#فيض_كاشاني

ای حسن تو مجموعهٔ هر زیبائی
وز هردو جهان زعشق توشیدائی
نگذاشته داغ تو دلی را بیدرد
سودای تو کرده عالمی سودائی

دیدی که رسوا شد دلم
#علیرضا_قربانی

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

#حافظ_شیرازی

ای تو مقیمِ میکده ،

هم ، مستی و ،،، هم ، می زده ،




تشنیع‌های بیهُده ،

چون می‌زنی؟ ، ای بی‌گهر ،




#مولانا

می توان یافت
ز سی پاره ماه رمضان
آنچه ز اسرار الهی
همه در قرآن است

#صائب

جورِ دوران و ، هر آن رنجی که هست ،

سهل‌تر از بُعدِ حق و غفلت است ،





آنکه ، اینها بگذرند ،،، آن نگذرد ،

دولت آن دارد ، که جان آگَه بَرَد ،


#آنکه = در اینجا به‌معنی برایِ آنکه - زیرا




#مولانا

#ویگن - بازگشت

#ویگن - لالایی

بی معنی است اگر بخواهی به آخر راه فکر کنی  . . .
تو قدم اول را بردار  ؛ 

              راه بر تو جاری میشود  .  .  .


شمس_تبریزی

جان آب لطیف دیده خود را
در خویش دو چشم را گشاده

از خود شیرین چنانک شکر
وز خویش بجوش همچو باده

#مولانای_جان

گِل مخور، گِل را مَځَر، گِل را مجو
زانکه  گِل خوارست  دایم  زرد رُو

نه گِل بخور، نه گِل بخر، نه گِل بخواه، زیرا کسی که گِل می خورد هماره رویی زرد دارد.

  گِل :کنایه از غذای نفسانی و طعام شهوانی است.

دل بخور تا دایماً باشی جوان
از تجلّی چهره ات چون  اَرغَوان

دل بخور، یعنی غذای روحی تناول کن تا هماره جوان و با نشاط بمانی و از تجلّيات الهی، چهره و رخساره ات مانند گُلِ ارغوان باشد.

یارب این بخشش، نه حدِ کارِ ماست
لطفِ تو، لطفِ خَفی را خود، سزاست

پروردگارا این عطای والای تو فراتر از اعمال ناچیز ماست، یعنی ما شایسته عطایای واسعه تو نیستیم.

دست گیر از دستِ ما، ما را بخر
پرده  را  بردار  و،  پرده  ما مَدَر

ما را دستگیری کن و ما را از دست خودمان رهایی ده، یعنی ما را از دست نفس امّاره و وجود مادیّ خودمان نجات بخش، حجابی را که میان ما و تو است رفع کن و پرده آبروی ما را مدران و رسوايمان مساز.

باز خَر، ما را ازین نفسِ پلید
کاردش تا استخوانِ ما رسید

ما را از دست این نفسِ پلید بخر که کاردِ نَفس به استخوان ما رسیده و جان ما را به لب آورده است.

شرح مثنوی

دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت
ما را شکار کرد و بیفکند و برنداشت

ما بی‌خبر شدیم که دیدیم حسن او
او خود ز حال بی‌خبر ما خبر نداشت

#خاقانی

اگر پشه‌ای عاشقِ باد آید چه گویی؟
هرگز وصال میانِ ایشان تواند بود؟ هیهات!
گفت: چه بُوَد؟ گفت: در من نرسی!

در من نرسی تا نشوی یک با من
کاندر رهِ عشق یا تو گُنجی یا من


نامه‌های عین‌القضات همدانی