مومنان برای آرامش خود مخارجی می‌پردازند و غیرمومنان آن را درک نمی‌کنند

مگر همه کارهای افراد غیرمومن و خداناباور عقلانی و مبتنی بر محاسبات دقیق و نتایج مشخص است؟ پس چرا اموری که منجر به ایجاد حس خوب در افراد دین‌باور می‌شود را به استهزا می‌گیرند؟

ما با زیارت قبور مقدس و قدیس‌هایی که مورد احتراممان هستند، انرژی مثبت می‌گیریم. پولی هم که در ضریح می‌اندازیم، از سر رضایت است و شیوه‌ی خرج‌شدنش هم بر گردن متولیان! اما بارها بر سر همین موضوع مورد تمسخر و توهین قرارگرفته‌ایم.

- ارسالی از طرف یک «شیعه‌ی خداباور»

#تشیع #زیارت #گفتگو_توانا

@Dialogue1401

گفتگوی مومن و غیرمومن

نظر شما چیست؟

چند روز پیش یکی از مخاطبان ما که خود را شیعه‌ی خداباور می‌خواند، در پیامی از تمسخر و توهین خداناباوران به برخی مناسک خود مانند زیارت امامزادگان و … گفت و بعد از انتشار دیدگاه او، پاسخ‌هایی منتشرشد که برخی از آنها را به رویت شما می‌رسانیم.

در صورتی که تمایل به انتشار دیدگاه خود دارید، آن را برای ما بفرستید و یا در قسمت نظرات بیان نمایید.


#خداناباوران #گفتگو_توانا #زیارت

@Dialogue1402

از دخمه‌ها تا امام‌زاده‌ها
(مرزهای سیال فرهنگی)
اپیزود هشتم
دیگری‌نامه

…بخش دیگر استدلال عقلانی قلمداران در نفی سنت زیارت در میان شیعیان دوازده‌امامی، توجه دادن به این واقعیت است که در هیچ‌کدام از سنت‌های دینی مورد قبول اسلام، از جمله یهودیت و مسیحیت، زیارت قبور انبیاء و مقدسان، مفهوم آیینی ندارد و حتی به آن توصیه هم نشده است.

به ‌همین علت است که مقابر اغلب انبیاء الهی، نامعلوم است و اغلب مکان‌هایی که به‌عنوان محل دفن پیامبران و مقدسان مشهور شده‌اند، سند محکم ندارند. او این استدلال عقلانی را با نقل آیاتی از قرآن تقویت می‌کند که دین ابراهیم و پیروانش را اسلام معرفی می‌کند. بنابراین آنچه که در سنت‌های مورد قبول دیگر، هیچ جایگاه اعتقادی و مناسکی ندارد، نمی‌توانسته در اسلام، حکم الهی بوده باشد. 

قلمداران در «راه نجات از غلات»، در فصلی باعنوان «علت توجه به زیارت و اهمیت یافتن آن»، سیاست شیعه و دشمنی با اسلام را دو علت اصلی ذکر می‌کند و می‌نویسد که دوستداران خانواده‌ پیامبر و هواداران علی‌بن ابی‌طالب در دوران حکومت اموی و عباسی، از ذکر مصیبت این خاندان و زیارت مقابر آن‌ها، آیینی سیاسی برای ضدیت با حکام وقت تراشیدند. او ادامه می‌دهد که در نتیجه: 

«همین طریقه یعنی ذکر مظالم مخالفین و مصائب اهل بیت و بیان فضائل بسیار آنان ادامه یافت. بدیهی‌ست که تشویق و تحریک افراد به این‌گونه اعمال (یعنی زیارت و عزاداری) که خود از کارآمدترین روش‌ها در آن زمان بود، جعل این گونه احادیث در ثواب زیارت و تعزیت و نسبت دادن آن به کسانی که مقبول‌القول‌ند یعنی ائمه‌ اهل بیت، امری مورد انتظار بود.»…

برای خواندن متن کامل این اپیزود رجوع کنید به صفحه‌ی گفت‌وشنود در:

‏ https://dialog.tavaana.org/podcast_others_8/

و برای شنیدن نسخه‌ی کامل این اپیزود در یوتیوب به:

‏ https://youtu.be/dbizi6iWfJs?si=DcSS4qOQsPhBbUOl

و برای شنیدن نسخه‌ی کامل این اپیزود در کست‌باکس به:

‏ https://castbox.fm/vd/647650249

و برای شنیدن نسخه‌ی کامل این اپیزود در ساند کلود:

‏ https://soundcloud.com/tavaana/ilvafisop2pv

رجوع کنید.

#دیگری_نامه #حیدرعلی_قلمداران #دخمه #امام_زاده #زیارت #زیارت_شیعی #شیعیان #غلات #غالی #مهدی_بازرگان #محمود_طالقانی #شریعت_سنگلجی #خالصی_زاده #برتولد_اشپولر

‏ @Dialogue1402

«من راستی خنده‌ام می‌گیرد وقتی می‌بینم این مردم خود را به اسلام می‌بندند و یا از آن طرفداری می‌کنند. یک پایه‌ی مهم اسلام، توحید است. شما از همین توحید چه بهره‌ای دارید!؟ اگر یک مادّی تمام، ادعای توحید کند، خیلی به حقیقت نزدیک‌تر است زیرا او همه‌ی عامل را پیرو یک نظام ثابت می‌داند ولی شما هزاران سنگ و چوب قبر و صاحب قبر را دست‌اندرکار می‌دانید.»

اینها جملات علی‌اکبر حکمی‌زاده است. او مجموعه‌ای از جدلیات بی‌پرده و بی‌پروای خود علیه آنچه دین مسلط ایرانیان می‌نامید را در نشریه‌ی پرچم در سال ۱۳۲۲ منتشر کرد و سپس در قالب کتابی به نام «اسرار هزارساله» منتشر نمود.

انتشار چنین کتابی در ان اوضاع و احوال به این علت شجاعانه بود، که با تبعید رضاشاه، دولت مرکزی ضعیف شده بود. در همین ایام است که افراد مرتجعی مانند محسن صدر، دوباره به میدان بازمی‌گردند و آثار انتقادی احمد کسروی را ممنوع‌الانتشار می‌کنند. قتل احمد کسروی هم در ۱۳۲۴ محصول خلأ قدرت ناشی از نبود دولت رضاشاهی‌ست. با این حال، حکمی‌زاده که خود مانند کسروی و تقی‌زاده، تحصیلات حوزوی را تجربه کرده بود، تلاش می‌کند با طرح پرسش‌های ساده اما گزنده، تناقضات ایرانیان را نشان دهد. او در این کار، به ویژه فرهنگ دینی مسلط را نقد می‌کند.

گفتار یکم در کتاب «اسرار هزارساله»، «خدا» نام دارد. حکمی‌زاده تاکید می‌کند که اولین اصل اسلام، توحید است. «قرآن، در چند جا می‌گوید خود پیغمبر غیب نمی داند. در چند جا می‌گوید که او هم بشری‌ست مانند دیگران. جز اینکه به او وحی می‌شود و می‌گوید که او مالک سود و زیان خود نیست. (قل لا الملک لنفسی نفعاً و لاضراً) ولی شما برای امام‌زاده داوود هم حاضر نیستید اینها را بپذیرید!»

حکمی‌زاده در انتقاد از زیارت شیعی که آن را «گنبدپرستی» می‌نامد و همین‌طور باور به شفاعت امامان و قدیسین، می‌نویسد:

«ابن مکتوم، از اصحاب خاص پیغمبر، کور بود. نه او بینایی خود را از پیغمبر خواست و نه پیغمبر چنین کاری کرد. عقیل، برادر علی کور بود. نه این برادر، خود دخیل بست و نه او عقیل را به چنین حاجتی رسانید. ولی شما می‌گویید تربت امام، شفای هر درد و امان از هر بلایی‌ست. نه راستی شما در این سخن اگر شوخی می‌کنید که دین و خدا و جان مردم شوخی‌بردار نیست. و اگر جدی می‌گویید پس چرا معطلید!؟ بگویید همه‌ی این بیمارستان‌ها و داروهانه‌ها و دانشکده‌های طب و داروسازی را برچینند!»

چنین انتقادات عقل‌گرایانه‌ای، بعدها از برخی دیگر از نویسندگان منتقد شیعه که خود شیعه‌زاده بودند هم ابراز شد. به عنوان نمونه، حیدرعلی قلمداران در کتاب «راه نجات از شر غلات» همین‌گونه ملاحظات عقلانی را مبنای انتقاد از «دین مسلط» قرار می‌دهد و فقدان مبانی اسلامی، و حتی ضدیت این رفتارها را با اسلام، ادعا می‌کند. در اپیزود هشتم از دیگری‌نامه، شرحی از او و عقایدش را شاهد بودید. علاوه بر قلمداران، ابوالفضل برقعی هم یکی دیگر از نیروهای ریزشی سازمان شیعه محسوب می‌شد که البته کمی بعدتر، به صف این گونه منتقدان عقل‌گرا پیوست.

«اسرار هزارساله» با واکنش خمینی جوان هم مواجه شد و رساله‌ی «کشف‌الاسرار» خمینی در پاسخ به آن نوشته شد. غم‌انگیز است که با فروپاشی نظام شاهنشاهی، ورق به نفع حامیان راست‌کیش شیعی‌گری برگشت. مطالعه‌ی کتاب «اسرار هزارساله» از حیث نکته‌سنجی‌های عقل‌گرایانه‌ای که می‌کند و به ویژه،‌ وقتی در بستر تاریخ غم‌بار صد سال. اخیر نگریسته شود، هنوز خواندنی‌ست. متن این کتاب به صورت رایگان و در قالب پی.‌دی.اف، به. آسانی قابل دانلود است.

https://x.com/dialogue1402/status/1793701277299261902?s=46

#نقد_دین #نوگرایی_دینی #سکولاریسم #شیعه #شیعی_گری #زیارت #شفاعت #گفتگو

‏ @Dialogue1402