«شکارچی و نام‌های تازه فرزندانش»
—------------------------------—
https://goo.gl/UKnKvP
اکنون ستارگان آشنای شکارچی و صورت‌های فلکی گوناگون در سرتاسر آسمان نام‌هایی رسمی برای خود دارند.
در سال گذشته، #انجمن_بین‌المللی_اخترشناسی به عنوان تنها مرجع رسمی برای نامگذاری اجرام آسمانی، برای ۲۷۷ تا از درخشان‌ترین ستارگان آسمان که از پیش هم نام‌هایی داشتند، نام‌های رسمی تازه‌ای برگزید. از جمله‌ی اینها می‌توان به پرآوازه‌ترین ستارگان آسمان، #شباهنگ، #ستاره_قطبی، و بَشن (#ابط‌الجوزا) اشاره کرد.
در این تصویر، صورت فلکی شکارچی (جبار) را به همراه نام‌های رسمی تازه‌ی شماری از ستارگانش می‌بینید.
این عکس خیره‌کننده که پهنایی نزدیک به ۳۰ درجه را در آسمان زمین می‌پوشاند، از فرق سر تا نوک پای شکارچی آسمان [چپ به راست] و پیرامون آن را در بر می‌گیرد.
هر سه ستاره‌ی درخشان کمربند این شکارچی هم اکنون نامی رسمی دریافت کرده‌اند.
سحابی بزرگ شکارچی در فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری زمین، نزدیک‌ترین منطقه‌ی بزرگ ستاره‌زایی به ما است و در اینجا درست سمت راست و زیر مرکز چارچوب دیده می‌شود. سحابی‌های پرآوازه‌ی دیگر، مانند سحابی کله‌اسبی و سحابی سر جادوگر هم در تصویر نمایانند.
گفتن ندارد که سحابی شکارچی و ستارگان درخشانش به آسانی با چشم نامسلح دیده می‌شوند، ولی ابرهای غبار و تابش گازهای فراگیر میان‌ستاره‌ای در این مجموعه‌ی پُر-سحابی کم‌نورتر از آنند که به سادگی در عکس‌های ثبت شوند.
این تصویر از پیوند نماهای تلسکوپی پهن‌باند درست شده و داده‌های دیگری که به کمک یک فیلتر باریک هیدروژن آلفا به دست آمده هم به آن افزوده شده تا رشته‌های گسترده از گاز هیدروژن اتمیِ پرانرژی و برافروخته نیز پدیدار شوند، از جمله رشته‌های درون کمان یک سحابی گسیلشی غول‌پیکر به نام "حلقه‌ی بارنارد".
#صورت_فلکی_شکارچی #سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #سحابی_سر_جادوگر #حلقه_بارنارد
#Apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Orion.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
https://goo.gl/UKnKvP
اکنون ستارگان آشنای شکارچی و صورت‌های فلکی گوناگون در سرتاسر آسمان نام‌هایی رسمی برای خود دارند.
در سال گذشته، #انجمن_بین‌المللی_اخترشناسی به عنوان تنها مرجع رسمی برای نامگذاری اجرام آسمانی، برای ۲۷۷ تا از درخشان‌ترین ستارگان آسمان که از پیش هم نام‌هایی داشتند، نام‌های رسمی تازه‌ای برگزید. از جمله‌ی اینها می‌توان به پرآوازه‌ترین ستارگان آسمان، #شباهنگ، #ستاره_قطبی، و بَشن (#ابط‌الجوزا) اشاره کرد.
در این تصویر، صورت فلکی شکارچی (جبار) را به همراه نام‌های رسمی تازه‌ی شماری از ستارگانش می‌بینید.
این عکس خیره‌کننده که پهنایی نزدیک به ۳۰ درجه را در آسمان زمین می‌پوشاند، از فرق سر تا نوک پای شکارچی آسمان [چپ به راست] و پیرامون آن را در بر می‌گیرد.
هر سه ستاره‌ی درخشان کمربند این شکارچی هم اکنون نامی رسمی دریافت کرده‌اند.
سحابی بزرگ شکارچی در فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری زمین، نزدیک‌ترین منطقه‌ی بزرگ ستاره‌زایی به ما است و در اینجا درست سمت راست و زیر مرکز چارچوب دیده می‌شود. سحابی‌های پرآوازه‌ی دیگر، مانند سحابی کله‌اسبی و سحابی سر جادوگر هم در تصویر نمایانند.
گفتن ندارد که سحابی شکارچی و ستارگان درخشانش به آسانی با چشم نامسلح دیده می‌شوند، ولی ابرهای غبار و تابش گازهای فراگیر میان‌ستاره‌ای در این مجموعه‌ی پُر-سحابی کم‌نورتر از آنند که به سادگی در عکس‌های ثبت شوند.
این تصویر از پیوند نماهای تلسکوپی پهن‌باند درست شده و داده‌های دیگری که به کمک یک فیلتر باریک هیدروژن آلفا به دست آمده هم به آن افزوده شده تا رشته‌های گسترده از گاز هیدروژن اتمیِ پرانرژی و برافروخته نیز پدیدار شوند، از جمله رشته‌های درون کمان یک سحابی گسیلشی غول‌پیکر به نام "حلقه‌ی بارنارد".
#صورت_فلکی_شکارچی #سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #سحابی_سر_جادوگر #حلقه_بارنارد
#Apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Orion.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«روشی برای نمایش رنگ‌های پرنورترین ستاره آسمان»
—---------------------—
شباهنگ (شعرای یمانی، آلفای سگ بزرگ) درخشان‌ترین ستاره در آسمان زمین است. شباهنگ همچنین رنگارنگ‌ترین ستاره‌ی آسمان نیز هست. این ستاره به هنگام غروب‌های بهار نیمکره‌ی شمالی، در افق جنوب باختری آسمان، رنگین‌کمانی از نور را بر سر زمین می‌افشاند.
تام واگنر از واترلوی آیووا در آمریکا توانسته به روشی جالب، رنگ‌های این ستاره را به تصویر بکشدد. وی می‌گوید: «من چند دهه پیش پی برده بودم که با تنظیم دوربین دوچشمی رو به شباهنگ و تکان دادن آن، به آسانی می‌توانم تغییر رنگ پی در پی ستاره را ببینم.» واگنر در ۱۶ آوریل با بهره از همین روش، این عکس را از پشت چشمی دوربینش گرفت.
وی می‌گوید: «این یک نوردهی ۲ ثانیه‌ای است.» «رنگ‌ها دیدنی و فریبنده بودند.»
ستاره‌شناسان به این پدیده "سوسو زدن" می‌گویند. #سوسو_زدن که به نام "#چشمک زدن" هم شناخته می‌شود، پدیده‌ایست که در اثر آشفتگی‌های دمایی در هوای زمین رخ می‌دهد. توده‌های گرم و سرد هوا با گذشتن از جلوی ستاره، نور آن را می‌شکنند. این رفتار منشور-مانند به پدید آمدن رنگ‌های رنگین‌کمانی -به ویژه نزدیک افق که نور ستاره ناچارست برای رسیدن به چشم ما، از درون لایه‌های چگال‌تر هوا با آشفتگی‌های بیشتر بگذرد- می‌انجامد.
همه‌ی ستارگان سوسو می‌زنند، ولی #شباهنگ به دلیل درخشش بیشترش این کار را نمایان‌تر از همه‌ی ستارگان انجام می‌دهد. امروز پس از غروب آفتاب بیرون بروید و در جنوب باختر آسمان، نزدیک پای شکارچی، به دنبال شباهنگ بگردید که هر چه پایین‌تر می‌رود، چشمک‌هایش هم بیشتر می‌شود. از نمایشی که اجرا می‌کند لذت ببرید!
#صورت_فلکی_سگ_بزرگ
https://goo.gl/Fn5pln
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/Sirius.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------—
شباهنگ (شعرای یمانی، آلفای سگ بزرگ) درخشان‌ترین ستاره در آسمان زمین است. شباهنگ همچنین رنگارنگ‌ترین ستاره‌ی آسمان نیز هست. این ستاره به هنگام غروب‌های بهار نیمکره‌ی شمالی، در افق جنوب باختری آسمان، رنگین‌کمانی از نور را بر سر زمین می‌افشاند.
تام واگنر از واترلوی آیووا در آمریکا توانسته به روشی جالب، رنگ‌های این ستاره را به تصویر بکشدد. وی می‌گوید: «من چند دهه پیش پی برده بودم که با تنظیم دوربین دوچشمی رو به شباهنگ و تکان دادن آن، به آسانی می‌توانم تغییر رنگ پی در پی ستاره را ببینم.» واگنر در ۱۶ آوریل با بهره از همین روش، این عکس را از پشت چشمی دوربینش گرفت.
وی می‌گوید: «این یک نوردهی ۲ ثانیه‌ای است.» «رنگ‌ها دیدنی و فریبنده بودند.»
ستاره‌شناسان به این پدیده "سوسو زدن" می‌گویند. #سوسو_زدن که به نام "#چشمک زدن" هم شناخته می‌شود، پدیده‌ایست که در اثر آشفتگی‌های دمایی در هوای زمین رخ می‌دهد. توده‌های گرم و سرد هوا با گذشتن از جلوی ستاره، نور آن را می‌شکنند. این رفتار منشور-مانند به پدید آمدن رنگ‌های رنگین‌کمانی -به ویژه نزدیک افق که نور ستاره ناچارست برای رسیدن به چشم ما، از درون لایه‌های چگال‌تر هوا با آشفتگی‌های بیشتر بگذرد- می‌انجامد.
همه‌ی ستارگان سوسو می‌زنند، ولی #شباهنگ به دلیل درخشش بیشترش این کار را نمایان‌تر از همه‌ی ستارگان انجام می‌دهد. امروز پس از غروب آفتاب بیرون بروید و در جنوب باختر آسمان، نزدیک پای شکارچی، به دنبال شباهنگ بگردید که هر چه پایین‌تر می‌رود، چشمک‌هایش هم بیشتر می‌شود. از نمایشی که اجرا می‌کند لذت ببرید!
#صورت_فلکی_سگ_بزرگ
https://goo.gl/Fn5pln
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/Sirius.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«کمترین زمان برای رسیدن به یک ستاره دیگر ۶۹ سال است»
—------------------------------------------------------
https://goo.gl/wQq0PL
* شاید فکر کنید از میان همه‌ی ستارگان آسمان، ستاره‌ای که از همه به خورشید نزدیک‌تر است آسان‌ترین مقصد یک سفر میان‌ستاره‌ای برای ماست. ولی این می‌تواند نظر درستی نباشد.
به گفته‌ی رنه هلر از بنیاد ماکس پلانک برای پژوهش‌های سامانه ی خورشیدی (MPS) در گوتینگن آلمان، ما شاید بتوانیم تنها در ۶۹ سال به درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان شب، یعنی شباهنگ (شعرای یمانی) برسیم. این بر خلاف این واقعیت است که شباهنگ دو برابر دورتر از نزدیک‌ترین همسایه‌ی خورشید، سامانه‌ی آلفا قنطورس است که دستکم ۹۰ سال زمان می‌برد تا به آن برسیم.
یک برنامه‌ی خصوصی به نام برنامه‌ی Breakthrough Starshot امید دارد بتواند یک فضاپیمای کوچک و نازک را به آلفا قنطورس فرستاده و سیاره‌های وسوسه‌انگیزش را کاوش کند. برآوردهای پیشین توسط این برنامه نشان داده که می‌توانند با سرعت یک پنجم سرعت نور، در مدت تنها ۲۰ سال به آلفا قنطورس برسند. ولی این برآورد برای یک ماموریت گذر انجام شده که در آن، فضاپیما در مدت تنها چند ثانیه از کنار مقصد بگذرد.
اگر بخواهید در آن جا [درنگ کنید و] چیزی را ببینید، چنین سفری چندان سودی برایتان ندارد: فضاپیما ناچار خواهد بود از سرعتش بکاهد. در اوایل امسال، هلر و یک پژوهشگر مستقل به نام میشاییل هیپکه نشان داده بودند که چگونه می‌توان از نور خود ستارگان برای کاستن از سرعت یک فضاپیما با بادبان نوری بهره جست.
این شیوه می‌تواند #آلفا_قنطورس را برای هدف ما بی‌فایده کند. برای نمونه، هلر برآورد کرده که ماموریتی برای وارد کردن فضاپیما به مدار پیرامون پروکسیما قنطورس حدود ۱۴۰ سال زمان خواهد برد.
#شباهنگ ۸ سال نوری دورتر است، ولی ۱۶ برابر درخشان‌تر است، بنابراین نور آن می‌تواند هم در افزایش سرعت و هم سپس کاهش آن کمک بیشتری به فضاپیما کند.
ریاضیات ساده
این یافته‌ها در آغاز هلر را شگفت‌زده کرد، ولی به گفته‌ی او، ریاضیاتش ساده است.
مدت زمانی که برای رسیدن و سپس ماندن در آنجا نیازست تابعی از فاصله بخش بر ریشه‌ی دوم (جذر) درخشندگی ستاره است، بنابراین زمان رسیدن به شباهنگ کمتر از زمان رسیدن به آلفا قنطورس می‌شود.
اَوی لوب، از دانشگاه هاروارد می‌گوید: «این اندیشه‌ای نوآورانه و جالب است. ولی اگر بخواهید با کسری از سرعت نور به آنجا برسید، نیاز به یک بادبان بی‌اندازه نازک خواهید داشت.»
هلر و هپکه می‌گویند کلید حل این مشکل در "دانش مواد" است.
هلر می‌گوید: «ما برای ساختن #بادبان_نوری نیاز به ماده‌ای داریم که بسیار سبک، سخت، پایدار در برابر گرما، و به شدت بازتابنده باشد که بتواند تا چند صد متر مربع گسترده شود.»
به گفته‌ی وی، این ماده شاید بتواند بر پایه‌ی گرافن با روکشی از فراماده (متامتریال) باشد: «اگر این کارآیی داشته باشد، بشریت به راستی خواهد توانست به سفر میان‌ستاره‌ای برود.»
در همین زمینه:
* سفر به تراپیست-۱ با فناوری امروز چقدر زمان می‌برد؟ (https://goo.gl/KnLmG3)
* نظریه تازه و جنجالی برای فوران‌های اسرارآمیز رادیویی: کار بیگانگان است! (https://goo.gl/KzKZqz)
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/solar-sail.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------------------
https://goo.gl/wQq0PL
* شاید فکر کنید از میان همه‌ی ستارگان آسمان، ستاره‌ای که از همه به خورشید نزدیک‌تر است آسان‌ترین مقصد یک سفر میان‌ستاره‌ای برای ماست. ولی این می‌تواند نظر درستی نباشد.
به گفته‌ی رنه هلر از بنیاد ماکس پلانک برای پژوهش‌های سامانه ی خورشیدی (MPS) در گوتینگن آلمان، ما شاید بتوانیم تنها در ۶۹ سال به درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان شب، یعنی شباهنگ (شعرای یمانی) برسیم. این بر خلاف این واقعیت است که شباهنگ دو برابر دورتر از نزدیک‌ترین همسایه‌ی خورشید، سامانه‌ی آلفا قنطورس است که دستکم ۹۰ سال زمان می‌برد تا به آن برسیم.
یک برنامه‌ی خصوصی به نام برنامه‌ی Breakthrough Starshot امید دارد بتواند یک فضاپیمای کوچک و نازک را به آلفا قنطورس فرستاده و سیاره‌های وسوسه‌انگیزش را کاوش کند. برآوردهای پیشین توسط این برنامه نشان داده که می‌توانند با سرعت یک پنجم سرعت نور، در مدت تنها ۲۰ سال به آلفا قنطورس برسند. ولی این برآورد برای یک ماموریت گذر انجام شده که در آن، فضاپیما در مدت تنها چند ثانیه از کنار مقصد بگذرد.
اگر بخواهید در آن جا [درنگ کنید و] چیزی را ببینید، چنین سفری چندان سودی برایتان ندارد: فضاپیما ناچار خواهد بود از سرعتش بکاهد. در اوایل امسال، هلر و یک پژوهشگر مستقل به نام میشاییل هیپکه نشان داده بودند که چگونه می‌توان از نور خود ستارگان برای کاستن از سرعت یک فضاپیما با بادبان نوری بهره جست.
این شیوه می‌تواند #آلفا_قنطورس را برای هدف ما بی‌فایده کند. برای نمونه، هلر برآورد کرده که ماموریتی برای وارد کردن فضاپیما به مدار پیرامون پروکسیما قنطورس حدود ۱۴۰ سال زمان خواهد برد.
#شباهنگ ۸ سال نوری دورتر است، ولی ۱۶ برابر درخشان‌تر است، بنابراین نور آن می‌تواند هم در افزایش سرعت و هم سپس کاهش آن کمک بیشتری به فضاپیما کند.
ریاضیات ساده
این یافته‌ها در آغاز هلر را شگفت‌زده کرد، ولی به گفته‌ی او، ریاضیاتش ساده است.
مدت زمانی که برای رسیدن و سپس ماندن در آنجا نیازست تابعی از فاصله بخش بر ریشه‌ی دوم (جذر) درخشندگی ستاره است، بنابراین زمان رسیدن به شباهنگ کمتر از زمان رسیدن به آلفا قنطورس می‌شود.
اَوی لوب، از دانشگاه هاروارد می‌گوید: «این اندیشه‌ای نوآورانه و جالب است. ولی اگر بخواهید با کسری از سرعت نور به آنجا برسید، نیاز به یک بادبان بی‌اندازه نازک خواهید داشت.»
هلر و هپکه می‌گویند کلید حل این مشکل در "دانش مواد" است.
هلر می‌گوید: «ما برای ساختن #بادبان_نوری نیاز به ماده‌ای داریم که بسیار سبک، سخت، پایدار در برابر گرما، و به شدت بازتابنده باشد که بتواند تا چند صد متر مربع گسترده شود.»
به گفته‌ی وی، این ماده شاید بتواند بر پایه‌ی گرافن با روکشی از فراماده (متامتریال) باشد: «اگر این کارآیی داشته باشد، بشریت به راستی خواهد توانست به سفر میان‌ستاره‌ای برود.»
در همین زمینه:
* سفر به تراپیست-۱ با فناوری امروز چقدر زمان می‌برد؟ (https://goo.gl/KnLmG3)
* نظریه تازه و جنجالی برای فوران‌های اسرارآمیز رادیویی: کار بیگانگان است! (https://goo.gl/KzKZqz)
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/solar-sail.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«جرمی که به مدت چهار سده در نور خیره‌کننده یک ستاره پنهان شده بود»
—---------------------------------------------------------------—
اگر در چند هفته‌ی گذشته آسمان شب را نگاه کرده باشید، احتمالا چشمتان به ستاره‌ای پرنور نزدیک صورت فلکی شکارچی افتاده است. این شباهنگ است، درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان سیاره‌ی زمین که تقریبا در همه جا، به جز مناطق شمالگان دیده می‌شود. این ستاره در حقیقت یک سامانه‌ی دوتایی، و با فاصله‌ی تنها ۸ سال نوری، یکی از نزدیک‌ترین ستارگان به زمینست.
شباهنگ از دیرباز برای مصریان باستان شناخته شده و نقش مهمی در زمان‌سنجی و کشاورزی برایشان داشته- بازگشت آن به آسمان نشانه‌ی طغیان سالانه‌ی رود نیل بوده. در اسطوره‌های یونان باستان هم شباهنگ نشانگر چشم سگ بزرگ آسمان [#صورت_فلکی_سگ_بزرگ] که پا به پای شکارچی آسمان [صورت فلکی شکارچی] پیش می‌رفته بوده.
ستارگان پرنوری مانند شباهنگ برای اخترشناسان هم موهبتند و هم دردسر. آنها از سویی به اندازه‌ی کافی روشن دیده می‌شوند که اخترشناسان بتوانند ویژگی‌هایشان را بررسی‌کنند، و از سوی دیگر با نور خیره‌کننده‌ی خود جلوی دیده شدن اجرام دیگری که از بخت بدشان در آسمان با آنها همسایه شده‌اند را می‌گیرند.
به همین دلیل است که اخترشناس آماتور، هرالد کایزر از کارلسروهه در جنوب باختر آلمان، به هنگام گرفتن این عکس در روز ۱۰ ژانویه، چهره‌ی #شباهنگ را پوشانده است.
با پوشاندن شباهنگ و حذف پرتوی مزاحمش، چیزی جالب در سمت چپ آن پدیدار شد: خوشه‌ی ستاره‌ای "گایا ۱"، که نخستین بار همین پارسال با بهره از داده‌های ماهواره‌ی اروپایی گایا (Gaia) شناسایی شده بود [با دایره نشان داده شده].
گایا ۱ یک #خوشه_باز است- خانواده‌ای از ستارگان که همگی همزمان [و از یک ابر ستاره‌زا] به دنیا آمده‌اند و با نیروی گرانشی اندکی کنار هم مانده‌اند. فاصله‌ی این خوشه از ما ۱۵۰۰۰ سال نوریست و همسایگی شانسی آن با ستاره‌ی درخشان و نزدیک (شباهنگ) باعث شده بود از چشم نسل‌های پیشین اخترشناسانی که در همه‌ی چهار سده‌ی گذشته آسمان را با تلسکوپ‌هایشان می‌کاویدند پنهان بماند. ولی نتوانست خود را از چشم جستجوگر گایا، که تاکنون از بیش از ۱ میلیارد ستاره از ستارگان کهکشان راه شیری نقشه برداشته پنهان بماند.
https://goo.gl/hQoxqk
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/Gaia1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------------------------------------------—
اگر در چند هفته‌ی گذشته آسمان شب را نگاه کرده باشید، احتمالا چشمتان به ستاره‌ای پرنور نزدیک صورت فلکی شکارچی افتاده است. این شباهنگ است، درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان سیاره‌ی زمین که تقریبا در همه جا، به جز مناطق شمالگان دیده می‌شود. این ستاره در حقیقت یک سامانه‌ی دوتایی، و با فاصله‌ی تنها ۸ سال نوری، یکی از نزدیک‌ترین ستارگان به زمینست.
شباهنگ از دیرباز برای مصریان باستان شناخته شده و نقش مهمی در زمان‌سنجی و کشاورزی برایشان داشته- بازگشت آن به آسمان نشانه‌ی طغیان سالانه‌ی رود نیل بوده. در اسطوره‌های یونان باستان هم شباهنگ نشانگر چشم سگ بزرگ آسمان [#صورت_فلکی_سگ_بزرگ] که پا به پای شکارچی آسمان [صورت فلکی شکارچی] پیش می‌رفته بوده.
ستارگان پرنوری مانند شباهنگ برای اخترشناسان هم موهبتند و هم دردسر. آنها از سویی به اندازه‌ی کافی روشن دیده می‌شوند که اخترشناسان بتوانند ویژگی‌هایشان را بررسی‌کنند، و از سوی دیگر با نور خیره‌کننده‌ی خود جلوی دیده شدن اجرام دیگری که از بخت بدشان در آسمان با آنها همسایه شده‌اند را می‌گیرند.
به همین دلیل است که اخترشناس آماتور، هرالد کایزر از کارلسروهه در جنوب باختر آلمان، به هنگام گرفتن این عکس در روز ۱۰ ژانویه، چهره‌ی #شباهنگ را پوشانده است.
با پوشاندن شباهنگ و حذف پرتوی مزاحمش، چیزی جالب در سمت چپ آن پدیدار شد: خوشه‌ی ستاره‌ای "گایا ۱"، که نخستین بار همین پارسال با بهره از داده‌های ماهواره‌ی اروپایی گایا (Gaia) شناسایی شده بود [با دایره نشان داده شده].
گایا ۱ یک #خوشه_باز است- خانواده‌ای از ستارگان که همگی همزمان [و از یک ابر ستاره‌زا] به دنیا آمده‌اند و با نیروی گرانشی اندکی کنار هم مانده‌اند. فاصله‌ی این خوشه از ما ۱۵۰۰۰ سال نوریست و همسایگی شانسی آن با ستاره‌ی درخشان و نزدیک (شباهنگ) باعث شده بود از چشم نسل‌های پیشین اخترشناسانی که در همه‌ی چهار سده‌ی گذشته آسمان را با تلسکوپ‌هایشان می‌کاویدند پنهان بماند. ولی نتوانست خود را از چشم جستجوگر گایا، که تاکنون از بیش از ۱ میلیارد ستاره از ستارگان کهکشان راه شیری نقشه برداشته پنهان بماند.
https://goo.gl/hQoxqk
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/Gaia1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky