چه #تنها باشی و چه در #شلوغی
چه #پیر باشی، چه #جوان
چه #سالم باشی، چه #بیمار
اگر یک روز از #زندگی‌ات باقی مانده باشد یا یک دهه،
هر لحظه، هر لحظه میتواند یک #دروازه باشد
دروازه‌ای به سوی #شادی، عشق، تقدس،
دری به سوی #بینهایت…

دوست من، زیبایی در چیزی نیست که به آن می‌نگری،
بلکه در این است که #چگونه نگاه می کنی…

و #شادی در کاری نیست که انجام میدهی
بلکه در این است که #چگونه انجامش میدهی.

پس با قلبی #گشاده به سوی تنهایی زندگی کن
و بگذار #بودن به هر آنچه انجام میدهی نفوذ کند
و هیچ لحظه ای را رد نکن حتی #معمولی ترین لحظه ها را.
چرا که هر #لحظه اینجاست تا به تو کمک کند، تو را #شفا دهد، تو را بیدار کند، تو را نجات دهد و تو را کامل کند…

احساس #بی قراری در شکم،
#درد در شانه‌ها
گریه‌ی یک #کودک
تابش #نور_خورشید در یک بعد از ظهر
یک تصویر، یک خاطره،
#گذار یک فکر از ذهن
#احساست به هنگام قدم زدن
هنگام #پوشیدن یک لباس
#نشستن
#ایستادن
#حمل کردن
#خم شدن
#تکیه دادن
#افتادن…

احساست هنگام #صحبت کردن، سکوت کردن و چیزی برای گفتن نداشتن.

احساس #تهی بودن
و پر کردن این جای خالی با…………خودت

احساس انسان بودن
#اینجا
همین #لحظه
در این حال کنونی سیاره زمین
فقط برای یک لحظه

و #آمیختن هر آنچه که انجام میدهی با یک آگاهی سرزنده و کودکانه….

این
این
این

این، #سلطنت است.
@ kheradedaroun

‍ #اندوه، اندوهِ تو را #شفا میدهد
تو را از #هویت گرفتن با "کسی که اندهگین است" شفا می دهد
یا از "کسی که میخواهد از غم #رها باشد".
تو را به زندگی #نزدیک می کند. تو را با "اآنچه که هست" #هم راستا می کند.
قلب #شکسته ات را به سوی #عشق گشاده می کند

#خشم، خشمِ تو را #شفا میدهد
خشم در آن مرکز #سوزانش، به تو نشان می دهد که هیچ "فرد خشمگین"ی وجود #ندارد. تنها یک #نیرو است؛ زندگی. انرژیِ خالصی که ما آن را "خشم" می نامیم و از آن #ناآگاهانه فرار می کنیم. خشم به تو ارزش عمیقت را #یادآوری میکند. کمکت می کند تا صدای #ناب خود را بشنوی.

#ترس، ترسِ تو را #شفا می دهد.
تو را از داستانِ "من میترسم" #آزاد می کند. ترس یک انفجار #زندگی است. یک نگهبانِ عالی است که به درستی شناخته #نشده است. ترس، هیجانِ حرکت به سمت #ناشناخته را می شناسد.

#شرم، شرم تو را #شفا می دهد.
زمانی که شرم به #سراغمان می آید، دلیلی برای شرمگین بودن وجود #ندارد. شرم فقط میخواهد با یک #عشق بدون شرط، در آن حضور گرمی که تو هستی، در برگرفته شود. و در آنجا، به آرامی به سمت #منبع خود باز می گردد. فقط سعی می کند تا تو را #محافظت کند.

به سادگی، از این باور که باید #احساسات خود را شفا دهید، #شفا یابید!!
تمام احساسات در #بطن خود، بی تقصیرند. آنها با یک درس، با یک #هدیه به سراغمان می آیند. اگر فقط اجازه دهیم در ما #جاری شوند...

@kheradedaroun

من خود را به سکوت #می‌بخشم.
من عمیقا در بودنِ خویش #غرق می‌شوم.
من در گستردگیِ خویش #استحمام می‌کنم.
از این که به تمامی عاشقِ خود باشم، #باکی ندارم.
من مزه‌ی خویش را #می‌چشم.
من در چشمانِ خویش نگاه می‌کنم و #شگفت‌زده می‌شوم از آنچه که می‌بینم و آنچه قادر به دیدنش #نیستم.
در میان روزهای زندگی، شیرینیِ آن، و رایحه و عطر اعجاب انگیزش #شفا می‌یابم.
من حیرتِ خویش را زمانی که احساسات در بدنم #حرکت می‌کنند و سیستم اعصابِ آسیب پذیرم را تکان می‌دهند، #نگاه می‌کنم.
شادی و اندوه، وضوح و ابهام، همگی عزیزانِ من هستند.
امواجِ #عمیق‌ترین تردیدها، و همچنین قطعیت‌ها،
خشم و ترس،
من همگی را #نگاه می‌کنم و گرامی‌شان می‌دارم و همچنان که از من #عبور می‌کنند، می‌خندم و می‌گریم.
همچنان که در شهر راه می‌روم، در درونِ خویش می‌آسایم و در قلبِ خویش #آرام می‌گیرم.
و حتی بیشتر در «بودن»ِ خویش #می‌افتم.
من عمیقا #تنها هستم و عمیقا به همه‌ی زندگی #متصلم.
من مرگ را به تمامی در اطراف خود #احساس می‌کنم. آن احساس پوسیدن و از هم گسیخته شدنِ چیزها، احساسِ تغییر #دائمیِ فرم‌ها و گذرانِ رویاها.....
ادامه دارد
@kheradedaroun

#درد، چنین معلم #فوق العاده‌ای است زیرا به شما نشان می‌دهد که نهایتاً، «در این لحظه شما #هیچ انتخابی ندارید. شما کنترل‌کننده نیستید.»

اگر درد را به‌صورت «همان چیزی که هست» #ببینیم، توجهِ ما را به این واقعیت بازمی‌گردند که «هیچ‌کسی در درد نیست»، فقط درد هست و در این فضایی که منم، #پدیدار می‌شود.

بنابراین درد، شما را از این ایده و تصور که شما #قربانی درد هستید، شفا می‌دهد و می‌گوید: «من مُجازم اینجا باشم. مهم نیست تو چه فکری می‌کنی. ببین، من پیشاپیش در آنچه که تویی، #مُجاز بوده‌ام. من پیشاپیش حاضرم. «تو قادر نبوده‌ای در برابر من #مقاومت کنی.»

به طریقی که ما هرگز #درک نخواهیم کرد، درد، ما را از درد #شفا می‌دهد. شفا یافتن، در ذاتِ هر چیزی که ما سعی می‌کنیم از آن #فرار کنیم، قرار دارد. اندوه، شما را از #اندوه شفا می‌دهد. #ترس، شما را از ترس #شفا می‌دهد.

«در هستۀ #شدیدترین ترس، هیچ‌کسی وجود ندارد که در ترس باشد.» هیچ‌کسی جدا از ترس وجود ندارد. هیچ‌کسی وجود ندارد که #ترسیده باشد. در مرکز تصلیب، در مرکز وحشتناک‌ترین دردهای فیزیکی، #شفادهندگی وجود دارد!
@kheradedaroun

جهنم با عشق و صبر #تغییر می‌کند ،

گاهی اوقات، باید شفا یافتن را #فراموش کنی. باید تلاش برای داشتن احساس بهتر، غلبه بر زخم‌های احساسی یا تلاش برای بودن در هر جایی به #غیر از جایی که هستی را #متوقف کنی. تو باید هر روز را همان گونه که هست، در بر بگیری. و باید به خودت اجازه‌ی هر چیزی رو بدهی..

#اجازه‌ی شکستن، متلاشی بودن، آشفته بودن، و احساس حقارت و ضعف کردن. #اجازه گریه کردن و فریاد زدن: من از پسش بر نمی‌آیم. اجازه اعتراف به از دست دادن زندگی‌ای که #رویایش را در سر داشتی.

اجازه‌ی زمین خوردن، تنها و ناامید و عمیقا #ویران شده حتی اجازه‌ی این که بخواهی بمیری. و بعد آنجا، در تاریک‌ترین مکان‌ها ممکن است که شروع به کشف زندگی کنی. و یاد بگیری که همه آغازها را #دوست بداری..

یک نفس گرم شدن صورتت با نور خورشید، صدای آواز یک پرنده کوچک بر روی درخت و سادگیِ خامِ یک لحظه‌ی زندگیِ انسان. جهنم، با عشق و صبر، #تغییر می‌کند. و تو کامل بودن را در شکستگی‌های خود باز می‌یابی. دیگر ایده‌ی #شفا یافتن را رها می‌کنی و بهبودی را در چیزی ابدی‌تر پیدا می‌کنی: خودِ قابل اعتمادت؛ زیبا، حقیقی، و کاملا غیر قابل اصلاح..

@kheradedaroun

‍ حس #شرمساری از تو می خواهد تا #پنهان شوی
اما بعد، تو از این همه پنهان کاری #شرمسار می شوی،
از دست دادن زندگی ای که تا این حد به آن مشتاقی،
این یک چرخه مخرب است.
#عدم اتصال به خویشتن،
قطع شدن از #زندگی...

شهامت زیادی میخواد بیرون آمدن از این چرخه #معیوب و ورود به صحنه زندگی،
بیرون آمدن از مخفیگاه و گفتن حقیقت راجع به خود.
باکی نداشتن از مسخره بودن، #طرد شدن و مورد تمسخر قرار گرفتن،
شهامت میخواد درباره بحران ها، نادیده شدن ها و هر چیز دیگری حرف زدن.
خطر شکست خوردن و حتی از دست دادن دوستان و خانواده را به جان خریدن.

اما حالا تو بهترین دوست را داری: خودت
تو بالاخره با خودت هستی،
و حالا اگر مورد تمسخر قرار گرفتی و یا از گروهی بیرون انداخته شدی، چه #بهتر!

تو به پیش #میروی، در حالی که آماده نیستی، و هیجان ترسناک آزادی را می چشی،
تو میخواهی به سمت آن #منطقه امن قبلی فرار کنی و مخفی شوی ولی این کار را نمی کنی.
و طعم خودت و طعم زندگی را بهتر #می چشی

احساس شرم را با تعظیم کردن در برابر آن #شفا میدهی اما دیگر به آن گوش نمی دهی
بر خلاف اعتراض های شرم، تو شجاعا،نه به پیش #میروی،

و بعد به مرور، شرم تو را رها می کند.
تو شرم را در خود داری، اما شرم دیگر تو را ندارد...
حالا دیگر قدرت در دست توست نه در دست شرم....

تو خود زندگی هستی.
که تا بی نهایت #می میرد و متولد #میشود.

@kheradedaroun

به سادگی، از این باور که باید #احساسات خود را شفا دهید، #شفا یابید!!
تمام احساسات در #بطن خود، بی تقصیرند. آنها با یک درس، با یک #هدیه به سراغمان می آیند. اگر فقط اجازه دهیم در ما #جاری شوند...

@kheradedaroun

گاهی اوقات، باید #شفا یافتن را فراموش کنی،
باید تلاش برای داشتنِ احساس بهتر، #غلبه بر زخم‌های احساسی یا تلاش برای بودن در هر جایی به غیر از جایی که هستی  را #متوقف کنی.
تو باید هر روز را همان گونه که هست، در بر بگیری.
و باید به خودت اجازه‌ی هر چیزی را #بدهی:

اجازه‌ی شکستن، #متلاشی بودن، آشفته بودن، و احساس حقارت و ضعف کردن.
اجازه گریه کردن و فریاد زدن: من از #پسش بر نمی‌آیم.
اجازه اعتراف به از دست دادنِ زندگی‌ای که رویایش را در سر داشتی.
اجازه‌ی زمین خوردن، تنها و ناامید و عمیقا #ویران شده
حتی اجازه‌ي این که بخواهی #بمیری.
و بعد آنجا، در #تاریک ترین مکان ها ممکن است که شروع به #کشف زندگی کنی.
و یاد بگیری که همه شروع ها را دست بداری:
یک نفس
گرم شدن #صورتت با نور خورشید
صدای آواز یک پرنده کوچک بر روی درخت
و سادگیِ خامِ یک لحظه‌ی زندگیِ انسان.
جهنم، با عشق و صبر، #تغییر می کند.
و تو کامل بودن را در شکستگی های خود بازمیابی.
دیگر ایده‌ی #شفا یافتن را رها می‌کنی و بهبود را در چیزی #ابدی‌تر پیدا می‌کنی:

خودِ قابل اعتمادت؛ زیبا، حقیقی، و کاملا #غیر قابل اصلاح.

@kheradedaroun

#شفا یافتن دردناک است اما،
آنچه بیشتر درد دارد، انکار ندایی است که ما را فرا میخواند

درد واقعیِ زندگی، درد ترک #خویشتن است که ما را از زندگی #می ترساند.

امروز ممکن است درد تو سنگین و روحت خسته باشد اما،
#مقاومت تو این درد را هزار بار بیشتر میکند.

انکار جایی که هستیم، رنج ما را #تقویت میکند
تا جایی که دیگر نتوانیم #تحمل کنیم
تا جایی که دیگر هیچ راهی جز به درون رفتن باقی نماند...

با شیرجه زدن در #سیاهی، ما مرگ را نه، بلکه فراوانیِ زندگی را می‌یابیم...

در #شفا یافتن، تضاد بزرگی وجود دارد که تمام شاعران و هنرمندان به آن پی برده اند:
ما در درد خود می‌میریم و شهامت را #کشف میکنیم...

شجاع‌ترینِ جنگجویان آنهایی هستند که اجازه داده‌اند زندگی هزاران بار #ویرا‌ن‌شان کند و از #نو بسازد...

خدایان شفا، امروز از میان درد تو را فرا #می‌خوانند.

#شفا یافتن گاه دردناک است، درست است! اما همان درد در نهایت تو را شفا #میدهد....

@kheradedaroun

‍ عزیز من، اکنون بیا با هم به آینده‌ #متعهد نباشیم. آینده بسیار ناشناخته است و ما جاری و زنده و پیوسته در حال تغییریم و از تظاهر به اینکه می‌دانیم، درمانده #شده‌ایم.

بیا به حضور متعهد شویم. بیا در تب‌وتاب امروز، متعهد به #دیدار شویم. متعهد شویم همدیگر را بشناسیم و به خودمان اجازه دهیم که شناخته شویم. متعهد شویم این مسیر #شفا را طی کنیم، اجازه دهیم هر کجا که ممکن است ما را ببرد. متعهد شویم حقیقت را به خودمان و به همدیگر بگوییم.

 افکار و احساسات همچون اقیانوسِ #سرکشِ عشق، پیوسته در درون ما تغییر می‌کنند و کنترل ‌ناپذیر هستند. آرزوهای ما زیاد و کم می‌شوند؛ رؤیاهای ما در هر لحظه #زاده می‌شوند و می‌میرند. بیا امروز متعهد به شکلی از عشق نباشیم. فرم‌ها همواره در حال تغییرند، همچون جزر و مد.

اکنون به امنیت گذشته #نیاز نداریم. بیا تعهد ژرف‌تری ایجاد کنیم؛ تعهدی که شکسته #نشود و از دست نرود. تعهد به دوست‌داشتن خود عشق. تعهد به حضور. تعهد به دیدار در اینک و اینجا. تعهد به بودن با #همه‌ی وجود.

تعهد به گفتن حقیقت، امروز ! بدانیم که #حقیقت ما شاید فردا تغییر کند. تعهد به شنیدن یکدیگر. تعهد به تعظیم در برابر تجربه یکدیگر، هرچند قلب‌هامان شکسته و رنجیده باشد. هر چند مایۀ ژرف‌ترین رنج‌ها و شدیدترین ناامیدی‌ها در #یکدیگر باشیم.
@kheradedaroun

‍ یک دعای #شفا_بخش چیزی نیست مگر یک #سعی موفق برای زدودن فاصله بین #حقیقت درونی وبرونی.
#شفای لحظه ای یک #ناسلامتی سخت؛ چیزی نیست مگر اطاعت بدن مادی در مقابل #قصدی که از طریق #ذهن پذیرفته میشود.
#قصد قدرتمند در درون #شادی است.
#شادی نغمه #عالم جان است.
#برقصید و#آواز بخوانید، خدا با #شماست.

@kheradedarun