#بی_عیب_و_نقص عمل کنید و هدف خود را مشخص نمایید. بقیه خودش اتفاق #میافتد.
دون خوان گفت: "اجازه دهید نتیجه خارج از دامنه شما باشد. #قصد خود، #تلاش خود را #آزاد کنید و سپس آن را #فراموش کنید. بنابراین سعی نکنید نتایج را کنترل کنید.!!

@kheradedaroun

#لطفا_به_دیگران_وابسته_نباشید

در جستجوی خوشبختی #نباشید؛ چرا که مانند گرمای خورشید تنها از #درون تولید می‌شود. اگر به بیرون زیبای #خویشتن بنگرید، برای همیشه جستجوگری خواهید بود که به دیگران متکی است، از دیگران #می‌رنجد و قربانی سرنوشت یا شانس یا حالات روحی، هوس‌ها، خواسته‌ها و امیال دوستان و #غریبه‌هاست.

دیگران قابل‌کنترل یا پیش‌بینی #نیستند و #عمیق‌ترین تجربه‌ی آن‌ها به قانون بی‌ثباتی محکوم است. آن‌ها شما را #دوست دارند، شما را #فراموش می‌کنند، #مجازات می‌کنند، #جشن می‌گیرند، شما را می‌خواهند، علاقه‌ی خود را از دست می‌دهند، به سمت شما #می‌آیند و از شما دور #می‌شوند.

آن‌ها #تخلیه‌ی هیجانی می‌کنند و سرد و بی‌روح #هستند. گاهی بر سر وعده‌ی خویش می‌مانند و گاهی خیر. گاهی حقیقت را #می‌گویند و گاهی نمی‌توانند بگویند یا نمی‌گویند. اینک، #تفاوتی ندارد، آن‌ها #آزادند، مسئول خوشبختی شما نیستند و هرگز هم نبوده‌اند؛ پس لطفاً به آن‌ها #وابسته نباشید. عزت‌نفس شما از درون پدیدار می‌شود و گرمای حضور همواره با شماست.

@kheradedaroun

‍ از من #میپرسی: چرا تاریکی؟
تاریکی از تو #محافظت می کند دوست من.
تو آن تکه هایی از وجودت را که #میترسی با آنها روبه رو شوی در تاریکی شب #دفن می کنی تا زمانی که آماده باشی با آنها رو به رو شوی. مجبور نیستی آنچه را که فعلا تحملش را نداری تحمل و آنچه را که نمیتوانی احساس کنی، احساس کنی. این دفن کردن #هوشمندانه است.

اما بعد تو #فراموش می کنی. فراموش می کنی که این تو بودی که آن تکه ها را دفن کرده ای. و تو خالق آن هیولا و شیطان و آن #جهنم بوده ای.
آن تکه های گم شده و ترسان همیشه مشتاق بازگشت تو خواهند بود. تاریکی تو را #جستجو می کند.

تاریکی در کمین توست و تو را #شکار می کند، هر جا که بروی تو را دنبال می کند. نمیتوانی از تاریکی #فرار کنی چرا که آن خود توست. همان تکه های فراموش شده ی قلب بزرگ توست که نیاز به #کمک دارد.

به تو قول می دهم، قول می دهم در #عمق بدترین ناامیدی ها و تنهایی ها، و در چشمان مخفی ترین هیولاهایی که تو را #تعقیب می کنند، اگر بایستی و به سمتش روی گردانی، و به خوبی نگاه کنی، زمانی که آماده باشی و با عشق به آن نگاه کنی... تو... خودت را خواهی دید....
مرگ نه بلکه زندگی، ویرانی نه بلکه #امنیت را خواهی دید.
تو چشمان خودت را خواهی دید ک با محبت به تو می نگرند. جایی #امن در عمق مصیبت..

خواهی دید که #رستگاری تو در تاریکی بنا شده است
و رستگاریِ تاریکی درون توست....
شما یکی هستید. از هم #جدا نیستید..
بگذار تاریکی تو را در بر بگیرد. در قلب مقدس آن نفس بکش. به او آنچه را که برایش می‌گِرید تقدیم کن و بعد تو قدرت #فوق العاده ای را احساس خواهی کرد و #نوری خیره کننده را خواهی دید.
@kheradedaroun

زندگی قلب تو را بارها و بارها #میشکند تا زمانی که بفهمی قلب شکسته هم خودِ زندگیست....
و بعد قلبت دیگر #نمیتواند شکسته باشد یا ترمیم شود...

پس تو یاد میگیری که با قلب شکننده خود زندگی کنی؛
قلبی همیشه شکسته و همیشه #شعله ور
قلبی آسیب پذیر و در عین حال غیر قابل تخریب....

و تو #عریان در برابر زندگی می ایستی؛
لحظه به لحظه،
نفس به نفس،
در حالی که می دانی هر اتفاقی #بیافتد، اصلا ایرادی ندارد ؛
حتی در میان یک #ویرانی کامل!!!
حتی اگر تمام این نکات را #فراموش کنی ( که اغلب فراموش می کنی..)

این، خودِ #آزادیست.
@kheradedaroun

جهنم با عشق و صبر #تغییر می‌کند ،

گاهی اوقات، باید شفا یافتن را #فراموش کنی. باید تلاش برای داشتن احساس بهتر، غلبه بر زخم‌های احساسی یا تلاش برای بودن در هر جایی به #غیر از جایی که هستی را #متوقف کنی. تو باید هر روز را همان گونه که هست، در بر بگیری. و باید به خودت اجازه‌ی هر چیزی رو بدهی..

#اجازه‌ی شکستن، متلاشی بودن، آشفته بودن، و احساس حقارت و ضعف کردن. #اجازه گریه کردن و فریاد زدن: من از پسش بر نمی‌آیم. اجازه اعتراف به از دست دادن زندگی‌ای که #رویایش را در سر داشتی.

اجازه‌ی زمین خوردن، تنها و ناامید و عمیقا #ویران شده حتی اجازه‌ی این که بخواهی بمیری. و بعد آنجا، در تاریک‌ترین مکان‌ها ممکن است که شروع به کشف زندگی کنی. و یاد بگیری که همه آغازها را #دوست بداری..

یک نفس گرم شدن صورتت با نور خورشید، صدای آواز یک پرنده کوچک بر روی درخت و سادگیِ خامِ یک لحظه‌ی زندگیِ انسان. جهنم، با عشق و صبر، #تغییر می‌کند. و تو کامل بودن را در شکستگی‌های خود باز می‌یابی. دیگر ایده‌ی #شفا یافتن را رها می‌کنی و بهبودی را در چیزی ابدی‌تر پیدا می‌کنی: خودِ قابل اعتمادت؛ زیبا، حقیقی، و کاملا غیر قابل اصلاح..

@kheradedaroun

‍ میل به #شاد بودن تو را #غمگین می‌کند.
فقط زمانی که خودت را از ناشاد بودن #منع نمی‌کنی میتوانی شادی را در «حضور» خود بیابی.

در حاضر بودن هیچ #خواسته ای نیست. «حضور» اقیانوسی است که تمام موج هایش را در بر می‌گیرد و به آنها عشق می‌ورزد. شادی، غم، سوگ، خشم، کسالت، شوق و هر احساس دیگری...

آیا تو برای شاد بودنِ یک کودک #تلاشی میکنی؟
آیا گل را مجبور به #شکفتن میکنی؟

اگر غمگینی، بگذار امروز غمگین باشی. کاملا غمگین. به طرز با شکوهی غمگین باش. در این حالت بالاخره با غمت هم راستا شده‌ای...

به خودت اجازه یک روز غمگین بودن را بده، بدون این که تلاش کنی با مفاهیم #عرفانی محوش کنی.
و در #عمق آن ناشادی تو چیزی باورنکردنی خواهی یافت...
تو تسلیم کامل به زندگی را خواهی یافت،
و شادی را خواهی یافت.
شادیِ حاصل از عشق به خود، پذیرش خود و مجوز بودنِ هر آنچه که هستی...

تو کودک غمگینت را به آغوشت دعوت میکنی و او می‌گرید، پرخاش می‌کند و در #نهایت احساس امنیت می‌کند.  

و تو و آن خویشِ غمگین بالاخره در کنار هم #ایمن خواهید بود.
و تو میخندی و شعفی غیر قابل انتظار را کشف میکنی و در میان آن احساس زنده بودن میکنی.

 و تعجب میکنی که چطور تا الان در #جستجوی یک شادی دست دوم بوده‌ای،

و درک میکنی که چرا همین #جستجو کردن شادی دلیل ناشاد بودن توست.

تو عاشق نور و تاریکی این زندگی خواهی شد و ازین که هر چه را که راجع به شادی میدانی #فراموش کرده ای بسیار خوشحال خواهی شد.

@kheradedaroun

خداوندگار فرمود که:

در عالم یک چیز است که آن #فراموش کردنی نیست. اگر جمله چیزها را فراموش کنی و آن را فراموش نکنی #باک نیست و اگر جمله را به جای آری و یاد داری و فراموش نکنی و آن را فراموش کنی هیچ نکرده باشی. همچنانکه پادشاهی تو را به ده فرستاد برای کاری معین، تو رفتی و صد کار دیگر #گزاردی چون آن کار را که برای آن رفته بودی نگزاردی چنان است که هیچ نگزاردی. پس آدمی در این عالم #برای کاری آمده‌است و مقصود آن است، چون آن #نمی‌گزارد پس #هیچ نکرده باشد.

@kheradedaroun

‍ زندگی تو نمی‌تواند به خطا رود.،
درواقع، جهانِ تو طوری ساخته نشده که برای تو هیچ اتفاقی $بیفتد، بلکه همه چیز به نفع تو اتفاق می‌افتد ـ، به نفع #بیداری‌ات، به نفع رشدت، به نفع #اکتشاف درونی‌ات توانایی‌های پنهانی که از آن بی‌خبری ، پس همه چیز به نفع تو اتفاق می‌افتد؛ حتی اگر آن را #فراموش کنی، یا گاهی نتوانی آن را ببینی، یا گاهی در انحراف و نومیدی بیفتی.

وقتی مقصد ثابتی وجود #ندارد، تو نمی‌توانی مقصدت را از دست #بدهی، پس نمی‌توانی مسیرت را از دست بدهی. بنابراین هیچ یک از چیزهای که در زندگی‌ات روی می‌دهند نمی‌توانند تو را از مسیرت #خارج کنند.

مسیر تو همان چیزی است که برایت اتفاق می‌افتد؛ و آنچه اتفاق می‌افتد، مسیر توست. مسیر دیگری وجود #ندارد.

همه‌چیز در این مسیرِ شکست‌ناپذیر ــ که می‌توانی آنرا زندگی #بنامی ــ یک هدیه است: خنده، اشک، زمان‌های اندوه بزرگ، تجربه‌ی فقدانی عمیق، درد، سردرگمی، زمان‌هایی که بر این باوری که هرگز موفق #نخواهی شد، حتی دلشکستگیِ طاقت‌فرسا از عشق و.... گرچه گاهی آن را فراموش کنی، یا نتوانی آن را ببینی، یا گاهی ایمانت را بطور #مطلق نسبت به نمایش از دست بدهی.

اما حتی از دست دادنِ ایمان به نمایش، بخشی از نمایش است، و حتی #صحنه‌ای از نمایش که در آن، چیزی به خطا می‌رود، نشانگر این نیست که نمایش به #خطا می‌رود، و بنابراین تو همیشه دقیقاً در جایی هستی که نیاز داری باشی. باور کنی یا نه، حتی اگر تو نباشی.

می‌توان مطلقاً به زندگی #اعتماد داشت. حتی وقتی بنظر می‌رسد اعتماد، میلیون‌ها سال نوری #دور است.

زندگی نمی‌تواند به خطا رود، زیرا همه چیز، زندگی است و زندگی #همه چیز است.

با درک این و دانستنِ قلبی‌اش، معنویت بطور عمیقی ساده خواهد بود، به سادگی #تنفس ــ ساده و باشکوه، مثل خیره شدن به ستارگان در شب و فرو رفتن در سکوت و حیرتی عمیق.

این جهان #زیباتر از آنست که هرگز بتوان تصور کرد.

@kheradedaroun

وقتی مقصد ثابتی وجود ندارد، تو حتی نمیتوانی مقصدت را از دست #بدهی، بنابراین حتی نمی توانی مسیرت را از دست بدهی. بنابراین هیچ یک از چیزهای که در زندگی ات روی می دهند نمی توانند تو را از #مسیرت خارج کنند. مسیر تو همان چیزی است که اتفاق می افتد؛ و آنچه اتفاق می افتد، مسیر توست. مسیر دیگری وجود #ندارد.

همه چیز در این مسیرِ شکست ناپذیر- که می توانی آنرا زندگی بنامی یک #هدیه است: خنده، اشک، زمانهای اندوه بزرگ، تجربۀ فقدانی عمیق، درد، سردرگمی، زمانهایی که بر این باوری که هرگز موفق #نخواهی شد، حتی دلشکستگیِ طاقت فرسا از عشق، گرچه گاهی آنرا #فراموش کنی، یا نتوانی آنرا ببینی، یا گاهی ایمانت را بطور #مطلق نسبت به نمایش از دست بدهی.

@kheradedaroun

‍ ‍ میل به #شاد بودن تو را #غمگین می‌کند.
فقط زمانی که خودت را از ناشاد بودن #منع نمی‌کنی میتوانی شادی را در «حضور» خود بیابی.

در حاضر بودن هیچ #خواسته ای نیست. «حضور» اقیانوسی است که تمام موج هایش را در بر می‌گیرد و به آنها عشق می‌ورزد. شادی، غم، سوگ، خشم، کسالت، شوق و هر احساس دیگری...

آیا تو برای شاد بودنِ  یک کودک #تلاشی میکنی؟
آیا گل را مجبور به #شکفتن میکنی؟

اگر غمگینی، بگذار امروز غمگین باشی. کاملا غمگین. به طرز با شکوهی غمگین باش. در این حالت بالاخره با غمت هم راستا شده‌ای...

به خودت اجازه یک روز غمگین بودن را بده، بدون این که تلاش کنی با مفاهیم #عرفانی محوش کنی.
و در #عمق آن ناشادی تو چیزی باورنکردنی خواهی یافت...
تو تسلیم کامل به زندگی را خواهی یافت،
و شادی را خواهی یافت.
شادیِ  حاصل از عشق به خود، پذیرش خود و مجوز بودنِ هر آنچه که هستی...

تو کودک غمگینت را به آغوشت دعوت میکنی و او می‌گرید، پرخاش می‌کند و در #نهایت احساس امنیت می‌کند.  

و تو و آن خویشِ غمگین بالاخره در کنار هم #ایمن خواهید بود.
و تو میخندی و شعفی غیر قابل انتظار را کشف میکنی و در میان آن احساس زنده بودن میکنی.

 و تعجب میکنی که چطور تا الان در #جستجوی یک شادی دست دوم بوده‌ای،

و درک میکنی که چرا همین #جستجو کردن شادی دلیل ناشاد بودن توست.

تو عاشق نور و تاریکی این زندگی خواهی شد و ازین که هر چه را که راجع به شادی میدانی #فراموش کرده ای بسیار خوشحال خواهی شد.

@kheradedaroun