#بُهره یا بُهره‌ها،🔹🔹

نام گروهی از اسماعیلیان #هند است. بیشتر آنان به شاخه #طیبی مستعلوی #فرقه _اسماعیلیه متعلق‌اند و اصل و نسبی هندو دارند. هم اکنون‌این گروه اجتماعی در #گجرات، #بمبئی و #هند مرکزی و نیز #پاکستان و#یمن و#امارات ،ساکن‌اند و در فعالیت‌های اجتماعی، #سیاسی و #فرهنگی حضور دارند. طبق برخی سرشماری‌ها اکنون حدود ۰۰۰، ۵۰۰ نفر بهره (عمدتاً داودی) در جهان وجود دارند. بُهره‌ها در بازسازی برخی زیارتگاه‌های #شیعه و نصب #ضریح بر آنان در کشورهای #عراق، #سوریه، #اردن ، #مصر و #فلسطین اهتمام ویژه‌ای دارند.
آخرین اقدام آنان در یک سال گذشته #ترمیم _ضریح مطهر امیر المومنین ع ونیز تعویض #مرمر های درونی آن در #نجف اشرف بود.

اسماعیلی‌های مستعلیه داوودی" بزرگترین #فرقه _شیعیان در #هندوستان هستند که به "بُهره‌ها" شهرت یافته‌اند. هر چند که بُهره‌ها خود ترجیح می‌دهند از آنان با نام جامعه "شیعیان اسماعیلی طیبی" یاد شود ولی خود همواره نام "طایفه" را در گفتوگوهای محاورهای به کار میبرند.
پیروان این فرقه تا امام #صادق(علیه‌السلام) را قبول داشته و پس از آن به #اسماعیل فرزند ارشد امام صادق(علیه‌السلام) اقتدا کردند. #شیعیان اسماعیلیه، اسماعیل را #امام هفتم خود میدانند. اسماعیل پنج سال پیش از شهادت امام صادق‌(علیه‌السلام) فوت کرد و اکنون مزارش در #بقیع میباشد. اینان نوعی زبان #گجراتی دارند که آمیزه‌ای از واژه‌های #عربی و #اردو است. اسماعیلی‌های مستعلیه داوودی یا همان بُهره‌ها، با روی کار آمدن حکومت #فاطمیان _مصر، از قدرت بسزایی برخوردار گردیدند و مبلغانی از سوی خود به سراسر پهنه اسلامی اعزام کردند. اسماعیلیان فاطمی پس از بروز درگیری‌هایی بر سر جانشینی مستنصر بالله (حکومت: ۴۲۷۴۸۷) به دو گروه تقسیم شدند: یعنی پس از مرگ «المستنصر» هشتمین خلیفه فاطمیون اختلافاتی میان آنان پیش آمد. گروهی «نزار» فرزند بزرگ وی، را رهبر اسماعیلیه بشمار آورده و گروهی دیگر «مستعلی» فرزند کوچک، را پذیرفتند.


محمد #برهان‌الدین ، #رهبر پیشین بهره‌های داوودی بود که در سال ۱۳۹۲ هجری شمسی در سن ۱۰۲ سالگی پس از پنجاه سال رهبری این فرقه درگذشت. مراسم #تشییع پیکر این چهره برجسته #هندی در بمبئی برگزار شد که بر اثر ازدحام جمعیت ۱۸ نفر از #مسلمانان این کشور جان خود را از دست دادند. پیکر برهان الدین در نزدیکی «سیفی محل» ودرمکانی که دو ضریح مطهر امام #حسین ع وامام #علی ع در سال ۱۳۷۶ هجری ودر دوران ، #طاهر سیف الدین ساخته شد وبه ( #روضه طاهره ) شهرت یافته است ، به خاک سپرده شد.

#مفضل سیف‌الدین: فرزند محمد برهان‌الدین و رهبری کنونی و #پنجاه و سومین داعی مطلقِ بهره‌های داوودی است.
وی هفته پیش برای دیدار با بهره های ساکن در #امارات ، به #دبی وارد شده وهزاران نفر از ساکنین این منطقه ونیز دیگر بهره های جهان، برای دیدار با #رهبر خود ونیز شرکت در مراسم شهادت حضرت زهراء ع که خود به مدت تقریبا سه ساعت سخنرانی کرده وبه عزاداری می پردازند ، حضور یافته اند.
مراسم عزاداری وسینه زنی آنان از شور خاصًی برخوردار بوده وبارها در میان سخنان پر شور سلطان یا مولا ( نامی که شیعیان بهره به رهبر خود اطلاق می کنند) که سخنوری #توانا بوده ومجالس پر شور وهیجان او در این دوره ، از شهرت خاصًی برخوردار می باشد ، جمعیت چند هزار نفری ، بپا خواسته وبا کوبیدن برسینه ودادن شعار یا زهرا ویا حسین ویا عباس ، #روحانیت وشور خاص وحرارتی را در فضای مجلس بوجود می آورند.
……………………………………

@drhadiansarii

مبلغان شیعه در #زنگبار🔹

سید عبدالحسین #مرعشی نخستین روحانی اعزامی ایرانی به زنگبار
• سید عبدالحسین مرعشی (درگذشته ۱۹۰۵ م)، از روحانیان ایرانی مقیم #نجف و از شاگردان #زین العابدین مازندرانی بود که در ۱۳۰۱ق ۱۸۸۵م برای تبلیغ راهی زنگبار شد.
• سید حسین شوشتری؛ فرزند خواندۀ سید عبدالحسین مرعشی و از شاگران میرزا خلیل بود که پس از درگذشت سید عبدالحسین شوشتری به زنگبار مهاجرت نمود و حدود ۳۰ سال رهبری #شیعیان زنگبار و نواحی اطراف را بر عهده داشت. پس از انقلاب زنگبار و اخراج #ایرانیان از این جزیره، چهار تن از نواده‌های او توسط نیروهای امنیتی به زور به عقد برخی شورای انقلاب زنگبار درآمدند.

سید عبدالحسین مرعشی شوشتری (درگذشته ۱۹۰۵ م) از روحانیان شیعه ایرانی مقیم نجف و از شاگردان زین العابدین مازندرانی بود که در ۱۳۰۱ق/۱۸۸۵ م به دستور استادش، همراه با خانواده‌ برای تبلیغ به زنگبار اعزام شد.
عبدالحسین مرعشی در نجف نزد شیخ زین العابدین مازندرانی درس می‌خواند، در پی درخواست #دوجی جمال از آیت‌الله #مازندرانی ،مبنی بر فرستادن فردی روحانی به زنگبار، وی در ۱۸۸۵ م سید عبدالحسین را به زنگبار اعزام کرد. شیخ زین العابدین مازندرانی پیش‌تر نیز بنا به درخواست شماری از #خوجه‌های اثناعشری، #ملا قادر حسین را به #بمبئی اعزام کرده بود.
سید عبدالحسین در ۱۸۸۵ م همراه با خانواده‌اش وارد زنگبار شد. وی در ۲۳ سال اقامت در این #جزیره، به تبلیغ در میان شیعیان خوجه و بومی پرداخت. او نمازهای یومیه را در مسجد (#قوة الاسلام )اقامه می‌کرد. وی در ۱۳۴۴ق، در حین مراسم #حج در #مکه درگذشت.
پس از او فرزند خوانده‌اش سید حسین شوشتری از شاگردان میرزا خلیل، برای تبلیغ به زنگبار مهاجرت کرد. پس از #انقلاب زنگبار و اخراج #ایرانیان از این جزیره، چهار تن از نواده‌های دختری سید حسین، توسط نیروهای امنیتی به زور به عقد برخی اعضای شورای انقلاب زنگبار درآمدند.
سید محمدمهدی شوشتری نوه سید حسین شوشتری، آخرین روحانی این خاندان در این جزیره بود.
سید عبدالحسین، در #خشکسالی ۱۹۰۰ میلادی از شیعیان زنگبار خواست تا پس از نماز صبح، نماز استسقاء بجا آورند. پس از اتمام این مراسم، باران شروع به باریدن کرد، این جریان سلطان حمود را تحت تاثیر قرار داد.
مسجد قوة الاسلام؛ در سال ۱۸۸۰ به دست گروهی از شیعیان خوجه اثناعشری احداث شده است. سید حسین مرعشی فعالیت‌های تبلیغی خود را در این مسجد انجام می‌داده است.
از دیگر مبلغان مشهور زنگبار می توان به این شخصیت ها اشاره نمود:

سید محمدحسین #ناشر الاسلام، طی دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی برای انجام فعالیت‌های تبلیغی، از سوی آیت الله #بروجردی به زنگبار اعزام شد؛ نوادگان او در زنگبار زندگی می‌کنند.
سید محمدمهدی #شوشتری؛ فرزند سید حسین شوشتری بود که پس از درگذشت پدر، رهبری شیعیان را در این جزیره بر عهده گرفت و برای نخستین بار قرآن را به سواحیلی ترجمه کرد. او آخرین روحانی ایرانی در این جزیره بود که در ۱۹۹۷م درگذشت.

سید محمود #مرعشی (درگذشته ۱۴۰۸ق)، به دعوت برخی از بستگانش از #سادات مرعشی مدتی برای تبلیغ به این شرق آفریقا از جمله زنگبار مهاجرت کرد.


……………………………
@drhadiansarii