تو همونی هستی که هر روز صبح باهاش ​​بیدار میشم 
کسی که با او #نفس می کشم،
کسی که هر ضربان قلبش را مال خودم می دانم. 
تو کسی هستی که با او راه می روم،
کسی که با او صحبت می کنم و می خوانم،
کسی که در هر لحظه بیداری هر روز #مقدس با من می ماند. 
تو همونی هستی که باهاش ​​مریض میشم، اونی که باهاش ​​گریه میکنم،
اونی که خشم و شادی و شک اش مثل آتش در من #موج میزند. 
تو همان کسی هستی که با او خواهم #مرد و به آغوشش باز #خواهم گشت. 
تو #همانی هستی که در هر #صورت می‌بینم،
از میان هر جفت چشم #می‌درخشی، در سکوت‌ها، دنباله‌های غبار و فضاهای سایه‌بان می‌درخشی. 
تو همراه همیشگی من، خانه ی من، دلیل من، شادی من، زندگی من هستی. 
ما نمی توانیم #تقسیم شویم، نمی توانیم دو نفر باشیم و حتی #یک برای ما خیلی دور است.

من این آهنگ را برای خودم می خوانم،
در آهنگ #ناپدید می شوم و هرگز #تنها نیستم...

بدن، #خدمتکار_ذهن است. بدن از دستورات ذهن #پیروی می‌کند، خواه این دستورات با #تأمل داده شده باشند و خواه به طور غیرارادى. زمانی که ذهن دستور افکار غیراخلاقی و غیر قانونی #صادر می‌کند، بدن به سرعت به مرض و تباهی #دچار می‌شود.

زمانی که ذهن دستور افکار #خوشحال کننده و زیبا می‌دهد، بدن زیبایی و طراوت پیدا می‌کند. بیماری و سلامتی، همچون شرایط، ریشه در افکار دارند. افکار بیمار گونه، خودشان را در بدنی رنجور و مریض حال نشان می‌دهند. افکار ترس همانند گلوله‌های سریع انسان را به کشتن می‌دهد و همچنان هزاران نفر دیگر را از #پای در می‌آورد.

مردمی که با #ترس از بیماری زندگی می‌کنند. مردمی هستند که #گرفتار آن می‌شوند. #نگرانی به سرعت بدن را #ضعیف می‌کند و بدن را مستعد مبتلا شدن به بیماری؛ در حالی که افکار #ناپاک، حتی اگر از لحاظ جسمانی فرد را درگیر #نکند، خیلی زود دستگاه عصبی را نابود می‌کند. افکار شاد، پاک و قوی بدن را قوی و رعنا می‌کنند. بدن جسمی شکل پذیر و ظریف است که به سرعت بر افکار غالب #واکنش نشان می‌دهد و عادات ناشی از افکار نتایج خوب یا بدشان را روی بدن نشان می‌دهند.

تا زمانی که انسان افکار ناپاک را در ذهن پرورش دهد، خون او آلوده و مسموم خواهد بود. یک زندگی و یک بدن پاک از دلی #پاک می‌آید و یک زندگی آلوده و یک بدن تباه شده از ذهنی #ناپاک نشأت می‌گیرد. اندیشه سرچشمه عمل، زندگی و تجلی است؛ این سرچشمه را پاک کنید، تا #زندگی‌تان پاک شود.تغییر رژیم غذایی نمی‌تواند به انسانی کمک کند که نمی‌تواند افکار خود را تغییر دهد.

زمانی که انسان افکار خود را پاک کند، دیگر میلی به غذاهای #ناسالم نخواهد داشت. افکار پاک، عادت‌های پاک را به وجود می‌آورند. آدم به اصطلاح #مقدس اگر خود را پاک نکند، مقدس نیست. اگر می‌خواهید یک بدن عالی و تمام عیار داشته باشید، از #ذهن‌تان مراقبت کنید. اگر می‌خواهید بدن‌تان را #احیا کنید، ذهن‌تان را زیبا کنید. افکار بدخواهی، حسادت، ناامیدی و اندوه، سلامتی و رعنایی را از بدن می‌گیرند.

یک چهره‌ی #بدخلق، اتفاقی به وجود نمی‌آید، این چهره را افکار بدخلق و کم حوصله به وجود آورده است. چین و چروکهایی که به زیبایی چهره‌ی انسان #لطمه میزنند، ثمره‌ی حماقت، رنج و اندوه و غرور است.

همان گونه که اگر هوا و نور خورشید آزادانه به اتاق‌تان وارد نشود، خانه‌ای #دل‌انگیز و سالم نخواهید داشت. تنها زمانی داشتن یک بدن قوی، سرحال و خوشحال، و چهره‌ای متین و آراسته ممکن است که افکار شادی، خوشنیتی و آرامبخش، آزادانه وارد ذهن‌تان شوند.

سن و سال برای آنهایی که #نیکوکارانه زندگی کرده‌اند، مانند صحنه‌ی غروب خورشید، متین، آرامبخش و خوشایند است. هیچ #درمانگری مانند افکار شاد و خوشحال کننده نمی‌تواند #بیماری‌های بدن را درمان کند. برای از بین بردن سایه‌های غم و اندوه، هیچ آرامبخشی مانند #حُسن نیت وجود ندارد.

داشتن یک زندگی با افکار سوءنیت، بدگمانی، سوءظن و حسادت، مانند این است که خودمان را در #زندانی خود ساخته محبوس کرده باشیم. اما اگر نسبت به همه چیز #خوشبین و شاد باشیم، و صبورانه یاد بگیریم تا خوبی را در همه چیز ببینیم، با داشتن چنین افکار عارى از خود پسندى، #دروازه‌ی ورود به بهشت برایمان #گشوده خواهند شد و...
@kheradedaroun

هنگام #مراقبه، تنها کار تو این است که نسبت به آنچه که در این لحظه برمی خیزد #کنجکاو باشی.
سعی نکن که از هیچ کدام از تجربیاتت #خلاص شوی.
افکار دیوانه کننده: تنها #نگاهشان کن
احساسات نامطلوب: فقط در آنها #نفس بکش. با آنها #گریه کن. #بخند.
حتی به آن بخشی از وجودت که از مراقبه کردن #بیزار است هم عشق بورز؛ آن بچه ای که نمیتواند ساکن بنشیند و میخواهد جای #دیگری باشد.
آن بچه ای که به خاطر افکار #غیرمعنوی و احساسات #منفی اش احساس گناه و خجالت می کند.
کودکی که شدیداً دلش میخواد از این جا #فرار کند و کار دیگری انجام دهد.
با آغوشی باز آنها را در #بر بگیر.
در آنها نفس بکش و به آنها #عشق بورز

در مراقبه، هر چه که #نامطلوب است؛ خواستنی است.
حتی مقاومت تو، #مقدس است.
@kheradedaroun

هر کجا #سرور باشد خداوند #هست.
هر کجا انسانی #مسرور می‌بینید به او احترام بگذارید، او انسانی #مقدس است.
و هر کجا جمعی را می‌بینید که شاد و مسرور #هستند و جشن گرفته‌اند آنجا را #مکانی مقدس بدانید.



#شاد_باشید
@kheradedaroun

عاشق #تاریکی شو…
عاشق #گندترین بخش‌های زندگی!!
سایه ها،
قسمت‌های مخفی،
همان‌هایی که از خجالت، #مخفی‌شان می کنی.

عاشق معصومیتت شو،
عاشق #ترس‌های کودکانه‌ات از تاریکی،
ترسِ از در معرض دید قرار گرفتن،
ترس از #نمایان شدن،

عاشق #تردیدها، دردهای سِرّی،
رویاپردازی های عجیب و غریبی که نمیدانی با آنها چه کنی،
#ترس‌های شبانه،
خشمی که زیر پوستت، #غلیان می کند،
ترس از دوست داشتنی نبودن،

ترس‌ها و فکر هایی که #مخفی می کنی تا تصویر #من،را حفظ کنی
تا خوب باشی، مهربان باشی، معنوی باشی،
کسی باشی که از پس هر چیزی بر می‌آید.

عاشق این #بشرِ اسرار آمیز شو،
و بدان، تاریکی، تاریکی #نیست،
فقط تکه ای #مقدس است که مشتاق تابش نور است.
و عشق و نفَس و توجه #میخواهد؟

به دنبال نور #نباش دوست من،
به سادگی نور باش.
چیزی باش که #هستی: نور زندگی

و #شهامت داشته باش که به تمامی بر تمام بخش های وجودت #بدرخشی.

#بتاب.
#بدرخش.

فضا را برای بیرون آمدن #هیولاهای کوچک از مخفی‌گاهشان امن کن،
بگذار بدانند که چقدر زیبا و با #ارزشند.
و اصلا #هیولا نیستند…

@kheradedaroun

ما برای هر چیزی #نامی انتخاب می کنیم؛ حتی برای تجربیاتمان.
میگوییم: ناراحتی. خشم. ترس. عصبانیت. شعف. کسالت. اشتیاق.
اما احساسات، فقط انرژی‌هایی در حال #حرکتند.
بدون استفاده از کلمات، و فرای برچسب‌های مفهومی، ما واقعا نمیتوانیم بدانیم که در حال تجربه‌ی چه #حالتی هستیم.
برچسبِ "اندوه" را کنار بگذار و حالا ببین این حال چیست؟
توصیفِ #خشم را کنار بگذار. این چیست؟
مفهمومِ #کسالت را رها کن و ببین این انرژیِ خامِ زندگی که در درونت #می‌تپد چیست؟

#کنجکاو شو.
بگذار این تجربه ی کنونی ِ تو، تجربه‌ای #شگفت انگیز شود.
دیگر احساسات را "مثبت" یا "منفی"، "روشن" یا "تاریک"، "درست" یا "غلط" #نخوان.

به آن حسِ درون بدنت #بازگرد.
به زندگیِ #خام.
گِز گِز کردنِ زنده ی احساسات – گرم، زِبر، شدید، کدر
آن حس ِ رقصان در شکم، قفسه سینه، در گردن و یا در سر.
جدا نشدنی از آنچه که تو هستی. صمیمی. #مقدس.

این #مراقبه است.
جایی‌ که ابعاد افقی و عمودی، زمان و بی زمانی به هم میرسند.
تضاد ها در همدیگر محو می‌شوند و ...

تنها عشقی بی‌نام، باقی #می‌ماند.

@kheradedaroun

‍ هر روز چند دقیقه را صرف باز کردن آغوش خود به روی فرد کاملاً #ناامید درونی کنید و به عشق او نفوذ کنید.

او در همه ما زندگی #می کند، این نوزاد ناتوان، او منبع بزرگترین قدرت و شجاعت ماست، سرچشمه همه #شفاهای اصیل.

او خدایی است در لباسِ #مبدل، شگفت انگیزترین نعمت، وقتی به سوی او برگردی و خودت را قضاوت #نکنی.

وقتی #ناامید هستید در اصالت کامل و خام خود هستید! عشق من، من از تو نمی خواهم که در آنجا زندگی کنی، یا برده ی تاریکی #شوی، فقط این که برای آن، فضا باز کنی، در آن نفس بکشی، هر روز با آن گفتگو کنی و آن را به مراقبه هایت #دعوت کنی.

در قلب #ناامیدی، عمیق ترین اندوه، زخم بی انتها، زمین واقعی خود را خواهید یافت. ناامیدی از دست دادن دنیای بیرونی است، زلزله ای در درون که همه ی نقاطِ مرجع را در هم #می شکند. همه ی چیزهایی که زمانی جامد ظاهر می شدند به گرد و غبار #تبدیل می شوند.

دست نگه دار عشقم صبر کن. نفس بکش بگذار دنیا از بین برود و در هسته ی #مقدس خود تنفس کند چیزی در درون وجود دارد که نابود نشدنی است، آنقدر محکم و واقعی است که نمی توان آن را شکست، اما اگر از ناامیدی #فرار کنید هرگز آن را نخواهید فهمید.

ناامیدی شما را با همه ی موجودات زنده پیوند #خواهد داد. او شما را #وادار خواهد کرد که به سطوح گذشته در قلب شکسته ی بشریت نگاه کنید. او به شما شفقت خواهد داد. زیرا حتی به ظاهر شادترین و #موفق ترین افراد ممکن است از یک خلاء وحشتناکِ درون #فرار کنند.

هر روز جایی برای ناامیدی باز کنید و زیبایی باورنکردنی زنده بودن را #کشف خواهید کرد. در سوی دیگر ناامیدی شادی #وحشتناکی است، هیبت و شگفتی آفرینش، لرزش آزادانه ی خود عشق. هر چیزی را که در درون خود از آن  می گریزی درگاه توست، هر چیزی را که رد می کنی #نجات دهنده ی توست!

زمین #می لرزد، ساختارهای درونی فرو می ریزد و خود حقیقیِ خود را می شناسی، در ترکش ها و خاک و خاکستر #کامل خواهی بود و من آنجا با تو خواهم بود، تو را رها #نمی کنم.

به من #اعتماد کن، من قبل از شکل گیری #کیهان اینجا بودم. و تنها چیزی که من می خواهم این است که هر روز در قلب خود جایی برای #ناامیدی و از دست دادن دنیای خود و فریاد رها شده ها در سراسر جهان من #باز کنید.

@khetadedaroun

‍ هرچه بیشتر تسلیم حضور آن #آزادی وجودی که حق ذاتی و خانه توست شوی، بیشتر از ذهن و شرطی شدن بینهایت پیچیده اش #خلاص می شوی و هرچه بیشتر نقش ها و مشغولیت را که معمولاً برای گریز از خود به کار می بردی، بیندازی، بیشتر با آرزوهای خام و بکر، اشتياق ها و ناامنی هایی #مواجه می شوی که پیوسته از آنها می #گریختی.
تو همواره جویای #امنیت در کیهانی ذاتا ناامن بودی.
هرچه کمتر با داستان هویت بگیری، بیشتر احساس بی ثباتی و بیراهی و سرگردانی #می کنی، اما این چیز بدی #نیست. بیراهی راه است، حقیقت و زندگی است، شناخت آگاهی آزادی ناب است. همانگونه که بودا #تعلیم داد، هیچ ثباتی نمی توان یافت. هیچ چیزی را نمی توان نگه داشت. #خانه ای نیست. برای سالک استراحتی نیست، مگر اینجا در حضور، مگر در نفَس، مگر در این ساحت پذیرش راستین. ذهن خانه ای برای تو نیست.
احساس تنهایی و ازدست دادن #عمیق در ذات تجربه آزادی نهفته است.
از دست دادن دنیای ثابت، این تنهایی مراقبه ناب است. این تنهایی سیارات #دورافتاده است که در شب بیکران به گرد خود می چرخند. این تنهایی بودنی ابدی در آستانه آفرینش ناب و بی نقص است. این تنهایی #ترک دنیای شناخته شده و رویارویی با لحظه های #گرانبهاست. این تنهایی ای است که در مرکز هر موجودی وجود دارد، تنهایی ای که به این شناخت می رسد: «من زندگی میکنم و می میرم و نمی توانم این راز را برای خودم گره گشایی کنم، هیچکس نمی تواند آن را به عوض من #گره گشایی کند و هیچ کس نمی تواند به جای من نفس بکشد، به جای من عشق بورزد، به جای من بمیرد...»
این تنهایی مقدس است، حس #مقدس ازدست دادن که بد، اشتباه، خطرناک، گناه یا شرم آور یا نشانه ای از شکست یا نقص نیست؛ به راستی انرژی #نیروبخشی است، آرامش بخش و حیات بخش، درگاهی است به سوی صلح، عشق به خود، خشنودی و شادی. تنهایی ای است که #هرگز تو را رها نمی کند، و وابسته به این نیست که چند نفر تو را احاطه کرده اند یا اینکه چه اندازه #محبوب هستی یا چه تعداد #هواخواه داری، تنهایی ای که به راستی ذاتی خود هستی است که تو را لحظه به لحظه به خانه فرامی خواند. به اینجا برگرد؛ به بدن، به زمین، به روز همانگونه که آشکار می شود، به شگفتی #رویدادها. به سبزی چمن تازه در بهار. به آبی لاجوردی آسمان تابستان. به هیبتی که ذهن را متوقف می کند. زیبایی ای که نمی توان با واژه ها بیان کرد، زیبایی ای که تنها برای دمی وجود دارد، زیبایی ای که نمی توان به #چنگش آورد.
بیرون از ذهن و در این حضور! در این صمیمیت با زندگی. این تنهایی تو را جدا یا #منزوی نمی کند، اما به راستی تو را #عمیقا با همه چیز مرتبط می کند.
@kheradedaroun

هنگام مراقبه، تنها کار تو این است که نسبت به آنچه که در این لحظه #برمی خیزد کنجکاو باشی.
سعی نکن که از هیچ کدام از تجربیاتت خلاص شوی.
افکار #دیوانه کننده: تنها نگاهشان کن
احساسات نامطلوب: فقط در آنها نفس بکش. با آنها گریه کن. بخند.
حتی به آن #بخشی از وجودت که از مراقبه کردن #بیزار است هم عشق بورز؛ آن بچه ای که نمیتواند ساکن بنشیند و میخواهد جای دیگری باشد.
آن بچه ای که به خاطر افکار "غیرمعنوی" و احساسات "منفی" اش احساس گناه و خجالت
#می کند.
کودکی که شدیداً دلش میخواد از این جا #فرار کند و کار دیگری انجام دهد.
با آغوشی باز آنها را در بر بگیر.
در آنها نفس بکش و به آنها #عشق بورز.

در مراقبه، هر چه که #نامطلوب است؛ خواستنی است.
حتی مقاومت تو، #مقدس است.

@Kheradedaroun

بگذارید همه‌ی #مخلوقات دو به دو وارد شوند.

تردید و یقین،
شادی و اندوه.
ابهام و وضوح،
سعادت و کسالت
هر چیز #مقدس، هر چیز #بیهوده
هر فکر و هر حسی، هر احساسی.
هر قطعه‌ی نادیده‌ گرفته‌شده از خویشتن #کهن خود را.
کشتی نوح #عشق بسازید که گنجایش نگه داشتن همه را با هم دارد.
بگذارید هر جفتِ متضاد، #پناهگاهی را در وسعت یکپارچهٔ شما #پیدا کنند.

@kheradedaroun