«شکارچی و نام‌های تازه فرزندانش»
—------------------------------—
https://goo.gl/UKnKvP
اکنون ستارگان آشنای شکارچی و صورت‌های فلکی گوناگون در سرتاسر آسمان نام‌هایی رسمی برای خود دارند.
در سال گذشته، #انجمن_بین‌المللی_اخترشناسی به عنوان تنها مرجع رسمی برای نامگذاری اجرام آسمانی، برای ۲۷۷ تا از درخشان‌ترین ستارگان آسمان که از پیش هم نام‌هایی داشتند، نام‌های رسمی تازه‌ای برگزید. از جمله‌ی اینها می‌توان به پرآوازه‌ترین ستارگان آسمان، #شباهنگ، #ستاره_قطبی، و بَشن (#ابط‌الجوزا) اشاره کرد.
در این تصویر، صورت فلکی شکارچی (جبار) را به همراه نام‌های رسمی تازه‌ی شماری از ستارگانش می‌بینید.
این عکس خیره‌کننده که پهنایی نزدیک به ۳۰ درجه را در آسمان زمین می‌پوشاند، از فرق سر تا نوک پای شکارچی آسمان [چپ به راست] و پیرامون آن را در بر می‌گیرد.
هر سه ستاره‌ی درخشان کمربند این شکارچی هم اکنون نامی رسمی دریافت کرده‌اند.
سحابی بزرگ شکارچی در فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری زمین، نزدیک‌ترین منطقهی بزرگ ستاره‌زایی به ما است و در اینجا درست سمت راست و زیر مرکز چارچوب دیده می‌شود. سحابی‌های پرآوازه‌ی دیگر، مانند سحابی کله‌اسبی و سحابی سر جادوگر هم در تصویر نمایانند.
گفتن ندارد که سحابی شکارچی و ستارگان درخشانش به آسانی با چشم نامسلح دیده می‌شوند، ولی ابرهای غبار و تابش گازهای فراگیر میان‌ستاره‌ای در این مجموعه‌ی پُر-سحابی کم‌نورتر از آنند که به سادگی در عکس‌های ثبت شوند.
این تصویر از پیوند نماهای تلسکوپی پهن‌باند درست شده و داده‌های دیگری که به کمک یک فیلتر باریک هیدروژن آلفا به دست آمده هم به آن افزوده شده تا رشته‌های گسترده از گاز هیدروژن اتمیِ پرانرژی و برافروخته نیز پدیدار شوند، از جمله رشته‌های درون کمان یک سحابی گسیلشی غول‌پیکر به نام "حلقه‌ی بارنارد".
#صورت_فلکی_شکارچی #سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #سحابی_سر_جادوگر #حلقه_بارنارد
#Apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Orion.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
https://goo.gl/UKnKvP
اکنون ستارگان آشنای شکارچی و صورت‌های فلکی گوناگون در سرتاسر آسمان نام‌هایی رسمی برای خود دارند.
در سال گذشته، #انجمن_بین‌المللی_اخترشناسی به عنوان تنها مرجع رسمی برای نامگذاری اجرام آسمانی، برای ۲۷۷ تا از درخشان‌ترین ستارگان آسمان که از پیش هم نام‌هایی داشتند، نام‌های رسمی تازه‌ای برگزید. از جمله‌ی اینها می‌توان به پرآوازه‌ترین ستارگان آسمان، #شباهنگ، #ستاره_قطبی، و بَشن (#ابط‌الجوزا) اشاره کرد.
در این تصویر، صورت فلکی شکارچی (جبار) را به همراه نام‌های رسمی تازه‌ی شماری از ستارگانش می‌بینید.
این عکس خیره‌کننده که پهنایی نزدیک به ۳۰ درجه را در آسمان زمین می‌پوشاند، از فرق سر تا نوک پای شکارچی آسمان [چپ به راست] و پیرامون آن را در بر می‌گیرد.
هر سه ستاره‌ی درخشان کمربند این شکارچی هم اکنون نامی رسمی دریافت کرده‌اند.
سحابی بزرگ شکارچی در فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری زمین، نزدیک‌ترین منطقهی بزرگ ستاره‌زایی به ما است و در اینجا درست سمت راست و زیر مرکز چارچوب دیده می‌شود. سحابی‌های پرآوازه‌ی دیگر، مانند سحابی کله‌اسبی و سحابی سر جادوگر هم در تصویر نمایانند.
گفتن ندارد که سحابی شکارچی و ستارگان درخشانش به آسانی با چشم نامسلح دیده می‌شوند، ولی ابرهای غبار و تابش گازهای فراگیر میان‌ستاره‌ای در این مجموعه‌ی پُر-سحابی کم‌نورتر از آنند که به سادگی در عکس‌های ثبت شوند.
این تصویر از پیوند نماهای تلسکوپی پهن‌باند درست شده و داده‌های دیگری که به کمک یک فیلتر باریک هیدروژن آلفا به دست آمده هم به آن افزوده شده تا رشته‌های گسترده از گاز هیدروژن اتمیِ پرانرژی و برافروخته نیز پدیدار شوند، از جمله رشته‌های درون کمان یک سحابی گسیلشی غول‌پیکر به نام "حلقه‌ی بارنارد".
#صورت_فلکی_شکارچی #سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #سحابی_سر_جادوگر #حلقه_بارنارد
#Apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Orion.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«ابرهای آبی شکارچی»
—---------------------------
https://goo.gl/TL6a73
در مجموعه‌ی پهناور ابرهای مولکولی شکارچی (جبار) چندین سحابی درخشان آبی‌فام جلوه‌ی ویژه‌ای دارند.
در این تصویر دو تا از برجسته‌ترین این سحابی‌های بازتابی -ابرهایی از غبار که نور ستارگان درونشان را بازتابانده‌اند- دیده می‌شود:
ام۷۸ که پرآوازه‌تر از دیگرانست در مرکز تصویر به چشم می‌خورد. این سحابی بیش از ۲۰۰ سال پیش، توسط شارل مسیه رده بندی شد. سحابی کمتر شناخته شده‌ی ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ را هم سمت چپ ام۷۸ می‌بینیم. اخترشناسان برای آشنایی بیشتر با چگونگی شکل‌گیری درون این سحابی‌های بازتابی به بررسی آنها ادامه می‌دهند.
مجموعه‌ی شکارچی با فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، سحابی‌های نامدار شکارچی و کله اسبی را در بر دارد و بیشتر #صورت_فلکی_شکارچی را می‌پوشاند.
#سحابی_بازتابی
#M78 #NGC_2071
#سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #apod
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/M78.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
—---------------------------
https://goo.gl/TL6a73
در مجموعه‌ی پهناور ابرهای مولکولی شکارچی (جبار) چندین سحابی درخشان آبی‌فام جلوه‌ی ویژه‌ای دارند.
در این تصویر دو تا از برجسته‌ترین این سحابی‌های بازتابی -ابرهایی از غبار که نور ستارگان درونشان را بازتابانده‌اند- دیده می‌شود:
ام۷۸ که پرآوازه‌تر از دیگرانست در مرکز تصویر به چشم می‌خورد. این سحابی بیش از ۲۰۰ سال پیش، توسط شارل مسیه رده بندی شد. سحابی کمتر شناخته شده‌ی ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ را هم سمت چپ ام۷۸ می‌بینیم. اخترشناسان برای آشنایی بیشتر با چگونگی شکل‌گیری درون این سحابی‌های بازتابی به بررسی آنها ادامه می‌دهند.
مجموعه‌ی شکارچی با فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، سحابی‌های نامدار شکارچی و کله اسبی را در بر دارد و بیشتر #صورت_فلکی_شکارچی را می‌پوشاند.
#سحابی_بازتابی
#M78 #NGC_2071
#سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #apod
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/M78.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
«آشفته بازار شکارچی»
—-------------------------
سحابی بزرگ شکارچی (به عربی: جبار) یک زایشگاه ستاره‌ای غول‌پیکر نزدیک به ماست که شاید نامدارتر از همه سحابی‌ها و ابرهای کیهانی باشد.
در اینجا رشته‌هایی از غبار تیره و گاز برافروخته دیده می‌شود که ستارگان داغ و جوان در لبه‌ی یک ابر مولکولی میان‌ستاره‌ای غول‌آسا در فاصله‌ی تنها ۱۵۰۰ سال نوری زمین را در میان گرفته‌اند. این تصویر ژرف، بخش‌هایی از مرکز سحابی را از چشم تلسکوپ فضایی هابل و با رنگ‌آمیزی ویژه‌ی این تلسکوپ نشان می‌دهد.
سحابی بزرگ شکارچی را می‌توان با چشم نامسلح نزدیک کمربند سه ستاره‌ای شکارچی که به آسانی در آسمان شناسایی می‌شود در #صورت_فلکی_شکارچی پیدا کرد.
این سحابی افزون بر آن که در دلش یک خوشه‌ی ستاره‌ای باز درخشان به نام خوشه‌ی ذوزنقه دارد، جایگاه چندین پرورشگاه ستاره‌ای هم هست. این پرورشگاه‌ها بیشتر از گاز هیدروژن، ستارگان داغ جوان، قرص‌های پیش سیاره‌ای (پروپلید)، و فواره‌های ستاره‌ای که مواد را با سرعت بسیار به فضا می‌افشانند تشکیل شده‌اند.
#سحابی_شکارچی به نام ام۴۲ نیز شناخته می‌شود و با پهنای ۴۰ سال نوری در همان بازوی مارپیچی کهکشان راه شیری که ما هم در آنیم جای دارد.
#apod
https://goo.gl/PGGAca
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Orion.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------
سحابی بزرگ شکارچی (به عربی: جبار) یک زایشگاه ستاره‌ای غول‌پیکر نزدیک به ماست که شاید نامدارتر از همه سحابی‌ها و ابرهای کیهانی باشد.
در اینجا رشته‌هایی از غبار تیره و گاز برافروخته دیده می‌شود که ستارگان داغ و جوان در لبه‌ی یک ابر مولکولی میان‌ستاره‌ای غول‌آسا در فاصله‌ی تنها ۱۵۰۰ سال نوری زمین را در میان گرفته‌اند. این تصویر ژرف، بخش‌هایی از مرکز سحابی را از چشم تلسکوپ فضایی هابل و با رنگ‌آمیزی ویژه‌ی این تلسکوپ نشان می‌دهد.
سحابی بزرگ شکارچی را می‌توان با چشم نامسلح نزدیک کمربند سه ستاره‌ای شکارچی که به آسانی در آسمان شناسایی می‌شود در #صورت_فلکی_شکارچی پیدا کرد.
این سحابی افزون بر آن که در دلش یک خوشه‌ی ستاره‌ای باز درخشان به نام خوشه‌ی ذوزنقه دارد، جایگاه چندین پرورشگاه ستاره‌ای هم هست. این پرورشگاه‌ها بیشتر از گاز هیدروژن، ستارگان داغ جوان، قرص‌های پیش سیاره‌ای (پروپلید)، و فواره‌های ستاره‌ای که مواد را با سرعت بسیار به فضا می‌افشانند تشکیل شده‌اند.
#سحابی_شکارچی به نام ام۴۲ نیز شناخته می‌شود و با پهنای ۴۰ سال نوری در همان بازوی مارپیچی کهکشان راه شیری که ما هم در آنیم جای دارد.
#apod
https://goo.gl/PGGAca
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Orion.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«ابر تاریک و حلقه سرخ»
—----------------------
در این چشم‌انداز کیهانی، یک #سحابی_تاریک را می‌بینیم که با پیکره‌ی سایه‌نمای خود دلربایی می‌کند.
سحابی تاریک لیند ۱۶۲۲ (یا ال‌ان‌دی ۱۶۲۲) زیر مرکز تصویر و بر پس‌زمینه‌ی کم‌نوری از گاز هیدروژن برافروخته که تنها نوردهی‌های بلندمدت تلسکوپی آن را آشکار می‌کنند به چشم می‌خورد.
ال‌ان‌دی ۱۶۲۲ در آسمان نزدیک صفحه‌ی کهکشان راه شیری، و کنار حلقه‌ی بارنارد دیده می‌شود- حلقه‌ی بارنارد ابر گسترده‌ایست که به گرد مجموعه‌ی سحابی‌های گسیلشی در کمربند و شمشیر شکارچی حلقه زده. بخشی از این حلقه در بالای چارچوب دیده می‌شود.
ولی گویا سحابی ال‌ال‌دی ۱۶۲۲ بسیار به ما نزدیک‌تر از سحابی‌های پرآوازه‌تر شکارچی است و شاید تنها ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشته باشد. در این فاصله، این میدان دید ۱ درجه‌ای گستره‌ای کمتر از ۱۰ سال نوری را می‌پوشاند.
#صورت_فلکی_شکارچی #حلقه_بارنارد #apod #LND1622
https://goo.gl/UcxfpS
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/LDN1622.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—----------------------
در این چشم‌انداز کیهانی، یک #سحابی_تاریک را می‌بینیم که با پیکره‌ی سایه‌نمای خود دلربایی می‌کند.
سحابی تاریک لیند ۱۶۲۲ (یا ال‌ان‌دی ۱۶۲۲) زیر مرکز تصویر و بر پس‌زمینه‌ی کم‌نوری از گاز هیدروژن برافروخته که تنها نوردهی‌های بلندمدت تلسکوپی آن را آشکار می‌کنند به چشم می‌خورد.
ال‌ان‌دی ۱۶۲۲ در آسمان نزدیک صفحه‌ی کهکشان راه شیری، و کنار حلقه‌ی بارنارد دیده می‌شود- حلقه‌ی بارنارد ابر گسترده‌ایست که به گرد مجموعه‌ی سحابی‌های گسیلشی در کمربند و شمشیر شکارچی حلقه زده. بخشی از این حلقه در بالای چارچوب دیده می‌شود.
ولی گویا سحابی ال‌ال‌دی ۱۶۲۲ بسیار به ما نزدیک‌تر از سحابی‌های پرآوازه‌تر شکارچی است و شاید تنها ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشته باشد. در این فاصله، این میدان دید ۱ درجه‌ای گستره‌ای کمتر از ۱۰ سال نوری را می‌پوشاند.
#صورت_فلکی_شکارچی #حلقه_بارنارد #apod #LND1622
https://goo.gl/UcxfpS
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/LDN1622.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«آتشبازی بزرگی که ۵۰۰ سال پیش در دل شکارچی رخ داد»
—------------------------------------------------------
* انفجارهای ستاره‌ای اغلب به ابرنواخترها ربط داده می‌شود، مرگ باشکوه ستارگان. ولی مشاهدات تازه‌ی آلما آگاهی‌هایی درباره‌ی انفجارهایی که در آن سرِ چرخه‌ی زندگی ستارگان رخ می‌دهد برای ما فراهم می‌کند: تولد ستارگان.
اخترشناسان این عکس‌های چشمگیر را به هنگام رصد پسماندهای آتشبازی-مانندی که از تولد یک گروه از ستارگان بزرگ به جا مانده گرفته‌اند؛ عکس‌هایی که نشان می‌دهند #ستاره‌زایی هم می‌تواند فرآیندی پرخشونت و انفجاری باشد.
۱۳۵۰ سال نوری دورتر از زمین، در #صورت_فلکی_شکارچی، یک کارخانه‌ی ستاره‌سازی انبوه و فعال به نام ابر مولکولی شکارچی ۱ یا اوام‌سی-۱ در مجموعه‌ای جای دارد که سحابی پرآوازه‌ی شکارچی نیز بخشی از آن مجموعه است. ستارگان زمانی ساخته می‌شوند که ابری از گاز، به جرم صدها برابر خورشید زیر فشار گرانش خود آغاز به رُمبش می‌کند. در چگال ترین مناطق ابر، آتش پیش‌ستاره‌ها روشن شده و آغاز به این سو و آن سو رفتن می‌کنند. با گذشت زمان، شماری از ستارگان رو به یک مرکز مشترک گرانشی که به طور معمول زیر نفوذ یک پیشستارهی بسیار بزرگ است کشیده می‌شوند- و اگر این ستارگان پیش از گریز از پرورشگاه خود رویارویی نزدیکی با هم انجام دهند، برهم‌کنش‌های خشونت‌باری می‌تواند رخ دهد.
حدود ۱۰۰ هزار سال پیش، چند #پیش‌ستاره در ژرفای درون اوام‌سی-۱ پدید آمدند. نیروی گرانش آنها را با سرعتی فزاینده به سوی هم کشید تا این که سرانجام ۵۰۰ سال پیش با هم رویارو شدند. اخترشناسان درست نمی‌دانند که آیا آنها تنها از کنار یکدیگر گذشته بودند یا برخورد سر به سر انجام دادند، ولی در هر صورت رویارویی آنها به فورانی نیرومند انجامید که دیگر پیش‌ستاره‌های نزدیکشان و همچنین صدها جریان غول‌آسای گاز و غبار را با سرعتی بیش از ۱۵۰ کیلومتر بر ثانیه به درون فضای میان‌ستاره‌ای پرتاب کرد. انرژی آزاد شده در این برهم‌کنش فاجعه‌بار هم‌ارز انرژی آزاد شده از خورشید در ۱۰ میلیون سال بود.
اکنون پس از گذشت ۵۰۰ سال، گروهی از اخترشناسان به رهبری جان بَلی از دانشگاه کلرادوی آمریکا با بهره از آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) در شیلی، درون قلب این ابر را کاویده‌اند. آنها در این کاوش پسماندهای پرتاب شده در پی تولد انفجارآمیز این ستارگان بزرگ را یافتند که نمایی مانند یک آتشبازی از گونه‌ی کیهانی با رگه‌های آتشین غول‌پیکری که به همه سو می‌رفتند پیدا کرده بود.
انتظار می‌رود این انفجارها به نسبت کوتاه‌مدت باشند و پسماندهایی مانند آنچه آلما دیده تنها چند سده بپایند. ولی این انفجارهای پیش‌ستاره‌ای اگرچه گذرا هستند، شاید به نسبت پدیده‌هایی رایج باشند. آنها همچنین با ویران کردن ابر مادری خود، می‌توانند به مهار کردن نرخ ستاره‌زایی در چنین ابرهای مولکولی غول‌پیکری کمک کنند.
نخستین بار آرایه‌ی زیرمیلیمتری در هاوایی بود که در سال ۲۰۰۹، نشانه‌های سرشت انفجاری پسماندهای اوام‌سی-۱ را آشکار کرد. بَلی و گروهش همچنین این جرم را با تلسکوپ جمینی جنوبی در شیلی در طیف فروسرخ-نزدیک رصد کردند و ساختار چشمگیر این جریان‌ها را آشکار کردند که درازای هر یک به یک سال نوری می‌رسید.
ولی عکس‌های تازه‌ی #آلما سرشت انفجاری این ساختارها را با وضوحی بالا نشان داده و جزییات ارزشمندی درباره‌ی پراکندگی و حرکت پرسرعت گاز مونوکسید کربن (CO) در آنها را آشکار کرده است. این به اخترشناسان در شناخت نیروی بنیادین انفجار، و چگونگی تاثیر چنین رویدادهایی بر ستاره‌زایی در سرتاسر کهکشان کمک خواهد کرد.
https://goo.gl/Fi9oB5
#ALMA
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/OMC-1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------------------
* انفجارهای ستاره‌ای اغلب به ابرنواخترها ربط داده می‌شود، مرگ باشکوه ستارگان. ولی مشاهدات تازه‌ی آلما آگاهی‌هایی درباره‌ی انفجارهایی که در آن سرِ چرخه‌ی زندگی ستارگان رخ می‌دهد برای ما فراهم می‌کند: تولد ستارگان.
اخترشناسان این عکس‌های چشمگیر را به هنگام رصد پسماندهای آتشبازی-مانندی که از تولد یک گروه از ستارگان بزرگ به جا مانده گرفته‌اند؛ عکس‌هایی که نشان می‌دهند #ستاره‌زایی هم می‌تواند فرآیندی پرخشونت و انفجاری باشد.
۱۳۵۰ سال نوری دورتر از زمین، در #صورت_فلکی_شکارچی، یک کارخانه‌ی ستاره‌سازی انبوه و فعال به نام ابر مولکولی شکارچی ۱ یا اوام‌سی-۱ در مجموعه‌ای جای دارد که سحابی پرآوازه‌ی شکارچی نیز بخشی از آن مجموعه است. ستارگان زمانی ساخته می‌شوند که ابری از گاز، به جرم صدها برابر خورشید زیر فشار گرانش خود آغاز به رُمبش می‌کند. در چگال ترین مناطق ابر، آتش پیش‌ستاره‌ها روشن شده و آغاز به این سو و آن سو رفتن می‌کنند. با گذشت زمان، شماری از ستارگان رو به یک مرکز مشترک گرانشی که به طور معمول زیر نفوذ یک پیشستارهی بسیار بزرگ است کشیده می‌شوند- و اگر این ستارگان پیش از گریز از پرورشگاه خود رویارویی نزدیکی با هم انجام دهند، برهم‌کنش‌های خشونت‌باری می‌تواند رخ دهد.
حدود ۱۰۰ هزار سال پیش، چند #پیش‌ستاره در ژرفای درون اوام‌سی-۱ پدید آمدند. نیروی گرانش آنها را با سرعتی فزاینده به سوی هم کشید تا این که سرانجام ۵۰۰ سال پیش با هم رویارو شدند. اخترشناسان درست نمی‌دانند که آیا آنها تنها از کنار یکدیگر گذشته بودند یا برخورد سر به سر انجام دادند، ولی در هر صورت رویارویی آنها به فورانی نیرومند انجامید که دیگر پیش‌ستاره‌های نزدیکشان و همچنین صدها جریان غول‌آسای گاز و غبار را با سرعتی بیش از ۱۵۰ کیلومتر بر ثانیه به درون فضای میان‌ستاره‌ای پرتاب کرد. انرژی آزاد شده در این برهم‌کنش فاجعه‌بار هم‌ارز انرژی آزاد شده از خورشید در ۱۰ میلیون سال بود.
اکنون پس از گذشت ۵۰۰ سال، گروهی از اخترشناسان به رهبری جان بَلی از دانشگاه کلرادوی آمریکا با بهره از آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) در شیلی، درون قلب این ابر را کاویده‌اند. آنها در این کاوش پسماندهای پرتاب شده در پی تولد انفجارآمیز این ستارگان بزرگ را یافتند که نمایی مانند یک آتشبازی از گونه‌ی کیهانی با رگه‌های آتشین غول‌پیکری که به همه سو می‌رفتند پیدا کرده بود.
انتظار می‌رود این انفجارها به نسبت کوتاه‌مدت باشند و پسماندهایی مانند آنچه آلما دیده تنها چند سده بپایند. ولی این انفجارهای پیش‌ستاره‌ای اگرچه گذرا هستند، شاید به نسبت پدیده‌هایی رایج باشند. آنها همچنین با ویران کردن ابر مادری خود، می‌توانند به مهار کردن نرخ ستاره‌زایی در چنین ابرهای مولکولی غول‌پیکری کمک کنند.
نخستین بار آرایه‌ی زیرمیلیمتری در هاوایی بود که در سال ۲۰۰۹، نشانه‌های سرشت انفجاری پسماندهای اوام‌سی-۱ را آشکار کرد. بَلی و گروهش همچنین این جرم را با تلسکوپ جمینی جنوبی در شیلی در طیف فروسرخ-نزدیک رصد کردند و ساختار چشمگیر این جریان‌ها را آشکار کردند که درازای هر یک به یک سال نوری می‌رسید.
ولی عکس‌های تازه‌ی #آلما سرشت انفجاری این ساختارها را با وضوحی بالا نشان داده و جزییات ارزشمندی درباره‌ی پراکندگی و حرکت پرسرعت گاز مونوکسید کربن (CO) در آنها را آشکار کرده است. این به اخترشناسان در شناخت نیروی بنیادین انفجار، و چگونگی تاثیر چنین رویدادهایی بر ستاره‌زایی در سرتاسر کهکشان کمک خواهد کرد.
https://goo.gl/Fi9oB5
#ALMA
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/OMC-1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«کویر درخشان نمک»
—------------------
در این تصویر یک چشم انداز شبانه‌ی رویاگونه با پادسانی (کنتراست) بسیار را می‌بینید که نگارشی امروزی از شاهکار "دریای فروزنده" (Phosphorescent Sea)، اثر هنرمند لیتوگرافی، موریس اشر است.
ستارگان آشنای #صورت_فلکی_شکارچی و ستاره‌ی دبران (آلفا گاو، پس‌رونده) در آسمان بر فراز افق دوردست می‌درخشند. زیر پای آنها، کویر نمک اویونی در جنوب باختر کشور بولیوی را می‌بینیم. پوسته‌ی خشک آن با الگویی چندضلعی، نمایی مانند یک دنیای بیگانه را آفریده و کانی‌هایی که لبه‌های این چندضلعی‌ها را پر کرده‌اند با درخششی کم سو می‌درخشند.
کویر نمک اویونی (Salar de Uyuni) که بستر خشکیده‌ی یک دریاچه‌ی باستانی و بزرگ‌ترین پهنه‌ی نمکی سیاره‌ی زمین است، در بخش بولیویایی فلات بلند آلتیپلانو، در فرازای ۳۶۰۰ متری سطح دریا جای دارد [فلات #آلتیپلانو میان چهار کشور بولیوی، شیلی، آرژانتین و پرو بخش شده است-م].
"دریای فروزنده" که سال ۱۹۳۳ پدید آمده هم ستارگان آشنای شب‌های زمین، به ویژه هفت برادران در صورت فلکی خرس بزرگ (دب اکبر) را بر فراز ساحل دریایی مواج نشان می‌دهد.
#apod
https://goo.gl/l7aIyr
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/phosphorescensea.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------
در این تصویر یک چشم انداز شبانه‌ی رویاگونه با پادسانی (کنتراست) بسیار را می‌بینید که نگارشی امروزی از شاهکار "دریای فروزنده" (Phosphorescent Sea)، اثر هنرمند لیتوگرافی، موریس اشر است.
ستارگان آشنای #صورت_فلکی_شکارچی و ستاره‌ی دبران (آلفا گاو، پس‌رونده) در آسمان بر فراز افق دوردست می‌درخشند. زیر پای آنها، کویر نمک اویونی در جنوب باختر کشور بولیوی را می‌بینیم. پوسته‌ی خشک آن با الگویی چندضلعی، نمایی مانند یک دنیای بیگانه را آفریده و کانی‌هایی که لبه‌های این چندضلعی‌ها را پر کرده‌اند با درخششی کم سو می‌درخشند.
کویر نمک اویونی (Salar de Uyuni) که بستر خشکیده‌ی یک دریاچه‌ی باستانی و بزرگ‌ترین پهنه‌ی نمکی سیاره‌ی زمین است، در بخش بولیویایی فلات بلند آلتیپلانو، در فرازای ۳۶۰۰ متری سطح دریا جای دارد [فلات #آلتیپلانو میان چهار کشور بولیوی، شیلی، آرژانتین و پرو بخش شده است-م].
"دریای فروزنده" که سال ۱۹۳۳ پدید آمده هم ستارگان آشنای شب‌های زمین، به ویژه هفت برادران در صورت فلکی خرس بزرگ (دب اکبر) را بر فراز ساحل دریایی مواج نشان می‌دهد.
#apod
https://goo.gl/l7aIyr
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/phosphorescensea.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«رود کلرادو و سپیده‌دم دروغینش»
—------------------------------
چه چیزی این نور سفیدی که از مرکز افق به بالا تابیده را پدید آورده است؟ پاسخش غبارهاییست که در فضای درونی سامانهی خورشیدی به گرد خورشید در چرخشند.
در زمان‌های ویژه‌ای از سال، این غبارها نور خورشید را بازمی‌تابانند و نواری روشن در آسمان پدید می‌آورند که به طور عمده پیش از سر زدن آفتاب دیده می‌شود و نور برجگاهی (منطقه‌البروجی) نام دارد. سرچشمه‌ی بیشتر این غبارها دنباله‌دارهای خانواده‌ی مشتری هستند و به آرامی در گردشی مارپیچی به سوی خورشید می‌آیند. [این نور به نام سپیده‌دم دروغین یا فجر کاذب نیز شناخته می‌شود-م]
در این تصویر، در پیش‌زمینه‌ی آسمانی که با #نور_برجگاهی روشن شده، نمایی زیبا از پیچ نعل اسبی (خم نعل اسب) در رود کلرادو را می‌بینیم.
بسیار دورتر از نور برجگاهی، آسمانی تماشایی با ستارگانی درخشان مانند شباهنگ، چندین خوشه‌ی آبی‌فام ستاره‌ای از جمله خوشه‌ی پروین، و دسته‌ای از سحابی‌های سرخ‌فام از جمله حلقه‌ی بارنارد در #صورت_فلکی_شکارچی را می‌بینیم. [تصویر دوم را ببینید]
این عکس از پیوند ۳۰ نما درست شده که اوایل همین ماه در فضایی تقریبا تاریک مطلق، و از نقطه‌ای که تنها ۶ اینچ از لبه‌ی یک صخره‌ی خطرناک فاصله داشت گرفته شده.
#apod
https://goo.gl/WNl2EG
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/HorseshoeBend.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------
چه چیزی این نور سفیدی که از مرکز افق به بالا تابیده را پدید آورده است؟ پاسخش غبارهاییست که در فضای درونی سامانهی خورشیدی به گرد خورشید در چرخشند.
در زمان‌های ویژه‌ای از سال، این غبارها نور خورشید را بازمی‌تابانند و نواری روشن در آسمان پدید می‌آورند که به طور عمده پیش از سر زدن آفتاب دیده می‌شود و نور برجگاهی (منطقه‌البروجی) نام دارد. سرچشمه‌ی بیشتر این غبارها دنباله‌دارهای خانواده‌ی مشتری هستند و به آرامی در گردشی مارپیچی به سوی خورشید می‌آیند. [این نور به نام سپیده‌دم دروغین یا فجر کاذب نیز شناخته می‌شود-م]
در این تصویر، در پیش‌زمینه‌ی آسمانی که با #نور_برجگاهی روشن شده، نمایی زیبا از پیچ نعل اسبی (خم نعل اسب) در رود کلرادو را می‌بینیم.
بسیار دورتر از نور برجگاهی، آسمانی تماشایی با ستارگانی درخشان مانند شباهنگ، چندین خوشه‌ی آبی‌فام ستاره‌ای از جمله خوشه‌ی پروین، و دسته‌ای از سحابی‌های سرخ‌فام از جمله حلقه‌ی بارنارد در #صورت_فلکی_شکارچی را می‌بینیم. [تصویر دوم را ببینید]
این عکس از پیوند ۳۰ نما درست شده که اوایل همین ماه در فضایی تقریبا تاریک مطلق، و از نقطه‌ای که تنها ۶ اینچ از لبه‌ی یک صخره‌ی خطرناک فاصله داشت گرفته شده.
#apod
https://goo.gl/WNl2EG
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/HorseshoeBend.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«همسایگان کمربند»
—----------------
پیرامون ستارگان کمربند پرآوازه‌ی شکارچی چه چیزهایی پیدا می‌شود؟
عکاسی با نوردهی بلند نشان می‌دهد که هر چیزی را می‌توان آنجا یافت- از سحابی تاریک گرفته تا خوشه‌های ستاره‌ای، و همگی با هم در دل توده‌ی گسترده‌ای از گاز در مجموعه‌ی بزرگ ابر مولکولی شکارچی جای گرفته‌اند.
سه ستاره‌ای که از همه درخشان‌ترند و اینجا در ردیفی کج دیده می‌شوند در واقع همان سه ستاره‌ی آشنایی هستند که کمربند شکارچی را ساخته‌اند.
درست زیر ستاره‌ی نطاق (زتا شکارچی)، پایین‌ترین ستاره از این سه، سحابی شعله جای دارد که از گاز برانگیخته‌ی هیدروژن می‌درخشد و غرق در رشته‌های قهوه‌ای تیره‌ی غبار است.
درست سمت راست نطاق هم #سحابی_کله_اسبی را می‌بینیم، یک تورفتگی تاریک از غبار فشرده که شاید شناخته شده‌ترین شکل را در میان سحابی‌های آسمان داشته باشد.
این ابر تیره‌ی مولکولی که چیزی حدود ۱۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد، به نام بارنارد ۳۳ نیز شناخته می‌شود و بیشتر به این دلیل دیده می‌شود که از پشت با نور ستاره‌ی بزرگ "سیگما شکارچی" روشن شده [و خودش به حالت ضدنور دیده می‌شود].
سحابی کله اسبی تا چند میلیون سال دیگر به آرامی پیکره‌اش تغییر می‌کند تا سرانجام در اثر تابش پرانرژی ستارگان نزدیک، از هم پاشیده و بخار خواهد شد.
#صورت_فلکی_شکارچی #apod
https://goo.gl/oCxp5h
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/Orion.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—----------------
پیرامون ستارگان کمربند پرآوازه‌ی شکارچی چه چیزهایی پیدا می‌شود؟
عکاسی با نوردهی بلند نشان می‌دهد که هر چیزی را می‌توان آنجا یافت- از سحابی تاریک گرفته تا خوشه‌های ستاره‌ای، و همگی با هم در دل توده‌ی گسترده‌ای از گاز در مجموعه‌ی بزرگ ابر مولکولی شکارچی جای گرفته‌اند.
سه ستاره‌ای که از همه درخشان‌ترند و اینجا در ردیفی کج دیده می‌شوند در واقع همان سه ستاره‌ی آشنایی هستند که کمربند شکارچی را ساخته‌اند.
درست زیر ستاره‌ی نطاق (زتا شکارچی)، پایین‌ترین ستاره از این سه، سحابی شعله جای دارد که از گاز برانگیخته‌ی هیدروژن می‌درخشد و غرق در رشته‌های قهوه‌ای تیره‌ی غبار است.
درست سمت راست نطاق هم #سحابی_کله_اسبی را می‌بینیم، یک تورفتگی تاریک از غبار فشرده که شاید شناخته شده‌ترین شکل را در میان سحابی‌های آسمان داشته باشد.
این ابر تیره‌ی مولکولی که چیزی حدود ۱۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد، به نام بارنارد ۳۳ نیز شناخته می‌شود و بیشتر به این دلیل دیده می‌شود که از پشت با نور ستاره‌ی بزرگ "سیگما شکارچی" روشن شده [و خودش به حالت ضدنور دیده می‌شود].
سحابی کله اسبی تا چند میلیون سال دیگر به آرامی پیکره‌اش تغییر می‌کند تا سرانجام در اثر تابش پرانرژی ستارگان نزدیک، از هم پاشیده و بخار خواهد شد.
#صورت_فلکی_شکارچی #apod
https://goo.gl/oCxp5h
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/Orion.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«دگرگونی صورت فلکی شکارچی در ۴۵۰ هزار سال آینده»
—---------------------------------------------------—
* انسان‌ها هزاران سال پیش که از آفریقا بیرون آمدند، آسمان شب‌هایشان متفاوت با چیزی بود که مردمان امروزی می‌بینند. و انسان‌های هزاران سال دیگر نیز بیننده‌ی چشم‌انداز دیگری از آسمان خواهند بود.
در ویدیویی که از سوی سازمان فضایی اروپا و بر پایه‌ی داده‌های فضاپیماهای گایا و ماهواره‌ی هیپارکوس منتشر شده، دگرگونی‌های صورت فلکی شکارچی (به عربی: جبار) را در درازنای ۴۵۰ هزار سال آینده می‌بینیم. این ویدیو خود بخشی از یک ویدیوی بزرگ‌تر است که جابجایی بیش از ۲ میلیون ستاره را در ۵ میلیون سال آینده نشان می‌دهد.
[آن را اینجا دیدید: * فیلمی از جابجایی‌های ستارگان آسمان در چند میلیون سال آینده (https://goo.gl/w9OTVr)]
شاید به نظر برسد ستارگان در گنبد آسمان جایگاه ثابتی دارند و نسبت به یکدیگر جابجا نمی‌شوند، ولی آنها بی‌حرکت نیستند، حتی با این که هر شب آنها را نسبت به هم یک جا می‌بینیم. جابجایی ستارگان به اندازه‌ای کُند انجام می‌شود که دهه‌ها -و اغلب سده‌ها- زمان می‌برد تا حتی اندکی از دیدگاه زمینیان جایشان تغییر کند.
جایگاه آنها از چشم ما به کمک یک سامانهی مختصات در کره‌ی آسمان سنجیده می‌شود که در آن، فاصله‌ی یک افق تا افق دیگر ۱۸۰ درجه است. جابجایی ستارگان در آسمان به نام حرکت خاص (جنبش سره) خوانده شده و با "ثانیه‌ی قوس" در سال، یا گاهی در سده اندازه گرفته می‌شود (هر ثانیه‌ی قوس برابر با ۱/۳۶۰۰م یک درجه‌ی قوس است). یک ثانیه‌ی قوس هم‌ارز ۱/۱۸۰۰م قطر ماه از دید زمین است.
برای نمونه، بر پایه‌ی داده‌های هیپارکوس در سال ۲۰۰۷، سریع‌ترین حرکت خاص یک ستاره از آنِ ستاره‌ی بارنارد در فاصله‌ی ۶ سال نوری است که به ۱۰.۳ ثانیه‌ی قوس در سال می‌رسد. ستاره‌ی بارنارد تا حدود ۱۸۰ سال دیگر، مسافتی هم‌ارز پهنای قرص کامل ماه را در آسمان زمین خواهد پیمود.
در #صورت_فلکی_شکارچی، درخشان‌ترین ستارگان بسیار کندتر از ستاره‌ی بارنارد حرکت می‌کنند، زیرا فاصله‌ی میانگینشان از زمین صدها سال نوریست؛ بر پایه‌ی داده‌های هیپارکوس، ستاره‌ی سرخ‌فام شبان‌شانه (به عربی: ابط‌الجوزا) تنها ۰.۰۲۶ ثانیه‌ی قوس در سال جابجا می‌شود. این در ۱۰ هزار سال می‌شود ۰.۰۷ درجه (انگشت کوچک انسان که در فاصله‌ی بازو نگه داشته شود، حدود ۱ درجه است).
در این ویدیو، جابجایی‌های ستارگان در گذشته بازسازی شده و برای آینده به کار رفته است. ابط‌الجوزا که اکنون از دیدگاه زمین، شانه‌ی چپ شکارچی را نشان می‌دهد، در زمانی به نسبت کوتاه -تا ۱۰۰ هزار سال دیگر- از چارچوب ویدیو که ۲۰ در ۴۰ درجه را می‌پوشاند بیرون می‌رود.
در این میان، شکل کلاسیک کمربند شکارچی به نسبت پایدار می‌ماند، جایگاه ستارگان پای شکارچی، کاپا شکارچی، و گاما شکارچی -ستارگانی که به ترتیب، شانه‌ی راست، پای چپ، و پای راست شکارچی را نشان می‌دهند- نیز همینطور.
خوشه‌ی اشتران ماده (به عربی: قلائص) که اکنون در صورت فلکی گاو است، از سمت راست چارچوب به بالا، سمت چپ می‌رود و همچنان که درخشان‌ترین ستاره‌ی گاو، ستاره‌ی پس‌رونده (دبران) کمی به سمت جنوب می‌رود، این خوشه هم به شکارچی نزدیک‌تر می‌شود. شکارچی و بسیاری از صورت‌های فلکی آشنا که برای هزاران سال راهنمای کشتی‌ها و سرچشمه‌ی داستان‌ها و افسانه‌ها بوده‌اند در آینده به کلی دگرگون خواهند شد، همان گونه که در گذشته پیکره‌ی دیگری داشتند.
در همین زمینه: * اگر ستاره دیگری جای ستاره قطبی باشد، آسمان چگونه خواهد بود؟ (https://goo.gl/oOS29t)
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/OrionGaia.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------------------—
* انسان‌ها هزاران سال پیش که از آفریقا بیرون آمدند، آسمان شب‌هایشان متفاوت با چیزی بود که مردمان امروزی می‌بینند. و انسان‌های هزاران سال دیگر نیز بیننده‌ی چشم‌انداز دیگری از آسمان خواهند بود.
در ویدیویی که از سوی سازمان فضایی اروپا و بر پایه‌ی داده‌های فضاپیماهای گایا و ماهواره‌ی هیپارکوس منتشر شده، دگرگونی‌های صورت فلکی شکارچی (به عربی: جبار) را در درازنای ۴۵۰ هزار سال آینده می‌بینیم. این ویدیو خود بخشی از یک ویدیوی بزرگ‌تر است که جابجایی بیش از ۲ میلیون ستاره را در ۵ میلیون سال آینده نشان می‌دهد.
[آن را اینجا دیدید: * فیلمی از جابجایی‌های ستارگان آسمان در چند میلیون سال آینده (https://goo.gl/w9OTVr)]
شاید به نظر برسد ستارگان در گنبد آسمان جایگاه ثابتی دارند و نسبت به یکدیگر جابجا نمی‌شوند، ولی آنها بی‌حرکت نیستند، حتی با این که هر شب آنها را نسبت به هم یک جا می‌بینیم. جابجایی ستارگان به اندازه‌ای کُند انجام می‌شود که دهه‌ها -و اغلب سده‌ها- زمان می‌برد تا حتی اندکی از دیدگاه زمینیان جایشان تغییر کند.
جایگاه آنها از چشم ما به کمک یک سامانهی مختصات در کره‌ی آسمان سنجیده می‌شود که در آن، فاصله‌ی یک افق تا افق دیگر ۱۸۰ درجه است. جابجایی ستارگان در آسمان به نام حرکت خاص (جنبش سره) خوانده شده و با "ثانیه‌ی قوس" در سال، یا گاهی در سده اندازه گرفته می‌شود (هر ثانیه‌ی قوس برابر با ۱/۳۶۰۰م یک درجه‌ی قوس است). یک ثانیه‌ی قوس هم‌ارز ۱/۱۸۰۰م قطر ماه از دید زمین است.
برای نمونه، بر پایه‌ی داده‌های هیپارکوس در سال ۲۰۰۷، سریع‌ترین حرکت خاص یک ستاره از آنِ ستاره‌ی بارنارد در فاصله‌ی ۶ سال نوری است که به ۱۰.۳ ثانیه‌ی قوس در سال می‌رسد. ستاره‌ی بارنارد تا حدود ۱۸۰ سال دیگر، مسافتی هم‌ارز پهنای قرص کامل ماه را در آسمان زمین خواهد پیمود.
در #صورت_فلکی_شکارچی، درخشان‌ترین ستارگان بسیار کندتر از ستاره‌ی بارنارد حرکت می‌کنند، زیرا فاصله‌ی میانگینشان از زمین صدها سال نوریست؛ بر پایه‌ی داده‌های هیپارکوس، ستاره‌ی سرخ‌فام شبان‌شانه (به عربی: ابط‌الجوزا) تنها ۰.۰۲۶ ثانیه‌ی قوس در سال جابجا می‌شود. این در ۱۰ هزار سال می‌شود ۰.۰۷ درجه (انگشت کوچک انسان که در فاصله‌ی بازو نگه داشته شود، حدود ۱ درجه است).
در این ویدیو، جابجایی‌های ستارگان در گذشته بازسازی شده و برای آینده به کار رفته است. ابط‌الجوزا که اکنون از دیدگاه زمین، شانه‌ی چپ شکارچی را نشان می‌دهد، در زمانی به نسبت کوتاه -تا ۱۰۰ هزار سال دیگر- از چارچوب ویدیو که ۲۰ در ۴۰ درجه را می‌پوشاند بیرون می‌رود.
در این میان، شکل کلاسیک کمربند شکارچی به نسبت پایدار می‌ماند، جایگاه ستارگان پای شکارچی، کاپا شکارچی، و گاما شکارچی -ستارگانی که به ترتیب، شانه‌ی راست، پای چپ، و پای راست شکارچی را نشان می‌دهند- نیز همینطور.
خوشه‌ی اشتران ماده (به عربی: قلائص) که اکنون در صورت فلکی گاو است، از سمت راست چارچوب به بالا، سمت چپ می‌رود و همچنان که درخشان‌ترین ستاره‌ی گاو، ستاره‌ی پس‌رونده (دبران) کمی به سمت جنوب می‌رود، این خوشه هم به شکارچی نزدیک‌تر می‌شود. شکارچی و بسیاری از صورت‌های فلکی آشنا که برای هزاران سال راهنمای کشتی‌ها و سرچشمه‌ی داستان‌ها و افسانه‌ها بوده‌اند در آینده به کلی دگرگون خواهند شد، همان گونه که در گذشته پیکره‌ی دیگری داشتند.
در همین زمینه: * اگر ستاره دیگری جای ستاره قطبی باشد، آسمان چگونه خواهد بود؟ (https://goo.gl/oOS29t)
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/OrionGaia.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«ستاره‌ای که با تولدش، آغازگر تولد ستاره‌ای دیگر شده»
—-------------------------------------------------
* اخترشناسان با بهره از آرایه‌ی بسیار بزرگ کارل جی جانسکی (وی‌ال‌ای) در بنیاد ملی علوم به شواهد تازه‌ای دست یافته‌اند که نشان می‌دهد فواره‌ی پرسرعت موادی که از یک ستاره‌ی جوان بیرون زده باعث آغاز روند پیدایش یک پیشستارهی جوانِ دیگر شده است.
مایرا اوزاریو، از بنیاد اخترفیزیکی اندلس (IAA-CSIC) در اسپانیا می‌گوید: «جهت این فواره، سرعت موادش، وفاصله‌اش، همگی برای این نظریه مناسبند.» اوزاریو نویسنده‌ی اصلی پژوهشنامه‌ای در این باره است که در آستروفیزیکال جورنال منتشر شده.
این دانشمندان یک ابر گازی غول‌پیکر در فاصله‌ی ۱۴۰۰ سال نوری زمین در #صورت_فلکی_شکارچی، که چندین ستاره در آن در حال شکل‌گیری است را بررسی کردند. این منطقه در گذشته هم بررسی شده بود، ولی اوزاریو و همکارانش به کمک وی‌ال‌ای یک رشته پژوهش تازه را در بسامدهای رادیویی متفاوتی که جزییات تازه‌ای را آشکار می‌کرد انجام دادند.
عکس‌های گرفته شده از این دو نشان می‌دهد که پیشستارهی جوان‌تر، به نام اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸، در مسیر برون‌ریزی‌ِ پیشستارهی پیرتر، به نام اچ او‌پی‌اس ۳۷۰ جای دارد. این هم‌ترازی باعث شده بود یوشیتو شیماجیری و همکارانش در سال ۲۰۰۸ به این گمان برسند که برخورد مواد پرسرعت به توده‌ای از گاز، آغازگر فشرده شدن و رُمبش این توده و ساخته شدن یک #پیش‌ستاره شده است.
آنا کی. دیاز-رودریگز، او هم از IAA-CSIC می‌گوید: «ما گره‌هایی از مواد را در این برون‌ریزی یافتیم و توانستیم سرعت آنها را اندازه بگیریم.»
این اندازه‌گیری‌های تازه تایید نیرومندی برای این نظریه بودند که برون‌ریزی ستاره‌ی پیرتر فرآیند پیدایش ستاره‌ی جوان‌تر را به راه انداخته.
دانشمندان بر این باورند که فواره‌ی اچ‌اوپی‌اس ۳۷۰ (که به نام اف‌آی‌آر ۳ هم شناخته می‌شود)، حدود ۱۰۰ هزار سال پیش به این توده‌ی گاز رسید و با برخورد به آن، روند رمبشی را آغاز کرد که به پیدایش اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸ (که به نام اف‌آی‌آر ۴ هم شناخته می‌شود) انجامید. چهار ستاره‌ی جوان دیگر نیز در این منطقه هستند که می‌توانند دستاورد چنین برهم‌کنش‌هایی باشند، ولی پژوهشگران تنها در اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸ شواهد این برخوردها یافتند.
اگرچه این سناریو شواهد نیرومندی دارد، ولی گویا یک واقعیت با آن در تضاد است. به نظر می‌رسد ستاره‌ی جوان دارد به سرعت در مسیری پیش می‌رود که [اگر رَدَش را بگیریم] نتیجه می‌گیریم جایی دیگر، بیرون از منطقه‌ای که برون‌ریزی ستاره‌ی پیرتر به آن برخورد کرده پدید آمده بوده.
اوزاریو توضیح می‌دهد: «ولی این حرکت می‌تواند یک خطای دید باشد که چه بسا توسط بیرون‌ریزی خود ستاره‌ی جوان‌تر پدید آمده. ما می‌خواهیم به رصد آن در یک بازه‌ی زمانی ادامه دهیم تا پاسخی برای این پرسش بیابیم.»
* توضیح تصویر:
پیشستارهی فیر ۳ (اچ‌اوپی‌اس ۳۷۰) احتمالا با برون‌ریزی‌اش آغازگر روند پیدایش یک پیشستارهی جوان‌تر به نام فیر ۴ یا اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸ (نقطه سرخ)، در منطقهی ستاره‌زای شکارچی شده. مقیاس تصویر بر پایه au (یکای اخترشناسی) است، برابر با فاصله‌ی زمین تا خورشید، حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر.
https://goo.gl/ohnt4V
—------------------------------------------
* واژه‌ی HOPS سرواژه‌ی "پیمایش پیش‌ستاره‌های هرشل در شکارچی" (Herschel Orion Protostar Survey) است.
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/HOPS108.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------------
* اخترشناسان با بهره از آرایه‌ی بسیار بزرگ کارل جی جانسکی (وی‌ال‌ای) در بنیاد ملی علوم به شواهد تازه‌ای دست یافته‌اند که نشان می‌دهد فواره‌ی پرسرعت موادی که از یک ستاره‌ی جوان بیرون زده باعث آغاز روند پیدایش یک پیشستارهی جوانِ دیگر شده است.
مایرا اوزاریو، از بنیاد اخترفیزیکی اندلس (IAA-CSIC) در اسپانیا می‌گوید: «جهت این فواره، سرعت موادش، وفاصله‌اش، همگی برای این نظریه مناسبند.» اوزاریو نویسنده‌ی اصلی پژوهشنامه‌ای در این باره است که در آستروفیزیکال جورنال منتشر شده.
این دانشمندان یک ابر گازی غول‌پیکر در فاصله‌ی ۱۴۰۰ سال نوری زمین در #صورت_فلکی_شکارچی، که چندین ستاره در آن در حال شکل‌گیری است را بررسی کردند. این منطقه در گذشته هم بررسی شده بود، ولی اوزاریو و همکارانش به کمک وی‌ال‌ای یک رشته پژوهش تازه را در بسامدهای رادیویی متفاوتی که جزییات تازه‌ای را آشکار می‌کرد انجام دادند.
عکس‌های گرفته شده از این دو نشان می‌دهد که پیشستارهی جوان‌تر، به نام اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸، در مسیر برون‌ریزی‌ِ پیشستارهی پیرتر، به نام اچ او‌پی‌اس ۳۷۰ جای دارد. این هم‌ترازی باعث شده بود یوشیتو شیماجیری و همکارانش در سال ۲۰۰۸ به این گمان برسند که برخورد مواد پرسرعت به توده‌ای از گاز، آغازگر فشرده شدن و رُمبش این توده و ساخته شدن یک #پیش‌ستاره شده است.
آنا کی. دیاز-رودریگز، او هم از IAA-CSIC می‌گوید: «ما گره‌هایی از مواد را در این برون‌ریزی یافتیم و توانستیم سرعت آنها را اندازه بگیریم.»
این اندازه‌گیری‌های تازه تایید نیرومندی برای این نظریه بودند که برون‌ریزی ستاره‌ی پیرتر فرآیند پیدایش ستاره‌ی جوان‌تر را به راه انداخته.
دانشمندان بر این باورند که فواره‌ی اچ‌اوپی‌اس ۳۷۰ (که به نام اف‌آی‌آر ۳ هم شناخته می‌شود)، حدود ۱۰۰ هزار سال پیش به این توده‌ی گاز رسید و با برخورد به آن، روند رمبشی را آغاز کرد که به پیدایش اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸ (که به نام اف‌آی‌آر ۴ هم شناخته می‌شود) انجامید. چهار ستاره‌ی جوان دیگر نیز در این منطقه هستند که می‌توانند دستاورد چنین برهم‌کنش‌هایی باشند، ولی پژوهشگران تنها در اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸ شواهد این برخوردها یافتند.
اگرچه این سناریو شواهد نیرومندی دارد، ولی گویا یک واقعیت با آن در تضاد است. به نظر می‌رسد ستاره‌ی جوان دارد به سرعت در مسیری پیش می‌رود که [اگر رَدَش را بگیریم] نتیجه می‌گیریم جایی دیگر، بیرون از منطقه‌ای که برون‌ریزی ستاره‌ی پیرتر به آن برخورد کرده پدید آمده بوده.
اوزاریو توضیح می‌دهد: «ولی این حرکت می‌تواند یک خطای دید باشد که چه بسا توسط بیرون‌ریزی خود ستاره‌ی جوان‌تر پدید آمده. ما می‌خواهیم به رصد آن در یک بازه‌ی زمانی ادامه دهیم تا پاسخی برای این پرسش بیابیم.»
* توضیح تصویر:
پیشستارهی فیر ۳ (اچ‌اوپی‌اس ۳۷۰) احتمالا با برون‌ریزی‌اش آغازگر روند پیدایش یک پیشستارهی جوان‌تر به نام فیر ۴ یا اچ‌اوپی‌اس ۱۰۸ (نقطه سرخ)، در منطقهی ستاره‌زای شکارچی شده. مقیاس تصویر بر پایه au (یکای اخترشناسی) است، برابر با فاصله‌ی زمین تا خورشید، حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر.
https://goo.gl/ohnt4V
—------------------------------------------
* واژه‌ی HOPS سرواژه‌ی "پیمایش پیش‌ستاره‌های هرشل در شکارچی" (Herschel Orion Protostar Survey) است.
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/HOPS108.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«تصویر تازه و شگفت‌انگیز یک ابرغول»
—------------------------------------
گوی پرتقالی رنگی که در این عکسِ آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) می‌بینید ستاره‌ی نزدیکمان، شبان‌شانه (ابط‌الجوزا) است، ستاره‌ی آلفای #صورت_فلکی_شکارچی. این نخستین بار بود که آلما سطح یک ستاره را رصد می‌کرد و دستاورد همین بار نخست، پُروضوح‌ترین تصویریست که تاکنون از ابط‌الجوزا دیده‌ایم.
ابط‌الجوزا با شعاع حدود ۱۴۰۰ برابر خورشید در پیوستار میلیمتری، یکی از بزرگ‌ترین ستارگانیست که تا این زمان شناخته شده. این #ابرغول سرخ که ۶۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای سریع می‌سوزد که امید به زندگی اندک و کوتاهی برایش مانده. این ستاره تنها حدود ۸ میلیون سال از عمرش می‌گذرد ولی در آستانه‌ی انفجار و تبدیل شدن به یک ابرنواختر است. اگر منفجر شود، نورش حتی در روشنایی روز نیز دیده خواهد شد.
این ستاره تاکنون در چندین طول موج دیگر هم رصد شده، به ویژه نور دیدنی (مریی)، فروسرخ، و فرابنفش. اخترشناسان با بهره از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا توده‌ی گسترده‌ای از گاز، تقریبا به گستردگی سامانهی خورشیدی را یافته‌اند. همچنین، اخترشناسان یک حباب غول‌پیکر را یافته‌اند که از سطح ابط‌الجوزا بیرون زده. این ساختارها به دانشمندان در شناخت چگونگی پس زدن گاز و غبار که با نرخی سرسام‌آور در این ستاره دیده می‌شود کمک کند.
در این تصویر، #آلما گازهای داغِ پایین فام‌سپهر (کروموسفر) را در طول موج‌های زیرمیلیمتری به تصویر کشیده- طول موجی که در آن، افزایش‌های دمای منطقه‌ای دلیل نامتقارن بودن ستاره را توجیه می‌کند. علمی بخواهیم بگوییم، آلما می‌تواند در بررسی جو گسترده‌ی این ستاره‌ی داغ و سوزان به دانشمندان و اخترشناسان کمک کند.
https://goo.gl/wWDfuJ
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Betelgeuse.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------
گوی پرتقالی رنگی که در این عکسِ آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) می‌بینید ستاره‌ی نزدیکمان، شبان‌شانه (ابط‌الجوزا) است، ستاره‌ی آلفای #صورت_فلکی_شکارچی. این نخستین بار بود که آلما سطح یک ستاره را رصد می‌کرد و دستاورد همین بار نخست، پُروضوح‌ترین تصویریست که تاکنون از ابط‌الجوزا دیده‌ایم.
ابط‌الجوزا با شعاع حدود ۱۴۰۰ برابر خورشید در پیوستار میلیمتری، یکی از بزرگ‌ترین ستارگانیست که تا این زمان شناخته شده. این #ابرغول سرخ که ۶۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای سریع می‌سوزد که امید به زندگی اندک و کوتاهی برایش مانده. این ستاره تنها حدود ۸ میلیون سال از عمرش می‌گذرد ولی در آستانه‌ی انفجار و تبدیل شدن به یک ابرنواختر است. اگر منفجر شود، نورش حتی در روشنایی روز نیز دیده خواهد شد.
این ستاره تاکنون در چندین طول موج دیگر هم رصد شده، به ویژه نور دیدنی (مریی)، فروسرخ، و فرابنفش. اخترشناسان با بهره از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا توده‌ی گسترده‌ای از گاز، تقریبا به گستردگی سامانهی خورشیدی را یافته‌اند. همچنین، اخترشناسان یک حباب غول‌پیکر را یافته‌اند که از سطح ابط‌الجوزا بیرون زده. این ساختارها به دانشمندان در شناخت چگونگی پس زدن گاز و غبار که با نرخی سرسام‌آور در این ستاره دیده می‌شود کمک کند.
در این تصویر، #آلما گازهای داغِ پایین فام‌سپهر (کروموسفر) را در طول موج‌های زیرمیلیمتری به تصویر کشیده- طول موجی که در آن، افزایش‌های دمای منطقه‌ای دلیل نامتقارن بودن ستاره را توجیه می‌کند. علمی بخواهیم بگوییم، آلما می‌تواند در بررسی جو گسترده‌ی این ستاره‌ی داغ و سوزان به دانشمندان و اخترشناسان کمک کند.
https://goo.gl/wWDfuJ
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Betelgeuse.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«"غول سنگی زمینی" زیر پای "شکارچی آسمانی"»
—------------------------------------------—
هیچ کس درست نمی‌داند تندیس‌های (مجسمه‌های) جزیره‌ی ایستر برای چه ساخته شده‌اند. ولی می‌دانیم که شمار این پیکره‌های سنگی بزرگ به بیش از ۸۰۰ تا می‌رسد.
بلندی میانگین هر یک از تندیس‌های جزیره‌ی ایستر بیش از ۲ برابر بلندی یک انسان و وزن میانگین آن هم بیش از ۲۰۰ برابر وزن یک انسان است.
آگاهی‌های اندکی درباره‌ی تاریخ یا مفهوم این پیکره‌های سنگی شگفت‌آور در دست است، ولی بسیاری بر این باورند که این پیکره‌ها حدود ۷۰۰ سال پیش، از روی چهره‌های رهبران یک تمدن گمشده در این منطقه ساخته شده‌اند.
در این تصویر، یکی از این پیکره‌های باستانی "موآی" را می‌بینیم که در سال ۲۰۱۶، بر پس‌زمینه‌ی #صورت_فلکی_شکارچی، از جمله ردیف سه ستاره‌ی پرآوازه‌ای که کمربند آن را ساخته‌اند، و ستارگان درخشان شبان‌شانه (ابط‌الجوزا) در بالا، سمت چپ، و پای شکارچی (رجل جبار) در بالا، میانه‌ی چارچوب به تصویر کشیده شده.
ولی به نظر می‌رسد خود این غول سنگی چشمش را به درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان سیاره‌ی زمین دوخته، ستاره‌ی شباهنگ (شعرای یمانی) در سمت راست میانه‌ی تصویر.
#apod
https://goo.gl/tXZtrH
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/OrionMoai.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------—
هیچ کس درست نمی‌داند تندیس‌های (مجسمه‌های) جزیره‌ی ایستر برای چه ساخته شده‌اند. ولی می‌دانیم که شمار این پیکره‌های سنگی بزرگ به بیش از ۸۰۰ تا می‌رسد.
بلندی میانگین هر یک از تندیس‌های جزیره‌ی ایستر بیش از ۲ برابر بلندی یک انسان و وزن میانگین آن هم بیش از ۲۰۰ برابر وزن یک انسان است.
آگاهی‌های اندکی درباره‌ی تاریخ یا مفهوم این پیکره‌های سنگی شگفت‌آور در دست است، ولی بسیاری بر این باورند که این پیکره‌ها حدود ۷۰۰ سال پیش، از روی چهره‌های رهبران یک تمدن گمشده در این منطقه ساخته شده‌اند.
در این تصویر، یکی از این پیکره‌های باستانی "موآی" را می‌بینیم که در سال ۲۰۱۶، بر پس‌زمینه‌ی #صورت_فلکی_شکارچی، از جمله ردیف سه ستاره‌ی پرآوازه‌ای که کمربند آن را ساخته‌اند، و ستارگان درخشان شبان‌شانه (ابط‌الجوزا) در بالا، سمت چپ، و پای شکارچی (رجل جبار) در بالا، میانه‌ی چارچوب به تصویر کشیده شده.
ولی به نظر می‌رسد خود این غول سنگی چشمش را به درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان سیاره‌ی زمین دوخته، ستاره‌ی شباهنگ (شعرای یمانی) در سمت راست میانه‌ی تصویر.
#apod
https://goo.gl/tXZtrH
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/OrionMoai.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies