ای ز تو مر آسمان ها را صفا
ای  جفایِ  تو  نکوتر  از  وفا

ای مرشد کاملی که صفای آسمان ها از توست، و ای کسی که جفای تو بهتر از وفا کردن دیگران است.

زانکِ از عاقل جَفایی گر رود
از  وفایِ جاهلان  آن  بِه  بُوَد


زیرا اگر از شخصِ عاقل، جفا و بی وفایی سرزند. این جفا از وفای نادانان بهتر است.

گفت پیغمبر: عَداوت از خِرَد
بهتر از مِهری که از جاهل رسد

حضرت محمد(ص) فرمود: دشمنی کردن شخص خردمند بهتر است از دوستی و محبّت نادان.

[اشاره به حدیث:  «ای پسر کم، بپرهیز از دوستی نابخرد؛ که او خواهد به تو سود رساند ولی زیانت دهد.»

شرح مثنوی

ما نام خود ز صفحه دلها سترده ایم
در دفتر جهان ورق باد برده ایم

از صبح پرده سوز، خدایا نگاه دار
این رازها که ما به دل شب سپرده ایم

#صائب_تبریزی

‌‌‌‎

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله‌ی من

آنچه البته بجائی نرسد فریاد است

#یغمای_جندقی

الهی ؛
ای کامکاری که دل دوستان در کنف توحید توست
و ای کارگذاری که جان بندگان در صدف تقدیر تواست،
ای قهاری که کس را بتو حیلت نیست،
ای جباری که گردنکشان را با تو روی مقاومت نیست،
ای حکیمی روندگان ترا از بلای تو گریز نیست،
ای کریمی که بندگان را غِیر از تو دست آویز نیست،
نگاه دار تا پریشان نشویم و در راه آر تا سرگردان نشویم...

#مناجات
#خواجه_عبدالله_انصاری

هر شور و شری که در جهان است
زان غمزهٔ مست دلستان است
گفتم لب اوست جان، خرد گفت
جان چیست مگو چه جای جان است
وصفش چه کنی که هرچه گویی
گویند مگو که بیش از آن است.

شعر:عطار
همایون شجریان

سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما  سپاس از حضورتان 🙏
#اصلاحیه

#اشعار‌جعلی

هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم
#ناشناس
#مولانا❌

از مولوی نیست🕊

لحظهٔ دیدار نزدیک است
باز من دیوانه‌ام، مستم
باز می‌لرزد، دلم، دستم.
باز گویی در جهان دیگری هستم.
های! نخراشی به غفلت گونه‌ام را
تیغ
های، نپریشی صفای زلفکم را دست
وآبرویم را نریزی، دل
ای نخورده مست،
لحظهٔ دیدار نزدیک است!

شعر:اخوان ثالث
اجرا:استاد شهرام ناظری

آن ملیحان که طبیبان دل‌اند
سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند

وز حذر از ننگ و از نامی کنند
چاره‌ای سازند و پیغامی کنند

ورنه در دلشان بود آن مفتکر
نیست معشوقی ز عاشق بی‌خبر

ای تو جویای نوادر داستان
هم فسانهٔ عشق‌بازان را بخوان

بس بجوشیدی درین عهد مدید
ترک‌جوشی هم نگشتی ای قدید

دیده‌ای عمری تو داد و داوری
وانگه از نادیدگان ناشی‌تری

هر که شاگردیش کرد استاد شد
تو سپس‌تر رفته‌ای ای کور لد

خود نبود از والدینت اختبار
هم نبودت عبرت از لیل و نهار

 
#مولانای_جان

‍ گفت: من قال لا اله الا الله خالصاً مخلصاً دخل الجنه. اکنون تو بنشین می گوی، دماغ خشک شود!؟
او یکی است تو کیستی، تو شش هزار بیشی!
تو یکتا شو وگرنه از یکی او تو را چه.!
تو صد هزار ذره، هر ذره به هوایی برده، هر ذره به خیالی برده!
خالصاً بنیته مخلصاً بفعله. وعده ی دخل الجنه حاجت نیست، چون آن کرد در عین جنت است. این گفتن پیشگو ایشان را گرمک می کند، سردک نکند. ما آن پیشگو باشیم،کارها به گفت مجرد برآمدی یا به خرقه ی هفت رنگ؟!
محققان را شیون بایستی داشتن!
سجاده بینی هفت رنگ!
ای شیخ تو را گفته اند... از رنگ برون آی.

#مقالات شمس تبریزی

هر زمان در مجمعی گردی چه دانی حال ما
حال تنها گرد ، تنها گرد می‌داند که چیست

وحشی_ بافقی

راز عجیب اشعار مولانا !!!


« عالم کبیر، عالم صغیر» به جهان‌بینی‌ای اشاره دارد که در آن جزء (عالم صغیر) نمایان‌گر کل (عالم کبیر) است و برعکس. این یک نوع دور و خصلتی است که در بسیاری از مدل‌های عرفانی در فلسفه، چه قدیم چه جدید، یافت می‌شود. این نگاه، با شعار معروفِ آن یعنی «همان طور که در آسمان، در زمین هم»، به شکل تنگاتنگی به هرمسی‌گرایی مربوط است و مبنای مباحث در اختربینی، کیمیا و هندسهٔ مقدس می‌باشد.

مفاهیم این فلسفه به دست فیثاغورث صورت‌بندی شد که جهان را پیکری واحد و هم‌ساز می‌دانست. این ایده یک سدهٔ بعد توسط افلاطون و در دورهٔ نوزایی به دست لئوناردو داوینچی، که خصائص مشترک بدن انسان و طبیعت را مورد توجه قرار داد، از نو صورت‌بندی شد.

در جامعه‌شناسی جدید مفهوم جهان صغیر غالباً برای شرح گروه کوچکی از افراد که رفتارشان الگویی از بدنهٔ اجتماعی بزرگتری است که در آن هستند، استفاده می‌شود.

عالم کبیر، عالم صغیر همچنین از مفاهیم کلیدی در دیدمان سیستم‌ها است. یک نمونه این است که چطور DNA یک موجود زنده در همهٔ سلول‌ها وجود دارد و متقابلاً می‌تواند برای تعیین ساختار ژنتیکی آن موجود به مثابهٔ یک کل واحد استفاده شود.

در فلسفه‌ی شرقی که مولانا نیز به آن اشاره می‌کند، از عالم کبیر همهٔ کائنات و موجودات غیر از انسان است و مراد از عالم صغیر انسان می‌باشد و گفته می‌شود عالم صغیر نسخه و نمونه‌برداری از عالم کبیر است و لذا هر که انسان را یعنی عالم صغیر را آن چنانکه حق است بشناسد، پس کل هستی را شناخته‌است و از این جهت است که گفته می‌شود: هر که خود را بشناسد تحقیقاً خدای خود را می‌شناسد، زیرا انسان اگر چه در ظاهر عالم صغیر است ولی در حقیقت معنی و عصارهٔ عالم کبیر است و هر چند به صورت ظاهر در مرحلهٔ آخر آفرینش قرار گرفته ولی در واقع خلقت نخستین است چرا که مقصود آفرینش ظهور صفات و افعال الهی بود و تنها انسان یعنی عالم صغیر است که مظهر تجلّی کامل آن است.

توانگری نه به مالست پیش اهل کمال
که مال تا لب گورست و بعد از آن اعمال

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم
تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

#سعدی

چونکه از عقلش فراوان بُد مدد
چند دَبوسیِ قوی  بر  خفته  زد

از آنجا که آن مرد سوار از عقل برخوردار بود و عقلش در بیشتر مواقع به او یاری می رساند، چند گرز محکم بر آن خفته بنواخت.

بُرد او را زخمِ آن دَبوسِ سخت
زو گریزان تا به زیرِ یک درخت

ضربه های گُرزِ آن سوار، مرد خفته را بیدار کرد و او از شدت آن ضربه ها می گریخت تا اینکه به زیر درختی پناه بُرد.

دبوس: گرز آهنین، گرز

سیبِ  پوسیده  بسی بُد ریخته
 گفت: از این خور، ای به درد آویخته

سیب های بومیانه به مقدار فراوانی زیر آن درخت ریخته شده بود و آن سوار دانا به او گفت: ای دردمند، از این سیب ها بخور.

سیب چندان مرد را در خورد داد
کز  دهانش  باز  بیرون  می افتاد

خلاصه آن سوار، به قدری سیب پوسیده به آن مرد خوراند که از دهانش بیرون می ریخت.

شرح مثنوی

حقایق سطوح پایین‌تر را می‌توان از طریق کلمات بیان کرد. چون همه ما آن‌ها را تجربه کرده‌ایم و مربوط به این جهان است.

هرچه به سطوح بالاتر بروید،
با اسرار بیشتری روبرو خواهید شد.
و تمایل بیشتری به سکوت و خاموشی دارید؛
زیرا متوجه می‌شوید که
گفته‌های شما درست تعبیر نمی‌شود.

هرچه حقیقت کامل‌تر و متعالی‌تر باشد،
افراد کم‌تری قادر به درک آن خواهند بود.

لائوتزو گفته است: "اگر مردم گفته‌های مرا درک کنند، معلوم می‌شود که ارزش گفتن نداشته است. ولی اگر چیزی بگویم که برای آنها قابل درک نباشد، حتماً در آن حقیقتی نهفته است."

ما باید راز زیستن با اسرار حقیقت متعالی را بیاموزیم.

#اشو

آهنگ زیبای معین " یادتو

ترانه بسیار زیبا و خاطره انگیز
سرنوشت
با صدای : حمیرا

آفرینش همه تسبیح خداوند دل است و پدیده ها همه صورت های حق اند،

پس حق است که تسبیح خودمی گوید

"الحمدالله رب العالمین " خود حق است که ثناخوان خویشتن است...



فصوص الحکم . ابن عربی

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی

#حافظ

#حکایت

حاتم طائی را گفتند :
از تو بزرگ همّت تر در جهان دیده‌ای یا شنیده‌ای ؟
گفت: بلی روزی چهل شتر قربان کرده بودم اُمرای عرب را
پس به گوشه صحرایی به حاجتی برون رفته بودم،
خارکنی را دیدم پشته فراهم آورده.
گفتمش: به مهمانی حاتم چرا نروی که خلقی بر سماط او گرد آمده‌اند؟
گفت:
        هرکه نان از عمل خویش خورَد
        منـّت حـاتـم طائــى نبـَرد ...

من او را به همّت و جوانمردی از خود برتر دیدم


    #سعدی
    #گلستان