🔵 ای کاش #پرستاران_مرد را تنها بخاطر اینکه فکر می‌کنید پرستاری یک «#شغل
زنانه» و کار زنان دور از شأن است، مسخره نمی‌کردید.
#کلیشه‌های_جنسیتی
#برابری_جنسیتی
@pareestar
زنانه» و کار زنان دور از شأن است، مسخره نمی‌کردید.
#کلیشه‌های_جنسیتی
#برابری_جنسیتی
@pareestar
پریستار
Photo
حق مهاجرت و حق درمان
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.
این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.
موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.
پنهان نمی‌‌توان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.
برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور می‌کنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفت‌های طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.
با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آنها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری و مشخص‌تری دارد.
شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.
بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!
#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!
دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.
«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولتها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولتها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:
دولتها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.
@pareestar
✍🏽 بهنام دارایی‌زاده
🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.
این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.
موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.
پنهان نمی‌‌توان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.
برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور می‌کنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفت‌های طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.
با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آنها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری و مشخص‌تری دارد.
شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.
بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!
#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!
دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.
«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولتها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولتها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:
دولتها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.
@pareestar
پریستار
Photo
بسیاری از بیماران و همراهان بیمار به پرستاران زن به چشم نیروی خدماتی نگاه می‌کنند!
#پرستاری شغلی چالش برانگیز و پرمخاطره است که نیاز به تخصص، فداکاری، شفقت و مهربانی دارد. علیرغم تمام اطلاع رسانی‌ها بسیاری بخصوص در کشورهایی نظیر #ایران همچنان پرستاری را شغلی زنانه می‌دانند و از این رو #پرستاران_زن با چالش‌های جنسیتی علاوه بر چالش‌های مرسوم این حرفه رو به رو هستند. کلیشه «زنانه پنداشتن #شغل_پرستاری»، موجب شده است بسیاری از #زنان_پرستار با انواع بی‌احترامی، توهین و آزار و اذیت رو به رو باشند.
سارا که سال‌هاست در این حرفه به عنوان پرستار تمام وقت مشغول به کار است می‌گوید: متاسفانه همچنان بسیاری از بیماران و همراهان بیمار، به زنان پرستار نه به چشم یک نیروی متخصص با #تحصیلات_دانشگاهی که نیروی خدماتی که باید برای بیمار و همراهان او کار خدماتی نظیر جا به جایی بیمار را انجام دهند نگاه می‌کنند.
سارا می‌گوید: بسیار پیش آمده است که همراهان بیمار با کوچک شمردن نظرات حرفه‌ای او به عنوان یک پرستار زن، از او خواسته‌اند تا یک نیروی متخصص را برای رسیدگی به وضعیت بیمارشان صدا کنند! سارا می‌گوید: این رویه در خصوص #پرستاران_مرد بسیار کمتر وجود دارد، زیرا در ذهن بسیاری همچنان زنان «نیروهای کمتر متخصص» شناخته می‌شوند!
چالش جدی دیگری که زنان پرستار با آن مواجه هستند، تعادل بین زندگی حرفه‌ای و زندگی شخصی‌شان است. سارا که یک دختر پنج ساله دارد در این‌باره می‌گوید: زنان پرستار کمتر مجال استراحت در زندگی شخصی‌شان را دارند. آنها اغلب به دلیل #نگاه_جنسیتی، که کار خانه را کاری زنانه می‌داند مجبور هستند پس از ساعات طولانی کار در #بیمارستان، به انجام کارهای خانه نظیر پخت و پز، نظافت و نگهداری از بچه بپردازند.
سارا می‌گوید: مردان اغلب پس از بازگشت به خانه امکان استراحت و تجدید قوا دارند اما زنان شاغل با بازگشت به خانه گویا وارد شیفت جدید کاری خود می‌شوند. سارا می‌گوید: #زنان_شاغل تنها در زمان خواب شبانه امکان استراحت دارند که این امکان برای بسیاری از پرستاران زن، به دلیل شیفت‌های شبانه وجود ندارد.
سارا یکی دیگر از چالش‌های پرستاران زن را آزار و اذیت جنسی و #تبعیض_جنسیتی می‌داند. سارا می‌گوید: در بیمارستان‌های دولتی حجاب سفت و سخت به ما تحمیل می‌شود و در بخش خصوصی از پرستاران زن خواسته می‌شود برای خوشایند بیماران و همراهان‌شان آرایش کنند و به سر و وضع‌شان اغراق شده برسند! سارا اضافه می‌کند این تبعیض جنسیتی از یک سو و از سوی دیگر آزار و اذیت جنسی بیماران و همراهان آنها از سوی دیگر، پرستاران زن را به لحاظ روانی و جسمی هرروز فرسوده‌تر می‌سازد.
موارد ذکر شده تنها بخشی از مشکلات و چالش‌هایی است که زنان پرستار به طور روزمره با آن رو به رو هستند. زنان پرستاری که در اکثر نقاط دنیا نیروی غالب بخش #بهداشت و درمان را بخود اختصاص می‌دهند.
به عنوان پرستار زن، شما با چه چالش‌های روزمره‌ای رو به رو هستید؟
@pareestar
#پرستاری شغلی چالش برانگیز و پرمخاطره است که نیاز به تخصص، فداکاری، شفقت و مهربانی دارد. علیرغم تمام اطلاع رسانی‌ها بسیاری بخصوص در کشورهایی نظیر #ایران همچنان پرستاری را شغلی زنانه می‌دانند و از این رو #پرستاران_زن با چالش‌های جنسیتی علاوه بر چالش‌های مرسوم این حرفه رو به رو هستند. کلیشه «زنانه پنداشتن #شغل_پرستاری»، موجب شده است بسیاری از #زنان_پرستار با انواع بی‌احترامی، توهین و آزار و اذیت رو به رو باشند.
سارا که سال‌هاست در این حرفه به عنوان پرستار تمام وقت مشغول به کار است می‌گوید: متاسفانه همچنان بسیاری از بیماران و همراهان بیمار، به زنان پرستار نه به چشم یک نیروی متخصص با #تحصیلات_دانشگاهی که نیروی خدماتی که باید برای بیمار و همراهان او کار خدماتی نظیر جا به جایی بیمار را انجام دهند نگاه می‌کنند.
سارا می‌گوید: بسیار پیش آمده است که همراهان بیمار با کوچک شمردن نظرات حرفه‌ای او به عنوان یک پرستار زن، از او خواسته‌اند تا یک نیروی متخصص را برای رسیدگی به وضعیت بیمارشان صدا کنند! سارا می‌گوید: این رویه در خصوص #پرستاران_مرد بسیار کمتر وجود دارد، زیرا در ذهن بسیاری همچنان زنان «نیروهای کمتر متخصص» شناخته می‌شوند!
چالش جدی دیگری که زنان پرستار با آن مواجه هستند، تعادل بین زندگی حرفه‌ای و زندگی شخصی‌شان است. سارا که یک دختر پنج ساله دارد در این‌باره می‌گوید: زنان پرستار کمتر مجال استراحت در زندگی شخصی‌شان را دارند. آنها اغلب به دلیل #نگاه_جنسیتی، که کار خانه را کاری زنانه می‌داند مجبور هستند پس از ساعات طولانی کار در #بیمارستان، به انجام کارهای خانه نظیر پخت و پز، نظافت و نگهداری از بچه بپردازند.
سارا می‌گوید: مردان اغلب پس از بازگشت به خانه امکان استراحت و تجدید قوا دارند اما زنان شاغل با بازگشت به خانه گویا وارد شیفت جدید کاری خود می‌شوند. سارا می‌گوید: #زنان_شاغل تنها در زمان خواب شبانه امکان استراحت دارند که این امکان برای بسیاری از پرستاران زن، به دلیل شیفت‌های شبانه وجود ندارد.
سارا یکی دیگر از چالش‌های پرستاران زن را آزار و اذیت جنسی و #تبعیض_جنسیتی می‌داند. سارا می‌گوید: در بیمارستان‌های دولتی حجاب سفت و سخت به ما تحمیل می‌شود و در بخش خصوصی از پرستاران زن خواسته می‌شود برای خوشایند بیماران و همراهان‌شان آرایش کنند و به سر و وضع‌شان اغراق شده برسند! سارا اضافه می‌کند این تبعیض جنسیتی از یک سو و از سوی دیگر آزار و اذیت جنسی بیماران و همراهان آنها از سوی دیگر، پرستاران زن را به لحاظ روانی و جسمی هرروز فرسوده‌تر می‌سازد.
موارد ذکر شده تنها بخشی از مشکلات و چالش‌هایی است که زنان پرستار به طور روزمره با آن رو به رو هستند. زنان پرستاری که در اکثر نقاط دنیا نیروی غالب بخش #بهداشت و درمان را بخود اختصاص می‌دهند.
به عنوان پرستار زن، شما با چه چالش‌های روزمره‌ای رو به رو هستید؟
@pareestar