!


✅ اهمیت گزارش ریستادانرژی آن است که یکی از دقیق‌ترین ترکیب‌های تحلیل خرد و کلان را در نفت شیل ارائه می‌دهد و همزمان داده‌های مختلف مثل بهره‌دهی چاه و عملیات بهره‌برداری و عملکرد مالی و تعداد دکل و ‌... را به کار می‌گیرد.


⭕️ اقتصادونفت

#RystadEnergy #Shale #US

درباره ورشکستگی شرکت‌های E&P آمریکایی



✅ براساس گزارش ریستادانرژی، در نتیجه افت قیمت نفت، موارد ورشکستگی Chapter 11 شرکت‌های E&P آمریکایی به رکورد چهارساله بازگشته و در فصل دوم امسال به 19 مورد رسیده که در 8 مورد آن، بدهی بیش از یک میلیارد دلار بوده است. پیش‌تر در فصل دوم 2016 نیز روند رشد مشابهی را شاهد بودیم.



✅ برخلاف رویه متعارف در ایران که ورشکستگی را بعضاً با نگاهی ارزشی، منفی و مذموم می‌دانند، این مرحله همچون تولد یا رشد، دوره‌ای از حیات بسیاری از شرکت‌هاست. ورشکستگی تحت Chapter 11 به شرکت‌ها اجازه بازآرایی ساختار مالی و ادامه حیات می‌دهد و برخلاف Chapter 7 به معنای نقد کردن دارایی‌های شرکت برای پرداخت پول صاحبان دین نیست.


✅ با این تفاسیر و مرور روند چندساله، به نظر نمی‌رسد وضعیت صنعت شیل را بتوان با اتکاء به روند ورشکستگی بغرنج ارزیابی کرد. به ویژه آنکه بازار پررونق ادغام و تملیک در آمریکا شرایط را برای رشد یکپارچگی و شکل‌گیری شرکت‌هایی با ساختار مالی و عملیاتی قوی‌تر فراهم ساخته است.


‌⭕️ @EconomicsandOil

#RystadEnergy #MnA #Financial #EnP #Shale #US

تولید نفت آمریکا: نقش روسای جمهور و تاثیر پیروزی بایدن


✅ در نمودار بالا از ریستادانرژی تولید نفت آمریکا به تفکیک بخش آمده است. تولید نفت «متعارف خشکی» آمریکا پس از رسیدن به پیک، در حال نزول بود. رشد قیمت نفت و بهبود فناوری (در بستر اقتصاد آزاد و Rule of Capture) موجب شد در دوران «اوباما» انقلاب شیل رقم بخورد.


✅ می‌بینیم که برخلاف بسیاری تحلیل‌های سیاسی سطحی، انقلاب شیل در دولت «دموکرات‌ها» روی داد و نه جمهوری‌خواهان. ممنوعیت صادرات نفت نیز همین طور، اگرچه ظاهراً به ابتکار جمهوری‌خواهان.


✅ دولت ترامپ در زمینه توسعه نفت دو کار مهم انجام داد:
1️⃣ تسهیل «قانونی» چند پروژه خاص؛
2️⃣ مهم‌تر: «کاهش مالیات» شرکت‌ها؛ که نگرشی مرسوم بین جمهوری‌خواهان است و الزاماً ربطی به نفت ندارد.


✅ براساس تحلیل ریستادانرژی، در صورت پیروزی بایدن، احتمالاً محدودیت‌هایی بر مجوزهای حفاری در زمین‌های فدرال (و نه خصوصی) صورت می‌گیرد که در میان‌مدت بر تولید آمریکا تقریباً «بی‌اثر» است. اتخاذ سیاست‌های سخت‌گیرانه (مثلاً ممنوعیت Fracking) به نابودی شیل می‌انجامد، ولی بعید است.


‌⭕️@EconomicsandOil


#RystadEnergy #US #Shale

تحلیل منحنی هزینه نفت جهان


✅ ریستادانرژی منحنی هزینه (Cost Curve) نفت خود را به‌روز کرده است. منحنی نشان می‌دهد برای تولید نفت به چه قیمتی نیاز داریم و در نتیجه مبنای خوبی برای تعیین قیمت‌های بلندمدت نفت به دست می‌دهد.


✅ منحنی نشان می‌دهد برای تولید ۱۰۰۰ میلیارد بشکه نفت قیمت ۴۵ دلار کاملاً کفایت می‌کند؛ یعنی معادل ۲۵ سال تولید نفت جهان به میزان ۱۱۰میلیون بشکه در روز. (البته می‌دانیم که کل تولید نفت جهان از ارزان‌ترین منابع صورت نمی‌گیرد.)


✅ شش سال قبل انتظار می‌رفت قیمت سربه‌سری برای تولید روزانه ۱۰۰میلیون بشکه نفت در ۲۰۲۵ حدود ۹۰ دلار باشد و امروز نفت ۵۰ دلاری کافی به نظر می‌رسد. آن زمان انتظار می‌رفت در ۲۰۲۵ روزانه حدود ۱۲میلیون بشکه نفت tight (در عمل تقریباً همان نفت شیل) با نقطه سربه‌سری ۸۲ دلار تولید شود و امروز این ارقام به ۱۸ میلیون و ۴۴ دلار رسیده است.


✅ شیب منحنی عرضه نفت در این سال‌ها کمتر شده و نمودار به سمت راست حرکت کرده است. با چشم‌انداز نهوچندان درخشانی که از سمت تقاضا انتظار داریم، به نظر می‌آید پیام روشن است: Lower for Longer.

‌⭕️@EconomicsandOil


#RystadEnergy #LFL #Cost #Shale