🔴 ناگفته‌هایی از وصیت دکتر شریعتی به علامه حکیمی و سرانجام آن

🔅معلم #علی_شریعتی، روشنفکر نوگرای اسلامی و اندیشمند خوش‌ذوق و متفکری دردمند، مسئول و متعهد بود که احیاگری در تفکر جامعه‌ی مسلمان و بازخوانی و رجعت به متن #قرآن و بازشناسی روایات و احادیث و سنن شیعی - اسلامی را، یکی از راه‌های شناخت دقیق #اسلام و نجات فکری - فرهنگیِ جامعه اسلامی می‌دانست، بی‌شک چهره‌ای بی‌بدیل و تأثیرگذار در سنت تفکر دینی و تاریخ #نواندیشی اسلامی و جامعه روشنفکری ایرانی می‌باشد.

🔅شریعتی، با خلوص تمام کلیه‌ی مجموعه آثار منتشر شده و نشده خود را با شجاعت و درایت در اختیار یکی از روشن‌بین ترین چهره‌های شاخص #اسلام_شناس در زمان حیات خود گذاشت تا به سبک و شیوه و علاقه‌ی خود، این آثار ارزشمند را مورد بازخوانی و احیانا تصحیح قرار دهد؛ امری که در جامعه‌ی فکر و اندیشه اساسأ نادر محسوب می‌شود و کمتر نویسنده، متفکر یا اهل پژوهشی را می‌توان سراغ داشت که جسارت و پروای چنین وصیتی را داشته باشد..! آنهم متفکری در سطح و اندازه‌های دکتر #شریعتی که بررسی، تحلیل، واکاوی و فهم بخش مهمی از آثار و میراث او، نیازمند دانش بسیط و بینش عمیقی، بخصوص در حوزه‌های علمیِ میان رشته‌ای و تجربه‌ی لازم در زمینه‌های فلسفی، عرفانی، تاریخی و اسلامی را می‌طلبد.

🔅شریعتی این جسارت و شهامت اخلاقی و معرفتی را داشت که پیش از هجرت پایانی خود و به پایان رسیدن عمر کوتاه و ماجرای شبهه برانگیز مرگ خود، #محمدرضا_حکیمی را وصی خود قرار دهد و صادقانه و مخلصانه، در کمال تواضع، فروتنی و نیک‌اندیشی، یکبار برای همیشه، میراث جاودان و ارزشمند فکری و زندگی خود را به دست استادی بسپارد که پس از نبود خویش، در مجال و فرصت مقتضی، به دور از حب و بغض‌ها، و نفرین‌ها و آفرین‌ها، به این وصیت شرعی جامه عمل پوشانده و راه را بر تکفیر کنندگان و بدخواهان و تنگ نظران حاسد، برای همیشه ببندد.

🔅شریعتی هم می‌توانست همچون بسیاری دگر، از اینکار صرف‌نظر کند، اما از آنجاکه مبنا و مبانی حضور و ظهور او در عرصه‌ی اسلام‌ شناسی و احیای معرفت و بینش دینی و اجتماعی، تجلیِ دغدغه‌ها و مسئولیت خطیری بود که او برای خودش تصویر کرده بود و خود را به آن ملتزم و متعهد می‌یافت، لذا هرآنچه را که گفت و نوشت و هرآنچه را که عمر و زندگیش را صرف آن کرد، چیزی جز تجلی «آگاهی و معرفت و حقیقت» نبود و همانطور که خودش نیز بارها در آثارش اشاره کرده، هیچ مصلحتی را بالاتر از #حقیقت نمی‌شناخت و از آنجاکه او دغدغه اسلام حقیقی را داشت و شناخت جامع و عمیق جامعه از تفکر #اسلام_نبوی و #تشیع_علوی راستین را ستون پایه‌ی رشد و تعالی و کمال انسانی و اجتماعی می‌دانست، حتی از میراث عزیز خودش هم فروگذار نکرد و با آغوش باز هرگونه نقد علمی و منصفانه و خردورزانه را می‌پذیرفت و در افکارش بازنگری می‌کرد. امری که بسیاری از رجال مذهبی و دینی، حتی جرأت اندیشیدن به آنرا هم ندارند، چه رسد به عملی کردن و وصایت برای پس از مرگ خویش..!

🔗 مطالعه‌ی متن کامل در INSTANT VIEW


✅ @Shariati_Group

yun.ir/6dhq0c

🔷 از هجرت تا تمدن
 (شریعتی و تاریخ صدر اسلام)

✍ #سوسن_شریعتی
 
🔆 «هیچ آفتی برای علم و بالاخص برای «تاریخ و دین» از سیاست، سیاستی که بنیانش قبیله است و ابزارش «مذهب»، تباه کننده تر و کشنده تر نیست.»
(علی شریعتی - م.آ.۳۰ / ص ۴۵۶)

🔆 «تاریخ صدر اسلام»، سال‌ها است موضوع و تیتر اول اخبار است. سال‌ها است که این گذشته فراخوانده می‌شود: گاه توسط جوانان نسل سوم و چهارم مهاجران مستعمرات حاشیه نشینِ پاریس، گاه توسط «ساکنین ناکجا آباد دولت اسلامی عراق و شام» و بسیای اوقات توسط سیاستمداران مستقر بر کرسی قدرت در کشورهای اسلامی. فراخوان آلامد و آنارشیک این گذشته ۱۴ قرن پیش که گاه برای مشروعیت بخشی به قدرت است و گاه تکیه گاهی برای ضد قدرت و گاه عکس‌العملی هیستریک، در هر حال همیشه با انگیزه‌های سیاسی و اجتماعی، بسیاری از داده‌های  تاریخی و تاریخمند را بدل کرده است به نقل و نبات کوی و برزن و از همین رو به تعبیر ژاکلین شببی – مورخ و #اسلام شناس فرانسوی معاصر- به یک «هوموس اسلامیکوس فرازمان» شکل داده است. این وضعیت خود موجب رونق گیری مطالعات متنوع و گسترده‌ای در حوزه #تاریخ صدر اسلام از منظر علوم انسانی و اجتماعی در دو دهه‌ی اخیر گشته؛ امری نه چندان متداول در حوزه‌های دانشگاهی غربی در گذشته و نیز موضوع همیشه حساس در جوامعی با سنت اسلامی.

🔆 موضوع این یادداشت بررسی دلایل، متد و فرضیه‌های #علی_شریعتی در خوانش او از تاریخ صدر اسلام است؛ موضوعی که دو سال پس از بازگشت از فرانسه و با آغاز تدریس در دانشکده ادبیات #مشهد و به عنوان واحدهای درسی به آن توجه می‌کند و تا روزهای پایانی حیاتش پی می‌گیرد. اهمیت این نگاه در این است که قبل از شوک دهه‌ی هفتاد میلادی در حوزه مطالعات قرآنی و تاریخ صدر اسلام عرضه شده و پیست‌هایی را گشوده که بعدها یک بار در دهه‌ی هفتاد و بار دیگر در سال ۲۰۰۰ پژوهشگران و آکادمسین‌های غربی و متفکرین اسلامی را به خود مشغول کرده است. این یادداشت مبتنی بر متون دهه چهل (دهه شصت میلادی) #شریعتی است و معرف نگاه تاریخی متفکر جوانی (۳۵ سال) است که «روشنفکر دینی» نام گرفت، قبل از اینکه «نگاه ایدئولوژیک» و یا «اسطوره ساز» او به تاریخ به جمرات آن نوع روشنفکری ای بدل شود که او را مسبب  بیدار شدن دیو خفته‌ای می‌دانست به نام «سنت»..!

🔗 مطالعه کامل متن یادداشت


#ایران_فردا
#هجرت_تمدن
#یادداشت
#سوسن_شریعتی
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

✅ @Shariati_Group
🆔 @Shariati_SCF

″... به هر حال عقيده من اين است كه کسی که مثلاً كتاب اسفار #ملاصدرا يا شفای #ابوعلی را تحصيل كرده، يک فيلسوف اسلامی است، اما كسی كه #نهج‌البلاغه #علی (ع) را می‌شناسد، #اسلام_شناس است.
#اسلام به عنوان عقيده را بايد در #قرآن، زندگي #پيغمبر، شناخت اصحاب و پروردگان نمونه مكتب اسلام شناخت؛ يعنی همان منابعی كه امروز حتی در ميان دانشمندان اسلامی و برنامه رسمی تحصيلات اسلامی متروک مانده و در ميان #مردم مجهول است. اشعار شعرای جاهليت عرب در مدارس اسلام به عنوان متن ادبی تدريس می‌شد و نهج البلاغه هرگز به هيچ عنوان!
فلسفه يونانی‌ها و منطق #ارسطو برنامه درسی بود و تفسير قرآن نه، سيره پيغمبر اسلام و شرح حال و افكار و شيوه زندگی و مبارزات #ائمه مطرح نيست و اگر هم استثنائاً چند نفری به خواست فردی خود تحقيق كنند، #علم اصلی حساب نمی‌شود، فضل است!
اين است كه متأسفانه طرز تفكر و بينش ما در مسائل اسلامی، با روش اسلامی و روح و اثر آن بيگانه است. قرآن و طرز فكر و شيوه زندگی پيغمبر و پروردگان وی هميشه می‌كوشند تا افكار مسلمانان را از مسائل ذهنی و طرح معماهای غير واقعی و تفكر در مسائل غيبی و بحث از آنچه يا بی‌ثمر است يا غير ممكن، متوجه زمينه‌های عينی و عملی و مثبت كنند...″

📚 معلم علے‌شریعتے
مجموعه آثار ۱۹/ انتظار، مذهب اعتراض

✅ @Shariati_Group

⭕️ محمود ایوب اسلام شناسی روشندل

🔅پروفسور محمود مصطفی ایوب (۲۰۲۱-۱۹۳۵) #اسلام شناس، #قرآن پژوه، مسیحیت شناس، #شیعه پژوه و نویسنده نابینای لبنانی - آمریکایی، چندی پیش دار فانی را وداع گفت.

🔅ایوب از معدود اساتید شیعه در دانشگاه‌های آمریکا و شخصیتی خادم اسلام، قرآن و تشیع بود. به دلیل اینکه امکان تحصیل برای کودکان نابینا در #لبنان فراهم نبود، محمود نوجوان به مدرسه تبشیری پروتستانی بریتانیا در بیروت رفت، و به مسیحیت گروید.

🔅در دانشگاه هاروارد تحت تأثیر دانشجویان مسلمان و کلاس‌های ویلفرد کنتول اسمیت، استاد شاخص #دین شناسی و پدر تکثرگرایی دینی، بار دیگر به آغوش اسلام بازگشت.

🔅استاد راهنمای رساله دکتری او «رنج رستگاری در اسلام: بررسی جنبه‌های عبادی #عاشورا در تشیع اثنی عشری»، #آنماری_شیمل بوده است.

🔅این کتاب از جمله تاثیرگذارترین کتب درباره عاشورا از منظر الهیات تطبیقی و سند بازگشت صادقانه #محمود_ایوب به دامان اسلام و تشیع است که به مردم #ایران تقدیم شده است.

🔅استاد ایوب کتاب دو جلدی «قرآن و مفسرانش» (۱۹۸۴) و در مجله معتبر اسلام-مسیحیت مقاله مهم «آزادی دینی و قانون ارتداد در اسلام» (۱۹۹۴) را منتشر کرد.
این نخستین مقاله‌ی آکادمیک در یک زبان غربی از منظر اسلام شیعی درباره‌ی این دو موضوع مهم است. فارغ از محتوای مقاله، اینکه ایوب شخصاً تجربه ارتداد را از سر گذرانیده است به اهمیت آن می‌افزاید.

🔅کتاب «بحران تاریخ مسلمانان: دین و سیاست در آغاز اسلام» (۲۰۰۳) تحقیقی منصفانه و گزارشی دانشگاهی از منابع دست اول اهل سنت در حمایت از رویکرد شیعی در قضیه جانشینی #پیامبر و دوران خلفای چهارگانه است.

🔅مهمترین کتاب ایوب، کتاب «مسیحیت از منظر یک مسلمان: مقالاتی در مورد گفتگو» (۲۰۰۷) است. ایوب متخصصِ تراز اول مسیحیت در میان متخصصان مسلمان معاصر است.

🔅ایوب در کتاب «رویکردهای معاصر به کتاب و سنت» (۲۰۱۲) در مقاله «تکثرگرایی دینی در قرآن» نوشت: «همه‌ی اهل #ایمان به یکدیگر احترام می‌گذراند و به همه وحی‌های الهی اعتقاد دارند.»

متأسفانه هیچ‌یک از کتاب‌های محمود ایوب تابحال به فارسی ترجمه نشده است.

🔅 تلاش‌های پروفسور محمود ایوب برای جامعه روشندلان می‌تواند یک الگوی ارزنده باشد.
باور عمیق او به قرآن، سنت و تعالیم شیعی در جهان متجدد، نمونه‌ای قابل اعتنا است برای آنها که در دنیای متجدد امروز، در جستجوی ایمان هستند.

🔅از همه مهم‌تر، پژوهش‌های ایوب درباره #مسیحیت با توجه به تجربه‌ی زیسته و دانش او درباره مسیحیت از منظر اسلامی، از اعتباری بالا برخوردار است.

🔅درگذشت پروفسور محمود ایوب را به خانواده، شاگردان، همکاران و علاقه‌مندان ایشان تسلیت عرض می‌کنم. خدایش رحمت کند...

✍ دکتر #محسن_کدیور


✅ @Shariati_Group
🆔 @Mohsen_Kadivar_Official

″… می‌خواهم بگویم: #اسلام من،... اسلام #ابوذر است، تشیع ابوذر! که با شعارش نه علیه نظام #کفر، بلکه نظام #عثمان، #خلافت اسلام، جامع و ناشر #قرآن علیه او قیام می‌کند و می‌جنگد!!

آن #تشیع است، و شعارش هم نه عبادت و نه تفسیر خاص از این کلام و از این اصل، و از آن فرض است، علیه #کنز و #کاپیتالیسم است، یعنی #سرمایه‌داری، گنج نهادن، زراندوزی از راه #استثمار مردم. این شعار تشیع ابوذر است:

«یا ایها الذین آمنوا ان کثیرا من الاحبار و الرهبان لیاکلون اموال الناس بالباطل و یصدون عن سبیل الله والذین یکنزون الذهب و الفضه ولاینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم» (توبه ۳۴)
(ای کسانیکه #ایمان آورده‌اید، همانا بسیاری از علمای دینی و رؤسای روحانی و راهبان و عابدان گوشه گیر - شخصیت‌های مقدس و بیزار از دنیا و اهل آخرت خالص! که به کار کسی کاری ندارند - اموال #مردم را به‌ناحق می‌خورند و مردم را از راه #خدا باز می‌دارند. کسانیکه #زر و سیم را اندوخته و انباشته و گنج می‌سازند و در راه خدا #انفاق نمی‌کنند، آنان را به عذابی دردناک مژده بده!)

عثمان و #کعب‌الاحبار (ملای یهودی تازه مسلمانی که #عقل عثمان شده بود! و برای ابوذر قرآن تفسیر می‌کرد!) می‌گفتند: آری، اما این آیه برای روحانیون و ملاکین و سرمایه‌داران و برده فروشان ادیان دیگر است!

ابوذر می‌گفت: از کجای آیه بر می‌آید که مربوط به دیگران است؟ هر چند اول آیه مربوط به احبار و راهبان است که مسلم اهل کتابند، ولی آخر آیه عام است و دلالت بر هر کس دارد، چه به نام اسلام و چه به نام کفر، چه به نام #توحید و چه به نام #شرک، هر که #طلا و #نقره را گنج سازد!
و ابوذر که #اسلام_شناس حقیقی است، نام نجات مردم و برای نجات از گرسنگی و نجات از #فقر و نجات از تضاد و نجات از اشرافیت، در مبارزه با رژیمی که قانونش قرآن بود و شعارش #جهاد و هر دو ابزار دست غارت و استثمار، جانش را باخت تا نشان دهد و به من و تو #روشنفکر بفهماند که اسلام #دین استثمار نیست، ابزار توجیه فقر و تحکیم طبقات نیست!
اسلام عثمان چنین است...″

✅ @Shariati_Group

📚 معلم علے‌شریعتے
مجموعه آثار ۳ / ابوذر