اقتصاد و نفت
2.05K subscribers
1.81K photos
11 videos
260 files
286 links
رامین فروزنده
متخصص استراتژی و سرمایه‌گذاری در صنعت انرژی


ایمیل:
raaminf@gmail.com


لینکدین:
ir.linkedin.com/in/ramin-forouzandeh


وب‌سایت:
raminf.com
Download Telegram
چگونه عمان به قطب ازدیاد برداشت خاورمیانه تبدیل شد؟
درسی برای صنعت نفت ایران

اداره اطلاعات انرژی آمریکا، گزارش خود را درباره انرژی عمان به‌روز کرده است. در بخشی از این گزارش درباره عمان می‌خوانیم:

توانایی عمان برای افزایش تولید نفت و گاز، شدیداً به فناوری‌های نوآورانه ازدیاد برداشت، وابسته بوده است.

به دلیل هزینه نسبتاً بالای تولید، دولت این کشور مشوق‌هایی را به شرکت‌های بین‌المللی ارائه می‌دهد.

گزارش مذکور، مفاد قراردادهای ارائه‌شده توسط عمان را «سخاوتمندانه» دانسته است. با استفاده از این قراردادها، «فناوری‌های پیچیده» و «تجربه بخش خصوصی» به کار گرفته شده‌اند.

قراردادهای عمان، از اغلب قراردادهای موجود در منطقه جذاب‌تر هستند.

در بلوک 6 عمان، همزمان چهار تکنیک EOR به کار گرفته می‌شود که از آن جمله می‌توان به Polymer، Miscible، Steam و Solar اشاره کرد.

اما درسی که از این اقدام عمان می‌توان گرفت چیست؟
باوجود شرایط به مراتب بهتر عمان به لحاظ محیط کسب‌وکار، ریسک‌های سیاسی و اقتصادی و محدودیت‌های بین‌المللی، این کشور به منظور بهره‌برداری حداکثری از منابع، از قراردادهای جذاب مشارکت در تولید بهره گرفته است. همین اقدام باید در دستور کار دولت ایران نیز قرار گیرد. یکی از پیمانکاران خارجی پیشنهاد تولید 450هزار بشکه‌ای را از میدان آب‌تیمور ارائه کرده است؛ در حالی که ایران از آن تنها 50هزار بشکه در روز برداشت می‌کند. این مثال نشان‌دهنده پتانسیل گسترده و مغفول ازیاد برداشت در کشور است که در صورت طراحی مدل‌های قراردادی مشارکتی، می‌تواند به افزایش قابل‌توجه تولید نفت بیانجامد. البته با حضور شرکت‌های خارجی، حتی با استفاده از قراردادهای موجود نیز، امکان رشد بکارگیری روش‌های ازدیاد برداشت وجود دارد؛ چنانکه مثلاً در عراق تزریق گسترده آب به مخازن درحال انجام است.

🔴 منبع: @EconomicsandOil

#Note
#Oman #Iran #Legal #PSA #EOR #Reservoir
An_analytical_approach_to_maximizing.pdf
607 KB
گزارش جدید مکینزی: رویکردی تحلیلی به حداکثرسازی تولید از مخازن

🔴 منبع: @EconomicsandOil

#McKinsey #Reservoir #Report
🔵IPEC2017
آب‌تیمور، نماد توسعه‌نیافتگی صنعت نفت ایران

امروز در کنگره نفت و نیرو، مدیر اکتشاف شرکت ملی نفت ایران بار دیگر موضوع مهمی را مطرح کرد که چندین بار قبلاً به آن پرداخته شده است: پیشنهاد شرکت مرسک برای توسعه میدان آب‌تیمور.

هم‌اکنون روزانه ۵۵هزار بشکه نفت از میدان آب‌تیمور تولید می‌شود. از سال ۱۹۹۱ تاکنون، مجموعاً ۳۰۰میلیون بشکه نفت از این میدان تولید شده است. این، نمادی از توان توسعه میدان از ایران است.

در طرح پیشنهادی مرسک، قرار است تولید در چند مرحله ابتدا به ۱۰۰، سپس ۲۵۰ و نهایتاً به ۴۵۰هزار بشکه در روز برسد. این، نمادی از پتانسیل مغفول توسعه میادین ایران است: افزایش تولید از ۵۵هزار بشکه در روز به ۴۵۰هزار بشکه در روز.

توان توسعه میادین ایران بسیار بیش از میزان فعلی است؛ اما در نتیجه سال‌ها عدم ارتباط با صاحبان فناوری و سرمایه دنیا، که خود ناشی از تحریم و قراردادهای غیرجذاب بوده، این توان عملاً بلااستفاده باقی مانده است. قراردادهای جدید نفتی اگرچه در مقایسه با مدل‌های مشارکت در تولید نمی‌توانند شرایط مناسبی را فراهم کنند، گامی رو به جلو هستند تا ابتدا بپذیریم که دهه‌ها فاصله میان سطح صنعت نفت ایران و پیشروان جهان وجود دارد؛ و سپس به جبران این عقب‌ماندگی بپردازیم.

براساس بررسی‌های صورت‌گرفته، در چارچوب تفاهم‌نامه‌های فعلی IPC، امکان افزایش تولید معادل سه میلیون بشکه در روز وجود دارد. این، بخش اندکی از کوه یخ توسعه‌نیافتگی صنعت نفت ایران است.

بخش اعظم آنچه که از آن تحت عنوان توان شرکت‌های تابعه نفت در توسعه میادین یاد می‌شود، ناشی از انحصار ده‌ها ساله شرکت‌های مذکور در کشوری بوده که انبوهی میدان عظیم و ارزان در آن وجود دارد؛ آن هم در غیاب یک حسابرس مستقل که بتواند میزان بهره‌وری سرمایه و نیروی انسانی را اعلام کند.

شرکت‌های تابعه نفت به صورت انحصاری مسوول ارزیابی و توسعه و سپس قضاوت درباره عملکرد خود بوده‌اند و طبیعی است که هر ادعایی در این حالت نمی‌تواند پذیرفته باشد. اکنون با ورود شرکت‌های خارجی، توسعه‌نیافتگی صنعت نفت ایران در حال نمایان شدن است. و شاید همین، دلیل اصلی برخی مخالفت‌ها با IPC باشد.

🔴 منبع: @EconomicsandOil

#Note
#IPC #Reservoir #IPEC #Fields
🔵IPEC 2017
مهم‌ترین برنامه‌های نفت برای جبران توسعه‌نیافتگی

دیروز در کنگره نفت و نیرو، معاون توسعه شرکت ملی نفت، دوباره عددی را گفت که اگرچه امیدوارکننده است، به همان میزان پرده از یک واقعیت تلخ برمی‌دارد: سه میلیون بشکه در روز. این رقم، پتانسیل افزایش تولید از محل قراردادهای جدید است. و تنها بخشی از پتانسیل عظیم و مغفول صنعت نفت ایران را نشان می‌دهد که ناشی از دهه‌ها تحریم، عدم بکارگیری دانش و سرمایه و انکار توسعه‌نیافتگی (به جای پذیرش آن و برنامه‌ریزی جهت جبرانش) است.

براساس همان اعلام، چهار دسته از میادین در اولویت توسعه هستند:
1️⃣ میادین مشترک، به ویژه گازی فراساحل
2️⃣ میادین با ساختار زمین‌شناسی پیچیده
3️⃣ میادین بزرگ
4️⃣ لایه‌های مخزنی غیرتولیدی

ابزارهای مورد نیاز عبارتند از:
1️⃣ روش‌های IOR/EOR، برای حداکثرسازی ضریب بازیافت
2️⃣ فناوری‌های جدید برای مخازن tight
3️⃣ مطالعه مخزن و دانش‌های پیشرو برای انتخاب sweet spots
4️⃣ حفاری در سطح اول دنیا، بکارگیری حفاری افقی و چاه‌های چندشاخه‌ای

چهار اقدام برای جبران بخشی از توسعه‌نیافتگی عبارت است از:
1️⃣ قراردادهای جدید نفتی (IPC)
2️⃣ ارزیابی کامل مخازن
3️⃣ بازسازی، از جمله به وسیله قراردادهای EPCF
4️⃣ افزایش راندمان و تولید، و بهره‌برداری حداکثری تجهیزات

به نظر من مهم‌ترین مورد در میان برنامه‌ها، موارد مرتبط با اصلاح «حکمرانی و اجرا» در صنعت نفت است. پذیرش این باور که شرکت ملی نفت ایران (و دیگر شرکت‌های خصوصی و دولتی نیز) در بسیاری از حوزه‌های بالادستی (مثل حکمرانی شرکتی، تامین مالی، استراتژی، مدیریت پورتفولیو، مدیریت مالی، حسابرسی، مدیریت مخزن، مدیریت پروژه، مدیریت ریسک و ...) حتی در حد شرکت‌های درجه دوم و سوم صنعت نفت دنیا نیستند، می‌تواند گام اول برای حرکت آنها به سمت اصلاح و توسعه باشد. اما متاسفانه در حالی که شرکت‌های نفتی ایران، حتی از ارائه گزارش‌های سالانه و فصلی مطابق رویه و استانداردهای حسابرسی و حسابداری مرسوم در صنعت نفت عاجزند، عقب‌ماندگی‌ها، انکار و مسیر توسعه، مسدود می‌شود.

اما برنامه‌های نفت برای اصلاح «حکمرانی و اجرا» چیست؟
1️⃣ بازسازی ساختاری و ظرفیت‌سازی برای مدیریت مگاپروژه‌ها
2️⃣ ارتقاء رفتار حرفه‌ای مبتنی بر تجارب بین‌المللی
3️⃣ بکارگیری افراد جوان و به ویژه فارغ‌التحصیلان نخبه
4️⃣ افزایش بهره‌وری و رقابت‌پذیری در پیمانکاران و خدمات‌دهندگان داخلی
5️⃣ ارتقاء سیستم‌ها و روش‌ها با بکارگیری ICT و IT

🔴 منبع: @EconomicsandOil

#IPEC
#NIOC #Financial #Strategy #Fields #IPC #Reservoir #Management
اهمیت مالی مشاوران مخزن
و یادی از مرحوم دکتر قائمی


از بازیگران حاشیه‌ای، ولی کلیدی، نفت می‌توان به مشاوران مخزن اشاره کرد. حاشیه‌ای، چون آنها برخلاف شرکت‌های E&P یا OFS سهم زیادی در گردش مالی و استراتژی بالادستی نفت ندارند. کلیدی، چون مشاوره آنها ورودی بسیار کلیدی سرمایه‌گذاری و مدیریت نفت است.


برخی از مشهورترین مشاوران مخزن نفت در جهان از این قرارند:
1⃣ Ryder Scott
2⃣ Gaffney, Cline & Associates
3⃣ DeGloyer and MacNaughton


این شرکت‌ها مهم‌اند چون گزارش‌گری مخازن نفتی به دلیل ماهیت پرریسک آن به ویژه باتوجه به تاثیر مالی آن باید مورد تایید مراجع ثالث (حسابرس مستقل) قرار گیرد؛ تا مثلاً در ضمایم صورت‌های مالی تخمین دقیقی از ذخایر اعلام شود یا تامین مالی یک پروژه با اطلاعات صحیح و روشن صورت گیرد.


در ایران مرحوم دکتر قائمی، که هفته قبل درگذشت، پیشگام شکل‌گیری کسب‌وکار مشاوره مخزن بود که اکنون شرکت TEC به عنوان یکی از پیشتازان آن شناخته می‌شود. مشاوران ایرانی توسط سازمان برنامه و بودجه رتبه‌بندی می‌شوند.


با این تفاسیر می‌بینیم که اگر شرکتی بخواهد برای یک دارایی (asset) در مرحله اکتشاف (exploration) یا توصیف (appraisal) تامین مالی مبتنی بر equity انجام دهد، یعنی همان روشی که صنعت نفت مدرن با آن بنیان نهاده شد و اکنون بسیار پرکاربرد است، چنین مشاورانی اهمیت کلیدی خواهند داشت.


برهمین اساس معمولاً فعالان این حوزه را متخصصان برجسته، باسابقه، دانشمند و مقید به اصول حرفه‌ای تشکیل می‌دهند؛ افرادی شبیه به همان تصویر کلاسیکی که از مهندس‌های باسابقه نسل گذشته نفت در ذهن داریم. به گواه بسیاری، مرحوم دکتر قائمی نمونه عینی چنین فردی بود. یادش گرامی.


⭕️ @EconomicsandOil

#Reservoir #TEC #Financial #Ryderscott #Consultant