انصاف نیست آیهٔ رحمت شود عذاب
چینی که حق زلف بوَد بر جبین مزن



==جناب صائب تبریزی==

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم



==جناب شهریار تبریزی==

" روبه افتد پهن اندر زیر خاک
   بر سر خاکش حبوب مکرناک

   تا بیاید زاغ غافل سوی آن
   پای او گیرد به مکر آن مکردان

   صد هزاران مکر در حیوان چو هست
   چون بود مکر بشر چون مهتر است"

#مثنوی_مولانا دفترششم


📘روباه خود را در زیر خاشاک پنهان
   می کند و در اطراف خود دانه های
   وسوسه برانگیز می ریزد.
   تا پرندگان غافل به هوس دانه ها
   بیایند و آنگاه شکارشان کند.
   وقتی حیوان این چنین حیله ها در
   آستین دارد, ببین که بشر تا چه حد
   می تواند دسیسه داشته باشد...

ساز و آواز چهارگاه

#آواز: گلپا
#تار: فرهنگ_شریف
#شعر: حافظ

تاب بنفشه می‌دهد طرّه مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

شاه‌نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو

یادداشت‌هایی از مثنوی : 👇👇👇



رنج و غم را ، حق پی آن آفرید ،

تا ، بدین ضد ، خوشدلی آید پدید ،




پس ، نهانیها ، به‌ضد پیدا شود ،

چونکه حق را نیست ضد ، پنهان بُوَد ،




نور حق را ، نیست ضدی در وجود ،

تا ، به‌ضد ، او را توان پیدا نمود ،


دفتر ۱ ص ۵۰ و ۵۱

‏*

هر نَفَس نو میشود دنیا و ، ما ،

بیخبر از نو شدن ، اندر بقا ،




عمر ، همچون جوی ، نونو می‌رسد ،

چون شَرَر ، کش تیز جنبانی به‌دست ،




شاخِ آتش را ، بجنبانی بساز ،

در نظر ، آتش نماید بس دراز ،


دفتر ۱ ص ۵۱

‏*

هر زمان ، نوصورتی و ، نوجمال ،

تا ، ز نو دیدن ، فرومیرَد ملال ،



دفتر ۴ ص ۶۷۵

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد

#باصدای: همایون_شجریان

#شعر: حافظ

‏ديوانه تر از خويش،
         ڪسى مى جستم

دستم بگرفتند
    و به دستم دادند

#حضرت_سعدی

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است؟
خُم گو سر خود گیر، که خُمخانه خراب است
گر خَمر بهشت است بریزید که بی دوست
هر شربت عَذبَم که دهی، عین عذاب است
افسوس که شُد دلبر و در دیدهٔ گریان
تحریرِ خیالِ خطِ او نقشِ بر آب است
بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود
زین سیل دمادم که در این منزل خواب است
معشوق عیان می‌گذرد بر تو، ولیکن
اغیار همی‌بیند از آن بسته نقاب است
گل بر رخ رنگین تو تا لطف عرق دید
در آتش شوق از غم دل، غرق گلاب است
سبز است در و دشت بیا تا نگذاریم
دست از سر آبی که جهان جمله سراب است
در کُنجِ دِماغم مطلب جای نصیحت
کاین گوشه پر از زمزمهٔ چنگ و رَباب است
حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز
بس طورِ عجب، لازم ایام شباب است

#حافظ

تا به دریا قطٖره خود را نسازد متصل

آب روشن دردل گوهر نمی گیرد قرار

#صائب_تبریزی

به اندازهٔ بود ،


باید نمود ،





خجالت نَبُرد ،

آنکه ننمود و ،،، بود ،




#سعدی

داستان رستم و سهراب
#کشتن_رستم_ژنده‌رزم_را
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۵
( #قسمت_چهارم )



۴۹

چو ، برگشت رستم ، برِ شهریار ،

از ایران‌سپه ، گیو بُد پاسدار ،

۵۰

به رَه‌بَر ، گَوِ پیلتن را ، بدید ،

بزد دست و ، تیغ از میان ، برکشید ،

۵۱

یکی بر خروشید ، چون پیلِ مست ،

سِپَر بر سر آورد و ، بگشاد دست ،

۵۲

بدانست رستم ، کز ایران‌سپاه ،

به شب ، گیو باشد طلایه ، به راه ،

۵۳

بخندید و ، آنگه فغان برکشید ،

طلایه ، چو آوازِ رستم شنید ،

#طلایه = در این دو بیت اخیر به معنی نگهبان می‌باشد

۵۴

پیاده بیامد ( #بیامد پیاده ) ، به نزدیکِ اوی ،

بِدو گفت : کای مِهترِ نیکخوی ( جنگجوی ) ،

۵۵

پیاده ،،، کجا بوده‌ای تیره‌شب؟ ،

تهمتن ، به گفتار بگشاد لب ،

۵۶

بگفتش به گیو : آن کجا کرده بود ،

چنان شیرمردی ، که آزرده بود ،

#آن کجا کرده بود = آنچه کرده بود

۵۷

بر او آفرین کرد ، گیوِ گُزین ،

که ، بی تو ،،، مباد اسب و کوپال و زین ،

۵۸

وز آنجایگه ، رفت نزدیکِ شاه ،

ز تُرکان ، سخن گفت و ، از بزم‌گاه ،

۵۹

ز سهراب و ، از بُرز و بالایِ اوی ،

ز بازوی و ، کتف و ، بَر و ، پای اوی ،

۶۰

که هرگز ، ز تُرکان ،،، چُنو کس نخاست ،

به‌کردارِ سرویست ،،، بالاش ، راست ،

۶۱

از ایران و توران ( به توران و ایران ) ، نمانَد به کس ،

تو گویی ، که سامِ سوارست و بس ،

۶۲

وزان مُشت ، بر گردنِ ژنده‌رزم ،

کزان پس ، نیاید ( نیامد ) به رزم و ، به بزم ،

۶۳

بگفتند و ، پس ، رود و می ، خواستند ،

همه شب ، همی لشکر آراستند ،




#پایان_بخش ۱۵



بخش ۱۶ : « چو خورشید برداشت زرّین‌سپر »

بخش ۱۴ : « چو خورشید ، آن چادرِ قیرگون »




ادامه دارد 👇👇👇

مشتاقِ گُل ، از سرزنشِ خار ، نترسد ،

حيرانِ رخِ يار ، ز اغيار ، نترسد ،




گر ، بی بصری ،، می‌کند انکارِ من ، از عشق ،

سهل است و ، چه غم؟ ،، عاشق ، از اين کار ، نترسد ،




اندیشه ندارم ، ز رقيبانِ بدانديش ،

از خارِ جفا ، عاشقِ گلزار ، نترسد ،





#عمادالدین_نسیمی

الهی
تو را سپاس میگويیم
از اينکہ دوباره خورشيد مهرت
ازپشت پرده ی
تاريکی و ظلمت طلوع کرد
و جلوه ی صبح را
بر دنيای کائنات گستراند

به نام خدای همه

#یک حبه نور

[یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ"]

اى انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور كرده است؟!


[سوره انفطار | ایه۶]