آن ذکر الله که از نماز بزرگتر است، اهل بیت صلوات الله علیهم هستند.

●عَنْ سَعْدٍ الْخَفَّافِ عَن الإمام محمد الباقر صلوات الله علیه‏ قَالَ: قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ وَ هَلْ يَتَكَلَّمُ الْقُرْآنُ فَتَبَسَّمَ ثُمَّ قَالَ رَحِمَ اللَّهُ الضُّعَفَاءَ مِنْ شِيعَتِنَا إِنَّهُمْ أَهْلُ تَسْلِيمٍ ثُمَّ قَالَ نَعَمْ يَا سَعْدُ وَ الصَّلَاةُ تَتَكَلَّمُ وَ لَهَا صُورَةٌ وَ خَلْقٌ تَأْمُرُ وَ تَنْهَى قَالَ سَعْدٌ فَتَغَيَّرَ لِذَلِكَ لَوْنِي وَ قُلْتُ هَذَا شَيْ‌ءٌ لَا أَسْتَطِيعُ أَنَا أَتَكَلَّمُ بِهِ فِي النَّاسِ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ هَلِ النَّاسُ إِلَّا شِيعَتُنَا فَمَنْ لَمْ يَعْرِفِ الصَّلَاةَ فَقَدْ أَنْكَرَ حَقَّنَا ثُمَّ قَالَ يَا سَعْدُ أُسْمِعُكَ كَلَامَ الْقُرْآنِ قَالَ سَعْدٌ فَقُلْتُ بَلَى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ فَقَالَ‌ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ فَالنَّهْيُ كَلَامٌ وَ الْفَحْشَاءُ وَ الْمُنْكَرُ رِجَالٌ وَ نَحْنُ ذِكْرُ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَكْبَرُ.

●سعد خفّاف می گوید: خدمت حضرت امام محمد باقر صلوات الله علیه عرض كردم: فدايت شوم اى ابا جعفر، آيا قرآن نيز سخن می گويد؟ حضرت لبخندى زد و فرمود: خدا رحمت كند شيعيان ساده دل ما را كه اهل تسليم هستند(1) سپس فرمود: آرى اى سعد، نماز هم سخن می گويد و برای آن صورت و خلقتى است، فرمان مي دهد، و نهی می كند. سعد می گويد: از اين سخن رنگ من تغییر کرد و عرض کردم: اين چيزى است كه من نمي توانم ميان مردم بگويم؟ حضرت امام محمد باقر صلوات الله علیه فرمود: آيا مردم جز همان شيعيان ما هستند، پس هر كس نماز را نشناسد حق ما را منكر شده است، سپس فرمود: اى سعد من كلام قرآن را (هم اكنون) به گوش تو برسانم؟ سعد می گويد: عرض كردم: آری، صلوات خدا بر تو باد. پس فرمود: «همانا نماز از فحشاء (ناشايست) و منكر (ناپسند) باز مي دارد و هر آينه ذكر خدا بزرگتر است» (عنكبوت ۴۵)
پس نهى (كه همان باز داشتن ميباشد) سخن است و فحشاء و منكر مردانى هستند، و مائيم ذكر خدا و ما بزرگتر هستیم.

البرهان في تفسير القرآن، ج‏4، ص: 322
الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 598
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏7، ص: 321


●قوله علیه السلام: إنهم أهل تسليم أي يقبلون كل مايسمعون من المعصومين : ، ولا يرتابون ولا يتبعون الشبه و وساوس الشيطان

●مجلسی رحمة الله علیه می گوید: منظور از اهل تسلیم یعنی: هر چه اهلبیت صلوات الله علیهم می فرمایند بدون چون و چرا می پذيرند و در کلام معصوم صلوات الله علیه ذره ای شک و تردید به خود راه نمی دهند و از وسوسه ها و شبهه های شیطانی پیروی نمی کنند.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏7، ص: 322

#جزء20

سر مست شدن و دلخوشی به دنیا، انسان را نابود می کند

إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ ۖ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ ۖ إِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ ﴿قصص ٧٦﴾
همانا قارون از قوم موسی بود که بر آنان تعدی و تجاوز کرد، و از گنجینه های مال و ثروت آن اندازه به او دادیم که حمل کلیدهایش بر گروهی نیرومند گران و دشوار می آمد. [یاد کن] هنگامی که قومش به او گفتند: [متکبرانه و مغرورانه] شادی مکن، قطعاً خدا شادمانان [متکبر و مغرور] را دوست ندارد.

●آیة الله وحید خراسانی:
آنچه اعصاب آدمی را در این زندگی فرسوده می کند اضطرابها و هیجانهایی است که از شادمانیِ ظفر به علایق مادّی و افسردگی از نرسیدن به آنها حاصل می شود و لنگر ایمان است که در طوفان این امواج به مؤمن آرامش و اطمینان می دهد.

📓کتاب آشنایی با اصول دین

#جزء20

رحمة الله=اهل بیت صلوات الله علیهم

●قال الامام الباقرصلوات الله علیه:
نَحْنُ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ

●امام باقر صلوات الله علیه:
ما رحمت خداوند بر مخلوقاتش هستیم.

الأمالي - ط دار الثقافة صفحه 654
تفسیر البرهان جلد 4 صفحه 720

#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء8 #جزء11 #جزء12 #جزء15 #جزء18 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27

ازدوا‌ج در شب سنت است چون هم شب هم همسر، مایه سکون و آرامش هستند.

1. هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ ‎﴿يونس: ٦٧﴾‏
اوست کسی که برای شما شب را قرار داد تا در آن بیارامید و روز را روشن [گردانید]. بی گمان، در این [امر] برای مردمی که می‌شنوند نشانه هایی است. 

2. وَمِن رَّحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ‎﴿القصص: ٧٣﴾‏
و از رحمتش برایتان شب و روز را قرار داد تا در این [یک‌] بیارامید و [در آن یک‌] از فزون‌بخشی او [روزی خود] بجویید، باشد که سپاس بدارید.

3. وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ‎﴿الروم: ٢١﴾‏
و از نشانه های او اینکه از [نوع‌] خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدانها آرام گیرید، و میانتان دوستی و رحمت نهاد. آری، در این [نعمت‌] برای مردمی که می اندیشند قطعاً نشانه هایی است.

4. اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ ‎﴿غافر: ٦١﴾‏
خدا [همان‌] کسی است که شب را برای شما پدید آورد تا در آن آرام گیرید، و روز را روشنی بخش [قرار داد]. آری، خدا بر مردم بسیار صاحب تفضل است، ولی بیشتر مردم سپاس نمی‌دارند.


●عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا (صلوات الله علیه) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ فِي التَّزْوِيجِ قَالَ: مِنَ السُّنَّةِ التَّزْوِيجُ بِاللَّيْلِ لِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَناً وَ النِّسَاءُ إِنَّمَا هُنَّ سَكَنٌ‌

●حسن بن علی الوشّاء گوید شنیدم امام رضا (صلوات الله علیه) درباره تزویج می فرمود: تزویج در شب ، از سنّت است برای اینکه خداوند شب را مایه آرامش قرار داده و قطعاً زنان مایه آرامش هستند.

الكافي جلد 5 ص 366 بَابُ مَا يُسْتَحَبُّ مِنَ التَّزْوِيجِ بِاللَّيْلِ حدیث 1

#جزء11 #جزء20 #جزء21 #جزء24

کنیز حضرت زهرا صلوات الله علیها بیست سال فقط با آیات قرآن تکلم می کرد (از منابع عامه)

#حجاب #عفاف #حجاب_فاطمی
" في فضل فضة خادمها "

أَبُو الْقَاسِمِ الْقُشَيْرِيُّ فِي كِتَابِهِ- قَالَ بَعْضُهُمْ انْقَطَعْتُ فِي الْبَادِيَةِ عَنِ الْقَافِلَةِ فَوَجَدْتُ امْرَأَةً فَقُلْتُ لَهَا مَنْ أَنْتِ فَقَالَتْ‌ وَ قُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ‌ فَسَلَّمْتُ عَلَيْهَا فَقُلْتُ مَا تَصْنَعِينَ هَاهُنَا قَالَتْ‌ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُضِلٍ‌ فَقُلْتُ أَ مِنَ الْجِنِّ أَنْتِ أَمْ مِنَ الْإِنْسِ قَالَتْ‌ يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ‌ فَقُلْتُ مِنْ أَيْنَ أَقْبَلْتِ قَالَتْ‌ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ فَقُلْتُ أَيْنَ تَقْصُدِينَ قَالَتْ‌ وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ‌ فَقُلْتُ مَتَى انْقَطَعْتِ قَالَتْ‌ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ‌ فَقُلْتُ أَ تَشْتَهِينَ طَعَاماً فَقَالَتْ‌ وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا يَأْكُلُونَ الطَّعامَ‌ فَأَطْعَمْتُهَا ثُمَّ قُلْتُ هَرْوِلِي وَ تَعَجَّلِي قَالَتْ‌ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها فَقُلْتُ أُرْدِفُكِ فَقَالَتْ‌ لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَنَزَلْتُ فَأَرْكَبْتُهَا فَقَالَتْ‌ سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا فَلَمَّا أَدْرَكْنَا الْقَافِلَةَ قُلْتُ لَهَا أَ لَكِ أَحَدٌ فِيهَا قَالَتْ‌ يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ‌ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ‌ يا يَحْيى‌ خُذِ الْكِتابَ‌ يا مُوسى‌ إِنِّي أَنَا اللَّهُ‌ فَصِحْتُ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ فَإِذَا بِأَرْبَعَةِ شَبَابٍ مُتَوَجِّهِينَ نَحْوَهَا فَقُلْتُ مَنْ هَؤُلَاءِ مِنْكِ قَالَتْ‌ الْمالُ وَ الْبَنُونَ‌ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا فَلَمَّا أَتَوْهَا فَقَالَتْ‌ يا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ‌ فَكَافَوْنِي بِأَشْيَاءَ فَقَالَتْ‌ وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَزَادُوا عَلَيَّ فَسَأَلْتُهُمْ عَنْهَا فَقَالُوا هَذِهِ أُمُّنَاً فِضَّةُ جَارِيَةُ الزَّهْرَاءِ (صلوات الله علیها) مَا تَكَلَّمَتْ مُنْذُ عِشْرِينَ سَنَةً إِلَّا بِالْقُرْآنِ.

🔸ابوالقاسم قشیری در کتاب خود از شخصی نقل می کند که گفت: «یک بار در صحرا از کاروان دور افتادم و با زنی روبرو شدم. از وی پرسیدم: «تو کیستی؟»
گفت: {و بگو سلام، پس خواهند دانست} (زخرف 89)
به او سلام کردم و پرسیدم اینجا چه می کنی؟
گفت: {و هر که را خدا هدایت کند گمراه کننده ای ندارد} (زمر 37)
گفتم تو از جنی یا انس؟
گفت: {ای فرزندان آدم، جامه خود را برگیرید.} (اعراف 31)
پرسیدم از کجا می آیی؟
گفت: {و آنان را از جایی دور ندا می دهند} (فصلت 44)
گفتم به کجا می روی؟
گفت: {و برای خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است.} (آل عمران 97)
گفتم چند وقت است که از قافله دور افتادی؟
گفت: {و در حقیقت، آسمان ها و زمین و آنچه که میان آن دو است را در شش روز آفریدیم} (ق 38)
گفتم آیا میل به غذا داری؟
گفت: {و ایشان را جسدی که غذا نخورند قرار ندادیم} (انبیا 8)
پس از آنکه به وی غذا دادم، گفتم هروله کن ولی تعجیل نکن!
گفت: {خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایی اش تکلیف نمی کند} (بقره 286)
گفتم بیا تا تو را در ترک زین خود سوار کنم، گفت: {اگر در آن دو [زمین و آسمان] جز خدا، خدایانی وجود داشت، قطعاً تباه می شد} (انبیا 22)
وقتی من پیاده شدم و او را سوار کردم، گفت: {پاک است کسی که این را برای ما رام کرد.} (زخرف 13)
وقتی به قافله رسیدیم به او گفتم: «آیا کسی را در این قافله داری؟»
گفت: {ای داوود، ما تو را در زمین خلیفه گردانیدیم... (ص 26) و محمد، جز فرستاده ای نیست. (آل عمران 144)...ای یحیی، کتاب را بگیر (مریم 12) ... «ای موسی، منم، من، خداوند.»} (نمل 9)
آنگاه صاحبان این نام ها را صدا زدم و دیدم چهار جوان به سوی او شتافتند.
از زن پرسیدم اینها چه نسبتی با تو دارند؟
گفت: {مال و پسران زیور زندگی دنیایند} (کهف 46)
وقتی آن چهار جوان به مقابل او رسیدند گفت: {«ای پدر، او را استخدام کن، چرا که بهترین کسی است که استخدام می کنی، نیرومند و امین است»} (قصص 26) آنان اشیایی به من عطا کردند و زن گفت: {و خداوند برای هر کس که بخواهد چند برابر می کند} (بقره 261) آنها چیزهای دیگری نیز به من دادند.
من از آنها پرسیدم این زن کیست؟
گفتند: «این مادر ما فضه است که خادمه زهرا (صلوات الله علیها) بوده. الان مدت بیست سال است که جز با قرآن سخن نمی گوید.»

بيت الأحزان صفحه 41
بحار الأنوار جلد 43 صفحه 86
المناقب ابن شهر آشوب جلد 3 صفحه 343

#جزء3 #جزء4 #جزء8 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء19 #جزء20 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26

حرص و جوش زدن حضرت ابراهیم برای حضرت لوط علیهما السلام

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَىٰ يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ ‎﴿٧٤﴾‏ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ ‎﴿هود ٧٥﴾‏
پس وقتی ترس ابراهیم زایل شد و مژده [فرزنددار شدن‌] به او رسید، در باره قوم لوط با ما [به قصد شفاعت‌] چون و چرا می‌کرد. (۷۴) زیرا ابراهیم، بردبار و نرمدل و بازگشت‌کننده [به سوی خدا] بود. (۷۵)


وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ ۖ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ ‎﴿٣١﴾‏ قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا ۚ قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا ۖ لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ ‎﴿عنکبوت ٣٢﴾
و چون فرستادگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: «ما اهل این شهر را هلاک خواهیم کرد، زیرا مردمش ستمکار بوده‌اند.» (۳۱) گفت: «لوط [نیز] در آنجاست.» گفتند: «ما بهتر می‌دانیم چه کسانی در آنجا هستند؛ او و کسانش را -جز زنش که از باقی ماندگان [در خاکستر آتش‌] است- حتماً نجات خواهیم داد.» (۳۲)

‏
🔹 عن أبی‌یزید الحَمّار عن ابی‌عبدالله (رحمة الله علیه): إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ بَعَثَ أَرْبَعَهًَْ أَمْلَاکٍ فِی إِهْلَاکِ قوم لوط (علیه السلام) جبرئیل وَ مِیکَائِیلَ وَ إِسْرَافِیلَ وَ کَرُوبِیلَ (فَمَرُّوا بِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام)... فَقَالَ لَهُمْ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لِمَا ذَا جِئْتُمْ؟ قَالُوا فِی إِهْلَاکِ قوم لوط (علیه السلام) فَقَالَ لَهُمْ إِنْ کَانَ فِیهِمْ مِائَهًٌْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَ تُهْلِکُونَهُمْ فَقَالَ جبرئیل (علیه‌السلام) لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا خَمْسُونَ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا ثَلَاثُونَ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا عِشْرُونَ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا عَشَرَهًٌْ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا خَمْسَهًٌْ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا وَاحِدٌ قَالَ لَا قَالَ فَإِنَّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ.

🔸 [ابی‌یزید حمّار از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند]: خداوند متعال برای نابودکردن قوم لوط (علیه السلام) چهار فرشته به نام‌های جبرئیل، میکائیل، اسرافیل، و کروبیل فرستاد. آن‌ها بر ابراهیم (علیه السلام) گذر کردند. ابراهیم (علیه السلام) به آن‌ها فرمود: «برای چه آمده‌اید»؟ فرشتگان گفتند: «برای نابودکردن قوم لوط (علیه السلام) آمده‌ایم». ابراهیم (علیه السلام) فرمود: «اگر در میان آن‌ها صد مؤمن یافت شود باز هم آن‌ها را نابود خواهید کرد»؟ جبرئیل فرمود: «خیر»! پرسید: «اگر پنجاه‌نفر باشند چه»؟ گفت: «خیر»! پرسید: «اگر سی‌تن باشند چه»؟ گفت: «خیر»! پرسید: «اگر بیست‌تن باشند چه»؟ گفت: «خیر»! پرسید: «اگر ده‌تن باشند چه»؟ گفت: «خیر»! پرسید: «اگر پنج‌تن باشند چه»؟ گفت: «خیر»! پرسید: «اگر یک‌تن باشد چه»؟ جبرئیل گفت: «خیر»! در این‌هنگام ابراهیم (علیه السلام) گفت: در این آبادی لوط است! گفتند: «ما به کسانی که در آن هستند آگاه‌تریم! او و خانواده‌اش را نجات می‌دهیم جز همسرش که در میان قوم [گنهکار] باقی خواهد ماند. (عنکبوت/۳۲).

📚 الکافی، ج۵، ص۵۴۶/ العیاشی، ج۲

@Nardebane_feghahat

#جزء12 #جزء20

رابطه الف لام میم، با اسم اعظم

●عنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: الم هُوَ حَرْفٌ مِنْ حُرُوفِ اسْمِ اللَّهِ الْأَعْظَمِ الْمُقَطَّعِ فِی الْقُرْآنِ الَّذِی یُؤَلِّفُهُ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله أَوِ الْإِمَامُ فَإِذَا دَعَا بِهِ أُجِیب.

●امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود :«الم» حرفی از حروف اسم اعظم إلهی است كه هر جزئى از آن در جايى از قرآنی آمده است و پیامبر صلی اللَّه علیه و آله یا امام (صلوات اللَّه علیه) آن را تأليف و گردآوری می کند، پس هر گاه با آن دعا نماید، جواب داده می شود!

معاني الأخبار صفحه 23 حدیث 2
تفسير القمّي جلد 1 صفحه 30
تفسیر البرهان جلد1 صفحه 124
تفسير كنز الدقائق جلد 1 صفحه 75
بحار الأنوار - ط مؤسسةالوفاء جلد 2 صفحه 16

سور «الم:» سوره هایی که با حروف مقطعه «الم» آغاز شده اند. سوره هایی که با خصوص این سه حرف آغاز شده اند عبارتند از: بقره، آل عمران، عنکبوت، روم، لقمان، سجده.

#جزء1 #جزء3 #جزء20 #جزء21

سخنان آقای مطهری و جوابشان

اگر می‌خواهیم به عزاداری حسین بن علی ارزش‌ بدهیم، باید فکر کنیم که اگر حسین بن علی امروز بود و خودش می‌گفت برای‌ من عزاداری کنید، می‌گفت چه شعاری بدهید ؟ آیا می‌گفت بخوانید : " نوجوان اکبر من " یا می‌گفت بگوئید : " زینب مضطرم الوداع ، الوداع " ، چیزهایی که من در عمرم هرگز به اینجور شعارهای پست و کثیف ذلت آور تن ندادم و یک کلمه از این حرفها نگفتم ؟ ! اگر حسین بن‌ علی بود می‌گفت اگر می‌خواهی برای من عزاداری کنی ، برای من سینه و زنجیر بزنی ، شعار امروز تو باید فلسطین باشد . شمر امروز موشه دایان است . شمر هزار و سیصد سال پیش مرد ، شمر امروز را بشناس

حماسه حسینی 2 صفحه 168


اما پاسخ آن

1️⃣❌شمر زمان را بشناس؛ شمر 1300 سال پیش مُرد

2️⃣❌شمر زمان نداریم❌

❌شمر زمان

3️⃣حالت #اضطرار ، اهانت نیست و هر انسانی ممکن است مضطر بشود، اضطرار یعنی تنگنا، یعنی حرج، یعنی وقتی راه ها بر انسان بسته می شود.
واژه مضطر برای امام زمان صلوات الله علیه در آیه 62 سوره نمل به کار برده شده، آیا می توانیم بگوییم الله جل جلاله شعارِ ... داده؟

مضطرّ واقعی=حجة بن الحسن ارواحنا فداه

الباقی مطالب بماند!!!

#جزء20

حضرت لوط به حضرت ابراهیم ایمان آورد

فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ ۘ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَىٰ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ‎﴿عنکبوت ٢٦﴾
پس لوط به او ایمان آورد و [ابراهیم‌] گفت: «من به سوی پروردگار خود روی می آورم، که اوست ارجمند حکیم.»

#جزء20