دمکراتیزاسیون و اصلاح ساختار در شیلی!
سعید مدنی
@iranfardamag
🔴 اخبار تظاهرات دوسال اخیر در شیلی چندان مورد توجه صاحب نظران و رسانه ها در ایران قرار نگرفت.در نتیجه تظاهرات اخیرا اصلاحات ساختاری با همه پرسی برای تغییر قانون اساسی آغاز شد و مردم شیلی با رأی موافق ۷۸ درصد به آن رأی داده و نتیجه را جشن گرفتند.
🔴 همه‌پرسی در مورد قانون اساسی شیلی یک سال پس از اعتراض‌های وسیع مردم به شرایط اقتصادی کشور برگزار شد. در ماه‌های اکتبر و نوامبر ۲۰۱۹ شیلی شاهد اعتراض‌هایی بود که با تظاهرات دانش‌آموزان دبیرستانی دراعتراض به افزایش هزینه‌های حمل و نقل عمومی آغاز شد و با مشارکت کارگران و دیگر اقشار مردم، به‌زودی به اعتصاب عمومی منجر شد. در آن زمان، سباستین پینیه‌را، رئیس‌جمهور حکومت دست‌راستی شیلی که خود از میلیاردرهای معروف این کشور است برای مقابله با اعتراض‌های مردمی به اعلام حکومت نظامی متوسل شد و با اینکه در اثر سرکوب نیروهای پلیس ده‌ها تن کشته و زخمی و صدها تن بازداشت شدند، تظاهرات ادامه یافت تا جایی که حکومت مجبور به عقب‌نشینی و لغو افزایش هزینه حمل و نقل عمومی شد.
🔴 چند ماه بعد نیز، در ژوئیه ۲۰۲۰ اقدام حکومت در کاهش ۱۰درصدی حقوق بازنشستگی با اعتراض‌های مردمی روبه‌رو و این بار هم دولت مجبور به عقب‌نشینی شد. رأی اکثریت برای تغییر قانون اساسی شیلی در واقع به معنی دست رد زدن مردم این کشور به نظام سیاسی اقتصادی مستقر در این کشور و بازتاب خواست عمیق آنان برای ایجاد تغییرات ریشه‌ای و ساختاری بود. این همه‌پرسی در شرایطی برگزار شد که یک درصد از جمعیت شیلی ۲۶.۵ درصد از ثروت این کشور را در اختیار دارد و سهم نیمی از جمعیت تنها ۲.۱ درصد از همین ثروت است.
🔴 اما برای شناخت علت و ماهیت تحولات شیلی به ویژه دگرگونی های اخیر چاره ای جز مرور تحولات این کشور از حکومت نظامیان تا امروز نیست. با وجود همه تشابهات و تفاوتها جامعه ایران و شیلی، فرایند دمکراسی سازی در شیلی درس های بسیاری برای فعالان سیاسی در ایران دارد و به آنها می‌اموزد که ساده سازی استراتژی های تغییر به دو سویه رفرمیسم(اصلاح طلبی) و انقلاب(براندازی) چقدر ممکن است آنها را به خطا وادارد. این خطاهای نظری نظریه پردازان اصلاح طلب را به مفهوم سازی های بی پشتوانه و روزمره گی حداقلی و حداکثری گرفتار کرده است. حداکثری ـ حداقلی خواندن تغییر تنها در درون استراتژی ها معنا و مفهوم می‌یابد و نه میان استراتژی ها.
🔴 رفرمیسم، انقلاب و دمکراتیزاسیون استراتژی های ماهیتا متفاوتی هستند که بر اساس تحلیل های متفاوت از شرایط تجویز میشوند. هر سه استراتژی را باید به رسمیت شناخت و پس از آن درباره قوت و ضعف یا امکان موفقیت یا احتمال شکست آنها بحث کرد. آموزه های تحولات در شیلی تا حدود زیادی میتواند این نقاط افتراق سه استراتژی را روشن کند.
🔴 دیکتاتوری نظامی ژنرال آگوستینو پینوشه پس از کودتا علیه دولت ملی آلنده حکومت مستبد نظامی خود را در سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۰ بر مردم این کشور تحمیل کرد. پینوشه برای مشروعیت بخشیدن به کودتا و دیکتاتوری در شیلی ، بحران اقتصادی در دوران سالوادور آلنده را بهانه قرار داد و مدعی شد خواهان بازسازی شیلی است. رژیم دیکتاتور پینوشه با سرکوب احزاب سیاسی و تعقیب فعالان سیاسی ، اجتماعی و حقوق بشر در سطح جهانی به عنوان رژیمی منفور شناخته شد. در زمان حاکمیت پینوشه بیش از ۳۰۰۰ نفر اعدام یا ناپدید شدند و ده‌ها هزار تن دیگر در زندان‌ها به زیر شکنجه رفتند. از ابتدای کودتا تا نوامبر ۱۹۷۳ تنها نزدیک به ۴۰۰۰ زندانی سیاسی در استادیوم عمومی سانتیاگو نگهداری می‌شدند. از این تعداد ۱۸۵۰ نفر اعدام و ۱۳۰۰ نفر دیگر ناپدید شدند.
🔴 پس از کودتا دیکتاتوری نظامی حیات سیاسی و اقتصادی شیلی را در دست گرفت. دو سال بعد از کودتا پینوشه دست به رفرم‌هایی اقتصادی مبتنی بر سیاست تعدیل اقتصادی زد که کاملا بر خلاف سیاستهای آلنده بود. این رفرم‌ها توسط یک تیم اقتصادی که در آمریکا تحصیل کرده بودند و بعد ها به "پسرهای شیکاگو" معروف شدند، طراحی و به اجرا درآمد. اصلاحات اقتصادی در ابتدا با تحسین بین‌المللی رو به رو شدند. میلتون فریدمن در ۱۹۸۲ در نیوزویک در باره‌ی معجزه شیلی نوشت. نخست‌وزیر بریتانیا مارگارت تاچر پینوشه را به خاطر ایجاد اقتصادی شکوفا و آزاد ستود و سیاهه حقوق بشری نظامیان را کم‌اهمیت نشان داد و چپ سازمان یافتهی بین‌المللی را به خاطر انتقام جویی محکوم کرد.
ادامه در لینک زیر :
https://bit.ly/3mcAYfV
#آلنده
#شیلی
#پینوشه
#سعید_مدنی
#اصلاح_ساختار
https://t.me/iranfardamag
سعید مدنی
@iranfardamag
🔴 اخبار تظاهرات دوسال اخیر در شیلی چندان مورد توجه صاحب نظران و رسانه ها در ایران قرار نگرفت.در نتیجه تظاهرات اخیرا اصلاحات ساختاری با همه پرسی برای تغییر قانون اساسی آغاز شد و مردم شیلی با رأی موافق ۷۸ درصد به آن رأی داده و نتیجه را جشن گرفتند.
🔴 همه‌پرسی در مورد قانون اساسی شیلی یک سال پس از اعتراض‌های وسیع مردم به شرایط اقتصادی کشور برگزار شد. در ماه‌های اکتبر و نوامبر ۲۰۱۹ شیلی شاهد اعتراض‌هایی بود که با تظاهرات دانش‌آموزان دبیرستانی دراعتراض به افزایش هزینه‌های حمل و نقل عمومی آغاز شد و با مشارکت کارگران و دیگر اقشار مردم، به‌زودی به اعتصاب عمومی منجر شد. در آن زمان، سباستین پینیه‌را، رئیس‌جمهور حکومت دست‌راستی شیلی که خود از میلیاردرهای معروف این کشور است برای مقابله با اعتراض‌های مردمی به اعلام حکومت نظامی متوسل شد و با اینکه در اثر سرکوب نیروهای پلیس ده‌ها تن کشته و زخمی و صدها تن بازداشت شدند، تظاهرات ادامه یافت تا جایی که حکومت مجبور به عقب‌نشینی و لغو افزایش هزینه حمل و نقل عمومی شد.
🔴 چند ماه بعد نیز، در ژوئیه ۲۰۲۰ اقدام حکومت در کاهش ۱۰درصدی حقوق بازنشستگی با اعتراض‌های مردمی روبه‌رو و این بار هم دولت مجبور به عقب‌نشینی شد. رأی اکثریت برای تغییر قانون اساسی شیلی در واقع به معنی دست رد زدن مردم این کشور به نظام سیاسی اقتصادی مستقر در این کشور و بازتاب خواست عمیق آنان برای ایجاد تغییرات ریشه‌ای و ساختاری بود. این همه‌پرسی در شرایطی برگزار شد که یک درصد از جمعیت شیلی ۲۶.۵ درصد از ثروت این کشور را در اختیار دارد و سهم نیمی از جمعیت تنها ۲.۱ درصد از همین ثروت است.
🔴 اما برای شناخت علت و ماهیت تحولات شیلی به ویژه دگرگونی های اخیر چاره ای جز مرور تحولات این کشور از حکومت نظامیان تا امروز نیست. با وجود همه تشابهات و تفاوتها جامعه ایران و شیلی، فرایند دمکراسی سازی در شیلی درس های بسیاری برای فعالان سیاسی در ایران دارد و به آنها می‌اموزد که ساده سازی استراتژی های تغییر به دو سویه رفرمیسم(اصلاح طلبی) و انقلاب(براندازی) چقدر ممکن است آنها را به خطا وادارد. این خطاهای نظری نظریه پردازان اصلاح طلب را به مفهوم سازی های بی پشتوانه و روزمره گی حداقلی و حداکثری گرفتار کرده است. حداکثری ـ حداقلی خواندن تغییر تنها در درون استراتژی ها معنا و مفهوم می‌یابد و نه میان استراتژی ها.
🔴 رفرمیسم، انقلاب و دمکراتیزاسیون استراتژی های ماهیتا متفاوتی هستند که بر اساس تحلیل های متفاوت از شرایط تجویز میشوند. هر سه استراتژی را باید به رسمیت شناخت و پس از آن درباره قوت و ضعف یا امکان موفقیت یا احتمال شکست آنها بحث کرد. آموزه های تحولات در شیلی تا حدود زیادی میتواند این نقاط افتراق سه استراتژی را روشن کند.
🔴 دیکتاتوری نظامی ژنرال آگوستینو پینوشه پس از کودتا علیه دولت ملی آلنده حکومت مستبد نظامی خود را در سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۰ بر مردم این کشور تحمیل کرد. پینوشه برای مشروعیت بخشیدن به کودتا و دیکتاتوری در شیلی ، بحران اقتصادی در دوران سالوادور آلنده را بهانه قرار داد و مدعی شد خواهان بازسازی شیلی است. رژیم دیکتاتور پینوشه با سرکوب احزاب سیاسی و تعقیب فعالان سیاسی ، اجتماعی و حقوق بشر در سطح جهانی به عنوان رژیمی منفور شناخته شد. در زمان حاکمیت پینوشه بیش از ۳۰۰۰ نفر اعدام یا ناپدید شدند و ده‌ها هزار تن دیگر در زندان‌ها به زیر شکنجه رفتند. از ابتدای کودتا تا نوامبر ۱۹۷۳ تنها نزدیک به ۴۰۰۰ زندانی سیاسی در استادیوم عمومی سانتیاگو نگهداری می‌شدند. از این تعداد ۱۸۵۰ نفر اعدام و ۱۳۰۰ نفر دیگر ناپدید شدند.
🔴 پس از کودتا دیکتاتوری نظامی حیات سیاسی و اقتصادی شیلی را در دست گرفت. دو سال بعد از کودتا پینوشه دست به رفرم‌هایی اقتصادی مبتنی بر سیاست تعدیل اقتصادی زد که کاملا بر خلاف سیاستهای آلنده بود. این رفرم‌ها توسط یک تیم اقتصادی که در آمریکا تحصیل کرده بودند و بعد ها به "پسرهای شیکاگو" معروف شدند، طراحی و به اجرا درآمد. اصلاحات اقتصادی در ابتدا با تحسین بین‌المللی رو به رو شدند. میلتون فریدمن در ۱۹۸۲ در نیوزویک در باره‌ی معجزه شیلی نوشت. نخست‌وزیر بریتانیا مارگارت تاچر پینوشه را به خاطر ایجاد اقتصادی شکوفا و آزاد ستود و سیاهه حقوق بشری نظامیان را کم‌اهمیت نشان داد و چپ سازمان یافتهی بین‌المللی را به خاطر انتقام جویی محکوم کرد.
ادامه در لینک زیر :
https://bit.ly/3mcAYfV
#آلنده
#شیلی
#پینوشه
#سعید_مدنی
#اصلاح_ساختار
https://t.me/iranfardamag
Telegraph
دمکراتیزاسیون و اصلاح ساختار در شیلی!
سعید مدنی @iranfardamag 🔴 اخبار تظاهرات دوسال اخیر در شیلی چندان مورد توجه صاحب نظران و رسانه ها در ایران قرار نگرفت.در نتیجه تظاهرات اخیرا اصلاحات ساختاری با همه پرسی برای تغییر قانون اساسی آغاز شد و مردم شیلی با رأی موافق ۷۸ درصد به آن رأی داده و نتیجه…
🔴 شیلی : میان بیم و امید
🔷 محمد رضائی
@iranfardamag
1️⃣ هنگامی که در سال 1988 آگوستو پینوشه دیکتاتور و رئیس‌جمهور خودخوانده شیلی، که طی کودتایی با دخالت مستقیم امریکائی‌ها حکومت مردمی و منتخب آلنده را سرنگون کرده و خود زمام امور را در دست گرفته بود، بالاجبار تن به همه‌پرسی داد تا مردم شیلی تعیین کنند که با ادامه به اصطلاح ریاست‌جمهوری او موافقند یا «نه» و مردم شیلی به او نه گفتند، بسیاری در شیلی و تمامی دنیا گمان می‌کردند که با رفتن پینوشه مشکلات شیلی و مردمش یکی پس از دیگری حل می‌شود و راه آینده شیلی راهی هموار به سوی دموکراسی و برابری خواهد بود. بیش از بیست سال طول کشید تا مردم شیلی به این نتیجه برسند که با رفتن افراد و در حالی که ساختارهای تولید و بازتولید نابرابری و تبعیض و ستم همچنان قدرتمندانه حضور دارند و عمل می‌کنند راهی به سوی زندگی بهتر وجود ندارد.
🔺 اینگونه بود که در جنبش سراسری سال 2019 مردم شیلی یک صدا تغییر ساختارها را فریاد زدند و با ممارست و فداکاری و پافشاری بر آن، این خواسته را به خواسته‌ای عمومی تبدیل کردند و سرانجام دولت مستقر که از سرکوب طرفی نبسته بود به این خواسته تن داد. نماد این تغییر ساختار، تغییر قانون اساسی پینوشه نوشته بود آن هم نه توسط مجلس موجود که خود بخشی از ساختار و ابزاری برای بازتولید ستم و تبعیض است بلکه از طریق مجلسی منتخب مردم. انتخاب گابریل بوریچ رئیس‌جمهور ترقی‌خواه و چپگرای شیلی نقطه عطفی در مبارزات چند ساله اخیر و خصوصاً جنبش سال 2019 شیلی است.انتخاب بوریچ «نه»ی مجددی است که مردم این بار نه به فرد که به ساختار حکمرانی در شیلی دادند.
2️⃣ در جریان انتخابات ریاست جمهوری، گابریل بوریچ که خود برآمده از جنبش دانشجویی شیلی و اعتراضات این جنبش خصوصاً بر علیه کیفیت نظام آموزشی و مصایب ناشی از خصوصی‌سازی آن است، به نمادی برای پیگیری مطالبات برابری‌طلبانه و مترقی اقشار و طبقات مختلف شیلی تبدیل شد. اقشار و طبقاتی که در چهل سال اخیر یعنی از زمان کودتای 1973 تا کنون با اعمال سیاستهای نئولیبرال هر روز بیشتر از قبل در تنگناهای اقتصادی و اجتماعی منتج از اجرای این سیاستها گرفتار شده بودند و علیرغم رشد چشمگیر اقتصادی شیلی در این چهل سال آنچه از این رشد عاید آنها شد بود گسترش فقر بود و نابرابری بیشتر. وضعیت کنونی اقتصادی و اجتماعی شیلی که درگیر انواع نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی و رشد ناامنی و قدرت‌گیری باندهای جنایتکار مواد مخدر و ... شده است فرجام اجرای سیاستهای نئولیبرال را به وضوح نشان می‌دهد و طبیعی است که این بار اکثریت مردم شیلی با هدف قرار دادن این سیاستها خواهان تغییر اساسی آنها باشند و این مطالبه خود را در این سخنان بوریچ اظهار کنند که «اگر شیلی مهد تولد نئولیبرالیسم بود باید گورستان آن نیز باشد».
3️⃣ انتخاب گابریل بوریچ به ریاست‌جمهوری تحولی فی‌البداهه و یک باره نبود. دیرپایی سنت انتخابات دموکراتیک در شیلی (به معنای مصطلح کلمه) که چند سالی با دیکتاتوری پینوشه قطع شده بود، جنبشهای اجتماعی برابری‌طلبانه در تمام سالهای کودتا و حتی پس از آن در زمان قدرت‌گیری چپ‌ها یا راست‌های میانه در شیلی، توسط اقشار مختلف مردم از کارگران و بازنشستگان گرفته تا دانشجویان و دانش‌آموزان و زنان و قومیت‌ها و ... زمینه‌های لازم برای تغییر اساسی در شیلی را فراهم آورده بود. درس‌گیری فعالین این جنبشها و مردم درگیر در آنها و ریشه‌یابی علل شکست این جنبشها در «گفتگوهای بین مردمی» که سابقه طولانی در شیلی دارد سرانجام همه آنها را در یک نقطه یعنی تغییر قانون اساسی که پینوشه و حامیان او در سال 1980 نوشته بودند به هم پیوند داد و به این نتیجه رساند که تنها با هم‌افزایی قدرت خود در یک جنبش فراگیر و با خواسته‌ای یکسان و مداومت و مقاومت بر این خواسته است که می‌توانند از این تنگناها نجات بیابند و در کنار سایر اقشار و طبقات به مطالبات صنفی و بخشی خود نیز دست بیابند......
#چپ
#شیلی
#پینوشه
#نئولیبرالیسم
#گابریل_بوریچ
#انتخابات_شیلی
#جنبش_دانشجویی_شیلی
https://bit.ly/34b1phU
https://t.me/iranfardamag
🔷 محمد رضائی
@iranfardamag
1️⃣ هنگامی که در سال 1988 آگوستو پینوشه دیکتاتور و رئیس‌جمهور خودخوانده شیلی، که طی کودتایی با دخالت مستقیم امریکائی‌ها حکومت مردمی و منتخب آلنده را سرنگون کرده و خود زمام امور را در دست گرفته بود، بالاجبار تن به همه‌پرسی داد تا مردم شیلی تعیین کنند که با ادامه به اصطلاح ریاست‌جمهوری او موافقند یا «نه» و مردم شیلی به او نه گفتند، بسیاری در شیلی و تمامی دنیا گمان می‌کردند که با رفتن پینوشه مشکلات شیلی و مردمش یکی پس از دیگری حل می‌شود و راه آینده شیلی راهی هموار به سوی دموکراسی و برابری خواهد بود. بیش از بیست سال طول کشید تا مردم شیلی به این نتیجه برسند که با رفتن افراد و در حالی که ساختارهای تولید و بازتولید نابرابری و تبعیض و ستم همچنان قدرتمندانه حضور دارند و عمل می‌کنند راهی به سوی زندگی بهتر وجود ندارد.
🔺 اینگونه بود که در جنبش سراسری سال 2019 مردم شیلی یک صدا تغییر ساختارها را فریاد زدند و با ممارست و فداکاری و پافشاری بر آن، این خواسته را به خواسته‌ای عمومی تبدیل کردند و سرانجام دولت مستقر که از سرکوب طرفی نبسته بود به این خواسته تن داد. نماد این تغییر ساختار، تغییر قانون اساسی پینوشه نوشته بود آن هم نه توسط مجلس موجود که خود بخشی از ساختار و ابزاری برای بازتولید ستم و تبعیض است بلکه از طریق مجلسی منتخب مردم. انتخاب گابریل بوریچ رئیس‌جمهور ترقی‌خواه و چپگرای شیلی نقطه عطفی در مبارزات چند ساله اخیر و خصوصاً جنبش سال 2019 شیلی است.انتخاب بوریچ «نه»ی مجددی است که مردم این بار نه به فرد که به ساختار حکمرانی در شیلی دادند.
2️⃣ در جریان انتخابات ریاست جمهوری، گابریل بوریچ که خود برآمده از جنبش دانشجویی شیلی و اعتراضات این جنبش خصوصاً بر علیه کیفیت نظام آموزشی و مصایب ناشی از خصوصی‌سازی آن است، به نمادی برای پیگیری مطالبات برابری‌طلبانه و مترقی اقشار و طبقات مختلف شیلی تبدیل شد. اقشار و طبقاتی که در چهل سال اخیر یعنی از زمان کودتای 1973 تا کنون با اعمال سیاستهای نئولیبرال هر روز بیشتر از قبل در تنگناهای اقتصادی و اجتماعی منتج از اجرای این سیاستها گرفتار شده بودند و علیرغم رشد چشمگیر اقتصادی شیلی در این چهل سال آنچه از این رشد عاید آنها شد بود گسترش فقر بود و نابرابری بیشتر. وضعیت کنونی اقتصادی و اجتماعی شیلی که درگیر انواع نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی و رشد ناامنی و قدرت‌گیری باندهای جنایتکار مواد مخدر و ... شده است فرجام اجرای سیاستهای نئولیبرال را به وضوح نشان می‌دهد و طبیعی است که این بار اکثریت مردم شیلی با هدف قرار دادن این سیاستها خواهان تغییر اساسی آنها باشند و این مطالبه خود را در این سخنان بوریچ اظهار کنند که «اگر شیلی مهد تولد نئولیبرالیسم بود باید گورستان آن نیز باشد».
3️⃣ انتخاب گابریل بوریچ به ریاست‌جمهوری تحولی فی‌البداهه و یک باره نبود. دیرپایی سنت انتخابات دموکراتیک در شیلی (به معنای مصطلح کلمه) که چند سالی با دیکتاتوری پینوشه قطع شده بود، جنبشهای اجتماعی برابری‌طلبانه در تمام سالهای کودتا و حتی پس از آن در زمان قدرت‌گیری چپ‌ها یا راست‌های میانه در شیلی، توسط اقشار مختلف مردم از کارگران و بازنشستگان گرفته تا دانشجویان و دانش‌آموزان و زنان و قومیت‌ها و ... زمینه‌های لازم برای تغییر اساسی در شیلی را فراهم آورده بود. درس‌گیری فعالین این جنبشها و مردم درگیر در آنها و ریشه‌یابی علل شکست این جنبشها در «گفتگوهای بین مردمی» که سابقه طولانی در شیلی دارد سرانجام همه آنها را در یک نقطه یعنی تغییر قانون اساسی که پینوشه و حامیان او در سال 1980 نوشته بودند به هم پیوند داد و به این نتیجه رساند که تنها با هم‌افزایی قدرت خود در یک جنبش فراگیر و با خواسته‌ای یکسان و مداومت و مقاومت بر این خواسته است که می‌توانند از این تنگناها نجات بیابند و در کنار سایر اقشار و طبقات به مطالبات صنفی و بخشی خود نیز دست بیابند......
#چپ
#شیلی
#پینوشه
#نئولیبرالیسم
#گابریل_بوریچ
#انتخابات_شیلی
#جنبش_دانشجویی_شیلی
https://bit.ly/34b1phU
https://t.me/iranfardamag
Telegraph
🔴 شیلی : میان بیم و امید
🔷 محمد رضائی @iranfardamag 1️⃣ هنگامی که در سال 1988 آگوستو پینوشه دیکتاتور و رئیس‌جمهور خودخوانده شیلی، که طی کودتایی با دخالت مستقیم امریکائی‌ها حکومت مردمی و منتخب آلنده را سرنگون کرده و خود زمام امور را در دست گرفته بود، بالاجبار تن به همه‌پرسی داد…