#جشن_فروردین‌گان
جشن هَماروانان و هَمافرَوَهران شادباد

رفتن و روان بودن زیربنا و خود هستی است.
روندگی و بالندگی بر بال فروهر، رسایی یافتن است.
فروهری که خود گوهر اهورایی رستاخیز همیشگی و هستی جاودان است.
بر فروهر همگی پارسایان و اشوان از گذشته تا به امروز و آینده درود باد
روان همه درگذشتگان شادباد
فروهرهایمان همواره روان باد

دیر زیویم، شاد زیویم
تا زیویم به کامه زیویم
اَتَ جَمیات - یَتَ آفرینامی
چنان باد که ما خواهانیم

Happy Farvardingân
The celebration time for
Hamâ-ravân-an and Hamâ-Fravahar-ân
Existence is based on movement and growth,
Growing on the wings of Fravahar,
The Fravahar, which is the Ahuraic essence of the ever-lasting rejuvenation and eternal existence.
Hereby we salute the Fravahars of all Ashavans of all times, the past-the present-the future
Happiness upon Urvâns of all our passed ones
Ever growth to all of our Fravahars.

May we live long - May we live happy – may we dwell in prosper as long as we live
Ata jamyât - yata âfrinâmi
Be as we wish
✍️موبد #کامران_جمشیدی
@Persianzoroastrians

جشن‌های ماهانه
#جشن_فروردين‌گان

جشن فروردین‌گان، جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان در آیین ایرانی:

زرتشتيان در هر ماه، هنگامی‌كه نام روز با نام ماه برابر می‌شود، آن روز را جشن می‌گيرند و هر يک از اين جشن‌ها را به مناسبتی برگزار می‌كنند كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند است و پيش رفت روز افزون جامعه را به‌ همراه خواهد داشت.
در همه‌‌ی اين جشن‌‌ها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش اهورامزدا، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده می‌شود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
اين جشن، در پيوند با فروهر پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو زرتشتيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
سُرايش «آفرينگان دهمان»، «كَرده‌ سروش»، «همازور دهمان» و هم چنين بخش‌‌هایی از «فروردين‌ يَشت» و برگزاری ديگر آيين‌های دینی بوسيله‌‌ی دستوران و موبدان سپيد پوش، بی‌گمان شادی روان و فروهر درگذشتگان را در پی خواهد داشت.
باشندگان نيز با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش پاک و سپنت، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
دهموبدان، هنگام آفرينگان‌خوانی، ميوه‌ها را با كارد به اندازه‌های كوچک بريده و پس از پايان مراسم، همراه با لُرک، بريده‌هايی از سيرُگ و اندكی آش میان باشندگان پخش می‌كنند.

فروردين است و روز فروردين
شادی و طرب را كند تلقين
ای دو لب تو چو مِی مراده
كان باشد رسمِ روز فروردين
بر ياد خدايگان، شهِ عالم
كارسته زوست ملک داد و دين.

#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.
@khashatra
@Persianzoroastrians🔥

جشن‌های ماهانه🌔
#جشن_فروردین‌گان🍀

فروردینگان یا فروردگ یکی از جشن‌های ماهانه ایرانیان زرتشتی است.
روز برگزاری این جشن نوزدهم فروردین‌ماه است.
فرودگ یا فروردینگان جشنی برای یادبود درگذشتگان است و از آنجایی که در دین زرتشتی اندوه و سوگواری جایی ندارد آیین‌های سوگواری به‌گونه جشن برگزار می‌شود و مردم روان درگذشتگان را هم در شادی خود شرکت می‌دهند.

جشن‌ها در ایران باستان:
در ایران کهن به فراخورهای گوناگون جشنی برگزار می‌شد و از آنجا که جشن نیایش هم به‌شمار می‌آمد، برگزاری آن رنگ آیینی به‌ خود گرفته بود.
در باورهای ایرانی، برخی از این جشن‌ها، جشن‌های بایسته بود، مانند گاهنبارها که جشن‌های سالگرد آفرینش‌های شش‌گانه همچون: آسمان، آب، زمین، گیاه، چارپایان سودمند و آدم‌هاست و برخی جشن‌های شایسته و پسندیده، مانند جشن‌های برابری نام روز و ماه که جشن‌های ماهانه خوانده می‌شود.

فروردینگان یا جشن ماهانه ماه فروردین:
در گاه‌شماری زرتشتی هر روز ماه را با نام یکی از امشاسپندان و ایزدان می‌خواندند.
در هر ماه، در روزی که با نام آن ماه هم‌نام می‌شد، جشنی برگزار می‌کردند که برخی از این جشن‌ها از همگانی و اهمیت فراوانی برخوردار بودند و تا امروز ارزش خود را نگه داشته‌اند، مانند جشن فروردین‌گان ۱۹ فروردین. جشن تیرگان ۱۳تیر. جشن مهرگان ۱۶مهر. جشن اسپندگان ۵ اسفند.
روز نوزدهم هر ماه «فروردین» نام دارد و نوزدهم فروردین جشنی برگزار می‌شد، به‌نام #فروردینگان که به آن #فرودگ نیز می‌گویند.

فروهر:
فروردین به‌ معنی فروهرها و ماه فروردین از آغاز ماه فروهرها و این جشن در ارز نهادن از فروهرهاست.
فروهرFrawahr که گونه اوستایی آن فروشیFravashi و گونه پارسی باستان آن فرورتیFra-vrti است، یکی از موجودات اساتیری ایران و از بحث‌انگیزترین آنهاست.
هر انسانی از پنج آخشیج(:عنصر) پایه‌ریزی شده‌است:
١- روان
٢- جان(پایه زندگی)
٣- فروشی(«خود» آسمانی او)
۴- وجدان
۵- تن.
فروهر یا فروشی بخشی از وجود مینویی انسان است که روانش نگهدار اوست.
هر بدی که آدمی بر زمین کند، بر خود آسمانی او کارایی ندارد و تنها وجود زمینی انسان است که به سبب گناهانش در دوزخ رنج می‌برد.
به‌گونه دیگر، فروهر روح پاسبان آدمی است که پیش از زایش وجود دارد و پس از مرگ نیز باقی می‌ماند.
روان پس از مرگ به فروشی خود می‌پیوندد.
از آنجا که فروهرها یکسره پاکند از یاوران نیروهای اهورایی به‌شمار می‌آیند و در نبرد با اهریمن تاریکی هستند.
آنان همچون «سواران دلاور نیزه بدست» به صف ایستاده‌اند و سد گریز اهریمن از جهان روشنی می‌شوند که با زور درون آن شده بود.
درباره معنی این واژه نگرش‌های گوناگون ارایه شده‌است. نمای واژه از پیشوند «فرا» و بن کنونی «ور» و پسوند نام مونث‌ساز «تی» ساخته شده‌است. هرآینه چون بن «ور» معانی گوناگونی در زبان‌های باستانی ایران دارد، درباره معنای این واژه ناهماهنگی دیدگاه است.
برخی ایران‌شناسان معنی «گزینش» را برای آن در نظر گرفته‌اند و با این معنی، فروهر آن بخشی از انسان است که توانایی گزینش میان خوب و بد را دارد. برخی دیگر «ور» را به‌ معنی «پوشاننده، در برگیرنده» می‌پندارند و «فروهر» را «نگاهبان، پشتیبان» معنا می‌کنند. «ور» به معنای «آبستن کردن» نیز است و با این معنا، می‌توان پیوند فروهرها را با زاییدن توجیه کرد. چون در مراحل نخستین همبودگاه آدمی، باور مردم این بود که آنچه باعث آبستنی زنان می‌شود، روان نیاکان است.
هرآینه پیشنهادی که از همه بخردانه‌تر به نظر می‌رسد، باور بیلیBailey، ایران‌شناس بزرگ، است که این واژه را از بن «ورتی»varti به‌ معنی «دلاوری» می‌گیرد و باورمند است که فروهر نماینده روان پهلوانی درگذشته بود که تندیس دلیری شناخته می‌شد.
چنانچه، باید پنداشت که در میان ایرانیان رزمنده، روزگاری آیین پرستش پهلوان رایج بوده و بازماندگان، پهلوانان درگذشته را ستایش می‌کردند تا از نیروی پهلوانی نهفته آنان کمک و یاری بگیرند.
فروهرها را موجوداتی مونث و بالدار و جنگجو می‌دانستند که در آسمان زندگی می‌کنند.
از اینرو، بسیار چست و چالاک‌اند تا در هنگام نیاز با شتاب به کمک خویشان خود بشتابند.
بازماندگان نیز با دهش و خواندن نیایش زمینه خشنودی آنان را فراهم می‌کردند.
باور به فره‌وشی باوری پیش آیین زرتشتی و وابسته به دوران آریایی‌هاست.
در اساتیر هند نیز باوری همانند، با نام پیتاراPitara وجود دارد. و جشن در پیوند به آنها را موکتادMuktad می‌نامند.
زمان بازگشت فروهرها به زمین نیز در نوروز و ماه فروردین با زمانی‌که در دیگر تمدن‌های هند و اروپایی برای این رویداد قایل بودند(نیمه ماه مارس) برابرسنجی می‌کند. باوری که استوار و با نیرو به دین زرتشت راه یافت و رنگ دینی به‌خود گرفت.
👇ادامه‌اش👇

جشن‌های ماهانه #جشن_فروردین‌گان

فروردینگان نام جشنی است از جشن‌های ماهانه که در آن، نام روز با نام ماه همنام می‌گردد و چون همنام می‌گردد پس آن‌روز جشن است
فروردینگان اولین جشن ماهانه‌ی سال است که در آغاز بهار و پس از نوروز، نوروز بزرگ و سیزده‌بدر برگزار می‌شود. زیرا فروردین روز از ماه فروردین است.
این جشن در ماهی که سراسرش جشن است، در اوج شادی مردمان پهنه‌ی ایران‌زمین به لحاظ جغرافیایی و پهنه‌ی فرهنگ ایرانی در شادمانی طبیعت، در بهار شکوفه باران به‌یاد رفتگان و نشاط روان آنها، بر بستری از پاکیزه‌گی و با بوی خوش عود و کندر در آتش برگزار می‌شده و هم‌اکنون می‌شود.
گویی شادی و شادمانی از ویژه‌گی‌های ذاتی ِ نیاکانمان بوده که غم را در سرای‌شان هرگز مکانی نبوده است.
حتا در همین جشن فروردینگان یا جشن فرودُگ‌ها آنها را غم همراه نبوده و نیست. بلکه صحنه آرایی می‌کردند و می‌کنند تا آنانی‌که زنده هستند به شادمانی بپردازند و در این شادمانی ِ بهاری، روان ِ رفتگان را با دود کردن چوب خوشبو و آتش افروختن به خانه‌های خویشان فرا خوانند تا در این بهار شکوفه زار در جمع شادمان خویشان زنده‌گان شاد گردند.
این جشن با همه‌ی کهنسالی بارها و همواره با هجوم پیاپی بیگانه‌گان ضد شادی و شادمانی، تا کنون به همت همت‌مداران و ادامه دهندگان راستین نیاکانمان از هر غبار فراموشی بیرون کشیده شده و در جای‌جای جان جهان ایران‌زمین و در سر زمین قلوب ایرانیان، پاک و منزه به امروزیان سپرده شده است تا هرچه بالا بلندتر و زلال و شفاف‌تر بر بام ایران‌زمین در همه سو جشن گرفته شود.
بر ماست که امروزه چنین جشن و جشن‌هایی در این ردیف را بدور از هیاهوی غوغاسالاران و واداده‌گان که واگویی و برگزاری چنین جشن‌هایی را توهین به حافظه تاریخی قلمداد می‌کنند، هرچه باشکوه‌تر و هر بار پر رونق‌تر برگزار کنیم.
و راستی چه عبث گفتار، زشت پندار و قبیح کرداری است که کسانی پیدا می‌شوند که تکرار و واگویی این اعیاد و جشن‌ها را توهین به حافظه تاریخ برداشت می‌کنند اما نمی‌دانند که هر جشن بازگشتی است به اصل خویش اما نه درجا زدن در گذشته بلکه در مداری والاتر و بالا بلندتر و نزدیک شدن به منتهای انتهایی یگانگی خویشتن.

آری،
در بهار قرار براین است که همه چیز از نو آغاز گردد و تازه شود و تازه‌تر گردد. تازه شدنی جدید در کسوت تولدی نو در همه سو و دید و بازدید همگانی در هر سرای و هر مکان، حتا دعوت و بازدید از روان‌های رفتگان.
به همین منظور است که باورمندان چنین جشنی، برای دعوت و پیشواز از روان‌های پاک خویشان، خانه‌هاشان را از هر غباری پاکیزه می‌کنند و با آتش افروختن و بوی خوش پراکندن، روان‌ها را ستایش می‌کنند.
معنای فروردین، فروهر و یا فروهرها و ماه فروردین در واقع ماه فروهرها است و جشن فروردینگان برای شادی و نشاط فروهرها برگزار می‌شود.
اینکه می‌گوییم برای شادی و نشاط فروهرها چنین جشنی برگزار می‌کردند، معنی‌اش این است که نیاکان زرتشتی‌مان با غم و ناله و شیون و زاری بیگانه بودند از این جهت به‌جای گریه و زاری بر مزارشان، سفره‌ی جشن می‌گستردند و شادمانی می‌کردند.
بهار با همه‌ی زیبایی و شکفتگی‌اش با ماه فروردین که ماه فروهرها و یا روان‌های پاک است، آغاز می‌شود و روزی نو از سال نو را با جشنی فراگیر در همه سوی فلات ایران، کران تا کران و در بیکران سرای ایران، بنام نوروز آغاز می‌کند تا با شادمانی و نشاط به استقبال جشن بزرگتری بنام نوروز بزرگ برویم که ابرمرد تاریخ ایران‌زمین و مبلغ اندیشه‌ نیک، گفتار نیک و کردار نیک دیده به این هستی باز می‌کند.
در همین اوج شادمانی و سرور بسر می‌بریم که جشن سبز سیزده‌بدر از راه می‌رسد و با عشقی بی‌همتا برای بیرون کردن هر آنچه که نامش غم است، به بیابان و چمن‌زار آغوش می‌گشایم و کوهسار و چشمه سار را طراوت می‌چینیم و در کنار جویبار، زیبایی طبیعت را می‌نوشیم و شاداب می‌گردیم.
در حال و هوای جشن تراوت باران سبز سیزده‌بدر بسر می‌بریم که با شادی و نشاطی بی‌همتا، نشمینگا همان را از هر غباری پاک می‌کنیم و با آتش افروختن و دود کردن چوب‌های معطر، آمدن روان گذشتگانمان را به انتظار می‌نشینیم تا شادی و نشاط‌مان را با آنها تقسیم کنیم.
چنین است که در فروردین‌ماه جشن روان و یا فرودُگ را به یاد همه‌ی روانان برگزار می‌کنیم.
👇ادامه‌اش👇

جشن‌های ماهانه🌔
#جشن_فروردین‌گان🍀

فروردینگان یا فروردگ یکی از جشن‌های ماهانه ایرانیان زرتشتی است.
روز برگزاری این جشن نوزدهم فروردین‌ماه است.
فرودگ یا فروردینگان جشنی برای یادبود درگذشتگان است و از آنجایی که در دین زرتشتی اندوه و سوگواری جایی ندارد آیین‌های سوگواری به‌گونه جشن برگزار می‌شود و مردم روان درگذشتگان را هم در شادی خود شرکت می‌دهند.

جشن‌ها در ایران باستان:
در ایران کهن به فراخورهای گوناگون جشنی برگزار می‌شد و از آنجا که جشن نیایش هم به‌شمار می‌آمد، برگزاری آن رنگ آیینی به‌ خود گرفته بود.
در باورهای ایرانی، برخی از این جشن‌ها، جشن‌های بایسته بود، مانند گاهنبارها که جشن‌های سالگرد آفرینش‌های شش‌گانه همچون: آسمان، آب، زمین، گیاه، چارپایان سودمند و آدم‌هاست و برخی جشن‌های شایسته و پسندیده، مانند جشن‌های برابری نام روز و ماه که جشن‌های ماهانه خوانده می‌شود.

فروردینگان یا جشن ماهانه ماه فروردین:
در گاه‌شماری زرتشتی هر روز ماه را با نام یکی از امشاسپندان و ایزدان می‌خواندند.
در هر ماه، در روزی که با نام آن ماه هم‌نام می‌شد، جشنی برگزار می‌کردند که برخی از این جشن‌ها از همگانی و اهمیت فراوانی برخوردار بودند و تا امروز ارزش خود را نگه داشته‌اند، مانند جشن فروردین‌گان ۱۹ فروردین. جشن تیرگان ۱۳تیر. جشن مهرگان ۱۶مهر. جشن اسپندگان ۵ اسفند.
روز نوزدهم هر ماه «فروردین» نام دارد و نوزدهم فروردین جشنی برگزار می‌شد، به‌نام #فروردینگان که به آن #فرودگ نیز می‌گویند.

فروهر:
فروردین به‌ معنی فروهرها و ماه فروردین از آغاز ماه فروهرها و این جشن در ارز نهادن از فروهرهاست.
فروهرFrawahr که گونه اوستایی آن فروشیFravashi و گونه پارسی باستان آن فرورتیFra-vrti است، یکی از موجودات اساتیری ایران و از بحث‌انگیزترین آنهاست.
هر انسانی از پنج آخشیج(:عنصر) پایه‌ریزی شده‌است:
١- روان
٢- جان(پایه زندگی)
٣- فروشی(«خود» آسمانی او)
۴- وجدان
۵- تن.
فروهر یا فروشی بخشی از وجود مینویی انسان است که روانش نگهدار اوست.
هر بدی که آدمی بر زمین کند، بر خود آسمانی او کارایی ندارد و تنها وجود زمینی انسان است که به سبب گناهانش در دوزخ رنج می‌برد.
به‌گونه دیگر، فروهر روح پاسبان آدمی است که پیش از زایش وجود دارد و پس از مرگ نیز باقی می‌ماند.
روان پس از مرگ به فروشی خود می‌پیوندد.
از آنجا که فروهرها یکسره پاکند از یاوران نیروهای اهورایی به‌شمار می‌آیند و در نبرد با اهریمن تاریکی هستند.
آنان همچون «سواران دلاور نیزه بدست» به صف ایستاده‌اند و سد گریز اهریمن از جهان روشنی می‌شوند که با زور درون آن شده بود.
درباره معنی این واژه نگرش‌های گوناگون ارایه شده‌است. نمای واژه از پیشوند «فرا» و بن کنونی «ور» و پسوند نام مونث‌ساز «تی» ساخته شده‌است. هرآینه چون بن «ور» معانی گوناگونی در زبان‌های باستانی ایران دارد، درباره معنای این واژه ناهماهنگی دیدگاه است.
برخی ایران‌شناسان معنی «گزینش» را برای آن در نظر گرفته‌اند و با این معنی، فروهر آن بخشی از انسان است که توانایی گزینش میان خوب و بد را دارد. برخی دیگر «ور» را به‌ معنی «پوشاننده، در برگیرنده» می‌پندارند و «فروهر» را «نگاهبان، پشتیبان» معنا می‌کنند. «ور» به معنای «آبستن کردن» نیز است و با این معنا، می‌توان پیوند فروهرها را با زاییدن توجیه کرد. چون در مراحل نخستین همبودگاه آدمی، باور مردم این بود که آنچه باعث آبستنی زنان می‌شود، روان نیاکان است.
هرآینه پیشنهادی که از همه بخردانه‌تر به نظر می‌رسد، باور بیلیBailey، ایران‌شناس بزرگ، است که این واژه را از بن «ورتی»varti به‌ معنی «دلاوری» می‌گیرد و باورمند است که فروهر نماینده روان پهلوانی درگذشته بود که تندیس دلیری شناخته می‌شد.
چنانچه، باید پنداشت که در میان ایرانیان رزمنده، روزگاری آیین پرستش پهلوان رایج بوده و بازماندگان، پهلوانان درگذشته را ستایش می‌کردند تا از نیروی پهلوانی نهفته آنان کمک و یاری بگیرند.
فروهرها را موجوداتی مونث و بالدار و جنگجو می‌دانستند که در آسمان زندگی می‌کنند.
از اینرو، بسیار چست و چالاک‌اند تا در هنگام نیاز با شتاب به کمک خویشان خود بشتابند.
بازماندگان نیز با دهش و خواندن نیایش زمینه خشنودی آنان را فراهم می‌کردند.
باور به فره‌وشی باوری پیش آیین زرتشتی و وابسته به دوران آریایی‌هاست.
در اساتیر هند نیز باوری همانند، با نام پیتاراPitara وجود دارد. و جشن در پیوند به آنها را موکتادMuktad می‌نامند.
زمان بازگشت فروهرها به زمین نیز در نوروز و ماه فروردین با زمانی‌که در دیگر تمدن‌های هند و اروپایی برای این رویداد قایل بودند(نیمه ماه مارس) برابرسنجی می‌کند. باوری که استوار و با نیرو به دین زرتشت راه یافت و رنگ دینی به‌خود گرفت.
👇ادامه‌اش👇

جشن‌های ماهانه ایرانی‌مان🌓
نوزدهم فروردین ماه #جشن_فروردین‌گان_شادباد🍀


✅فروردین، جشن فروردینگان(۱)
#فروردین
#فرورتین
#فروهر
#فروشی
#جشن_فروردینگان

🔷فروردین، نام نوزدهمین روز هر ماه و همچنین نام ماه نخست سال، در گاه‌شماری ایران باستان است.
مسعود سعدسلمان می‌سراید:
فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
ای دو لب تو چو می مرا می ده
که آن باشد رسم روز فروردین.

🔶فروردین نام یکی از بزرگترین ایزدان آیین زرتشتی است در زبان پارسی باستان این نام به ریخت فَروَرتین آمده است.
در برهان قاطع آمده است که فروردین، نام ایزدی است، که خازن بهشت است و تدبیر امور و مصالح ماه فروردین بدو متعلق است. ایزد فروردین از همکاران امشاسپند خرداد است. به گفته نوشته پهلوی بندهش در میان گل‌ها، بوستان افروز به ایزد فروردین اختصاص دارد.

🔷فَروَردین جمع واژه فَروَرد است که در اوستا این واژه به ریخت فَرَوَشی، در زبان پهلوی فرَوَهر، در زبان پارسی فَروَر یا فَروَرد و با دگرگونی آواها فُروهَر می‌باشد.
واژه فروردین در اوستا بسیار آمده و همیشه با واژه اَشَاُونَ(اَشئون) به معنی پاک همراه است، مانند فروهرهای پاکان، فروهرهای نیرومند پارسایان.

🔷به موجب اوستا، آدمی از پنج نیروی باطنی به وجود آمده است برخی از این نیروها با فرا رسیدن مرگ از بین می‌روند و برخی دیگر فنا ناپذیر هستند.
فروهر والاترین این نیروهاست که به خواست خداوند در جسم هنگامی که جنین است وارد می‌شود و موجب کمال آدمی می‌شود و پس از مرگ از تن جدا شده و به سرچشمه اصلی خود در نور و آسمان می‌پیوندد و راهی جهان مینویی می‌شود.

🔷بنا به باور پیشینیان، ده روز پیش از آغاز هر سال، فروهرها یا ارواح نیک درگذشتگان که از تن جدا گشته و به سوی جهان مینویی گراییده‌اند، برای سرکشی از خانه و خانواده خود به زمین فرود می‌آیند و در هنگام ده شبانه روز بروی زمین بسر می‌برند و بامداد نوروز، پیش از آمدن آفتاب، به دنیای مینوی بازمی‌گردند. به مناسبت فرود آمدن فروهرهای درگذشتگان، هنگام نوروز را جشن فروردین خوانده‌اند.

🔷ماه فروردین به فروهرها(ارواح نیک درگذشتگان) اختصاص داشته، ایرانیان باستان و زرتشتیان روز نوزدهم فروردین ماه را روز ویژه فروهرها دانسته و جشنی به نام جشن فروردینگان را به یادبود فروهرها یا ارواح نیک درگذشتگان همراه با مراسم سنتی و دینی در گورستان‌ها برگزار می‌کنند.

🔶در اوستای نوین و نوشته‌های پهلوی درباره خویشکاری(:وظایف ) و قدرت و اثرات فروهرها بسیار گفته شده است، فروهرها یکی از پایه‌های اصلی آیین زرتشتی است.
در یکی از کهن‌ترین بخش‌های کتاب اوستا به نام فروردین یشت که از باورهای پیش از زرتشت بوده است، در آن از اهمیت فروهرها سخن رفته و اهورامزدا به زرتشت می‌گوید، که چگونه فروهرها به یاریش آمدند:

از فروغ و فر آنان(فروهرها) است ای زرتشت که من آسمان را در بالا نگاه می‌دارم.
از فروغ و فر آنان(فروهرها) است ای زرتشت که من نگاه می‌دارم زمین فراخ اهورا آفریده را.
اگر فروهرهای توانایی پاکان مرا یاری نمی‌کردند هر آینه از برای من در اینجا بهترین جنس جانوران و انسان باقی نمی‌ماندند.
دروغ قوت می‌گرفت. دروغ فرمانروا می‌شد. جهان مادی از آن دروغ می‌گردید.

(✍️فروردین یشت، گزارش استاد ابراهیم پورداوود )

@zoroaster33 🏵
@Persianzoroastrians🔥

#جشن_فروردین‌گان
جشن هَماروانان و هَمافرَوَهران شادباد

رفتن و روان بودن زیربنا و خود هستی است.
روندگی و بالندگی بر بال فروهر، رسایی یافتن است.
فروهری که خود گوهر اهورایی رستاخیز همیشگی و هستی جاودان است.
بر فروهر همگی پارسایان و اشوان از گذشته تا به امروز و آینده درود باد
روان همه درگذشتگان شادباد
فروهرهایمان همواره روان باد

دیر زیویم، شاد زیویم
تا زیویم به کامه زیویم
اَتَ جَمیات - یَتَ آفرینامی
چنان باد که ما خواهانیم

Happy Farvardingân
The celebration time for
Hamâ-ravân-an and Hamâ-Fravahar-ân
Existence is based on movement and growth,
Growing on the wings of Fravahar,
The Fravahar, which is the Ahuraic essence of the ever-lasting rejuvenation and eternal existence.
Hereby we salute the Fravahars of all Ashavans of all times, the past-the present-the future
Happiness upon Urvâns of all our passed ones
Ever growth to all of our Fravahars.

May we live long - May we live happy – may we dwell in prosper as long as we live
Ata jamyât - yata âfrinâmi
Be as we wish
✍️موبد #کامران_جمشیدی
@Persianzoroastrians

نوزدهم فروردین ماه #جشن_فروردین‌گان_شادباد🍀

جشن فروردین‌گان، جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان:

زرتشتیان در هر ماه، هنگامی‌كه نام روز با نام ماه برابر می‌شود، آن روز را جشن می‌گیرند و هر یک از این جشن‌ها را به مناسبتی برگزار می‌كنند كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند است و پیشرفت روزافزون جامعه را به‌همراه خواهد داشت.
در همه‌ی این جشن‌ها آرمان‌هایی سپنت و ورجاوند چون ستایش پروردگار، گردهم‌آیی، شادی و داد و دهش دیده می‌شود.

نخستین جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردین‌گان نام دارد كه روز فروردین از ماه فروردین برابر با نوزدهم است و به آن «فُرودگ» هم می‌گویند.
این جشن، درپیوند با فروهر پاک درگذشتگان و نیاكان است، از این‌رو زرتشتیان برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در این جشن هر كسی گُل، گیاه، میوه، «لُرک» که تركیبی از میوه‌های خشک مانند: خرما، انجیر، سنجد، كشمش، بادام و برگه‌ خشک میوه‌هاست با خود می‌برند.
بانوان آش، سیرُگ، سیروسِداب و دیگر خوراكی‌ها را آماده می‌كنند. سُرایش«آفرینگان دهمان»،«كَرده‌ سروش»،«همازور دهمان» و همچنین بخش‌هایی از «فروردین‌یشت» و برگزاری دیگر آیین‌های دینی به‌وسیله‌ی دستوران و موبدان سپیدپوش، بی‌گمان شادی روان و فروهر درگذشتگان را درپی خواهد داشت.
باشندگان نیز با نیایش‌های خود و با روشن كردن شمع و گزاشتن مواد خوشبوكننده بر روی آتش پاک و سپنت، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
دهموبدان، هنگام آفرینگان‌خوانی، میوه‌ها را با كارد به اندازه‌های كوچک بریده و پس از پایان مراسم، همراه با لُرک، بریده‌هایی از سیرُگ و اندكی آش میان باشندگان پخش می‌كنند.

(برگرفته از نسک(:کتاب) «از نوروز تا نوروز» نوشته: موبد #کوروش_نیكنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان)
@Persianzoroastrians🔥

#جشن_فروردين‌گان
جشن فروردین‌گان، جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان در آیین ایرانی:

زرتشتيان در هر ماه، هنگامی‌كه نام روز با نام ماه برابر می‌شود، آن روز را جشن می‌گيرند و هر يک از اين جشن‌ها را به مناسبتی برگزار می‌كنند كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند است و پيش رفت روز افزون جامعه را به‌ همراه خواهد داشت.
در همه‌‌ی اين جشن‌‌ها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش اهورامزدا، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده می‌شود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
اين جشن، در پيوند با فروهر پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو زرتشتيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
سُرايش «آفرينگان دهمان»، «كَرده‌ سروش»، «همازور دهمان» و هم چنين بخش‌‌هایی از «فروردين‌ يَشت» و برگزاری ديگر آيين‌های دینی بوسيله‌‌ی دستوران و موبدان سپيد پوش، بی‌گمان شادی روان و فروهر درگذشتگان را در پی خواهد داشت.
باشندگان نيز با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش پاک و سپنت، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
دهموبدان، هنگام آفرينگان‌خوانی، ميوه‌ها را با كارد به اندازه‌های كوچک بريده و پس از پايان مراسم، همراه با لُرک، بريده‌هايی از سيرُگ و اندكی آش میان باشندگان پخش می‌كنند.

فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
ای دو لب تو چو می مرا می ده
که آن باشد رسم روز فروردین
بر یاد خدایگان شه عالم
کآراسته زوست ملک داد و دین
سلطان ملک ارسلان دریا دل
کیخسرو رسم و کیقباد آیین
دولت چو دعای ملک او گوید
بر چرخ کند فریشته آمین.
✍️مسعود سعدسلمان
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.
@khashatra
@Persianzoroastrians🔥

فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
ای دو لب تو چو می مرا می ده
که آن باشد رسم روز فروردین
بر یاد خدایگان شه عالم
که آراسته زوست ملک داد و دین
پادشاه ملک ارسلان دریا دل
کیخسرو رسم و کیقباد آیین
دولت چو دعای ملک او گوید
بر چرخ کند فریشته آمین.
✍️مسعود سعدسلمان

باری،
امروز شنبه روز فروردین از ماه فروردین
به سال۳۷۶۱ مزديسنى می‌باشد. و در این روز خجسته #جشن_فروردین‌گان را در پیش‌رو داریم.

نوزدهمین روز هر ماه در سالنامه و گاه‌شمار زرتشتیان #فروردین نام دارد.

فروردین برگرفته از ‌واژه فرَوَهَر fravahr است که در اوستا به ریخت فرَوَشی وفرَوَرتی آمده و به معنی پیش برنده و پیش کشنده است.

در ایران‌زمین باستان باور داشتند که ذره‌ای از این نور اهورایی(فروهر) در هر آفریده‌ای به صورت امانت گذاشته شده است. این ذره در آغاز پاک و بدون آلودگی بوده و همیشه نیز پاک خواهد ماند و هرگز هیچ آلودگی و ناپاکی را به خود نخواهد گرفت.

نیاکان ایرانی‌مان بر این باور بودند که فروهر و روان درگذشتگان چند روز پیش از نوروز هر سال، نزد خویشان وابسته خود به زمین باز می‌گردند.

#جشن_فروردین‌گان_شادباد
@Persianzoroastrians🔥

بخوانید سنجش ماه‌های ایرانی و ماه‌های تازی(ع‌رب‌ی):
👇
امروز نگاهی می‌اندازیم به چمار(:معنی) نام ماه‌های ایران‌زمین و در فرهنگ ناب و آیین نیک نیاکان ایرانی‌مان‌. و معنی ماه‌های عربی، و اینکه بدانیم ماهی که در آن زاده شده‌ایم، معنی‌اش چیست:

✅۱- #فروردین
نیکوکار، پارسا. (فروردهای پاکان و فروهرهای پارسایان).
(( #جشن_فروردین‌گان ))

✅۲- #اردیبهشت
راستی، درستی، پاکی، بهترین هنجار.
(( #جشن_اردیبهشت‌گان ))

✅۳- #خرداد
رسایی، فرهیختگی، تندرستی.
(( #جشن_خردادگان ))

✅۴- #تیر
ستاره تیشتر، ایزد باران.
(( #جشن_تیرگان ))

✅۵- #اَمُرداد
بی‌مرگی، جاودانگی، پایندگی.
اما مُرداد به معنی مرگ و نیستی است.
(( #جشن_امرداگان ))

✅۶- #شهریور
شهریاری(پادشاهی)، کردار نیک. سرزمین آرزو شده.
(( #جشن_شهریورگان ))

✅۷- #مهر
مهرورزی، مهربانی، پیمان، دوستی، روشنایی
(( #جشن_مهرگان ))

✅۸- #آبان
آب‌های پاک و بی‌آلایش. ( ایزد بانوی آناهیتا ).
(( #جشن_آبان‌گان ))

✅۹- #آذر
آتش، ایزد نگاهبان آتش پاک.
(( #جشن_آذرگان ))

✅۱۰- #دی
دادار(اهوامزدا)، دانای آفریننده و آفریدگار.
(( #جشن_دی‌گان ))

✅۱۱- #بهمن
اندیشه نیک، منش پاک، خرد.
(( #جشن_بهمن‌گان ))

✅۱۲- #اسفند
عشق، شیدایی، پاکی، فروتنی، آرامش افزاینده، ایزدبانوی باروری و زایش.
(( #جشن_اسپندگان - #سپندارمزدگان ))
.
اینک شما ایراینان گرامی بخوانید معنی ماه‌های تازیان(اعراب عربستان خراب شده) را که افسوسمندانه بر ایران‌زمین کهن پرگهر اهورایی‌مان، سایه شوم افکنده‌ است:

🔴١- محرم: حرام 👈(جنگ و کشتار در این ماه حرام است).

🔴٢- صفر: تهی و خالی 👈(چپاول و غارت کاروان‌ها که خالی و تهی برمی‌گشتند).

🔴٣- ربیع‌الاوّل: 👈 ماده ربع از بهار.

🔴۴- ربیع‌الثانی: 👈 بهار از ماده ربع.

🔴۵- جمادی الاول: 👈 زمین خشک و سفت.

🔴۶- جمادی‌الثانی: 👈 سرما و یخبندان.

🔴٧- رجب: عظیم - تعظیم👈(در ماه رجب تازش و جنگ با کشتار و چپاول حرام است).

🔴٨- شعبان: شعبه 👈(جدایی و پراکندگی برای یافتن آب از بیابان‌های خشک و سوزان عربستان).

🔴٩- رمضان: 👈 ریگستان و گرمای سوزان. (سی روز گرسنگی و تشنگی در این ماه.(ماه بیماری‌زا).

🔴١٠- شوال: 👈بالا رفتن دم شترها برای سکس و جفت‌گیری.

🔴١١- #ذیقعده: 👈 نشستن برای دست کشیدن از جنگ.

🔴١٢- #ذیحجه: 👈 صاحب حج - زیارت کردن.
.
.
براستی که ماه‌های قمری تازی پر از ناآگاهی و نادانی و بی‌دانشی‌ است. ناگواری و سوگواری است، تاراج و غارت و کشتار است. شهوترانی‌ است. آسیب رسان و زیان‌ بار است.
و اینکه ماه‌های قمری تازیان، یازده روز کمتر از ماه‌های خورشیدی ایرانی ماست. و ماه‌های قمری تازیان در چرخش است. برای نمونه ماه محرم گاهی چله زمستان است گاهی در چله تابستان و...

✍️گردآوری و نگارنده:
@Persianzoroastrians🔥

#جشن_سپندارمزگان ۲۹بهمن ‌ماه هست یا ۵ اسفند ماه؟

سالنامه و گاهشمار(:تقویم) ایرانی‌مان(زرتشتی) دارای ۱۲ ماه ۳۰ روز می‌باشد و هر سال درست ۳۶۰ روز است. و هر روز نیز نام ویژه خود را دارد.
۱- اورمزد. ۲- بهمن. ۳- اردیبهشت. ۴- شهریور. ۵- سپندارمز. ۶- خرداد. ۷- امرداد. ۸- دی‌به‌آذر. ۹- آذر. ۱۰- آبان. ۱۱- خور. ۱۲- ماه. ۱۳- تیر. ۱۴- گوش. ۱۵- دی‌به‌مهر. ۱۶- مهر. ۱۷- سروش. ۱۸- رشن. ۱۹- فروردین. ۲۰- بهرام. ۲۱- رام. ۲۲- باد. ۲۳- دی‌به‌دین. ۲۴- دین. ۲۵- ارد. ۲۶- اشتاد. ۲۷- آسمان. ۲۸- زامیاد. ۲۹- مهراسپند. ۳۰- انارام.

✅یکی و برابر شدن نام روز و ماه نیز جشن ماهانه گرفته می‌شود.
نام روزهایی که در آن جشن ماهانه برگزار می‌شود:
۱- روز فروردین ◀️ #جشن_فروردین‌گان
۲- روز اردیبهشت ◀️ #جشن_اردیبهشت‌گان
۳- روز خرداد ◀️ #جشن_خردادگان
۴- روز تیر ◀️ #جشن_تیرگان
۵- روز امرداد ◀️ #جشن_امرداگان
۶- روز شهریور ◀️ #جشن_شهریورگان
۷- روز مهر ◀️ #جشن_مهرگان
۸- روز آبان ◀️ #جشن_آبادان
۹- روز آذر ◀️ #جشن_آذرگان
۱۰- روز دی‌به‌دین، دی‌به‌مهر، دی‌به‌آذر ◀️ #جشن_دی‌گان
۱۱- روز بهمن ◀️ #جشن_بهمن‌گان
۱۲- روز سپندارمز ◀️ #جشن_اسفندگان(#جشن_سپندارمزگان)

و اینکه سالنامه(:تقویم) خورشیدی کنونی که به گاهشمار جلالی نامور است ۶ ماه نخست آن(بهار و تابستان) دارای ۳۱روز و شش ماه دوم آن(پاییز زمستان) ۳۰روز است اما گاهشمار(:تقویم) زرتشتی، ۱۲ ماه آن دارای ۳۰ روز می‌باشد. برای همین است که سیستم و ترتیب روز شمار میان دو تقویم را برهم می‌زند.
برای نمونه هنگامی‌که ۳۰روز فروردین‌ماه به پایان می‌رسد گاهشمار زرتشتی وارد روز یکم اردیبهشت‌ ماه می‌شود چنانچه گاهشمار رسمی کنونی ایران پس از ۳۰فروردین‌ماه وارد ۳۱فروردین‌ ماه می‌شود و بدینگونه سالنامه رسمی کنونی یک روز از سالنامه زرتشتی عقب می‌ماند.
این بهم ریختن روزها، همچنان تا پایان نیمه نخست سال تا آغاز پاییز ادامه دارد و در این ۶ماه، ۶روز گاهشمار خورشیدی کنونی از گاهشماری زرتشتی عقب مانده است.
در نتیجه ۵ اسفند ماه در سالنامه زرتشتی برابر می‌شود با ۲۹بهمن‌ ماه، به سالنامه رسمی کشور یعنی سالنامه(گاهشمار خورشیدی).
پس نتیجه اینکه به گاهشمار زرتشتی جشن سپندارمزگان ۲۹بهمن ماه است و در سالنامه خورشیدی جشن سپندارمزگان ۵ اسفند ماه می‌باشد.

باری،
از آنجایی که میان ایرانیان عشق ورجاوند و سپنت(:مقدس) بوده و از اهمیت بالایی برخوردار هست هرآینه با این حساب می‌شود یک هفته روز #عشق ما ایرانیان باشد. روز زن و زمین بارور باشد.

❇️ #جشن_سپندارمزگان ۲۹بهمن ‌ماه هست یا ۵ اسفند ماه؟

سالنامه و گاهشمار(:تقویم) ایرانی‌مان(زرتشتی) دارای ۱۲ ماه ۳۰ روز می‌باشد و هر سال درست ۳۶۰ روز است. و هر روز نیز نام ویژه خود را دارد:👇
۱- روز اورمزد.
۲- روز بهمن.
۳- روز اردیبهشت.
۴- روز شهریور.
۵- روز سپندارمز.
۶- روز خرداد.
۷- روز امرداد.
۸- روز دی‌به‌آذر.
۹- روز آذر.
۱۰- روز آبان.
۱۱- روز خور.
۱۲- روز ماه.
۱۳- روز تیر.
۱۴- روز گوش.
۱۵- روز دی‌به‌مهر.
۱۶- روز مهر.
۱۷- روز سروش.
۱۸- روز رشن.
۱۹- روز فروردین.
۲۰- روز بهرام.
۲۱- روز رام.
۲۲- روز باد.
۲۳- روز دی‌به‌دین.
۲۴- روز دین.
۲۵- روز ارد.
۲۶- روز اشتاد.
۲۷- روز آسمان.
۲۸- روز زامیاد.
۲۹- روز مهراسپند.
۳۰- روز انارام.

❇️ یکی و برابر و هم‌نام شدن نام روز و ماه نیز جشن ماهانه گرفته می‌شود.
نام روزهایی که در آن جشن ماهانه برگزار می‌شود:👇

۱- روز فروردین ◀️ #جشن_فروردین‌گان

۲- روز اردیبهشت ◀️ #جشن_اردیبهشت‌گان

۳- روز خرداد ◀️ #جشن_خردادگان

۴- روز تیر ◀️ #جشن_تیرگان

۵- روز امرداد ◀️ #جشن_امرداگان

۶- روز شهریور ◀️ #جشن_شهریورگان

۷- روز مهر ◀️ #جشن_مهرگان

۸- روز آبان ◀️ #جشن_آبادان

۹- روز آذر ◀️ #جشن_آذرگان

۱۰- روز دی‌به‌دین، دی‌به‌مهر، دی‌به‌آذر ◀️ #جشن_دی‌گان

۱۱- روز بهمن ◀️ #جشن_بهمن‌گان

۱۲- روز سپندارمز ◀️ #جشن_اسفندگان(#جشن_سپندارمزگان)

آری،
سالنامه(:تقویم) خورشیدی کنونی که به گاهشمار جلالی نامور است ۶ ماه نخست آن(بهار و تابستان) دارای ۳۱روز و شش ماه دوم آن(پاییز زمستان) ۳۰روز است اما گاهشمار(:تقویم) زرتشتی، ۱۲ ماه آن دارای ۳۰ روز می‌باشد. برای همین است که سیستم و ترتیب روز شمار میان دو تقویم را برهم می‌زند.
برای نمونه هنگامی‌که ۳۰روز فروردین‌ماه به پایان می‌رسد گاهشمار زرتشتی وارد روز یکم اردیبهشت‌ ماه می‌شود چنانچه گاهشمار رسمی کنونی ایران پس از ۳۰فروردین‌ماه وارد ۳۱فروردین‌ ماه می‌شود و بدینگونه سالنامه رسمی کنونی یک روز از سالنامه زرتشتی عقب می‌ماند.
این بهم ریختن روزها، همچنان تا پایان نیمه نخست سال تا آغاز پاییز ادامه دارد و در این ۶ماه، ۶روز گاهشمار خورشیدی کنونی از گاهشماری زرتشتی عقب مانده است.
در نتیجه ۵ اسفند ماه در سالنامه زرتشتی برابر می‌شود با ۲۹بهمن‌ ماه، به سالنامه رسمی کشور یعنی سالنامه(گاهشمار خورشیدی).
پس نتیجه اینکه به گاهشمار زرتشتی جشن سپندارمزگان ۲۹بهمن ماه است و در سالنامه خورشیدی جشن سپندارمزگان ۵ اسفند ماه می‌باشد.

سه جشن ماهانه‌مان در سالنامه خورشیدی در خود همان ماه برگزار نمی‌شود مانند:
#جشن_شهریورگان #جشن_بهمن‌گان
#جشن_اسفندگان
که این بخاطر همان ۶ روز ۶ ماه نخست هست.

باری،
به هر روی امیدواریم که این بهم‌زدگی به یک گونه‌ای برطرف شود و از آنجایی هم که میان ایرانیان عشق ورجاوند و سپنت(:مقدس) بوده و از اهمیت بالایی برخوردار هست هرآینه با این حساب می‌شود این روزها یک یک هفته‌ای روز #عشق ما ایرانیان باشد. روز مادر و زن و زمین بارور باشد.
❤️🤍💚
@Persianzoroastrians🔥✍️

نمادها و روزهای جشن‌های ماهانه‌ ایرانی‌مان:

۱- گل بستان‌افروز(تاج خروس) نماد #جشن_فرودین‌گان است.
جشن فروردین‌گان جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان است.
نوزدهمین فروردین ماه، #جشن_فروردین‌گان هست.

۲- گل مرزنگوش، نماد #جشن_اردیبهشت‌گان است.
جشن اردیبهشت‌گان جشنی برای راه راستینی و بهترین راستی است. جشنی برای پاسداشت و گرامیداشت آتش اهورایی‌ست.
دوم اردیبهشت ماه، #جشن_اردیبهشت‌گان هست.

۳- گل سوسن نماد #جشن_خوردادگان است.
جشن خردادگان جشنی برای فرهیختگی و رسایی است. جشن تندرستی، بهزیستی، خوشبختی.
چهارم خرداد ماه، #جشن_خردادگان هست.

۴- گل بنفشه، نماد #جشن_تیرگان است.
جشن تیرگان جشن آبریزان است جشنی برای گرامیداشت و ستایش آب است. جشن تیرگان جشنی برای پاسداشت و گرامیداشت #آرش_کمانگیر است.
دهم تیر ماه، #جشن_تیرگان هست.

۵- گل‌ زنبک(زنبق)، نماد #جشن_امردادگان است.
جشن اَمُرداد جشنی برای جاودانگی و بی‌مرگی است و جشنی برای بزرگداشت درختان و گیاهان.
سوم امرداد ماه، #جشن_امردادگان هست.

۶- گل شاه‌اسپرغم، نماد #جشن_شهریورگان است.
جشن شهریورگان جشن آتشی در ستایش و گرامیداشت شهریور(شهریار آرمانی و نیرومند و شایسته) جشنی برای ستایش آفریده‌های نیک اهورامزدا.
سی‌ام امرداد ماه، #جشن_شهریورگان هست.

۷- گل همیشه بشکفته نماد #جشن_مهرگان است.
جشن مهرگان جشن پیروزی روشنایی بر تاریکی است. جشن جشن چیرگی بر ستمگری، جشن همبستگی، جشن آزادی‌خواهی‌، جشن دادگری. جشنی برای پاسداشت و گرامیداشت #کاوه_آهنگر است.
دهم مهر ماه، #جشن_مهرگان هست.

۸- گل نیلوفر آبی نماد #جشن_آبان‌گان است.
جشن آبان‌گان، جشنی برای گرامیداشت و پاسداشت آب و باران می‌باشد.
چهارم آبان ماه، #جشن_آبان‌گان هست.

۹- گل آذرگون نماد #جشن_آذرگان است.
جشن آذرگان جشنی برای گرامیداشت آتش و روشنایی‌ست.
سوم آذر ماه، #جشن_آذرگان هست.

۱۰- گل بادرنگ،(کاردک، شنبلید)، نماد #جشن_ دی‌گان است.
جشن دیگان ستایش از اهورمزدا و جشنی برای دیدار همگانی.
دوم(دی‌به‌آذر) و نهم(دی‌به‌مهر) و هفدهم(دی‌به‌دین) دی‌ماه، نیز جشن دی‌گان هست. ماه پر جشن.
بیست‌وپنجم آذر ماه روز اورمزد نیز #جشن_دی‌گان را در آذر ماه داریم!!

۱۱- گل یاسمن سپید و خروس سپید نماد #جشن_بهمن‌گان هستند.
جشن بهمن‌گان جشن گرامیداشت و ستایش اندیشه نیک و خرد است و جشنی برای پاسداشت و حمایت از جانوران می‌باشد.
بیست‌وششم دی‌ماه، #جشن_بهمن‌گان را داریم.

۱۲- گل پلنگ مشک نیز نماد #جشن_اسپندگان(سپندارمزگان) است.
جشن اسپندگان جشن زن و زمین(مادر) است.
#جشن_سپندارمزگان روز عشق در ایران‌زمین است.
بیست‌ونهم بهمن‌گان، #جشن_سپندارمزگان را داریم.

باری،
در گاهشمار و سالنامه(:تقویم) مزدیسنی(زرتشتی) هم‌نام شدن روز و ماه برگزاری جشن ماهانه است. مانند: دومین روز اردیبهشت‌ماه که اردیبشهت روز نام دارد و همین‌گونه فروردین، خرداد، تیر، امرداد، مهر، آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند.

@Persianzoroastrians🔥✍به

جشن‌های ماهانه🌔
#جشن_فروردین‌گان🍀

🍀 فروردین‌گان یا فروردگ یکی از جشن‌های ماهانه ایرانیان است.
🍀 روز برگزاری این جشن نوزدهم فروردین‌ماه است.

فرودگ یا فروردینگان جشنی برای یادبود درگذشتگان است و از آنجایی که در دین زرتشتی اندوه و سوگواری جایی ندارد آیین‌های سوگواری به‌گونه جشن برگزار می‌شود و مردم روان درگذشتگان را هم در شادی خود شرکت می‌دهند.

✅ جشن‌ها در ایران باستان:
در ایران کهن به فراخورهای گوناگون جشنی برگزار می‌شد و از آنجا که جشن نیایش هم به‌شمار می‌آمد، برگزاری آن رنگ آیینی به‌ خود گرفته بود.
در باورهای ایرانی، برخی از این جشن‌ها، جشن‌های بایسته بود، مانند گاهنبارها که جشن‌های سالگرد آفرینش‌های شش‌گانه همچون: آسمان، آب، زمین، گیاه، چارپایان سودمند و آدم‌هاست و برخی جشن‌های شایسته و پسندیده، مانند جشن‌های برابری نام روز و ماه که جشن‌های ماهانه خوانده می‌شود.

✅ فروردین‌گان یا جشن ماهانه ماه فروردین:
در گاه‌شماری زرتشتی هر روز ماه را با نام یکی از امشاسپندان و ایزدان می‌خواندند.
در هر ماه، در روزی که با نام آن ماه هم‌نام می‌شد، جشنی برگزار می‌کردند که برخی از این جشن‌ها از همگانی و اهمیت فراوانی برخوردار بودند و تا امروز ارزش خود را نگه داشته‌اند، مانند جشن فروردین‌گان ۱۹ فروردین. جشن تیرگان ۱۳تیر. جشن مهرگان ۱۶مهر. جشن اسپندگان ۵ اسفند.
روز نوزدهم هر ماه «فروردین» نام دارد و نوزدهم فروردین جشنی برگزار می‌شد، به‌نام #فروردینگان که به آن #فرودگ نیز می‌گویند.

✅ فروهر:
فروردین به‌ معنی فروهرها و ماه فروردین از آغاز ماه فروهرها و این جشن در ارز نهادن از فروهرهاست.
فروهرFrawahr که گونه اوستایی آن فروشیFravashi و گونه پارسی باستان آن فرورتیFra-vrti است، یکی از موجودات اساتیری ایران و از بحث‌انگیزترین آنهاست.
هر انسانی از پنج آخشیج(:عنصر) پایه‌ریزی شده‌است:
١- روان
٢- جان(پایه زندگی)
٣- فروشی(«خود» آسمانی او)
۴- وجدان
۵- تن.
فروهر یا فروشی بخشی از وجود مینویی انسان است که روانش نگهدار اوست.
هر بدی که آدمی بر زمین کند، بر خود آسمانی او کارایی ندارد و تنها وجود زمینی انسان است که به سبب گناهانش در دوزخ رنج می‌برد.
به‌گونه دیگر، فروهر روح پاسبان آدمی است که پیش از زایش وجود دارد و پس از مرگ نیز باقی می‌ماند.
روان پس از مرگ به فروشی خود می‌پیوندد.
از آنجا که فروهرها یکسره پاکند از یاوران نیروهای اهورایی به‌شمار می‌آیند و در نبرد با اهریمن تاریکی هستند.
آنان همچون «سواران دلاور نیزه بدست» به صف ایستاده‌اند و سد گریز اهریمن از جهان روشنی می‌شوند که با زور درون آن شده بود.
درباره معنی این واژه نگرش‌های گوناگون ارایه شده‌است. نمای واژه از پیشوند «فرا» و بن کنونی «ور» و پسوند نام مونث‌ساز «تی» ساخته شده‌است. هرآینه چون بن «ور» معانی گوناگونی در زبان‌های باستانی ایران دارد، درباره معنای این واژه ناهماهنگی دیدگاه است.
برخی ایران‌شناسان معنی «گزینش» را برای آن در نظر گرفته‌اند و با این معنی، فروهر آن بخشی از انسان است که توانایی گزینش میان خوب و بد را دارد. برخی دیگر «ور» را به‌ معنی «پوشاننده، در برگیرنده» می‌پندارند و «فروهر» را «نگاهبان، پشتیبان» معنا می‌کنند. «ور» به معنای «آبستن کردن» نیز است و با این معنا، می‌توان پیوند فروهرها را با زاییدن توجیه کرد. چون در مراحل نخستین همبودگاه آدمی، باور مردم این بود که آنچه باعث آبستنی زنان می‌شود، روان نیاکان است.
هرآینه پیشنهادی که از همه بخردانه‌تر به نظر می‌رسد، باور بیلیBailey، ایران‌شناس بزرگ، است که این واژه را از بن «ورتی»varti به‌ معنی «دلاوری» می‌گیرد و باورمند است که فروهر نماینده روان پهلوانی درگذشته بود که تندیس دلیری شناخته می‌شد.
چنانچه، باید پنداشت که در میان ایرانیان رزمنده، روزگاری آیین پرستش پهلوان رایج بوده و بازماندگان، پهلوانان درگذشته را ستایش می‌کردند تا از نیروی پهلوانی نهفته آنان کمک و یاری بگیرند.
فروهرها را موجوداتی مونث و بالدار و جنگجو می‌دانستند که در آسمان زندگی می‌کنند.
از اینرو، بسیار چست و چالاک‌اند تا در هنگام نیاز با شتاب به کمک خویشان خود بشتابند.
بازماندگان نیز با دهش و خواندن نیایش زمینه خشنودی آنان را فراهم می‌کردند.
باور به فره‌وشی باوری پیش آیین زرتشتی و وابسته به دوران آریایی‌هاست.
در اساتیر هند نیز باوری همانند، با نام پیتاراPitara وجود دارد. و جشن در پیوند به آنها را موکتادMuktad می‌نامند.
زمان بازگشت فروهرها به زمین نیز در نوروز و ماه فروردین با زمانی‌که در دیگر تمدن‌های هند و اروپایی برای این رویداد قایل بودند(نیمه ماه مارس) برابرسنجی می‌کند. باوری که استوار و با نیرو به دین زرتشت راه یافت و رنگ دینی به‌خود گرفت.
👇ادامه‌اش👇

#جشن_فروردين‌گان🍀
جشن فروردین‌گان، جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان در آیین ایرانی:

زرتشتيان در هر ماه، هنگامی‌كه نام روز با نام ماه برابر می‌شود، آن روز را جشن می‌گيرند و هر يک از اين جشن‌ها را به مناسبتی برگزار می‌كنند كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند است و پيش رفت روز افزون جامعه را به‌ همراه خواهد داشت.
در همه‌‌ی اين جشن‌‌ها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش اهورامزدا، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده می‌شود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
اين جشن، در پيوند با فروهر پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو زرتشتيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
سُرايش «آفرينگان دهمان»، «كَرده‌ سروش»، «همازور دهمان» و هم چنين بخش‌‌هایی از «فروردين‌ يَشت» و برگزاری ديگر آيين‌های دینی بوسيله‌‌ی دستوران و موبدان سپيد پوش، بی‌گمان شادی روان و فروهر درگذشتگان را در پی خواهد داشت.
باشندگان نيز با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش پاک و سپنت، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
دهموبدان، هنگام آفرينگان‌خوانی، ميوه‌ها را با كارد به اندازه‌های كوچک بريده و پس از پايان مراسم، همراه با لُرک، بريده‌هايی از سيرُگ و اندكی آش میان باشندگان پخش می‌كنند.

فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
ای دو لب تو چو می مرا می ده
که آن باشد رسم روز فروردین
بر یاد خدایگان شه عالم
کآراسته زوست ملک داد و دین
سلطان ملک ارسلان دریا دل
کیخسرو رسم و کیقباد آیین
دولت چو دعای ملک او گوید
بر چرخ کند فریشته آمین.
✍️مسعود سعدسلمان

پیشاپیش
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.
@khashatra
@Persianzoroastrians🔥

🍀 نوزدهم فروردین ماه #جشن_فروردین‌گان🍀

جشن فروردین‌گان، جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان:

زرتشتیان در هر ماه، هنگامی‌كه نام روز با نام ماه برابر می‌شود، آن روز را جشن می‌گیرند و هر یک از این جشن‌ها را به مناسبتی برگزار می‌كنند كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند است و پیشرفت روزافزون جامعه را به‌همراه خواهد داشت.
در همه‌ی این جشن‌ها آرمان‌هایی سپنت و ورجاوند چون ستایش پروردگار، گردهم‌آیی، شادی و داد و دهش دیده می‌شود.

نخستین جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردین‌گان نام دارد كه روز فروردین از ماه فروردین برابر با نوزدهم است و به آن «فُرودگ» هم می‌گویند.
این جشن، درپیوند با فروهر پاک درگذشتگان و نیاكان است، از این‌رو زرتشتیان برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در این جشن هر كسی گُل، گیاه، میوه، «لُرک» که تركیبی از میوه‌های خشک مانند: خرما، انجیر، سنجد، كشمش، بادام و برگه‌ خشک میوه‌هاست با خود می‌برند.
بانوان آش، سیرُگ، سیروسِداب و دیگر خوراكی‌ها را آماده می‌كنند. سُرایش«آفرینگان دهمان»،«كَرده‌ سروش»،«همازور دهمان» و همچنین بخش‌هایی از «فروردین‌یشت» و برگزاری دیگر آیین‌های دینی به‌وسیله‌ی دستوران و موبدان سپیدپوش، بی‌گمان شادی روان و فروهر درگذشتگان را درپی خواهد داشت.
باشندگان نیز با نیایش‌های خود و با روشن كردن شمع و گزاشتن مواد خوشبوكننده بر روی آتش پاک و سپنت، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
دهموبدان، هنگام آفرینگان‌خوانی، میوه‌ها را با كارد به اندازه‌های كوچک بریده و پس از پایان مراسم، همراه با لُرک، بریده‌هایی از سیرُگ و اندكی آش میان باشندگان پخش می‌كنند.

(برگرفته از نسک(:کتاب)
«از نوروز تا نوروز»
نوشته: موبد #کوروش_نیكنام، نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان)
@Persianzoroastrians🔥

✅ امروز یکشنبه روز فروردین از ماه فروردین
به سال۳۷۶۲ مزديسنى می‌باشد و در این روز خجسته #جشن_فروردین‌گان را در پیش‌رو داریم.

✅ نوزدهمین روز هر ماه در گاه‌شمار زرتشتیان #فروردین نام دارد.

فروردین برگرفته از ‌واژه فرَوَهَر fravahr است که در اوستا به ریخت فرَوَشی وفرَوَرتی آمده و به معنی پیش برنده و پیش کشنده است.

✅ در ایران باستان باور داشتند که ذره‌ای از این نور اهورایی(فروهر) در هر آفریده‌ای به صورت امانت گذاشته شده است. این ذره در آغاز پاک و آلودگی نبوده و هیچ‌‌گاه آلودگی و ناپاکی را به خود نخواهد گرفت.
نیاکان ایرانی‌مان بر این باور بودند که فروهر و روان درگذشتگان چند روز پیش از نوروز هر سال، نزد خویشان خویش بازمی‌گردند.

🌺 بُستان‌افروز(تاج‌خروس) گل ویژه فروردین و #جشن_فروردین‌گان است.

فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
ای دو لب تو چو می مرا می ده
که آن باشد رسم روز فروردین
بر یاد خدایگان شه عالم
که آراسته زوست ملک داد و دین
پادشاه ملک ارسلان دریا دل
کیخسرو رسم و کیقباد آیین
دولت چو دعای ملک او گوید
بر چرخ کند فریشته آمین.
✍️مسعود سعدسلمان

#جشن_فروردین‌گان_شادباد
@Persianzoroastrians🔥

🍀 #جشن_فروردین‌گان🍀

فروردینگان نام جشنی است از جشن‌های ماهانه که در آن، نام روز با نام ماه همنام می‌گردد و چون همنام می‌گردد پس آن‌روز جشن است
فروردینگان اولین جشن ماهانه‌ی سال است که در آغاز بهار و پس از نوروز، نوروز بزرگ و سیزده‌بدر برگزار می‌شود. زیرا فروردین روز از ماه فروردین است.
این جشن در ماهی که سراسرش جشن است، در اوج شادی مردمان پهنه‌ی ایران‌زمین به لحاظ جغرافیایی و پهنه‌ی فرهنگ ایرانی در شادمانی طبیعت، در بهار شکوفه باران به‌یاد رفتگان و نشاط روان آنها، بر بستری از پاکیزه‌گی و با بوی خوش عود و کندر در آتش برگزار می‌شده و هم‌اکنون می‌شود.
گویی شادی و شادمانی از ویژه‌گی‌های ذاتی ِ نیاکانمان بوده که غم را در سرای‌شان هرگز مکانی نبوده است.
حتا در همین جشن فروردینگان یا جشن فرودُگ‌ها آنها را غم همراه نبوده و نیست. بلکه صحنه آرایی می‌کردند و می‌کنند تا آنانی‌که زنده هستند به شادمانی بپردازند و در این شادمانی بهاری، روان رفتگان را با دود کردن چوب خوشبو و آتش افروختن به خانه‌های خویشان فرا خوانند تا در این بهار شکوفه زار در جمع شادمان خویشان زنده‌گان شاد گردند.
این جشن با همه‌ی کهنسالی بارها و همواره با هجوم پیاپی بیگانه‌گان ضد شادی و شادمانی، تا کنون به همت همت‌مداران و ادامه دهندگان راستین نیاکانمان از هر غبار فراموشی بیرون کشیده شده و در جای‌جای جان جهان ایران‌زمین و در سر زمین قلوب ایرانیان، پاک و منزه به امروزیان سپرده شده است تا هرچه بالا بلندتر و زلال و شفاف‌تر بر بام ایران‌زمین در همه سو جشن گرفته شود.
بر ماست که امروزه چنین جشن و جشن‌هایی در این ردیف را بدور از هیاهوی غوغاسالاران و واداده‌گان که واگویی و برگزاری چنین جشن‌هایی را توهین به حافظه تاریخی قلمداد می‌کنند، هرچه باشکوه‌تر و هر بار، پر رونق‌تر برگزار کنیم.
و راستی چه عبث گفتار، زشت پندار و قبیح کرداری است که کسانی پیدا می‌شوند که تکرار و واگویی این اعیاد و جشن‌ها را توهین به حافظه تاریخ برداشت می‌کنند اما نمی‌دانند که هر جشن بازگشتی است به اصل خویش اما نه درجا زدن در گذشته بلکه در مداری والاتر و بالا بلندتر و نزدیک شدن به منتهای انتهایی یگانگی خویشتن.
آری:
در بهار قرار براین است که همه چیز از نو آغاز گردد و تازه شود و تازه‌تر گردد.
تازه شدنی جدید در کسوت تولدی نو در همه سو و دید و بازدید همگانی در هر سرای و هر مکان، حتا دعوت و بازدید از روان‌های رفتگان.
به همین منظور است که باورمندان چنین جشنی، برای دعوت و پیشواز از روان‌های پاک خویشان، خانه‌هاشان را از هر غباری پاکیزه می‌کنند و با آتش افروختن و بوی خوش پراکندن، روان‌ها را ستایش می‌کنند.
معنای فروردین، فروهر و یا فروهرها و ماه فروردین در واقع ماه فروهرها است و جشن فروردینگان برای شادی و نشاط فروهرها برگزار می‌شود.
اینکه می‌گوییم برای شادی و نشاط فروهرها چنین جشنی برگزار می‌کردند، معنی‌اش این است که نیاکان زرتشتی‌مان با غم و ناله و شیون و زاری بیگانه بودند از این جهت به‌جای گریه و زاری بر مزارشان، سفره‌ی جشن می‌گستردند و شادمانی می‌کردند.
بهار با همه‌ی زیبایی و شکفتگی‌اش با ماه فروردین که ماه فروهرها و یا روان‌های پاک است، آغاز می‌شود و روزی نو از سال نو را با جشنی فراگیر در همه سوی فلات ایران، کران تا کران و در بیکران سرای ایران، بنام نوروز آغاز می‌کند تا با شادمانی و نشاط به استقبال جشن بزرگتری بنام نوروز بزرگ برویم که ابرمرد تاریخ ایران‌زمین و مبلغ اندیشه‌ نیک، گفتار نیک و کردار نیک دیده به این هستی باز می‌کند.
در همین اوج شادمانی و سرور بسر می‌بریم که جشن سبز سیزده‌بدر از راه می‌رسد و با عشقی بی‌همتا برای بیرون کردن هر آنچه که نامش غم است، به بیابان و چمن‌زار آغوش می‌گشایم و کوهسار و چشمه سار را طراوت می‌چینیم و در کنار جویبار، زیبایی طبیعت را می‌نوشیم و شاداب می‌گردیم.
در حال و هوای جشن تراوت باران سبز سیزده‌بدر بسر می‌بریم که با شادی و نشاطی بی‌همتا، نشمینگا همان را از هر غباری پاک می‌کنیم و با آتش افروختن و دود کردن چوب‌های معطر، آمدن روان گذشتگانمان را به انتظار می‌نشینیم تا شادی و نشاط‌مان را با آنها تقسیم کنیم.
چنین است که در فروردین‌ماه جشن روان و یا فرودُگ را به یاد همه‌ی روانان برگزار می‌کنیم.
هر چند پنج روز آخر هر سال به فروهر درگذشگان اختصاص دارد اما فروردین روز ار ماه فروردین، جشن روان و یا فرودُگ است که در سراسر کهن دیار ایران باستان برگزار می‌شده و امروز زرتشتیان در چنین روزی بر مزار درگذشتگان گردهم جمع می‌شوند و موبدان با جامه سپید اوستا می‌خوانند و برای شادی و شادمانی روان در گذشتگان، عود و کندر در آتش می‌سوزانند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرک سر مزارشان می‌گذارند.
زیرا نیاکان زرتشتی‌مان را باور بر این بود که همه‌ی آفریدگان نخست به صورت فره‌وشی بودند.
👇ادامه‌اش👇

فره‌وشی گوهری مینویی است که از نوع گوهر اهورایی است. گوهری که اهورامزدا هم از آن است. سپس این فره‌وشی‌ها شکل مادی به خود می‌گیرند. پس از درگذشت آدمی تصویر مادی یا فلکی فره‌وشی باقی می‌ماند به جهان فره‌وشی برمی‌گردد.

🍀فروردینگان شادمان همه‌ی روان‌های درگذشتگان شادباد🕯

(برگرفته از نَسک(:کتاب) #دیدی_نو_از_دینی_کهن،
نوشته روانشاد دکتر #فرهنگ_مهر)🕯💚

#جشن_فروردین‌گان_گرامی_باد
@Persianzoroastrians🔥

✅ امروز یکشنبه روز فروردین از ماه فروردین می‌باشد و در این روز فرخنده #جشن_فروردین‌گان را در پیش‌رو داریم.

✅ نوزدهمین روز هر ماه در گاه‌شمار زرتشتیان #فروردین نام دارد.

🌺 گل بستان‌افروز(تاج‌خروس) گل ویژه #فروردین و #جشن_فروردین‌گان است🐓
.
.
.
#جشن_فروردین‌گان یکی از جشن‌های دوازده‌گانه‌ی هر سال است. نام دیگر این جشن فُرودُگ (Froodog) است. بنابر گاه‌شمار زرتشتی در روز فروردین از ماه فروردین برابر با ۱۹ فروردین در گاهشمار رسمی کشور فرودگ جشن گرفته می‌شود.
این روز ویژه‌ی فروهر درگذشتکان و نیاکان است، از این‌رو زرتشتیان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند و برای شادی روان آنان دست به نیایش برمی‌دارند. جشن و آیینی که امسال نیز بار دیگر با شور و حال و هوای همیشگی‌اش برگزار می‌شود.

#جشن_فروردین‌گان_گرامی_باد
@Persianzoroastrians🔥