👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«تایید احتمالی یک نظریه کوانتومی پس از ۸۰ سال» —---------------------------------------------------------- * به نظر می‌رسد مشاهدات تازه‌ای که به کمک تلسکوپ وی‌ال‌تی انجام شده، پیش بینی ۸۰ ساله‌ی فیزیکدانان درباره‌ی ویژگی‌های خلا را تایید می‌کنند. اخترشناسان…
ادامه ی پست پیشین:
... ولی برخلاف بسیاری از پیش‌بینی‌های QED، قطبش خلا تاکنون هیچ تایید دیداری مستقیمی نداشته. از ۸۰ سال پیش که این پدیده در پژوهشنامه‌ای از ورنر هایزنبرگ (همان که اصل عدم قطعیتش پرآوازه است) و هانس هاینریش اولر پیش‌بینی شده بود تاکنون همه‌ی تلاش‌ها برای دیدن آن در آزمایشگاه ناکام مانده بود.
روبرتو تورولا از دانشگاه پادووای ایتالیا می‌گوید: «این پدیده تنها می‌تواند در حضور میدان‌های مغناطیسی بی‌اندازه نیرومند و شدید دیده شود، مانند میدان‌های پیرامون ستارگان نوترونی. این یک بار دیگر نشان می‌دهد که ستارگان نوترونی آزمایشگاه‌هایی بسیار ارزشمند برای بررسی قوانین بنیادی طبیعتند.»
مینیانی و گروهش پس از بررسی دقیق داده‌های وی‌ال‌تی یک قطبش خطی -با میزان چشمگیر حدود ۱۶%- را اندازه گرفتند که به گفته‌ی آنان، می‌تواند به دلیل اثر تقویت کننده‌ی قطبش خلا در منطقه‌ای تهی در فضای پیرامونِ RX J1856.5-3754 باشد [۲].
وینچنزو تستا از INAF در رم ایتالیا درین باره نوشته: «این کم‌نورترین جرمی است که تاکنون برایش قطبش اندازه گرفته شده. برای افزایش سیگنال‌های دریافتی از چنین جرم کم‌نوری نیاز به یکی از بزرگ‌ترین و کارآمدترین تلسکوپ‌های جهان (وی‌ال‌تی)، و شیوه‌های دقیق و درست بررسی داده‌ها داشتیم.»
مینیانی می‌گوید: «قطبش خطی بالایی که ما به کمک وی‌ال‌تی اندازه گرفتیم را به آسانی نمی‌توان با مدل‌های کنونی توضیح داد مگر این که اثر قطبش خلا که QED پیش‌بینی کرده را هم در نظر بگیریم.»
@onestar_in_sevenskies
سیلویا زین از کالج دانشگاهی لندن/MSSL در بریتانیا می‌گوید: «این بررسی وی‌ال‌تی نخستین پشتیبانی دیداری برای این دست از اثرهای پیش‌بینی شده در QED که در میدان‌های مغناطیسی بی‌اندازه نیرومند رخ می‌دهند را ارایه می‌کند.»
مینیانی هیجان‌زده امیدوار است که به کمک تلسکوپ‌های به‌روزتر، پیشرفت‌های بیشتری در این زمینه انجام شود: «سنجش‌های قطبیدگی با نسل بعدی تلسکوپ‌ها -مانند تلسکوپ بی‌اندازه بزرگ ESO- می‌تواند نقشی کلیدی در آزمودن پیش‌بینی‌های QED درباره‌ی قطبش خلا، پیرامون ستارگان نوترونیِ بسیار بیشتری داشته باشد.»
کین‌واه وو از UCL/MSSL بریتانیا می‌گوید: «این سنجش قطبیدگی که اکنون برای نخستین بار در نور دیدنی انجام شده، راه را برای انجام چنین سنجش‌هایی در طول موج‌های پرتو X نیز هموار می‌کند.
—------------------------------------------
یادداشت‌ها:
۱] این جرم عضو یک گروه از ستارگان نوترونی به نام "هفت باشکوه" (Magnificent Seven) است. آنها به عنوان ستارگان نوترونی جداافتاده یا منزوی (INS) شناخته می‌شوند، که هیچ گونه همدم ستاره‌ای ندارند، برخلاف تپ‌اخترها امواج رادیویی نمی‌گسیلند، و با مواد ابرنواختری که آنها را پدید آورده در میان گرفته نشده‌اند.
۲] فرآیندهای دیگری هست که می‌توانند نور ستارگان را به هنگام حرکت در فضا بقطبند (قطبیده کنند). دانشمندانِ این پژوهش همه‌ی امکان‌های دیگر را بررسی کردند -برای نمونه، قطبشی که در اثر پراکندگی نور از روی ذرات غبار رخ می‌دهد- ولی بعید به نظر می‌رسید که این سیگنال قطبشی دستاورد فرآیندهای دیگری باشند.
*************************
توضیح تصویر: https://goo.gl/QfbEBG
در این تصویر، ستاره‌ی نوترونی را سمت چپ می‌بینیم. راستای میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی آن با خط‌های سرخ و آبی نشان داده شده. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که چگونه با گذشتن نور از درون منطقه‌ی پیرامون ستاره‌ی نوترونی، این میدان‌ها در راستای ترجیحی تراز می‌شوند. با تراز شدن آنها در راستاهای ویژه، نور قطبیده می‌شود و می‌توان با دستگاه‌های زمینی این قطبش‌ها را دید [ویدیوی که در ادامه می آید را ببینید].
#قطبش #قطبش_خلا #الکترودینامیک_کوانتومی #ستاره_نوترونی #میدان_مغناطیسی #RX_J1856_5_3754 #VLT #ESO
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/vacuum-birefringence.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
... ولی برخلاف بسیاری از پیش‌بینی‌های QED، قطبش خلا تاکنون هیچ تایید دیداری مستقیمی نداشته. از ۸۰ سال پیش که این پدیده در پژوهشنامه‌ای از ورنر هایزنبرگ (همان که اصل عدم قطعیتش پرآوازه است) و هانس هاینریش اولر پیش‌بینی شده بود تاکنون همه‌ی تلاش‌ها برای دیدن آن در آزمایشگاه ناکام مانده بود.
روبرتو تورولا از دانشگاه پادووای ایتالیا می‌گوید: «این پدیده تنها می‌تواند در حضور میدان‌های مغناطیسی بی‌اندازه نیرومند و شدید دیده شود، مانند میدان‌های پیرامون ستارگان نوترونی. این یک بار دیگر نشان می‌دهد که ستارگان نوترونی آزمایشگاه‌هایی بسیار ارزشمند برای بررسی قوانین بنیادی طبیعتند.»
مینیانی و گروهش پس از بررسی دقیق داده‌های وی‌ال‌تی یک قطبش خطی -با میزان چشمگیر حدود ۱۶%- را اندازه گرفتند که به گفته‌ی آنان، می‌تواند به دلیل اثر تقویت کننده‌ی قطبش خلا در منطقه‌ای تهی در فضای پیرامونِ RX J1856.5-3754 باشد [۲].
وینچنزو تستا از INAF در رم ایتالیا درین باره نوشته: «این کم‌نورترین جرمی است که تاکنون برایش قطبش اندازه گرفته شده. برای افزایش سیگنال‌های دریافتی از چنین جرم کم‌نوری نیاز به یکی از بزرگ‌ترین و کارآمدترین تلسکوپ‌های جهان (وی‌ال‌تی)، و شیوه‌های دقیق و درست بررسی داده‌ها داشتیم.»
مینیانی می‌گوید: «قطبش خطی بالایی که ما به کمک وی‌ال‌تی اندازه گرفتیم را به آسانی نمی‌توان با مدل‌های کنونی توضیح داد مگر این که اثر قطبش خلا که QED پیش‌بینی کرده را هم در نظر بگیریم.»
@onestar_in_sevenskies
سیلویا زین از کالج دانشگاهی لندن/MSSL در بریتانیا می‌گوید: «این بررسی وی‌ال‌تی نخستین پشتیبانی دیداری برای این دست از اثرهای پیش‌بینی شده در QED که در میدان‌های مغناطیسی بی‌اندازه نیرومند رخ می‌دهند را ارایه می‌کند.»
مینیانی هیجان‌زده امیدوار است که به کمک تلسکوپ‌های به‌روزتر، پیشرفت‌های بیشتری در این زمینه انجام شود: «سنجش‌های قطبیدگی با نسل بعدی تلسکوپ‌ها -مانند تلسکوپ بی‌اندازه بزرگ ESO- می‌تواند نقشی کلیدی در آزمودن پیش‌بینی‌های QED درباره‌ی قطبش خلا، پیرامون ستارگان نوترونیِ بسیار بیشتری داشته باشد.»
کین‌واه وو از UCL/MSSL بریتانیا می‌گوید: «این سنجش قطبیدگی که اکنون برای نخستین بار در نور دیدنی انجام شده، راه را برای انجام چنین سنجش‌هایی در طول موج‌های پرتو X نیز هموار می‌کند.
—------------------------------------------
یادداشت‌ها:
۱] این جرم عضو یک گروه از ستارگان نوترونی به نام "هفت باشکوه" (Magnificent Seven) است. آنها به عنوان ستارگان نوترونی جداافتاده یا منزوی (INS) شناخته می‌شوند، که هیچ گونه همدم ستاره‌ای ندارند، برخلاف تپ‌اخترها امواج رادیویی نمی‌گسیلند، و با مواد ابرنواختری که آنها را پدید آورده در میان گرفته نشده‌اند.
۲] فرآیندهای دیگری هست که می‌توانند نور ستارگان را به هنگام حرکت در فضا بقطبند (قطبیده کنند). دانشمندانِ این پژوهش همه‌ی امکان‌های دیگر را بررسی کردند -برای نمونه، قطبشی که در اثر پراکندگی نور از روی ذرات غبار رخ می‌دهد- ولی بعید به نظر می‌رسید که این سیگنال قطبشی دستاورد فرآیندهای دیگری باشند.
*************************
توضیح تصویر: https://goo.gl/QfbEBG
در این تصویر، ستاره‌ی نوترونی را سمت چپ می‌بینیم. راستای میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی آن با خط‌های سرخ و آبی نشان داده شده. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که چگونه با گذشتن نور از درون منطقه‌ی پیرامون ستاره‌ی نوترونی، این میدان‌ها در راستای ترجیحی تراز می‌شوند. با تراز شدن آنها در راستاهای ویژه، نور قطبیده می‌شود و می‌توان با دستگاه‌های زمینی این قطبش‌ها را دید [ویدیوی که در ادامه می آید را ببینید].
#قطبش #قطبش_خلا #الکترودینامیک_کوانتومی #ستاره_نوترونی #میدان_مغناطیسی #RX_J1856_5_3754 #VLT #ESO
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/vacuum-birefringence.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«مردابی به پهنای ۵۰ سال نوری»
—------------------------------------
https://goo.gl/5cBbdb
در این مرداب کیهانی نبردی میان ستارگان و توده‌های گاز و غبار در جریانست که بهره‌ی اصلی را عکاسان نجومی از آن می‌برند.
سحابی خوش‌عکس مرداب که به نام ام۸ نیز شناخته می‌شود، در صورت فلکی کمان (قوس) جای دارد و حتی بدون ابزار هم می‌توان آن را تماشا کرد.
فرآیندهای پرانرژی ستاره‌زایی در این سحابی نه تنها به برافروختگی رنگین آن انجامیده، بلکه درونش را هم پرآشوب و متلاطم ساخته است.
رنگ سرخ این مرداب دستاورد تابش نور پرانرژی ستارگان بر گازهای هیدروژن میان‌ستاره‌ای است. رشته‌های تیره‌ای که آن را آراسته‌اند نیز رگه‌های غباری هستند که در جو ستارگان غول سرد و در پسمانده‌های انفجارهای ابرنواختری پدید آمده‌اند.
نوی که امروز از ام۸ می‌بینیم حدود ۵۰۰۰ سال پیش آن را ترک کرده بوده. حدود ۵۰ سال نیز زمان می‌برد تا نور بتواند پهنای این بخش از سحابی که در این عکس می‌بینیم را بپیماید.
این تصویر از همگذاری داده‌های به دست آمده از دوربین میدان-گسترده‌ی اُمگاکم در تلسکوپ پیمایشی وی‌ال‌تی (VST) رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (ESO) درست شده است.
#سحابی_مرداب #M8 #apod #کمان #هیدروژن #VST #VLT
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/M8.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------
https://goo.gl/5cBbdb
در این مرداب کیهانی نبردی میان ستارگان و توده‌های گاز و غبار در جریانست که بهره‌ی اصلی را عکاسان نجومی از آن می‌برند.
سحابی خوش‌عکس مرداب که به نام ام۸ نیز شناخته می‌شود، در صورت فلکی کمان (قوس) جای دارد و حتی بدون ابزار هم می‌توان آن را تماشا کرد.
فرآیندهای پرانرژی ستاره‌زایی در این سحابی نه تنها به برافروختگی رنگین آن انجامیده، بلکه درونش را هم پرآشوب و متلاطم ساخته است.
رنگ سرخ این مرداب دستاورد تابش نور پرانرژی ستارگان بر گازهای هیدروژن میان‌ستاره‌ای است. رشته‌های تیره‌ای که آن را آراسته‌اند نیز رگه‌های غباری هستند که در جو ستارگان غول سرد و در پسمانده‌های انفجارهای ابرنواختری پدید آمده‌اند.
نوی که امروز از ام۸ می‌بینیم حدود ۵۰۰۰ سال پیش آن را ترک کرده بوده. حدود ۵۰ سال نیز زمان می‌برد تا نور بتواند پهنای این بخش از سحابی که در این عکس می‌بینیم را بپیماید.
این تصویر از همگذاری داده‌های به دست آمده از دوربین میدان-گسترده‌ی اُمگاکم در تلسکوپ پیمایشی وی‌ال‌تی (VST) رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (ESO) درست شده است.
#سحابی_مرداب #M8 #apod #کمان #هیدروژن #VST #VLT
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/M8.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«کهکشانی با گذشته انفجاری»
—------------------------—
https://goo.gl/KQmT2R
بیش از ۷۵ میلیون سال نوری دورتر از زمین، در #صورت_فلکی_دوشیزه، کهکشانی به نام ان‌جی‌سی ۴۹۸۱ جای دارد- یک #کهکشان_مارپیچی با گذشته‌ای به نسبت انفجاری.
ان‌جی‌سی ۴۹۸۱ در ۱۷ آوریل ۱۷۸۴ توسط ویلیام هرشل یافته، و پس از چندی نامش وارد کاتالوگ عمومی نوین جان درایر شد. بیش از یک سده بعد، در ۲۳ آوریل ۱۹۶۸ یک بار دیگر نام این کهکشان بر سر زبان‌ها افتاد، زمانی که یک ابرنواختر گونه‌ی la (انفجار ستاره‌ای در یک سامانه‌ی دوتایی) در آن رخ داد: ابرنواختر اس‌ان ۱۹۶۸آی (SN 1968I).
ولی اس‌ان ۱۹۶۸آی تنها ابرنواختر این کهکشان نبود. چند دهه بعد رُمبش یک ستاره‌ی بزرگ به #ابرنواختر دیگری به نام اس‌ان ۲۰۰۷سی (SN 2007c) در این کهکشان انجامید. البته این تصویر زیبا هیچ ابرنواختری را نشان نمی‌دهد؛ تک‌ستاره‌ی درخشانی که در تصویر دیده می‌شود هم یکی از ستارگان کهکشان خودمان است.
این عکس به کمک داده های نور دیدنی و فرابنفش-نزدیکِ دستگاه FORS (طیف‌نگار کاهنده‌ی کانون با پراکنش کم) بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی، #VLT) در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا درست شده است. دستگاه فورس آچار فرانسه‌ی ابزارهای اِسو است زیرا می‌تواند اجرام گوناگون کیهانی را در طول موج‌های گوناگون بررسی کند. همچنین برخی از نمادین‌ترین عکس‌هایی که تاکنون وی‌ال‌تی گرفته نیز به کمک آن بوده است.
داده‌هایی که در ساخت این تصویر به کار رفته توسط کاربر جاش برینگتون از بایگانی اسو برگزیده شده و وارد رقابت‌های پردازش تصویر #گنج‌های_پنهان شده است.
#NGC_4981
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/NGC4981.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------—
https://goo.gl/KQmT2R
بیش از ۷۵ میلیون سال نوری دورتر از زمین، در #صورت_فلکی_دوشیزه، کهکشانی به نام ان‌جی‌سی ۴۹۸۱ جای دارد- یک #کهکشان_مارپیچی با گذشته‌ای به نسبت انفجاری.
ان‌جی‌سی ۴۹۸۱ در ۱۷ آوریل ۱۷۸۴ توسط ویلیام هرشل یافته، و پس از چندی نامش وارد کاتالوگ عمومی نوین جان درایر شد. بیش از یک سده بعد، در ۲۳ آوریل ۱۹۶۸ یک بار دیگر نام این کهکشان بر سر زبان‌ها افتاد، زمانی که یک ابرنواختر گونه‌ی la (انفجار ستاره‌ای در یک سامانه‌ی دوتایی) در آن رخ داد: ابرنواختر اس‌ان ۱۹۶۸آی (SN 1968I).
ولی اس‌ان ۱۹۶۸آی تنها ابرنواختر این کهکشان نبود. چند دهه بعد رُمبش یک ستاره‌ی بزرگ به #ابرنواختر دیگری به نام اس‌ان ۲۰۰۷سی (SN 2007c) در این کهکشان انجامید. البته این تصویر زیبا هیچ ابرنواختری را نشان نمی‌دهد؛ تک‌ستاره‌ی درخشانی که در تصویر دیده می‌شود هم یکی از ستارگان کهکشان خودمان است.
این عکس به کمک داده های نور دیدنی و فرابنفش-نزدیکِ دستگاه FORS (طیف‌نگار کاهنده‌ی کانون با پراکنش کم) بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی، #VLT) در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا درست شده است. دستگاه فورس آچار فرانسه‌ی ابزارهای اِسو است زیرا می‌تواند اجرام گوناگون کیهانی را در طول موج‌های گوناگون بررسی کند. همچنین برخی از نمادین‌ترین عکس‌هایی که تاکنون وی‌ال‌تی گرفته نیز به کمک آن بوده است.
داده‌هایی که در ساخت این تصویر به کار رفته توسط کاربر جاش برینگتون از بایگانی اسو برگزیده شده و وارد رقابت‌های پردازش تصویر #گنج‌های_پنهان شده است.
#NGC_4981
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/NGC4981.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies