This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
خداناباوران؛ تنها و بی‌صدا در ایران
گاهی هواداران حقوق حیوانات را دست می‌اندازیم و می‌گوییم در جامعه‌ای که حقوق گروه‌های بزرگ انسانی به صورت سیستماتیک نقض می‌شود، چه جای صحبت از حقوق حیوانات است؟
یکی از این گروه‌های انسانی که به طور کامل در سیاست‌گذاری‌ها و قوانین نادیده انگاشته می‌شوند، مردم غیرمذهبی و خداناباوران هستند. رسانه‌های جریان اصلی چنان این گروه را نادیده می‌گیرند که گویی اصلا وجود ندارند! این در حالی‌ست که برخی معتقدند اگر ترس نبود و امکان ابراز وجود می‌داشت، شاید می‌دیدیم که در ایران امروز خداناباوران حتی اقلیت هم نیستند!
ویدئوی زیر گزارش کوتاهی‌ست در مورد خداناباوران ایرانی…
برای شنیدن این محتوا در ساندکلود از لینک زیر استفاده کنید:
https://soundcloud.com/tavaana/f57ce1a3-bae5-407e-894a-8e1409460171
برای تماشا در یوتیوب به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/atheists-iran/
#رواداری #گفتگو #مدارا #خداناباور #خداناباوران
@dialogue1402
گاهی هواداران حقوق حیوانات را دست می‌اندازیم و می‌گوییم در جامعه‌ای که حقوق گروه‌های بزرگ انسانی به صورت سیستماتیک نقض می‌شود، چه جای صحبت از حقوق حیوانات است؟
یکی از این گروه‌های انسانی که به طور کامل در سیاست‌گذاری‌ها و قوانین نادیده انگاشته می‌شوند، مردم غیرمذهبی و خداناباوران هستند. رسانه‌های جریان اصلی چنان این گروه را نادیده می‌گیرند که گویی اصلا وجود ندارند! این در حالی‌ست که برخی معتقدند اگر ترس نبود و امکان ابراز وجود می‌داشت، شاید می‌دیدیم که در ایران امروز خداناباوران حتی اقلیت هم نیستند!
ویدئوی زیر گزارش کوتاهی‌ست در مورد خداناباوران ایرانی…
برای شنیدن این محتوا در ساندکلود از لینک زیر استفاده کنید:
https://soundcloud.com/tavaana/f57ce1a3-bae5-407e-894a-8e1409460171
برای تماشا در یوتیوب به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/atheists-iran/
#رواداری #گفتگو #مدارا #خداناباور #خداناباوران
@dialogue1402
۱۸ دسامبر روز جهانی مهاجرت
فشارهای مذهبی و اجتماعی که بر اقلیت‌های مذهبی در ایران اعمال می‌شود، یکی از عوامل مهم مهاجرت این گروه‌ها به خارج از کشور است. این فشارها شامل محدودیت‌های قانونی، تبعیض‌های شغلی، عدم دسترسی به آموزش برابر، و محدودیت در برگزاری آیین‌های مذهبی است که زندگی روزمره اقلیت‌ها را با چالش‌های بسیاری روبرو می‌کند.
نتیجه مستقیم این فشارها، مهاجرت گسترده افراد متعلق به این گروه‌ها است که به دنبال محیطی آزادتر برای زندگی و حفظ باورهای خود هستند.
این روند نه تنها باعث تضعیف جوامع مذهبی داخل ایران می‌شود، بلکه تنوع فرهنگی و مذهبی کشور را نیز به خطر می‌اندازد.
با کاهش حضور اقلیت‌های مذهبی، جامعه ایران بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی خود را از دست می‌دهد، چرا که این تنوع همیشه نقشی اساسی در غنای فرهنگی کشور داشته است.
برای جلوگیری از این روند، لازم است که سیاست‌های تبعیض‌آمیز اصلاح شده و حقوق اقلیت‌ها به رسمیت شناخته شود.
https://dialog.tavaana.org/say-listen-5/
#ادیان #اقلیت_دینی #خداناباوران #روز_جهانی_مهاجرت
#گفتگو_توانا #مهاجرت #ناباورمندان
@Dialogue1402
۱۸ دسامبر روز جهانی مهاجرت
فشارهای مذهبی و اجتماعی که بر اقلیت‌های مذهبی در ایران اعمال می‌شود، یکی از عوامل مهم مهاجرت این گروه‌ها به خارج از کشور است. این فشارها شامل محدودیت‌های قانونی، تبعیض‌های شغلی، عدم دسترسی به آموزش برابر، و محدودیت در برگزاری آیین‌های مذهبی است که زندگی روزمره اقلیت‌ها را با چالش‌های بسیاری روبرو می‌کند.
نتیجه مستقیم این فشارها، مهاجرت گسترده افراد متعلق به این گروه‌ها است که به دنبال محیطی آزادتر برای زندگی و حفظ باورهای خود هستند.
این روند نه تنها باعث تضعیف جوامع مذهبی داخل ایران می‌شود، بلکه تنوع فرهنگی و مذهبی کشور را نیز به خطر می‌اندازد.
با کاهش حضور اقلیت‌های مذهبی، جامعه ایران بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی خود را از دست می‌دهد، چرا که این تنوع همیشه نقشی اساسی در غنای فرهنگی کشور داشته است.
برای جلوگیری از این روند، لازم است که سیاست‌های تبعیض‌آمیز اصلاح شده و حقوق اقلیت‌ها به رسمیت شناخته شود.
https://dialog.tavaana.org/say-listen-5/
#ادیان #اقلیت_دینی #خداناباوران #روز_جهانی_مهاجرت
#گفتگو_توانا #مهاجرت #ناباورمندان
@Dialogue1402
در ایران، دین‌ناباورمندان از حق آزادی دین و عقیده که یکی از حقوق بنیادین بشر است، محروم هستند.
براساس ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فردی حق دارد دین یا باور خود را آزادانه انتخاب یا تغییر دهد و این آزادی شامل حق ابراز علنی یا خصوصی باورها نیز می‌شود.
با این‌حال، دین‌ناباوران و منتقدان مذهبی در ایران با محدودیت‌های شدید مواجه‌اند و این آزادی در عمل وجود ندارد.
دین‌ناباوران نمی‌توانند عقاید خود را آشکارا بیان کنند، زیرا چنین اقدامی ممکن است آنان را در معرض مجازات‌های قانونی از جمله اتهام به «ارتداد» یا «توهین به مقدسات» قرار دهد.
این محدودیت‌ها بر حق انتخاب آزادانه دین و عقیده اثر گذاشته و فضای جامعه را برای افرادی که دیدگاه‌های مذهبی متفاوتی دارند، ناامن می‌کند.
نقض آزادی عقیده و تحمیل اجباری باورهای دینی، به‌ویژه در جامعه‌ای که تنوع فکری دارد، در تضاد با اصول حقوق بشر است و مانع از ایجاد محیطی متنوع و آزاد برای تمامی شهروندان می‌شود.
#حقوق_خداناباوران #حقوق_بشر #ناباورمندان #خداناباوران #آتئیست #رواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در ایران، دین‌ناباورمندان از حق آزادی دین و عقیده که یکی از حقوق بنیادین بشر است، محروم هستند.
براساس ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فردی حق دارد دین یا باور خود را آزادانه انتخاب یا تغییر دهد و این آزادی شامل حق ابراز علنی یا خصوصی باورها نیز می‌شود.
با این‌حال، دین‌ناباوران و منتقدان مذهبی در ایران با محدودیت‌های شدید مواجه‌اند و این آزادی در عمل وجود ندارد.
دین‌ناباوران نمی‌توانند عقاید خود را آشکارا بیان کنند، زیرا چنین اقدامی ممکن است آنان را در معرض مجازات‌های قانونی از جمله اتهام به «ارتداد» یا «توهین به مقدسات» قرار دهد.
این محدودیت‌ها بر حق انتخاب آزادانه دین و عقیده اثر گذاشته و فضای جامعه را برای افرادی که دیدگاه‌های مذهبی متفاوتی دارند، ناامن می‌کند.
نقض آزادی عقیده و تحمیل اجباری باورهای دینی، به‌ویژه در جامعه‌ای که تنوع فکری دارد، در تضاد با اصول حقوق بشر است و مانع از ایجاد محیطی متنوع و آزاد برای تمامی شهروندان می‌شود.
#حقوق_خداناباوران #حقوق_بشر #ناباورمندان #خداناباوران #آتئیست #رواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
رسانه‌های اجتماعی و فضای مجازی نقش کلیدی در ترویج حقوق و برابری ناباورمندان ایفا می‌کنند.
این پلتفرم‌ها امکان انتشار سریع اطلاعات و آگاهی‌بخشی درباره حقوق بشر و مبارزه با تبعیض را فراهم می‌کنند.
با ایجاد فضایی برای تبادل نظر و گفتگو، ناباورمندان و باورمندان می‌توانند دیدگاه‌های خود را به اشتراک بگذارند و سوءتفاهم‌ها را کاهش دهند.
شبکه‌های اجتماعی با ایجاد جوامع حمایتی، احساس همبستگی را تقویت کرده و از تنهایی ناباورمندان می‌کاهند. کمپین‌های ضد تبعیض و هشتگ‌های آگاهی‌بخش، نگرش‌های جامعه را تغییر داده و تفکر انتقادی را ترویج می‌دهند. همچنین، این فضاها می‌توانند به عنوان ابزاری برای فشار بر نهادهای قانونی و اجتماعی جهت تغییرات مثبت مورد استفاده قرار گیرند.
ناباورمندان از طریق رسانه‌های اجتماعی می‌توانند داستان‌ها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و نشان دهند که انسان‌هایی با حقوق و نیازهای مشابه هستند. در نهایت، رسانه‌های اجتماعی به ساختن جامعه‌ای بازتر و پذیراتر کمک می‌کنند.
#ناباورمندان #خداناباوران #گفتگو_توانا #رواداری #سوشيال_ميديا
@Dialogue1402
رسانه‌های اجتماعی و فضای مجازی نقش کلیدی در ترویج حقوق و برابری ناباورمندان ایفا می‌کنند.
این پلتفرم‌ها امکان انتشار سریع اطلاعات و آگاهی‌بخشی درباره حقوق بشر و مبارزه با تبعیض را فراهم می‌کنند.
با ایجاد فضایی برای تبادل نظر و گفتگو، ناباورمندان و باورمندان می‌توانند دیدگاه‌های خود را به اشتراک بگذارند و سوءتفاهم‌ها را کاهش دهند.
شبکه‌های اجتماعی با ایجاد جوامع حمایتی، احساس همبستگی را تقویت کرده و از تنهایی ناباورمندان می‌کاهند. کمپین‌های ضد تبعیض و هشتگ‌های آگاهی‌بخش، نگرش‌های جامعه را تغییر داده و تفکر انتقادی را ترویج می‌دهند. همچنین، این فضاها می‌توانند به عنوان ابزاری برای فشار بر نهادهای قانونی و اجتماعی جهت تغییرات مثبت مورد استفاده قرار گیرند.
ناباورمندان از طریق رسانه‌های اجتماعی می‌توانند داستان‌ها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و نشان دهند که انسان‌هایی با حقوق و نیازهای مشابه هستند. در نهایت، رسانه‌های اجتماعی به ساختن جامعه‌ای بازتر و پذیراتر کمک می‌کنند.
#ناباورمندان #خداناباوران #گفتگو_توانا #رواداری #سوشيال_ميديا
@Dialogue1402
«همه راه‌های بی‌خدایی»
باور به خداوند و این ایده که جهان را موجودی برتر برساخته و خود او هم مدیریت می‌کند، به قدری در جهان شایع بوده و بر فرهنگ‌ها و سنت‌ها سایه انداخته است که به نظر یک باور معیار (استاندارد) می‌آید؛ به طوری که اگر کسی به این ایده بنیادین باور نداشته باشد، خود را ناچار به استدلال می‌بیند. لاجرم، ظاهر امر این است که «خداناباوران» باید دلیل بیاورند، نه خداباوران.
به نظر می‌رسد نه فقط در گذشته‌های دور، بلکه تا همین امروز و در جوامع توسعه‌یافته آمریکای شمالی هم، این خداناباوران هستند که در اقلیت عددی قرار دارند و اکثریت با کسانی‌ست که در یک معنای وسیع کلمه، به ایده «خداوند» باور دارند. احتمالا همین برتری عددی‌ست که موجب شده، «خداناباوران» در تلاش برای اثبات خود باشند! در حالی که باور به چیزی، مستلزم تدارک دلیل است و ناباورمندی طبیعتا نمی‌بایست مستلزم اقامه دلیل باشد.
این قاعده تنها زمانی نادرست است که صحبت بر سر ادراک بی‌واسطه یا شهود باشد. یعنی لازم نیست کسی استدلال کند که آیا یک جرم آسمانی به نام «خورشید» وجود دارد یا نه؛ چون همه‌کس آن را همه‌روزه می‌بیند و خورشید موضوع ادراک بی‌واسطه است. اما این در مورد خداوند صدق نمی‌کند. بنابراین شاید محکم‌ترین سنگری که یک خداناباور می‌تواند پشت آن بایستد و از آن‌جا جنگ معرفت‌شناختی خود را پیش ببرد، همین‌جاست: این منم که باید استدلال کنم یا یک خداباور!؟
در نسخه کامل این متن، استدلال‌های ایجابی له خداناباوری را به سه دسته تقسیم کرده‌ایم؛ برای خواندن نسخه کامل به صفحه توانا مراجعه کنید:
https://tavaana.org/all-paths-to-atheism/
#گفتگو #مدارا #خداناباوری #خداناباوران #آتئیسم
@dialogue1402
باور به خداوند و این ایده که جهان را موجودی برتر برساخته و خود او هم مدیریت می‌کند، به قدری در جهان شایع بوده و بر فرهنگ‌ها و سنت‌ها سایه انداخته است که به نظر یک باور معیار (استاندارد) می‌آید؛ به طوری که اگر کسی به این ایده بنیادین باور نداشته باشد، خود را ناچار به استدلال می‌بیند. لاجرم، ظاهر امر این است که «خداناباوران» باید دلیل بیاورند، نه خداباوران.
به نظر می‌رسد نه فقط در گذشته‌های دور، بلکه تا همین امروز و در جوامع توسعه‌یافته آمریکای شمالی هم، این خداناباوران هستند که در اقلیت عددی قرار دارند و اکثریت با کسانی‌ست که در یک معنای وسیع کلمه، به ایده «خداوند» باور دارند. احتمالا همین برتری عددی‌ست که موجب شده، «خداناباوران» در تلاش برای اثبات خود باشند! در حالی که باور به چیزی، مستلزم تدارک دلیل است و ناباورمندی طبیعتا نمی‌بایست مستلزم اقامه دلیل باشد.
این قاعده تنها زمانی نادرست است که صحبت بر سر ادراک بی‌واسطه یا شهود باشد. یعنی لازم نیست کسی استدلال کند که آیا یک جرم آسمانی به نام «خورشید» وجود دارد یا نه؛ چون همه‌کس آن را همه‌روزه می‌بیند و خورشید موضوع ادراک بی‌واسطه است. اما این در مورد خداوند صدق نمی‌کند. بنابراین شاید محکم‌ترین سنگری که یک خداناباور می‌تواند پشت آن بایستد و از آن‌جا جنگ معرفت‌شناختی خود را پیش ببرد، همین‌جاست: این منم که باید استدلال کنم یا یک خداباور!؟
در نسخه کامل این متن، استدلال‌های ایجابی له خداناباوری را به سه دسته تقسیم کرده‌ایم؛ برای خواندن نسخه کامل به صفحه توانا مراجعه کنید:
https://tavaana.org/all-paths-to-atheism/
#گفتگو #مدارا #خداناباوری #خداناباوران #آتئیسم
@dialogue1402
احترام به آزادی عقیده یکی از اصول بنیادین حقوق بشر است که باید در تمامی جوامع، از جمله جوامع سنتی و مذهبی، مورد توجه قرار گیرد.
ناباورمندان و خداناباوران نیز، به عنوان بخشی از جامعه، شایسته برخورداری از حقوق برابر و احترام به دیدگاه‌هایشان هستند. ترویج حقوق این گروه‌ها، نه تنها به حفظ کرامت انسانی آنان کمک می‌کند، بلکه به تقویت انسجام اجتماعی نیز منجر می‌شود.
برای دستیابی به این هدف، جامعه باید به شکلی فعالانه از تبعیض‌زدایی حمایت کند و فضایی ایجاد نماید که در آن افراد بتوانند آزادانه دیدگاه‌های خود را بیان کنند.
رسانه‌ها، نهادهای آموزشی و سازمان‌های مدنی نقش مهمی در ترویج احترام به تنوع عقیدتی دارند. از بین بردن کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌های منفی درباره ناباورمندان و تقویت فرهنگ گفت‌وگوی محترمانه می‌تواند گامی مؤثر در این مسیر باشد.
پذیرش آزادی عقیده، نه تنها یک حق، بلکه ضرورتی برای پیشرفت جامعه و همزیستی مسالمت‌آمیز است. حمایت از این اصل، جامعه‌ای عادلانه‌تر و انسانی‌تر را رقم خواهد زد.
#آزادی_عقیده #خداناباوران #ناباورمندان #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
احترام به آزادی عقیده یکی از اصول بنیادین حقوق بشر است که باید در تمامی جوامع، از جمله جوامع سنتی و مذهبی، مورد توجه قرار گیرد.
ناباورمندان و خداناباوران نیز، به عنوان بخشی از جامعه، شایسته برخورداری از حقوق برابر و احترام به دیدگاه‌هایشان هستند. ترویج حقوق این گروه‌ها، نه تنها به حفظ کرامت انسانی آنان کمک می‌کند، بلکه به تقویت انسجام اجتماعی نیز منجر می‌شود.
برای دستیابی به این هدف، جامعه باید به شکلی فعالانه از تبعیض‌زدایی حمایت کند و فضایی ایجاد نماید که در آن افراد بتوانند آزادانه دیدگاه‌های خود را بیان کنند.
رسانه‌ها، نهادهای آموزشی و سازمان‌های مدنی نقش مهمی در ترویج احترام به تنوع عقیدتی دارند. از بین بردن کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌های منفی درباره ناباورمندان و تقویت فرهنگ گفت‌وگوی محترمانه می‌تواند گامی مؤثر در این مسیر باشد.
پذیرش آزادی عقیده، نه تنها یک حق، بلکه ضرورتی برای پیشرفت جامعه و همزیستی مسالمت‌آمیز است. حمایت از این اصل، جامعه‌ای عادلانه‌تر و انسانی‌تر را رقم خواهد زد.
#آزادی_عقیده #خداناباوران #ناباورمندان #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
بهبود تصویر عمومی ناباورمندان نیازمند تلاش در سطوح فردی، خانوادگی و اجتماعی است.
در سطح فردی، هر شخص باید تلاش کند تا نگرش‌های خود را نسبت به ناباورمندان بازبینی کرده و از کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌های منفی پرهیز کند.
مطالعه و آگاهی درباره تنوع عقاید و پذیرش تفاوت‌ها می‌تواند گام مهمی در این مسیر باشد.
در سطح خانوادگی، آموزش احترام به باورهای مختلف باید از دوران کودکی آغاز شود.
خانواده‌ها می‌توانند با گفتگوهای آزادانه درباره عقاید گوناگون و تأکید بر اهمیت احترام به دیگران، بستری برای درک و پذیرش ایجاد کنند.
همچنین، والدین می‌توانند با ارائه الگوهای رفتاری مثبت، فرزندان خود را به همزیستی مسالمت‌آمیز با افراد متفاوت تشویق کنند.
در سطح اجتماعی، رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی نقش مهمی در تغییر نگاه جامعه دارند.
ترویج گفت‌وگوهای عمومی درباره تنوع عقیدتی، نمایش ناباورمندان به‌عنوان افرادی فعال و سازنده در جامعه، و مقابله با کلیشه‌های منفی از جمله اقداماتی است که می‌تواند به بهبود تصویر عمومی ناباورمندان کمک کند و فضای همزیستی را تقویت نماید.
#ناباورمندان #خداناباوران #رواداری #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در سطح فردی، هر شخص باید تلاش کند تا نگرش‌های خود را نسبت به ناباورمندان بازبینی کرده و از کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌های منفی پرهیز کند.
مطالعه و آگاهی درباره تنوع عقاید و پذیرش تفاوت‌ها می‌تواند گام مهمی در این مسیر باشد.
در سطح خانوادگی، آموزش احترام به باورهای مختلف باید از دوران کودکی آغاز شود.
خانواده‌ها می‌توانند با گفتگوهای آزادانه درباره عقاید گوناگون و تأکید بر اهمیت احترام به دیگران، بستری برای درک و پذیرش ایجاد کنند.
همچنین، والدین می‌توانند با ارائه الگوهای رفتاری مثبت، فرزندان خود را به همزیستی مسالمت‌آمیز با افراد متفاوت تشویق کنند.
در سطح اجتماعی، رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی نقش مهمی در تغییر نگاه جامعه دارند.
ترویج گفت‌وگوهای عمومی درباره تنوع عقیدتی، نمایش ناباورمندان به‌عنوان افرادی فعال و سازنده در جامعه، و مقابله با کلیشه‌های منفی از جمله اقداماتی است که می‌تواند به بهبود تصویر عمومی ناباورمندان کمک کند و فضای همزیستی را تقویت نماید.
#ناباورمندان #خداناباوران #رواداری #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@dialogue1402
جِی. ال. شلنبرگ ، متولد ۱۹۵۹ میلادی، یک فیلسوف کانادایی است که بیشتر به خاطر کار خود در فلسفه دین شناخته شده است.
او دارای دکترای فلسفه از دانشگاه آکسفورد، پروفسور فلسفه در دانشگاه Mount Saint Vincent University می‌باشد.
#گفتگو_توانا #خداناباوران #ناباورمندان #اختفای_الهی #شلنبرگ
@dialogue1402
@dialogue1402
جِی. ال. شلنبرگ ، متولد ۱۹۵۹ میلادی، یک فیلسوف کانادایی است که بیشتر به خاطر کار خود در فلسفه دین شناخته شده است.
او دارای دکترای فلسفه از دانشگاه آکسفورد، پروفسور فلسفه در دانشگاه Mount Saint Vincent University می‌باشد.
#گفتگو_توانا #خداناباوران #ناباورمندان #اختفای_الهی #شلنبرگ
@dialogue1402
پذیرش حقوق برابر در فرصت‌های اجتماعی برای ناباورمندان و اقلیت‌های دینی در جوامع مذهبی و سنتی، ضرورتی اساسی برای تحقق عدالت و تقویت همزیستی مسالمت‌آمیز است. جوامعی که بر ارزش‌های دینی و سنتی استوارند، باید در کنار پاسداری از اعتقادات خود، حق افراد با باورهای متفاوت را برای مشارکت در تمامی عرصه‌های اجتماعی به رسمیت بشناسند.
تبعیض در فرصت‌های آموزشی، شغلی و فرهنگی، علاوه بر نقض حقوق انسانی، باعث کاهش سرمایه اجتماعی و افزایش شکاف‌های فرهنگی می‌شود. ناباورمندان و اقلیت‌های دینی باید بدون ترس از سرزنش یا طرد شدن، بتوانند در جامعه فعال باشند و از امکانات برابر بهره‌مند شوند.
برای تحقق این هدف، آموزش احترام به تنوع عقیدتی، اصلاح قوانین تبعیض‌آمیز و ترویج فرهنگ همزیستی در خانواده‌ها و نهادهای اجتماعی ضروری است. پذیرش حقوق برابر، نه‌تنها تضمینی برای عدالت، بلکه راهی برای ارتقای انسجام اجتماعی و پیشرفت پایدار در جامعه‌ای متکثر و متنوع است.
#ناباورمندان #خداناباوران #آتئیسم #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
پذیرش حقوق برابر در فرصت‌های اجتماعی برای ناباورمندان و اقلیت‌های دینی در جوامع مذهبی و سنتی، ضرورتی اساسی برای تحقق عدالت و تقویت همزیستی مسالمت‌آمیز است. جوامعی که بر ارزش‌های دینی و سنتی استوارند، باید در کنار پاسداری از اعتقادات خود، حق افراد با باورهای متفاوت را برای مشارکت در تمامی عرصه‌های اجتماعی به رسمیت بشناسند.
تبعیض در فرصت‌های آموزشی، شغلی و فرهنگی، علاوه بر نقض حقوق انسانی، باعث کاهش سرمایه اجتماعی و افزایش شکاف‌های فرهنگی می‌شود. ناباورمندان و اقلیت‌های دینی باید بدون ترس از سرزنش یا طرد شدن، بتوانند در جامعه فعال باشند و از امکانات برابر بهره‌مند شوند.
برای تحقق این هدف، آموزش احترام به تنوع عقیدتی، اصلاح قوانین تبعیض‌آمیز و ترویج فرهنگ همزیستی در خانواده‌ها و نهادهای اجتماعی ضروری است. پذیرش حقوق برابر، نه‌تنها تضمینی برای عدالت، بلکه راهی برای ارتقای انسجام اجتماعی و پیشرفت پایدار در جامعه‌ای متکثر و متنوع است.
#ناباورمندان #خداناباوران #آتئیسم #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در جمهوری اسلامی ایران، حکومت مذهبی با ساختاری که بر پایه اصول شیعه استوار است، وجود خداناباوران را به طور رسمی نادیده می‌گیرد یا انکار می‌کند.
این انکار، خداناباوران را از بسیاری از حقوق اساسی خود محروم می‌کند و آنها را در معرض تبعیض‌های گسترده اجتماعی، قانونی و اقتصادی قرار می‌دهد.
در نظام حقوقی ایران، به رسمیت نشناختن خداناباوری به معنای محرومیت از حقوق شهروندی است؛ از جمله حق آزادی بیان، آزادی اندیشه، و حتی حق داشتن زندگی بدون ترس از آزار و اذیت.
در جامعه‌ای که بر مبنای مذهب بنا شده، خداناباوران مجبورند باورهای خود را پنهان کنند تا از طرد اجتماعی، مشکلات کاری، و حتی تهدیدهای جانی در امان بمانند.
این وضعیت باعث ایجاد فضای اختناق‌آور و خودسانسوری می‌شود، جایی که افراد نمی‌توانند آزادانه عقاید خود را بیان کنند.
انکار وجود خداناباوران، نه تنها حقوق آنان را نقض می‌کند، بلکه موجب از بین رفتن تنوع فکری در جامعه می‌شود.
https://dialog.tavaana.org/say-listen-47/
#خداناباوران #ناباورمندان #حقوق_خداناباوران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در جمهوری اسلامی ایران، حکومت مذهبی با ساختاری که بر پایه اصول شیعه استوار است، وجود خداناباوران را به طور رسمی نادیده می‌گیرد یا انکار می‌کند.
این انکار، خداناباوران را از بسیاری از حقوق اساسی خود محروم می‌کند و آنها را در معرض تبعیض‌های گسترده اجتماعی، قانونی و اقتصادی قرار می‌دهد.
در نظام حقوقی ایران، به رسمیت نشناختن خداناباوری به معنای محرومیت از حقوق شهروندی است؛ از جمله حق آزادی بیان، آزادی اندیشه، و حتی حق داشتن زندگی بدون ترس از آزار و اذیت.
در جامعه‌ای که بر مبنای مذهب بنا شده، خداناباوران مجبورند باورهای خود را پنهان کنند تا از طرد اجتماعی، مشکلات کاری، و حتی تهدیدهای جانی در امان بمانند.
این وضعیت باعث ایجاد فضای اختناق‌آور و خودسانسوری می‌شود، جایی که افراد نمی‌توانند آزادانه عقاید خود را بیان کنند.
انکار وجود خداناباوران، نه تنها حقوق آنان را نقض می‌کند، بلکه موجب از بین رفتن تنوع فکری در جامعه می‌شود.
https://dialog.tavaana.org/say-listen-47/
#خداناباوران #ناباورمندان #حقوق_خداناباوران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
۲۶ دی‌ماه سالروز خروج آخرین شاه ایران از کشور است و اگرچه انتقاداتی از منظر حقوق بشری به دستگاه شاه هم وارد بود، اما مدارک و اسناد نشان می‌دهد که وضعیت رواداری به ویژه در حیطه ادیان و باورهای دینی، پس از خروج شاه به شدت افت پیدا کرد و علاوه بر باورمندان به ادیان غیررسمی، ناباورمندان هم به شدت در معرض سیاست‌های حذف و طرد از رسانه قرار گرفتند و موارد متعددی از اعدام به اتهام «سب‌النبی» (توهین به پیامبر) گزارش شد که یکی از آخرین موارد آن اعدام یوسف مهراد و فضل‌الله فاضلی زارع بود. وضعیت خداناباوران در ایران پیش و پس از انقلاب ۱۳۵۷ تفاوت‌های قابل توجهی داشته است.
پیش از انقلاب ۱۳۵۷:
در دوران حکومت پهلوی، ایران سیاست‌های سکولاری را دنبال می‌کرد و خداناباوری به‌طور رسمی تحمل می‌شد، هرچند به‌طور کامل پذیرفته‌شده نبود. حزب توده ایران، با ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی، در میان تحصیل‌کردگان شهری محبوبیت داشت و خداناباوری به‌عنوان یکی از اصول این ایدئولوژی مطرح بود. با این حال، اکثریت جامعه ایران همچنان مذهبی باقی ماندند.
پس از انقلاب ۱۳۵۷:
با استقرار جمهوری اسلامی، خداناباوری به‌عنوان یک مسئله سیاسی مطرح شد و به‌شدت سرکوب گردید. افرادی که به‌طور علنی خداناباوری خود را اعلام می‌کردند، با خطر بازداشت خودسرانه، شکنجه و حتی اعدام مواجه بودند. شهروندان غیرمذهبی به‌طور رسمی توسط دولت ایران به‌رسمیت شناخته نمی‌شوند. در سرشماری رسمی سال ۲۰۱۱، حدود ۲۶۵٬۸۹۹ نفر (۰٫۳٪ از جمعیت کل) هیچ دینی را اعلام نکردند.
با وجود سرکوب‌ها، در سال‌های اخیر نشانه‌هایی از افزایش سکولاریسم و خداناباوری در جامعه ایران مشاهده می‌شود. بر اساس نظرسنجی‌های انجام‌شده بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲، حدود ۱٫۳٪ از ایرانیان خود را خداناباور معرفی کرده و ۱۴٫۳٪ دیگر به‌عنوان غیرمذهبی شناخته شده‌اند.
به‌طور کلی، پس از انقلاب ۱۳۵۷، وضعیت خداناباوران در ایران با سرکوب‌های شدیدتری مواجه شده است. با این حال، در سال‌های اخیر، با وجود خطرات موجود، گرایش به خداناباوری و سکولاریسم در جامعه ایران در حال افزایش است.
آنچه محوری‌ست استقلال سرنوشت ایرانیان و انسان‌ها به طور کلی از مذهب و باورهای آنهاست. بر این اساس، شاید بتوان به تمامی سیستم‌ها از این منظر نمره داد. نظر شما چی‌ست؟
#گفتگو #رواداری #نه_به_اعدام #خداناباوران
@dialogue1402
پیش از انقلاب ۱۳۵۷:
در دوران حکومت پهلوی، ایران سیاست‌های سکولاری را دنبال می‌کرد و خداناباوری به‌طور رسمی تحمل می‌شد، هرچند به‌طور کامل پذیرفته‌شده نبود. حزب توده ایران، با ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی، در میان تحصیل‌کردگان شهری محبوبیت داشت و خداناباوری به‌عنوان یکی از اصول این ایدئولوژی مطرح بود. با این حال، اکثریت جامعه ایران همچنان مذهبی باقی ماندند.
پس از انقلاب ۱۳۵۷:
با استقرار جمهوری اسلامی، خداناباوری به‌عنوان یک مسئله سیاسی مطرح شد و به‌شدت سرکوب گردید. افرادی که به‌طور علنی خداناباوری خود را اعلام می‌کردند، با خطر بازداشت خودسرانه، شکنجه و حتی اعدام مواجه بودند. شهروندان غیرمذهبی به‌طور رسمی توسط دولت ایران به‌رسمیت شناخته نمی‌شوند. در سرشماری رسمی سال ۲۰۱۱، حدود ۲۶۵٬۸۹۹ نفر (۰٫۳٪ از جمعیت کل) هیچ دینی را اعلام نکردند.
با وجود سرکوب‌ها، در سال‌های اخیر نشانه‌هایی از افزایش سکولاریسم و خداناباوری در جامعه ایران مشاهده می‌شود. بر اساس نظرسنجی‌های انجام‌شده بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲، حدود ۱٫۳٪ از ایرانیان خود را خداناباور معرفی کرده و ۱۴٫۳٪ دیگر به‌عنوان غیرمذهبی شناخته شده‌اند.
به‌طور کلی، پس از انقلاب ۱۳۵۷، وضعیت خداناباوران در ایران با سرکوب‌های شدیدتری مواجه شده است. با این حال، در سال‌های اخیر، با وجود خطرات موجود، گرایش به خداناباوری و سکولاریسم در جامعه ایران در حال افزایش است.
آنچه محوری‌ست استقلال سرنوشت ایرانیان و انسان‌ها به طور کلی از مذهب و باورهای آنهاست. بر این اساس، شاید بتوان به تمامی سیستم‌ها از این منظر نمره داد. نظر شما چی‌ست؟
#گفتگو #رواداری #نه_به_اعدام #خداناباوران
@dialogue1402
بررسی‌های آماری و گزارش‌ها نشان می‌دهد، دین‌گریزی و دین‌ناباوری در ایران افزایش داشته و این روند در سال‌های اخیر رشد چشم‌گیرتری را تجربه کرده است.
اکنون سوالی که مطرح می‌شود این است که، چرا برخلاف حجم وسیع از تبلیغات و هزینه‌های هنگفت برای ساخت و تجهیز مساجد، حوزه‌های علمیه، هیات‌ها و انواع مراکز مذهبی، در جامعه ایران خصوصا در میان جوانان دین‌گریزی افزایش داشته است؟
#دین_ناباوران #دین_گریزی #خداناباوران #حکومت_مذهبی
@Dialogue1402
بررسی‌های آماری و گزارش‌ها نشان می‌دهد، دین‌گریزی و دین‌ناباوری در ایران افزایش داشته و این روند در سال‌های اخیر رشد چشم‌گیرتری را تجربه کرده است.
اکنون سوالی که مطرح می‌شود این است که، چرا برخلاف حجم وسیع از تبلیغات و هزینه‌های هنگفت برای ساخت و تجهیز مساجد، حوزه‌های علمیه، هیات‌ها و انواع مراکز مذهبی، در جامعه ایران خصوصا در میان جوانان دین‌گریزی افزایش داشته است؟
#دین_ناباوران #دین_گریزی #خداناباوران #حکومت_مذهبی
@Dialogue1402
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
چگونگی تعامل بین خداباوران و خداناباوران در فضای ایرانی از جمله مسائلی است که همواره محل بحث و گفتگو بوده است.
به‌ویژه اکنون که بیش از چهار دهه است در ایران، حکومتی به اسم دین ظلم می‌کند و شهروندان را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد، تقویت این تعامل ضروری به نظر می‌رسد.
در ادامه، چهار دلیل مهم بر این می‌آوریم که اساسا همدلی خداباوران به خداناباوران و غیرمومنان، حتی به سود خود خداباوران است:
۱. ایجاد پیوندهای اجتماعی مستحکم: همکاری بین افراد دین‌دار و خداناباور می‌تواند به تقویت پایه‌های همبستگی اجتماعی کمک کند. کمک دین‌داران به خداناباوران پیامی قدرتمند ارسال می‌کند: همه انسان‌ها، صرف‌نظر از نوع باور خود، ارزشمند و قابل احترام هستند تا زمانی که به دیگران آسیب عینی نرسانند.
۲. پرورش احترام دوجانبه: هنگامی که خداباوران به خداناباوران یاری می‌رسانند، نمونه‌ای عینی از احترام و همدلی ارائه می‌دهند. این رفتارها می‌تواند سوءتفاهم‌ها و کلیشه‌های منفی چه درباره‌ی خداباوران و چه درباره‌ی خداناباوران را کاهش داده و زمینه‌ای برای افزایش احترام و اعتماد متقابل فراهم کند.
۳. نمایش عمق ایمان واقعی: کمک به خداناباوران می‌تواند نمودی از خلوص و عمق ایمان دین‌داران باشد. برخلاف این تصور که تنها باید به کسانی یاری رساند که هم‌باور ما هستند، بسیاری از آموزه‌های دینی، از جمله در اسلام و مسیحیت، یاری به تمام انسان‌ها را بدون درنظرگرفتن باورهایشان ارزشمند می‌دانند. آیا خداباوران نمی‌توانند از این آموزه‌ها بهانه‌ای برای مهربانی با خداناباوران بسازند؟
۴. ارائه چهره‌ای مثبت از دین: رفتار محبت‌آمیز خداناباوران، تصویر بازتر و انسانی‌تری از دین به نمایش می‌گذارد. در جهان امروز ما، ادیانی چون اسلام به دلایل سیاسی یا افراط‌گرایی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند؛ خب چه راهی بهتر از اینکه به عنوان نمونه مسلمانان تلاش کنند با رفتاری مهربانانه با خداناباوران، جنبه‌های اخلاق‌گرایانه‌مذهب خود را پررنگ سازند و اعتبار دین‌داری خود را تقویت کنند.
از یاد نبریم که آنچه در یک جامعه همیشه می‌تواند مردم را به درگیری بکشاند شکاف‌های اجتماعی است. کمک خداباوران و دین‌داران به خداناباوران و دین‌ناباوران از شکاف‌های اجتماعی جلوگیری کرده و مانع از گسترش تعصبات می‌شود.
معجزه‌مهربانی را از یاد نبریم!
#گفتگو #رواداری #خداناباوران #خداباوران
@dialogue1402
به‌ویژه اکنون که بیش از چهار دهه است در ایران، حکومتی به اسم دین ظلم می‌کند و شهروندان را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد، تقویت این تعامل ضروری به نظر می‌رسد.
در ادامه، چهار دلیل مهم بر این می‌آوریم که اساسا همدلی خداباوران به خداناباوران و غیرمومنان، حتی به سود خود خداباوران است:
۱. ایجاد پیوندهای اجتماعی مستحکم: همکاری بین افراد دین‌دار و خداناباور می‌تواند به تقویت پایه‌های همبستگی اجتماعی کمک کند. کمک دین‌داران به خداناباوران پیامی قدرتمند ارسال می‌کند: همه انسان‌ها، صرف‌نظر از نوع باور خود، ارزشمند و قابل احترام هستند تا زمانی که به دیگران آسیب عینی نرسانند.
۲. پرورش احترام دوجانبه: هنگامی که خداباوران به خداناباوران یاری می‌رسانند، نمونه‌ای عینی از احترام و همدلی ارائه می‌دهند. این رفتارها می‌تواند سوءتفاهم‌ها و کلیشه‌های منفی چه درباره‌ی خداباوران و چه درباره‌ی خداناباوران را کاهش داده و زمینه‌ای برای افزایش احترام و اعتماد متقابل فراهم کند.
۳. نمایش عمق ایمان واقعی: کمک به خداناباوران می‌تواند نمودی از خلوص و عمق ایمان دین‌داران باشد. برخلاف این تصور که تنها باید به کسانی یاری رساند که هم‌باور ما هستند، بسیاری از آموزه‌های دینی، از جمله در اسلام و مسیحیت، یاری به تمام انسان‌ها را بدون درنظرگرفتن باورهایشان ارزشمند می‌دانند. آیا خداباوران نمی‌توانند از این آموزه‌ها بهانه‌ای برای مهربانی با خداناباوران بسازند؟
۴. ارائه چهره‌ای مثبت از دین: رفتار محبت‌آمیز خداناباوران، تصویر بازتر و انسانی‌تری از دین به نمایش می‌گذارد. در جهان امروز ما، ادیانی چون اسلام به دلایل سیاسی یا افراط‌گرایی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند؛ خب چه راهی بهتر از اینکه به عنوان نمونه مسلمانان تلاش کنند با رفتاری مهربانانه با خداناباوران، جنبه‌های اخلاق‌گرایانه‌مذهب خود را پررنگ سازند و اعتبار دین‌داری خود را تقویت کنند.
از یاد نبریم که آنچه در یک جامعه همیشه می‌تواند مردم را به درگیری بکشاند شکاف‌های اجتماعی است. کمک خداباوران و دین‌داران به خداناباوران و دین‌ناباوران از شکاف‌های اجتماعی جلوگیری کرده و مانع از گسترش تعصبات می‌شود.
معجزه‌مهربانی را از یاد نبریم!
#گفتگو #رواداری #خداناباوران #خداباوران
@dialogue1402
حقوق خداناباوران زیر تیغ جمهوری اسلامی؛ سرکوب بی‌پایان، اصلاح‌ناپذیری نظام
یادداشتی از محمد خوش‌بیان، روحانی سابق
خداناباوری یا عدم اعتقاد به خدا، یکی از گرایش‌های فکری و عقیدتی است که در جوامع مختلف وجود دارد. در جمهوری اسلامی ایران، خداناباوران به عنوان افرادی که از باورهای دینی رسمی تبعیت نمی‌کنند، با تبعیض‌ها و محدودیت‌های شدید مواجه هستند
حقوق بشر و آزادی عقیده
حقوق بشر بر اساس اسناد بین‌المللی، به ویژه اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر آزادی عقیده و مذهب تأکید دارد. ماده 18 این اعلامیه به روشنی اعلام می‌کند که هر فردی حق دارد عقیده یا مذهب خود را آزادانه انتخاب کرده و آن را بیان کند. از این منظر، خداناباوران نیز به عنوان افرادی که عقاید متفاوتی دارند، باید از حقوق برابر و آزادی کامل برخوردار باشند.
قرآن کریم نیز به کرامت انسانی اشاره می‌کند و می‌فرماید: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» (سوره اسراء: آیه ۷۰)؛ “ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم.” این آیه به روشنی نشان می‌دهد که همه انسان‌ها، بدون توجه به عقایدشان، دارای کرامت ذاتی هستند و باید حقوقشان محترم شمرده شود.
همچنین، در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است: «الناسُ سَواسِیةٌ کَأسنانِ المُشْطِ»؛ “مردم مانند دندانه‌های شانه با یکدیگر برابرند.” این حدیث بر برابری انسان‌ها و لزوم حفظ حقوق همه افراد، صرف‌نظر از عقاید و باورهایشان، تأکید دارد.
جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس خود، با تأکید بر ایدئولوژی دینی و تمرکز قدرت در دست روحانیت، قوانینی را اعمال کرده که به طور مستقیم و غیرمستقیم خداناباوران و دیگر اقلیت‌های فکری و عقیدتی را تحت فشار قرار می‌دهد. این حکومت، با بهره‌گیری از ابزارهای قانونی و امنیتی، فضای آزادی بیان و تفکر را محدود کرده و هرگونه صدای مخالف را سرکوب می‌کند.
خداناباوران در این سیستم، از حقوق ابتدایی مانند آزادی بیان، حق تحصیل، اشتغال، و حتی برخورداری از حقوق مدنی و اجتماعی محروم می‌شوند. این سیاست‌ها نه تنها ناقض اصول اولیه حقوق بشر است، بلکه به تفرقه‌افکنی و ایجاد تنش‌های عمیق در جامعه منجر شده است.
جمهوری اسلامی، به ویژه رهبران آن مانند روح الله خمینی و علی خامنه‌ای، به طور مکرر از دین به عنوان ابزاری برای توجیه سرکوب و جنایات خود استفاده کرده‌اند. خمینی در دوران جنگ ایران و عراق و به‌خصوص در اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷، و خامنه‌ای در سرکوب اعتراضات مردمی، از مفاهیم دینی برای پوشاندن اقدامات سرکوبگرانه خود بهره برده‌اند.
این استفاده ابزاری از دین، باعث شده تا بسیاری از مردم نسبت به اصول دینی بی‌اعتماد شوند و شکاف‌های عمیق اجتماعی ایجاد شود. حکومت با تحمیل ایدئولوژی خود، حقوق بسیاری از افراد، به‌ویژه خداناباوران و دیگر اقلیت‌ها را نقض کرده و فضایی از ترس و ناامنی در جامعه ایجاد کرده است.
با توجه به ساختار ایدئولوژیک و تمرکز قدرت در جمهوری اسلامی، این حکومت اساساً قابل تغییر نیست. هرگونه اصلاحات جزئی در چارچوب این نظام به دلیل ماهیت سرکوبگرانه و اقتدارگرای آن، غیرممکن است. جمهوری اسلامی بر پایه سرکوب عقاید و کنترل ایدئولوژیک بنا شده و تغییر واقعی در این نظام به معنای فروپاشی آن خواهد بود.
جمهوری اسلامی نه تنها تمایلی به پذیرش حقوق خداناباوران و سایر اقلیت‌های فکری ندارد، بلکه از اساس بر مبنای سرکوب هرگونه صدای مخالف و حفظ قدرت به هر قیمتی شکل گرفته است. بنابراین، انتظار تغییر یا اصلاح این نظام، انتظاری غیرواقع‌بینانه است. برای دستیابی به جامعه‌ای که در آن حقوق تمامی افراد، بدون توجه به عقایدشان، محترم شمرده شود، نیاز به تغییری ریشه‌ای در ساختار سیاسی و حکومتی وجود دارد. جمهوری اسلامی، با ساختار و ماهیت کنونی خود، هرگز قادر به ایجاد چنین جامعه‌ای نخواهد بود.
#خداناباوران #آتئیست #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
یادداشتی از محمد خوش‌بیان، روحانی سابق
خداناباوری یا عدم اعتقاد به خدا، یکی از گرایش‌های فکری و عقیدتی است که در جوامع مختلف وجود دارد. در جمهوری اسلامی ایران، خداناباوران به عنوان افرادی که از باورهای دینی رسمی تبعیت نمی‌کنند، با تبعیض‌ها و محدودیت‌های شدید مواجه هستند
حقوق بشر و آزادی عقیده
حقوق بشر بر اساس اسناد بین‌المللی، به ویژه اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر آزادی عقیده و مذهب تأکید دارد. ماده 18 این اعلامیه به روشنی اعلام می‌کند که هر فردی حق دارد عقیده یا مذهب خود را آزادانه انتخاب کرده و آن را بیان کند. از این منظر، خداناباوران نیز به عنوان افرادی که عقاید متفاوتی دارند، باید از حقوق برابر و آزادی کامل برخوردار باشند.
قرآن کریم نیز به کرامت انسانی اشاره می‌کند و می‌فرماید: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» (سوره اسراء: آیه ۷۰)؛ “ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم.” این آیه به روشنی نشان می‌دهد که همه انسان‌ها، بدون توجه به عقایدشان، دارای کرامت ذاتی هستند و باید حقوقشان محترم شمرده شود.
همچنین، در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است: «الناسُ سَواسِیةٌ کَأسنانِ المُشْطِ»؛ “مردم مانند دندانه‌های شانه با یکدیگر برابرند.” این حدیث بر برابری انسان‌ها و لزوم حفظ حقوق همه افراد، صرف‌نظر از عقاید و باورهایشان، تأکید دارد.
جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس خود، با تأکید بر ایدئولوژی دینی و تمرکز قدرت در دست روحانیت، قوانینی را اعمال کرده که به طور مستقیم و غیرمستقیم خداناباوران و دیگر اقلیت‌های فکری و عقیدتی را تحت فشار قرار می‌دهد. این حکومت، با بهره‌گیری از ابزارهای قانونی و امنیتی، فضای آزادی بیان و تفکر را محدود کرده و هرگونه صدای مخالف را سرکوب می‌کند.
خداناباوران در این سیستم، از حقوق ابتدایی مانند آزادی بیان، حق تحصیل، اشتغال، و حتی برخورداری از حقوق مدنی و اجتماعی محروم می‌شوند. این سیاست‌ها نه تنها ناقض اصول اولیه حقوق بشر است، بلکه به تفرقه‌افکنی و ایجاد تنش‌های عمیق در جامعه منجر شده است.
جمهوری اسلامی، به ویژه رهبران آن مانند روح الله خمینی و علی خامنه‌ای، به طور مکرر از دین به عنوان ابزاری برای توجیه سرکوب و جنایات خود استفاده کرده‌اند. خمینی در دوران جنگ ایران و عراق و به‌خصوص در اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷، و خامنه‌ای در سرکوب اعتراضات مردمی، از مفاهیم دینی برای پوشاندن اقدامات سرکوبگرانه خود بهره برده‌اند.
این استفاده ابزاری از دین، باعث شده تا بسیاری از مردم نسبت به اصول دینی بی‌اعتماد شوند و شکاف‌های عمیق اجتماعی ایجاد شود. حکومت با تحمیل ایدئولوژی خود، حقوق بسیاری از افراد، به‌ویژه خداناباوران و دیگر اقلیت‌ها را نقض کرده و فضایی از ترس و ناامنی در جامعه ایجاد کرده است.
با توجه به ساختار ایدئولوژیک و تمرکز قدرت در جمهوری اسلامی، این حکومت اساساً قابل تغییر نیست. هرگونه اصلاحات جزئی در چارچوب این نظام به دلیل ماهیت سرکوبگرانه و اقتدارگرای آن، غیرممکن است. جمهوری اسلامی بر پایه سرکوب عقاید و کنترل ایدئولوژیک بنا شده و تغییر واقعی در این نظام به معنای فروپاشی آن خواهد بود.
جمهوری اسلامی نه تنها تمایلی به پذیرش حقوق خداناباوران و سایر اقلیت‌های فکری ندارد، بلکه از اساس بر مبنای سرکوب هرگونه صدای مخالف و حفظ قدرت به هر قیمتی شکل گرفته است. بنابراین، انتظار تغییر یا اصلاح این نظام، انتظاری غیرواقع‌بینانه است. برای دستیابی به جامعه‌ای که در آن حقوق تمامی افراد، بدون توجه به عقایدشان، محترم شمرده شود، نیاز به تغییری ریشه‌ای در ساختار سیاسی و حکومتی وجود دارد. جمهوری اسلامی، با ساختار و ماهیت کنونی خود، هرگز قادر به ایجاد چنین جامعه‌ای نخواهد بود.
#خداناباوران #آتئیست #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
چگونه می‌توانید از تأثیرات ناخودآگاه باورهای شخصی خود در فرایند استخدام جلوگیری کنید تا اطمینان حاصل شود که تصمیم‌گیری شما بر اساس مهارت‌ها و صلاحیت‌های حرفهای افراد است؟
آیا فکر می‌کنید که تنوع مذهبی و اعتقادی در محیط کار می‌تواند به بهره‌وری و نوآوری بیشتر کمک کند؟
چگونه می‌توانید یک محیط کاری فراگیر ایجاد کنید که به همه افراد، صرف‌نظر از باورهایشان، احترام بگذارد؟
اگر شما یک کارفرما هستید و نیاز به نیروی کار دارید، آیا باور افراد یا مذهب و آیین آنها در انتخاب شما تأثیر دارد و چرا؟
پیشتر و در برنامه بگو بشنو ۴۷ در مورد تبعیض در استخدام ناباورمندان گفت‌وگو کرده‌ایم این برنامه را از لینک زیر بشنوید.
https://dialog.tavaana.org/discrimination-schools-universities/
#مدارای_مذهبی #تبعیض_شغلی #باورمندان #ناباورمندان #خداناباوران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
چگونه می‌توانید از تأثیرات ناخودآگاه باورهای شخصی خود در فرایند استخدام جلوگیری کنید تا اطمینان حاصل شود که تصمیم‌گیری شما بر اساس مهارت‌ها و صلاحیت‌های حرفهای افراد است؟
آیا فکر می‌کنید که تنوع مذهبی و اعتقادی در محیط کار می‌تواند به بهره‌وری و نوآوری بیشتر کمک کند؟
چگونه می‌توانید یک محیط کاری فراگیر ایجاد کنید که به همه افراد، صرف‌نظر از باورهایشان، احترام بگذارد؟
اگر شما یک کارفرما هستید و نیاز به نیروی کار دارید، آیا باور افراد یا مذهب و آیین آنها در انتخاب شما تأثیر دارد و چرا؟
پیشتر و در برنامه بگو بشنو ۴۷ در مورد تبعیض در استخدام ناباورمندان گفت‌وگو کرده‌ایم این برنامه را از لینک زیر بشنوید.
https://dialog.tavaana.org/discrimination-schools-universities/
#مدارای_مذهبی #تبعیض_شغلی #باورمندان #ناباورمندان #خداناباوران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
تعصب بر باورها، تهدیدی جدی برای انسجام و سلامت اجتماعی است.
تعصب به معنای داشتن دیدگاه‌های بسته و غیرقابل انعطاف نسبت به باورها و نظرات مختلف، معمولاً به ایجاد محیط‌های تنش‌آمیز و خصمانه منجر می‌شود.
این رفتارها به جای گسترش تفاهم و همزیستی، به تشدید اختلافات و درگیری‌ها دامن می‌زنند و بر کیفیت زندگی اجتماعی تأثیر منفی می‌گذارند.
تعصب بر باورها، در نهایت، به فرسایش ارزش‌های مشترک انسانی و تضعیف اصول دموکراتیک منجر می‌شود. جوامع با تعصبات قوی، معمولاً با مشکلات جدی در زمینه حقوق بشر و عدالت اجتماعی روبرو هستند، زیرا این نوع از نگرش‌ها مانع از تبادل آزادانه و سازنده ایده‌ها و دیدگاه‌ها می‌شود.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که به پرورش روحیه‌ی باز و پذیرش تفاوت‌ها توجه کنیم و تلاش کنیم تا محیطی را ایجاد کنیم که در آن همه‌ی افراد، صرف‌نظر از باورها و عقایدشان، بتوانند به آرامش و احترام متقابل دست یابند.
#باورمندان #خداناباوران #تعصب #انسجام_اجتماعی
@Dialogue1402
تعصب به معنای داشتن دیدگاه‌های بسته و غیرقابل انعطاف نسبت به باورها و نظرات مختلف، معمولاً به ایجاد محیط‌های تنش‌آمیز و خصمانه منجر می‌شود.
این رفتارها به جای گسترش تفاهم و همزیستی، به تشدید اختلافات و درگیری‌ها دامن می‌زنند و بر کیفیت زندگی اجتماعی تأثیر منفی می‌گذارند.
تعصب بر باورها، در نهایت، به فرسایش ارزش‌های مشترک انسانی و تضعیف اصول دموکراتیک منجر می‌شود. جوامع با تعصبات قوی، معمولاً با مشکلات جدی در زمینه حقوق بشر و عدالت اجتماعی روبرو هستند، زیرا این نوع از نگرش‌ها مانع از تبادل آزادانه و سازنده ایده‌ها و دیدگاه‌ها می‌شود.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که به پرورش روحیه‌ی باز و پذیرش تفاوت‌ها توجه کنیم و تلاش کنیم تا محیطی را ایجاد کنیم که در آن همه‌ی افراد، صرف‌نظر از باورها و عقایدشان، بتوانند به آرامش و احترام متقابل دست یابند.
#باورمندان #خداناباوران #تعصب #انسجام_اجتماعی
@Dialogue1402
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
خداوند مخلوق قصه است!
یووال نوح حراری در این ویدئو می‌گوید همه‌چیز تابع هنر قصه‌گویی و داستان‌سُرایی‌ست! اگر شامپانزه‌ها زیر بار وعده‌های دینی نمی‌روند، علتش این است که آنها هیچ قصه‌ای را نمی‌فهمند! این انسان است که قصه می‌سازد و با قصه‌هایش چیزهایی را توجیه می‌کند. همه‌ی آنچه محتوای اعتقادی ادیان را می‌سازد، در قالب قصه‌های باورپذیر عرضه شده است. قصه‌های دینی را می‌توان قصه‌هایی شمرد که نقش اول آنها را خداوند بازی می‌کند.
اگر این طوری به قضایا نگاه کنیم، آنگاه خداوند قبل از آنکه خالق ما باشد، خود مخلوق قصه‌هایی‌ست که بهترین قصه‌گویان ساخته‌اند!
حراری که معتقد است تمامی شئون حیات بشری، تابع هنر قصه‌گویی‌ست، اضافه می‌کند که پول هم در تمامی اشکال کلاسیک و غیرکلاسیک خود، چیزی جز قصه‌ای که همه باور کرده‌اند نیست! و اگر شکلی از پول، بی‌اعتبار شود، یعنی باورمندان خود را از دست بدهد، با صفر برابر خواهد شد!
سخن حراری یادآور موضع گئورگ زیمل، فیلسوف و جامعه‌شناس آلمانی‌ست که در کتاب خود، «فلسفه‌ی پول» نوشت که در جامعه‌ی سرمایه‌داری، پول در مرکز همه‌ی امور است و از این حیث با جایگاه خداوند در جامعه‌ی سنتی قابل مقایسه است. زیمل در این مقایسه، یک امر اعتباری و انسان‌ساخته (پول) را با «خداوند» مترادف و هم‌ارز قرار می‌دهد.
شما در این مورد چه فکر می‌کنید؟ عقیده‌ی شما در این مورد، در صفحات گفت‌وشنود بازتاب خواهد داشت.
یووال نوح حراری یک تاریخ‌دان و نویسنده مشهور اسرائیلی است که بیشتر به خاطر نوشتن کتاب‌های پرفروشی چون “انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر”، “انسان خداگون: تاریخ مختصر فردای بشر”، و “۲۱ درس برای قرن ۲۱” شناخته می‌شود. او در سال ۱۹۷۶ در اسرائیل به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته تاریخ و تاریخ خاور میانه از دانشگاه عبری اورشلیم به پایان رساند. کتاب‌های حراری در ایران ممنوع شده است. اتحادیه‌ی ناشران و کتابفروشان بدون ذکر دلیل طی اطلاعیه‌ای در آبانماه. ۱۳۹۸، فروش کتاب‌های حراری را در ایران ممنوع اعلام کرد.
ترجمه‌ی فارسی کتاب‌های حراری غالباً به صورت صوتی در دسترس فارسی‌زبانان است.
#خداوند #باورمندان #ناباورمندان #خداناباوران #داستان #قصه_دینی #روایت #روایت_شناسی #حراری #یووال_نوح_حراری #گفتگو #مدارا
@Dialogue1402
یووال نوح حراری در این ویدئو می‌گوید همه‌چیز تابع هنر قصه‌گویی و داستان‌سُرایی‌ست! اگر شامپانزه‌ها زیر بار وعده‌های دینی نمی‌روند، علتش این است که آنها هیچ قصه‌ای را نمی‌فهمند! این انسان است که قصه می‌سازد و با قصه‌هایش چیزهایی را توجیه می‌کند. همه‌ی آنچه محتوای اعتقادی ادیان را می‌سازد، در قالب قصه‌های باورپذیر عرضه شده است. قصه‌های دینی را می‌توان قصه‌هایی شمرد که نقش اول آنها را خداوند بازی می‌کند.
اگر این طوری به قضایا نگاه کنیم، آنگاه خداوند قبل از آنکه خالق ما باشد، خود مخلوق قصه‌هایی‌ست که بهترین قصه‌گویان ساخته‌اند!
حراری که معتقد است تمامی شئون حیات بشری، تابع هنر قصه‌گویی‌ست، اضافه می‌کند که پول هم در تمامی اشکال کلاسیک و غیرکلاسیک خود، چیزی جز قصه‌ای که همه باور کرده‌اند نیست! و اگر شکلی از پول، بی‌اعتبار شود، یعنی باورمندان خود را از دست بدهد، با صفر برابر خواهد شد!
سخن حراری یادآور موضع گئورگ زیمل، فیلسوف و جامعه‌شناس آلمانی‌ست که در کتاب خود، «فلسفه‌ی پول» نوشت که در جامعه‌ی سرمایه‌داری، پول در مرکز همه‌ی امور است و از این حیث با جایگاه خداوند در جامعه‌ی سنتی قابل مقایسه است. زیمل در این مقایسه، یک امر اعتباری و انسان‌ساخته (پول) را با «خداوند» مترادف و هم‌ارز قرار می‌دهد.
شما در این مورد چه فکر می‌کنید؟ عقیده‌ی شما در این مورد، در صفحات گفت‌وشنود بازتاب خواهد داشت.
یووال نوح حراری یک تاریخ‌دان و نویسنده مشهور اسرائیلی است که بیشتر به خاطر نوشتن کتاب‌های پرفروشی چون “انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر”، “انسان خداگون: تاریخ مختصر فردای بشر”، و “۲۱ درس برای قرن ۲۱” شناخته می‌شود. او در سال ۱۹۷۶ در اسرائیل به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته تاریخ و تاریخ خاور میانه از دانشگاه عبری اورشلیم به پایان رساند. کتاب‌های حراری در ایران ممنوع شده است. اتحادیه‌ی ناشران و کتابفروشان بدون ذکر دلیل طی اطلاعیه‌ای در آبانماه. ۱۳۹۸، فروش کتاب‌های حراری را در ایران ممنوع اعلام کرد.
ترجمه‌ی فارسی کتاب‌های حراری غالباً به صورت صوتی در دسترس فارسی‌زبانان است.
#خداوند #باورمندان #ناباورمندان #خداناباوران #داستان #قصه_دینی #روایت #روایت_شناسی #حراری #یووال_نوح_حراری #گفتگو #مدارا
@Dialogue1402
حذف اجبار در دین، یکی از ارکان اساسی رواداری در جوامع سنتی مانند ایران است که می‌تواند زمینه‌ساز پذیرش ناباورمندان و ایجاد همزیستی مسالمت‌آمیز شود.
در جامعه‌ای که باورهای مذهبی ریشه‌های عمیقی در فرهنگ و خانواده دارند، پذیرش آزادی انتخاب در باور می‌تواند از خانواده آغاز شود.
خانواده به‌عنوان نخستین محیط اجتماعی، نقشی کلیدی در شکل‌گیری نگرش‌های افراد نسبت به عقاید مختلف دارد.
آموزش احترام به انتخاب‌های فردی در محیط خانواده می‌تواند به فرزندان بیاموزد که باور داشتن یا نداشتن یک اعتقاد مذهبی، امری شخصی و محترم است.
این نگرش نه‌تنها به کاهش تعارضات درون خانوادگی کمک می‌کند، بلکه به ایجاد جامعه‌ای متنوع و مبتنی بر رواداری منجر می‌شود.
از سوی دیگر، حذف اجبار در دین در سطح اجتماعی مستلزم اصلاح نگرش‌های سنتی، افزایش آگاهی عمومی و ترویج گفت‌وگوی باز درباره آزادی‌های فردی است.
پذیرش ناباورمندان در چارچوب حقوق شهروندی و انسانی، نه‌تنها کرامت انسانی را حفظ می‌کند، بلکه به تقویت همبستگی اجتماعی در جامعه‌ای چندصدایی کمک خواهد کرد.
#رواداری #ناباورمندان #خداناباوران #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
حذف اجبار در دین، یکی از ارکان اساسی رواداری در جوامع سنتی مانند ایران است که می‌تواند زمینه‌ساز پذیرش ناباورمندان و ایجاد همزیستی مسالمت‌آمیز شود.
در جامعه‌ای که باورهای مذهبی ریشه‌های عمیقی در فرهنگ و خانواده دارند، پذیرش آزادی انتخاب در باور می‌تواند از خانواده آغاز شود.
خانواده به‌عنوان نخستین محیط اجتماعی، نقشی کلیدی در شکل‌گیری نگرش‌های افراد نسبت به عقاید مختلف دارد.
آموزش احترام به انتخاب‌های فردی در محیط خانواده می‌تواند به فرزندان بیاموزد که باور داشتن یا نداشتن یک اعتقاد مذهبی، امری شخصی و محترم است.
این نگرش نه‌تنها به کاهش تعارضات درون خانوادگی کمک می‌کند، بلکه به ایجاد جامعه‌ای متنوع و مبتنی بر رواداری منجر می‌شود.
از سوی دیگر، حذف اجبار در دین در سطح اجتماعی مستلزم اصلاح نگرش‌های سنتی، افزایش آگاهی عمومی و ترویج گفت‌وگوی باز درباره آزادی‌های فردی است.
پذیرش ناباورمندان در چارچوب حقوق شهروندی و انسانی، نه‌تنها کرامت انسانی را حفظ می‌کند، بلکه به تقویت همبستگی اجتماعی در جامعه‌ای چندصدایی کمک خواهد کرد.
#رواداری #ناباورمندان #خداناباوران #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
تقویت نهادهای جامعه مدنی در ایران، به‌عنوان یکی از ابزارهای مؤثر برای گسترش رواداری و حمایت از حقوق ناباورمندان، با چالش‌های متعددی روبه‌رو است.
جامعه مدنی می‌تواند از طریق آموزش، فرهنگ‌سازی و ترویج گفت‌وگوهای اجتماعی به پذیرش تنوع عقیدتی کمک کند و بستری برای دفاع از حقوق برابر تمامی شهروندان، از جمله ناباورمندان، فراهم آورد.
بااین‌حال، در ایران بسیاری از فعالیت‌های مدنی، به‌ویژه آن‌هایی که به موضوعاتی چون آزادی عقیده، حقوق بشر و دفاع از اقلیت‌های فکری و عقیدتی می‌پردازند، حساسیت‌برانگیز هستند و ممکن است با محدودیت‌های قانونی و فشارهای امنیتی مواجه شوند.
بنابراین، فعالان مدنی باید با آگاهی از شرایط، امنیت فردی خود را در نظر بگیرند و از روش‌های کم‌خطرتر مانند آموزش غیررسمی، فعالیت‌های آنلاین و ایجاد شبکه‌های حمایتی بهره ببرند.
در شرایط کنونی، همکاری هوشمندانه و استفاده از ظرفیت‌های قانونی و فرهنگی موجود می‌تواند به تدریج زمینه را برای تقویت جامعه مدنی، ترویج رواداری و حمایت از حقوق ناباورمندان فراهم کند.
#جامعه_مدنی #رواداری #ناباورمندان #خداناباوران #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
تقویت نهادهای جامعه مدنی در ایران، به‌عنوان یکی از ابزارهای مؤثر برای گسترش رواداری و حمایت از حقوق ناباورمندان، با چالش‌های متعددی روبه‌رو است.
جامعه مدنی می‌تواند از طریق آموزش، فرهنگ‌سازی و ترویج گفت‌وگوهای اجتماعی به پذیرش تنوع عقیدتی کمک کند و بستری برای دفاع از حقوق برابر تمامی شهروندان، از جمله ناباورمندان، فراهم آورد.
بااین‌حال، در ایران بسیاری از فعالیت‌های مدنی، به‌ویژه آن‌هایی که به موضوعاتی چون آزادی عقیده، حقوق بشر و دفاع از اقلیت‌های فکری و عقیدتی می‌پردازند، حساسیت‌برانگیز هستند و ممکن است با محدودیت‌های قانونی و فشارهای امنیتی مواجه شوند.
بنابراین، فعالان مدنی باید با آگاهی از شرایط، امنیت فردی خود را در نظر بگیرند و از روش‌های کم‌خطرتر مانند آموزش غیررسمی، فعالیت‌های آنلاین و ایجاد شبکه‌های حمایتی بهره ببرند.
در شرایط کنونی، همکاری هوشمندانه و استفاده از ظرفیت‌های قانونی و فرهنگی موجود می‌تواند به تدریج زمینه را برای تقویت جامعه مدنی، ترویج رواداری و حمایت از حقوق ناباورمندان فراهم کند.
#جامعه_مدنی #رواداری #ناباورمندان #خداناباوران #آتئیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
تردیدی نیست که خمینی در مقطع ۵۷ سخنانی آزادی‌ستیزانه علیه آزادی عقیده و دیگری‌ستیزانه علیه اقلیت‌های مذهبی بیان می‌کرد. تردیدی نیست که او بهاییان را «نجس» نامیده بود. تردیدی نیست که او به دفعات علیه یهودیان سخن گفته بود. تردیدی نیست که او باوری به آزادی مذاهب غیرشیعه در ایران نداشت. تردیدی نیست که او کشور متکثر ایران را «اسلامی» می‌خواست.
و در عین حال تردیدی نیست که خمینی در مقطع بهمن ۱۳۵۷ طرفداران زیادی داشت. طرفدارانی از همین مردم. حتی بسیاری از روشنفکران و تحصیلکرده‌ها. حتی بسیاری از کسانی که دنیای آزاد را دیده بودند. بسیاری از کسانی که سبک زندگی متفاوت با خمینی داشتند.
پس چرا ما از خمینی حمایت کردیم؟
این «ما» در اینجا اشاره به همین بخش بزرگی از ما مردم دارد. ریشه این پشتیبانی و حمایت از خمینی - علی‌رغم اینکه حرفهای آزادی‌ستیزانه و دیگری‌ستیزانه‌اش را شنیده بودیم - در کجا بود؟
درباره این مسئله حرف بزنیم تا نسبت به ترفند و فریب آزادی‌ستیزان و دیگر‌ی‌ستیزان بیشتر آگاه باشیم.
شما درباره این چه فکر می‌کنید؟
#گفتگو_توانا #خداناباوران #خداباوران #حقوق_بشر #مدارای_مذهبی
@Dialogue1402
و در عین حال تردیدی نیست که خمینی در مقطع بهمن ۱۳۵۷ طرفداران زیادی داشت. طرفدارانی از همین مردم. حتی بسیاری از روشنفکران و تحصیلکرده‌ها. حتی بسیاری از کسانی که دنیای آزاد را دیده بودند. بسیاری از کسانی که سبک زندگی متفاوت با خمینی داشتند.
پس چرا ما از خمینی حمایت کردیم؟
این «ما» در اینجا اشاره به همین بخش بزرگی از ما مردم دارد. ریشه این پشتیبانی و حمایت از خمینی - علی‌رغم اینکه حرفهای آزادی‌ستیزانه و دیگری‌ستیزانه‌اش را شنیده بودیم - در کجا بود؟
درباره این مسئله حرف بزنیم تا نسبت به ترفند و فریب آزادی‌ستیزان و دیگر‌ی‌ستیزان بیشتر آگاه باشیم.
شما درباره این چه فکر می‌کنید؟
#گفتگو_توانا #خداناباوران #خداباوران #حقوق_بشر #مدارای_مذهبی
@Dialogue1402