پرنیان خیال (ادبی اجتماعی)

📝یه چالشے آمریڪا راه افتاده بود به نام «قدردانے از بینے طبیعے خود»
و اینجوریه ڪه میان عڪس‌هایے از بینی‌هاے طبیعے شون ڪه اڪثرا هم ایراد ظاهرے دارن رو می‌ذارن. البته همین خود من ڪه دارم این حرفارو می‌زنم دیگه چشمم عادت ڪرده همه دماغشون رو عمل ڪرده باشن. وگرنه دماغ آدمیزاد ڪلا از نظر دڪترها بالاخره یه ایرادے داره. شاید فڪر ڪنید این ڪارا سوسول بازیه ولے اتفاقا براے جامعه ما ڪه تا گردن تو عمل‌هاے زیبایے ناشے از ڪمبود اعتماد به نفس فرو رفته بسیار ضروریه. تصویر بدنے و قیافه انقدر براے ما مهم شده ڪه دیدن یه منشے ڪه اصلا اومده سرڪار تا بتونه دماغش رو عمل ڪنه یا موهاش رو مش ڪنه اصلا عجیب نیست. بحث این نیست ڪه ڪار ڪردن بده، یا اون آدم حق داره براے خودش یا بدنش تصمیم بگیره، بحث اینه ڪه بعد از همه دستڪاری‌ها، معمولا آدما از نتیجه راضے نیستن. چون موضوع خیلے درونی‌تر از این حرفاست.
موضوع باور ڪردن اینه ڪه هر ڪدوم ما به شڪلے قشنگ و جذابیم و نباید خودمون رو با چهارتا مدل ڪه تمام زندگے شون به خودشون گرسنگے دادن تا نڪنه ڪمے وزنشون تغییر ڪنه و از رقابت ڪنار گذاشته بشن و بهترین مراقبت‌هاے پوست و مو و آرایشگر ها و عڪاس‌ها باهاشون ڪار‌ می‌ڪنن و درنهایت هم با هزار جور ادیت چیزے ازشون منتشر می‌شه مقایسه ڪنیم.
مسأله عمل ڪردن یا نڪردن نیست، مسأله پذیرشه. پذیرش این ڪه قرار نیست همه سایز و شڪلشون یڪے باشه. مسأله اینه ڪه دنیاے مد بسیار بسیار بی‌رحمه و اینڪه ما احساس ناڪافے بودن، زیبا نبودن، ایدئال نبودن و سڪسے نبودن ڪنیم این صنعت و ڪسب و ڪارهاے مرتبط با اون، مثل همین ڪارهاے زیبایے رو زنده نگه می‌داره.
بیاید روے اینڪه خودمون و دیگران رو به مرحله پذیرش برسونیم ڪار ڪنیم. این نپذیرفتن باعث می‌شه حتے آدمے مثل پرنسس دایانا ڪه اون موقع مظهر زیبایے و خوش‌هیڪلے و شیڪے بوده هم دچار اختلال خوردن بشه. الانم بسیارے از بازیگر‌ها و خواننده ها و مدل‌ها به خاطر فشار این موضوعات به انواع مختلف اختلالات دچارن.
هیچ‌ڪس نمیگه خودتون رو رها ڪنید و زشت باشید یا به خودتون نرسید. ولے اینڪه آدم حس مثبتے به خودش، قیافه‌ش، اندامش، رفتارش و درڪل هرچیزے ڪه اون رو تعریف می‌ڪنه داشته باشه ڪجا و اینڪه دست به هرڪارے بزنه و هر رفتار تهاجمے رو با بدنش انجام بده و آخرش هم همش نگران باشه ڪه آیا اصلا خوب هستم و شبیه اون تصویرے ڪه از یک آدم رویایے تو ذهنم هست شدم یا نه ڪجا.
آهان آخرش هم اینو بگم ڪه با فعالیت‌هاے یه سرے NGO و فعالین سلامت و ڪنشگر‌هاے آشتے با بدن، عمل جراحے بینے در آمریڪا نسبت به سال ۲۰۰۰، ۴۳ درصد ڪاهش داشته. امیدوارم ما هم یه روزے با افزایش اعتمادبه‌نفس اعضاے جامعه مون و با اصلاح نگرش‌هامون بتونیم جلوے عمل‌هاے غیرضرورے زیبایے رو بگیریم. یا حتے جلوے ڪارهاے غیرضرورے با خودمون و بدنمون رو.

🇮🇷 #ایران_زیباست

42 viewsedited 21:11