«غولی که نمی‌خواهد پیر شود»
—---------------------------------
این عکس به کمک دوربین گسترده-میدان شماره ۳ی تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و کهکشانی با گذشته‌ای پرحادثه به نام ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ را نشان می‌دهد که داستان‌های بسیار برای گفتن دارد.
ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ به عنوان نمونه‌‌ی نامعمولی از گونه‌ای از کهکشان‌ها به نام کهکشان‌های عدسی شناخته شده. به طور معمول این دسته از کهکشان‌ها نمایی یکدست در آسمان دارند و بیشتر از ستارگان پیر و سرخ‌فام تشکیل شده‌اند. فضایی دلگیر و خسته‌کننده دارند، نه؟
ولی ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ به طور قطع یک عضو معمولی این رده از کهکشان‌ها نیست و به هیچ وجه مانند دیگران فضایی پیر و خسته‌کننده ندارد. در این کهکشان ویژگی‌هایی دیده شده که نشان می‌دهند به تازگی یک فرآیند #ستارهزایی بسیار بزرگ در آن انجام شده- رویدادی که به نام #ستاره‌فشانی شناخته می‌شود.
دلیل این فعالیت خشونت‌آمیز را باید در این واقعیت که ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ "تنها نیست" جستجو کرد. این کهکشان سه منطقه‌ی فشرده و چگال دارد که به نظر می‌رسد هر کدامشان هسته‌ی مرکزی یک کهکشان جداگانه هستند. اخترشناسان فکر می‌کنند ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ دو #کهکشان_کوتوله ی بسیار کوچک‌تر که به آن نزدیک شده بودند را بلعیده و هنوز دارد آنها را هضم می‌کند. احتمال می‌رود همین رویارویی‌ها بوده که با فراهم آوردن انبوهی از گازهای تازه به عنوان سوخت تازه‌ی ستارهزایی، فرآیند ستاره‌فشانی را در ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ آغاز کرده.
شکل و ساختار شگفت‌انگیز این کهکشان نخستین بار در عکس‌هایی که با تلسکوپ‌های معمولی گرفته شده بود دیده شد، ولی تنها تلسکوپ هابل بود که توانست جزییات ظریف ساختاری در آن را آشکار کند. این عکس که توسط هابل گرفته شده ساختارهایی خیره‌کننده را در این کهکشان به ما نشان داده و تاریخ رنگارنگ آن را آشکار کرده است.
بخش پس‌زمینه‌ی هموار کهکشان که از ستارگان پیر تشکیل شده، خود #کهکشان_عدسی اصلی است، و جلوی آن هم می‌توانیم به خوبی رشته‌های تیره‌ی غبار و رشته‌های درخشان گاز را ببینیم که هر دو به فرآیند نیرومند ستارهزایی در این کهکشان مربوطند.
https://goo.gl/ENuyTx
#تلسکوپ_فضایی_هابل #NGC_1222 #برخورد_کهکشانی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_52.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------
این عکس به کمک دوربین گسترده-میدان شماره ۳ی تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و کهکشانی با گذشته‌ای پرحادثه به نام ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ را نشان می‌دهد که داستان‌های بسیار برای گفتن دارد.
ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ به عنوان نمونه‌‌ی نامعمولی از گونه‌ای از کهکشان‌ها به نام کهکشان‌های عدسی شناخته شده. به طور معمول این دسته از کهکشان‌ها نمایی یکدست در آسمان دارند و بیشتر از ستارگان پیر و سرخ‌فام تشکیل شده‌اند. فضایی دلگیر و خسته‌کننده دارند، نه؟
ولی ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ به طور قطع یک عضو معمولی این رده از کهکشان‌ها نیست و به هیچ وجه مانند دیگران فضایی پیر و خسته‌کننده ندارد. در این کهکشان ویژگی‌هایی دیده شده که نشان می‌دهند به تازگی یک فرآیند #ستارهزایی بسیار بزرگ در آن انجام شده- رویدادی که به نام #ستاره‌فشانی شناخته می‌شود.
دلیل این فعالیت خشونت‌آمیز را باید در این واقعیت که ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ "تنها نیست" جستجو کرد. این کهکشان سه منطقه‌ی فشرده و چگال دارد که به نظر می‌رسد هر کدامشان هسته‌ی مرکزی یک کهکشان جداگانه هستند. اخترشناسان فکر می‌کنند ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ دو #کهکشان_کوتوله ی بسیار کوچک‌تر که به آن نزدیک شده بودند را بلعیده و هنوز دارد آنها را هضم می‌کند. احتمال می‌رود همین رویارویی‌ها بوده که با فراهم آوردن انبوهی از گازهای تازه به عنوان سوخت تازه‌ی ستارهزایی، فرآیند ستاره‌فشانی را در ان‌جی‌سی ۱۲۲۲ آغاز کرده.
شکل و ساختار شگفت‌انگیز این کهکشان نخستین بار در عکس‌هایی که با تلسکوپ‌های معمولی گرفته شده بود دیده شد، ولی تنها تلسکوپ هابل بود که توانست جزییات ظریف ساختاری در آن را آشکار کند. این عکس که توسط هابل گرفته شده ساختارهایی خیره‌کننده را در این کهکشان به ما نشان داده و تاریخ رنگارنگ آن را آشکار کرده است.
بخش پس‌زمینه‌ی هموار کهکشان که از ستارگان پیر تشکیل شده، خود #کهکشان_عدسی اصلی است، و جلوی آن هم می‌توانیم به خوبی رشته‌های تیره‌ی غبار و رشته‌های درخشان گاز را ببینیم که هر دو به فرآیند نیرومند ستارهزایی در این کهکشان مربوطند.
https://goo.gl/ENuyTx
#تلسکوپ_فضایی_هابل #NGC_1222 #برخورد_کهکشانی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_52.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«دورگه سنگین وزن»
—----------------
https://goo.gl/jMzBAJ
در این تصویر #تلسکوپ_فضایی_هابل اِسا/ناسا کهکشانی چشمگیر و زیبا به نام یوجی‌سی ۱۲۵۹۱ را می‌بینیم. یوجی‌سی ۱۲۵۹۱ که از رده‌ی کهکشان‌های S0/Sa شناخته شده، چیزی میان کهکشان‌های عدسی و مارپیچی است.
این کهکشان با فاصله‌ی ۴۰۰ میلیون سال نوری زمین، در باختری‌ترین بخش ابرخوشه‌ی ماهی-برساووش جای گرفته، یک زنجیره‌ی بلند از خوشه‌های کهکشانی که تا صدها میلیون سال نوری درازا دارد و نزدیک به ۴۰ درجه از آسمان نیمکره‌ی شمالی را می‌پوشاند. این ابرخوشه یکی از بزرگ‌ترین ساختارهای شناخته شده در جهان هستی است.
خود یوجی‌سی ۱۲۵۹۱ هم شگفت‌انگیز است، زیرا جرمی باورنکردنی دارد. جرم این کهکشان و هاله‌اش روی هم چند صد میلیارد برابر جرم خورشید است؛ چهار برابر سنگین‌تر از راه شیری. سرعت چرخش آن هم باورنکردنی است و با سرعت‌هایی نزدیک به ۱.۸ میلیون کیلومتر بر ساعت دور خود می‌چرخد!
رصدهایی که به کمک هابل انجام می‌شود به دانشمندان در بررسی جرم یوجی‌سی ۱۲۵۹۱، و تعیین این که آیا تنها در گذر زمان و به آرامی رشد کرده، یا این که به گونه‌ای نامعمول در پی برخورد و ادغام با کهکشان بزرگ دیگری در گذشته به این جرم دست یافته کمک می‌کند.
#کهکشان_مارپیچی #کهکشان_عدسی
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/UGC12591.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—----------------
https://goo.gl/jMzBAJ
در این تصویر #تلسکوپ_فضایی_هابل اِسا/ناسا کهکشانی چشمگیر و زیبا به نام یوجی‌سی ۱۲۵۹۱ را می‌بینیم. یوجی‌سی ۱۲۵۹۱ که از رده‌ی کهکشان‌های S0/Sa شناخته شده، چیزی میان کهکشان‌های عدسی و مارپیچی است.
این کهکشان با فاصله‌ی ۴۰۰ میلیون سال نوری زمین، در باختری‌ترین بخش ابرخوشه‌ی ماهی-برساووش جای گرفته، یک زنجیره‌ی بلند از خوشه‌های کهکشانی که تا صدها میلیون سال نوری درازا دارد و نزدیک به ۴۰ درجه از آسمان نیمکره‌ی شمالی را می‌پوشاند. این ابرخوشه یکی از بزرگ‌ترین ساختارهای شناخته شده در جهان هستی است.
خود یوجی‌سی ۱۲۵۹۱ هم شگفت‌انگیز است، زیرا جرمی باورنکردنی دارد. جرم این کهکشان و هاله‌اش روی هم چند صد میلیارد برابر جرم خورشید است؛ چهار برابر سنگین‌تر از راه شیری. سرعت چرخش آن هم باورنکردنی است و با سرعت‌هایی نزدیک به ۱.۸ میلیون کیلومتر بر ساعت دور خود می‌چرخد!
رصدهایی که به کمک هابل انجام می‌شود به دانشمندان در بررسی جرم یوجی‌سی ۱۲۵۹۱، و تعیین این که آیا تنها در گذر زمان و به آرامی رشد کرده، یا این که به گونه‌ای نامعمول در پی برخورد و ادغام با کهکشان بزرگ دیگری در گذشته به این جرم دست یافته کمک می‌کند.
#کهکشان_مارپیچی #کهکشان_عدسی
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/UGC12591.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«نه مارپیچ نه بیضی»
—------------------
جرم زیبای ابر-مانندی که در این تصویر تلسکوپ فضایی #هابل می‌بینید شاید چندان شبیه یک کهکشان به نظر نیاید -نه از بازوهای خوش‌ریختِ کهکشان‌های مارپیچی در آن خبریست و نه از گوژ سرخ‌فام کهکشان‌های بیضیگون- ولی در حقیقت یک کهکشان است، آن هم از گونه‌ی کهکشان‌های عدسی.
کهکشان‌های عدسی با نام ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ در رده‌بندی کهکشان‌ها چیزی میان مارپیچی‌ها و بیضیگون‌ها هستند؛ آنها مانند مارپیچی‌ها پیکره‌ی قرصی دارند، ولی دیگر ستاره‌ی چندانی نمی‌سازند و بنابراین بیشتر ستارگانشان پیرند، مانند بیضیگون‌ها.
هسته‌ی ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ بی‌اندازه درخشان است و بنابراین یک عنوان دیگر باید به رده‌بندی آن افزوده شود: یک کهکشان سیفرت، گونه‌ای از کهکشان‌های فعال با خطوط گسیلشی نیرومند و ویژه. به باور اخترشناسان این درخشندگی دستاورد فروکشیده شدن مواد به درون قرص برافزایشی یک ابرسیاهچاله در مرکز ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ است. [تفاوت کهکشان‌های سیفرت با اختروش‌ها در اینست که به ما نزدیک‌ترند و از همین رو پیکره‌ی کهکشانشان به خوبی دیده می‌شود-م]
ولی ساختار بخش بیرونی قرص ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ آرام‌تر به نظر می‌رسد، هر چند پیکره‌ای نامعمول [با رگه‌های نامتقارن غبار] دارد. پویایی (دینامیک) پیچیده‌ی گازهای درون این کهکشان نشان می‌دهد که احتمالا گذشته‌ای پرآشوب داشته، از جمله ادغام و برهم‌کنش با کهکشان‌های دیگر.
ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ با فاصله‌ی حدود ۸۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #زرافه جای دارد. اجرام دوردست جالب بسیاری در این صورت فلکی پیدا می‌شود، از جمله خوشه‌ی ستاره‌ای باز ان‌جی‌سی ۱۵۰۲، اخترگانِ (صورتواره‌ی) خوش‌نمای "آبشار کمبل"، و کهکشان ستاره‌فشان ان‌جی‌سی ۲۱۴۶.
#کهکشان_عدسی
https://goo.gl/LygyUD
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/NGC2655.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------
جرم زیبای ابر-مانندی که در این تصویر تلسکوپ فضایی #هابل می‌بینید شاید چندان شبیه یک کهکشان به نظر نیاید -نه از بازوهای خوش‌ریختِ کهکشان‌های مارپیچی در آن خبریست و نه از گوژ سرخ‌فام کهکشان‌های بیضیگون- ولی در حقیقت یک کهکشان است، آن هم از گونه‌ی کهکشان‌های عدسی.
کهکشان‌های عدسی با نام ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ در رده‌بندی کهکشان‌ها چیزی میان مارپیچی‌ها و بیضیگون‌ها هستند؛ آنها مانند مارپیچی‌ها پیکره‌ی قرصی دارند، ولی دیگر ستاره‌ی چندانی نمی‌سازند و بنابراین بیشتر ستارگانشان پیرند، مانند بیضیگون‌ها.
هسته‌ی ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ بی‌اندازه درخشان است و بنابراین یک عنوان دیگر باید به رده‌بندی آن افزوده شود: یک کهکشان سیفرت، گونه‌ای از کهکشان‌های فعال با خطوط گسیلشی نیرومند و ویژه. به باور اخترشناسان این درخشندگی دستاورد فروکشیده شدن مواد به درون قرص برافزایشی یک ابرسیاهچاله در مرکز ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ است. [تفاوت کهکشان‌های سیفرت با اختروش‌ها در اینست که به ما نزدیک‌ترند و از همین رو پیکره‌ی کهکشانشان به خوبی دیده می‌شود-م]
ولی ساختار بخش بیرونی قرص ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ آرام‌تر به نظر می‌رسد، هر چند پیکره‌ای نامعمول [با رگه‌های نامتقارن غبار] دارد. پویایی (دینامیک) پیچیده‌ی گازهای درون این کهکشان نشان می‌دهد که احتمالا گذشته‌ای پرآشوب داشته، از جمله ادغام و برهم‌کنش با کهکشان‌های دیگر.
ان‌جی‌سی ۲۶۵۵ با فاصله‌ی حدود ۸۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #زرافه جای دارد. اجرام دوردست جالب بسیاری در این صورت فلکی پیدا می‌شود، از جمله خوشه‌ی ستاره‌ای باز ان‌جی‌سی ۱۵۰۲، اخترگانِ (صورتواره‌ی) خوش‌نمای "آبشار کمبل"، و کهکشان ستاره‌فشان ان‌جی‌سی ۲۱۴۶.
#کهکشان_عدسی
https://goo.gl/LygyUD
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/NGC2655.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«عدسی غبارآلود»
-----------------
اینجا تصویرِ تلسکوپ فضایی #هابل ناسا از کهکشانی به نام ان‌جی‌سی ۴۰۳۶ را می‌بینیم- یک #کهکشان_عدسی که با فاصله‌ی حدود ۷۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #خرس_بزرگ دیده می‌شود.
ویژگی این کهکشان، رگه‌های بی‌نظمی از غبارست که الگوی یک چرخه‌ی مارپیچی را به گرد مرکز آن ساخته‌اند. این هسته با منطقه‌ای افشان از گاز و غبار در بر گرفته شده که تا دوردست فضا گسترده شده و تابش گرم و افشانی که اینجا می‌توانیم می‌بینیم را پدید آورده.
خود مرکز کهکشان هم جای شگفت‌انگیزیست، این بخش چیزیست که به نام یک هسته‌ی کهکشانی لاینری (LINER-type) شناخته می‌شود، یعنی در طیفش خطوط گسیلشی ویژه‌ای دارد- واژه‌ی لاینر (Liner) کوتاه شد‌ه‌ی Low-ionization nuclear emission-line region است و به معنای هسته‌ایست که خطوط گسیلشی طیفش به طور عمده از آنِ اتم‌هایی با یونش کم یا کاملا خنثا مانند O ،O ،+N+، و S+ باشد.
تک‌ستاره‌ی روشن و زردفامی که سمت راستِ پایینِ هسته دیده می‌شود عضو آن کهکشان نیست، بلکه یکی از ستارگان کهکشان خودمانست که در راستای دید ما از ان‌جی‌سی ۴۰۳۶ جای دارد و یک روشنایی نقطه‌ای به چشم‌انداز ما از این کهکشان افزوده است.
به دلیل همین روشنایی نسبی، ان‌جی‌سی ۴۰۳۶ را می‌توان با تلسکوپ‌های خانگی هم پیدا کرد و از همین رو این کهکشان میان ستاره‌شناسان آماتور و عکاسان نجومی محبوبیت یافته است.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC4036.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------
اینجا تصویرِ تلسکوپ فضایی #هابل ناسا از کهکشانی به نام ان‌جی‌سی ۴۰۳۶ را می‌بینیم- یک #کهکشان_عدسی که با فاصله‌ی حدود ۷۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #خرس_بزرگ دیده می‌شود.
ویژگی این کهکشان، رگه‌های بی‌نظمی از غبارست که الگوی یک چرخه‌ی مارپیچی را به گرد مرکز آن ساخته‌اند. این هسته با منطقه‌ای افشان از گاز و غبار در بر گرفته شده که تا دوردست فضا گسترده شده و تابش گرم و افشانی که اینجا می‌توانیم می‌بینیم را پدید آورده.
خود مرکز کهکشان هم جای شگفت‌انگیزیست، این بخش چیزیست که به نام یک هسته‌ی کهکشانی لاینری (LINER-type) شناخته می‌شود، یعنی در طیفش خطوط گسیلشی ویژه‌ای دارد- واژه‌ی لاینر (Liner) کوتاه شد‌ه‌ی Low-ionization nuclear emission-line region است و به معنای هسته‌ایست که خطوط گسیلشی طیفش به طور عمده از آنِ اتم‌هایی با یونش کم یا کاملا خنثا مانند O ،O ،+N+، و S+ باشد.
تک‌ستاره‌ی روشن و زردفامی که سمت راستِ پایینِ هسته دیده می‌شود عضو آن کهکشان نیست، بلکه یکی از ستارگان کهکشان خودمانست که در راستای دید ما از ان‌جی‌سی ۴۰۳۶ جای دارد و یک روشنایی نقطه‌ای به چشم‌انداز ما از این کهکشان افزوده است.
به دلیل همین روشنایی نسبی، ان‌جی‌سی ۴۰۳۶ را می‌توان با تلسکوپ‌های خانگی هم پیدا کرد و از همین رو این کهکشان میان ستاره‌شناسان آماتور و عکاسان نجومی محبوبیت یافته است.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC4036.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
