ایرانیان زرتشتی
1.67K subscribers
3.99K photos
1.5K videos
23 files
1.29K links
مزدا اهورا
که دانش بیکران هستی‌مند است
بنیاد آفرینش است‌.
اهورامزدا هیچ فرمان و احکامی برای مردم ندارد.

فیسبوک
https://www.facebook.com/IranianZartoshti
اینستاگرام
https://www.instagram.com/persianzoroastrians
Download Telegram
#جشن‌های_سالانه🌍
#جشن_شب_چله🍉

چرا می‌گوییم #چله؟
این جشن چه ریشه‌ای دارد؟

۱- یلدا واژه‌ای سریانی است که به معنای «تولد و زایش» است. سریانی زبانی باستانی از شاخه سامی و هم‌خانواده عربی است.
.
۲- اما زایش چه کسی را ما جشن می‌گیریم؟
«مهر» (میثره یا میترا) که ایزد «روشنایی و پیمان بوده است و پیشینه‌ای ۸ هزار ساله در فرهنگ و تمدن ایرانی دارد».
.
در اوستایی : 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬋 / miθrō
در سانسکریت: mitra / मित्र
در هیتی: mītra / 𒈪𒀉𒊏
در پارسی هخامنشی: mithra /𐎷𐎰𐎼
در پهلوی اشکانی: 𐭌𐭉𐭄𐭓 / ‎mihr
.
۳- چرا آخرین شب پاییز؟
این شب بلندترین شب سال است. طبق علم نجوم و کیهان‌شناسی، از آغاز زمستان (یکم دی ماه) طول روزها بلند و بلندتر می‌شود، بدین معنی که چیره شدن روشنایی بر تاریکی است. یا به تعبیر ایرانیان باستان شب زایش ایزد مهر و مبارزه او با تاریکی و پلیدی است.
.
۴- چرا این جشن ایرانی با جشن کریسمس همزمان است؟
در دوره اشکانی آیین مهرپرستی به سرزمین‌های رومی گسترش پیدا می‌کند. پس از پاگیری مسیحیت در اروپا، بویژه در سوریه کنونی، به پیروی از میتراییسم زادروز مسیح در ۲۰ یا ۲۱ دسامبر (یکم دی ماه) جشن گرفته می‌شد. امروزه نشانه‌های بسیاری از میتراییسم در آیین مسیحیت به جا مانده است.
.
۵- نام اصلی آن در فرهنگ ایرانی «شب چله» است. اما چرا چله؟
واژه چله از دو بخش چل(چهل) + پسوند ه ساخته شده است و به یک دوره زمانی ۴۰ روزه اشاره داره مانند هفت+ه / سد+ه / پنج+ه / ده+ه / هزار+ه / و...
درباره این دوره ۴۰ روزه تفسیرهای گوناگونی وجود دارد و در فرهنگ و آیین ایرانی «چله زمستان و چله تابستان» که به شدت سرما و گرما اشاره دارند، بسیار معروف‌اند.
.
۶- جالبه بدانید که:
آغاز سال‌ نو در بسیاری از گاهشمارهای(:تقویم‌های) باستانی ایران در «فصل سرما» بوده است.
خود واژه سال از ایرانی‌ باستان sarda به معنی سرما گرفته شده است. در پارسی هخامنشی 𐎰𐎼𐎭 با خوانش θrda ثردَ به معنی سال بوده است. برای نمونه در سالنامه(:تقویم) هخامنشی آغاز سال برابر با ماه مهر و آغاز پاییز بوده است، که نام این ماه در سالنامه(:تقویم) هخامنشی باگیادیش (ماه یاد کردن از بغ، خدا) بوده است.

🔴برخی‌ها می‌کوشند، جشن چله را با یک داستان خیالی و بی‌ منبع به «چله کمان» ربط دهند، تا از این طریق بگویند غیرایرانی و اغوزی است. غافل از اینکه واژه «چله کمان» هم پارسی است و در فرهنگ عمید نوشته شده و آمده است که یعنی: چهل + لا، زه کمان که از پیچاندن چهل رشته باریک درست شده باشد.
✍️ #ایران‌زمین
.
#زمستان❄️ #دی🌨
#جشن_سالانه🌎 #شب_چله
#انار و #هندوانه🍉 ِی🍷
#مهر #میترا #اشوزرتشت
#خورشید #نور #روشنایی.

@Persianzoroastrians🔥
ﻓﺮﺷﺘﻪﯾﺸﺎن را ﮔﻔﺖ می‌ترسد زﯾﺮا اﯾﻨﮏ ﺑﺸﺎرت ﺧﻮﺷﯽ بزرگ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ می‌دﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺟﻤﯿﻊ ﻗﻮم ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﺮای ﺷﻤﺎ در ﺷﻬﺮ داود ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪه‌ای ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ زاده ﺷﺪ و ﭼﻮن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن از ﻧﺰد اﯾﺸﺎن ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺘﻨﺪ ﺷﺒﺎﻧﺎن ﺑﺎ ﯾﮑﺪیگر ﮔﻔﺘﻨﺪ اکنون ﺑﻪ ﺑﯿﺖﻟﺤﻢ ﺑﺮوﯾﻢ و اﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ واﻗﻊ ﺷﺪه و ﺧﺪاوﻧﺪ آنﺮا ﺑﻪ ﻣﺎ اﻋﻼم ﻧﻤﻮده‌ اﺳﺖ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ.
ﯾﺎدآوری می‌کنم ﮐﻪ ٢۵دﺳﺎﻣﺒﺮ آﻏﺎز ﭼﻠﻪی ﺑﺰرگ زﻣﺴﺘﺎن و ﻫﻮا ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮد اﺳﺖ و چوپانان ﻫﺮﮔﺰ ﮔﻠﻪ ﺧﻮد را ﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎم در ﺑﯿﺎﺑﺎن ﻧﮕﻪ نمی‌دارند ﺑﻠﮑﻪ می‌کوﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از ﻓﺮوﺷﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻪ روﺳﺘﺎی ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ. بناﺑﺮاﯾﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻟﯿﺮی ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺒﯽ زاده ﻧﺸﺪه‌اﺳﺖ اما اﮔﺮ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﭘﺲ در ﭼﻪ روزی زاده ﺷﺪه‌اﺳﺖ؟ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ نمی‌دانم.
ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻟﻮﻗﺎ و دﯾﮕﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﯿﺴﯽ ﻧﯿﺰ نمی‌داﻧﺴﺘﻨﺪ اﮔﺮ می‌داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را و ﻣﺎ را و ﭘﯿﺮواﻧﺸﺎن را اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﺳﺮﮔﺮدان نمی‌گزاﺷﺘﻨﺪ!
درﺑﺎره روز زایش ﻋﯿﺴﯽ ﻫﯿﭻ آگاهی در دﺳﺖ ﻧﺪارﯾﻢ، ﮐﻠﻤﻨﺲ اﺳﮑﻨﺪراﻧﯽ(نزدﯾﮏ٢٠٠ﻣﯿﻼدی) باورهای گوناگونی را ﮐﻪ در روزﮔﺎر وی درﺑﺎره روز زایش ﻋﯿﺴﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﻣﻄﺮح می‌کند و می‌گوید.
ﺑﺮﺧﯽ ﮔﺎﻫﺸﻤﺎران اﯾﻦ روز را ﻧﻮزدﻫﻢ آورﯾﻞ و ﺑﺮﺧﯽ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﻣﺎه ﻣﻪ می‌دانند اﻣﺎ ﺧﻮد او اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺦ را ١٧ﻧﻮاﻣﺒﺮ ﺳﺎل ﺳﻮم پیش از ﻣﯿﻼد می‌داند!
در سده دوم ﻣﯿﻼدی ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺷﺮﻗﯽ ﺟﺸﻦ زایش ﻋﯿﺴﯽ را روز ۶ ژاﻧﻮﯾﻪ ﺑﺮﮔﺰار می‌کردند.
در ﺳﺎل٣۵۴ ﺑﺮﺧﯽ از ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﻏﺮﺑﯽ همچون ﮐﻠﯿﺴﺎی روم ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺎﻟﺮوز زایش ﻣﺴﯿﺢ را در روز ٢۵دﺳﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در آن زﻣﺎن آن روز را ﺑﺨﻄﺎ روز اﻧﻘﻼب ﺷﺘﻮی(زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ) ﮐﻪ پس از آن روز ﻃﻮل روز رو ﺑﻪ ﻓﺰوﻧﯽ ﻣﯽﻧﻬﺪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ.
اﯾﻦ روز از پیش ﻧﯿﺰ روز ﺟﺸﻦ اﺻﻠﯽ ﮐﯿﺶ ﻣﯿﺘﺮا ﯾﻌﻨﯽ روز زایش ﻣﻬﺮ ﺷﮑﺴﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮد. ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ دﺳﺖ از ﻫﻤﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﺸﻢ ژاﻧﻮﯾﻪ ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﻫﻤﮑﯿﺸﺎن ﻏﺮﺑﯽﺷﺎن را ﺑﻪ آﻓﺘﺎبﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮدﻧﺪ وﻟﯽ در ﭘﺎﯾﺎن سده ﭼﻬﺎرم روز ٢۵دﺳﺎﻣﺒﺮ در ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.
(منبع- وﯾﻞ دوراﻧﺖ، ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﻤﺪن، ﭘﻮﺷﻨﻪی ﺳﻮم، ﺑﺮﮔﺮدان ﺣﻤﯿﺪ ﻋﻨﺎﯾﺖ، ﭘﺮوﯾﺰ دارﯾﻮش، علی‌اﺻﻐﺮ ﺳﺮوش، ﭼﺎپ اﻧﺘﺸﺎرات ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ روﯾﻪی۶٧۵).

دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ وﯾﻞ دوراﻧﺖ، ﻓﺮزاﻧﻪی ﻧﺎﻣﺪار آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‌ی ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﻤﺪن ﻧﯿﺰ ﮔﻮاﻫﯽ می‌دهد ﮐﻪ ٢۵دﺳﺎﻣﺒﺮ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﻮﻧﺪی ﺑﺎ زاده ﺷﺪن ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺪارد، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺟﺎ دارد ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﺸﻮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﭼﻨﯿﻦ روزی را ﺑﻨﺎم زاده ﺷﺪن عیسی ﺟﺸﻦ می‌گیرﻧﺪ؟؟.
می‌داﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از روی ﮐﺎر آﻣﺪن ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ، آﯾﯿﻦ دﯾﮕﺮی ﺑﻨﺎم «ﻣﯿﺘﺮاﯾﯿﺴﻢ» در ﺑﺨﺶهای ﺑﺰرﮔﯽ از ﺟﻬﺎن ﮐﻬﻦ، ﺑﻮﯾﮋه در ﺳﺮزﻣﯿﻦهای ﭘﯿﺮاﻣﻮن درﯾﺎی ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ داﻣﻦ ﮔﺴﺘﺮاﻧﯿﺪ و ﺑﺎورﻣﻨﺪان ﺑﻪ آن از ﺳﻮرﯾﻪ ﺗﺎ اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ ﭘﺮﺳﺘﺶگاه‌هاﯾﯽ ﺑﺮای «ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮرﺷﯿﺪ» ﯾﺎ «ﻣﯿﺘﺮا» ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﮕﻮﻧﻪای ﮐﻪ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﯿﺶ از ١٣٠ ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺎه ﻣﻬﺮی از زﯾﺮ ﺧﺎک ﺳﺮ ﺑﺮون ﮐﺸﯿﺪه‌اﻧﺪ.
در ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﭘﺎﯾﺘﺨﺖهای اﯾﺮان و ﺟﺎﯾﮕﺎه زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﯾﺮان ﺑﻮد «ﻣﻬﺮ» ﺑﺎ ﺧﺪای ﺧﻮرﺷﯿﺪ آن ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﺎشSchamasch ﻧﺎم داﺷﺖ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن داﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ دﯾﺪ ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻫمچنان‌که «ﻧﺎﻫﯿﺪ» اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎ «اﯾﺸﺘﺎر» ﺑﺎﺑﻠﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.
اﻧﺪک اﻧﺪک اﯾﻦ آﯾﯿﻦ از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﺳﻮی آﺳﯿﺎی ﮐﻮﭼﮏ داﻣﻦ ﮔﺴﺘﺮاﻧﯿﺪ و از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦهای ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻓﺮا رﻓﺖ و ﺑﺎ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻫﻠﯿﻮس Helios ﺧﻮﯾﺸﯽ ﺑﻬﻢ رﺳﺎﻧﯿﺪ.
ﮐﻮﺗﺎه ﺳﺨﻦ اﯾﻨﮑﻪ «ﻣﻬﺮ» ﺑﻪ ﻫﺮﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﻮﻣﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺳﺎزش ﮐﺮد و ﻣﺮدم را ﺑﯽﻫﯿﭻ ﻓﺸﺎری ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦگونه ﮔﺴﺘﺮه‌ی ﺧﺎک «ﻣﻬﺮ» از اﯾﺮان ﺗﺎ ﻓﺮاﺳﻮی درﯾﺎی ﺳﯿﺎه و درﯾﺎی ﯾﻮﻧﺎن(Egee) در ﺑﺎﺧﺘﺮ و از این‌سو ﺗﺎ دره‌ی ﺳﻨﺪ و ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن داﻣﻦ ﮔﺴﺘﺮاﻧﯿﺪ.

پیشاپیش #جشن_شب_چله ﺷﺎد و ﻓﺮﺧﻨﺪه ﺑﺎد🍉
@Persianzoroastrians🔥
#شب‌_چله 🌓
و همانندی‌های
#جشن_کریسمس_فرنگی🎅🏼
با
#جشن_شب‌_چله_ایرانی🍉:

به✍️موبد #کورش_نیکنام نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان.

شب یلدا در فرهنگ ایرانی به‌نام شب چله معروف است و مربوط به زمانی است که ایرانیان مهر(نورخورشید، نماد پیمانداری) را ستایش می‌کردند و هر بامداد به نشان پیشباز از روشنایی خورشید نیایش می‌کردند و غروب آفتاب نیز با نیایش مهر به بدرقه می‌نشستند که نمونه این نیایش‌ها به زبان اوستایی به‌نام مهر یشت و کوتاه شده آن به‌نام مهر نیایش همچنان در ادبیات اوستایی موجود است.
آنان دریافته بودند که بزرگترین شب سال، پایان ماه آذر است و از فردای آن شب، روزها کمی درازتر خواهد شد بنابراین آن روز را هنگام زایش مهر و روشنایی نان نهادند.
این روز در فرهنگ دین زرتشت که پس از آیین مهر پرستی در ایران شکل گرفت به‌نام اورمزد از ماه دی نام گرفت که جشن دیگان است و به‌نام آفریدگار می‌باشد.
ایرانیان باستان درجشن شب چله گردهمایی داشتند و با خوردن آجیل و میوه شب را سپری می‌کردند تا شاهد زایش مهر باشند به‌ویژه میوه‌هایی به رنگ سرخ مانند: هندانه، انار و سیب سرخ، زیرا آسمان به هنگام سپیده‌دم و غروب خورشید به رنگ سرخ درخواهد آمد.
جشن شب چله ایرانی همراه با آیین مهر پرستی به اروپا رسید. آنگاه به میتراییسم تبدیل شد و رنگ و بویی تازه گرفت که زایش عیسا را نیز با خود هماهنگ ساخت و نام آن به یلدا تبدیل شد که یک واژه سُریانی است، تولد و میلاد نیز از آن گرفته شد.

همانندی‌های شبچله با جشن کریسمس:
بسیاری از آیین‌های جشن کریسمس فرنگی‌ها برگرفته از فرهنگ باستانی ایران کهن ماست.
کليسا به پیروی از زایش مهر در باور باستانی ایران، زادروز عيسا مسيح را در ۲۵دسامبر جشن می‌گيرد اما از نوشته‌های نَسک(:کتاب) انجیل چنین برمی‌آيد كه زایش عيسا مسيح در بهار یا پاییز بوده‌است.

واژه دسامبر به‌ معنی ماه دهم است كه در سالنامه ترسایی(میلادی) ماه دهم دسامبر نیست وانگه با گاه‌شماری ایرانی هماهنگ است.

🗓سان‌دی(يكشنبه) كه روز مقدس مسيحیان است به‌ معنی روز خورشيد و واژه دی در انگلیسی به‌ معنی روز، از واژه دی به‌ معنی آفریدگار در اوستا و از دی‌ماه گرفته شده‌است که هنگام سرزدن خورشید جوان است.

🌲درخت سروی كه برای کریسمس و عيسا تزیين می‌كنند همان سرو برافراشته آیین مهر ایرانی است كه شب چله با دو رشته زرین و نقره‌ای به نماد ماه و خورشيد تزیين می‌شده‌است.

🧦جوراب‌هايی كه پاپانوئل در آن ارمغانی می‌گزارد همان جوراب‌هايی است كه در شمال ایران بچه‌ها برای هديه گرفتن به درِ خانه‌ها می‌برند.

🏛دودكشی كه پاپانوئل از آن پایين می‌آيد همان روزنه‌ای است كه روستاهای كُردنشين و شمال كشور هنوز هم روی بام خانه‌ها دارند و شالی را از آن به پایین می‌فرستند تا به آن شال ببندید.

🥼جامه(:لباس) سرخ‌رنگ پاپانوئل رخت و لباس مهر ایرانی و سرخ رنگ است، سرخی آسمان به هنگام آمدن و رفتن خورشید و سورتمه آن گردونه مهر است.

🛀 غسل تعميد هم برگرفته از شست‌وشو در آیين مهر ایرانی است.

🩹كنده‌ای كه شب کریسمس در شومينه‌ها می‌گزارند و به آن yole log می‌گویند كنده‌ای بوده كه ایرانیان در شب چله می‌سوزاندند و همه دور آن گردآمده و شادی و پایکوبی می‌کردند.

بسیاری از اینگونه ویژگی‌ها برگرفته از باورهای شب چله باستانی ایران است.
کریسمسی كه هم اکنون با شکوه فراوان در اروپا و آمریکا جشن گرفته می‌شود و از نظر بازرگانی سود فراوانی را برای جهان غرب به ارمغان آورده‌است آیینی جز ماندگاری فرهنگ و باورهای کهن ایرانی نيست.
باید بیاندیشیم که بر ما ایرانیان چه گزشته است که از جشن‌ها و سنت‌های باستانی خود بیگانه شده‌ایم.
شایسته است تا بر شکوه باورهای نیک نیاکان ایرانی خود باور داشته باشیم.

شبچله‌ پیروزی نور و روشنایی بر سیاهی و تاریکی خجسته باد.
پیشاپیش شبچله‌ بر شما ایرانیان زرتشتی و شما دوستداران فرهنگ و آیین نیک نیاکان ایرانی خود، فرخنده باد.
#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥
@Persianzoroastrians 🔥
#جشن_شب_چله

❇️ خاورشناسان و تاریخ نویسان هم سخن كه ايرانيان بیش از چهار هزار سال است كه شب چله آخرين شب پاييز از آذر ماه را كه درازترين و تاريک‌ترين شب در درازای سال است تا سپيده‌دم بيدار مانده، در كنار يكديگر خود را سرگرم كرده تا اندوه غيبت خورشيد و تاريكي و نيز سردی هوا روحيه آنان را سست نكند و با به روشنی گرایيدن آسمان (موجب اطمينان از بازگشت خورشيد در پی يک شب دراز و سياه كه زایش تازه آن عنوان شده است)
پيشتر، ايرانيان (مردم سراسر ايران‌زمين) روز پس از شب چله (يكم دی‌ماه) را «خور روز» و «دی‌گان» می‌خواندند و به آرمیدن می‌پرداختند و آسوده روز همگانی بود. در اين روز به اين نگر از كار دست می‌كشيدند كه نمی‌خواستند احيانا انجام دهنده بدی كردن شوند كه ميترائيسم انجام هر كار بد، كوچک را در روز زایش خورشيد بزه‌ای بزرگ می‌شمرد.
«هرمان هيرت» زبان‌شناس بزرگ آلمانی كه گرامر تطبيقی زبان‌های آريايی را نوشته است كه پارسی از جمله اين زبان‌ها است نگر داده كه «دی» به چم «روز» به اين دليل بر اين ماه ايرانی گذارده شده كه ماه زایش دوباره خورشيد است. بايد دانست كه انگليسی يک زبان گرمانيک (خانواده زبان‌های آلمانی) و ازخانواده بزرگتر زبانهای آريايی (آرين) است. هرمان هيرت در آستانه «دی‌گان» به دنيا آمده بود و به زادروز خود كه برابر با زایش دوباره خورشيد بود، مباهات بسيار می‌كرد.
#فردوسی بزرگ به استناد بن‌مایه‌های خود، چله و «خور روز» را به هوشنگ از شاهان پيشدادی ايران ( كيانيان كه از سيستان پارس برخاسته بودند) نسبت داده و در اين زمينه از جمله گفته است:

كه ما را ز دين بهي ننگ نيست
به گيتی به از دين هوشنگ نيست

همه راه داد است و آيين مهر
نظر كردن اندر شمار سپهر.

آداب شب چله در درازای زمان دگرگونی نكرده و ايرانيان در اين شب، باقيمانده ميوه‌هايی را كه انبار كرده‌اند و خشكبار و شبچره می‌خورند و دور هم گرد هيزم افروخته و بخاری روشن می‌نشينند تا سپيده‌دم بشارت شكست تاريكی و آمدن روشنايی و گرمي (در ايران باستان، از ميان نرفتن و زنده بودن خورشيد كه بدون آن حيات نخواهد بود) را بدهد، زيرا كه به پندار آنان در اين شب، تاريكی و سياهی در اوج خود است.
«خور روز (دی‌گان)، يكم دی ماه» در ايران باستان در عين حال روز برابری انسان‌ها بود. در اين روز همگان از جمله شاه تنپوش ساده می‌پوشيدند تا يكسان به دید آيند و كسی حق دستور دادن به ديگری را نداشت و كارها به میل انجام می‌گرفت، نه زیر امر. در اين روز جنگ كردن و خونريزی، حتا كشتن گوسفند و مرغ هم بازداشته بود. اين باره را نيروهای دشمن ايرانيان می‌دانستند و در جبهه‌ها پیش‌رو گیری می‌كردند و خونريزی گذرا پایان می‌یافت و بسيار ديده شده است كه همين پایان گذرا پیکار، به سازش مدید و خوشی انجاميده بود.

واژه «چله» از دوران #ساسانيان كه متمايل به بكار گيری دبیره سريانی (الفبای از راست به چپ) شده بودند بكار رفته است. «يلدا» همان "ميلاد" به چم زايش، زادروز يا تولد است كه از آن زبان سامی وارد پارسی شده است. بايد دانست كه هنوز در بسياری از جای ايران بویژه در جنوب و جنوب خاوری برای ناميدن بلندترين شب سال، به جای شب يلدا از واژه مركب شب چله (۴۰روز مانده به جشن سده، شب سياه و سرد) استفاده می‌شود.

مراسم شب يلدا (شب چله) از مسیر ايران به قلمرو روميان راه يافت و جشن «ساتورن» خوانده می‌شد. جشن ساتورن پس از مسيحی شدن رومی‌ها هم ارج خود را از دست نداد و ادامه يافت كه در همان نخستين سده آزاد شدن پيروی از مسيحيت در ميان روميان، با برنهادن رئيس هنگام كليسا، كريسمس (مراسم ميلاد مسيح ) را ۲۵دسامبر قراردادند كه چهار روز و در سال‌هاي كبيسه سه روز پس از چله (شب ۲۱دسامبر) است و چم هر دو واژه هم يكی است. از آن پس اين دو زادروز تقريبا باهم بر گزار می‌شده‌اند. آراستن سرو و كاج در كريسمس هم از ايران باستان اقتباس شده است، زيراكه ايرانيان به اين دو درخت بویژه سرو به چم نماد ایستاده‌گی در برابر تاريكي و سرما می‌نگريستند و در «خور روز» در برابر سرو می‌ايستادند و پیمان می‌كردند كه تا سال پسین يک نهال سرو ديگر كشت كنند.

دل جهان است ایرانشهر 🔥
#پاینده_ایران
✍️ #رنسانس_ایرانی
@persianzoroastrians🔥
سروده #شب_چله(یلدا) از بانو #توران_شهریاری👍🍷

مهر رخشا، نکوترين چهر است
شب يلدا تولد مهر است

چون که از روز اول دی‌ماه
روز گردد بلند و شب کوتاه

گرچه يلدا شب دی آمده‌است
نيست پيدا که از کی آمده‌است؟

اين همايون شب خيال‌انگيز
هست در آخرين شب پاييز

بيخ و بن در حماسه گسترده‌است
در نهادش حماسه پرورده‌است

واژه يلدا اگرچه سريانی‌ست
شب مهر آفرين ايرانی‌ست

به َدری معنی‌اش بود زادن
زندگانی به ديگری دادن

اين شب تيره و بلند و دراز
صدفی هست پر ز گوهر راز

ره به استوره برده آغازش
پر از استوره‌ها بود رازش

همچو تاريخ ما، کهن‌سال است
مهر و شادی و جذبه و حال است

در طلوع و غروب، رنگ سپهر
می‌شود سرخ‌رنگ مکتب مهر

صبح و شب چون سيه خورد به سپيد
رنگ قرمز و سرخ بياورند پديد

آن سپيد و سياه راز آلود
بوده و هست و باز خواهد بود

اين دو در روزگار سرمدی‌اند
خود نمادی ز خوبی و بدی‌اند

تا جهان است، نيک و بد هستند
اين دو همزاد، تا ابد هستند

زان که از روز خلقت عالم
هر دو گوهر پديد شد باهم

که از آغاز در ستيز بُدند
سخت در جنگ و در گريز بُدند

در پی اين نبرد بی‌پايان
گاه اين چيره می‌شود گه آن

گاه شب آيد و زمانی روز
گاه آن، گاه اين شود پيروز

سرخ رنگی است زين نبرد و ستيز
که در آيين مهر هست عزيز

خوان يلدا که خوان ايرانی‌ست
اين شب آماده بهر مهمانی‌ست

ميوه بر آن نهند و شيرينی
با دگر خشکبار آيينی

آنچه سنت بود در اين شب تار
خوردن هندوانه هست و انار

زان که اين هردو سرخ و گلفام‌اند
ميوه لعل فام روزگارند

هر که او راه مهر را دسپ َرد
شب چله از اين دو ميوه خو َرد

تا گرامی بدارد اين شب را
شب يلدای پر از اختر را

مهر، پيوند مردمان و خداست
مهر، پيمان مردمی و وفاست

مهر، نيرو و نور و آزادی‌ست
مهر، پاکی و نيکی و شادی‌ست

دوستی هست و مهر ورزيدن
همه را بيشتر ز خود ديدن

به خدا و به خلق دل بستن
عهد و پيمان خويش نشکستن

نمادش حلقه‌های چو خورشيد است
که نشان از وفای جاويد است

اينک اين حلقه خجسته اثر
هست آذين دست هر همسر

کيش مهر است بر چنين بنياد
بر چنين پايه خجسته نهاد

گرچه آيين مهر از ايران است
گرچه ميراثی از نياکان است

گرچه آغاز و اصلش از ما بود
دين گسترده در اروپا بود

قرن‌ها مهر در اروپا ماند
ساليان دراز بر جا ماند

دين عيسا پس از سه سده گزشت
دين رسمی روم و يونان گشت

پيش از آن کيش مهر فرمان راند
همه جا دوستی و مهر افشاند

آن همه رسم و سنت و آيين
رفت در تار و پود دين نوين

مهر تأثير در مسيحا کرد
بس اثرها به دين عيسا کرد

زايشش زان پوِر مريم شد
پرتو کيش مهر چون کم شد

که به نام کريسمس مانده‌ است
در جهان نور و شادی افشانده‌ است

پاپ با آن ردای قرمز رنگ
خود نمادیست زان کهن فرهنگ

رخت بابانوئل همان رنگ است
با پگاه و پسين هماهنگ است ۱

حلقه مهر و شمع و کاج و سرود۲
از نشان‌های کيش مهری بود

که اکنون در کريسمس برجاست
ژرف بنگر که ريشه‌ها ز کجاست

نام يکشنبه مسيحی نيز
هست گويای نام مهر عزيز ۳

رونق از کيش مهريان چون کاست
خويشتن را مسيحيت آراست

بين اين هر دو ژرف پيوندی‌ست
بستگی‌های گوهر آکندی‌ست

زايش مهر و عيسی مريم
هست آغاز دی، مقارن هم

دو تولد به‌هم چه نزديک‌اند
نوربخش شبان تاريک‌اند

آن همه رسم و شيوه و رفتار
يافت در عيسويت استمرار

شب يلدا اگرچه پيشتر است ۴
عمر آن در زمانه بيشتر است

پيشتر بودنش به‌جا و نکوست
چون که پيشينه تقدم از اوست.
.

۱- اشاره به هنگام بامداد و شامگاه که آسمان سرخ رنگ می‌شود.
۲- سرو، کاج، مورد و شمشاد که هميشه سبزند.
۳- مقصود واژه سان‌دیSunday می‌باشد. مسيحيت از سده چهار بدست کنستانتين دين رسمی روم شد.
۴- شب چله ۳۰ آذر و کريسمس ۴ دی‌ماه است که تنها چند شب اختلاف دارند.


#جشن_شب_چله_شادباد 🍉🍇🍎
@Persianzoroastrians 🔥
#شب_چله
در سروده‌های بخشی از
چکامه‌سریان بزرگ ایران‌زمین
❤️🤍💚

شب اورمزد آمد از ماه دی
ز گفتن بیاسای و بردار می🍷
✍️ #فردوسی_توسی

با بهار رخ‌ات تواند گفت
شب چله که روز نوروزم.
✍️ #انوری

روز رویش چون برانداخت نقاب از سر زلف
گویی از روز قیامت شب یلدا برخاست.
✍️ #سعدی_شیرازی

با زلف‌ تو قصه‌ای‌ست ما را مشگل
هم‌چون شب چله به درازی مشهور.
✍️ #عبید_زاکانی

چه عجب گر دل من روز ندید
زلف تو صد شب یلدا دارد.
✍️ #فیض_کاشانی

صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جو بو که بر آید.
✍️ #حافظ_شیرازی

شب هجرانت ای دلبر شب یلداست پنداری
رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری.
✍️ #اوحدی_مراغه‌ای

به صاحب دولتی پیوند اگر نامی همی جویی
که از پیوند با عیسا چنان معروف شد یلدا.
✍️ #سنایی

هست در سالی شبی ایام را یلدا ولیک
کس نشان ندهد که ماهی را دو شب یلدا بود.
✍️ #خواجوی_کرمانی

شب یلداست هر تاری ز موی‌ات٬ وین عجب کاری
که من روزی نمی‌بینم٬ خود این شب‌های یلدا را.
✍️ #سلمان_ساوجی

نظر به روی تو‌ هر بامداد نوروزی‌ست
شب فراق تو هر شب که هست یلدایی‌ست.
✍️ #سعدی_شیرازی

روزی دل گشت از زلف دراز او‌ مرا
آنچه بر بیمار از طول شب یلدا گذشت.
✍️ #صائب_تبریزی

هست چون صبح آشکارا کاین صباحی چند را
بیم صبح رستخیز است از شب یلدای من.
✍️ #خاقانی

هر شبی در غم هجرت شب یلداست مرا
که به سالی به جهان یک شب یلدایی هست.
✍️ #دهلوی

هنوز با همه دردم امید درمان است
که آخری بود آخر شبان یلدا را.
✍️ #سعدی

ز شیخ چله نشین دور باش و چله وی
که هست چله اوی سردتر از چله دی.
از چله کجا گرم شود صوفی خود بین
چون چله وی سردتر است از چله دی.
✍️ #جامی

#جشن_شب_چله_شادباذ
🍉🍇🍉🍇🍉🍇🍉

یک نکته را اینجا یادآور شوم و آن اینکه این برگزاری جشن‌های ایرانی‌مان است که خاری در چشم ملاهای اهریمن اسلامی‌ست که دشمن فرهنگ ایران‌زمین و ایرانی‌اند و همین جشن‌های ایرانی‌ست که
ایران و ایرانی را زنده نگه داشته است.
و در هر شرایطی باید در جای خود برگزار کنیم و حفظ‌شان نماییم.
آخوندهای اهریمن اسلامی همین را می‌خواهند که ما جشن‌های نیک و شاد ایرانی‌مان را برگزار نکنیم و به فراموشی بسپاریم تا به اهداف کثیف‌ اسلامی‌شان برسند.

@Persianzoroastrians🔥🍉✍️
جشن‌های سالانه‌مان🌎
#جشن_شب_چله🍉🍷

ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻢ آذر ﻣﺰدا را
ﻣﯽزداﯾﻢ ﺳﺮدی
چله را
ﻣﯽﺷﺘﺎﺑﻢ ﻣﮋده ﻓﺮدا را.

شب اورمزد آمد از ماه دی
ز گفتن بیاسای و بردار می🍷
✍️
#فردوسی

هنوز با همه دردم امید درمان است
که آخری بود آخر شبان یلدا را.
✍️
#سعدی

#‌شب_چله‌تان سرخ سرخ باد
به سرخی آفتاب و خورشید باد
به سرخی شیرینی انار و هندوانه باد

#شب_چله‌ای که روشنایی را نوید می‌دهد یکی از کهن‌ترین جشن‌های نیک و شاد ما ایرانیان است.

#شب_چله، بلندترین شب سال است. شبی که تاریکی شکسته میشود. از این شب از سیاهی شب کاسته میشود و به روشنایی افزوده میگردد.

#شب_چله که پیروزی نور بر سیاهی‌ست بر دوستداران فرهنگ ناب ایران‌زمین‌مان و آیین نیک نیاکانی ایرانی‌مان، شادباد و همایون باد.

#‌شب‌_چله‌ که پیروزی روشنایی بر تاریکی‌ست، بر شما خویشاوندن عزيز، دوستان گرامی، هم‌میهنان ارجمند و ایرانیان تبارمند و پارسی زبانان سرتاسر جهان، فرخنده و خجسته‌ باد.

#شب_چله_کهن_شادباش🍉

می‌ستایم
#ایران‌زمین_کهن_پرگهرمان_را
#فرهنگ_ناب_ایرانی‌مان_را
#تمدن_بزرگ_سرزمین‌مان_را
#تاریخ_کهن_درخشان_کشورمان_را
#آیین_نیک_نیاکان_ایرانی‌مان_را
@Persianzoroastrians🔥
#جشن_شب_چله_شادباذ
🍉🍇🍉🍇🍉🍇🍉

یک نکته را اینجا یادآور شوم و آن اینکه این برگزاری جشن‌های ایرانی‌مان است که خاری در چشم ملاهای اهریمن اسلامی‌ست که دشمن فرهنگ ایران‌زمین و ایرانی‌اند و همین جشن‌های ایرانی‌ست که
ایران و ایرانی را زنده نگه داشته است.
و در هر شرایطی باید در جای خود برگزار کنیم و حفظ‌شان نماییم.
آخوندهای اهریمن اسلامی همین را می‌خواهند که ما جشن‌های نیک و شاد ایرانی‌مان را برگزار نکنیم و به فراموشی بسپاریم تا به اهداف کثیف‌ اسلامی‌شان برسند.
و نکته پایانی اینکه جوانان دلیر ایران‌زمین کهن پرگهر اهورایی‌مان برای آزادی و شادی به خیابان رفتند و از جانشان مایه گذاشتند و پس از کشته شدنشان بدست حکومت جنایتکار اسلامی. خویشاوندانشان هم کف زدند رقصیدند و شادی کردند تا رژیم جنایتکار اسلامی را خورد کنند.
پس بنا به دلایل نامبرده نگو نباید جشن بگیریم.
@Persianzoroastrians🔥🍉✍️
#جشن_شب_چله🍉🍷

ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻢ آذر ﻣﺰدا را
ﻣﯽزداﯾﻢ ﺳﺮدی چله را
ﻣﯽﺷﺘﺎﺑﻢ ﻣﮋده ﻓﺮدا را.

اگر ایرانی هستید، بی شک شما نیز در خانواده خود «چله نوزاد» و «چله مرگ» داشته‌اید.
این یکی از کهن‌ترین و جالب‌ترین رسوم ایرانیان است که هنگام زاده شدن کسی یا هنگام مرگ کسی «۴۰ روز» را به شادی یا سوگ می‌نشینند. در تصوف نیز که از آیین‌های کهن ایرانی است «چله نشینی» بسیار رایج است. می‌شود ساعت‌ها درباره جایگاه «عدد ۴۰» در تاریخ و فرهنگ ایرانی به گفتگو نشست، بحث را کوتاه کرده و به موضوع ایرانی خودمان پرداخت.
آغاز زمستان به دلایل نجومی و فرهنگی در نزد ایرانیان به عنوان «تولد خورشید / مهر» دانسته شده است. آغاز تابستان نیز بعنوان «مرگ خورشید» دانسته شده است.
بنابراین برای زایش خورشید و مرگ خورشید مراسم «چله زمستان» و «چله تابستان» برگزار می‌کردند که ریشه در تقدس عدد ۴۰ دارد. در ادامه‌ی این ۴۰روز، یک دوره ۲۰روزه نیز داشته‌اند که چون ۲۰ نیم ۴۰ است به آن «چله کوچک» میگفتند. به چهار روز پایانی چله بزرگ و چهار روز آغازین چله کوچک که اوج سرما است نیز «چارچار» میگویند

@iranzamin777
@Persianzoroastrians🔥
Shabe Yalda
Kalmast
آهنگ و ترانه ویژه
برای #جشن_شب_چله
از کانال ایرانیان زرتشتی
هم‌اکنون آهنگ و ترانه
#شب_چله
از #گروه_کلمست👍


شب اورمزد آمد از ماه دی
ز گفتن بیاسای و بردار می🍷
✍️ #فردوسی_توسی

ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻢ آذر ﻣﺰدا را
ﻣﯽزداﯾﻢ ﺳﺮدی چله را
ﻣﯽﺷﺘﺎﺑﻢ ﻣﮋده ﻓﺮدا را.

جشن شب چله آمد ز راه دوباره
ای دوست بگیر از اندوه کناره
فرهنگ توست جشن و شادمانی
برپا کن خود آیین نیک نیاکانی.

#ایرانیان_زرتشتی🔥
@Persianzoroastrians

🍇🍉 پیشاپیش #شب_چله_شادباش 🍉🍇
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
جشن‌های سالانه🔥 #جشن_سده🔥

❇️گرامی باد
#جشن_سده🔥

#جشن_سده یکی دیگر از جشن‌های ملی سالانه #ایرانی‌مان است.
مانند جشن #نوروز، جشن #شب_چله، جشن #سیزده‌بدر، جشن #سپندارمزگان و...

شایسته و نیکوست تا این جشن باستانی ایران‌زمین‌مان نیز که جنبه ملی برای ما ایرانیان دارد و برگرفته از پدیده‌های تاریخی، طبیعی و حماسی نیاکان ایرانی‌مان می‌باشد در کشور عزیزمان همگانی و برگزار شود و ایرانیان به برپایی آن بکوشند و ببالند و افتخار کنند.

#جشن_نوروز
در پیوند با زاستار(:طبیعت). ترازینه و اعتدال بهاری و آغاز بهار. رویش گل و گیاه.

#جشن_سیزده‌به‌در
گشت و گذر در زاستار به شادمانی و پایکوبی و خوش‌باشی.

#جشن_سده
پیدایش و مهار آتش.🔥 آتش زندگی‌بخش. روشنایی آتش. گرمای آتش.

#جشن_مهرگان
آیین پیمان و دوستی. جنبش آزادیخواهی ایرانیان. نیرد و سرنگونی دیکتاتور.

#جشن_تیرگان
حماسه آرش کمانگیر. تعیین و شناخت مرز ایران.

#جشن_شب_چله
بلندترین شب سال و پیروزی روشنایی بر تاریکی.

#جشن_سپندارمزگان
روز عشق و بزرگداشت جایگاه زن و زمین،
از جمله جشن‌های کهن، بزرگ، نیک و شاد ملی‌مان است

#جشن_سده_شادباد🔥
@Persianzoroastrians🔥✍️