​​بسم المعطّر الحبیب

تصدقت گردم، دردت به جانم، من که مُردم و زنده شدم تا کاغذتان برسد. این فراقِ لاکردار هم مصیبتی شده. زن‌جماعت را کارِ خانه و طبخ و رُفت‌وروب و وردار و بگذار نکُشد، همین بی‌همدمی و فراق می‌کُشد. مرقوم فرموده بودید به حبس گرفتار بودید‌. در دلمان انار پاره شد. پری‌دُخت تو را بمیرد که مَردش اسیر امنیه‌چی‌ها بوده و او بی‌خبر، در اتاق، شانهٔ نقره به زلف می‌کشیده.

حیّ لایموت سرشاهد است که حال‌واحوال دل ما هم، کم از غرفهٔ حبس شما نبوده. اوضاع مملکت خوب نیست: کوچه به کوچه مشروطه‌چی چنان نارنج‌هایی چروک و از شاخه جدا بر اشجار و الوار در شهر آویزان‌اند و جواب آزادی‌خواهی، داغ و درفش است و تبعید و چوب و فلک. دلمان این روزها به همین شیشهٔ عطری خوش است که از فرنگ مرسول داشته‌اید و شب به شب بر گیس می‌مالیم.

سیّد محمود جان، مادیان یاغی و طغیانگری شده‌ام که نه شلاق و توپ و تشر آقاجانمان راممان می‌کند و نه قند و نوازش بیگم باجی. عرقِ همه را درآورده‌ام و رکاب نمی‌دهم، بماند که عرق خودم هم درآمده. می‌دانید سیّد جان، زن جماعت بلوغاتی که شد، دلش باید به یک‌جا قُرص باشد، صاحاب داشته باشد. دلِ بی‌صاحاب زود نخ‌کش می‌شود، چروک می‌شود، بوی نا می‌گیرد، بید می‌زند. دل ابریشم است.

نه دست‌ودلم به دارچین‌نویسی روی حلوا و شُله‌زرد می‌رود، نه شوق وسمه و سرخاب و سفیدآب داریم. دیروزِ روز بیگم باجی، ابروهایمان را گفت «پاچهٔ بُز». حق هم دارد، وقتی که آن‌که باید باشد و نیست، چه فرق دارد پاچهٔ بُز بالای چشممان باشد یا دُم موش و قیطانِ زر.

به‌قول آقاجانمان: «دیده را فایده آن است که دلبر بیند.» شما که نیستید، خمرهٔ سکنجبین قزوینی که باب میلتان بود بماند در زیرزمین مطبخ و زهرماری نشود، کار خداست. چلّه‌ها بر او گذشته. بر دل ما نیز.

عمرم روی عمرتان آقاسیّد، به‌جدّتان که قصد جسارت و غُرزدن ندارم؛ ولی به واللّه بس است! به‌گمانم آن‌قدری در فاکولتهٔ طبِ پاریس طبابت آموخته‌اید که به علاج بیماریِ فراق حاذق شده باشید. بس کنید! به تهران مراجعت فرمایید و به داد دل ما برسید. تیمارش کنید و بعد دوباره برگردید. دل‌خوش‌کُنکِ ما همین مراسلات بود که مدتی تأخیر افتاد و شیشهٔ عطری که رو به اتمام است.

تصدقت، پری‌دُخت.
بوسه به پیوست است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حامد عسکری، پری‌دخت؛ مراسلات پاریس طهران، اصفهان: قبسات (مهرستان)، ۱۳۹۷.
#زیبانوشته #گزیده

#گزیده_کتاب

➰زن نوين ،دختر نجیبی نیست که عشقش به یک ازدواج موفق ختم شود، همسری نیست که در خفا از خیانت‌های شوهرش رنج بکشد...
پیردختری نیست که در حسرت عشق نافرجام جوانیش بسوزد،
او قربانی شرایط رقت‌بار طبیعت سرکوب شده‌اش نیست...
زن نوین قهرمانی است که مستقلانه از زندگی طلب می‌کند، که اعتماد به نفس دارد، که علیه بردگی جهانی زنان در مقابل دولت و خانه و جامعه می‌ایستد، که به عنوان نماینده هم‌جنسانش برای حقوقش می‌جنگد...

#الکساندرا_کولنتای
#آزادى_زنان

📚☕️
#8مارس_روز_جهانی_زن_گرامی_باد

#گزیده 📕

این عبارت "همه‌ چیز چنان روبراه است گویی این رخداد هرگز اتفاق نیافتاده" #گوته در #فاوست که از زبانِ شیطان در لحظه‌ای مهم و سرنوشت‌ساز برای عیان ساختن مکنون‌ترین اندیشه‌ی او نقل می‌شود می‌توان معنایی استنتاج کرد( انهدام خاطره).
قربانیان حتی از تنها و حداقل چیزی که ضعف و سترونی ما می‌تواند به آنها ارزانی دارد محروم می‌شوند، یادآوری. رفتار وسواس گونه‌ی آنانی که نمی‌خواهند چیزی بدانند یا بشنوند، مسلما با یک جهت‌گیری نیرومند تاریخی همسو می‌شود.


آشتی با گذشته به چه معناست📚
مقاله 1959
#تئو‌دور_آدورنو🖊

#گزیده 📕

کوچک‌ترین شکی وجود ندارد که باید در برابر قاتلان خاطره بایستیم، کسانی که می‌کوشند تا هولوکاست را انکار کرده و یا کوچک جلوه دهند. اما در عین حال نمی‌بایست از آشکار ساختن پیوند میان هولوکاست و پی‌افکندن اسراییل، همچون بهشتی برای یهودیان که در آگاهی یهودی امروزی نقش بسته، غفلت ورزیم. با وجود‌این، در عمل هرگز به این مسئله اشاره نشده که این پیوند برای فلسطینیان به معنای رانده شدن آنها از مزارع و خانه‌ی خود است. گرچه ذکر آن تنها رنج این مصیبت را برای فلیسطینیان دشوارتر می‌کند.
پرسش آنها این است که چرا ما باید تاوان آنچه در اروپا برای یهودیان رخ داد بپردازیم؟


#ابداع_خاطره_و_مکان 📕
#ادوارد_سعید 🖊

📚 #گزیده_تذکره_الاولیاء

✍ #عطار_نیشابوری📚
📚 #گزیده_تذکره_الاولیاء

✍ نویسنده : #عطار_نیشابوری

🎙 راوی : بهروز رضوی _ فاطمه رکنی (ایرانصدا)

گروهی از شاعران و ادیبان و پژوهشگران، قسمت‌هایی از «تذکره الاولیاء» را شعر محض می‌دانند. حقیقت این است که می‌توان متعالی‌ترین نمونه‌های برجسته و تمایزِ زبان شعر را در این کتاب دید. این اثر گران‌قدر، فارغ از مضامینِ اندیشه‌‌ورزانه و عرفانی‌اش، در وهله‌ی نخست، اثری ادبی است که همانند تاریخ‌ بیهقی، فارغ از اطلاعات مهم تاریخی‌اش، باید به‌‌عنوان اثری ادبی به آن توجه کرد.📚

‍ ✍️🌺درود صبح زیبایتان بر مدار عشق وشادی روزتان فرخ وفرهمند ایامتان به کام.جهان ما جهان ریاضی است وریاضتی در کار نیست.انچه رخ می دهد مضرب مشترک عوامل بسیاری است که عوامل انسانی دران دست بالا را دارند و هیچ رخدادی بی دلیل نیست پس جای آن دارد که کنشگران انسانی با چشم بصیرت به نقد ان بنشینند و بدون تعجبی جای پای انسان را در تخریب طبیعت و جامعه همه جا آشکار کنند.انسان که آمده بود تا احسن المخلوقات باشد با نقش مخربش در طبیعت وبا سیاسی ودون صفتی عامل انقراض گونه های بسیاری از موجودات ودر نهایت خود خواهد شد.جنگ های دوره ای،نسل کشی ها و جنگ افزارهای مخرب چهره ی جهان راتغییر داده اند وهمه ی گناه تغییرات اقلیمی برگردن انسان سنگینی می کند.به امید روزی که بشر از خودخواهی دست بردارد و اجازه ی  نفس کشیدن به زمین وسایر موجودات ساکن ان دهد

🌠
🖋️🌿گره بر مو زدی افتاد از ان باز
گره در کار وکس نگشود این راز
گره واکن از ابرو نیست مشکل
مزن ساز مخالف ای نظر باز
🌠
🖋️🌿سحر چرخید سیب و قفل بگشود
نظر بر چرخ کن وین راه ومقصود
جهان نو کن به آهنگی دوباره
ببین نقشی که  زد بر پرده چون بود
🌠
🖋️🌿لب شعرم گزیده شوخ چشمی
نهاده برلبش از بوسه یشمی
گرفته دست و می رقصد به آواز
که بر ساز لبش لبخند نشمی
🌠
🖋️🌿بیقرار ساز چشم تو
نهاده دل به خوشدلی
بیشه رود را
به سور تازه خوانده است
باد در میان شاخه های بید
از زلال اب نغمه رانده است
برلبش کتاب شعر
مثنوی بر ان لبان تشنه مانده است
در تغزلی عیان
چشم های شوخ، سبز کرده بادام خیال
جنگل از نجابتش
به اب بسته پای خویش
رود در تلاطم است و سنگ لیز
سُر نموده راه رفتن
و عروس گل چه مشک بیز
جویبار تازه در کنار
نقش گندم خیال، نقش آب
دل به پای بید می دود
گز نهاده سر به هم
نی فلوت می زند
بختیار ساقه های ترد گاف می دهند
دست می برم به موی تو
شانه تا کشیده ای به روی شانه می دود
از خیال ومستی شراب لب
غنچه می دود میان ذهن آب
تر نموده تا دهان شعر را
شبنمی زلال می چکد به روی دفتر خیال
کام تازه ای گرفته شعر من
لیز می خورد میان سینه ات
پرده های ان حجاب کهنه می درد
زیر دست من انار
تا دل تو غنج می رود
خواب صبح نرم ونازک است
وپای اسب ذهن چابک است
تا کجا که بادپای این خیال می دود
بیشه در سکوت و جشن سارها
صبح پاکشیده می رود
  خواب و تو
چه خوب می دود به سرزمین شعر
بیشه ی خیال سبز
و برلبش ترانه می رود
هی غزل غزل غزل
هرچه گفته ای اشاره می رود

    #ایرج_جمشیدی_بینا
🌠
✍️📒توده ها هرگز عطش حقیقت را ندارند. هر کسی که بتواند توهمات آنها را فراهم کند، به راحتی صاحب آنها است.
#روانشناسی_توده_ها
#گوستاو_لوبون
🌠
✍️بعضی از خاطرات
شبیه چاله‌های آبی هستند
که هیچ‌وقت بخار نمی‌شوند.

#جزء_از_کل
#استیو_تولتز
🌠
✍️تسلای این جهان این است که رنج مدام و پیوسته وجود ندارد. غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود. این‌ها همه در تعادل‌اند. این جهان، جهان جبران‌هاست.
#یادداشت_ها
#آلبر_کامو
#گزیدهٔ_کتاب