زمانی که شما از کاری که انجام می‌دهید #نفرت دارید. از محیط اطرافتان #گله مند هستید.
بر اتفاقاتی که می‌افتد، یا افتاده است نفرین می‌کنید.
یا موقعی که گفت و گوی درونی شما شامل بایدها و نبایدها باشد، شامل، #سرزنش کردن و متهم کردن پس شما با آنچه هست #مشاجره می‌کنید.
با آنچه پیش آمده #جدل می‌کنید.

شما زندگی را به #دشمنــی بدل می‌کنید و.. زندگی می‌گویــد: جنگ چیزی ست که تو می‌خواهی پس بیا تا بجنگیم.

واقعیتِ بیرونی که همیشه #بازتابی از وضعیت درونی شما است، به صورت یک دشمن #تجربه می‌شود.

#اکهارت_تله
@kheradedaroun

بعضی از فلاسفه اعتقاد دارند #منشا اصلی دردها و اضطرایها و استرس های ما ناشی از شکاف بین #ترسها و امیدهایمان است.

ما مدام از خود #می پرسیم اگر فلان اتفاق بد بیفتد چه می شود؟

این چه خواهد شدها #خوره هایی هستند که به جانمان افتاده اند و در حال از بین بردن ما #هستند.

آنها معنقدند راه حل دست #شستن از امید است. از خودمان بپرسیم:
#بدترین حالتی که می تواند اتفاق بیفتد چیست؟ و سپس آن را #تحلیل کنیم.

با این آمادگی، غافلگیری شما به #حداقل میرسد و انتظارات شما #کاهش می یاید.

بعضی چیزها در کنترل ما #هست و بعضی چیزها در کنترل ما #نیست؛ و این که عمدهٔ #ناراحتی‌های ما ناشی از این است که ما گمان می‌کنیم که توان #کنترل چیزهایی را داریم، که در #تجربه_زیسته واقع، نداریم.

این محیط بیرونی ما و افراد و اشیا نیستند که ما را #ناراحت می‌سازند، بلکه نحوهٔ #تفکر ما نسبت به آنهاست که منجر به ناراحتی ما می‌شود.
@kheradedaroun

‍ یادت باشد:
هیچ احساسی واقعا #غیر قابل تحمل نیست.
وقتی در آن احساس #نفس میکشی، همان نفَست آن را قابل تحمل می کند.
#حضورت
#شناختت
#عشقت..

بله، به نظر غیر قابل تحمل می آید. چون درباره اش فکر می کنی، #مقاومت می کنی و البته این تقصیر تو نیست.
درسته، احساسات می توانند بسیار دردناک، شدید، ترسناک و بزرگ باشند.
میتوانند افکار بسیاری را تحریک کنند مثل:
این احساس من را #می کُشد،
نمیتوانم #تحمل کنم،
این خیلی زیاده،
خیلی #خطرناکه،
خیلی #ناامنه،
این غلطه
غیر قابل تحمله

ولی تو داری #تحملش می کنی، حتی زمانی که به نظر غیر قابل تحمل می آید. حتی زمانی که فکر می کنی در آینده نمیتوانی #تحملش کنی.
تو اکنون، همین الان داری تحملش می کنی.
میبینی؟
و چیزی #عظیم تر دارد تو را حمل می کند. تو را نگاه می دارد. #حمایتت می کند. تو را تاب می آورد.

من غیر قابل تحمل ترین افکار و احساسات را درون خود #تجربه کرده ام.
خشم. تهدید. سوگ عمیق و بی نهایت، تنهایی.
و هر گاه که به درون آن چاه سیاه و تاریک افتادم فکر کردم که دارم می میرم و از بین میروم. ولی آن طور نشد.
من به جایی رسیدم که دیدم #سیاه ترین و افسرده ترین حالت های درونم هم قابل تحمل بوده اند.
قابل تحمل، امن، دوست داشتنی و خِیر،
و همه شان از #هیچ چیز ساخته نشده اند مگر نور...

احساس تو قابل تحمل است اما فقط لحظه به لحظه، نفس به نفس
فقط در پناه لحظه اکنون
پس این لحظه را #ببلع
به آرامی
با یک حضور عاشقانه...
#جف
@kheradedaroun

اگر از #ناامیدی فرار کنی، از #خود زندگی فرار کرده ای.
ناامیدی ذهن را #نرم و قلب را #گشاده می کند، اگر تو #بگذاری...
خیلی #دردناک است وقتی امید و رویاها و انتظارات ما در هم #میشکند.
اما به سمت آن درد روی برگردان.
به جای #بی حس کردن درد و یا دویدن به سمت یک #رویای دیگر، آن درد را #احساس کن .

اعتیاد به #تجربه_بعدی را کنار بگذار.
به احساس #آشفتگی در ناحیه #شکمت توجه کن و نسبت به آن #کنجکاو باش.
به احساس #انقباض در قلبت،
به #بغض در گلویت،
به #سنگینی در سرت،
به آنچه که #زندگی است،
به آنچه که برای جلب توجه تو #فریاد می زند #توجه کن.

به سمت این لحظه سوزاننده #برگرد!
در میان این #ناآرامی نفس بکش!
برای یک #آینده_درخشان خودت را #ترک نکن.

بگذار ذهن در هم شکند ولی فکر نکن که این در هم شکستن #واقعیت دارد.
ناامیدی تو را به خودت #نزدیک تر می کند.
تو را به تنفست، به وزن بدنت بر روی زمین، به صداهای یک بعداز ظهر و به آواز یک شب نزدیک می کند.

دوست من، تو در افکارت #گم شده ای.
حالا به #قلبت بازگرد.
در میان این لحظه #نرم شو.
به خانه #بازگرد.
بگذار انتظاراتت #ذوب شوند، در سکوت، در یک #شروع_تازه.

@kheradedaroun

‍ ما در مورد افراد دیگر #صحبت میکنیم عاشقانه ارتباط میگیریم با آنها نزاع میکنیم ارتباطمان با آنها را #پایان می دهیم،با آنها دیدار می‌کنیم آنها را درک می‌کنیم آنها را به دست می آوریم و از دست می‌دهیم ،
اما
آیا ما واقعاً به طور #مستقیم دیگران را به صورت شخصی خارج از خودمان #تجربه می کنیم.

آیا صرفاً با تصویری که از آنها ساخته ایم، ارتباط #میگیریم، به جای اینکه با کسی که آنها واقعاً در این لحظه هستند،در #اینک و #اینجا ارتباط بگیریم

آیا ما دیگران را همیشه از طریق #فیلتر های تاریخ و آینده می بینیم و آنچه را که در حال حاضر هست ،از دست #میدهیم

من چنان در تصویری گذشته از شما در تصورم از اینکه شما #چه کسی هستید ،
در #انتظاراتم از شما،
در دل شکستگی ها و ترس ها #قفل شده ام که واقعاً شما را چنان که هستید نمیبینم.
من واقعا آن چرا شما اکنون می گوید، نمیشنوم .
من گذشته را پیش از تجربه حال حاضر شما از جهان ارزش #می نهم.
چنان است که گویی پیشاپیش می دانم شما چه کسی هستید، چه می خواهید بگویید ،چه فکر می‌کنید، به چه چیزی #باور دارید
من به معنای دقیق کلمه تجربه ی شما را #پیش‌داوری کرده‌ام ،
همه ی تعصبات وناراحتی ها از اینجا شروع می شود...

ادامه دارد...
@kheradedaroun

‍ #پایان_حس_فقدان

مقایسۀ خودت با دیگر مردم را #متوقف کن.

تمرکز خودت را روی آنچه آنها دارند، #نگذار: موفقیت شان، شادی شان، روابط شگفت انگیزشان، اکتساباتشان، فراوانی شان.

وقتی مقایسه می کنی، #فقدان و حسادت را #تجربه میکنی؛ جایی که هستی و آنچه که داری در برابر تو #مقاومت می کند. احساس می کنی از جایی که باید باشی بسیار دوری، از خانه بسیاری دوری، از زندگی بسیار دوری.

اما زندگی #اینجاست. زندگی هرگز #دور نیست. توجه خود را از دیگران بگردان، و آنرا نزدیکتر #بخوان، به جایی که هستی، به تنفس، به احساسات بدن. ارتباطت با زمین و ریشه دار بودنت در حضور را #احساس کن. به خودت اجازه بده آنچه را احساس میکنی.اندوه، خشم و حتی نومیدی- را احساس کنی. بگذار این مهمانان قدیمی در میان بدن #حرکت کنند. تو آنها را ایجاد نکردی و وظیفۀ تو نیست که از #شر آنها خلاص شوی.
تو یک "شخص" ثابت در زمان و مکان #نیستی، بلکه یک مخزن، یک ظرفیت آماده برای هر فکری، هر احساسی، هر امیدی، هر رؤیایی و هر موجی از اندوه یا سرور #هستی.
#فراوانیِ تو در تنفس ات #نهفته است، دوست من، در نزدیکی ات به زمین، در اصالت ات، در قلب بازت، در توانایی ات برای خندیدن به این دنیای جدی.
تو #وسیعی و ورای مقایسه.

@kheradedaroun

آیا می‌توانیم به عوض #چسبیدن به ایده‌هایی که تاکنون چگونه #باید باشیم، به آنچه که در اینجاست #تعظیم کنیم، به تجربه کنونی خویش احترام بگذاریم، «تقدس و هوش و #خرد آن را ببینیم»، آنگونه که امروز هستیم #جشن بگیریم، حتی اگر غمگینیم حتی اگر تردید، خشم، ترس یا تنهایی را #تجربه می‌کنیم؟

@kheradedaroun

آیا می‌توانیم به عوض #چسبیدن به ایده‌هایی که تاکنون چگونه باید باشیم، به آنچه که در اینجاست #تعظیم کنیم، به تجربه کنونی خویش #احترام بگذاریم، «تقدس و هوش و خِرَد آن را ببینیم»، آنگونه که امروز هستیم #جشن بگیریم، حتی اگر غمگینیم حتی اگر تردید، خشم، ترس یا تنهایی را #تجربه می‌کنیم؟

@kheradedaroun

‍ ‍ وقتی من درد را به ‌صورت دردی #ببینم که مال من است، خودم را در حبابِ شخصیِ رنج #گم می‌کنم و احساس قطع اتصال با زندگی می‌کنم و احساس می‌کنم در رنج خودم #تنها هستم و دارم خفه می‌شوم. اما #ورای داستان شخصیِ رنج ‌کشیدن خودم، من کشف می‌کنم که درد واقعاً درد من نیست، بلکه درد جهانی است، درد #بشریت است. وقتی من پدرم را از دست می‌دهم، اندوهی که #تجربه می‌کنم، اندوه من نیست، بلکه اندوه هر پسری است. من با هر پسری که پدرش را از دست‌داده است و برای هر پسری که پدرش را از دست داده است، #اندوهگین می‌شوم. وقتی شریک زندگی مرا #ترکم می‌کند، من هر کسی می‌شوم که محبوبش را از دست داده است. من در صمیمی‌ترین رشته‌های تجربه‌ی کنونی، کشف می‌کنم که من جهان هستم و خیلی سخت برای نجات آن #تلاش می‌کنم؛ کشف می‌کنم که من مهربانی هستم و سخت تلاش می‌کنم که آن را در جهان جاری کنم؛ کشف می‌کنم که من همان دیگرانی هستم که خیلی شدید #مایلم با آن‌ها در رابطه باشم. در اعماق شخصیت، در وسط دردناک‌ترین و خصوصی‌ترین تجارب، حقیقتِ غیرشخصیِ هستی را #کشف می‌کنم و در آن‌جا من آزاد هستم. بسیاری از استادان معنوی در مورد فرارکردن از امر شخصی و رسیدن به حالت غیرشخصی در آینده #حرف می‌زنند، اما همچنان که در این کتاب خواهیم دید، شخصی و غیرشخصی به‌طور #صمیمانه‌ای باهم یکی هستند و نمی‌توان به این طریق آن‌ها را از هم جدا کرد. جدایی #ریشه‌ی همه‌ی رنج‌ها و تضادها است.

@kheradedaroun

چرا ما اصلاً به داستانی در مورد خودمان نیاز داریم؟

چرا #تجربه کنونی نمی تواند اجازه داشته باشد همانطور که هست باشد ؟

بدون اینکه وانمود کنیم که آن چیزی است که نیست .
چرا ما باید با #تصاویری از اینکه چه کسی هستیم زندگی کنیم؟

به راستی چرا ما نمی‌توانیم به سادگی در مورد تجربه کنونی مان #صادق باشیم؟


چرا ما نمی‌توانیم آن را که حاضر است به #سادگی قبول کنیم و کشف کنیم آنچه که حاضر است
پیشاپیش توسط آنچه که ماییم پذیرفته شده است.

@Kheradedaroun