وقتی زندگی صد دلیل برای گریه کردن به شما نشان می‌دهد ، شما هزار دلیل برای خندیدن به آن نشان دهید ...

#چارلی_چاپلین

نقاب

علی زندوکیلی

هر که عاشق نیست او را روز نیست
هر که را عشق است و سودا روز شد

صبح را در کنج این خانه مجوی
رو به بالا کن...به بالا روز شد!

#مولانا

نِی حَدیثِ راهِ پُر خون می کُند
قِصَّه هایِ عشقِ مَجنون می کُند

مَحرَم این هوش جُز بی هوش نیست
مَر زبان را مُشتری جُز گوش نیست

#حضرت_مولانا

#مولانا_سماع

دانی سماع چه باشد؟قول بلی شنیدن
از خویشتن بریدن،با وصل او رسیدن

دانی سماع چه باشد؟بی خود شدن زهستی
اندر فنای مطلق،ذوق بقا چشیدن

#مولانا سماع را غذای روح عاشقان و محرک خیال وصل و جمعیت خاطر می داند (یعنی تمرکز بر حق و قطع خاطر از غیر خدا)

پس غذای عاشقان آمد سماع
که در او باشد خیال اجتماع

عمر کوتاه است
فرصت نگاه کردن از تمام پنجره های زندگی را ندارم!!تصمیم گرفته ام فقط از یک پنجره نگاه کنم پنجره عشق..
چون رو به خداست....

با صدای داریوش اقبالی

چو غلام آفتابم, هم از آفتاب گویم
نه شبم نه شب پرستم, که حدیث خواب گویم

چو رسول آفتابم, به طریق ترجمانی
پنهان از او بپرسم, به شما جواب گویم

#غزل_مولانا
#علیرضا_قربانی

ور میل دلت
به جانب ماست بگو

#مولانا

یارب تو مرا به نفس طناز مده
با هر چه بجز توست مرا ساز مده
من در تو گریزان شدم از فتنهٔ خویش
من آن توام مرا به من باز مده

#رباعی_مولانا

دلم دف است نیستانا
نگاه صوفی ناخوانا

#محسن_چاوشی

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا
آن چه نبردست وهم عقل ندیدست و فهم
از تو به جانم رسید قبله ازانی مرا

#مولانای_جان

سماع چیست

سماع، رقصِ درون و حرکت حبّی در تعالی فکری و عشقی است. رقص روحانی درونی می‌باشد که از نقص به کمال می‌رود. هستی در رقص است چون همیشه در حال رفتن به کمال و رفتن از قوه به فعلیت است.
سماع: سرایت رقص روحانی درونی به بدن

یک دست جامِ باده و یک دست جَعدِ یار
رقصی چُنین میانهٔ میدانم آرزوست

پَرتوِ دل بود که زَد بر سَعیر
پُر شُد و بِشکافت که هَلْ مِنْ مَزید؟

هر که را باشد ز سینه فتح باب
بیند او بر چرخ دل صد آفتاب

#مثنوی_مولانا

هرکس قلب گشاده ای(شرح صدر) داشته باشد, تمام هستی را در وجود خود خواهد یافت.

#حضرت_مولانا

آن سو مرو این سو بیا
ای گلبن خندان من
ای عقل عقل عقل من
ای جان جان جان من
زین سو بگردان یک نظر
بر کوی ما کن رهگذر
برجوش اندر نیشکر
ای چشمه حیوان من

آمد رمضان، مرا ره توبه نمود
بیمار شدم که بادۀ ناب نبود
بگرفت طبیب حاذقی نبض مرا
می‌گفت: تو را شراب می‌دارد سود!
‏
شاها! رمضان رسید و من در به‌درم
وز کشور بلخ است هوای سفرم
شد قحط امید و خوردنی چیزی نیست
باری، به بهانۀ سفر، روزه خورَم
‏..
منبع:
دیوان #آصفی_هروی، ۲۴۵، ۲۴۷

بـانـو شکیلا پیشکش نگاهتون

تصنیف زیبای قوم به حج رفته
هژیر مهرافروز

ماییم و موج سودا
شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو
جفا کن...

#حضرت_عشق_مولانا

برجه که سماع روح برپای شده است
وان دف چو شکر حریف آن نای شده است
سودای قدیم آتش افزای شده است
آن های تو کو که وقت هیهات شده است

#رباعی_مولانا

‌
مـا ز عشقت آتشین دل مـانده‌ایم
دست بر سر پای در گل مانده‌ایم....

خاک راه از اشک ما گل گشت و ما
پای در گل دست بـر دل مانده‌ایم....

عشق تــو دریاست اما زان چه سود
چون ز غفلت ما به ساحل مانده‌ایم

#عطار