تفاوت #مجاز #استعار #کنایه

_این سه آرایه در ادبیات #فارسی معنی واقعی ندارند.

#مجاز: چنان چه واژه ای در معنی واقعی اش به کار نرود "مجاز" است.
به عبارتی ساده چنان چه به جای چیزی "محل یا جز و کل" چیزی را به کار ببریم;

✅بر آشفت #ایران و برخاست گرد.
✅به کشتن دهی #سر به یک بارگی
✅ #دست در حلقه ی آن زلف دوتا نتوان کرد.
✅مر #زبان را مشتری جز گوش نیست.
✅همت حافظ و #انفاس سحر خیزان بود که زبند غم ایام نجاتم دادند
⏺در مثال های بالا
ایران مجاز از "مردم" به علاقه ی محل /سر مجاز از "کل وجود "به علاقه ی جز/
دست مجاز از"انگشت "به علاقه ی کل/زبان مجاز از "سخن"به علاقه ی ابزار/انفاس مجاز از "سخنان یا نصایح" به علاقه ی سببیه است.

#استعاره : استعاره نیز نوعی م#جاز به علاقه #تشبیه است ،چرا که "مشبه به "را به جای مشبه به کار می بریم .

✅#غضنفر(شیر)بزد تیغ بر گردنش
✅ دلا تا کی در این #زندان فریب این و آن بینی .
✅ ای #دیوسپید پای دربند
در مثال های بالا چه وازه هایی غیر واقعی یعنی در اصل "مشبه به "اند؟

غضنفر :استعاره از "حضرت علی"
زندان: استعاره از "دنیا"
دیو سپید:استعاره از "دماوند"

#کنایه:
هرگاه "افعال مرکبی "را در غیر معنی ظاهری به کار ببریم ،از #کنایه بهره برده ایم.
✅سر سرکشان زیرسنگ آورد
✅هنوز از دهن بوی شیر آیدش
✅ عنان را گران کرد اورا بخواند

سر زیر سنگ اوردن:کنایه از کشتن کسی
از دهن بوی شیر آیدش: بی تجربه بودن و خردسالی
عنان گران کردن :کنایه از متوقف کردن اسب


کنايه آن سخنی را گويند که بصورت يا بشکل غير مستقيم يک هدف يا موضوع را روشن سازد. کنايه نه تنها در #شعر بلکه در #نثر ، #ضرب المثل ، #طنز ، #لطيفه ها و غيره فنون نوشتاری استعمال دارد.
در واقع کنايه نوعی مجاز است که #ابهام نيز دارد و اين خصوصيت کنايه سبب می شود که ملموس تراز #مجاز و #استعاره باشد، چراکه معنی حقيقی آن نيز درست و پذيرفتنی است
هر کنايه ای استعاره است ولی هر استعاره ای کنايه نيست. از طرف ديگر ، در استعاره لفظ صراحت دارد ولی در کنايه صراحت موجود نمی باشـد.