آیا واقعا شیعیان جبرئیل را خیانتکار و خطاکار می دانند؟

1️⃣نهی از دشمنی با حضرت جبرئیل (قصه دروغین خان امین)

قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ‎﴿٩٧﴾‏ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ ‎﴿بقره ٩٨﴾
بگو: «کسی که دشمن جبرئیل است [در واقع دشمن خداست‌] چرا که او، به فرمان خدا، قرآن را بر قلبت نازل کرده است، در حالی که مؤید پیش از آن، و هدایت و بشارتی برای مؤمنان است.» (۹۷) هر که دشمن خدا، و فرشتگان و فرستادگان او، و جبرئیل و میکائیل است [بداند که‌] خدا یقینا دشمن کافران است. (۹۸)

2️⃣عصمت ملائکه

عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لايَعْصُونَ اللهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ ‎﴿تحریم ۶﴾
آتشى كه فرشتگانى بر آن گمارده‌ شده كه خشن و سختگيرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى‌كنند و آنچه را فرمان داده شده اند [به طور كامل] اجرا مى‌نمايند.


پاسخ استاد یزدانی

#جزء1 #جزء28

✔️جهنم و بهشت جاودانه
❌جهنم و بهشت موقتی

بهشتی ها و جهنمی فقط در یک بازه و مدت کوتاهی در زندگی عمل انجام دادند پس چرا به صورت ابدی در جایگاه خویش قرار می گیرند؟

▪️[علل الشرائع] أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الشَّاذَکُونِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُونُسَ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنِ الْخُلُودِ فِی الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَقَالَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ بَقُوا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً مَا بَقُوا فَالنِّیَّاتُ تُخَلِّدُ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ قَالَ عَلَی نِیَّتِهِ [اسراء / ۸۴]. قَالَ:«عَلَى نِيَّتِهِ».

▪️ابی هاشم می‌گوید: از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام راجع به #خلود اهل بهشت در بهشت و جاودانی بودن اهل دوزخ در دوزخ پرسیدم ؟! حضرت فرمودند: اهل دوزخ به خاطر این در دوزخ مخلّد هستند که #نیتشان این بود که اگر برای همیشه در دنیا باشند عصیان و نافرمانی خداوند را بنمایند. و اهل بهشت به این جهت در بهشت جاودانی هستند که #نیتشان در دنیا این بود که اگر در آن باقی بمانند تا ابد اطاعت خداوند را نمایند. پس #نیت این دو گروه باعث #مخلد بودنشان در بهشت و دوزخ گردیده، سپس آن جناب فرموده خداوند تعالی را تلاوت فرمود: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ» [ای پیامبر تو به خلق بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد] بعد حضرت دنبال آیه فرمودند: یعنی بر حسب #نیت و #قصد خود.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 8 ٫ صفحه 346

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
▫️تَذَاكَرُوا وَ تَلاَقَوْا وَ تَحَدَّثُوا
فَإِنَّ اَلْحَدِيثَ 👈 جِلاَءٌ لِلْقُلُوبِ 👉
➡️ @eteghdate
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء9 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء19 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27 #جزء28 #جزء29 #جزء30

تاول زدن پای محب امام برای رسیدن به محبوب

عنْ بُرَيْدِ بْنِ مُعَاوِيَةَ الْعِجْلِيِّ،قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ قَادِمٌ مِنْ خُرَاسَانَ مَاشِياً،فَأَخْرَجَ رِجْلَيْهِ وَ قَدْ تَغَلَّفَتَا،وَ قَالَ:أَمَا وَ اللَّهِ مَا جَاءَ بِي مِنْ حَيْثُ جِئْتُ إِلاَّ حُبُّكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ.
فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ):«وَ اللَّهِ لَوْ أَحَبَّنَا حَجَرٌ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَنَا،وَ هَلِ الدِّينُ إِلاَّ الْحُبُّ،إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ: قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ وَ قَالَ: يُحِبُّونَ مَنْ هٰاجَرَ إِلَيْهِمْ [4]وَ هَلِ الدِّينُ إِلاَّ الْحُبُّ».

🔸از برید بن معاویه عجلی روایت شده: نزد امام باقر (صلوات الله علیه) حاضر بودم که ناگاه شخصی که از خراسان پیاده برای ملاقات آن حضرت سفر کرده بود وارد شد ، دو پای خود را که ترکیدگی و شکاف برداشته بود بیرون آورد و گفت:
به خدا قسم چیزی جز محبّت شما اهل بیت مرا به این کار وا نداشت ، و دوستی شما باعث شد که این راه را بپیمایم.
امام باقر (صلوات الله علیه) فرمود: به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند او را با ما محشور گرداند ، و آیا دین چیزی جز محبّت است؟
همانا خداوند می فرماید: «بگو اگر شما خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد» (آل عمران 31)
و فرموده است: «مهاجرین را که به سوی ایشان آمدند دوست می دارند» (حشر 9)
و آیا دین چیزی جز محبّت و دوستی است؟

ترجمه القطرة جلد 1 صفحه 520
تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 611
تفسیر عیاشی جلد 1 صفحه 167
بحارالانوار جلد 27 صفحه 95
مستدرک الوسائل جلد 12 صفحه 219 بَابُ 14 وُجُوبِ الْحُبِّ فِی اللَّهِ وَ الْبُغْضِ فِی اللَّهِ وَ الْإِعْطَاءِ فِی اللَّهِ وَ الْمَنْعِ فِی اللَّهِ

#جزء3 #جزء28

اینکه در قرآن آمده پیامبر صلی الله علیه و آله هیچ اختیاری از خودش ندارد یعنی چه؟

انتخابات یا انتصابات؟!

لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ‎﴿آل عمران ١٢٨﴾
هيچ يك از اين كارها در اختيار تو نيست.

وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ‎﴿حشر ۷﴾
آنچه را پيامبر براى شما آورده بگيريد [و اطاعت كنيد]، و از آنچه شما را نهى‌كرده خوددارى نماييد.

#تفویض
الْعَيَّاشِيُّ:عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ،قَالَ: قَرَأْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)قَوْلَ اللَّهِ: لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ .
قَالَ:«بَلَى وَ اللَّهِ،إِنَّ لَهُ مِنَ الْأَمْرِ شَيْئاً وَ شَيْئاً وَ شَيْئاً،وَ لَيْسَ حَيْثُ ذَهَبْتَ،وَ لَكِنِّي أُخْبِرُكَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا أَمَرَ نَبِيَّهُ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)أَنْ يُظْهِرَ وَلاَيَةَ عَلِيٍّ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)فَكَّرَ فِي عَدَاوَةِ قَوْمِهِ لَهُ،وَ مَعْرِفَتِهِ بِهِمْ.وَ ذَلِكَ الَّذِي فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ عَلَيْهِمْ فِي جَمِيعِ خِصَالِهِ:كَانَ أَوَّلَ مَنْ آمَنَ بِرَسُولِ اللَّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)وَ بِمَنْ أَرْسَلَهُ،وَ كَانَ أَنْصَرَ النَّاسِ لِلَّهِ تَعَالَى وَ لِرَسُولِهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)،وَ أَقْتَلَهُمْ لِعَدُوِّهِمَا،وَ أَشَدَّهُمْ بُغْضاً لِمَنْ خَالَفَهُمَا،وَ فَضَّلَ عِلْمَهُ الَّذِي لَمْ يُسَاوِهِ أَحَدٌ، وَ مَنَاقِبَهُ الَّتِي لاَ تُحْصَى شَرَفاً.
فَلَمَّا فَكَّرَ النَّبِيُّ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)فِي عَدَاوَةِ قَوْمِهِ لَهُ فِي هَذِهِ الْخِصَالِ،وَ حَسَدِهِمْ لَهُ عَلَيْهَا ضَاقَ عَنْ ذَلِكَ،فَأَخْبَرَ اللَّهُ تَعَالَى أَنَّهُ لَيْسَ لَهُ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ شَيْءٌ،إِنَّمَا الْأَمْرُ فِيهِ إِلَى اللَّهِ أَنْ يُصَيِّرَ عَلِيّاً(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)وَصِيَّهُ وَ وَلِيَّ الْأَمْرِ بَعْدَهُ،فَهَذَا عَنَى اللَّهُ،وَ كَيْفَ لاَ يَكُونُ لَهُ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ،وَ قَدْ فَوَّضَ اللَّهُ إِلَيْهِ أَنْ جَعَلَ مَا أَحَلَّ فَهُوَ حَلاَلٌ،وَ مَا حَرَّمَ فَهُوَ حَرَامٌ، قَوْلُهُ: وَ مٰا آتٰاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مٰا نَهٰاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ؟» [1].

🔸از جابر جعفى نقل شده كه حضرت باقر (صلوات الله عليه) کلام خداوند را خواندم: لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْ‏ءٌ (هیچ‌گونه اختیاری برای تو نیست) آل عمران 128
فرمود آرى به خدا قسم براى او از امر مقدارى و مقدارى و مقدارى است آن طور كه تو گمان كرده اى نيست ولى من براى تو توضيح دهم كه خداوند تبارک و تعالی، وقتى به پيامبرش (صلی الله علیه و آله) دستور داد كه ولايت علي (صلوات الله عليه) را اظهار نمايد (پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله) در انديشه دشمنى قوم خود شد نسبت به على و شناختی كه از آنان داشت و اين به آن جهت بود كه خداوند علي را بر تمام آنها برترى بخشيده بود در تمام صفات آن، اول كسى بود كه ايمان آورد به پيامبر خدا و به کسی که او را فرستاد، و از تمام مردم بيشتر خداوند متعال و پيامبرش را نصرت مي نمود و از همه بيشتر با دشمنانشان پيكار داشت و از همه بيشتر كينه با مخالفین خدا و پيامبر داشت و مقام علمى او كه هيچ كس را ياراى هماوردى با او نبود و ساير مناقبى كه از حد شمارش بيشتر است.
وقتى پيامبر (صلی الله علیه و آله) به فكر دشمنى قومش با على افتاد كه بر او رشگ مى‏برند دلتنگ شد خداوند متعال به او اطلاع داد كه اين امر مربوط به او نيست اين بستگى به خدا دارد كه علي وصى و ولىّ امر بعد از او باشد منظور خداوند (از آيه) اين است چگونه ممكن است او اختيارى نداشته باشد با اينكه خداوند به او تفويض نموده كه هر چه را حلال كند حلال است و هر چه را حرام كند حرام است به دليل اين کلام الهی: ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا. آنچه را پيامبر براى شما آورده بگيريد [و اطاعت كنيد]، و از آنچه شما را نهى‌كرده خوددارى نماييد. (حشر 7)

تفسير العياشي، ج‏1، ص: 197
تفسیر البرهان، ج1، ص: 686

و چه زیاد است آیاتی که بدون تبیین و توضیح معصوم، خواننده از آن آیه برداشت اشتباه می کند.

#جزء4 #جزء28

رسول خدا صلی الله علیه و آله ۱۰ اسم در قرآن کریم دارد.

عَنِ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) قَالَ‌ قَالَ لِي كَمْ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) اسْمٌ فِي الْقُرْآنِ قَالَ قُلْتُ اسْمَانِ أَوْ ثَلَاثٌ فَقَالَ يَا كَلْبِيُّ لَهُ عَشَرَةُ أَسْمَاءَ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ‌ (آل عمران ١٤٤) وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ (صف ٦) وَ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً (جن ١٩) وَ طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ (طه ١ و ٢) وَ يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ (یس ۱ تا ٤) وَ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ‌ وَ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ‌ (قلم ١ تا ٢) وَ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ (مزمل ١) وَ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (مدثر ١) وَ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً رَسُولًا (طلاق ١٠ و ١١) فَالذِّكْرُ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ فَاسْأَلْ يَا كَلْبِيُّ عَمَّا بَدَا لَكَ قَالَ فَأُنْسِيتُ وَ اللَّهِ الْقُرْآنَ كُلَّهُ فَمَا حَفِظْتُ مِنْهُ حَرْفاً أَسْأَلُهُ عَنْهُ.

🔸از کلبی روایت شده که امام جعفر صادق (صلوات الله علیه) به من فرمود: ای کلبی! محمد (صلی الله علیه و آله) چند اسم در قرآن دارد؟ گفتم: دو یا سه اسم. ایشان فرمود: ای کلبی! برای او ده اسم است:
«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ» (آل عمران ۱۴۴)
[و محمد جز فرستاده ای که پیش از او (هم) پیامبرانی (آمده و) گذشتند نیست]

و «مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ» (صف ۶)
[تصدیق می‌کنم به فرستاده ای که پس از من می آید و نام او احمد است]

و «لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا» (جن ۱۹)
[همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند، چیزی نمانده بود که بر سر وی فرو افتند]

و «طه * مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی» (طه ۱ و ۲)
[طه * ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی]

و «یس* وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ *عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیم» (یس ۱ تا ۴)
[یس (یاسین) * سوگند به قرآن حکمت آموز *که قطعا تو از (جمله) پیامبرانی *بر راهی راست]

و «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ * مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ» (قلم ۱ و ۲)
[نون، سوگند به قلم و آن چه می‌نویسند * (که) تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستی]

و «یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ» (مزمل ۱)
[ای جامه به خویشتن فرو پیچیده]

و «یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ»(مدثر ۱)
[ای کشیده ردای شب بر سر]

و «قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا * رَسُولًا» (طلاق ۱۰ و ١١)
[راستی که خدا سوی شما تذکاری فرو فرستاده است * رسولی]

ایشان فرمود: #ذکر یک اسم از اسامی محمد (صلی الله علیه و آله) است و ما اهل ذکر هستیم. پس ای کلبی! هر آن چه را که به نظرت می آید، سوال کن. او می‌گوید: او (کلبی) گفت: به خدا تمامی قرآن را فراموش کردم و حتی یک حرف آن را حفظ نداشتم که درباره آن از امام بپرسم.

بصائر الدرجات صفحه 512
تفسیر البرهان جلد 3 صفحه 747
مختصر بصائر الدرجات صفحه 67
إثبات الهداة جلد 1 صفحه 213

#جزء4 #جزء16 #جزء22 #جزء28 #جزء29

دوستی عمر بن خطاب با یهود و خشم پیامبر صلی الله علیه و آله

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّـهُ عَلَيْهِم مَّا هُم مِّنكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَيَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿مجادله ١٤﴾
آيا نديده اى كسانى را كه قومى را كه مورد خشم خدايند به دوستى گرفته اند؟ آنها نه از شمايند و نه از ايشان، و به دروغ سوگند ياد مى‌كنند و خودشان [هم‌] مى‌دانند.


وَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمُ فِي قَوْلِهِ: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ‌
قَالَ‌: نَزَلَتْ فِي الثَّانِي لِأَنَّهُ مَرَّ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ جَالِسٌ عِنْدَ رَجُلٍ مِنَ الْيَهُودِ وَ يَكْتُبُ خَبَرَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَأَنْزَلَ اللَّهُ جَلَّ ثَنَاؤُهُ أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ- ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ‏
فَجَاءَ إِلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) رَأَيْتُكَ تَكْتُبُ عَنِ الْيَهُودِ وَ قَدْ نَهَى اللَّهُ عَنْ ذَلِكَ! فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ كَتَبْتُ عَنْهُ مَا فِي التَّوْرَاةِ مِنْ صِفَتِكَ- وَ أَقْبَلَ يَقْرَأُ ذَلِكَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ غَضْبَانُ، فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ وَيْلَكَ- أَ مَا تَرَى غَضَبَ النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) عَلَيْكَ فَقَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ غَضَبِ اللَّهِ وَ غَضَبِ رَسُولِهِ إِنِّي إِنَّمَا كَتَبْتُ ذَلِكَ لِمَا وَجَدْتُ فِيهِ مِنْ خَبَرِكَ، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) يَا فُلَانُ! لَوْ أَنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ فِيهِمْ قَائِما ثُمَّ أَتَيْتَهُ رَغْبَةً- عَمَّا جِئْتُ بِهِ لَکُنْتَ کَافِراً بِمَا جِئْتُ بِهِ

🔸علی بن ابراهیم قمی گوید: اين آيه درباره دومى نازل شد زيرا پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) بر او گذشت موقعى كه پيش مردى يهودى نشسته بود و مشغول نوشتن اخبار پيامبر (صلی الله علیه و آله) بود پس الله جل ثناؤه نازل فرمود:
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ‏
آيا نديده اى كسانى را كه قومى را كه مورد خشم خدايند به دوستى گرفته اند؟ آنها نه از شمايند و نه از ايشان (مجادله 14)
دومى خدمت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) رسيد آن جناب به او فرمود ديدم گفتار يهود را مى‏نوشتى با اينكه خداوند چنين كارى را نهى نموده.
گفت: یا رسول الله! آنچه در تورات راجع به صفاتت نوشته بود مى‏نوشتم و شروع كرد به خواندن نوشته هاى خود در حالى كه پيامبر بر او خشمگين بود.
مردى از انصار به او گفت واى بر تو! نمى بينى پيامبر (صلی الله علیه و آله) بر تو خشمگين است.
دومى گفت به خدا پناه مى‏برم از خشم خدا و رسولش، من اينها را چون راجع به اخبار تو بود نوشتم، پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) به او فرمود فلانى، اگر موسى بن عمران در ميان آنها ايستاده باشد و تو با اعتنائى به آنچه من از نزد خدا آورده ام پيش او بروى نسبت به آنچه من آورده ام كافر خواهى بود.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏9، ص: 242
تفسير القمي، ج‏2، ص: 357
البرهان في تفسير القرآن، ج‏5، ص: 326

#جزء28

گناهانی که به کل فراموششان کردیم ... 😔

يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللهُ جَميعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللهُ وَ نَسُوهُ وَ اللهُ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهيدٌ ‎﴿مجادله ۶﴾
در آن روز كه خداوند همه‌ی آن‌ها را برمى‌انگيزد و از اعمالى كه انجام دادند باخبر مى‌‌سازد، اعمالى كه خداوند حساب آن را نگه داشته و آن‌ها فراموشش كردند؛ و خداوند بر هرچيز شاهد و ناظر است.


در برخی از اعمال عید فطر از لسان مطهر امام صادق صلوات الله علیه داریم:

يَا ذَاالْحَوْلِ يَا ذَاالطَّوْلِ يَا مُصْطَفِياً مُحَمَّداً وَناصِرَهُ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَنَسِيتُهُ أَنَا وَهُوَ عِنْدَكَ فِي كِتابٍ مُبِينٍ.

🔸ای صاحب قدرت، ای دارای عطا، ای برگزیننده محمّد و ای یاور او، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و بر من بیامرز هر گناهی را که مرتکب شدم و آن را فراموش کردم و آن گناه نزد تو در کتابی آشکار است.

لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 628
من لا يحضره الفقيه جلد 2 جلد 2 صفحه 109 حدیث 2043
بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام جلد 88 صفحه 116

#جزء28

اصحاب صحیفه ملعونه در قرآن کریم

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ ﴿سورة المجادلة ٧﴾
آیا ندانسته ای که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمین است، می داند؟ هیچ گفتگوی محرمانه ای میان سه نفر نیست مگر اینکه او چهارمی آنان است

إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿سورة المجادلة ١٠﴾
جز این نیست که گفتگوی محرمانه از [ناحیه] شیطان است تا مؤمنان را اندوهگین کند، ولی نمی تواند هیچ گزندی به آنان برساند مگر به فرمان خدا. و مؤمنان فقط باید بر خدا توکل کنند


سُلَيْمَانُ بْنُ خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (صلوات الله علیه ) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ إِنَّمَا النَّجْوى‏ مِنَ الشَّيْطانِ‏
قَالَ الثَّانِي قَوْلُهُ ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى‏ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ قَالَ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ وَ أَبُو فُلَانٍ أَمِينُهُمْ حِينَ اجْتَمَعُوا وَ دَخَلُوا الْكَعْبَةَ فَكَتَبُوا بَيْنَهُمْ كِتَاباً إِنْ مَاتَ مُحَمَّدٌ أَنْ لَا يَرْجِعَ الْأَمْرُ فِيهِمْ أَبَداً

🔸سلیمان گوید از امام باقر (صلوات الله علیه) از قول الهی پرسیدم:
إِنَّمَا النَّجْوى‏ مِنَ الشَّيْطانِ‏ (مجادله 10)
(یعنی : جز این نیست که گفتگوی محرمانه از شیطان است)
فرمود: دومی (عمر) است.
(پرسید) قول الهی: ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى‏ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ (مجادله 7)
(یعنی: هیچ گفتگوی محرمانه ای میان سه نفر نیست مگر اینکه او چهارمی آنان است)
فرمود: فلانی و فلانی و ابو فلانی که امین آنان بود (ابوبکر و عمر و ابو عبیدة). زمانی که جمع شدند و داخل کعبه شدند و بین خودشان نوشته ای نوشتند که اگر محمد (صلی الله علیه و آله) بمیرد امر (امامت و خلافت) هرگز به آنها باز نگردد.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏28، ص: 85
البرهان في تفسير القرآن، ج‏5، ص: 314
تفسير القمي، ج‏2، ص: 356

#جزء28

فقط مولای ما برای نجوا و درگوشی صحبت کردن با رسول خدا صلی الله علیه و آله صدقه پرداخت کرد. (از منابع عامه)

1️⃣الإمام عليّ عليه السلام : إنَّ في كِتابِ اللّه ِ عَزَّ وجَلَّ لَايَةً ما عَمِلَ بِها أحَدٌ قَبلي ، ولا يَعمَلُ بِها أحَدٌ بَعدي ؛ «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيْنَ يَدَىْ نَجْوَكُمْ صَدَقَةً» ، قالَ : فُرِضَت ثُمَّ نُسِخَت.

🔸امام على عليه السلام : در كتاب خداوند عز و جل آيه اى است كه پيش از من ، كسى به آن عمل نكرده و پس از من هم كسى به آن عمل نخواهد كرد : «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هرگاه با پيامبر [ خدا] گفتگوى محرمانه اى داريد ، پيش از گفتگوى محرمانه خود ، صدقه اى بپردازيد» (مجادله 12) فرمود: ]اين كار ، واجب شد و آن گاه ، نَسخ گشت.

تفسير الطبري : ج 14 الجزء 28 ص 20 عن مجاهد ، المناقب للخوارزمي : ص 277 ح 262


2️⃣عنه عليه السلام : آيَةٌ مِن كِتابِ اللّه ِ لَم يَعمَل بِها أحَدٌ قَبلي ، ولا يَعمَل بِها أحَدٌ بَعدي ، كانَ عِندي دينارٌ فَصَرَفتُهُ بِعَشَرَةِ دَراهِمَ ، فَكُنتُ إذا جِئتُ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله تَصَدَّقتُ بِدِرهَمٍ ، فَنُسِخَت ، فَلَم يَعمَل بِها أحَدٌ قَبلي ؛ «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيْنَ يَدَىْ نَجْوَكُمْ صَدَقَةً».

🔸امیرالمومنین صلوات الله علیه: آيه اى از كتاب خدا هست كه پيش از من ، كسى به آن عمل نكرد و پس از من هم كسى به آن ، عمل نخواهد كرد. نزد من يك دينار بود كه آن را به ده درهم تبديل كردم و هرگاه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله مى آمدم، يك درهم صدقه مى دادم. اين آيه نَسخ شد و قبل از من ، كسى به آن عمل نكرد: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هرگاه با پيامبر [ خدا ]گفتگوى محرمانه اى داريد ، پيش از گفتگوى محرمانه خود ، صدقه اى بپردازيد»

تفسير الطبري : ج 14 الجزء 28 ص 20 ، تفسير ابن كثير : ج 8 ص 75 ، المصنّف لابن أبي شيبة : ج 7 ص 505 ح 62 ، المناقب لابن المغازلي : ص 326 ح 373 كلّها عن مجاهد ، تفسير الفخر الرازي : ج 29 ص 272


3️⃣عنه عليه السلام : إنَّ في كِتابِ اللّه ِ لَايَةً ما عَمِلَ بِها أحَدٌ ، ولا يَعمَلُ بِها أحَدٌ بَعدي ؛ آيَةَ النَّجوى : «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيْنَ يَدَىْ نَجْوَكُمْ صَدَقَةً» الآيَةَ ؛ قالَ : كانَ عِندي دِينارٌ فَبِعتُهُ بِعَشَرَةِ دَراهِمَ ، فَناجَيتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله ، فَكُنتُ كُلَّما ناجَيتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله قَدَّمتُ بَينَ يَدَي نَجوايَ دِرهَما ، ثُمَّ نُسِخَت فَلَم يَعمَل بِها أحَدٌ ، فَنَزَلَت : «ءَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُواْ بَيْنَ يَدَىْ نَجْوَكُمْ صَدَقَـتٍ» الآيَةَ.

🔸امام على عليه السلام: در كتاب خدا آيه اى هست كه هيچ كس [ جز من] به آن ، عمل نكرد و پس از من هم كسى به آن ، عمل نخواهد كرد. [اين،] آيه نجواست: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هرگاه با پيامبر [خدا] گفتگوى محرمانه اى داريد ، پيش از گفتگوى محرمانه خود ، صدقه اى بپردازيد؟» تا آخر آيه . من يك دينار داشتم. آن را به ده درهم تبديل كردم و با پيامبر صلى الله عليه و آله نجوا كردم و هرگاه كه با پيامبر صلى الله عليه و آله نجوا مى كردم ، پيش از نجوا ، يك درهم صدقه مى دادم. سپس آيه منسوخ شد و كسى به آن عمل نكرد و سپس [اين آيه] نازل شد: «آيا ترسيديد كه پيش از گفتگوى محرمانه خود ، صدقه هايى بپردازيد» (مجادله 13) تا آخر آيه.

المستدرك على الصحيحين : ج 2 ص 524 ح 3794 ، أسباب نزول القرآن : ص 432 ح 797 ، الدرّ المنثور : ج 8 ص 84 ؛ الخصال : ص 574 ح 1 عن مكحول ، مجمع البيان : ج 9 ص 379 ، تفسير فرات : ص 470 ح 615 عن مجاهد وكلّها نحوه وراجع المصنّف لابن أبي شيبة : ج7 ص 505 ح 63


4️⃣تفسير ابن كثير عن مجاهد : نُهوا عَن مُناجاةِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله حَتّى يَتَصَدَّقوا ، فَلَم يُناجِهِ إلّا عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ قَدَّمَ دِينارا صَدَقَةً تَصَدَّقَ بِهِ ، ثُمَّ ناجَى النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله ، فَسَأَلَهُ عَن عَشرِ خِصالٍ ، ثُمَّ اُنزِلَتِ الرُّخصَةُ

🔸تفسير ابن كثير به نقل از مجاهد: مردم از نجوا كردن (گفتگوى محرمانه) با پيامبر صلى الله عليه و آله نهى شدند ، مگر آن كه صدقه بدهند، پس از آن، كسى جز على بن ابى طالب (عليه السلام) با پيامبر نجوا نكرد. يك دينار ، صدقه داد و آن گاه با پيامبر صلى الله عليه و آله نجوا كرد و از او درباره ده ويژگى پرسيد و پس از آن ، آيه «رخصت» نازل شد.

تفسير ابن كثير : ج 8 ص 75 ، تفسير الطبري : ج 14 الجزء 28 ص 20 ، تفسير الفخر الرازي : ج 29 ص 272 ، الدرّ المنثور : ج 8 ص 84 ؛ مجمع البيان : ج 9 ص 379 عن مجاهد وقتادة ، العمدة : ص 185 ح 282 كلّها نحوه وراجع شواهد التنزيل : ج 2 ص 311 ـ 328

#جزء28

#سلام اسم خداوند است

هُوَ اللهُ الَّذي لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ‎﴿حشر ۲۳﴾
او خداوند يگانه‌اى است كه معبودى جز او نيست، حاكم و مالك اوست، از هر عيب منزّه است، به كسى ستم نمى‌كند، امنيّت بخش است، مراقب همه چيز است، شكست ناپذيرى كه [با اراده‌ی نافذ خود] هر امرى را اصلاح مى‌كند، و داراى كبريا و عظمت است؛ خداوند منزّه است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند!

#جزء28

کیفیت بیعت زنان با حضرت محمد صلی الله علیه و آله

#حجاب #عفاف #حجاب_فاطمی
1️⃣عنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) كَيْفَ مَاسَحَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) النِّسَاءَ حِينَ بَايَعَهُنَّ قَالَ دَعَا بِمِرْكَنِهِ‌[1] الَّذِي كَانَ يَتَوَضَّأُ فِيهِ فَصَبَّ فِيهِ مَاءً ثُمَّ غَمَسَ يَدَهُ الْيُمْنَى فَكُلَّمَا بَايَعَ وَاحِدَةً مِنْهُنَّ قَالَ اغْمِسِي يَدَكِ فَتَغْمِسُ كَمَا غَمَسَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَكَانَ هَذَا مُمَاسَحَتَهُ إِيَّاهُنَّ.

🔸مفضّل گوید: به امام جعفر صادق علیه السّلام عرض کردم: هنگامی که پيامبر خدا صلّی الله علیه و آله با زنان (مکّه) بيعت فرمودند، چگونه با آنان بيعت نمودند؟ فرمود: ظرف وضوی خود را طلبيده، در آن مقداری آب ريختند، سپس دست راست خود را در آن فرو بردند، هر زنی که می خواست با آن حضرت بيعت کند، می فرمود: دست خود را در ظرف فرو ببرد، و زنان بيعت کننده نيز مانند پيامبر دست خود را در ظرف فرومی بردند. مصافحه پيامبر صلّی الله علیه و آله با زنان اينگونه بود. (هرگزبا هيچ زنی مصافحه نکرده ودست ندادند).

2️⃣قالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) أَ تَدْرِي كَيْفَ بَايَعَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) النِّسَاءَ قُلْتُ اللَّهُ أَعْلَمُ وَ ابْنُ رَسُولِهِ أَعْلَمُ قَالَ جَمَعَهُنَّ حَوْلَهُ ثُمَّ دَعَا بِتَوْرِ بِرَامٍ‌[2] فَصَبَّ فِيهِ نَضُوحاً ثُمَّ غَمَسَ يَدَهُ فِيهِ ثُمَّ قَالَ اسْمَعْنَ يَا هَؤُلَاءِ أُبَايِعُكُنَّ عَلَى أَنْ لَا تُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لَا تَسْرِقْنَ وَ لَا تَزْنِينَ وَ لَا تَقْتُلْنَ أَوْلَادَكُنَّ وَ لَا تَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ تَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيكُنَّ وَ أَرْجُلِكُنَّ وَ لَا تَعْصِينَ بُعُولَتَكُنَّ فِي مَعْرُوفٍ أَقْرَرْتُنَّ قُلْنَ نَعَمْ فَأَخْرَجَ يَدَهُ مِنَ التَّوْرِ ثُمَّ قَالَ لَهُنَّ اغْمِسْنَ أَيْدِيَكُنَّ فَفَعَلْنَ فَكَانَتْ يَدُ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الطَّاهِرَةُ أَطْيَبَ مِنْ أَنْ يَمَسَّ بِهَا كَفَّ أُنْثَى لَيْسَتْ لَهُ بِمَحْرَمٍ

🔸امام جعفر صادق علیه السّلام فرمودند: آيا می دانی پيامبر خدا صلّی الله علیه و آله با زنان چگونه بيعت نمودند؟ عرض کردم: خدا و فرزند پيامبر خدا صلّی الله علیه و آله داناترند. آن حضرت فرمود: ظرف وضوی خود را طلب نمودند و در آن آب تازه ريخته؛ سپس دست خود را در آن فرو بردند ... و به زنان امر فرمودند: دستان خود را در آن فرو بريد. زنان نیز انجام دادند. همانا دستان طاهر رسول خدا صلّی الله علیه و آله، پاکتر از آن بود که با آن دست زن نامحرمی را لمس کند.

3️⃣عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: «لَمّا فَتَحَ رَسُولُ اللَّهِ صَلّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَكَّةَ بايَعَ الرِّجالَ ثُمَّ جاءَهُ النِّساءُ يُبايِعْنَهُ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ:«يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلىٰ‏ أَنْ لايُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرينَهُ بَيْنَ أَيديهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصينَكَ في مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ» إلى أنْ قالَ: فَقالَتْ أمُّ حَكيمٍ:... يا رَسُولَ اللَّهِ! كَيفَ نُبايِعُكَ؟ فَقالَ: إنِّي لا أُصافِحُ النِّساءَ، فَدَعا بِقَدَحٍ مِنْ ماءٍ فَأَدْخَلَ يَدَهُ ثُمَّ أَخْرَجَها فَقالَ: أَدْخِلْنَ أَيْديَكُنَّ في هٰذَا الْماءِ فَهِيَ الْبَيْعَةُ

🔸امام صادق علیه السلام: هنگامی که پيامبر خدا صلّی الله علیه و آله مکّه را فتح نمودند؛ مردان با آن حضرت بيعت کردند، سپس زنان برای بيعت کردن با ايشان آمدند، خداوند عزّوجل آيه ای نازل فرمود: «ای پيامبر! هنگامی كه زنان با ايمان نزد تو آيند تا (بر اساس اين شرايط) با تو بيعت کنند: چيزی را با خدا شريك نگيرند، و دزدی نكنند، و مرتكب زنا نشوند، و فرزندان خود را نكشند، و طفل حرام‏زاده خود را به دروغ و افترا به شوهرانشان نبندند، و در هيچ كار پسنديده ای از تو سرپيچی نكنند، با آنان بيعت كن و از خدا برای آنان آمرزش بخواه؛ زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است» تا آنجا که فرمود (زنی به نام) امّ حکيم گفت:... ای پيامبر خدا! چگونه با تو بيعت کنيم؟ پيامبر صلّی الله علیه و آله فرمود: به درستی که من با زنان دست نمی دهم. پس آن حضرت ظرف آبی خواستند، دست خود را در آن قرار دادند، سپس دست خود را از آن خارج نموده و فرمودند: ای زنان دست خود را در اين آب قرار دهيد، همين بيعت کردن است.

الكافي- ط الاسلامية/ج5/ص526 و 527/بَابُ صِفَةِ مُبَايَعَةِ النَّبِيِّ صلی الله علیه و آله النِّسَاءَ/ح1 و 2 و

#جزء28

وقتی به برادر مومنت وعده ای می دهی خلف وعده نکن.

1️⃣عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) يَقُولُ‌ عِدَةُ الْمُؤْمِنِ أَخَاهُ نَذْرٌ[3] لَا كَفَّارَةَ لَهُ فَمَنْ أَخْلَفَ فَبِخُلْفِ اللَّهِ‌ بَدَأَ وَ لِمَقْتِهِ تَعَرَّضَ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ‌ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ‌ (صف 2 و 3)

🔸هشام سالم گفت: از امام صادق (صلوات الله علیه) شنیدم می فرماید: وعده دادن مؤمن به برادرش نذری است که کفّاره ای ندارد. پس هرکس این وعده را انجام ندهد به مخالفت با خدا آغازیده، و به خشم او دچار شده است. چنان که خداوند می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید چرا چیزی می گویید که انجام نمی دهید نزد خداوند سخت ناخوشایند است که سخنی بگویید و به آن عمل نکنید.»[صف ٢ و ٣]


2️⃣عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَفِ إِذَا وَعَدَ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه فرموده: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: هرکس به خدا و روز واپسین ایمان دارد (طلاق 2) باید به آنچه وعده کرده، عمل کند.

الكافي- ط الاسلامية جلد 2 صفحه 363 و 364 بَابُ خُلْفِ الْوَعْدِ حدیث 1 و 2

#جزء28

فروختن دین و اهل بیت صلوات الله علیهم به مادیات

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ ‎﴿منافقون ۹﴾
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نكند! وكسانى كه چنين كنند، زيانكارانند.

وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها وَ تَرَكُوكَ قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللهُ خَيْرُ الرّازِقِينَ ‎﴿جمعه ۱۱﴾
هنگامى‌‎كه آن‌ها تجارت يا سرگرمى و لهوى را ببينند پراكنده مى‌شوند و به‌سوى آن مى‌روند و تو را ايستاده به حال خود رها مى‌كنند؛ بگو: «آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترين روزى‌دهندگان است».

#جزء28

منافقین هرگز آمرزیده نخواهند شد

سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللهُ لَهُمْ إِنَّ اللهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ ‎﴿منافقون ۶﴾
براى آن‌ها آمرزش بخواهى يا نخواهى بر ايشان تفاوت نمى‌كند، هرگز خداوند آنان را نمى‌بخشد؛ زيرا خداوند گروه فاسقان (لجوج و منافق) را هدايت نمى‌كند.


محبت و ترحم نسبت به نواصب حرام است (60)

#جزء28

اگر خواب بدی دیدیم چه کار کنیم؟

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: إِذَا رَأَى الرَّجُلُ مَا يَكْرَهُ فِي مَنَامِهِ فَلْيَتَحَوَّلْ عَنْ شِقِّهِ الَّذِي كَانَ عَلَيْهِ نَائِماً وَ لْيَقُلْ‌ إِنَّمَا النَّجْوى‌ مِنَ الشَّيْطانِ‌ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضارِّهِمْ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ‌[1] ثُمَّ لْيَقُلْ عُذْتُ بِمَا عَاذَتْ بِهِ مَلَائِكَةُ اللَّهِ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِيَاؤُهُ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُهُ الصَّالِحُونَ مِنْ شَرِّ مَا رَأَيْتُ وَ مِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: هر گاه كسى خواب ناخوشايندى ديد از پهلويى كه خوابيده به پهلوى ديگر خود برگردد و بگويد:
«إنَّمَا النَّجْوى مِنَ الشيطانِ لِيَحْزُنَ الذينَ آمنوا و لَيْسَ بضارِّهِم شيئا إلاّ بِإذْنِ اللّهِ» (مجادله 10)
«همانا نجوا كردن كار شيطان است، تا بدان وسيله مؤمنان را اندوهگين سازد و تا خدا نخواهد، هيچ زيانى به آنان نرساند».

سپس بگويد:
عُذْتُ بِمَا عَاذَتْ بِهِ مَلَائِكَةُ اللَّهِ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِيَاؤُهُ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُهُ الصَّالِحُونَ مِنْ شَرِّ مَا رَأَيْتُ وَ مِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ.

الكافي- ط الاسلامية جلد 8 صفحه 142

#جزء28

مومن حق ندارد خودش را ذلیل کند

وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ ‎﴿منافقون ٨﴾
عزت از آن خدا و از آن پیامبر او و از آن مؤمنان است

قَالَ اَلْإِمَامُ اَلصَّادِقُ صَلَوَاتُ اَللهِ عَلَيْهِ : إِنَّ اللَّهَ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ كُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا أَ مَا تَسْمَعُ اللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ- وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ فَالْمُؤْمِنُ يَكُونُ عَزِيزاً وَ لَا يَكُونُ ذَلِيلًا قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ لِأَنَّ الْجَبَلَ يُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْمَعَاوِلِ وَ الْمُؤْمِنَ لَا يُسْتَقَلُّ مِنْ دِينِهِ بِشَيْ‏ءٍ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: خداوند اختيار همه كارها را به مومن داده اما اين اختيار را به او نداده است كه ذليل باشد. مگر نشنيده اى كه خداى تعالى مى فرمايد: «عزت از آن خدا و رسولش و مؤمنين است»؟ (منافقون 8)
پس، مؤمن عزيز است و ذليل نيست. [در ادامه] فرمود: مؤمن از كوه محكم تر است، زيرا از كوه با ضربات تيشه كم مى شود اما با هيچ وسيله اى از دين مؤمن نمى توان كاست.

تهذيب الاحکام ج6، ص179، ح367

#جزء28

ایثار امیرالمومنین صلوات الله علیه در قرآن کریم

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، وَ سَيِّدَ الْوَصِيِّينَ وَ أَوَّلَ الْعَابِدِينَ، وَ أَزْهَدَ الزَّاهِدِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ؛ أَنْتَ مُطْعِمُ الطَّعَامِ عَلَى حُبِّهِ، مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً لِوَجْهِ اللَّهِ، لا تُرِيدُ مِنْهُمْ جَزَاءً وَ لا شُكُورا، وَ فِيكَ أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى: ﴿وَ يُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ، وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾ (حشر 9)

🔸سلام بر تو ای امیرمؤمنان و سرور جانشینان و رأس عبادت کنندگان و پارساترین پارسایان و رحمت خدا و برکات و درودها و تحیاتش بر تو باد، تویی خوراننده طعام در حال دوست داشتن آن، به درمانده و یتیم و اسیر، تنها به خاطر خشنودی خدا که از آن‌ها پاداش و سپاسی نمی‌خواستی و خدای تعالی در حق تو چنین گفت: «و [آنان را در امور معیشت] بر خود ترجیح می‌دهند گرچه خودشان را نیاز شدیدی باشد و کسانی که از بخل و حرصشان مصون داشته اند [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروزند»

زیارت امیرالمومنین حضرت امام علی (علیه السلام) در روز عید غدیر منقول از امام هادی علیه السلام

#جزء28 #جزء29

عنایت الهی به مجالس اهل بیتی، ولو یکی دو سه نفره

●عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: إِنَّ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ فِي سَمَاءِ الدُّنْيَا لَيَطَّلِعُونَ عَلَى الْوَاحِدِ وَ الِاثْنَيْنِ وَ الثَّلَاثَةِ وَ هُمْ يَذْكُرُونَ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ فَيَقُولُونَ أَ مَا تَرَوْنَ هَؤُلَاءِ فِي قِلَّتِهِمْ وَ كَثْرَةِ عَدُوِّهِمْ يَصِفُونَ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَتَقُولُ الطَّائِفَةُ الْأُخْرَى مِنَ الْمَلَائِكَةِ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (جمعه 4)

●امام صادق صلوات الله علیه: همانا بعضی از فرشتگانی که در آسمان دنیا هستند متوجه یک نفر و دو نفر و سه نفر [در زمین] میشوند که فضائل آل محمد -صلوات الله علیهم- را یاد میکنند، پس میگویند: آیا ایشان را میبینید که با وجود کمیِ تعدادشان و فراوانیِ دشمنشان فضائل آل محمد (صلی الله علیه و آله) را بیان می‌کنند؟ پس گروه دیگری از ملائکه گویند: «این فضل و بخشش خداست که به هر کس بخواهد آن را عطا می‌کند و خدا صاحب فضل عظیم است».

الكافي جلد 2 صفحه 187 بَابُ تَذَاكُرِ الْإِخْوَانِ‌ حدیث 4

#جزء28

هر روز صبح با امام زمانمان #بیعت کنیم

ذِكرُ ما يُزارُ بِهِ مَولانا صاحِبُ الزَّمانِ عليه السلام كُلَّ يَومٍ بَعدَ صَلاةِ الفَجرِ
زیارت مولایمان امام زمان، حضرت مهدی صلوات الله علیه و عجل الله فرجه هر روز بعد از نماز صبح

●اللّٰهُمَّ بَلِّغْ مَوْلايَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْهِ عَنْ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ، فِي مَشارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغارِبِها، وَ بَرِّها وَ بَحْرِها، وَ سَهْلِها وَ جَبَلِها، حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ، وَ عَنْ والِدَيَّ وَ وُلَْدِي وَ عَنِّي مِنَ الصَّلَواتِ وَ التَّحِيَّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللّٰهِ وَ مِدادَ كَلِماتِهِ، وَ مُنْتَهىٰ رِضاهُ، وَ عَدَدَ مَا أَحْصاهُ كِتابُهُ، وَ أَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ . اللّٰهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي هٰذَا الْيَوْمِ وَ فِي كُلِّ يَوْمٍ عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً فِي رَقَبَتِي؛ اللّٰهُمَّ كَمَا شَرَّفْتَنِي بِهٰذَا التَّشْرِيفِ، وَ فَضَّلْتَنِي بِهٰذِهِ الْفَضِيلَةِ، وَ خَصَصْتَنِي بِهٰذِهِ النِّعْمَةِ، فَصَلِّ عَلَىٰ مَوْلايَ وَ سَيِّدِي صاحِبِ الزَّمانِ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَشْياعِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ، وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ طائِعاً غَيْرَ مُكْرَهٍ فِي الصَّفِّ الَّذِي نَعَتَّ أَهْلَهُ فِي كِتابِكَ فَقُلْتَ: ﴿صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيٰانٌ مَرْصُوصٌ﴾ عَلَىٰ طاعَتِكَ وَ طاعَةِ رَسُولِكَ وَ آلِهِ عَلَيهِمُ السَّلامُ . اللّٰهُمَّ هٰذِهِ بَيْعَةٌ لَهُ فِي عُنُقِي إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

●ترجمه دعا: خدایا برسان به مولایم صاحب‌الزمان (درود خدا بر او) از سوی همه مردان و زنان مؤمن در مشرق‌ها و مغرب‌های زمین و خشکی‌ها و دریاهایش و همواری‌ها و کوه‌هایش، زنده و مرده آنان و همچنین از طرف پدر و مادرم و فرزندانم و خودم، درودها و تحیت‌هایی به وزن عرش خدا و امتداد کلماتش و نهایت خشنودی اش و شمار آنچه کتابش برشمرده و دانشش به آن احاطه یافته است. خدایا در این روز و در هر روز برای آن حضرت، عهد و پیمان و بیعت، بر عهده ام تجدید می‌کنم؛ خدایا همچنان‌ که مرا به این شرافت مفتخر کردی و به این فضیلت برتری ام دادی و به این نعمت ویژه ام فرمودی، پس درود فرست بر مولا و سرورم صاحب الزمان و مرا قرار ده از یاران و پیروان و دفاع کنندگان از آن حضرت و از کشته شدگان پیش رویش، از روی میل و رغبت، نه ناراحتی و اکراه، در صفی که اهل آن را در قرآنت وصف نموده، فرموده ای: «آن‌گونه که گویی بنایی پولادین و نفوذناپذیرند». (سوره صف آیه 4) این عمل را از من بر پایه اطاعتت و اطاعت رسولت و خاندانش (درود بر ایشان) قرار ده. خدایا این بیعتی است بر او، بر عهده من تا روز قیامت.

المزار (ابن المشهدی) صفحه 662
زاد المعاد علامه مجلسی
مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم
مفاتیح الجنان اعمال سرداب - زیارت امام زمان، حضرت مهدی صلوات الله علیه بعد از نماز صبح


●زاد العلّامة المجلسي قدس سره هنا:« أقول: وجدت في بعض الكتب القديمة بعد ذلك: و يصفق بيده اليمنى على اليسرى»

● علاّمه مجلسی در کتاب «بحارالانوار» فرموده است: من در بعضی از کتاب‌های قدیمی دیده ام که پس از این زیارت، دست راست را به دست چپ بگذارد (مانند قرار دادن در بیعت)

بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث جلد 99 صفحه 110

#جزء28

محکمی اصحاب امام زمان صلوات الله علیه

●فَصَلِّ عَلَىٰ مَوْلايَ وَ سَيِّدِي صاحِبِ الزَّمانِ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَشْياعِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ، وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ طائِعاً غَيْرَ مُكْرَهٍ فِي الصَّفِّ الَّذِي نَعَتَّ أَهْلَهُ فِي كِتابِكَ فَقُلْتَ: ﴿صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيٰانٌ مَرْصُوصٌ﴾

●(خدایا) پس درود فرست بر مولا و سرورم صاحب الزمان و مرا قرار ده از یاران و پیروان و دفاع کنندگان از آن حضرت و از کشته شدگان پیش رویش، از روی میل و رغبت، نه ناراحتی و اکراه، در صفی که اهل آن را در قرآنت وصف نموده، فرموده ای: «آن‌گونه که گویی بنایی پولادین و نفوذناپذیرند». (سوره صف آیه 4)

المزار (ابن المشهدی) صفحه 662
زاد المعاد علامه مجلسی
مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم
مفاتیح الجنان اعمال سرداب - زیارت امام زمان، حضرت مهدی صلوات الله علیه بعد از نماز صبح

محکم بودن اهل طالقان

از آهن محکم تر بودن اصحاب امام زمان صلوات الله علیه

#جزء28