یک پرستار شرکتی در مصاحبه با پریستار؛
«خصوصی‌سازی‌ها، زندگی‌مان را نابود کرده است.»
#خصوصی‌سازی ها در #نظام_پرستاری ایران از اوایل دهه هشتاد شمسی کلید خورد. با سر کار آمدن دولت یازدهم شتاب بیشتری به خود گرفت و اکنون در شروع قرن جدید، بیش از ۵۰ درصد از کارکنان #وزارت_بهداشت شرکتی و قراردادی شده‌اند. بخش عمده نیروهای شرکتی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را #پرستاران، بهیاران و #کمک_بهیاران تشکیل می‌دهند که این روزها و در زیر فشار اقتصادی و گرانی مضاعف با نگرانی‌های زیادی از جمله، تمدید مجدد قرارداد، پرداخت به موقع دستمزد و یا حتی چانه‌زنی برای تمدید دفترچه‌های بیمه خود رو به رو هستند.
آیسا، یک #پرستار شاغل در یکی از بیمارستان‌های تبریز است که سال ۱۳۹۶ از دانشگاه آزاد تبریز در رشته پرستاری فارغ‌التحصیل می‌شود. آیسا اوایل سال ۱۳۹۹ و با شروع پیک اول کرونا در ایران به صورت قراردادی و ۸۹ روزه به #استخدام یکی از #بیمارستان‌های_خصوصی تبریز در می‌آید. او در گفتگو با پریستار در مورد مشکلات «فاجعه‌بار» #پرستاران_شرکتی می‌گوید: « باور کنید #بردگی مطلق است. من با ۴ میلیون و خورده‌ای چگونه قرار است زنده بمانم. من نمی‌گویم با ۴ میلیون تومان می‌شود زندگی کرد، فقط می‌شود با این پول به سختی و با فلاکت زیاد زنده ماند.»
آیسا می‌گوید مادرش #پرستار_بازنشسته است و به خاطر او این شغل را برگزیده است. او در ادامه می‌گوید: « مادر من ۳۰ سال در بیمارستان کودکان تبریز کار کرد و به صورت رسمی استخدام شده بود. نمی‌گویم قبلا هم وضعیت خوب بود اما حداقلش این بود که مادر من مدام ترس این را نداشت که کارش را از دست بدهد.» او در مورد وضعیت تمدید قرارداد پرستاران شرکتی به پریستار می‌گوید: « خود شرکت‌ها به ما می‌گویند که معلوم نیست برای سه ماه آینده با شما قراردادمان را تمدید کنیم. البته حتی اگر آن‌ها هم این حرف «اعصاب خُردکن» را نزنند، ما که می‌دانیم فقط برای ۸۹ روز از ما بهره‌کشی می‌کنند. در اوج دوران #کرونا کمبود پرستار در بیمارستان‌های #تبریز مشهود بود و در همان مدت کوتاه شرکت‌های مختلف #پیمانکاری در استخدام نیروی انسانی مثل قارچ رویید و سر و کله‌شان پیدا شد. الان طوری شده که من به راستی تعدادشان را نمی‌‌توانم بشمارم.»
آیسا در پایان گفتگویش به پریستار می‌گوید: « خصوصی‌سازی‌ها زندگی‌مان را نابود کرده است. این فقط شامل ما پرستاران شرکتی نمی‌شود. در همین بیمارستانی که من کار می‌کنم وضعیت فاجعه‌بارتر از ما پرستاران شرکتی وجود دارد. مثلا همین کمک بهیارها کمتر از ۳ میلیون تومان در ماه دریافتی دارند و کسی هم صدایشان را نه منعکس می‌کند و نه می‌شنود.»
دستمزد دریافتی یک پرستار شرکتی بر اساس «بخشنامه افزایش حقوق کارکنان و پرستاران شرکتی در سال ۱۴۰۰» حداقل مبلغ ۵۶.۹۹۰.۰۰۰ ریال است. با توجه به خط فقر ۱۰ میلیون تا ۱۲میلیونی این روزها در ایران، #دستمزد دریافتی پرستاران شرکتی، حداقل پنج میلیون تومان زیر خط فقر است. پرستاران شرکتی مشمول حقوق و مزایای «#قانون_کار» نمی‌شوند و از آن #محروم هستند. مزیایی نظیر پول غذا، پاداش‌ها، سنوات و هزینه‌های ایاب و ذهاب.
@pareestar
«خصوصی‌سازی‌ها، زندگی‌مان را نابود کرده است.»
#خصوصی‌سازی ها در #نظام_پرستاری ایران از اوایل دهه هشتاد شمسی کلید خورد. با سر کار آمدن دولت یازدهم شتاب بیشتری به خود گرفت و اکنون در شروع قرن جدید، بیش از ۵۰ درصد از کارکنان #وزارت_بهداشت شرکتی و قراردادی شده‌اند. بخش عمده نیروهای شرکتی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را #پرستاران، بهیاران و #کمک_بهیاران تشکیل می‌دهند که این روزها و در زیر فشار اقتصادی و گرانی مضاعف با نگرانی‌های زیادی از جمله، تمدید مجدد قرارداد، پرداخت به موقع دستمزد و یا حتی چانه‌زنی برای تمدید دفترچه‌های بیمه خود رو به رو هستند.
آیسا، یک #پرستار شاغل در یکی از بیمارستان‌های تبریز است که سال ۱۳۹۶ از دانشگاه آزاد تبریز در رشته پرستاری فارغ‌التحصیل می‌شود. آیسا اوایل سال ۱۳۹۹ و با شروع پیک اول کرونا در ایران به صورت قراردادی و ۸۹ روزه به #استخدام یکی از #بیمارستان‌های_خصوصی تبریز در می‌آید. او در گفتگو با پریستار در مورد مشکلات «فاجعه‌بار» #پرستاران_شرکتی می‌گوید: « باور کنید #بردگی مطلق است. من با ۴ میلیون و خورده‌ای چگونه قرار است زنده بمانم. من نمی‌گویم با ۴ میلیون تومان می‌شود زندگی کرد، فقط می‌شود با این پول به سختی و با فلاکت زیاد زنده ماند.»
آیسا می‌گوید مادرش #پرستار_بازنشسته است و به خاطر او این شغل را برگزیده است. او در ادامه می‌گوید: « مادر من ۳۰ سال در بیمارستان کودکان تبریز کار کرد و به صورت رسمی استخدام شده بود. نمی‌گویم قبلا هم وضعیت خوب بود اما حداقلش این بود که مادر من مدام ترس این را نداشت که کارش را از دست بدهد.» او در مورد وضعیت تمدید قرارداد پرستاران شرکتی به پریستار می‌گوید: « خود شرکت‌ها به ما می‌گویند که معلوم نیست برای سه ماه آینده با شما قراردادمان را تمدید کنیم. البته حتی اگر آن‌ها هم این حرف «اعصاب خُردکن» را نزنند، ما که می‌دانیم فقط برای ۸۹ روز از ما بهره‌کشی می‌کنند. در اوج دوران #کرونا کمبود پرستار در بیمارستان‌های #تبریز مشهود بود و در همان مدت کوتاه شرکت‌های مختلف #پیمانکاری در استخدام نیروی انسانی مثل قارچ رویید و سر و کله‌شان پیدا شد. الان طوری شده که من به راستی تعدادشان را نمی‌‌توانم بشمارم.»
آیسا در پایان گفتگویش به پریستار می‌گوید: « خصوصی‌سازی‌ها زندگی‌مان را نابود کرده است. این فقط شامل ما پرستاران شرکتی نمی‌شود. در همین بیمارستانی که من کار می‌کنم وضعیت فاجعه‌بارتر از ما پرستاران شرکتی وجود دارد. مثلا همین کمک بهیارها کمتر از ۳ میلیون تومان در ماه دریافتی دارند و کسی هم صدایشان را نه منعکس می‌کند و نه می‌شنود.»
دستمزد دریافتی یک پرستار شرکتی بر اساس «بخشنامه افزایش حقوق کارکنان و پرستاران شرکتی در سال ۱۴۰۰» حداقل مبلغ ۵۶.۹۹۰.۰۰۰ ریال است. با توجه به خط فقر ۱۰ میلیون تا ۱۲میلیونی این روزها در ایران، #دستمزد دریافتی پرستاران شرکتی، حداقل پنج میلیون تومان زیر خط فقر است. پرستاران شرکتی مشمول حقوق و مزایای «#قانون_کار» نمی‌شوند و از آن #محروم هستند. مزیایی نظیر پول غذا، پاداش‌ها، سنوات و هزینه‌های ایاب و ذهاب.
@pareestar