✔️حتی کمک اجنه را نپذیرفت تا اتمام حجت کند

●عن أبي عبد اللّه صلوات الله علیه قال: لمّا سار أبو عبد اللّه‏ (صلوات الله عليه) من المدينة لقيه أفواج من الملائكة المسوّمة في أيديهم الحراب على نجب من نجب الجنة فسلموا عليه و قالوا يا حجّة اللّه على خلقه بعد جده و أبيه و أخيه إنّ اللّه سبحانه أمد جدك بنا في مواطن كثيرة و إن الله أمدك بنا. فقال لهم: الموعد حفرتي و بقعتي التي استشهد فيها و هي كربلا فإذا وردتها فأتوني فقالوا: يا حجّة اللّه مرنا نسمع و نطع فهل تخشى من عدوّ يلقاك فنكون معك؟ فقال: لا سبيل لهم علي و لا يلقوني بكريهة أو أصل إلى بقعتي و أتته أفواج مسلمي الجنّ فقالوا: يا سيدنا نحن شيعتك و أنصارك فمرنا بأمرك و ما تشاء فلو أمرتنا بقتل كل عدو لك و أنت بمكانك لكفيناك ذلك، فجزاهم الحسين (صلوات الله عليه) خيرا و قال لهم: أو ما قرأتم كتاب اللّه المنزل على جدّي رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله) «أَيْنَما تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ» و قال سبحانه و تعالى: «لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‏ مَضاجِعِهِمْ» و إذا أقمت بمكاني فبما ذا يبتلي هذا الخلق المتعوس؟ و بما ذا يختبرون؟ و من ذا يكون ساكن حفرتي بكربلاء؟ و قد اختارها اللّه تعالى يوم دحا الأرض، و جعلها معقلا لشيعتنا، و يكون لهم أمانا في الدنيا و الآخرة، و لكن تحضرون يوم السبت، و هو يوم عاشوراء الذي في آخره اقتل و لا يبقى بعدي مطلوب من أهلي و نسبي و إخوتي و أهل بيتي و يسار برأسي إلى يزيد لعنه اللّه. فقالت الجنّ: نحن و الله يا حبيب الله و ابن حبيبه لو لا أن أمرك طاعة و أنه لا يجوز لنا مخالفتك قتلنا جميع أعدائك قبل أن يصلوا إليك
فقال صلوات اللّه عليه لهم: نحن و الله أقدر عليهم منكم و لكن «لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيى‏ مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ»

●امام صادق صلوات الله علیه فرمود: هنگامی که اباعبدالله (امام حسین (صلوات الله علیه) از مدینه حرکت نمود، گروه هایی از ملائکه علامت دار ، با آن حضرت ملاقات نمودند که وسایل جنگی به دست داشتند و بر اسب های بهشتی سوار بودند، به آن حضرت سلام کردند و گفتند: ای کسی که بعد از جد و پدر و برادر خود حجت خدا بر خلقش هستی، خداوندِ سبحان جد تو را در جاهای زیادی به وسیله ما یاری نمود. تو را هم به واسطه ما یاری نموده است. (امام حسین صلوات الله علیه) به آنان فرمود: وعده من و شما در محل قبر و بقعه من باشد که در آن شهید می شوم و آن کربلا است. هنگامی که وارد آنجا شدم نزد من بیایید. ملائکه گفتند: ای حجت خدا! تو به ما دستور بده تا ما بشنویم و اطاعت نماییم. اگر تو از دشمنی که با تو روبرو خواهد شد باکی داری، ما با تو خواهیم بود؟ فرمود: آنان به من دست نخواهند یافت و به من آسیبی نخواهند رساند تا وارد بقعه ام (کربلا) شوم. سپس گروه هایی از جن که مسلمان بودند نزد حضرت آمدند و گفتند: ای سید ما! ما شیعه و انصار تو هستیم. هر امری که داری و هر چه که می خواهی به ما بگو! اگر تو ما را به قتل تمامی دشمنانت مأمور فرمایی و در همین مکان باشی، ما برای تو کافی خواهیم بود. امام حسین (صلوات الله علیه) به آنان جزای خیر داد و فرمود: آیا کتاب خدا (قرآنی) را که بر جدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نازل کرده نخوانده اید که می فرماید: «أینما تکونوا یدرککم الموت و لو کنتم فی بروج مشیده» (نساء 78) «هر کجا باشید، شما را مرگ در می یابد هر چند در برج های استوار باشید.» و نیز می فرماید: «لبرز الّذین کتب علیهم القتل إلی مضاجعهم» (آل عمران 154) «اگر شما در خانه های خود هم بودید، کسانی که کشته شدن بر آنان نوشته شده، قطعاً [با پای خود] به سوی قتلگاه های خویش می رفتند.» اگر من در مکان خود بمانم، پس این مردم بدبخت چگونه آزمایش خواهند شد؟ و چه کسی در قبر من که در کربلا است ساکن خواهد شد؟ در حالی که خداوند متعال در هنگام گسترش زمین آن بقعه را برای من انتخاب نموده و آن را پناهگاهی برای شیعیان ما قرار داده و در دنیا و آخرت برای ایشان محل امن و امان خواهد بود. شما در روز شنبه که روز عاشورا است و من در آخر آن روز شهید خواهم شد نزد من بیایید. در آن روز احدی از مردان اهل بیت و برادران من باقی نخواهد ماند. آن روز سر من برای یزید لعنه الله فرستاده خواهد شد.
گروه جن گفتند: ای حبیب خدا و پسر حبیب خدا! اگر اطاعت امر تو واجب نبود و جایز بود که ما با دستور تو مخالفت کنیم، به خدا قسم تمام دشمنان تو را قبل اینکه به تو برسند نابود می کردیم. پس (امام حسین صلوات الله علیه) در جواب آنان فرمود: به خدا قسم که ما از شما بر ایشان قدرتمندتر هستیم. ولی هر کس که هلاک و کافر می شود، باید با دلیل و بینه هلاک شود و هر کسی که زنده می گردد، باید با دلیل و بینه باشد

بحار الأنوار ج 44 ص 330
منتهی الآمال
رياض الأبرار ج 1 ص 207
العوالم ص 180

#جزء4 #جزء5

بسم الله الرحمن الرحیم

تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا

✅کانال تامل در قرآن کریم با بیش از هزار نکته از قرآن کریم
✅با هشتگ گذاری و تفکیک نکات هر جزء می توانید به آسانی مطالب مرتبط با جزء مورد نظر را پیدا کنید
✅استفاده از تفاسیر روایی


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء9 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء19 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27 #جزء28 #جزء29 #جزء30


لینک کانال:
https://t.me/qoran128

✔️جهنم و بهشت جاودانه
❌جهنم و بهشت موقتی

بهشتی ها و جهنمی فقط در یک بازه و مدت کوتاهی در زندگی عمل انجام دادند پس چرا به صورت ابدی در جایگاه خویش قرار می گیرند؟

▪️[علل الشرائع] أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الشَّاذَکُونِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُونُسَ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنِ الْخُلُودِ فِی الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَقَالَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ بَقُوا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً مَا بَقُوا فَالنِّیَّاتُ تُخَلِّدُ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ قَالَ عَلَی نِیَّتِهِ [اسراء / ۸۴]. قَالَ:«عَلَى نِيَّتِهِ».

▪️ابی هاشم می‌گوید: از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام راجع به #خلود اهل بهشت در بهشت و جاودانی بودن اهل دوزخ در دوزخ پرسیدم ؟! حضرت فرمودند: اهل دوزخ به خاطر این در دوزخ مخلّد هستند که #نیتشان این بود که اگر برای همیشه در دنیا باشند عصیان و نافرمانی خداوند را بنمایند. و اهل بهشت به این جهت در بهشت جاودانی هستند که #نیتشان در دنیا این بود که اگر در آن باقی بمانند تا ابد اطاعت خداوند را نمایند. پس #نیت این دو گروه باعث #مخلد بودنشان در بهشت و دوزخ گردیده، سپس آن جناب فرموده خداوند تعالی را تلاوت فرمود: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ» [ای پیامبر تو به خلق بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد] بعد حضرت دنبال آیه فرمودند: یعنی بر حسب #نیت و #قصد خود.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 8 ٫ صفحه 346

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
▫️تَذَاكَرُوا وَ تَلاَقَوْا وَ تَحَدَّثُوا
فَإِنَّ اَلْحَدِيثَ 👈 جِلاَءٌ لِلْقُلُوبِ 👉
➡️ @eteghdate
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء9 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء19 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27 #جزء28 #جزء29 #جزء30

❌خدا یکی و محبت یکی و یار یکی

سخن فوق، کلام برخی مردانِ زن صفت است که برای خودشیرینی جلوی نسوان آن را بر زبان جاری می کنند.

چند سوال از معتقدین به این جمله داریم:

🔸قرآن کریم جواز به چند همسری و صیغه را داده، شما چرا مخالفت می کنید؟
🔸احادیث اهل بیت صلوات الله علیهم چند همسری و متعه را جایز بیان کردند، شما به چه حقی مخالف هستید؟
🔸سیره اهل بیت صلوات الله علیهم و شیعیان بر چند همسری و انجام ازدواج موقت بوده، شما در حدی هستید که بگویید این بزرگواران اشتباه کردند؟ مرتکب فعل حرامی شدند؟
🔸دنبال رضایت خالق هستید یا مخلوق؟
🔸تقویت افکار فمنیستی چه هدفی را دنبال می کند؟
🔸طبق قرآن و احادیث و فتاوای علما، هر مرد حق دارد چهار همسر دائم و بیشمار صیغه داشته باشد، و در این امر رضایت هیچ مخلوقی هم نیاز نیست، شما طبق کدام آیه و حدیث و دلیل، منکر این امر می شوید؟

✅خدا یکی ، زن هم یکی یکی
تنها کسی که یگانه و یکی است، الله جل جلاله است و بس.

#ازدواج_موقت_سنت_الهی_است

#جزء4

لحظه احتضار و مرگ، دیگر توبه قبول نیست

وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَـٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿سورة النساء ١٨﴾
و توبه كسانى كه گناه مى كنند، تا وقتى كه مرگ يكى از ايشان در رسد، مى گويد: «اكنون توبه كردم»، پذيرفته نيست؛ و [نيز توبه‌] كسانى كه در حال كفر مى ميرند، پذيرفته نخواهد بود، آنانند كه برايشان عذابى دردناك آماده كرده ايم.


وَ سُئِلَ الصَّادِقُ (صلوات الله علیه) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ‏
قَالَ ذَاكَ إِذَا عَايَنَ أَمْرَ الْآخِرَةِ.

🔸از امام صادق صلوات الله عليه در مورد اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ سؤال شد كه مي فرمايد:
توبه براى آن كسانى نيست كه مرتكب گناهان مي شوند تا هنگامى كه مرگ يكى از آنان فرا رسد آن زمان گويند اكنون من توبه كرده ام. (نساء 18)
آن حضرت فرمود: مراد از وقت مرگ هنگامى است كه شخص امر آخرت را به چشم ببيند.

من لا يحضره الفقيه، ج‏1، ص: 133
لوامع صاحبقرانى، ج‏2، ص: 150
وسائل الشيعة، ج‏16، ص: 89
البرهان في تفسير القرآن، ج‏2، ص: 45
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 19

#جزء4

توبه فرعون قبول نشد چون لحظه احتضار توبه کرد...

حدثنا إبراهيم بن محمد الهمداني، قال: قلت لأبي الحسن الرضا (عليه السلام): لأي علة أغرق الله عز و جل فرعون و قد آمن به و أقر بتوحيده؟
قال: «لأنه آمن عند رؤية البأس، و الإيمان عند رؤية البأس غير مقبول، و ذلك حكم الله تعالى في السلف و الخلف، قال الله تعالى: فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ* فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا و قال عز و جل: يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً «و هكذا فرعون حَتَّى إِذا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ فقيل له آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ* فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً و قد كان فرعون من قرنه إلى قدمه في الحديد، و قد لبسه على بدنه، فلما غرق ألقاه الله تعالى على نجوة من الأرض ببدنه، ليكون لمن بعده علامة، فيرونه مع تثقله بالحديد على مرتفع من الأرض، و سبيل الثقيل أن يرسب و لا يرتفع، فكان ذلك آية و علامة.
و لعلة أخرى أغرق الله عز و جل فرعون، و هي أنه استغاث بموسى (عليه السلام) لما أدركه الغرق و لم يستغث بالله، فأوحى الله تعالى إليه: يا موسى، لم تغث فرعون لأنك لم تخلقه، و لو استغاث بي لأغثته».


ابراهيم بن‏ محمّد همدانى روايت كرده كه گفت: از علىّ بن موسى الرضا (صلوات الله عليه) پرسيدم براى چه خداوند عزّ و جلّ فرعون را با اينكه ايمان آورد و به يكتائى او اقرار نمود غرق كرد؟
حضرت فرمود: براى اينكه او هنگامى كه عذاب را با چشم مشاهده كرد ايمان آورد، و ايمان پس از روبرو شدن با كيفر پذيرفته نخواهد بود، و اين حكم خداى تعالى است در باره گذشتگان و آيندگان چنان كه مي فرمايد:
فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا (چون عذاب ما را مشاهده كردند گفتند: ما ايمان آورديم به خداى واحد و كافر شديم به آنچه براى او شريك مى آورديم، امّا ايمانشان در اين هنگام كه عذاب را بعينه ديدند سودى به حالشان نبخشيد- غافر: 84 و 85)
و در كلام ديگر خداوند عز و جل فرموده:
يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً (روزى كه پاره اى از عذاب پروردگارت بيايد هيچ كس در آن روز كه عذاب آيد، ايمان آوردنش- در صورتى كه قبلا ايمان نياورده بوده يا در ظرف مدّت ايمانش كار خيرى از او سر نزده- فائده اى به حالش نخواهد داشت- انعام: 158)
و نيز در باره فرعون زمانى كه غرق مى‏شد:
قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ
(گفت ايمان آوردم به اينكه معبودى نيست مگر همان كه بنو اسرائيل بدان ايمان آورده اند و من از مسلمانان شدم)

به او گفته شد:
آلْآنَ؟! وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ* فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً ....
(اكنون اظهار ايمان ميكنى؟! در حالى كه پيش از اين سخت طغيان داشتى و از تبهكاران بودى* ما امروز پيكر بى روحت را نجات ميدهيم تا براى آيندگان موجب عبرتى باشد- يونس 90 الى 92).
با اينكه فرعون از سر تا قدم غرق اسلحه بود، و زره آهنين بر بدن داشت، خداوند متعال او را پس از آنكه غرق شده بود بر زمين بلندى انداخت تا براى آيندگان نشانه اى باشد، و او را با همه سنگينى آهن آلات بر آن زمين مرتفع بنگرند و خاصيّت هر چيز سنگين فرو رفتن در آب است نه بالا آمدن، و اين خود آيه و نشانه اى بود.
و براى علتى ديگر خداوند- عزّ و جلّ- فرعون را غرق ساخت: زيرا فرعون به موسى پناه برد كه از عذاب خدا او را برهاند، و به خود خدا پناه نجست، خداوند متعال به موسى وحى فرستاد كه اى موسى به فرياد فرعون نرسيدى چون او را خلق نكرده بودى، اگر به من پناه برده بود نجاتش مى دادم.

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص: 78
البرهان في تفسير القرآن، ج‏3، ص: 50
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏13، ص: 130
تفسير نور الثقلين، ج‏2، ص: 316
تفسير كنز الدقائق، ج‏6، ص: 92
@shahrbanoo564110〰️〰️〰️

#جزء4 #جزء8 #جزء11 #جزء24

لحظه آخر توبه ای وجود ندارد

#مستضعف #علمای_فاسد
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ صلوات الله علیه قَالَ: إِذَا بَلَغَتِ النَّفْسُ هَذِهِ وَ أَهْوَى بِيَدِهِ إِلَى حَلْقِهِ لَمْ يَكُنْ لِلْعَالِمِ تَوْبَةٌ وَ كَانَتْ لِلْجَاهِلِ تَوْبَةٌ.

🔸امام باقر صلوات الله علیه: هنگامى كه جان به اينجا برسد و با دستش اشاره به حلقومش كرد؛ براى شخص دانا و آگاه توبه اى نيست ولى براى شخص بی اطلاع و نادان (هنوز راه) توبه وجود دارد

تفسير العياشي، ج‏1، ص: 228
الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 440
وسائل الشيعة، ج‏16، ص: 87
البرهان في تفسير القرآن، ج‏2، ص: 44
الزهد، النص، ص: 71

#جزء4 #جزء8 #جزء11 #جزء24

شیعه حتی اگر جانش به حلقوم برسد می تواند توبه کند 😍😍😍

#فضائل_الشیعه
رُوِيَ عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ لِعَلِيٍّ (صلوات الله علیه) يَا عَلِيُّ إِنِّي سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا يَحْرِمَ شِيعَتَكَ التَّوْبَةَ حَتَّى تَبْلُغَ نَفْسُ أَحَدِهِمْ حَنْجَرَتَهُ فَأَجَابَنِي إِلَى ذَلِكَ وَ لَيْسَ ذَلِكَ لِغَيْرِهِمْ

🔸روایت شده پیامبر صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علی (صلوات الله علیه) فرمود: ای علی! من از خداوند عز و جل درخواست نمودم که شیعیان تو را گر چه جان آنها به حلقومشان برسد از توبه کردن محروم نکند و او خواستهٔ مرا پذیرفت و این مخصوص شیعیان توست و برا غیر آنها چنین چیزی نیست.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏27، ص: 137
تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص: 576
تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏12، ص: 269

#جزء4 #جزء8 #جزء11 #جزء24

عثمان نیز مثل فرعون دم آخر توبه کرد که هیچ فایده ای برایش نداشت

وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّی إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ (7) عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ،قَالَ: حَدَّثَنِی أَبِی عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ قَالَ: نَزَلَتْ فِی القرآن زُعْلَانَ (8) تَابَ حَیْثُ لَمْ تَنْفَعْهُ التَّوْبَةُ وَ لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ.

🔸تفسیر قمی: {و توبه کسانی که گناه می کنند، تا وقتی که مرگ یکی از ایشان دررسد، می گوید اکنون توبه کردم، پذیرفته نیست.} (نساء 18) (علی بن ابراهیم قمی گوید:) پدرم از ابن فضّال، از علی بن عقبه، از امام صادق صلوات الله علیه برایم روایت کرد که امام فرمود: این آیه درباره زُعلان نازل شده است، او توبه کرد، ولی توبه اش به او سودی نرساند و از او پذیرفته نشد.

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 30 صفحه 176
تفسیر البرهان جلد 2 صفحه 45


بیان: زُعْلَانُ: كنایة، كما قد یعبّر عنه بفعلان.

🔸علامه مجلسی ذیل حدیث می فرماید: «زُعلان» کنایه از عثمان است؛ زیرا با آن هم وزن است، همان گونه که گاهی از او به عنوان فُعلان تعبیر می شود.

#جزء4 #جزء8 #جزء11 #جزء24

داستان عفو و گذشت امام از کنیز خطاکار

أَلَّذينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْكاظِمينَ الْغَيْظَ وَ الْعافينَ عَنِ النّاسِ وَ اللهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ ‎﴿آل عمران ۱۳۴﴾
[همان] كسانى كه در توانگرى و تنگدستى، انفاق مى‌كنند؛ و خشم خود را فرو مى‌برند؛ و از [خطاى] مردم درمى‌گذرند؛ و خدا نيكوكاران را دوست دارد.


عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ سَمِعْتُ عَبْدَ الرَّزَّاقِ یَقُول: جَعَلَتْ جَارِیَهًٌْ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) تَسْکُبُ الْمَاءَ عَلَیْهِ وَ هُوَ یَتَوَضَّأُ لِلصَّلَاهًِْ فَسَقَطَ الْإِبْرِیقُ مِنْ یَدِ الْجَارِیَهًِْ عَلَی وَجْهِهِ فَشَجَّهُ فَرَفَعَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) رَأْسَهُ إِلَیْهَا فَقَالَتِ الْجَارِیَهًُْ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ وَالْکاظِمِینَ الْغَیْظَ فَقَالَ لَهَا قَدْ کَظَمْتُ غَیْظِی قَالَتْ وَ الْعافِینَ عَنِ النَّاسِ قَالَ لَهَا قَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْکِ قَالَتْ وَاللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ قَالَ اذْهَبِی فَأَنْتِ حُرَّهًٌْ.

🔸امام سجّاد (علیه السلام) عبدالله بن محمد گوید: شنیدم از عبدالرزاق که می‌گوید: کنیز علیّ بن الحسین (امام سجاد صلوات الله علیه) بر روی دست آقا در حال وضو آب می‌ریخت آفتابه از دستش افتاد و بر صورت امام اصابت کرد صورتش را مجروح و زخمی کرد پس علی بن الحسین (صلوات الله علیه) سر را به جانب او بلند کرد. کنیز گفت: وَالْکاظِمِینَ الْغَیْظَ. فرمود: «خشم خود را فرو بردم». باز کنیز گفت: وَ الْعافِینَ عَنِ النَّاسِ. فرمود: «خدا از تو گذشت». عرض کرد: وَ اللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ. فرمود: «برو تو را آزاد کردم».

الأمالي (صدوق) مجلس 36 حدیث 15
روضة الواعظين جلد 2 صفحه 379
بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث جلد 46 صفحه 67

#جزء4

شهادت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به دست صحابه منافق لعنهم الله

●عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْمُنْذِرِ،قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)عَنْ قَوْلِهِ: أَ فَإِنْ مٰاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلىٰ أَعْقٰابِكُمْ (آل عمران 144) الْقَتْلُ أَوِ الْمَوْتُ؟قَالَ:«يَعْنِي أَصْحَابَهُ الَّذِينَ فَعَلُوا مَا فَعَلُوا».

●حسین بن منذر گوید: از امام صادق (علیه السلام) در مورد قول خداوند «آيا اگر او بميرد يا كشته‌ شود، شما به گذشته [و دوران جاهليّت] باز برمى گرديد؟!» (آل عمران 144) پرسیدم: آیا قتل بوده یا موت؟ فرمود: اصحابش کردند آن چه کردند (یعنی ایشان را به شهادت رساندند).

تفسیر العیاشی جلد 1 صفحه 200
تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 700
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 20 صفحه 90

#جزء4

اینکه در قرآن آمده پیامبر صلی الله علیه و آله هیچ اختیاری از خودش ندارد یعنی چه؟

انتخابات یا انتصابات؟!

لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ‎﴿آل عمران ١٢٨﴾
هيچ يك از اين كارها در اختيار تو نيست.

وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ‎﴿حشر ۷﴾
آنچه را پيامبر براى شما آورده بگيريد [و اطاعت كنيد]، و از آنچه شما را نهى‌كرده خوددارى نماييد.

#تفویض
الْعَيَّاشِيُّ:عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ،قَالَ: قَرَأْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)قَوْلَ اللَّهِ: لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ .
قَالَ:«بَلَى وَ اللَّهِ،إِنَّ لَهُ مِنَ الْأَمْرِ شَيْئاً وَ شَيْئاً وَ شَيْئاً،وَ لَيْسَ حَيْثُ ذَهَبْتَ،وَ لَكِنِّي أُخْبِرُكَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا أَمَرَ نَبِيَّهُ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)أَنْ يُظْهِرَ وَلاَيَةَ عَلِيٍّ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)فَكَّرَ فِي عَدَاوَةِ قَوْمِهِ لَهُ،وَ مَعْرِفَتِهِ بِهِمْ.وَ ذَلِكَ الَّذِي فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ عَلَيْهِمْ فِي جَمِيعِ خِصَالِهِ:كَانَ أَوَّلَ مَنْ آمَنَ بِرَسُولِ اللَّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)وَ بِمَنْ أَرْسَلَهُ،وَ كَانَ أَنْصَرَ النَّاسِ لِلَّهِ تَعَالَى وَ لِرَسُولِهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)،وَ أَقْتَلَهُمْ لِعَدُوِّهِمَا،وَ أَشَدَّهُمْ بُغْضاً لِمَنْ خَالَفَهُمَا،وَ فَضَّلَ عِلْمَهُ الَّذِي لَمْ يُسَاوِهِ أَحَدٌ، وَ مَنَاقِبَهُ الَّتِي لاَ تُحْصَى شَرَفاً.
فَلَمَّا فَكَّرَ النَّبِيُّ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)فِي عَدَاوَةِ قَوْمِهِ لَهُ فِي هَذِهِ الْخِصَالِ،وَ حَسَدِهِمْ لَهُ عَلَيْهَا ضَاقَ عَنْ ذَلِكَ،فَأَخْبَرَ اللَّهُ تَعَالَى أَنَّهُ لَيْسَ لَهُ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ شَيْءٌ،إِنَّمَا الْأَمْرُ فِيهِ إِلَى اللَّهِ أَنْ يُصَيِّرَ عَلِيّاً(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)وَصِيَّهُ وَ وَلِيَّ الْأَمْرِ بَعْدَهُ،فَهَذَا عَنَى اللَّهُ،وَ كَيْفَ لاَ يَكُونُ لَهُ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ،وَ قَدْ فَوَّضَ اللَّهُ إِلَيْهِ أَنْ جَعَلَ مَا أَحَلَّ فَهُوَ حَلاَلٌ،وَ مَا حَرَّمَ فَهُوَ حَرَامٌ، قَوْلُهُ: وَ مٰا آتٰاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مٰا نَهٰاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ؟» [1].

🔸از جابر جعفى نقل شده كه حضرت باقر (صلوات الله عليه) کلام خداوند را خواندم: لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْ‏ءٌ (هیچ‌گونه اختیاری برای تو نیست) آل عمران 128
فرمود آرى به خدا قسم براى او از امر مقدارى و مقدارى و مقدارى است آن طور كه تو گمان كرده اى نيست ولى من براى تو توضيح دهم كه خداوند تبارک و تعالی، وقتى به پيامبرش (صلی الله علیه و آله) دستور داد كه ولايت علي (صلوات الله عليه) را اظهار نمايد (پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله) در انديشه دشمنى قوم خود شد نسبت به على و شناختی كه از آنان داشت و اين به آن جهت بود كه خداوند علي را بر تمام آنها برترى بخشيده بود در تمام صفات آن، اول كسى بود كه ايمان آورد به پيامبر خدا و به کسی که او را فرستاد، و از تمام مردم بيشتر خداوند متعال و پيامبرش را نصرت مي نمود و از همه بيشتر با دشمنانشان پيكار داشت و از همه بيشتر كينه با مخالفین خدا و پيامبر داشت و مقام علمى او كه هيچ كس را ياراى هماوردى با او نبود و ساير مناقبى كه از حد شمارش بيشتر است.
وقتى پيامبر (صلی الله علیه و آله) به فكر دشمنى قومش با على افتاد كه بر او رشگ مى‏برند دلتنگ شد خداوند متعال به او اطلاع داد كه اين امر مربوط به او نيست اين بستگى به خدا دارد كه علي وصى و ولىّ امر بعد از او باشد منظور خداوند (از آيه) اين است چگونه ممكن است او اختيارى نداشته باشد با اينكه خداوند به او تفويض نموده كه هر چه را حلال كند حلال است و هر چه را حرام كند حرام است به دليل اين کلام الهی: ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا. آنچه را پيامبر براى شما آورده بگيريد [و اطاعت كنيد]، و از آنچه شما را نهى‌كرده خوددارى نماييد. (حشر 7)

تفسير العياشي، ج‏1، ص: 197
تفسیر البرهان، ج1، ص: 686

و چه زیاد است آیاتی که بدون تبیین و توضیح معصوم، خواننده از آن آیه برداشت اشتباه می کند.

#جزء4 #جزء28

وسعت بهشت ها و اشکال دشمن، و عجز عمر بن خطاب از جواب به این شبهه

وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقينَ ‎﴿آل عمران ۱۳۳﴾
و شتاب كنيد براى رسيدن به آمرزش پروردگارتان؛ و بهشتى كه وسعت آن، آسمان‌ها و زمين است؛ و براى پرهيزگاران آماده‌ شده است.


ابْنُ شَهْرَ آشُوبٍ،قَالَ:ذُكِرَ فِي(تَفْسِيرِ يُوسُفَ الْقَطَّانِ)،عَنْ وَكِيعٍ،عَنِ الثَّوْرِيِّ،عَنِ السُّدِّيِّ،قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ إِذْ أَقْبَلَ عَلَيْهِ كَعْبُ بْنُ الْأَشْرَفِ وَ مَالِكُ بْنُ الصَّيْفِ وَ حُيَيُّ بْنُ أَخْطَبَ،فَقَالُوا:إِنَّ فِي كِتَابِكُمْ: وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمٰاوٰاتُ وَ الْأَرْضُ [3]إِذَا كَانَ سَعَةُ جَنَّةٍ وَاحِدَةٍ كَسَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِينَ، فَالْجِنَانُ كُلُّهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَيْنَ تَكُونُ؟فَقَالَ عُمَرُ:لاَ أَعْلَمُ.فَبَيْنَاهُمْ فِي ذَلِكَ إِذْ دَخَلَ عَلِيٌّ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)،فَقَالَ:«فِي أَيِّ شَيْءٍ أَنْتُمْ؟»فَأَلْقَى الْيَهُودُ الْمَسْأَلَةَ عَلَيْهِ،فَقَالَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)لَهُمْ:«خَبِّرُونِي أَنَّ النَّهَارَ إِذَا أَقْبَلَ اللَّيْلُ أَيْنَ يَكُونُ[وَ اللَّيْلَ إِذَا أَقْبَلَ النَّهَارُ أَيْنَ يَكُونُ]؟»قَالُوا لَهُ:فِي عِلْمِ اللَّهِ تَعَالَى يَكُونُ.فَقَالَ عَلِيٌّ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ):«كَذَلِكَ الْجِنَانُ تَكُونُ فِي عِلْمِ اللَّهِ».
فَجَاءَ عَلِيٌّ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)إِلَى النَّبِيِّ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)وَ أَخْبَرَهُ بِذَلِكَ،فَنَزَلَ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لاٰ تَعْلَمُونَ . (نحل 43)

🔸ابن شهرآشوب_ به نقل از سُدّی _: نزد عمر بن خطّاب بودم که کعب بن اشرف و مالک بن صَیفی و حیّ بن اَخطب آمدند و گفتند : در کتاب شما آمده است : «و بهشتی که پهنای آن ، آسمان ها و زمین است» . اگر گستره یک بهشت ، به اندازه هفت آسمان و هفت زمین است ، پس تمام بهشت ها ، در روز رستاخیز ، کجایند؟ عمر گفت: نمی دانم. در این هنگام ، علی (علیه السلام) وارد شد. فرمود: «شما در باره چه ، سخن می گویید؟ » . مرد یهودی ، رو به امام علیه السلام کرد و سؤال را پرسید. ایشان فرمود: «به من بگویید که چون روز در می آید ، شب کجاست؟ و شب که می آید ، روز کجاست؟» . مرد یهودی گف: این در علم خداوند متعال است. علی (علیه السلام) فرمود: «بهشت ها نیز در علم خدایند» . سپس علی (علیه السلام) نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و موضوع را به ایشان گفت. در این هنگام ، این آیه نازل شد: «پس اگر نمی دانید ، از اهل ذکر بپرسید» . .

مناقب ابن شهر آشوب جلد 2 صفحه 352
تفسیر البرهان جلد 3 صفحه 428

#جزء4 #جزء14

رسول خدا صلی الله علیه و آله ۱۰ اسم در قرآن کریم دارد.

عَنِ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) قَالَ‌ قَالَ لِي كَمْ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) اسْمٌ فِي الْقُرْآنِ قَالَ قُلْتُ اسْمَانِ أَوْ ثَلَاثٌ فَقَالَ يَا كَلْبِيُّ لَهُ عَشَرَةُ أَسْمَاءَ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ‌ (آل عمران ١٤٤) وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ (صف ٦) وَ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً (جن ١٩) وَ طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ (طه ١ و ٢) وَ يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ (یس ۱ تا ٤) وَ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ‌ وَ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ‌ (قلم ١ تا ٢) وَ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ (مزمل ١) وَ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (مدثر ١) وَ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً رَسُولًا (طلاق ١٠ و ١١) فَالذِّكْرُ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ فَاسْأَلْ يَا كَلْبِيُّ عَمَّا بَدَا لَكَ قَالَ فَأُنْسِيتُ وَ اللَّهِ الْقُرْآنَ كُلَّهُ فَمَا حَفِظْتُ مِنْهُ حَرْفاً أَسْأَلُهُ عَنْهُ.

🔸از کلبی روایت شده که امام جعفر صادق (صلوات الله علیه) به من فرمود: ای کلبی! محمد (صلی الله علیه و آله) چند اسم در قرآن دارد؟ گفتم: دو یا سه اسم. ایشان فرمود: ای کلبی! برای او ده اسم است:
«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ» (آل عمران ۱۴۴)
[و محمد جز فرستاده ای که پیش از او (هم) پیامبرانی (آمده و) گذشتند نیست]

و «مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ» (صف ۶)
[تصدیق می‌کنم به فرستاده ای که پس از من می آید و نام او احمد است]

و «لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا» (جن ۱۹)
[همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند، چیزی نمانده بود که بر سر وی فرو افتند]

و «طه * مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی» (طه ۱ و ۲)
[طه * ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی]

و «یس* وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ *عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیم» (یس ۱ تا ۴)
[یس (یاسین) * سوگند به قرآن حکمت آموز *که قطعا تو از (جمله) پیامبرانی *بر راهی راست]

و «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ * مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ» (قلم ۱ و ۲)
[نون، سوگند به قلم و آن چه می‌نویسند * (که) تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستی]

و «یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ» (مزمل ۱)
[ای جامه به خویشتن فرو پیچیده]

و «یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ»(مدثر ۱)
[ای کشیده ردای شب بر سر]

و «قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا * رَسُولًا» (طلاق ۱۰ و ١١)
[راستی که خدا سوی شما تذکاری فرو فرستاده است * رسولی]

ایشان فرمود: #ذکر یک اسم از اسامی محمد (صلی الله علیه و آله) است و ما اهل ذکر هستیم. پس ای کلبی! هر آن چه را که به نظرت می آید، سوال کن. او می‌گوید: او (کلبی) گفت: به خدا تمامی قرآن را فراموش کردم و حتی یک حرف آن را حفظ نداشتم که درباره آن از امام بپرسم.

بصائر الدرجات صفحه 512
تفسیر البرهان جلد 3 صفحه 747
مختصر بصائر الدرجات صفحه 67
إثبات الهداة جلد 1 صفحه 213

#جزء4 #جزء16 #جزء22 #جزء28 #جزء29

رحمة الله=اهل بیت صلوات الله علیهم

●قال الامام الباقرصلوات الله علیه:
نَحْنُ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ

●امام باقر صلوات الله علیه:
ما رحمت خداوند بر مخلوقاتش هستیم.

الأمالي - ط دار الثقافة صفحه 654
تفسیر البرهان جلد 4 صفحه 720

#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء8 #جزء11 #جزء12 #جزء15 #جزء18 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27

#ذکر_الله_علی_کل_حال

أَلَّذينَ يَذْكُرُونَ اللهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النّارِ ‎﴿آل عمران ۱۹۱﴾
[همان] كسانى‌ كه خدا را ايستاده و نشسته، و در‌حالى‌كه بر پهلو خوابيده‌اند، ياد مى‌كنند؛ و در اسرار آفرينش آسمان‌ها و زمين مى‌انديشند؛ [و مى‌گويند]: پروردگارا! اين‌ها را بيهوده نيافريده‌اى؛ منزّهى تو! ما را از عذاب دوزخ، نگاهدار.

#جزء4

کنیز حضرت زهرا صلوات الله علیها بیست سال فقط با آیات قرآن تکلم می کرد (از منابع عامه)

#حجاب #عفاف #حجاب_فاطمی
" في فضل فضة خادمها "

أَبُو الْقَاسِمِ الْقُشَيْرِيُّ فِي كِتَابِهِ- قَالَ بَعْضُهُمْ انْقَطَعْتُ فِي الْبَادِيَةِ عَنِ الْقَافِلَةِ فَوَجَدْتُ امْرَأَةً فَقُلْتُ لَهَا مَنْ أَنْتِ فَقَالَتْ‌ وَ قُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ‌ فَسَلَّمْتُ عَلَيْهَا فَقُلْتُ مَا تَصْنَعِينَ هَاهُنَا قَالَتْ‌ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُضِلٍ‌ فَقُلْتُ أَ مِنَ الْجِنِّ أَنْتِ أَمْ مِنَ الْإِنْسِ قَالَتْ‌ يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ‌ فَقُلْتُ مِنْ أَيْنَ أَقْبَلْتِ قَالَتْ‌ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ فَقُلْتُ أَيْنَ تَقْصُدِينَ قَالَتْ‌ وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ‌ فَقُلْتُ مَتَى انْقَطَعْتِ قَالَتْ‌ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ‌ فَقُلْتُ أَ تَشْتَهِينَ طَعَاماً فَقَالَتْ‌ وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا يَأْكُلُونَ الطَّعامَ‌ فَأَطْعَمْتُهَا ثُمَّ قُلْتُ هَرْوِلِي وَ تَعَجَّلِي قَالَتْ‌ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها فَقُلْتُ أُرْدِفُكِ فَقَالَتْ‌ لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَنَزَلْتُ فَأَرْكَبْتُهَا فَقَالَتْ‌ سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا فَلَمَّا أَدْرَكْنَا الْقَافِلَةَ قُلْتُ لَهَا أَ لَكِ أَحَدٌ فِيهَا قَالَتْ‌ يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ‌ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ‌ يا يَحْيى‌ خُذِ الْكِتابَ‌ يا مُوسى‌ إِنِّي أَنَا اللَّهُ‌ فَصِحْتُ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ فَإِذَا بِأَرْبَعَةِ شَبَابٍ مُتَوَجِّهِينَ نَحْوَهَا فَقُلْتُ مَنْ هَؤُلَاءِ مِنْكِ قَالَتْ‌ الْمالُ وَ الْبَنُونَ‌ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا فَلَمَّا أَتَوْهَا فَقَالَتْ‌ يا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ‌ فَكَافَوْنِي بِأَشْيَاءَ فَقَالَتْ‌ وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَزَادُوا عَلَيَّ فَسَأَلْتُهُمْ عَنْهَا فَقَالُوا هَذِهِ أُمُّنَاً فِضَّةُ جَارِيَةُ الزَّهْرَاءِ (صلوات الله علیها) مَا تَكَلَّمَتْ مُنْذُ عِشْرِينَ سَنَةً إِلَّا بِالْقُرْآنِ.

🔸ابوالقاسم قشیری در کتاب خود از شخصی نقل می کند که گفت: «یک بار در صحرا از کاروان دور افتادم و با زنی روبرو شدم. از وی پرسیدم: «تو کیستی؟»
گفت: {و بگو سلام، پس خواهند دانست} (زخرف 89)
به او سلام کردم و پرسیدم اینجا چه می کنی؟
گفت: {و هر که را خدا هدایت کند گمراه کننده ای ندارد} (زمر 37)
گفتم تو از جنی یا انس؟
گفت: {ای فرزندان آدم، جامه خود را برگیرید.} (اعراف 31)
پرسیدم از کجا می آیی؟
گفت: {و آنان را از جایی دور ندا می دهند} (فصلت 44)
گفتم به کجا می روی؟
گفت: {و برای خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است.} (آل عمران 97)
گفتم چند وقت است که از قافله دور افتادی؟
گفت: {و در حقیقت، آسمان ها و زمین و آنچه که میان آن دو است را در شش روز آفریدیم} (ق 38)
گفتم آیا میل به غذا داری؟
گفت: {و ایشان را جسدی که غذا نخورند قرار ندادیم} (انبیا 8)
پس از آنکه به وی غذا دادم، گفتم هروله کن ولی تعجیل نکن!
گفت: {خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایی اش تکلیف نمی کند} (بقره 286)
گفتم بیا تا تو را در ترک زین خود سوار کنم، گفت: {اگر در آن دو [زمین و آسمان] جز خدا، خدایانی وجود داشت، قطعاً تباه می شد} (انبیا 22)
وقتی من پیاده شدم و او را سوار کردم، گفت: {پاک است کسی که این را برای ما رام کرد.} (زخرف 13)
وقتی به قافله رسیدیم به او گفتم: «آیا کسی را در این قافله داری؟»
گفت: {ای داوود، ما تو را در زمین خلیفه گردانیدیم... (ص 26) و محمد، جز فرستاده ای نیست. (آل عمران 144)...ای یحیی، کتاب را بگیر (مریم 12) ... «ای موسی، منم، من، خداوند.»} (نمل 9)
آنگاه صاحبان این نام ها را صدا زدم و دیدم چهار جوان به سوی او شتافتند.
از زن پرسیدم اینها چه نسبتی با تو دارند؟
گفت: {مال و پسران زیور زندگی دنیایند} (کهف 46)
وقتی آن چهار جوان به مقابل او رسیدند گفت: {«ای پدر، او را استخدام کن، چرا که بهترین کسی است که استخدام می کنی، نیرومند و امین است»} (قصص 26) آنان اشیایی به من عطا کردند و زن گفت: {و خداوند برای هر کس که بخواهد چند برابر می کند} (بقره 261) آنها چیزهای دیگری نیز به من دادند.
من از آنها پرسیدم این زن کیست؟
گفتند: «این مادر ما فضه است که خادمه زهرا (صلوات الله علیها) بوده. الان مدت بیست سال است که جز با قرآن سخن نمی گوید.»

بيت الأحزان صفحه 41
بحار الأنوار جلد 43 صفحه 86
المناقب ابن شهر آشوب جلد 3 صفحه 343

#جزء3 #جزء4 #جزء8 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء19 #جزء20 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26

تلاش سقیفه بر از بین بردن #خمس

قال امیرالمومنین صلوات الله علیه:
إِنَّ أَوَّلَ مَا انْتُقِصْنَا بَعْدَهُ إِبْطَالُ حَقِّنَا فِي الْخُمُسِ

🔸امیرالمومنین صلوات الله علیه:
همانا اولین چیزی که پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) از ما گرفته شد باطل ساختن حق ما در خمس بود.

الأمالي - ط دار الثقافة صفحه 9

و امروز نیز سقیفه ای ها و بی دین ها و شیعه نمایان ، همگی دست در دست هم، در راستای اهداف ابوبکر و عمر می کوشند که خمس را محو کنند.

فتوای ابوبکر و عمر به حلیت خمس

ابوبکر و عمر با پول #خمس ، شراب می خریدند

گناه تمجید شدن برای کاری که انجام ندادیم

لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ يَفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ يُحِبُّونَ أَنْ يُحْمَدُوا بِمالَمْ يَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ ‎﴿آل عمران ۱۸۸﴾
گمان مبرآن‌ها كه از اعمال [زشت] خود خوشحال مى‌شوند، و دوست دارند در برابر كار [نيكى] كه انجام نداده‌اند مورد ستايش قرارگيرند، از عذاب [الهى] بركنارند. [بلكه] براى آن‌ها، عذاب دردناكى ‌است!

تعریف و تمجید باید از سوی خالق باشد نه مخلوق‎

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللهُ‌ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتيلاً ‎﴿نساء ۴۹﴾
آيا نديدى كسانى را كه [بى‌جهت] خودستايى مى‌كنند؟! ولى خدا هر‌كس را بخواهد [و شايسته بداند]، ستايش مى‌كند؛ و كمترين ستمى به آن‌ها نخواهد شد.

#جزء4 #جزء5

با زنان به خوبی معاشرت کنید
حتی ممکن است از زنی خوشتان نیاید ولی خیر کثیر داشته باشد.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ ۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا ‎﴿نساء ١٩﴾‏
ای کسانی که ایمان آورده اید، برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه ارث برید؛ و آنان را زیر فشار مگذارید تا بخشی از آنچه را به آنان داده اید [از چنگشان به در] برید، مگر آنکه مرتکب زشتکاری آشکاری شوند، و با آنها به شایستگی رفتار کنید؛ و اگر از آنان خوشتان نیامد، پس چه بسا چیزی را خوش نمی‌دارید و خدا در آن خیر فراوان قرار می‌دهد.

#جزء4