‌مشک ریزان می‌جهد باد صبا از کوی #دوست
شاخه‌ای گویی ربودست از خم گیسوی دوست

دوست می‌دارم نسیم #صبح را کو در هوا
تا نفس می‌‌آیدش جان می‌دهد بر بوی دوست


#سلمان_ساوجی

#عشق یک فریب بزرگ و قوی است
#دوست_داشتن یک صداقت راستین و صمیمی ، بی انتها و مطلق

#دکترعلی_شریعتی

از چین زلف #دوست مگر می‌وزد نسیم

کآفاق پر ز غالیه و مشک و عنبر است

#همای_شیرازی

#عقل گویم ، از تهِ دریا حباب آید برون
#عشق گویم، از دلِ خاک آفتاب آید برون

چشم ما آیینه ی عشقِ جگرتابِ دل است
تا سرشک آید برون، یا خونِ ناب آید برون

چهره ی #معشوق، نتوان دیدهمچون جان پاک
الغرض گر پرده افتد، با نقاب آید برون

هر کسی آگاه گردد از رموز حرفِ #عشق
یک سخن خاموش ماند، صد کتاب آید برون

سینه دریای غم است وچشمِ #عاشق بی نم است
کی تواند از دلِ آیینه آب آید برون؟

یار ما در شب نمی آید برون از منزلش
آفتاب است او! چرا در ماهتاب آید برون؟

عمرها شد ، زنده ام با دیدن تصویر #دوست
بین که آب زندگانی از سراب آید برون

#احمد_شهریار

از در درآمدی و من از خود به‌در شدم
گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم

گوشم به راه، تا که خبر می‌دهد ز #دوست
صاحب‌خبر بیامد و من بی‌خبر شدم

#سعدی

ما بیشتر دلباخته #اشتیاقیم تا دلباخته آنچه اشتیاق‌ِمان را برانگیخته است!

تا زنده‌ای ، #زندگی کن! اگر زندگی‌ات را به کمال دریابی، وحشت #مرگ از بین خواهد رفت ! وقتی کسی بهنگام زندگی نمی‌کند، نمیتواند بهنگام بمیرد.

از خود بپرس که آیا #زندگی را به کمال دریافته‌ای؟
آیا زندگی خودت را #زیسته‌ای؟ یا با آن زنده بوده‌ای؟
آیا آن را #برگزیده‌ای؟ یا زندگی‌ات تو را برگزیده است؟
آیا آن را #دوست داری؟ یا از آن پشیمانی؟

این است #معنی زندگی را به کمال دریافتن...

📕 وقتی نیچه گریست
#اروین_د_یالوم

این بس!

که نام من برود
بر زبانِ #دوست



#سعدی

مولانا رها نمی‌کند که من کار کنم.
مرا در همه عالم یک #دوست باشد
او را بی‌مراد کنم؟ بشنوم مراد او نکنم؟
شما دوست من نیستید
که شما از کجا و دوستی من از کجا؟!
الا از برکات مولانا است
هرکه از من کلمه‌ای می‌شنود.


#شمس_تبریزی

چون قدم رنجه کند #دوست به پرسیدن من

خانه تاریک و دلم تنگ، کُجا بنشیند؟

#امیرخسرو_دهلوی....

چون طفلِ روزه دار، سراپای دیده ایم
تا از کدام ابر برآید هلالِ #دوست

#صائب

همین بس شاهد یکرنگی‌ام با #دوست در معنی
که او پیمانه می‌نوشد که نوشش باد و من مستم


#طالب_آملی

از گریه بر خویشتن و خنده دشمن
جانکاه تر، آهی ست که از #دوست برآید

#فاضل_نظری

عبدالرحمن #جامی در نفحات الانس

مولانا یكی از اصحاب را غمناک دید
فرمود: همه دلتنگی از دلبستگی بر این عالم است.
هر دمی كه آزاد باشی از این جهان و خود را غریب دانی، و در هر رنگ كه بنگری و هر مزه‌ ای كه بچشی این را بدانی كه به آن نمانی و جای دیگر باید روی، هیچ دلتنگ نباشی.

تا توانی به جهان خدمت محتاجان کن
به  دَمی  یا  دِرَمی  یا  قَدمی یا  قلمی

#دوست

مولانا می گوید:
که هیچ وقت در دلت کینه کسی نباشد چرا؟
چون وقتی که در دلتان کینه باشد
دور و اطرافتان پر از خارستان است

یاد فلانی می‌کنی، یک خار در جگرت می‌رود.
یاد دیگری می‌کنی، یک خار دیگر در جگرت می‌رود.
حالا خوب است که آدم، وسط خارستان نشسته باشد؟...

وسط #گلستان بنشین.
آدم ها را #دوست داشته باش.
بگو که ذات همۀ آدم ها پاک است.
بالاخره، همه گرفتار شدند.
یک نفر گرفتار دیو شده است.
یک نفر گرفتار حرص شده؛
دیگری گرفتارِ چیز دیگری شده است.

لزومی ندارد که تو #کینه‌ای از آنها در دل داشته باشی. چون کینه، از جنسِ خار است.

#استادالهی_قمشه_ای

#دوست در کلام شمس و مولانا



مقصود از وجود عالم ملاقات دو #دوست بود که روی در هم نهند جهت خدا؛ دور از هوی

سالها بگذرد که یکی را از ناگه #دوستی افتد که بیاساید.

مرا در همه عالم یک #دوست باشد

چه شادم به #دوستی تو
که مرا چنین #دوستی داد
خدا این دل مرا به تو دهد
مرا چه آن جهان ، چه این جهان
مرا چه قعر زمین، چه بالای آسمان
مرا چه بالا ، چه پست

#شمس_تبریزی


یا دیدن #دوست یا هوایش
دیگر چه کند کسی جهان را

ز یاد #دوست شیرین تر چه کارست؟

تو را ای #دوست چون من یار غارم
سری در غار کن کاین غار چونست؟

تا نقش خیال #دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست

بر عاشقان فریضه بود جستجوی #دوست

#غزل_مولانا


ای #دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان

من درد ترا ز دست آسان ندهم
دل برنکنم ز #دوست تا جان ندهم

ای #دوست به دوستی قرینیم ترا
هر جا که قدم نهی زمینیم ترا

#رباعی_مولانا


دوستان را در دل رنج‌ها باشد که آن به هیچ دارویی خوش نشود
نه به خفتن
نه به گشتن
و نه به خوردن

الّا به دیدارِ #دوست

#فیه_ما_فیه